Pomoc dla instytucji finansowych, które mają kłopoty

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2014/59/UE ustanawiająca przepisy regulujące prowadzenie działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych

JAKIE SĄ CELE DYREKTYWY?

• Z uwagi na fakt, że po kryzysie finansowym w 2008 r. wiele państw członkowskich Unii Europejskiej (UE) było zmuszonych ratować banki ze środków publicznych (w drodze zastrzyków finansowych aplikowanych systemom bankowym), w dyrektywie ustanowiono nowe przepisy dotyczące pomocy instytucjom finansowym przeżywającym trudności.
• Dyrektywa ma na celu niedopuszczenie do wykorzystywania, w przypadkach kolejnych upadłości banków, mechanizmu bailout, który zakłada ratowanie banków z pieniędzy publicznych.
• Ustanawia się w niej wspólne przepisy UE regulujące naprawę i restrukturyzację banków będących na progu upadłości.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Banki w trudnej sytuacji — zapobieganie

• Każdy bank jest zobowiązany do przygotowania planu naprawy, który zostaje przedłożony właściwemu organowi krajowemu.
• Krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji również zobowiązany jest do przygotowania planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na wypadek, gdyby środki naprawcze okazały się nieskuteczne i niezbędne stało się rozpoczęcie restrukturyzacji (uporządkowanej likwidacji).
• W obu planach określa się działania, które mają zostać podjęte w przypadku wystąpienia problemów prowadzących do upadłości banku.

Banki w złej sytuacji finansowej — wczesna interwencja

Gdy bank jest w złej sytuacji finansowej, właściwy organ krajowy ma prawo do podjęcia interwencji, na przykład przez wyznaczenie tymczasowego administratora banku.

Banki będące na progu upadłości — restrukturyzacja (uporządkowana likwidacja)

• Jeżeli sytuacja banku stale się pogarsza, krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może skorzystać z szeregu uprawnień, dzięki którym może zminimalizować koszty upadłości banku ponoszone przez podatników. Najważniejszym uprawnieniem jest wprowadzenie wymogu, aby to przede wszystkim sektor prywatny ponosił koszty upadłości banku.
• Ten mechanizm umorzenia lub konwersji długu, który wskazuje na zmianę stosowanej taktyki w porównaniu do mechanizmu bailout, miał zacząć obowiązywać nie później niż w styczniu 2016 r. Państwa członkowskie mogły jednak postanowić o wprowadzeniu instrumentu umorzenia lub konwersji długu do swoich systemów prawnych jeszcze przed tą datą.
• W przypadku upadłości banku to akcjonariusze jako pierwsi ponoszą koszty jego restrukturyzacji. W drugiej kolejności koszty ponoszą wierzyciele, a w ostatniej — osoby z depozytami niegwarantowanymi (w wysokości przekraczającej 100 000 EUR). Na mocy dyrektywy zmieniającej (UE) 2017/2399 przepisy dotyczące hierarchii wierzycieli banków zostały zharmonizowane poprzez utworzenie nowej kategorii podrzędnego długu uprzywilejowanego, który w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym znajduje się powyżej instrumentów funduszy własnych oraz zobowiązań podporządkowanych, lecz poniżej innych zobowiązań uprzywilejowanych. Te nowe przepisy ustawowe regulujące stopień uprzywilejowania podrzędnego długu uprzywilejowanego w postępowaniu upadłościowym ułatwią skuteczne stosowanie instrumentu umorzenia lub konwersji długu w odniesieniu do instrumentów dłużnych kwalifikujących się do minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych. Ponadto pomogą we wdrożeniu w UE zatwierdzonych przez grupę G-20 ustaleń dotyczących całkowitej zdolności do pokrycia strat (standard TLAC) mających zastosowanie do globalnych instytucji finansowych o znaczeniu systemowym.
• Akcjonariusze i wierzyciele muszą ponosić straty instytucji będącej na progu upadłości, pokrywając je do wysokości co najmniej 8 % całkowitej kwoty zobowiązań (zadłużenia lub innych zobowiązań) restrukturyzowanego banku. Straty niepokryte w powyższy sposób mogą być finansowane z funduszu na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (patrz poniżej). Inne uprawnienia organów krajowych obejmują możliwość sprzedaży lub połączenia instytucji w trakcie restrukturyzacji z innym podmiotem.
• W celu wdrożenia standardu TLAC opublikowanego przez Radę Stabilności Finansowej w listopadzie 2015 r. dyrektywą zmieniającą (UE) 2019/879 wprowadzono nowe przepisy dotyczące zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych.
• Dyrektywą zmieniającą (UE) 2022/2556 dostosowano przepisy niniejszej dyrektywy, a także szeregu innych powiązanych dyrektyw, do wymogów dotyczących ryzyka związanego z ICT dla podmiotów finansowych, określonych w rozporządzeniu w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego (DORA) — rozporządzeniu (UE) 2022/2554 (zob. streszczenie).

Krajowe fundusze na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji — wsparcie finansowe realizacji planów restrukturyzacji banków

Każde państwo członkowskie ustanawia krajowy fundusz na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ze środków wpłaconych z góry przez instytucje kredytowe i firmy inwestycyjne działające na jego obszarze. Środki z tego funduszu służą do finansowania restrukturyzacji banku znajdującego się na progu upadłości.

Akty wykonawcze i akty delegowane

W latach 2015–2023 Komisja Europejska przyjęła szereg aktów wykonawczych i delegowanych związanych z dyrektywą 2014/59/UE. Obejmują one:

• rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63 w sprawie:
  • metodyki obliczania i dostosowywania profilu ryzyka instytucji oraz składek wnoszonych przez banki na rzecz funduszy na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji,
  • informacji, które banki mają obowiązek przedstawić do celów obliczania składek na rzecz funduszy na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2016/778 w sprawie:
  • okoliczności i warunków, w jakich zapłata składek instytucji na rzecz funduszu na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może zostać częściowo lub całkowicie odroczona,
  • kryteriów służących określeniu działań, usług i operacji w odniesieniu do funkcji instytucji, które są niezbędne dla funkcjonowania gospodarki, oraz
  • kryteriów służących określeniu linii biznesowych wraz z powiązanymi usługami w odniesieniu do głównych linii biznesowych;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2016/860 określające w bardziej szczegółowy sposób okoliczności, w których konieczne jest wyłączenie z zakresu uprawnień do umorzenia lub konwersji na podstawie art. 44 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE;
• rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/911 w sprawie formy i treści opisu umów dotyczących wsparcia finansowego w ramach grupy;
• rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/962 w sprawie jednolitych formatów, szablonów i definicji do celów ustalania i przekazywania Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego (EUNB) informacji przez właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1075 w sprawie m.in. standardów określających treść planów naprawy, planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz grupowych planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1400 w sprawie minimalnego zakresu elementów planu reorganizacji działalności oraz minimalnej zawartości sprawozdań z postępów we wdrażaniu tego planu;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1401 w sprawie standardów określających metodyki i zasady dotyczące wyceny zobowiązań wynikających z instrumentów pochodnych;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1450 w sprawie kryteriów dotyczących metody ustalania wysokości minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1712 w sprawie standardów określających zestaw informacji dotyczących umów finansowych;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2017/867 w sprawie kategorii uzgodnień, które mają być chronione w przypadku częściowego przeniesienia własności;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2018/344 w sprawie regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dotyczące metody wyceny różnicy w traktowaniu w przypadku restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (wycena 3);
• rozporządzenie delegowane (UE) 2018/345 w sprawie regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dotyczące metodyki oceny wartości aktywów i zobowiązań instytucji lub podmiotów;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2019/348 w sprawie regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria oceny wpływu upadłości danej instytucji na rynki finansowe, inne instytucje i warunki finansowania;
• rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/622 ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do jednolitych wzorów sprawozdań, instrukcji i metody na potrzeby przekazywania Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego informacji o minimalnym wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2021/1118 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających metodę, która ma być stosowana przez organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji do szacowania wymogu, o którym mowa w dyrektywie 2013/36/UE, oraz wymogu połączonego bufora dla podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na poziomie skonsolidowanej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, jeżeli grupa restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie podlega tym wymogom wspomnianej dyrektywy;
• rozporządzenie delegowane (UE) 2021/1340 w sprawie regulacyjnych standardów technicznych określających treść postanowień umownych dotyczących uznania uprawnień w zakresie zawieszenia w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; oraz
• rozporządzenie delegowane (UE) 2021/1527 w sprawie regulacyjnych standardów technicznych dotyczących umownego uznania uprawnień do umorzenia i konwersji.

OD KIEDY PRZEPISY TE MAJĄ ZASTOSOWANIE?

• Dyrektywa 2014/59/UE miała zostać transponowana do krajowych porządków prawnych do 31 grudnia 2014 r., a jej przepisy obowiązują od 1 stycznia 2015 r.
• Dyrektywa zmieniająca (UE) 2017/2399 miała zostać transponowana do 28 grudnia 2018 r. i jej przepisy mają zastosowanie od tej daty.
• Dyrektywa zmieniająca (UE) 2019/879 miała zostać transponowana do 28 grudnia 2020 r. Od tej daty jej przepisy obowiązują w państwach członkowskich, z wyjątkiem przepisu dotyczącego podawania do wiadomości publicznej informacji na temat minimalnego wymogu funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowanych, który zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2024 r. lub po tej dacie.
• Dyrektywa zmieniająca (UE) 2022/2556 musi zostać transponowana do krajowych porządków prawnych do 17 stycznia 2025 r. i jej przepisy będą miały zastosowanie od tej daty.

KONTEKST

Więcej informacji:

• Działania naprawcze oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja w odniesieniu do banków (Komisja Europejska).

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190–348).

Kolejne zmiany dyrektywy 2014/59/UE zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2556 z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie zmiany dyrektyw 2009/65/WE, 2009/138/WE, 2011/61/UE, 2013/36/UE, 2014/59/UE, 2014/65/UE, (UE) 2015/2366 oraz (UE) 2016/2341 w odniesieniu do operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego (Dz.U. L 333 z 27.12.2022, s. 153–163).

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2554 z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie operacyjnej odporności cyfrowej sektora finansowego i zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1060/2009, (UE) nr 648/2012, (UE) nr 600/2014, (UE) nr 909/2014 oraz (UE) 2016/1011 (Dz.U. L 333 z 27.12.2022, s. 1–79).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/1527 z dnia 31 maja 2021 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących umownego uznania uprawnień do umorzenia i konwersji (Dz.U. L 329 z 17.9.2021, s. 2–5).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/1340 z dnia 22 kwietnia 2021 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających treść postanowień umownych dotyczących uznania uprawnień w zakresie zawieszenia w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. L 292 z 16.8.2021, s. 1–3).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/1118 z dnia 26 marca 2021 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających metodę, która ma być stosowana przez organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji do szacowania wymogu, o którym mowa w art. 104a dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE, oraz wymogu połączonego bufora dla podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na poziomie skonsolidowanej grupy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, jeżeli grupa restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie podlega tym wymogom wspomnianej dyrektywy (Dz.U. L 241 z 8.7.2021, s. 1–6).

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/622 z dnia 15 kwietnia 2021 r. ustanawiające do celów stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do jednolitych wzorów sprawozdań, instrukcji i metody na potrzeby przekazywania informacji o minimalnym wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (Dz.U. L 131 z 16.4.2021, s. 123–136).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/348 z dnia 25 października 2018 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria oceny wpływu upadłości danej instytucji na rynki finansowe, inne instytucje i warunki finansowania (Dz.U. L 63 z 4.3.2019, s. 1–11).

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/1624 z dnia 23 października 2018 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do procedur i standardowych formularzy i szablonów stosowanych do przekazywania informacji do celów sporządzenia planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE oraz uchylające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1066 (Dz.U. L 277 z 7.11.2018, s. 1–65).

Zob. tekst skonsolidowany.

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/344 z dnia 14 listopada 2017 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dotyczące metody wyceny różnicy w traktowaniu w przypadku restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. L 67 z 9.3.2018, s. 3–7).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/345 z dnia 14 listopada 2017 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dotyczące metodyki oceny wartości aktywów i zobowiązań instytucji lub podmiotów (Dz.U. L 67 z 9.3.2018, s. 8–17).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/867 z dnia 7 lutego 2017 r. w sprawie kategorii uzgodnień, które mają być chronione w przypadku częściowego przeniesienia własności zgodnie z art. 76 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE (Dz.U. L 131 z 20.5.2017, s. 15–19).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1712 z dnia 7 czerwca 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny zestaw informacji dotyczących umów finansowych, które to informacje należy uwzględnić w szczegółowym rejestrze, oraz okoliczności, w jakich należy nakładać ten wymóg (Dz.U. L 258 z 24.9.2016, s. 1–7).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1450 z dnia 23 maja 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dotyczące metody ustalania wysokości minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (Dz.U. L 237 z 3.9.2016, s. 1–9).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1401 z dnia 23 maja 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających metodyki i zasady dotyczące wyceny zobowiązań wynikających z instrumentów pochodnych (Dz.U. L 228 z 23.8.2016, s. 7–15).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1400 z dnia 10 maja 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny zakres elementów planu reorganizacji działalności oraz minimalną zawartość sprawozdań z postępów we wdrażaniu tego planu (Dz.U. L 228 z 23.8.2016, s. 1–6).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1075 z dnia 23 marca 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających treść planów naprawy, planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz grupowych planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, minimalne kryteria, które właściwy organ ma poddać ocenie w odniesieniu do planów naprawy i grupowych planów naprawy, warunki udzielenia wsparcia finansowego w ramach grupy, wymagania wobec niezależnych rzeczoznawców, umowne uznanie uprawnień do umorzenia i konwersji, procedury i treść wymogów dotyczących powiadomienia i obwieszczenia o zawieszeniu oraz sposób funkcjonowania kolegiów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. L 184 z 8.7.2016, s. 1–71).

Zob. tekst skonsolidowany.

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/962 z dnia 16 czerwca 2016 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do jednolitych formatów, szablonów i definicji do celów ustalania i przekazywania Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego informacji przez właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE (Dz.U. L 160 z 17.6.2016, s. 35–49).

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/911 z dnia 9 czerwca 2016 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formy i treści opisu umów dotyczących wsparcia finansowego w ramach grupy zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (Dz.U. L 153 z 10.6.2016, s. 25–27).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/860 z dnia 4 lutego 2016 r. określające w bardziej szczegółowy sposób okoliczności, w których konieczne jest wyłączenie z zakresu uprawnień do umorzenia lub konwersji na podstawie art. 44 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (Dz.U. L 144 z 1.6.2016, s. 11–20).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/778 z dnia 2 lutego 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do okoliczności i warunków, w jakich zapłata nadzwyczajnych składek ex post może zostać częściowo lub całkowicie odroczona, oraz w zakresie kryteriów służących określeniu działań, usług i operacji w odniesieniu do funkcji krytycznych oraz określeniu linii biznesowych wraz z powiązanymi usługami w odniesieniu do głównych linii biznesowych (Dz.U. L 131 z 20.5.2016, s. 41–47).

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. L 11 z 17.1.2015, s. 44–64).

Zob. tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 20.06.2023