31.7.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 199/30

(1)

Dnia 26 października 2004 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2007/2004 (2) ustanawiające Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (zwaną dalej „agencją”).

(2)

Państwo członkowskie stojące w obliczu sytuacji wymagającej zwiększonej pomocy technicznej i operacyjnej na swoich granicach zewnętrznych może, bez uszczerbku dla art. 64 ust. 2 Traktatu i zgodnie z art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 2007/2004, zwrócić się do agencji o udzielenie pomocy w formie koordynacji, w przypadku gdy sytuacja ta dotyczy innych państw członkowskich.

(3)

Skuteczne zarządzanie granicami zewnętrznymi poprzez dokonywanie odpraw i ochronę pomaga w zwalczaniu nielegalnej imigracji i handlu ludźmi oraz w zapobieganiu wszelkim zagrożeniom dla bezpieczeństwa wewnętrznego, porządku publicznego, zdrowia publicznego i stosunków międzynarodowych państw członkowskich. Kontrola granic nie pozostaje wyłącznie w interesie tego państwa członkowskiego, na którego granicach zewnętrznych jest prowadzona, ale leży ona w interesie wszystkich państw członkowskich, które zniosły kontrole graniczne na granicach wewnętrznych.

(4)

Odpowiedzialność za kontrolę granic zewnętrznych spoczywa na państwach członkowskich. Mając na uwadze sytuacje kryzysowe, którym państwa członkowskie muszą czasami stawiać czoła na swoich granicach zewnętrznych, w szczególności w przypadku masowego napływu obywateli państw trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na terytorium państw członkowskich, konieczne może okazać się udzielenie pomocy państwom członkowskim poprzez zapewnienie dostatecznego poziomu odpowiednich zasobów, w szczególności personelu.

(5)

Obecne możliwości w zakresie udzielania na poziomie europejskim skutecznej i praktycznej pomocy przy odprawach granicznych na granicach zewnętrznych i ochronie granic zewnętrznych uważane są za niewystarczające, w szczególności w przypadku gdy państwa członkowskie stają wobec masowego napływu obywateli państw trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na terytorium państw członkowskich.

(6)

Dane państwo członkowskie powinno zatem mieć możliwość zwrócenia się o oddelegowanie na swoje terytorium działających w ramach agencji zespołów szybkiej interwencji na granicy złożonych ze specjalnie przeszkolonych ekspertów z innych państw członkowskich, którzy udzieliliby czasowego wsparcia funkcjonariuszom jego krajowej straży granicznej. Oddelegowywanie zespołów szybkiej interwencji na granicy przyczyni się do zwiększenia solidarności między państwami członkowskimi i wzajemnej pomocy między nimi.

(7)

Oddelegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy do udzielania wsparcia przez ograniczony okres powinno odbywać się w wyjątkowych i nagłych sytuacjach. Tego typu sytuacje zachodziłyby w przypadku, gdy państwo członkowskie stanęłoby wobec masowego napływu obywateli państw trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na jego terytorium, co wymagałoby natychmiastowej reakcji, i w którym to przypadku oddelegowanie zespołu szybkiej interwencji na granicy mogłoby wnieść wkład w zapewnienie skutecznej reakcji. Zespoły szybkiej interwencji na granicy nie są przeznaczone do udzielania długofalowego wsparcia.

(8)

Korzystanie z zespołów szybkiej interwencji na granicy będzie uzależnione od ich zaplanowanych obowiązków, dostępności i częstotliwości oddelegowywania. Aby zapewnić skuteczne działanie zespołów szybkiej interwencji na granicy, państwa członkowskie powinny udostępnić odpowiednią liczbę funkcjonariuszy straży granicznej („rezerwa interwencyjna”), odzwierciedlającą w szczególności specjalizację i wielkość ich własnych straży granicznych. Dlatego też państwa członkowskie powinny stworzyć krajowe rezerwy ekspertów w celu zwiększenia skuteczności niniejszego rozporządzenia. Agencja powinna brać pod uwagę różnice w wielkości państw członkowskich i specjalizacji technicznej ich straży granicznych.

(9)

Najlepsze praktyki z wielu państw członkowskich pokazują, że dysponowanie profilem (informacjami o umiejętnościach i kwalifikacjach) dostępnych funkcjonariuszy straży granicznej przed ich oddelegowaniem w znacznym stopniu przyczynia się do wydajnego planowania i przeprowadzania działań. Agencja powinna zatem określić profile i łączną liczbę funkcjonariuszy straży granicznej, którzy wejdą w skład zespołów szybkiej interwencji na granicy.

(10)

Należy ustanowić mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na granicy, który zapewni zarówno agencji, jak i państwom członkowskim wystarczającą elastyczność i zapewni przeprowadzanie działań przy zachowaniu wysokiego poziomu wydajności i skuteczności.

(11)

Agencja powinna między innymi koordynować skład, szkolenie i delegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy. W związku z tym konieczne jest wprowadzenie do rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 nowych przepisów dotyczących roli agencji w odniesieniu do tych zespołów.

(12)

W sytuacji gdy państwo członkowskie staje wobec masowego napływu obywateli państw trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na jego terytorium lub gdy zaistnieje inna wyjątkowa sytuacja w znaczny sposób wpływająca na możliwość realizowania zadań krajowych, może ono powstrzymać się z udostępnieniem swoich funkcjonariuszy krajowej straży granicznej.

(13)

Aby członkowie zespołów mogli skutecznie współpracować z funkcjonariuszami krajowej straży granicznej, powinno się im umożliwić wykonywanie zadań związanych z dokonywaniem odprawy osób na granicach zewnętrznych i ochroną granic zewnętrznych podczas ich oddelegowania na terytorium państwa członkowskiego, które zwróciło się o wsparcie z ich strony.

(14)

Podobnie należy zwiększyć skuteczność wspólnych działań koordynowanych przez agencję, czasowo umożliwiając zaproszonym funkcjonariuszom z innych państw członkowskich wykonywanie zadań związanych z dokonywaniem odprawy osób na granicach zewnętrznych i ochroną granic zewnętrznych.

(15)

W związku z powyższym konieczne jest również wprowadzenie do rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 nowych przepisów dotyczących zadań i uprawnień zaproszonych funkcjonariuszy oddelegowanych w ramach agencji na terytorium państwa członkowskiego na jego wniosek.

(16)

Niniejsze rozporządzenie przyczynia się do prawidłowego stosowania rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (3). W tym celu podczas dokonywania odprawy granicznej i w ramach ochrony granicy członkowie zespołów i zaproszeni funkcjonariusze nie powinni dyskryminować osób ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Wszelkie środki podejmowane przez funkcjonariuszy podczas wykonywania ich zadań i korzystania z uprawnień powinny być proporcjonalne do zamierzonych celów takich środków.

(17)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Powinno ono być stosowane zgodnie ze zobowiązaniami państw członkowskich w zakresie ochrony międzynarodowej i zasady non-refoulement.

(18)

Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane z pełnym poszanowaniem zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa morskiego, w szczególności w odniesieniu do operacji poszukiwawczych i ratowniczych.

(19)

Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (4) stosuje się do przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia.

(20)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozszerzenie postanowień dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch Państw we wprowadzenie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), objętych obszarem, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji Rady 1999/437/WE (6) w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy.

(21)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie postanowień dorobku Schengen w rozumieniu Umowy podpisanej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, objętych obszarem, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/849/WE (7) oraz 2004/860/WE (8).

(22)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani nie ma ono wobec niej zastosowania. W związku z tym, że na mocy postanowień tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską niniejsze rozporządzenie oparte jest na dorobku Schengen, Dania, zgodnie z art. 5 wspomnianego protokołu, powinna podjąć decyzję w terminie sześciu miesięcy od daty przyjęcia niniejszego rozporządzenia, czy dokona jego transpozycji do swojego prawa krajowego.

(23)

Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie postanowień dorobku Schengen, w którym nie uczestniczy Zjednoczone Królestwo, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (9). W związku z tym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związane ani nie ma ono wobec niego zastosowania.

(24)

Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie postanowień dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (10). W związku z tym Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani nie ma ono wobec niej zastosowania.

(25)

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 niniejszego rozporządzenia, w zakresie w jakim odnoszą się one do przyznania dostępu do Systemu Informacyjnego Schengen, stanowią przepisy oparte na dorobku Schengen lub związane z tym dorobkiem w inny sposób w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r. i art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r.,

1)

„agencja” oznacza Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej;

2)

„członkowie zespołów” oznaczają funkcjonariuszy straży granicznej państw członkowskich, pełniących służbę w zespołach szybkiej interwencji na granicy, innych niż funkcjonariusze przyjmującego państwa członkowskiego;

3)

„wnioskujące państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, którego właściwe władze zwracają się do agencji o oddelegowanie na jego terytorium zespołów szybkiej interwencji na granicy;

4)

„przyjmujące państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, na którego terytorium ma miejsce operacja wsparcia przeprowadzana przez zespoły szybkiej interwencji na granicy;

5)

„rodzime państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, którego funkcjonariusz straży granicznej jest członkiem zespołu.

a)

nazwisko i obywatelstwo;

b)

stopień; oraz

c)

aktualne zdjęcie w formacie cyfrowym.

1)

skreśla się art. 1 ust. 4;

2)

dodaje się art. 1a w brzmieniu:

„Artykuł 1a

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

3)

w art. 2. ust. 1 dodaje się lit. g) w brzmieniu:

4)

artykuł 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Agencja może nabywać wyposażenie techniczne służące do dokonywania odpraw i ochrony granic zewnętrznych, które zostanie użyte przez jej ekspertów oraz w ramach zespołów szybkiej interwencji na granicy w czasie trwania prowadzonej przez nie operacji wsparcia.”;

5)

dodaje się art. 8a–8h w brzmieniu:

„Artykuł 8a

Zespoły szybkiej interwencji na granicy

Na wniosek państwa członkowskiego znajdującego się w sytuacji nagłej i wyjątkowej presji, zwłaszcza w przypadku masowego napływu obywateli państw trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na terytorium tego państwa członkowskiego, agencja może oddelegować na ograniczony czas na terytorium wnioskującego państwa członkowskiego jeden lub większą liczbę zespołów szybkiej interwencji na granicy (zwanych dalej »zespołem« albo »zespołami«) do udziału w operacji wsparcia na odpowiedni czas, zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 863/2007.

Artykuł 8b

Skład zespołów

1.   W przypadku zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 8a, na wniosek agencji państwa członkowskie bezzwłocznie informują o liczbie, nazwiskach i profilach funkcjonariuszy straży granicznej z rezerwy krajowej, których mogą udostępnić w ciągu pięciu dni jako członków zespołu. Państwa członkowskie udostępniają funkcjonariuszy na potrzeby oddelegowania na wniosek agencji, chyba że stoją wobec wyjątkowej sytuacji w znaczny sposób wpływającej na możliwość realizowania zadań krajowych.

2.   Przy określaniu składu zespołu w celu ich oddelegowania do udziału w operacji wsparcia dyrektor wykonawczy uwzględnia szczególne okoliczności, w których obliczu stoi wnioskujące państwo członkowskie. Skład zespołu jest ustalany zgodnie z planem operacyjnym, o którym mowa w art. 8e.

Artykuł 8c

Szkolenie i ćwiczenia

Funkcjonariuszom straży granicznej, którzy wchodzą w skład rezerwy interwencyjnej, o której mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 863/2007, agencja zapewnia szkolenie zaawansowane odpowiednie do rodzaju wykonywanych przez nich zadań i przyznanych im uprawnień. Ponadto agencja prowadzi z tymi funkcjonariuszami straży granicznej regularne ćwiczenia zgodnie z harmonogramem zaawansowanego szkolenia i ćwiczeń, o którym mowa w jej rocznym programie prac.

Artykuł 8d

Procedura podejmowania decyzji o oddelegowaniu zespołów do udziału w operacji wsparcia

1.   Wniosek o oddelegowanie zespołów do udziału w operacji wsparcia zgodnie z art. 8a zawiera opis sytuacji, możliwe cele i planowane potrzeby w zakresie oddelegowania. W razie potrzeby dyrektor wykonawczy może wysłać eksperta z agencji w celu dokonania oceny sytuacji na granicach zewnętrznych wnioskującego państwa członkowskiego.

2.   Dyrektor wykonawczy bezzwłocznie informuje Zarząd o wniosku państwa członkowskiego o oddelegowanie zespołów.

3.   Podejmując decyzję w sprawie wniosku państwa członkowskiego, dyrektor wykonawczy agencji uwzględnia wyniki przeprowadzonych przez agencję analiz ryzyka oraz inne istotne informacje dostarczone przez wnioskujące państwo członkowskie lub inne państwo członkowskie.

4.   Dyrektor wykonawczy podejmuje decyzję w sprawie wniosku o oddelegowanie zespołów tak szybko, jak to tylko możliwe, nie później jednak niż w terminie pięciu dni roboczych od daty otrzymania wniosku. Dyrektor wykonawczy powiadamia na piśmie o swojej decyzji jednocześnie wnioskujące państwo członkowskie i Zarząd. W decyzji podaje główne powody, dla których została ona podjęta.

5.   Jeśli dyrektor wykonawczy zdecyduje się oddelegować jeden lub większą liczbę zespołów, agencja i wnioskujące państwo członkowskie natychmiast sporządzają plan operacyjny zgodnie z art. 8e.

6.   Bezzwłocznie po uzgodnieniu planu operacyjnego dyrektor wykonawczy informuje państwa członkowskie o zawartej we wniosku liczbie i profilach funkcjonariuszy straży granicznej, którzy mają zostać oddelegowani w ramach zespołów. Informacje te, w których zawarta jest data oddelegowania, dostarcza się na piśmie do krajowych punktów kontaktowych ustanowionych na mocy art. 8f. Wraz z informacjami przekazuje się egzemplarz planu operacyjnego.

7.   Jeżeli dyrektor wykonawczy jest nieobecny lub nie może sprawować swojej funkcji, decyzje dotyczące wniosków o oddelegowanie zespołów podejmuje zastępca dyrektora wykonawczego.

8.   Państwa członkowskie udostępniają funkcjonariuszy straży granicznej na potrzeby oddelegowania na wniosek agencji, chyba że państwo członkowskie stanie wobec wyjątkowej sytuacji w znaczny sposób wpływającej na możliwość realizowania zadań krajowych.

9.   Oddelegowanie zespołów ma miejsce nie później niż pięć dni roboczych od dnia, w którym dyrektor wykonawczy i wnioskujące państwo członkowskie uzgodnili plan operacyjny.

Artykuł 8e

Plan operacyjny

1.   Dyrektor wykonawczy i wnioskujące państwo członkowskie uzgadniają plan operacyjny określający szczegółowe warunki oddelegowania zespołów. Plan operacyjny zawiera następujące informacje:

2.   Wszelkie zmiany lub dostosowania planu operacyjnego wymagają zgody zarówno dyrektora wykonawczego, jak i wnioskującego państwa członkowskiego. Agencja bezzwłocznie przesyła egzemplarz zmienionego lub dostosowanego planu operacyjnego państwom członkowskim biorącym udział w operacji.

Artykuł 8f

Krajowy punkt kontaktowy

Państwa członkowskie wyznaczają krajowy punkt kontaktowy, za którego pośrednictwem odbywa się komunikacja z agencją we wszelkich kwestiach dotyczących zespołów. Krajowy punkt kontaktowy jest dostępny przez cały czas.

Artykuł 8g

Oficer koordynujący

1.   Dyrektor wykonawczy wyznacza spośród personelu agencji przynajmniej jednego eksperta, który będzie brał udział w operacji wsparcia jako oficer koordynujący. Dyrektor wykonawczy powiadamia przyjmujące państwo członkowskie o wyznaczonej osobie.

2.   Oficer koordynujący działa w imieniu Agencji w odniesieniu do wszystkich aspektów oddelegowania zespołów. Oficer koordynujący w szczególności:

3.   Zgodnie z art. 25 ust. 3 lit. f) dyrektor wykonawczy może upoważnić oficera koordynującego do udzielenia wsparcia w rozwiązywaniu ewentualnych sporów dotyczących wykonywania planu operacyjnego i delegowania zespołów.

4.   Przy wywiązywaniu się ze swoich obowiązków oficer koordynujący przyjmuje instrukcje wyłącznie od agencji.

Artykuł 8h

Koszty

1.   Agencja w pełni pokrywa następujące koszty poniesione przez państwa członkowskie w związku z udostępnianiem przez nie funkcjonariuszy straży granicznej do celów, o których mowa w art. 8a i 8c:

2.   Szczegółowe zasady dotyczące wypłacania diet dziennych członkom zespołów ustala Zarząd.”;

6)

artykuł 10 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 10

Uprawnienia i zadania zaproszonych funkcjonariuszy

1.   Zaproszeni funkcjonariusze posiadają zdolność do wykonywania wszelkich zadań i korzystania z wszelkich uprawnień w zakresie dokonywania odprawy granicznej lub ochrony granicy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającym wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (12), które są konieczne do realizacji celów tego rozporządzenia.

2.   Podczas wykonywania zadań i korzystania z uprawnień, zaproszeni funkcjonariusze przestrzegają przepisów prawa wspólnotowego i prawa krajowego przyjmującego państwa członkowskiego.

3.   Zaproszeni funkcjonariusze mogą wykonywać zadania i korzystać z uprawnień jedynie na polecenie i, co do zasady, w obecności funkcjonariuszy straży granicznej przyjmującego państwa członkowskiego.

4.   Podczas wykonywania zadań i korzystania z uprawnień zaproszeni funkcjonariusze noszą własne umundurowanie. O ich udziale we wspólnej operacji lub projekcie pilotażowym świadczy niebieska opaska z insygniami Unii Europejskiej i agencji. Aby umożliwić organom krajowym przyjmującego państwa członkowskiego i jego obywatelom stwierdzenie ich tożsamości, zaproszeni funkcjonariusze noszą przez cały czas dokument akredytacyjny określony w art. 10a, który okazują na żądanie.

5.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, podczas wykonywania zadań i korzystania z uprawnień zaproszeni funkcjonariusze mogą nosić broń służbową, amunicję i sprzęt w zakresie, w jakim są do tego upoważnieni na mocy przepisów krajowych rodzimego państwa członkowskiego. Przyjmujące państwo członkowskie może jednak zakazać noszenia pewnych rodzajów broni służbowej, amunicji i sprzętu, pod warunkiem że na mocy jego ustawodawstwa taki sam zakaz stosuje się do jego własnych funkcjonariuszy straży granicznej. Przed oddelegowaniem zaproszonych funkcjonariuszy przyjmujące państwo członkowskie informuje agencję o dopuszczalnych rodzajach broni służbowej, amunicji i sprzętu oraz warunkach ich użycia. Agencja udostępnia te informacje państwom członkowskim.

6.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, podczas wykonywania swoich zadań i korzystania z uprawnień zaproszeni funkcjonariusze są uprawnieni do użycia siły, w tym posługiwania się bronią służbową, amunicją i sprzętem za zgodą rodzimego państwa członkowskiego i przyjmującego państwa członkowskiego, w obecności funkcjonariuszy straży granicznej przyjmującego państwa członkowskiego i zgodnie z prawem krajowym przyjmującego państwa członkowskiego.

7.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 6, broń służbowa, amunicja i sprzęt mogą zostać użyte w uzasadnionej obronie własnej oraz w obronie zaproszonych funkcjonariuszy lub innych osób zgodnie z prawem krajowym przyjmującego państwa członkowskiego.

8.   Do celów niniejszego rozporządzenia przyjmujące państwo członkowskie może upoważnić zaproszonych funkcjonariuszy do sprawdzania swoich krajowych i europejskich baz danych, koniecznych do dokonywania odprawy granicznej i ochrony granicy. Zaproszeni funkcjonariusze korzystają wyłącznie z tych danych, które są niezbędne do wykonywania ich zadań i korzystania przez nich z uprawnień. Przed oddelegowaniem zaproszonych funkcjonariuszy przyjmujące państwo członkowskie informuje agencję o tym, jakie krajowe i europejskie bazy danych mogą być sprawdzane. Agencja udostępnia te informacje wszystkim państwom członkowskim biorącym udział w operacji wsparcia.

9.   Sprawdzanie baz danych, o którym mowa w ust. 8, jest prowadzone zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego oraz prawa krajowego przyjmującego państwa członkowskiego w zakresie ochrony danych.

10.   Decyzje o odmowie wjazdu zgodnie z art. 13 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 podejmują wyłącznie funkcjonariusze straży granicznej przyjmującego państwa członkowskiego.

Artykuł 10a

Dokument akredytacyjny

1.   Agencja, we współpracy z przyjmującym państwem członkowskim, wydaje zaproszonym funkcjonariuszom dokument w języku urzędowym przyjmującego państwa członkowskiego i innym języku urzędowym instytucji Unii Europejskiej, który umożliwia stwierdzenie ich tożsamości oraz stanowi dowód na to, że jego posiadacz jest uprawniony do wykonywania zadań i korzystania z uprawnień, o których mowa w art. 10 ust. 1. Dokument ten zawiera następujące elementy dotyczące zaproszonych funkcjonariuszy:

2.   Dokument jest zwracany Agencji po zakończeniu wspólnej operacji lub projektu pilotażowego.

Artykuł 10b

Odpowiedzialność cywilna

1.   W przypadku gdy zaproszeni funkcjonariusze działają w przyjmującym państwie członkowskim, ponosi ono zgodnie ze swoim prawem krajowym odpowiedzialność za wszelkie szkody spowodowane przez nich podczas operacji.

2.   W przypadku gdy tego rodzaju szkoda została spowodowana rażącym niedbalstwem lub umyślnym działaniem, przyjmujące państwo członkowskie może zwrócić się do rodzimego państwa członkowskiego w celu uzyskania od niego zwrotu wszelkich kwot wypłaconych ofiarom lub osobom uprawnionym w ich imieniu.

3.   Bez uszczerbku dla wykonywania swoich praw względem osób trzecich, każde państwo członkowskie odstępuje od wszelkich roszczeń wobec przyjmującego państwa członkowskiego lub jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego z tytułu poniesionych szkód, z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub umyślnego działania.

4.   Wszelkie spory pomiędzy państwami członkowskimi dotyczące stosowania ust. 2 i 3, które nie mogą być rozwiązane w drodze negocjacji, są przez nie przedkładane Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z art. 239 Traktatu.

5.   Bez uszczerbku dla wykonywania swoich praw względem osób trzecich, agencja pokrywa koszty związane ze szkodami dotyczącymi sprzętu agencji poniesionymi w okresie trwania operacji wsparcia, z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub umyślnego działania.

Artykuł 10c

Odpowiedzialność karna

Podczas wspólnej operacji lub projektu pilotażowego zaproszonych funkcjonariuszy traktuje się tak samo jak funkcjonariuszy przyjmującego państwa członkowskiego w odniesieniu do wszelkich ewentualnych przestępstw popełnionych przeciwko nim lub przez nich.