(1)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/37/WE (3) ma na celu ochronę pracowników przed zagrożeniem ich zdrowia i bezpieczeństwa wynikającego z narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów w miejscu pracy. W dyrektywie tej przewidziano spójny poziom ochrony przed zagrożeniem związanym z czynnikami rakotwórczymi i mutagenami w postaci ogólnych zasad, które pozwalają państwom członkowskim na zapewnienie spójnego stosowania minimalnych wymogów. Wiążące wartości dopuszczalne narażenia zawodowego ustanowione na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych, wykonalności pod względem ekonomicznym, dogłębnej oceny skutków społeczno-ekonomicznych oraz dostępności protokołów i technik pomiaru narażenia w miejscu pracy, są ważnymi elementami ogólnych rozwiązań dotyczących ochrony pracowników, które zostały ustanowione tą dyrektywą. W tym kontekście w przypadku braku pewności istotne jest uwzględnienie zasady ostrożności. Minimalne wymogi przewidziane w tej dyrektywie mają na celu ochronę pracowników na poziomie Unii. Państwa członkowskie mogą ustanowić bardziej rygorystyczne wartości dopuszczalne narażenia zawodowego lub inne środki ochronne.

(2)

Wartości dopuszczalne narażenia zawodowego są częścią środków zarządzania ryzykiem w ramach dyrektywy 2004/37/WE. Przestrzeganie tych wartości dopuszczalnych pozostaje bez uszczerbku dla innych obowiązków pracodawców wynikających z tej dyrektywy, w szczególności zmniejszenia użycia czynników rakotwórczych i mutagenów w miejscu pracy, zapobiegania narażeniu pracowników na czynniki rakotwórcze i mutageny lub jego zmniejszenia, a także środków, które należy w tym celu wdrożyć. Środki te powinny obejmować, w zakresie, w jakim jest to technicznie możliwe, zastąpienie czynnika rakotwórczego lub mutagenu substancją, mieszaniną lub procesem, które nie są niebezpieczne lub są mniej niebezpieczne dla zdrowia pracownika, stosowanie systemu zamkniętego lub inne środki mające na celu zmniejszenie narażenia pracowników do jak najniższego poziomu, co będzie jednocześnie sprzyjało innowacjom.

(3)

W przypadku większości czynników rakotwórczych i mutagenów nie jest naukowo możliwe określenie poziomów narażenia, poniżej których nie wystąpią skutki niepożądane. O ile ustalanie dopuszczalnych wartości czynników rakotwórczych lub mutagenów w miejscu pracy zgodnie z niniejszą dyrektywą nie eliminuje ryzyka dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników wynikającego z narażenia w miejscu pracy (ryzyko resztkowe), niemniej jednak przyczynia się ono do znaczącego zmniejszenia ryzyka wynikającego z takiego narażenia, zgodnie z podejściem stopniowym i polegającym na wyznaczaniu celów zgodnie z dyrektywą 2004/37/WE. W przypadku innych czynników rakotwórczych i mutagenów określenie poziomów narażenia, poniżej których nie powinny wystąpić skutki niepożądane, jest naukowo możliwe.

(4)

Maksymalne poziomy narażenia pracowników na niektóre czynniki rakotwórcze lub mutageny zostały ustanowione w postaci wartości dopuszczalnych, których zgodnie z dyrektywą 2004/37/WE nie można przekraczać. Należy weryfikować te wartości dopuszczalne oraz ustanowić wartości dopuszczalne dla dodatkowych czynników rakotwórczych i mutagenów.

(5)

Wartości dopuszczalne określone w niniejszej dyrektywie powinny być w razie konieczności weryfikowane w świetle dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych oraz popartych dowodami najlepszych praktyk, technik i protokołów pomiaru poziomu narażenia w miejscu pracy. Informacje te powinny, w miarę możliwości, obejmować dane dotyczące ryzyka resztkowego dla zdrowia pracowników oraz opinie Komitetu Naukowego ds. Dopuszczalnych Norm Zawodowego Narażenia na Oddziaływanie Czynników Chemicznych w Pracy (SCOEL) oraz Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy (ACSH). Informacje dotyczące ryzyka resztkowego, udostępniane publicznie na poziomie Unii, są cenne dla przyszłych prac w zakresie ograniczenia ryzyka wynikającego z narażenia zawodowego na czynniki rakotwórcze i mutageny, w tym dla przyszłych weryfikacji wartości dopuszczalnych określonych w niniejszej dyrektywie.

(6)

Nie później niż w pierwszym kwartale 2019 r. Komisja, uwzględniając najnowsze osiągnięcia wiedzy naukowej, powinna ocenić wariant zmiany zakresu stosowania dyrektywy 2004/37/WE polegający na włączeniu substancji reprotoksycznych. Na tej podstawie Komisja powinna przedstawić w stosownym przypadku wniosek ustawodawczy po konsultacji z partnerami społecznymi.

(7)

W przypadku niektórych czynników rakotwórczych o działaniu bezprogowym nie jest możliwe określenie bezpiecznej dla zdrowia wartości dopuszczalnej dla do tych czynników rakotwórczych w oparciu o dostępne informacje, w tym dane naukowe i techniczne.

(8)

Aby zapewnić możliwie najwyższy poziom ochrony przed niektórymi czynnikami rakotwórczymi i mutagenami należy uwzględnić inne drogi absorpcji, w tym możliwość wchłaniania przez skórę.

(9)

SCOEL wspiera Komisję w szczególności w ocenie najnowszych dostępnych danych naukowych oraz proponowaniu dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego w celu ochrony pracowników przed zagrożeniami chemicznymi, które to wartości mają zostać ustalone na poziomie Unii zgodnie z dyrektywą Rady 98/24/WE (4) i dyrektywą 2004/37/WE. ACSH jest trójstronnym organem wspierającym Komisję w przygotowywaniu, wdrażaniu i ocenie działań w dziedzinie zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy. ACSH w szczególności przyjmuje trójstronne opinie na temat inicjatyw dotyczących ustalenia na poziomie Unii dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych, a także danych dotyczących aspektów społecznych oraz wykonalności pod względem ekonomicznym tych inicjatyw. Uwzględniono również inne, odpowiednio wiarygodne źródła informacji naukowej należące do domeny publicznej, w szczególności dane Międzynarodowego Centrum Badań nad Rakiem (IARC), Światowej Organizacji Zdrowia oraz agencji krajowych.

(10)

Prace SCOEL oraz przejrzystość tych prac są nierozerwalnie związane z odpowiedzialnym procesem politycznym. W przypadku gdyby konieczna była reorganizacja prac SCOEL, powinny zostać zagwarantowane specjalne zasoby i nie powinna zostać utracona szczegółowa wiedza specjalistyczna w zakresie epidemiologii, toksykologii, medycyny pracy i higieny pracy.

(11)

Zmiany w załącznikach I i III do dyrektywy 2004/37/WE przewidziane w niniejszej dyrektywie są kolejnym krokiem w dłuższym procesie aktualizacji dyrektywy2004/37/WE. Jako następny etap tego procesu Komisja przedłożyła wniosek dotyczący ustanowienia wartości dopuszczalnych i notacji „skóra” w odniesieniu do pięciu dodatkowych czynników rakotwórczych. Ponadto Komisja stwierdziła w swoim komunikacie z dnia 10 stycznia 2017 r. zatytułowanym „Bezpieczniejsze i zdrowsze warunki pracy dla wszystkich – nowelizacja przepisów i polityki UE w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy”, że w dyrektywie 2004/37/WE należy dokonać dalszych zmian. Komisja powinna na bieżąco prowadzić swoje prace w zakresie aktualizacji załączników I i III do dyrektywy 2004/37/WE, zgodnie z jej art. 16 i ugruntowaną praktyką, oraz w razie konieczności zmieniać je w świetle dostępnych informacji, w tym stopniowo gromadzonych danych naukowych i technicznych, takich jak dane dotyczące ryzyka resztkowego. Prace te powinny w stosownych przypadkach zaowocować wnioskami dotyczącymi przyszłych weryfikacji dopuszczalnych wartości określonych w dyrektywie 2004/37/WE oraz w niniejszej dyrektywie, a także wnioskami dotyczącymi dodatkowych substancji, mieszanin i procesów w załączniku I oraz dodatkowych wartości dopuszczalnych w załączniku III.

(12)

Ważna jest ochrona pracowników narażonych na działanie substancji rakotwórczych lub mutagenów w wyniku przygotowywania, podawania lub usuwania niebezpiecznych leków, w tym leków cytostatycznych lub cytotoksycznych, oraz pracy związanej z narażeniem na działanie substancji rakotwórczych lub mutagenów podczas czyszczenia, transportu, prania i usuwania odpadów niebezpiecznych leków lub materiałów skażonych niebezpiecznymi lekami, a także podczas opieki nad pacjentami leczonymi przy użyciu niebezpiecznych leków. W ramach pierwszego etapu Komisja wydała w specjalnym przewodniku dotyczącym profilaktyki i dobrych praktyk wskazówki mające na celu zmniejszenie ryzyka zawodowego dla zdrowia i bezpieczeństwa w sektorze opieki zdrowotnej, w tym ryzyka związanego z narażeniem na leki cytostatyczne lub cytotoksyczne. Wskazówki te pozostają bez uszczerbku dla ewentualnych kolejnych wniosków ustawodawczych lub innych inicjatyw.

(13)

Zgodnie z zaleceniami SCOEL i ACSH, o ile są dostępne, dopuszczalne wartości narażenia drogą wziewną ustanawia się w odniesieniu do okresu referencyjnego w postaci ośmiogodzinnej średniej ważonej czasowo (wartości dopuszczalne narażenia długotrwałego) oraz, w przypadku niektórych czynników rakotwórczych lub mutagenów, krótszych okresów referencyjnych, wynoszących piętnaście minut średniej ważonej czasowo (wartości dopuszczalne narażenia krótkotrwałego), aby w zakresie, w jakim jest to możliwe, ograniczyć skutki takiego narażenia krótkotrwałego. Notacje „skóra” również określa się zgodnie z zaleceniami SCOEL i ACSH. Należy również uwzględnić inne, odpowiednio wiarygodne źródła informacji naukowych należących do domeny publicznej.

(14)

Zasadę profilaktyki w miejscu pracy należy również propagować w odniesieniu do oddziaływania czynników rakotwórczych i mutagenów na przyszłe pokolenia, takich jak negatywny wpływ na zdolności reprodukcyjne zarówno mężczyzn, jak i kobiet, a także rozwój płodu. W tym celu państwa członkowskie powinny dzielić się najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

(15)

Istnieją wystarczające dowody na rakotwórczość olejów mineralnych użytych wcześniej w silnikach spalinowych wewnętrznego spalania w celu smarowania i schładzania części ruchomych silnika. Te zużyte mineralne oleje silnikowe powstają w wyniku procesów i dlatego nie podlegają klasyfikacji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (5). SCOEL stwierdził możliwość znaczącego wchłaniania wspomnianych olejów przez skórę, ustalił, że narażenie zawodowe następuje przez skórę, oraz stanowczo zalecił ustanowienie notacji „skóra”. ACSH uzgodnił, że zużyte mineralne oleje silnikowe powinny być dopisane do wykazu substancji, mieszanin i procesów rakotwórczych w załączniku I do dyrektywy 2004/37/WE, oraz ustalił, że istnieje możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę. W celu ograniczenia narażenia przez skórę można stosować szereg najlepszych praktyk obejmujących środki ochrony osobistej, takie jak rękawice, oraz zdejmowanie i czyszczenie zanieczyszczonej odzieży. Pełne przestrzeganie tych praktyk, a także pojawiających się nowych najlepszych praktyk mogłoby pomóc w zmniejszeniu tego narażenia. W załączniku I do dyrektywy 2004/37/WE należy zatem uwzględnić pracę wiążącą się z narażeniem na kontakt z olejami mineralnymi użytymi wcześniej w silnikach spalinowych wewnętrznego spalania w celu smarowania i schładzania części ruchomych silnika oraz przypisać do niej notację „skóra” w załączniku III do dyrektywy 2004/37/WE, wskazującą na możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę.

(16)

Istnieją wystarczające dowody na rakotwórczość spalin emitowanych z silników Diesla powstających w wyniku spalania oleju napędowego w silnikach o zapłonie samoczynnym. Spaliny z silników Diesla powstają w wyniku procesów, dlatego nie podlegają klasyfikacji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008. ACSH uzgodnił, że należy dodać spaliny emitowane z tradycyjnych silników Diesla do wykazu substancji, mieszanin i procesów rakotwórczych w załączniku I do dyrektywy 2004/37/WE, oraz wezwał do dalszych badań nad naukowymi i technicznymi aspektami nowszych typów silników. IARC sklasyfikowała emisje spalin z silników Diesla jako rakotwórcze dla ludzi (kategoria 1 IARC) oraz stwierdziła, że chociaż w nowszych typach silników Diesla ilość cząstek i substancji chemicznych jest mniejsza, to nie wiadomo jeszcze, jakie jest przełożenie tych zmian ilościowych i jakościowych w zakresie zmian wpływu na zdrowie. IARC podaje również, że jako marker narażenia wykorzystuje się powszechnie węgiel pierwiastkowy, który stanowi znaczącą część tych emisji. W związku z powyższym, a także mając na uwadze liczbę narażonych pracowników należy dodać pracę związaną z narażeniem na spaliny z silników Diesla do załącznika I do dyrektywy 2004/37/WE, a w załączniku III do niej określić dopuszczalną wartość emisji spalin z silników Diesla obliczaną na podstawie ilości węgla elementarnego. Pozycje w załącznikach I i III do dyrektywy 2004/37/WE powinny obejmować spaliny ze wszystkich typów silników Diesla.

(17)

W odniesieniu do spalin emitowanych z silników Diesla, w niektórych sektorach w krótkim terminie trudne może być osiągnięcie wartości dopuszczalnej 0,05 mg/m3 w przeliczeniu na węgiel elementarny. Zatem oprócz okresu transpozycji przed rozpoczęciem stosowania wartości dopuszczalnej należy wprowadzić dwuletni okres przejściowy. Jednakże dla sektorów górnictwa podziemnego i budowy tuneli oprócz okresu transpozycji przed rozpoczęciem stosowania wartości dopuszczalnej należy wprowadzić pięcioletni okres przejściowy.

(18)

Niektóre mieszaniny wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (zwanych dalej „WWA”), w szczególności te zawierające benzo[a]piren spełniają kryteria klasyfikacji jako substancje rakotwórcze (kategorii 1 A lub 1B) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 i w związku z tym są czynnikami rakotwórczymi zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/37/WE. Narażenie na takie mieszaniny może wystąpić podczas prac związanych z produktami procesów spalania, takimi jak – między innymi – spaliny z silników spalinowych i z procesami spalania w wysokiej temperaturze. SCOEL stwierdził, że w przypadku tych mieszanin istnieje możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę, a ACSH uzgodnił, że należy określić dopuszczalną wartość narażenia zawodowego dla mieszaniny WWA, oraz zalecił przeprowadzenie oceny aspektów naukowych, aby w przyszłości zaproponować dopuszczalną wartość narażenia zawodowego. W załączniku III do dyrektywy 2004/37/WE należy zatem przypisać do nich notację „skóra” wskazującą na możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę. Należy również przeprowadzić dalsze badania, aby ocenić, czy konieczne jest wprowadzenie wartości dopuszczalnych dla mieszanin WWA, aby lepiej chronić pracowników przed tymi mieszaninami.

(19)

Trichloroetylen spełnia kryteria klasyfikacji jako substancja rakotwórcza (kategoria 1B) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 i w związku z tym jest czynnikiem rakotwórczym zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/37/WE. SCOEL stwierdził, że trichloroetylen jest genotoksycznym czynnikiem rakotwórczym. Na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych, możliwe jest ustalenie wartości dopuszczalnych dla trichloroetylenu w odniesieniu do okresu referencyjnego wynoszącego osiem godzin (wartość dopuszczalna narażenia długotrwałego) oraz w odniesieniu do krótszego okresu referencyjnego wynoszącego piętnaście minut średniej ważonej czasowo (wartość dopuszczalna narażenia krótkotrwałego). SCOEL stwierdził, że w przypadku tego czynnika rakotwórczego istnieje możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę, a ACSH uzgodnił praktyczną wartość dopuszczalną na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych. Należy zatem określić wartości dopuszczalne narażenia długo- i krótkotrwałego w odniesieniu do trichloroetylenu oraz przypisać do niego notację „skóra” w załączniku III do dyrektywy 2004/37/WE, wskazującą na możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę. Wartości dopuszczalne w odniesieniu do tej substancji powinny być poddawane szczególnie ścisłemu przeglądowi w świetle najnowszych danych naukowych i postępu technicznego.

(20)

4,4′-metylenodianilina (MDA) spełnia kryteria klasyfikacji jako substancja rakotwórcza (kategoria 1B) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 i w związku z tym jest czynnikiem rakotwórczym zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/37/WE. SCOEL stwierdził, że nie jest możliwe określenie bezpiecznej dla zdrowia wartości dopuszczalnej dotyczącej narażania na tę substancję rakotwórczą o działaniu bezprogowym. Na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych, można jednak ustalić wartość dopuszczalną dla 4,4′-metylenodianiliny. SCOEL stwierdził, że w przypadku tego czynnika rakotwórczego istnieje możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę, a ACSH uzgodnił praktyczną wartość dopuszczalną na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych. Należy zatem określić wartość dopuszczalną dla 4,4′-metylenodianiliny oraz przypisać do niej notację „skóra” w załączniku III do dyrektywy 2004/37/WE wskazującą na możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę.

(21)

Epichlorohydryna (1-chloro-2-3-epoksypropan) spełnia kryteria klasyfikacji jako substancja rakotwórcza (kategoria 1B) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 i w związku z tym jest czynnikiem rakotwórczym zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/37/WE. SCOEL stwierdził, że nie jest możliwe określenie bezpiecznej dla zdrowia wartości dopuszczalnej dotyczącej narażania na tę substancję rakotwórczą o działaniu bezprogowym, oraz zalecił unikanie narażenia zawodowego. SCOEL stwierdził, że w przypadku epichlorohydryny istnieje możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę, a ACSH uzgodnił praktyczną wartość dopuszczalną na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych. Należy zatem określić wartość dopuszczalną dla epichlorohydryny oraz przypisać do niej notację „skóra” w załączniku III do dyrektywy 2004/37/WE wskazującą na możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę.

(22)

Dibromek etylenu (1,2 dibromoetan, EDB) spełnia kryteria klasyfikacji jako substancja rakotwórcza (kategoria 1B) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 i w związku z tym jest czynnikiem rakotwórczym zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/37/WE. SCOEL stwierdził, że nie jest możliwe określenie bezpiecznej dla zdrowia wartości dopuszczalnej dotyczącej narażania na tę substancję rakotwórczą o działaniu bezprogowym, oraz zalecił unikanie narażenia zawodowego. SCOEL stwierdził, że w przypadku dibromku etylenu istnieje możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę, a ACSH uzgodnił praktyczną wartość dopuszczalną na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych. Należy zatem określić wartość dopuszczalną dla dibromku etylenu oraz przypisać do niego notację „skóra” w załączniku III do dyrektywy 2004/37/WE wskazującą na możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę.

(23)

Dichlorek etylenu (1,2-dichloroetan, EDC) spełnia kryteria klasyfikacji jako substancja rakotwórcza (kategoria 1B) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 i w związku z tym jest czynnikiem rakotwórczym zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/37/WE. SCOEL stwierdził, że nie jest możliwe określenie bezpiecznej dla zdrowia wartości dopuszczalnej dotyczącej narażania na tę substancję rakotwórczą o działaniu bezprogowym. Na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych, można jednak ustalić wartość dopuszczalną dla dichlorku etylenu. SCOEL stwierdził, że w przypadku dichlorku etylenu istnieje możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę, a ACSH uzgodnił praktyczną wartość dopuszczalną na podstawie dostępnych informacji, w tym danych naukowych i technicznych, jednak podkreślił zarazem brak wiarygodnych i aktualnych danych naukowych, zwłaszcza jeśli chodzi o charakter działania tej substancji. Należy zatem określić wartość dopuszczalną dla dichlorku etylenu oraz przypisać do niego notację „skóra” w załączniku III do dyrektywy 2004/37/WE wskazującą na możliwość znaczącego wchłaniania przez skórę.

(24)

„Porozumienie w sprawie ochrony zdrowia pracowników przez zapewnienie właściwego obchodzenia się z krzemionką krystaliczną i wyrobami, które ją zawierają oraz ich wykorzystywania”, podpisane przez stowarzyszenia tworzące Europejską Sieć ds. Krzemionki (NEPSI) oraz inne porozumienia między partnerami społecznymi, zawierające – w uzupełnieniu środków regulacyjnych – wskazówki i narzędzia wspierające skuteczną realizację obowiązków nałożonych na pracodawców określonych w dyrektywie 2004/37/WE, to cenne instrumenty uzupełniające środki regulacyjne. Nie naruszając ich autonomii, Komisja powinna zachęcać partnerów społecznych do zawierania takich porozumień. Przestrzeganie takich porozumień nie może jednak prowadzić do domniemania wypełnienia obowiązków nałożonych na pracodawców w dyrektywie 2004/37/WE. Regularnie aktualizowany wykaz takich porozumień powinien zostać opublikowany na stronie internetowej Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy (EU-OSHA).

(25)

Komisja skonsultowała się z ACSH oraz przeprowadziła dwuetapowe konsultacje z europejskimi partnerami społecznymi zgodnie z art. 154 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(26)

Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych oraz jest zgodna z zasadami przewidzianymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności w jej art. 31 ust. 1.

(27)

Wartości dopuszczalne określone w niniejszej dyrektywie będą poddawane przeglądowi w świetle wykonywania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 (6) oraz opinii dwóch komitetów Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) (Komitetu ds. Oceny Ryzyka (RAC) oraz Komitetu ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych (SEAC)), w szczególności w celu uwzględnienia interakcji między wartościami dopuszczalnymi ustanowionymi w dyrektywie 2004/37/WE a zależnością między dawką a efektem, informacjami dotyczącymi faktycznego narażenia oraz, w miarę dostępności, poziomami DNL (pochodnymi poziomami niepowodującymi zmian) ustalonymi w odniesieniu do niebezpiecznych substancji chemicznych zgodnie z tym rozporządzeniem, w celu skutecznej ochrony pracowników.

(28)

Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie poprawa warunków życia i pracy oraz ochrona zdrowia pracowników przed szczególnymi zagrożeniami związanymi z narażeniem na działanie czynników rakotwórczych i mutagenów, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na ich rozmiary i skutki możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(29)

Ze względu na to, że niniejsza dyrektywa dotyczy ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w ich miejscu pracy, należy dokonać jej transpozycji w ciągu dwóch lat od dnia jej wejścia w życie.

(30)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2004/37/WE.

(31)

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających (7) państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o środkach transpozycji, jednego lub większej liczby dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy, ustawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione,