27.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 82/5

(1)

Konieczne jest określenie treści informacji, które właściwe organy państw członkowskich mają dostarczać raz na kwartał Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) zgodnie z art. 67 ust. 3 dyrektywy 2011/61/UE, aby umożliwić mu przeprowadzenie oceny funkcjonowania paszportu zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi z UE (ZAFI z UE), którzy zarządzają alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi z UE (AFI z UE) lub wprowadzają je do obrotu w Unii, warunków prowadzenia działalności przez AFI i ich zarządzających oraz potencjalnego wpływu rozszerzenia zakresu paszportu.

(2)

Ważne jest zapewnienie, by informacje dostarczane przez właściwe organy były adekwatne i wspierały świadomą ocenę. Wszystkie właściwe organy powinny w związku z tym dostarczać informacje, które umożliwiają przeprowadzenie spójnej oceny w całej Unii, przy jednoczesnym utrzymaniu możliwości przekazywania wszelkich dodatkowych informacji, które uznają za przydatne do oceny ogólnego funkcjonowania paszportu UE, krajowych przepisów dotyczących ofert na rynku niepublicznym, a także ewentualnego wpływu, jaki rozszerzenie zakresu paszportu na może mieć na fundusze i zarządzających funduszami z państw trzecich. W celu zapewnienia, by jednolity zestaw wymogów sprawozdawczych miał bezpośrednie zastosowanie do wszystkich właściwych organów, przepisy dotyczące informacji, które mają być dostarczane ESMA, muszą zostać przyjęte w formie rozporządzenia.

(3)

W celu przeprowadzenia oceny wykorzystywania paszportu UE ważne jest zgromadzenie danych ilościowych dotyczących ZAFI i AFI wykorzystujących paszporty przewidziane w art. 32 i 33 dyrektywy 2011/61/UE, danych dotyczących jurysdykcji, w których prowadzona jest działalność transgraniczna, jak również informacji dotyczących rodzajów działalności transgranicznej.

(4)

Skuteczna współpraca między właściwymi organami jest zasadniczym elementem ogólnego funkcjonowania paszportu UE. W celu przeprowadzenia oceny skuteczności konieczne jest zgromadzenie informacji na temat współpracy między właściwymi organami w ramach wypełniania ich zobowiązań zgodnie z art. 45 i 50 dyrektywy 2011/61/UE. Oznacza to konieczność oceny przypadków, w których wykorzystano poszczególne kompetencje, zastosowanych środków oraz skuteczności współpracy pod względem terminowości, celowości i szczegółowości.

(5)

Paszport UE opiera się na systemie powiadamiania przewidzianym w art. 32 i 33 dyrektywy 2011/61/UE. Właściwe organy powinny zatem udostępniać informacje dotyczące funkcjonowania takiego systemu, szczególnie pod względem terminowości, regularności, jakości przekazywanych informacji i wszelkich potencjalnych rozbieżności wynikających ze stosowania tego systemu

(6)

W celu umożliwienia przeprowadzenia obiektywnej oceny właściwe organy powinny być zobowiązane do przekazywania również informacji otrzymanych od inwestorów na temat funkcjonowania paszportu, zwłaszcza w odniesieniu do wpływu na ochronę inwestorów. Właściwe organy powinny również dostarczać informacje dotyczące skarg złożonych przez inwestorów na ZAFI lub AFI z siedzibą w innych państwach członkowskich niż państwo, w którym siedzibę ma inwestor, zapytań od inwestorów dotyczących podziału kompetencji między właściwymi organami z różnych państw członkowskich oraz wszelkich kwestii podniesionych w odniesieniu do ustaleń dotyczących wprowadzenia do obrotu.

(7)

Ocena funkcjonowania paszportu musi uwzględniać rolę ESMA w rozstrzyganiu kwestii spornych między właściwymi organami w odniesieniu do transgranicznego zarządzania lub wprowadzania do obrotu. Właściwe organy powinny zatem przedstawiać swoje opinie na temat przydatności, terminowości, jakości lub wszelkich innych kwestii związanych z przypadkami zaangażowania ESMA.

(8)

Do przeprowadzenia oceny funkcjonowania istniejących systemów krajowych umożliwiających ZAFI spoza UE oraz AFI spoza UE prowadzenie działalności w poszczególnych państwach członkowskich, konieczne jest uzyskanie szczegółowej wiedzy na temat ram prawnych przyjętych przez poszczególne państwa członkowskie, ich szczególnych cech i różnic w porównaniu z przepisami mającymi zastosowanie do ZAFI z UE i AFI z UE. Ważne jest również, aby zgromadzić informacje ilościowe dotyczące liczby AFI spoza UE wprowadzanych do obrotu w państwach członkowskich oraz ZAFI spoza UE zarządzających AFI lub wprowadzających je do obrotu w państwach członkowskich. Informacje te powinny również zawierać dane dotyczące egzekwowania przepisów i działań nadzorczych, a także dodatkowe informacje uzyskane od organów nadzoru spoza UE po przedłożeniu odpowiedniego wniosku.

(9)

Właściwe organy powinny przekazywać informacje na temat wszelkich ustaleń dotyczących współpracy z organami nadzoru państw trzecich, o których ESMA jeszcze nie dowiedział się w ramach swojego udziału w negocjacjach dotyczących wielostronnych protokołów ustaleń. Aby móc ocenić funkcjonowanie ustaleń dotyczących współpracy, ważne jest zbieranie informacji o skuteczności tych ustaleń dotyczących współpracy, takich jak informacje jakościowe i ilościowe dotyczące korzystania z różnych uprawnień przewidzianych w tych ustaleniach. Obejmuje to wnioski o udzielenie informacji, kontrole na miejscu i wymianę informacji. Skuteczność współpracy powinna być oceniana pod względem przydatności, szczegółowości, terminowości i kompletności otrzymanej pomocy.

(10)

Właściwe organy powinny przekazywać informacje na temat cech systemu państwa trzeciego, które de facto lub de iure, powodują ograniczenia lub trudności w odniesieniu do wykonywania funkcji nadzorczych przez właściwe organy państwa członkowskiego lub bezpośredniego otrzymywania informacji od podmiotów spoza UE. Ponadto należy gromadzić informacje dotyczące skarg inwestorów, jak również działań podjętych przez właściwe organy w odpowiedzi na te skargi.

(11)

Ocena powiązań między dwoma systemami ustanowionymi do celów zarządzania AFI lub wprowadzania ich do obrotu powinna być oparta na dowodach, które odzwierciedlają ogólną sytuację na rynku wewnętrznym, a także na krótkoterminowych i długoterminowych ocenach dotyczących rozwoju rynku, w tym ewentualnych zakłóceń rynku lub zakłóceń konkurencji. Oceny powinny być przeprowadzane na podstawie dowodów dotyczących tego, czy istnieją równe warunki działania w państwach członkowskich i w poszczególnych państwach trzecich, na przykład w zakresie obciążeń regulacyjnych, warunków konkurencji i nadzoru. Właściwe organy powinny dostarczać konkretne informacje na temat ogólnych i szczegółowych zagadnień dotyczących poszczególnych państw trzecich i wskazywać źródła takich problemów.

(12)

Przy przekazywaniu informacji na temat ewentualnych zakłóceń rynku i konkurencji właściwe organy powinny wziąć pod uwagę wszystkie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania i zarządzających tymi przedsiębiorstwami. Ważne jest, aby ustalić, czy i w jakim stopniu wprowadzenie paszportu dotyczącego państw trzecich może potencjalnie wpłynąć zarówno na AFI z UE i przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe ustanowione na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE (2), jak i na ich zarządzających. Jest to szczególnie ważne z uwagi na fakt, że definicja ZAFI spoza UE w dyrektywie 2011/61/UE obejmuje wszystkie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania mające siedzibę w państwach trzecich, w tym przedsiębiorstwa, które byłyby objęte dyrektywą 2009/65/WE, gdyby miały siedzibę w państwie członkowskim. Ponadto, aby moc ocenić ogólny wpływ na rynek, niezbędne jest zidentyfikowanie potencjalnego wpływu na innych pośredników działających w branży zarządzania aktywami, takich jak depozytariusze lub usługodawcy,

a)

informacje dotyczące funkcjonowania paszportu UE dla zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (ZAFI) z UE, którzy zarządzają alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (AFI) z UE lub wprowadzają je do obrotu, jak określono w art. 2–7;

b)

informacje dotyczące funkcjonowania wprowadzania do obrotu AFI spoza UE przez ZAFI z UE w państwach członkowskich oraz zarządzania AFI lub wprowadzania ich do obrotu przez ZAFI spoza UE w państwach członkowskich zgodnie z mającymi zastosowanie systemami krajowymi, jak określono w art. 8–13;

c)

informacje dotyczące wpływu funkcjonowania systemów, o których mowa w lit. a) i b) niniejszego akapitu, jak określono w art. 14.

a)

liczba ZAFI z UE, które uzyskały zezwolenie zgodnie z art. 7 dyrektywy 2011/61/UE;

b)

liczba ZAFI z UE, którzy wprowadzają do obrotu jednostki uczestnictwa lub udziały AFI z UE zgodnie z art. 32 dyrektywy 2011/61/UE, liczba AFI z UE i subfunduszy AFI wprowadzanych do obrotu zgodnie z art. 32 dyrektywy 2011/61/UE oraz ich podział według rodzimego i przyjmującego państwa członkowskiego;

c)

liczba ZAFI z UE, którzy zarządzają AFI z UE zgodnie z art. 33 dyrektywy 2011/61/UE, liczba AFI z UE zarządzanych zgodnie z art. 33 dyrektywy 2011/61/UE oraz ich podział według rodzimego i przyjmującego państwa członkowskiego;

d)

liczba ZAFI z UE, którzy zarządzają AFI z UE mającymi siedzibę w innych państwach członkowskich zgodnie z art. 33 dyrektywy 2011/61/UE za pośrednictwem nowoutworzonego oddziału oraz liczba ZAFI z UE, którzy zarządzają AFI z UE mającymi siedzibę w innych państwach członkowskich bezpośrednio, zgodnie z art. 33 dyrektywy 2011/61/UE.

a)

liczba przypadków, w których właściwy organ powiadomił właściwy organ rodzimego państwa członkowskiego ZAFI o sytuacji opisanej w art. 45 ust. 5 dyrektywy 2011/61/UE, ze wskazaniem rodzaju sytuacji;

b)

liczba przypadków, w których właściwy organ, po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w art. 45 ust. 5 dyrektywy 2011/61/UE, od właściwego organu przyjmującego państwa członkowskiego, zastosował środki określone w art. 45 ust. 5 tej dyrektywy, ze wskazaniem rodzaju zastosowanych środków;

c)

liczba przypadków, w których właściwy organ, po powiadomieniu właściwego organu rodzimego państwa członkowskiego ZAFI o sytuacji opisanej w art. 45 ust. 5 dyrektywy 2011/61/UE, zastosował środki określone w art. 45 ust. 6 tej dyrektywy, ze wskazaniem rodzaju zastosowanych środków;

d)

liczba przypadków, w których właściwy organ powiadomił właściwy organ rodzimego państwa członkowskiego ZAFI o sytuacji opisanej w art. 45 ust. 7 dyrektywy 2011/61/UE.

e)

liczba przypadków, w których właściwy organ, po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w art. 45 ust. 7 dyrektywy 2011/61/UE, od właściwego organu przyjmującego państwa członkowskiego, zastosował środki zgodnie z art. 45 ust. 7 tej dyrektywy, ze wskazaniem rodzaju zastosowanych środków;

f)

liczba przypadków, w których właściwy organ, po powiadomieniu właściwego organu rodzimego państwa członkowskiego ZAFI o sytuacji opisanej w art. 45 ust. 7 dyrektywy 2011/61/UE, zastosował środki określone w art. 45 ust. 8 tej dyrektywy, ze wskazaniem rodzaju zastosowanych środków;

g)

liczba powiadomień wysłanych i otrzymanych zgodnie z art. 50 ust. 5 dyrektywy 2011/61/UE, ze wskazaniem działań podjętych w wyniku powiadomień;

h)

w odniesieniu do wniosków o udzielenie pomocy wystosowanych przez właściwy organ:

i)

w odniesieniu do wniosków o udzielenie pomocy otrzymanych przez właściwy organ od właściwych organów innych państw członkowskich:

j)

liczba kontroli na miejscu lub dochodzeń, które właściwy organ przeprowadził w innym państwie członkowskim zgodnie z art. 54 ust. 1 dyrektywy 2011/61/UE, oraz liczba wniosków o przeprowadzenie kontroli na miejscu lub dochodzeń w innym państwie członkowskim, które zostały odrzucone.

a)

średni okres upływający między otrzymaniem wszystkich dokumentów notyfikacyjnych od ZAFI a powiadomieniem właściwego organu przyjmującego państwa członkowskiego przez właściwy organ, który otrzymał te dokumenty;

b)

średni okres upływający do czasu powiadomienia ZAFI, że może on podjąć działalność transgraniczną, przez właściwy organ jego rodzimego państwa członkowskiego, liczony od dnia przekazania dokumentów notyfikacyjnych właściwemu organowi przyjmującego państwa członkowskiego;

c)

liczba wniosków o udzielenie wyjaśnień wystosowanych przez właściwy organ przyjmującego państwa w odniesieniu do powiadomienia;

d)

liczba sporów między właściwymi organami rodzimego państwa członkowskiego i przyjmującego państwa członkowskiego dotyczących procedury powiadamiania.

a)

liczbę i rodzaj skarg inwestorów skierowanych do właściwego organu w sprawie AFI wprowadzanych do obrotu lub zarządzanych przez ZAFI mających siedzibę w innym państwie członkowskim, uzasadnienie tych skarg i sposób ich rozstrzygnięcia;

b)

dowody na brak jasności wśród inwestorów w sprawie podziału zadań nadzorczych między właściwymi organami w państwie rodzimym i przyjmującym;

c)

wszelkie kwestie związane z funkcjonowaniem ustaleń przyjętych przez ZAFI w odniesieniu do wprowadzania do obrotu AFI oraz ustaleń dokonanych w celu zapobiegania wprowadzaniu do obrotu jednostek uczestnictwa lub udziałów AFI wśród inwestorów detalicznych, zgodnie z wymogiem przewidzianym w załączniku IV lit. h) dyrektywy 2011/61/UE.

a)

liczbę przypadków, w których właściwy organ otrzymał od innego właściwego organu informacje dotyczące monitorowania ryzyka systemowego, ze wskazaniem:

b)

liczbę przypadków, w których właściwy organ udostępnił innemu właściwemu organowi informacje dotyczące monitorowania ryzyka systemowego, ze wskazaniem:

a)

przepisy prawne, na podstawie których takie wprowadzenie do obrotu jest dozwolone, w tym opis szczególnych warunków mających zastosowanie;

b)

liczbę ZAFI z UE, którzy uzyskali zezwolenie właściwego organu na wprowadzanie do obrotu AFI spoza UE w jurysdykcji tego właściwego organu zgodnie z art. 36 dyrektywy 2011/61/UE oraz liczba AFI spoza UE wprowadzanych do obrotu;

c)

liczbę wniosków o udzielenie informacji skierowanych przez właściwy organ do ZAFI z UE w związku z wprowadzaniem do obrotu AFI spoza UE;

d)

działania egzekwujące przepisy, działania nadzorcze lub sankcje wprowadzone wobec ZAFI z UE w związku z wprowadzaniem do obrotu AFI spoza UE.

a)

przepisy prawne, na podstawie których takie wprowadzenie do obrotu jest dozwolone, w tym opis szczególnych warunków mających zastosowanie;

b)

liczbę ZAFI spoza UE, którzy wprowadzają AFI do obrotu w jurysdykcji danego właściwego organu zgodnie z art. 42 ust. 1 dyrektywy 2011/61/UE, oraz liczba AFI wprowadzanych do obrotu;

c)

liczbę wniosków o udzielenie informacji skierowanych przez właściwy organ do ZAFI spoza UE w związku z wprowadzaniem do obrotu AFI zgodnie z art. 42 ust. 1 dyrektywy 2011/61/UE;

d)

działania egzekwujące przepisy, działania nadzorcze lub sankcje wprowadzone przez właściwy organ wobec ZAFI spoza UE w związku z obowiązkami ustanowionymi w art. 22, 23, 24 i art. 26–30 dyrektywy 2011/61/UE.

a)

przepisy prawne, na podstawie których takie zarządzanie jest dozwolone, w tym opis szczególnych warunków mających zastosowanie;

b)

liczbę ZAFI spoza UE zarządzających AFI z UE w jurysdykcji danego właściwego organu oraz liczba zarządzanych AFI z UE;

c)

liczbę wniosków o udzielenie informacji skierowanych przez właściwy organ do ZAFI spoza UE w związku z zarządzaniem AFI z UE.

a)

czy istnieją dwustronne ustalenia dotyczące współpracy pomiędzy właściwym organem a organami nadzoru w państwach trzecich inne niż te, które zostały wynegocjowane i uzgodnione pod auspicjami ESMA i zainteresowanych państw trzecich;

b)

w odniesieniu do wniosków o udzielenie informacji lub pomocy złożonych przez właściwy organ do organów państwa trzeciego zgodnie z ustaleniami dotyczącymi współpracy:

c)

liczbę kontroli na miejscu, o których przeprowadzenie w jego imieniu właściwy organ zwrócił się do organu nadzoru państwa trzeciego zgodnie z ustaleniami dotyczącymi współpracy oraz liczba wniosków o przeprowadzenie kontroli na miejscu, które zostały odrzucone;

d)

liczbę przypadków, w których zgodnie z ustaleniami dotyczącymi współpracy od organu nadzoru państwa trzeciego otrzymano niezamówione informacje na temat:

e)

liczba przypadków, w których właściwy organ udostępnił innym właściwym organom informacje otrzymane od organów nadzoru państwa trzeciego do celów monitorowania ryzyka systemowego, zgodnie z ustaleniami dotyczącymi współpracy.

a)

liczbę i rodzaj skarg skierowanych do właściwego organu przez inwestorów w sprawie AFI wprowadzanych do obrotu w danej jurysdykcji zgodnie z mającym zastosowanie systemem krajowym;

b)

działania egzekwujące przepisy, działania regulacyjne lub sankcje wprowadzone przez właściwy organ, w tym cofnięcia, zawieszenia lub zmiany odpowiednich zezwoleń lub rejestracji, dotyczące ZAFI spoza UE, którzy wprowadzają do obrotu AFI lub zarządzają nimi w danej jurysdykcji, lub związane z takimi ZAFI, albo dotyczące AFI spoza UE wprowadzanych do obrotu w tej jurysdykcji przez ZAFI z UE lub związanych z takimi AFI.

a)

problemy lub przeszkody utrudniające stosowanie ram regulacyjnych i nadzorczych, które właściwy organ napotkał podczas wykonywania funkcji nadzorczych nad ZAFI spoza UE lub AFI spoza UE;

b)

problemy z otrzymywaniem informacji bezpośrednio od ZAFI spoza UE.

a)

dowód świadczący o tym, że ZAFI, który posiadał siedzibę w ich jurysdykcji, przeniósł swoją siedzibę do państwa trzeciego, z podaniem zbiorczych danych dotyczących liczby zarządzanych AFI i zarządzanych aktywów w podziale na państwa trzecie oraz przyczyny takiej zmiany siedziby;

b)

szczegółowe informacje na temat wszelkich stwierdzonych lub spodziewanych zakłóceń rynku lub konkurencji między przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania z UE i spoza UE, a także między zarządzającymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania z UE i spoza UE;

c)

dowód świadczący o tym, że zarządzający przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania z UE posiadający zezwolenie w ich jurysdykcji napotkali w jakimkolwiek państwie trzecim trudności lub ograniczenia w podejmowaniu działalności lub wprowadzaniu do obrotu przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, którymi zarządzają, z podaniem danego państwa trzeciego;

d)

dowód świadczący o istnieniu w państwach trzecich trudności lub ograniczeń, które zniechęcają zarządzających przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania z UE posiadających zezwolenie w ich jurysdykcji do podjęcia decyzji o podjęciu działalności w jakimkolwiek państwie trzecim lub wprowadzeniu do obrotu w jakimkolwiek państwie trzecim przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, którymi zarządzają, z podaniem danego państwa trzeciego;

e)

informacje świadczące o wszelkich innych ogólnych lub szczególnych trudnościach, które zarządzający przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania z UE napotykają w jakimkolwiek państwie trzecim przy podejmowaniu działalności lub wprowadzaniu do obrotu przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, którymi zarządzają, z podaniem danego państwa trzeciego.