31994R3254

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 3254/94

z dnia 19 grudnia 1994 r.

zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny [1], w szczególności jego art. 249,

a także mając na uwadze, co następuje:

rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 [2], ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2193/94 [3], ustanawia przepisy w celu wykonania rozporządzenia (EWG) nr 2913/92;

Wspólnota postanowiła przyznać krajom rozwijającym się nowy ogólny system preferencji taryfowych (GSP) na okres 1995-1997 jako następstwo, w szczególności, Komunikatu Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego na temat przyszłej roli GSP w okresie 1995-2004, zawierającego odniesienie do znaczenia kraju udzielającego preferencji we wspieraniu integracji przemysłowej tych krajów ze Wspólnotą;

istnieje potrzeba, respektując specyfikę każdego systemu zasad pochodzenia, poprawy spójności tych systemów celem ułatwienia ich ogólnej czytelności, w szczególności dotyczy to autonomicznych zasad pochodzenia określonych w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93;

decyzja GATT podjęta w ramach Rundy Urugwajskiej, dotycząca przypadków, w których administracja celna ma uzasadnione wątpliwości co do prawdziwości lub dokładności deklarowanej wartości, musi być stosowana przez zmianę rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

należy zmienić przepisy dotyczące dokumentów, które są wymagane dla ustalenia wspólnotowego statusu towarów podlegających akcyzie zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2719/92 [4], zmienionym rozporządzeniem (EWG) nr 2225/93 [5], wprowadzając element elastyczności, który uwzględnia dokument towarzyszący przepływowi towarów w ramach procedury zawieszającej cło;

w celu zmniejszenia obciążenia podmiotów gospodarczych należy wziąć pod uwagę praktykę handlową;

ze względu na to, iż w ramach wspólnotowej procedury tranzytowej zaobserwowano znaczne zwiększenie nadużyć finansowych, należy rozszerzyć zakres stosowania art. 360 i art. 361 pkt 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 i uelastycznić zastosowanie art. 361, wprowadzając zmiany w tych artykułach i uchylając Załącznik zawierający wykaz towarów wrażliwych, jak również zharmonizować odpowiednie przepisy art. 368 ust. 2 rozporządzenia (EWG) 2454/93;

zasady regulujące funkcjonowanie składu celnego lub stosowanie procedury składu typu E, powinny wykluczać możliwość korzystania z tej procedury do celów sprzedaży detalicznej, dopuszczając niektóre odstępstwa;

przywożone towary składowane w składzie celnym, wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym mogą w trakcie składowania być poddane pewnym zabiegom;

w celu ujednolicenia praktyki w odniesieniu do zabiegów zwyczajowych, powinny być one w sposób bardziej wyraźny określone w drodze sporządzenia wykazu;

w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93 należy wprowadzić szereg poprawek;

ze względów praktycznych należy przyjąć ustalenia dla zapewnienia, iż egzemplarz nr 3 zgłoszenia wywozowego jest zwracany jedynie w sytuacji, gdy rzeczywiście wymaga tego wywóz;

celowe jest określenie, że towarom, w stosunku do których akcyza jest zawieszona i przemieszczającym się na obszarze celnym Wspólnoty z zastosowaniem dokumentu towarzyszącego przewidzianego przepisami dotyczącymi akcyzy, przy przekazie z urzędu celnego wywozu do urzędu celnego wwozu nie musi towarzyszyć egzemplarz nr 3 zgłoszenia wywozowego;

artykuł 890 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przewiduje, że zwrot lub umorzenie należności celnych w przypadku przywozu towarów, które mogą być traktowane jak towary wspólnotowe lub korzystające z preferencyjnych środków taryfowych, może nastąpić wówczas gdy dług celny powstał w wyniku dopuszczenia do swobodnego obrotu;

zdarzają się również przypadki, w których dług celny powstaje z powodów innych niż dopuszczenie do swobodnego obrotu i w których importer może przedstawić dokument upoważniający do preferencyjnego traktowania; jeżeli nie miały miejsca manipulacje lub wyraźne zaniedbania, obowiązek uiszczenia należności celnych jest w takich przypadkach nieproporcjonalny w stosunku do funkcji ochronnej wprowadzonej Wspólną Taryfą Celną;

należy w związku z tym stworzyć organom celnym Państw Członkowskich możliwość samodzielnego podejmowania decyzji w takich przypadkach, zgodnie z art. 899 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 w sprawie wniosków o zwrot lub umorzenie należności; przepis taki należy wprowadzić z mocą od dnia 1 stycznia 1994 r.;

należy odroczyć o jeden rok obowiązek odsyłania Państwu Członkowskiemu, w którym ma swoją siedzibę eksporter, kopii zgłoszenia wywozowego przyjętego przez urząd celny określony w art. 791 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

rozporządzenie Rady (EWG) nr 1969/93 [6] uchyla możliwość wprowadzania krajowych podpodziałów statystycznych do Nomenklatury Scalonej; rozporządzenie to przewiduje możliwość zastosowania dodatkowych czteroliterowych kodów Taric do celów stosowania szczególnych zasad wspólnotowych, które nie zostały jeszcze zakodowane lub nie zostały jeszcze całkowicie zakodowane w dziewiątej i dziesiątej cyfrze; dane szczegółowe wpisywane w drugiej części pola 33 jednolitego dokumentu urzędowego sprowadzają się do dwóch znaków, podczas gdy dane wpisywane w trzeciej części tego pola obejmują cztery znaki; przepisy te zostaną wprowadzone w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.;

wykaz istniejących i działających we Wspólnocie wolnych obszarów celnych należy uaktualnić po przekazaniu informacji przez władze Zjednoczonego Królestwa;

środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93 wprowadza się następujące zmiany:

1) Część I, tytuł IV, rozdział 2, sekcja 1 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 66

Do celów niniejszego rozdziału:

a) "wytwarzanie" oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem i operacjami szczególnymi;

b) "materiał" oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp. użyte do wytworzenia produktu;

c) "produkt" oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania;

d) "towary" oznaczają zarówno materiały, jak i produkty;

e) "wartość" w wykazach w załącznikach 15, 19 i 20 oznacza wartość celną w chwili przywozu użytych materiałów niepochodzących lub jeżeli nie jest ona znana lub nie można jej ustalić, pierwszą dającą się ustalić cenę zapłaconą we Wspólnocie za te materiały (w sekcji 1 dla ogólnego systemu preferencji) lub w kraju danego beneficjenta. Przepisy niniejszego punktu stosuje się mutatis mutandis w przypadku potrzeby ustalenia wartości użytych materiałów pochodzących;

f) "cena loco zakład" w wykazach w załącznikach 15, 19 i 20 oznacza cenę zapłaconą producentowi w przedsiębiorstwie, w którym dokonano ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta obejmuje wartość wszystkich użytych materiałów z wyłączeniem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą zostać zwrócone, jeżeli uzyskany produkt zostanie wywieziony;

g) "wartość celna" oznacza wartość celną ustaloną zgodnie z art. 28-36 Kodeksu (Porozumienie dotyczące stosowania art. VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, zawarte w Genewie dnia 12 kwietnia 1979 r.);

h) "rozdziały" i "pozycje" oznaczają rozdziały i pozycje (kody czterocyfrowe) stosowane w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu;

i) "sklasyfikowany" odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału do poszczególnej pozycji;

j) "przesyłka" oznacza produkty wysyłane równocześnie przez jednego eksportera do jednego odbiorcy lub przewożone z zastosowaniem jednego dokumentu przewozowego od eksportera do odbiorcy bądź też, w przypadku braku takiego dokumentu, objęte jedną fakturą.

Sekcja 1

Ogólny System Preferencji

Podsekcja 1

Definicja pojęcia produktów pochodzących

Artykuł 67

1. Do celów stosowania przepisów dotyczących ogólnych preferencji celnych udzielonych przez Wspólnotę niektórym produktom pochodzących z krajów rozwijających się (zwanych dalej "krajami korzystającymi") za produkty pochodzące z krajów korzystających, z zastrzeżeniem ust. 3, uważa się następujące:

a) produkty całkowicie uzyskane w tym kraju w rozumieniu art. 68;

b) produkty uzyskane w tym kraju i w produkcji których użyte zostały produkty inne niż określone w lit. a), pod warunkiem że wymienione produkty poddane zostały wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 69;

2. Do celów stosowania przepisów niniejszej sekcji, produkty pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu ust. 3 uważa się za pochodzące z kraju korzystającego, jeżeli zostały poddane w tym kraju obróbce lub przetworzeniu, wykraczającym poza zakres wyszczególniony w art. 70.

3. Ustęp 1 stosuje się mutatis mutandis do celów określania pochodzenia produktów uzyskanych we Wspólnocie.

Artykuł 68

1. Za całkowicie uzyskane w kraju korzystającym lub we Wspólnocie uważa się:

a) produkty mineralne wydobyte w tym kraju z ziemi lub dna morskiego;

b) produkty roślinne tam zebrane;

c) żywe zwierzęta tam urodzone i tam wyhodowane;

d) produkty uzyskane z żywych zwierząt;

e) produkty otrzymane przez polowanie lub połowy tam przeprowadzone;

f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza przez ich statki;

g) produkty wytworzone na pokładzie statków-przetwórni danego kraju wyłącznie z produktów określonych w lit. f);

h) artykuły zużyte nadające się tylko do odzyskiwania surowców, które zostały tam zebrane;

i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej;

j) produkty wydobyte z dna morskiego lub z gruntu pod dnem morskim znajdującym się poza ich wodami terytorialnymi, pod warunkiem że posiadają one wyłączne prawa do eksploatacji;

k) produkty tam wytworzone wyłącznie z produktów określonych w lit. a)–j).

2. Określenie "ich statki" i "ich statki-przetwórnie", użyte w ust. 1 lit. f) i g), odnosi się tylko do statków i statków-przetwórni:

- zarejestrowanych w kraju korzystającym lub Państwie Członkowskim,

- pływających pod banderą kraju korzystającego lub Państwa Członkowskiego,

- które przynajmniej w 50 % należą do obywateli kraju korzystającego lub Państwa Członkowskiego bądź do spółki z siedzibą zarządu w Państwie Członkowskim lub kraju korzystającym, której dyrektor bądź dyrektorzy, przewodniczący zarządu lub rady nadzorczej oraz większość członków tych rad są obywatelami Państwa Członkowskiego lub tego kraju i w których, niezależnie od spółek cywilnych lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, przynajmniej połowa kapitału należy do Państwa Członkowskiego lub do tego kraju, bądź do instytucji publicznych lub obywateli Państwa Członkowskiego lub tego kraju,

- których kapitan i oficerowie są obywatelami kraju korzystającego lub Państw Członkowskich, i

- których załoga składa się w przynajmniej 75 % z obywateli kraju korzystającego lub Państw Członkowskich.

3. Określenia "kraj korzystający" i "Wspólnota" obejmują również wody terytorialne tego kraju lub Państw Członkowskich.

4. Statki działające na pełnym morzu, szczególnie statki przetwórnie na pokładzie których dokonuje się obróbki i przetwarzania produktów rybołówstwa, uważane są za część terytorium kraju korzystającego lub Państwa Członkowskiego, do którego należą, pod warunkiem że spełniają warunki ustanowione w ust. 2.

Artykuł 69

1. Do celów stosowania art. 67 za materiały niepochodzące uważa się materiały poddane w wystarczającym stopniu obróbce lub przetwarzaniu, gdy uzyskany produkt klasyfikowany jest w innej pozycji niż ta, pod którą klasyfikowane są wszystkie materiały niepochodzące wykorzystane w jego produkcji, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Jeżeli produkt wymieniony jest w kolumnach 1 i 2 wykazu znajdującego się w załączniku 15, zamiast reguły wymienionej w ust. 1, muszą zostać spełnione warunki określone dla danego produktu w kolumnie 3.

W przypadku zastosowania w wykazie w załączniku 15 normy procentowej dla określenia statusu pochodzenia produktu uzyskanego we Wspólnocie lub w kraju korzystającym, wartość dodana w wyniku obróbki lub przetworzenia musi odpowiadać cenie loco zakład uzyskanego produktu, pomniejszonej o wartość celną materiałów pochodzących z państw trzecich, przywożonych do Wspólnoty lub do kraju korzystającego.

Artykuł 70

Następujące czynności uznane zostają za niewystarczającą obróbkę lub przetwarzanie dla nadania statusu produktów pochodzących, bez względu na to, czy spełnione są warunki art. 69 ust. 1:

a) czynności zapewniające zachowania produktów w dobrym stanie podczas transportu i składowania (wietrzenie, rozkładanie, suszenie, chłodzenie, umieszczanie w soli, dwutlenku siarki lub innych roztworach wodnych, usuwanie uszkodzonych części i podobne operacje);

b) proste czynności polegające na usuwania kurzu, przesiewaniu lub sortowaniu, segregowaniu, dobieraniu (łącznie z kompletowaniem zestawów towarów), myciu, malowaniu i rozcinaniu;

c) i) zmiany opakowania oraz rozdzielanie i łączenie przesyłek,

ii) zwykłe umieszczanie w butlach, kolbach, workach, skrzyniach, pudłach, umocowywanie na kartach lub tablicach itd., oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

d) znakowanie samych produktów lub ich opakowań, etykietowanie lub umieszczanie na nich innych podobnych znaków odróżniających;

e) proste mieszanie produktów różnego rodzaju, gdy jeden lub większa ilość składników mieszaniny nie spełnia warunków określonych w niniejszym dziale dla nadania im statusu produktów pochodzących;

f) proste łączenie części dla otrzymania produktu kompletnego;

g) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w lit. a)–f);

h) ubój zwierząt.

Artykuł 71

W celu określenia czy dany produkt pochodzi z kraju korzystającego lub z Wspólnoty, nie jest konieczne ustalenie, czy energia elektryczna, materiały pędne, instalacje i wyposażenie oraz maszyny i narzędzia wykorzystane w celu jego uzyskania, jak również materiały użyte dla jego wytworzenia, stanowią lub nie części składowe produktu finalnego jako posiadającego status produktu pochodzącego z państw trzecich.

Artykuł 72

1. Bez względu na przepisy art. 69, materiały niepochodzące mogą zostać użyte przy wytwarzaniu określonego produktu, pod warunkiem że całkowita wartość tych materiałów nie przekracza 5 % ceny loco zakład produktu końcowego i z zastrzeżeniem warunków określonych w załączniku 14 w uwadze 3.4.

2. Ustęp 1 nie ma zastosowania w odniesieniu do produktów wymienionych w rozdziałach 50—63 Zharmonizowanego Systemu.

Artykuł 73

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 67 w celu określenia, czy produkt wyprodukowany w kraju korzystającym, będącym członkiem ugrupowania regionalnego, pochodzi z tego kraju w rozumieniu wymienionego artykułu, produkty pochodzące z każdego innego kraju tego ugrupowania regionalnego, wykorzystane w dalszym wytwarzaniu wymienionego produktu, traktowane są jako pochodzące z kraju, w którym wymieniony produkt został wytworzony (kumulacja regionalna).

2. Kraj pochodzenia produktu końcowego ustala się zgodnie z art. 73a.

3. Kumulacje regionalną stosuje się w odniesieniu do trzech odrębnych ugrupowań regionalnych krajów korzystających z Ogólnego Systemu Preferencji:

a) Stowarzyszenia Państw Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) (Brunei, Filipiny, Indonezja, Malezja, Singapur, Tajlandia);

b) Wspólnego Rynku Ameryki Środkowej (SIECA) (Gwatemala, Honduras, Kostaryka, Nikaragua, Salwador);

c) Grupy Andyjskiej (Boliwia, Kolumbia, Ekwador, Peru, Wenezuela).

4. Określenie "ugrupowanie regionalne" oznacza, w zależności od przypadku, ASEAN, SIECA lub Grupę Andyjską.

Artykuł 73a

1. Jeżeli produkty pochodzące z kraju ugrupowania regionalnego zostały przetworzone lub poddane obróbce w innym kraju tego samego ugrupowania, krajem pochodzenia jest kraj, w którym została dokonana ostatnia obróbka lub przetworzenie, pod warunkiem że:

a) wartość dodana w tym kraju, określona w ust. 3, jest wyższa od najwyższej wartości celnej użytych produktów pochodzących z jednego lub kilku krajów ugrupowania regionalnego, oraz

b) obróbka lub przetwarzanie dokonane w tym kraju wykraczają poza zakres określony w art. 70, a w przypadku wyrobów włókienniczych również czynności określonych w załączniku 16.

2. Jeżeli warunki określone w ust. 1 lit. a) i b) nie zostały spełnione, produkty uważa się za pochodzące z kraju ugrupowania regionalnego, z którego pochodzą produkty mające najwyższą wartość celną spośród użytych produktów pochodzących z pozostałych krajów ugrupowania regionalnego.

3. Określenie "wartość dodana" oznacza cenę loco zakład pomniejszoną o wartość celną każdego z włączonych produktów pochodzących z innego kraju ugrupowania regionalnego.

4. Produkty pochodzące z ugrupowania regionalnego wywożone do Wspólnoty z innego kraju tego samego ugrupowania regionalnego, w którym nie zostały poddane obróbce lub przetworzeniu, zachowują pochodzenie kraju, w którym pierwotnie nabyły

status

produktu pochodzącego.

Artykuł 73b

1. Artykuł 73 i 73a stosuje się tylko w przypadku gdy:

a) przepisy regulujące obrót dokonywany w ramach kumulacji regionalnej, jak również między krajami ugrupowania regionalnego są identyczne z ustanowionymi w niniejszej sekcji;

b) każdy kraj ugrupowania regionalnego zobowiązuje się do przestrzegania lub zapewnienia zgodności z warunkami niniejszej sekcji oraz do udzielania Wspólnocie i pozostałym krajom ugrupowania regionalnego niezbędnej pomocy administracyjnej dla zapewnienia właściwego wydawania świadectw pochodzenia na formularzu A i weryfikacji świadectw pochodzenia na formularzu A i formularzach APR.

Zobowiązanie to przekazywane jest Komisji za pośrednictwem sekretariatu ugrupowania regionalnego.

Są to następujące sekretariaty:

- Sekretariat generalny ASEAN,

- Stały sekretariat Wspólnego Rynku Ameryki Środkowej,

- Junta del Acuerdo de Cartagena,

w stosownym przypadku.

2. Jeżeli w odniesieniu do każdego ugrupowania regionalnego warunki określone w ust. 1 zostały spełnione, Komisja powiadamia o tym Państwa Członkowskie.

3. Artykuł 78 ust. 1 lit. b) nie ma zastosowania do produktów pochodzących z dowolnego kraju ugrupowania regionalnego, jeżeli są one przewożone przez terytorium jakiegokolwiek innego kraju tego ugrupowania regionalnego, nawet jeżeli dokonuje się tam uzupełniającej obróbki lub przetworzenia.

Artykuł 74

Akcesoria, części zamienne i narzędzia dostarczone ze sprzętem, maszyną, aparatem lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenie i są wliczone w cenę lub które nie są ujęte na oddzielnych fakturach, uważane są za stanowiące całość z tym sprzętem, maszyną, aparatem lub pojazdem.

Artykuł 75

Wyposażenie, w rozumieniu Reguły Ogólnej 3 Zharmonizowanego Systemu, jest uważane za pochodzące, pod warunkiem że wszystkie artykuły wchodzące w jego skład są produktami pochodzącymi. Jednakże wyposażenie składające się z produktów pochodzących i niepochodzących uważane jest w całości za pochodzące, jeżeli wartość produktów niepochodzących nie przekracza o 15 % ceny loco zakład wyposażenia.

Artykuł 76

1. Odstępstwa od przepisów niniejszej sekcji mogą zostać przyjęte w stosunku do najmniej rozwiniętych krajów korzystających z Ogólnego Systemu Preferencji, jeżeli uzasadnia to rozwój istniejącego przemysłu lub utworzenie nowych gałęzi przemysłu. Najmniej rozwinięte kraje korzystające wymienione są w rozporządzeniach (WE) i decyzjach EWWiS dotyczących stosowania Ogólnego Systemu Preferencji dla danego roku. W tym celu zainteresowany kraj składa we Wspólnotach wniosek o odstępstwo wraz z uzasadnieniem zgodnie z ust. 3.

2. Przy rozpatrywaniu wniosków bierze się pod uwagę w szczególności:

a) przypadki, w których stosowanie istniejących reguł pochodzenia miałoby znaczny wpływ na zdolność istniejącej branży w zainteresowanym kraju do kontynuowania wywozu do Wspólnoty ze szczególnym odniesieniem do przypadków, w których mogłoby to spowodować zaprzestanie prowadzenia działalności;

b) szczególnych przypadków, w których można wyraźnie wykazać, iż znaczące inwestycje w danej branży mogłyby zostać zahamowane z powodu obowiązujących reguł pochodzenia lub w których odstępstwo sprzyjające realizacji programu inwestycyjnego mogłoby umożliwić stopniowe przyjmowanie tych reguł;

c) konsekwencje ekonomiczne i społeczne podejmowanych decyzji, szczególnie w sferze zatrudnienia w krajach korzystających i we Wspólnocie.

3. W celu ułatwienia rozpatrywania wniosków od odstępstw, kraj składający wniosek dostarcza na jego poparcie jak najbardziej wyczerpujące informacje, w szczególności dotyczące wymienionych poniżej punktów:

- opis produktu końcowego,

- rodzaj i ilości materiałów pochodzących z państw trzecich,

- proces produkcyjny,

- wartość dodana,

- liczba pracowników danym przedsiębiorstwie,

- przewidywana wielkość wywozu do Wspólnoty,

- inne możliwe źródła zaopatrzenia w surowce,

- uzasadnienia okresu obowiązywania odstępstwa,

- inne uwagi.

4. Przepisy ust. 1, 2 i 3 stosuje się w odniesieniu do wszelkich wniosków o przedłużenie.

Podsekcja 2

Dowód pochodzenia

Artykuł 77

1. Produkty pochodzące w rozumieniu niniejszej sekcji są dopuszczane do przywozu do Wspólnoty, korzystając z preferencji taryfowych określonych w art. 67, pod warunkiem że były przewożone w rozumieniu art. 78 bezpośrednio do Wspólnoty, po przedstawieniu świadectwa pochodzenia na formularzu A, którego wzór jest wymieniony załączniku 17, wydanego bądź przez organy celne, bądź przez inne właściwe organy rządowe kraju korzystającego, z zastrzeżeniem, że kraj ten:

- przekazał Komisji informację wymaganą zgodnie z art. 92, oraz

- udziela Wspólnocie pomocy, pozwalając organom celnym Państw Członkowskich na sprawdzenie autentyczności dokumentu lub dokładności informacji dotyczących rzeczywistego pochodzenia danych produktów.

2. Świadectwo pochodzenia na formularzu A wydawane jest jedynie, jeżeli może ono stanowić dokument dowodowy wymagany do celów preferencji taryfowych określonych w art. 67.

3. Świadectwo pochodzenia na formularzu A wydawane jest tylko na pisemny wniosek eksportera lub jego upoważnionego przedstawiciela.

4. Eksporter lub jego przedstawiciel musi dołączyć do wniosku właściwy dokument towarzyszący potwierdzający, że na produkty mające zostać wywiezione może zostać wystawione świadectwo pochodzenia na formularzu A.

5. Świadectwo wydawane jest przez właściwe organ rządowy kraju korzystającego, jeżeli produkty mające zostać wywiezione mogą być uważane za pochodzące z tego kraju w rozumieniu podsekcji 1. Od momentu faktycznej realizacji wywozu lub jego zapewnienia, świadectwo zostaje udostępnione eksporterowi.

6. W celu sprawdzenia, czy warunki określone w ust. 5 zostały spełnione, właściwy organ rządowy ma prawo zażądać przedstawienia dokumentacji dowodowej lub przeprowadzenia kontroli, jaką uzna za właściwą.

7. Zobowiązuje on właściwy organ publiczny kraju korzystającego do zapewnienia, aby formularze świadectwa i wniosków były należycie wypełniane.

8. Pole 2 świadectwa pochodzenia na formularzu A nie musi być wypełniane. W związku z tym pole 12 musi być opatrzone napisem "Wspólnota Europejska" lub wskazywać Państwo Członkowskie.

9. Data wydania świadectwa pochodzenia na formularzu A musi być umieszczona w polu 11. Podpis w tej rubryce, zastrzeżony dla organów rządowych właściwych dla wydawania świadectw, musi być podpisem odręcznym.

Artykuł 78

1. Za przewożone bezpośrednio z korzystającego kraju wywozu do Wspólnoty lub ze Wspólnoty do kraju korzystającego uważa się:

a) towary przewożone z jednego do drugiego kraju tego samego ugrupowania regionalnego, których transport odbywa się bez przekraczania terytorium innego kraju, z wyjątkiem przypadku stosowania art. 73;

b) towary stanowiące pojedynczą przesyłkę, których transport odbywa się przez terytorium innych krajów niż terytorium korzystającego kraju wywozu lub terytorium Wspólnoty, z przeładunkiem, o ile wystąpi taka potrzeba, albo czasowym składowaniem w tych krajach, pod warunkiem że dane towary pozostaną pod dozorem organów celnych kraju tranzytu lub składowania i nie zostaną tam poddane innym czynnościom niż wyładunek i ponowny załadunek lub jakiejkolwiek innej czynności mającej na celu zapewnienie utrzymania ich w dobrym stanie;

c) towary przewożone przez terytorium Norwegii lub Szwajcarii, które zostają następnie, w całości lub częściowo, powrotnie wywożone do Wspólnoty lub kraju korzystającego, pod warunkiem że będą pozostawać pod dozorem organów celnych kraju tranzytu lub składowania i nie zostaną tam poddane innym operacjom niż wyładunek i ponowny załadunek lub jakiejkolwiek innej czynności mającej na celu zapewnienie utrzymania ich w dobrym stanie;

d) produkty, których transport odbywa się rurociągami przez terytorium krajów innych niż korzystający kraj wywozu.

2. Dowód, że warunki określone w ust. 1 lit. b) i c) zostały spełnione, jest przedstawiany właściwym organom celnym w formie:

a) bezpośredniego kolejowego listu przewozowego wystawionego w korzystającym kraju wywozu, obejmującego przejazd przez kraj tranzytu; lub

b) zaświadczenie wydane przez władze celne kraju tranzytu zawierające:

- dokładny opis produktu,

- określenie daty rozładunku i przeładunku produktów, ewentualnie z podaniem użytych statków, oraz

- poświadczenie warunków, na jakich towary pozostawały w kraju tranzytu; lub

c) w przypadku braku powyższych, jakiegokolwiek dokumentów uzupełniających.

Artykuł 79

Warunki określone w niniejszej sekcji odnoszące się do nadania statusu pochodzenia muszą być spełniane bez przerwy w kraju korzystającym lub we Wspólnocie.

Jeżeli produkty pochodzące wywiezione z kraju korzystającego lub Wspólnoty do innego kraju powróciły tam, produkty te uważa się za niepochodzące, chyba że zostało udowodnione właściwym władzom, że:

- towary zwrócone są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione, oraz

- niepoddane one zostały czynnościom wykraczającym poza potrzeby mające na celu zachowanie ich w dobrym stanie w czasie przebywania w tym kraju.

Artykuł 80

Świadectwo pochodzenia na formularzu A jest dokumentacją dowodową dla zastosowania przepisów dotyczących preferencji taryfowych określonych w art. 67. Do właściwych organów rządowych kraju wywozu należy podjęcie niezbędnych czynności w celu kontroli pochodzenia produktów i kontroli innych danych dotyczących tego świadectwa.

Artykuł 81

Produkty pochodzące w rozumieniu niniejszej sekcji dopuszczane są do przywozu do Wspólnoty z zastosowaniem preferencji taryfowych określonych w art. 67, po przedstawieniu zastępczego świadectwa pochodzenia na formularzu A wydanego przez organy celne Norwegii lub Szwajcarii na podstawie świadectwa pochodzenia na formularzu A wystawionego przez właściwe organy korzystającego kraju wywozu, pod warunkiem że warunki określone w art. 78 zostały spełnione i z zastrzeżeniem, że Norwegia lub Szwajcaria udzielą Wspólnocie pomocy, pozwalając jej organom celnym na sprawdzanie autentyczności i dokładności wydanych świadectw na formularzu A. Procedurę kontroli ustanowioną w art. 94 stosuje się mutatis mutandis. Termin ustanowiony w art. 94 ust. 3 przedłuża się do ośmiu miesięcy.

Artykuł 82

1. Świadectwo pochodzenia na formularzu A należy przedłożyć organom celnym Państwa Członkowskiego przywozu w terminie 10 miesięcy, licząc od dnia jego wydania przez właściwe organy rządowe korzystającego kraju wywozu w przypadku zgłoszenia produktów do odprawy celnej.

2. Świadectwo pochodzenia na formularzu A przedłożone organom celnym Wspólnoty po wygaśnięciu terminu ważności określonego w ust. 1, może zostać przyjęte do celów stosowania preferencji taryfowych określonych w art. 67 w przypadku gdy niedotrzymanie terminu spowodowane zostało siłą wyższą lub zaistnieniem wyjątkowych okoliczności.

3. W pozostałych przypadkach przedstawienia świadectwa po upłynięciu terminu ważności, organy celne Państwa Członkowskiego wywozu mogą przyjąć świadectwo, jeżeli produkty zostały zgłoszone do odprawy celnej w terminie ustanowionym w ust. 1.

Artykuł 83

Świadectwo pochodzenia na formularzu A należy przedłożyć organom celnym Państwa Członkowskiego przywozu zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 62 Kodeksu. Organy te mogą zażądać tłumaczenia świadectwa. Mogą one ponadto zażądać, aby do zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu zostało dołączone oświadczenie importera potwierdzające, że produkty spełniają warunki wymagane dla stosowania preferencji taryfowych określonych w art. 67.

Artykuł 84

1. W wyjątkowych przypadkach świadectwo pochodzenia na formularzu A może zostać wydane po dokonaniu faktycznego wywozu produktów, na które jest wystawione, jeżeli nie zostało wydane w momencie wywozu w wyniku nieumyślnej pomyłki, przeoczenia lub zaistnienia jakichkolwiek szczególnych okoliczności i pod warunkiem że towary nie zostały wywiezione przed przekazaniem Komisji informacji wymaganej zgodnie z art. 92.

2. Właściwy organ rządowy może wydać świadectwo z datą wsteczną jedynie po sprawdzeniu, czy dane zawarte we wniosku eksportera są zgodne z danymi zawartymi w odpowiednim dokumencie wywozowym i czy nie zostało wydane świadectwo pochodzenia na formularzu A ważne w trakcie wywozu odpowiednich produktów.

3. Świadectwa pochodzenia na formularzu A wystawione z datą wsteczną muszą zawierać w polu 4 adnotację

lub "Wystawione z datą wsteczną."

Artykuł 85

1. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia świadectwa pochodzenia na formularzu A, eksporter może zwrócić się do właściwych organów rządowych, które wystawiły świadectwo, o wydanie duplikatu sporządzonego na podstawie dokumentów wywozowych będących w jego posiadaniu. Na wydanym w ten sposób duplikacie musi być umieszczony w polu 4 wyraz "Duplicata" lub "Duplikat" oraz data wydania i numer serii oryginału świadectwa.

2. Do celów art. 82 duplikat staję się skuteczny od dnia wydania oryginału świadectwa.

Artykuł 85a

1. Zastąpienie jednego lub większej liczby świadectw pochodzenia na formularzu A jednym lub większą liczbą innych świadectw jest zawsze możliwe, pod warunkiem że zostaną one sporządzone przez organy celne Wspólnoty odpowiedzialne za kontrolę towarów.

2. Świadectwo zastępcze wydane z zastosowaniem ust. 1 lub art. 81 jest traktowane jako ostateczne świadectwo pochodzenia określonych w nim produktów. Świadectwo zastępcze wystawiane jest na podstawie pisemnego wniosku reeksportera. W polu 4 należy podać datę wydania i numer oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A.

3. W prawnym górnym polu świadectwa zastępczego należy podać nazwę kraju pośredniczącego, w którym zostało wydane.

W polu 4 należy zamieścić wyrazy

lub

, jak również datę wydania oryginalnego świadectwa pochodzenia i jego numer seryjny.

Nazwa reeksportera musi być umieszczona w polu 1.

Nazwa ostatecznego odbiorcy musi być umieszczona w polu 2.

Wszystkie dane szczegółowe umieszczone na oryginalnym świadectwie dotyczące produktów powrotnie wywiezionych muszą zostać przeniesione do pól 3-9.

W polu 10 musi znajdować się odniesienie do faktury reeksportera.

Organ celny, który wydał świadectwo zastępcze, musi dokonać adnotacji w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego.

Dane szczegółowe w polu 12, dotyczące kraju pochodzenia i kraju przeznaczenia, należy przenieść ze świadectwa oryginalnego. Pole te winno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter podpisujący to pole w dobrej wierze nie jest odpowiedzialny za dokładność danych szczegółowych umieszczonych na świadectwie oryginalnym.

4. Urząd celny, do którego jest kierowany wniosek o dokonanie tej czynności, odnotowuje na świadectwie oryginalnym ciężar, numery i rodzaj towarów wysłanych oraz podaje w nim numery serii odpowiedniego świadectwa zastępczego lub świadectw. Świadectwo oryginalne przechowywane jest przez właściwy urząd celny przez okres co najmniej dwóch lat.

5. Fotokopię oryginalnego świadectwa może zostać dołączyć do świadectwa zastępczego.

Artykuł 86

1. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 4 niniejszego artykułu poświadczenia autentyczności, przewidziane w art. 1 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3833/90 [7], są umieszczane w polu 7 świadectwa pochodzenia na formularzu A.

2. Poświadczenia określone ust. 1 zawierają opis towarów wymienionych w ust. 3 wraz z pieczęcią właściwego organu rządowego, jak również odręczny podpis funkcjonariusza upoważnionego do poświadczania autentyczności opisu towarów zmieszczonego w polu 7.

3. Opis towarów w polu 7 świadectwa pochodzenia na formularzu A, w zależności od danego towaru, ustala się w następujący sposób:

- lub

"tabac brut ou non-fabriqué du type Virginia "flue-cured"

,"

- lub

,

- lub

,

- lub

.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2 i nie naruszając przepisów ust. 3, poświadczenia przez właściwe organy autentyczności opisu towarów określonych w ust. 3 nie dokonuje się w polu 7 świadectwa pochodzenia na formularzu A, jeżeli upoważniony do wydania tego świadectwa pochodzenia organ jest organem rządowym upoważnionym do wydawania poświadczeń autentyczności.

Artykuł 87

1. Produkty przesyłane z kraju korzystającego z preferencji celnych na wystawę i sprzedane z w celu przywiezienia do Wspólnoty korzystają przy przywozie z preferencji celnych określonych w art. 67, pod warunkiem że produkty te spełnią wymagania niniejszego rozporządzenia dla uznania ich za pochodzące z kraju wywozu korzystającego z preferencji celnych i pod warunkiem że zgodnie z wymogami organów celnych we Wspólnocie wykaże, że:

a) eksporter wysłał te produkty bezpośrednio z terytorium korzystającego kraju wywozu do kraju, w którym odbywa się wystawa;

b) eksporter sprzedał produkty lub przekazał je w inny sposób odbiorcy we Wspólnocie;

c) produkty te wysłano do Wspólnoty w stanie w jakim zostały wysłane na wystawę, oraz

d) produkty nie były, od momentu ich wysyłki na wystawę, używane do celów innych niż prezentacja na wystawie.

2. Świadectwo pochodzenia na formularzu A musi być przedstawione organom celnym Wspólnoty w zwykłym trybie. Należy podać nazwę i miejsce danej wystawy. W miarę potrzeb, można zażądać przedstawienia dodatkowych dokumentów potwierdzających charakter produktów i warunki, na jakich zostały one wystawione.

3. Ustęp 1 stosuje się do wszelkich handlowych, przemysłowych, rolnych czy rzemieślniczych wystaw, targów lub podobnych publicznych pokazów, które nie są zorganizowane do celów prywatnych w sklepach czy lokalach, w których prowadzona jest działalność gospodarcza, w celu sprzedaży produktów zagranicznych i podczas których produkty pozostają pod nadzorem celnym.

Artykuł 87a

Bez uszczerbku dla art. 70, w przypadku gdy na wniosek osoby zgłaszającej towary do odprawy celnej, artykuł zdemontowany lub niezmontowany z działu 84 lub 85 Zharmonizowanego Systemu przywożony jest partiami na warunkach ustanowionych przez właściwe władze, może być uznany za stanowiący pojedynczy artykuł, zaś świadectwo pochodzenia na formularzu A może zostać przedstawione dla kompletnego artykułu przy przywozie pierwszej części przesyłki.

Artykuł 87b

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 77, dowód pochodzenia, w rozumieniu niniejszej sekcji, w przypadku produktów przesyłanych pocztą (w tym paczek) może być wystawiony na formularzu APR, którego wzór znajduje się w załączniku 18, pod warunkiem że pomoc określona w art. 77 ust. 1 znajduje zastosowanie również w odniesieniu do tego formularza.

2. Wystawienie formularza APR uzależnione jest od spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka zawiera wyłącznie produkty pochodzące, których wartość nie przekracza kwoty 3000 ECU na przesyłkę;

b) formularz APR jest wypełniany i podpisywany przez eksportera lub, na jego odpowiedzialność, przez upoważnionego przedstawiciela. Podpis złożony w polu 6 formularza musi być podpisem odręcznym;

c) formularz APR sporządzany jest dla każdej przesyłki pocztowej;

d) po wypełnieniu i podpisaniu formularza eksporter, w przypadku przesyłek pocztowych, dołącza go do kwitu wysyłkowego. W przypadku przesyłek listowych eksporter umieszcza formularz wewnątrz tej przesyłki;

e) jeżeli towary umieszczone w przesyłce zostały w kraju wywozu poddane kontroli w oparciu o definicję produktów pochodzących, eksporter może w polu 7 "uwagi" na formularza APR umieścić wzmiankę o dokonaniu takiej kontroli.

Przepisy te nie zwalniają eksportera z obowiązku spełnienia innych formalności przewidzianych przepisami celnymi lub pocztowymi.

Artykuł 88

1. Produkty wchodzące w skład małych przesyłek wysyłanych przez osoby prywatne do osób prywatnych lub umieszczone w bagażu osobistym podróżnych, są uważane za produkty pochodzące korzystające z preferencji taryfowych określonych w art. 67, w stosunku do których nie istnieje wymóg przedstawiania świadectwa pochodzenia na formularzu A lub wypełniania formularza APR, pod warunkiem że przywóz ten ma charakter niehandlowy i spełnia warunki wymagane dla zastosowania niniejszego artykułu i że nie występują wątpliwości, co do prawdziwości deklaracji.

2. Za przywóz o charakterze niehandlowym uważa się przywóz okazjonalny wyłącznie produktów przeznaczonych do użytku osobistego odbiorców bądź podróżnych i ich rodzin, których rodzaj i ilość nie wskazują na przeznaczenie handlowe.

Ponadto całkowita wartość tych produktów nie może przekraczać 215 ECU w przypadku małych paczek lub 600 ECU w przypadku zawartości osobistego bagażu podróżnych.

Artykuł 89

1. Dowód pochodzenia produktów wspólnotowych w rozumieniu art. 67 ust. 2 przekazywany jest w formie świadectwa przewozowego EUR1, którego wzór zamieszczony jest w załączniku 21.

2. Eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza w polu 2 świadectwa przewozowego EUR1 adnotację "GSP beneficiary countries" i "EC" lub

i "CE".3.

3. Przepisy niniejszej sekcji dotyczące wydawania, stosowania i kontroli świadectw pochodzenia na formularzu A, stosuje się mutatis mutandis w odniesieniu do świadectw przewozowych EUR1.

Artykuł 90

1. W przypadku zastosowania art. 67 ust. 2 i 3, właściwe organy kraju korzystającego, zobowiązane do wydawania świadectw pochodzenia na formularzu A dla produktów, w wytworzeniu, których użyto materiałów pochodzących ze Wspólnoty, uwzględnią świadectwa przewozowe EUR1.

2. Na świadectwach pochodzenia na formularzu A wydanych w przypadkach określonych w ust. 1, musi być umieszczona w polu nr 4 adnotacja "Cumul CE" lub "EC cumulation".

Artykuł 91

Ujawnienie drobnych rozbieżności między deklaracjami zamieszczonymi w świadectwie a tymi w dokumentach przedłożonych urzędowi celnemu w celu dopełnienia formalności związanych z przywozem produktów, nie oznacza, że świadectwo jest nieważne, pod warunkiem że należycie ustali się, że świadectwo odpowiada danym produktom.

Oczywiste formalne pomyłki, takie jak błędy maszynowe na świadectwie pochodzenia na formularzu A lub na świadectwie przewozowym EUR1 nie powodują nieprzyjęcia dokumentu, jeżeli nie są to pomyłki mogące poddać w wątpliwość poprawność oświadczeń zawartych w świadectwie.

Podsekcja 3

Metody współpracy administracyjnej

Artykuł 92

1. Kraje korzystające przekazują Komisji nazwy i adresy mieszczących się na ich terytorium, organów rządowych upoważnionych do wydawania świadectw pochodzenia na formularzu A, jak również przekazują wzory odcisków pieczęci stosowanych przez te organy. Komisja przekazuje te informacje organom celnym Państw Członkowskich.

2. Kraje korzystające przekazują również Komisji nazwy, adresy i wzory odcisków pieczęci organów rządowych upoważnionych do wystawiania poświadczeń autentyczności, określonych w art. 86. Komisja przekazuje te informacje organom celnym Państw Członkowskich.

3. Komisja publikuje w Serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich terminy, w których nowe kraje korzystające określone w art. 97 muszą wywiązać się ze zobowiązań ustanowionych w ust. 1 i 2.

4. Komisja Wspólnot Europejskich przekazuje krajom korzystającym wzory odcisków pieczęci używanych przez organy celne Państw Członkowskich przy wydawaniu świadectw przewozowych EUR1.

Artykuł 93

Do celów stosowania przepisów dotyczących preferencji celnych określonych w art. 67, każdy kraj korzystający przestrzega lub zapewnia zgodność z zasadami dotyczącymi pochodzenia towarów, sporządzania i wydawania świadectw pochodzenia na formularzu A, warunków stosowania formularzy APR i współpracy administracyjnej.

Artykuł 94

1. Późniejsze weryfikacje świadectw na formularzu A oraz formularzach APR przeprowadza się wyrywkowo lub w każdym przypadku, gdy właściwe organy celne Wspólnoty mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności dokumentu lub dokładności informacji dotyczących faktycznego pochodzenia produktów.

2. Do celów stosowania ust. 1, organy celne Wspólnoty odsyłają kopię świadectwa pochodzenia na formularzu A lub formularz APR właściwemu organowi rządowemu korzystającego kraju wywozu, podając, w zależności od przypadku, powody merytoryczne lub formalne uzasadniające dokonanie takiej kontroli. Dołączają one do kopii świadectwa na formularzu A lub do formularza APR, jeśli został on przedstawiony, fakturę lub jej kopię, jak również wszelkie inne istotne dokumenty. Przekazują one również wszystkie informacje, które mogły otrzymać i które powodują domniemanie, że dane szczegółowe znajdujące się na tym świadectwie lub formularzu są nieścisłe.

Jeżeli niniejsze organy zadecydują o zawieszeniu preferencji celnych określonych w art. 67 do momentu otrzymania wyników weryfikacji, proponują importerowi zwolnienie produktów pod warunkiem podjęcia środków zapobiegawczych uznanych za niezbędne.

3. Jeżeli wniosek o dokonanie kolejnej kontroli zostaje przedłożony zgodnie z ust. 1, kontrola jest dokonywana, a jej wyniki przekazywane są organom celnym Wspólnoty w nieprzekraczalnym terminie 6 miesięcy. Wyniki muszą pozwalać na określenie, czy dane świadectwo pochodzenia na formularzu A lub formularz APR odnosi się do produktów faktycznie wywiezionych i czy te produkty mogły istotnie korzystać z preferencji celnych określonych art. 67.

4. W przypadku świadectw pochodzenia na formularzu A wystawianych zgodnie z art. 90, w odpowiedzi należy załączyć kopię(-e) świadectwa(świadectw) przewozowego(-ych) EUR1, na podstawie których zostały one wystawione.

5. W przypadku uzasadnionych wątpliwości i braku odpowiedzi w określonym w ust. 3 terminie sześciu miesięcy lub jeśli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających dla stwierdzenia autentyczności danego dokumentu lub faktycznego pochodzenia produktów, drugie powiadomienie przesyłane jest do właściwych władz. Jeżeli po drugim powiadomieniu wyniki kontroli nie zostaną podane do wiadomości władz, które ich zażądały w terminie czterech miesięcy, lub jeżeli wyniki te nie pozwalają na stwierdzenie autentyczności danego dokumentu lub faktycznego pochodzenia produktów, władze te, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, nie wyrażają zgody na zastosowanie preferencyjnych środków taryfowych.

Przepisy akapitu pierwszego stosuje się w relacjach między krajami jednego ugrupowania regionalnego do celów późniejszej kontroli wydanych świadectw pochodzenia na formularzu A lub formularzy APR wystawionych zgodnie z przepisami niniejszej sekcji.

6. W przypadku gdy procedura weryfikacji lub każda inna dostępna informacja wydają się wskazywać, że przepisy niniejszej sekcji zostały naruszone, korzystający kraj wywozu, działając ze swojej własnej inicjatywy lub na żądanie Wspólnoty, przeprowadza niezbędne dochodzenia lub w trybie pilnym podejmuje kroki dla ich przeprowadzenia w celu ujawnienia i zapobieżenia podobnym naruszeniom.

7. Do celów późniejszej weryfikacji świadectwa pochodzenia na formularzu A, kopie tych świadectw, jak również wszelkie dokumenty wywozowe, odnoszące się do nich, są przechowywane przez co najmniej dwa lata przez właściwe organy rządowe kraju wywozu korzystającego z preferencji celnych.

Artykuł 95

Artykuł 78 ust. 1 lit. c) i art. 81 stosuje się jedynie do przypadku Norwegii i Szwajcarii, które w ramach preferencji celnych udzielanych dla niektórych produktów pochodzących z krajów rozwijających się stosują identyczne przepisy, które obowiązują we Wspólnocie.

Komisja powiadamia organy celne Państw Członkowskich o przyjęciu przez dany kraj lub kraje takich przepisów i informuje je o dacie wejścia w życie przepisów art. 78 ust. 1 lit. c) i art. 81 oraz o podobnych przepisach przyjętych przez dany kraj lub kraje.

Podsekcja 4

Ceuta i Melilla

Artykuł 96

1. Używany w niniejszej sekcji termin "Wspólnota" nie obejmuje Ceuty i Melilli. Wyrażenie "produkty pochodzące ze Wspólnoty" nie obejmuje produktów pochodzących z Ceuty i Melilli.

2. Niniejszą sekcję stosuje się mutatis mutandis do celów określania czy produkty przywożone do Ceuty i Melilli lub pochodzące z Ceuty i Melilli mogą być uważane za pochodzące z kraju wywozu korzystającego z Ogólnego Systemu Preferencji.

3. Ceutę i Melillę uznaje się za jedno terytorium.

4. Przepisy niniejszej sekcji dotyczące wydawania, stosowania i późniejszej kontroli świadectw przewozowych EUR1 stosuje się mutatis mutandis w odniesieniu do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli.

5. Hiszpańskie organy celne odpowiedzialne są za stosowanie niniejszej sekcji w Ceucie i Melilli.

Podsekcja 5

Przepisy końcowe

Artykuł 97

Jeżeli kraj lub terytorium korzysta z Ogólnego Systemu Preferencji dla produktów określonych w stosownych rozporządzeniach WE i decyzjach EWWiS, towary pochodzące z tego kraju lub terytorium mogą korzystać z GSP, pod warunkiem że zostaną wywiezione z danego kraju lub terytorium w dniu lub po terminie określonym w art. 92 ust. 3."

2) W art. 100 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

"Stosuje się art. 66 i załącznik 14.";

b) w ust. 2 skreśla się lit. a) i b);

c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

"3. Do celów stosowania art. 98 ust. 1 lit. a) ppkt ii) i lit. b) ppkt ii) za niewystarczającą obróbkę lub przetwarzanie dla nadania statusu produktów pochodzących są uważane czynności określone w art. 70, niezależnie od tego, czy spełniają warunki art. 69 ust. 1."

3) Artykuł 102 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 102

Przepisy art. 74 i 75 stosuje się do niniejszej sekcji."

4) Artykuł 113 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 113

Bez uszczerbku dla art. 100 ust. 3, w przypadku gdy na żądanie zgłaszającego do odprawy artykuł z działu 84 lub 85 Zharmonizowanego Systemu w stanie rozmontowanym lub niezmontowanym jest przywożony partiami na warunkach ustanowionych przez organy celne, uważany jest on za jeden artykuł, a świadectwo przewozowe EUR1 może być przedłożone dla artykułu kompletnego w momencie przywozu pierwszej przesyłki."

5) W art. 119 ust. 4, akapit drugi otrzymuje brzmienie:

"Przepisy art. 94 ust. 5 akapitu pierwszy stosuje się do niniejszego ustępu."

6) W art. 121 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Za całkowicie uzyskane bądź w danej republice korzystającej bądź we Wspólnocie uważa się produkty określone w art. 68 ust. 1.";

b) w ust. 2 wyrazy wprowadzające otrzymują brzmienie:

"Pojęcie "statki tego kraju". w art. 68 ust. 1 lit. f) odnosi się tylko do statków:".

7) W art. 122 wprowadza się następujące zmiany:

- w ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

"Stosuje się przepisy art. 66 i załącznika 14.",

- w ust. 2 skreśla się lit. b) i c),

- ust. 3 otrzymuje brzmienie:

"3. Do celów stosowania ust. 1 i 2 za niewystarczającą obróbkę lub przetwarzanie dla nadania statusu produktów pochodzących uważane są czynności określone w art. 70 niezależnie od tego, czy spełnione są warunki art. 69 ust. 1."

8) Artykuł 124 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 124

Przepisy art. 74 i art. 75 stosuje się do niniejszej sekcji."

9) Dodaje się art. 181a:

"Artykuł 181a

1. Jeżeli, zgodnie z procedurą ustanowioną w ust. 2, organy celne mają uzasadnione wątpliwości, że zadeklarowana wartość celna stanowi całkowitą faktycznie zapłaconą lub należną sumę określoną w art. 29 Kodeksu, nie muszą ustalać wartości celnej przywożonych towarów z zastosowaniem metody wartości transakcyjnej.

2. Jeżeli organy celne mają wątpliwości określone w ust. 1, mogą zażądać, zgodnie z art. 178 ust. 4, przedstawienia uzupełniających informacji. Jeżeli wątpliwości te pozostają, organy celne przed podjęciem ostatecznej decyzji powiadamiają daną osobę na piśmie, o ile się o to zwróciła, o powodach tych wątpliwości i zapewnią jej odpowiednią możliwość udzielenia odpowiedzi. Ostateczna decyzja wraz uzasadnieniem przekazywana jest zainteresowanemu na piśmie."

10) W art. 313 ust. 2 lit. e) między tiret trzecie i czwarte dodaje się tiret w brzmieniu:

- "na pokładzie statku przybywającego z państwa trzeciego, na który zostały przeładowane towary z innego statku pochodzącego z portu wspólnotowego,".

11) W art. 314 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. W przypadkach określonych w art. 313 ust. 2 lit. a), b), c) i e) wspólnotowy status towarów ustala się na podstawie:

- jednego z dokumentów przewidzianych w art. 315-318, lub

- szczegółowej procedury przewidzianej w art. 319-323, lub

- dokumentu towarzyszącego przewidzianego w rozporządzeniu (EWG) nr 2719/92.";

b) w ust. 2 lit. d) dodaje się tiret w brzmieniu:

- "przywożonych po dokonaniu przeładunku w państwie trzecim, innym środkiem transportu niż ten, na który zostały pierwotnie załadowane. W takich przypadkach do nowego dokumentu przewozowego należy dołączyć kopię oryginalnego dokumentu przewozowego wystawionego na transport towarów z Państwa Członkowskiego wyjścia do Państwa Członkowskiego przeznaczenia. Organy celne urzędu przeznaczenia dokonują, w ramach współpracy administracyjnej Państw Członkowskich, późniejszej kontroli w celu zweryfikowania prawidłowości danych szczegółowych umieszczanych na kopii oryginalnego dokumentu.".

12) W art. 360 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

"Jeżeli procedura zewnętrznego tranzytu wspólnotowego dotycząca towarów, które stały się lub powinny się stać przedmiotem szczególnej informacji, w szczególności w drodze zastosowania przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 1468/81 [8], przy istnieniu ryzyka nadużyć finansowych, administracje celne Państw Członkowskich podejmują, w porozumieniu z Komisją, szczególne środki w celu czasowego wprowadzeniu zakazu stosowania gwarancji z pełnym pokryciem."

13) Artykuł 361 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 361

Bez uszczerbku dla przepisów art. 360, wysokość gwarancji z pełnym pokryciem ustala się w następujący sposób:

1. Kwotę gwarancji ustala się w wysokości co najmniej 30 % cła i innych opłat zgodnie z procedurami ustanowionymi w pkt 4.

2. Gwarancje z pełnym pokryciem ustala się w wysokości równej sumie należnego cła i innych opłat, zgodnie z zasadami określonymi w pkt 4, jeżeli ma ona obejmować wspólnotową procedurę tranzytu zewnętrznego towarów:

- będących przedmiotem szczególnej informacji Komisji dotyczącej procedury tranzytowej o zwiększonym stopniu ryzyka nadużyć finansowych, w szczególności na mocy przepisów rozporządzenia (EWG) nr 1468/81, i

- będących przedmiotem powiadomienia przez Komisji skierowanego do Państw Członkowskich, po zbadaniu sprawy przez Komitet, zgodnie z art. 248 Kodeksu.

Jednakże organy celne mogą wyznaczyć gwarancję w kwocie równej 50 % cła i innych należnych opłat w przypadku osób, które:

- prowadzą działalność w Państwie Członkowskim, w którym udzielana jest gwarancja,

- stale korzystają z wspólnotowej procedury tranzytowej,

- znajdują się w sytuacji finansowej zapewniającej wywiązanie się z zobowiązań, i

- nie popełniły żadnego poważnego naruszenia przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych.

W przypadku zastosowania akapitu drugiego urząd udzielający gwarancji zamieszcza w polu 7 certyfikatu gwarancyjnego, przewidzianego w art. 362 ust. 3, jedną z następujących wskazówek:

- ,

- ,

- ,

- ,

- ,

- ,

- ,

- ,

- .

3. W przypadku gdy zgłoszenie do tranzytu wspólnotowego dotyczy innych towarów oprócz towarów wymienionych w pkt 2, przepisy dotyczące kwoty gwarancji z pełnym pokryciem stosuje się tak, jakby obydwie kategorie towarów były przedmiotem odrębnych zgłoszeń.

Jednakże nie uwzględnia się obecności towarów żadnej z kategorii, których jakość lub wartość jest stosunkowo niewielka.

4. Do celów stosowania niniejszego artykułu urząd udzielający gwarancji dokonuje oceny w odniesieniu do okresu jednego tygodnia:

- zrealizowanych przesyłek;

- ceł i innych należnych opłat, z uwzględnieniem najwyższej poziomu opodatkowania stosowanego w danych państwach.

Ocenę taką przeprowadza się na podstawie dokumentacji handlowej i rachunkowej osoby zainteresowanej, w odniesieniu do towarów przewożonych w ciągu minionego roku. Uzyskaną kwotę dzieli się następnie przez 52.

W przypadku nowych podmiotów gospodarczych urząd udzielający gwarancji, opierając się na będących w jego posiadaniu danych, dokonuje we współpracy z osobą zainteresowaną oszacowania ilości, wartości i obciążeń podatkowych w odniesieniu do towarów, które będą przewożone w danym okresie. Stosując metodę ekstrapolacji, urząd udzielający gwarancji ustala przewidywane wartości i obciążenia podatkowe towarów, które będą przewożone w okresie jednego tygodnia.

Urząd udzielający gwarancji dokonuje rocznego przeglądu wysokości gwarancji z pełnym pokryciem, w szczególności na podstawie informacji uzyskanych w urzędach celnych wywozu i, o ile zaistnieje taka potrzeba, dokonuje korekty kwot tych gwarancji.

5. Komisja publikuje w Serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich, w miarę potrzeby, ale przynajmniej raz do roku, wykaz towarów, w odniesieniu do których zastosowanie mają przepisy ust. 2.

Po zbadaniu sprawy przez Komitet, zgodnie z art. 248 Kodeksu, Komisja ustala, okresowo i przynajmniej raz do roku, czy środki podjęte na podstawie ust. 2 nadal należy stosować."

14) W art. 368 wprowadza się następujące zmiany:

a) Ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Jeżeli, ze względu na szczególne okoliczności, transport towarów niesie ze sobą podwyższone ryzyko i z tego powodu gwarancja ryczałtowa 7000 ECU jest niewystarczająca, urząd celny wyjścia żąda wyższej gwarancji, która odpowiada koniecznej wielokrotności 7000 ECU, w celu pokrycia ceł i innych opłat odnoszących się ogółu towarów przeznaczonych do wysyłki.

Za przedstawiający podwyższone ryzyko uważa się w szczególności transport towarów w odniesieniu do których, w przypadku korzystania z gwarancji z pełnym pokryciem, stosuje się przepisy art. 360 lub art. 361 pkt 2."

b) W ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

"Dodatkowo przy transporcie towarów wymienionych w załączniku 52 gwarancja ryczałtowa zostaje podwyższona, jeżeli ilość przewożonych towarów jest większa od ilości towarów, której odpowiada kwota ryczałtowa 7000 ECU."

15) W art. 510 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

"3. Bez uszczerbku dla odstępstw przewidzianych w załączniku 69a, nie zezwala się na sprzedaż detaliczną w lokalach, powierzchniach magazynowych lub innych miejscach składu celnego. Zakaz ten dotyczy również towarów znajdujących się pod nadzorem celnym w składzie typu E."

16) Artykuł 522 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 522

1. Zabiegi zwyczajowe określone w art. 109 ust. 4 Kodeksu wymienione są w załączniku 69.

2. Na wniosek zgłaszającego, stosując art. 112 ust. 2 Kodeksu, może być wydany arkusz informacyjny INF 8 w przypadku gdy towary znajdujące się pod nadzorem celnym poddane zwyczajowym zabiegom, zgłaszane są do innej procedury celnej.

Arkusz informacyjny INF 8 wystawiany jest w oryginale i jednej kopii na formularzu zgodnym ze wzorem i przepisami wymienionymi w załączniku 70.

Arkusz informacyjny INF 8 służy do określenia elementów kalkulacyjnych, które należy uwzględnić.

W tym celu urząd kontrolny podaje informacje zamieszczone w polach 11, 12 i 13, dokonuje adnotacji w pole 15 i zwraca zgłaszającemu oryginał arkusza informacyjnego INF 8."

17) Artykuł 523 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. We wniosku o wydanie pozwolenia na dokonanie zwyczajowych zabiegów muszą być podane wszystkie dane szczegółowe niezbędne dla zastosowania przepisów procedury składu celnego.

Jeżeli wniosek zostaje uznany, urząd kontrolny wydaje pozwolenie, umieszczając na tym wniosku odpowiednie potwierdzenie i opatruje go pieczęcią. W takim przypadku art. 502 stosuje się mutatis mutandis".

18) W art.. 526 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4. Jeżeli towary będące przedmiotem transferu zostały poddane zwyczajowym zabiegom i gdy stosuje się art. 112 ust. 2 Kodeksu, w dokumencie określonym w ust. 1 musi być określony rodzaj, wartość celna i ilość transferowanych towarów, które należałoby uwzględnić w przypadku powstania długu celnego, jeżeli nie zostałyby one poddane zwyczajowym zabiegom".

19) Artykuł 676 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 676

1. Do celów stosowania art. 674 ust. 4 lit. a), w odniesieniu do materiałów szkoleniowych za "upoważnione placówki" uważa się placówki nauczania lub szkolenia zawodowego, publiczne lub prywatne, nieprowadzące działalności zarobkowej i które otrzymały zgodę wskazanych władz Państwa Członkowskiego wydających pozwolenie na dokonanie odprawy czasowej materiałów pedagogicznych.

2. Do celów stosowania art. 674 ust. 4 lit. a), w odniesieniu do wyposażenia naukowego, za "upoważnione placówki" uważa się instytucje naukowe lub kształcące, publiczne lub prywatne, nieprowadzące działalności zarobkowej, które otrzymały zgodę wskazanych władz Państwa Członkowskiego wydających pozwolenie na dokonanie odprawy czasowej wyposażenia naukowego."

20) Artykuł 683 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 683

Z procedury odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności przywozowych korzystają:

a) filmy kinowe, naświetlone i wywołane diapozytywy i inne zarejestrowane nośniki obrazu, z zamiarem przeglądu przed ich wykorzystaniem handlowym;

b) filmy, taśmy magnetyczne i filmy na podłożu magnetycznym oraz inne nośniki dźwięku przeznaczone do udźwiękowienia, dubbingu lub reprodukcji;

c) filmy pokazujące istotę lub działanie zagranicznych produktów bądź sprzętu pod warunkiem że nie są one przeznaczone do publicznej projekcji za opłatą;

d) nośniki informacji przesłane bezpłatnie i przeznaczone do wykorzystania w automatycznym przetwarzaniu danych;

e) przedmioty (włącznie z pojazdami), które ze względu na swój charakter mogą służyć tylko do reklamowania określonych artykułów lub do propagowania określonych zamierzeń."

21) W art. 694 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Udzielając pozwolenia, wyznaczone organy celne określają termin, w którym przywożone towary muszą otrzymać przeznaczenie celne, uwzględniając z jednej strony terminy przewidziane w art. 140 ust. 2 Kodeksu i art. 674, 679, 681, 682 i 684 oraz z drugiej strony termin potrzebny do osiągnięcia celu odprawy czasowej."

22) W art. 698 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. W przypadku wysokiej kwoty należności przywozowych i innych opłat, ust. 1 nie ma zastosowania w odniesieniu do rzeczy osobistego użytku i towarów przywożonych w celach sportowych."

23) W art. 709 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Ustęp 1 nie stosuje się w przypadku dopuszczenia do swobodnego obrotu towarów, które objęto procedurą odprawy czasowej zgodnie z art. 673, 678, 682, 684 lub art. 684a lub w przypadku gdy odsetki wyrównawcze, naliczone zgodnie z ust. 3, nie przekraczają 20 ECU dla każdego zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu."

24) Artykuł 710a otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 710a

W przypadku dopuszczenia towarów do swobodnego obrotu w innym Państwie Członkowskim niż to, w którym towary zostały objęte procedurą celną, Państwo Członkowskie, w którym dopuszczono towary do swobodnego obrotu, pobiera, zgodnie z określonymi warunkami, należności celne przywozowe, uwzględniając należności podane na arkuszu informacyjnym INF 6 przewidzianym w art. 715 ust. 3 zgodnie z odpowiednimi wskazaniami."

25) Dodaje się art. 711a w brzmieniu:

"Artykuł 711a

W przypadku zastosowania art. 90 Kodeksu, właściwe władze zatwierdzające taki transfer dokonują odpowiedniej adnotacji na zezwoleniu.

Taki transfer kończy procedurę w odniesieniu do poprzedniego korzystającego."

26) W art. 793 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

"Urząd celny wyjścia upewnia się, czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi oraz nadzoruje ich fizyczny wywóz. W przypadku gdy zgłaszający umieścił w polu 44 adnotację "RET-EXP"; lub też w inny sposób wyraził życzenie zwrotnego otrzymania egzemplarza 3, wspomniany urząd potwierdza fakt fizycznego wywozu towarów na odwrotnej stronie egzemplarza 3 i zwraca go osobie, która go przedstawiła lub, jeśli jest to niemożliwe, osobie pośredniczącej wymienionej w polu 50, która prowadzi działalność na obszarze właściwości danego urzędu celnego wywozu w celu zwrócenia go zgłaszającemu. Potwierdzenie przyjmuje formę pieczęć z nazwą urzędu oraz datą.";

b) dodaje się ust. 6a w brzmieniu:

"6a. W przypadku gdy towary, w stosunku do których zawieszony jest podatek akcyzowy, przesyłane są do państwa trzeciego z dokumentem towarzyszącym przewidzianym w rozporządzeniem (EWG) nr 2719/92, urząd celny wywozu potwierdza egzemplarz nr 3 Jednolitego Dokumentu Administracyjnego zgodnie z ust. 3 i zwraca go zgłaszającemu po umieszczeniu w kolorze czerwonym wyrazu "Export" i pieczątki określonej w ust. 3 na wszystkich egzemplarzy dokumentu towarzyszącego.

Na egzemplarzu nr 3 Jednolitego Dokumentu Administracyjnego umieszcza się dane dokumentu towarzyszącego, a na dokumencie towarzyszącym dane Jednolitego Dokumentu Administracyjnego.

Urząd celny wywozu nadzoruje fizyczny wywóz towarów i odsyła egzemplarz dokumentu towarzyszącego zgodnie z art. 19 ust. 4 dyrektywy Rady 92/12/EWG [9].

W przypadku zastosowania ust. 4, na towarzyszącym dokumencie akcyzowym umieszcza się odpowiednią adnotację."

27) W art. 817 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 3 lit. f) otrzymuje brzmienie:

"f) w przypadku gdy wprowadzenie do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego służy zakończeniu procedury uszlachetniania czynnego lub odprawy czasowej bądź też wspólnotowej procedury tranzytu zewnętrznego, która sama służy zakończeniu jednej z tych procedur, wskazania są określone w:

- art. 610 ust. 1 i art. 644 ust. 1,

- art. 711;"

b) w ust. 3 skreśla się lit. g).

28) Artykuł 818 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 818

1. Zwyczajowe zabiegi określone w art. 173 lit. b) akapit pierwszy Kodeksu, są tymi, które zostały wymienione w załączniku 69.

2. Arkusz informacyjny INF 8 w przypadku zastosowania art. 178 ust. 2 Kodeksu, może być wydany na wniosek zgłaszającego w przypadku gdy towary, które zostały poddane zabiegom zwyczajowym w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym, zgłaszane są do zatwierdzonej procedury uszlachetniania lub użytkowania.

Arkusz informacyjny INF 8 wystawiany jest w oryginale i jednej kopii na formularzu zgodnym ze wzorem i przepisami wymienionymi w załączniku 70.

Arkusz informacyjny INF 8 służy do określania elementów kalkulacyjnych, które należy uwzględnić.

W tym celu urząd kontrolny podaje informacje zamieszczone w polach 11, 12 i 13, dokonuje adnotacji w polu 15 i zwraca zgłaszającemu oryginał arkusza informacyjnego INF 8."

29) W art. 900 ust. 1 dodaje się lit. o) w brzmieniu:

"o) dług celny powstał w inny sposób niż na mocy art. 201 Kodeksu, a osoba zainteresowana może okazać świadectwo pochodzenia, świadectwo przewozowe, dokument wewnętrznego tranzytu wspólnotowego lub jakikolwiek inny odpowiedni dokument potwierdzający, że przywożone towary gdyby zostały zgłoszone do wolnego obrotu, mogłyby być traktowane jak towary wspólnotowe lub korzystać z preferencyjnych środków taryfowych, pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków określonych w art. 890."

30) Artykuł 915 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 791 ust. 2 przestaje być stosowany z dniem 1 stycznia 1996 r."

31) Załącznik 14 zastępuje się załącznikiem 1 do niniejszego rozporządzenia.

32) W załączniku 15 wprowadza się następujące zmiany:

a) przypis 1 na stronie 273 i 274 otrzymuje brzmienie:

"(1) Patrz uwaga wprowadzająca 7 do załącznika 14.";

b) przypis 3 na stronie 276 otrzymuje brzmienie:

"(3) Patrz uwaga wprowadzająca 7 do załącznika 14.";

c) "na stronie 286 wprowadza się następujące postanowienie dotyczące produktów objętych pozycją 6217:

(1) | (2) | (3) |

ex 6217 | Wycięte wkładki do kołnierzy i mankietów | Wytwarzanie, w którym: wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w innej pozycji niż pozycja,orazwartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40 % ceny produktu loco zakład" |

33) W załączniku 19 wprowadza się następujące zmiany:

a) przypis 1 na stronach 331-337 otrzymuje brzmienie:

"(1) Szczególne warunki odnoszące się do produktów wytworzonych z mieszaniny materiałów włókienniczych podane są w uwadze wprowadzającej 5 do załącznika 14.";

b) przypis 2 na stronie 336 otrzymuje brzmienie:

"(2) Patrz uwaga wprowadzająca 6 do załącznika 14.";

c) przypis 3 na stronie 337 otrzymuje brzmienie:

"(3) Patrz uwaga wprowadzająca 6 do załącznika 14.".

34) W załączniku 20 wprowadza się następujące zmiany:

a) przypis 1 na stronach 363, 364 i 367 otrzymuje brzmienie:

"(1) Patrz uwaga wprowadzająca 7 do załącznika 14.";

b) przypis 1 na stronach 372-376 i na stronie 378 i przypis 2 na stronie 377 otrzymują brzmienie:

"Szczególne warunki dotyczące produktów wytworzonych z mieszaniny materiałów włókienniczych podane są w uwadze wprowadzającej 5 do załącznika 14.";

c) przypis 1 na stronie 377 i 379 otrzymuje brzmienie:

"(1) Patrz uwaga wprowadzająca 6 do załącznika 14.";

d) ostatnia część przypisu 2 na stronie 378 otrzymuje brzmienie:

"Patrz uwaga wprowadzająca 6 do załącznika 14.";

e) przypis 3 na stronie 378 otrzymuje brzmienie:

"(3) Patrz uwaga wprowadzająca 6 do załącznika 14.".

35) Załączniki 31, 32, 33, 34 i 38 zmienia się zgodnie z załącznikiem 2 do niniejszego rozporządzenia.

36) W załączniku 37 wprowadza się następujące zmiany:

a) w tytule I sekcja B pkt 1 tiret pierwsze dodaje się liczbę "50".

b) w tytule II sekcja A pkt 50 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"W przypadku wywozu zgłaszający lub jego przedstawiciel może podać nazwisko i adres osoby prowadzącej działalność na obszarze właściwości urzędu celnego wywozu, której można przekazać poświadczony przez wspomniany urząd egzemplarz nr 3 zgłoszenia."

37) Skreśla się załącznik 53.

38) Załącznik 69 zastępuje się załącznikiem 3 do niniejszego rozporządzenia.

39) Dodaje się załącznik 69a wymieniony w załączniku 4 do niniejszego rozporządzenia.

40) Złącznik 96 zastępuje się załącznikiem 5 do niniejszego rozporządzenia.

41) W załączniku 108 tekst po wyrazach

"ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO"

otrzymuje brzmienie:

"Birmingham Airport Free Zone

Humberside Free Zone (Hull)

Liverpool Freeport

Prestwick Airport Free Zone (Scotland)

Ronaldsway Airport Free Zone (Isle of Man)

Southampton Free Zone

Port of Tilbury Freezone".

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

W art. 1 pkt 9 stosuje się od dnia 1 stycznia 1995 r.

Istniejące pozwolenia wydane na warunkach niezgodnych z art. 1 pkt 15 mogą zostać utrzymane przez okres nieprzekraczający dwóch lat po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

W art. 1 pkt 29 stosuje się od dnia 1 stycznia 1994 r.

W art. 1 pkt 35 stosuje się od dnia 1 stycznia 1996 r. Nowy wzór formularza może być wykorzystywany od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Formularze, które były wykorzystywane przed tą datą, można stosować w dalszym ciągu aż do wyczerpania się zapasów, ale nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1996 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 grudnia 1994 r.

W imieniu Komisji

Christiane Scrivener

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1.

[2] Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1.

[3] Dz.U. L 235 z 9.9.1994, str. 6.

[4] Dz.U. L 276 z 19.9.1992, str. 1.

[5] Dz.U. L 198 z 7.8.1993, str. 5.

[6] Dz.U. L 180, z 23.7.1993, str. 9.

[7] Dz.U. L 370 z 31.12.1990, str. 86.

[8] Dz.U. L 144 z 2.6.1981, str. 1.

[9] Dz.U. L 76 z 26.3.1992, str. 1.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK 1

ZAŁĄCZNIK 14

UWAGI WPROWADZAJĄCE ODNOSZĄCE SIĘ DO TRZECH SYSTEMÓW PREFERENCYJNYCH

WSTĘP

Z wyjątkiem przypadków gdzie określono inaczej, niniejsze uwagi odnoszą się do trzech systemów preferencyjnych.

Uwagi te stosuje się, w razie potrzeby, do wszystkich produktów wytwarzanych z materiałów niepochodzących, nawet jeśli nie są one przedmiotem szczególnych warunków zawartych w wykazach do załączników 15,19 i 20, a są tylko przedmiotem zmiany pozycji taryfowej według zasady określonej w art. 69 ust. 1, art. 100 ust. 1 i art. 122 ust. 1.

Uwaga 1

1.1. Wykazy w załącznikach 15, 19 i 20 zawierają niektóre produkty, które nie korzystają z preferencji celnych, ale które mogą być użyte do wytworzenia produktów, które z nich korzystają.

1.2. Pierwsze dwie kolumny wykazu opisują uzyskany produkt. Pierwsza kolumna podaje pozycję taryfy lub numer działu używany w Systemie Zharmonizowanym, a druga kolumna podaje stosowany w tym systemie opis towarów dla tej pozycji lub działu. Dla każdego zapisu w pierwszych dwóch kolumnach jest podana reguła w kolumnie 3. Jeśli w niektórych przypadkach zapis w pierwszej kolumnie jest poprzedzony przez "ex", oznacza to, że reguła w kolumnie 3 odnosi się tylko do części pozycji lub działu, jakie podano w kolumnie 2.

1.3. Jeżeli w kolumnie 1 znajduje się większa liczba pozycji lub też podany jest tam numer działu i w związku z tym produkty z kolumny 2 opisane są tam w sposób ogólny, odpowiednią regułę wymienioną w kolumnie 3 stosuje się do wszystkich produktów, które, w ramach Systemu Zharmonizowanego, klasyfikowane są pod różnymi pozycjami danego działu lub lub pod ktorąkolwiek z pozycji zgrupowanych w kolumnie 1.

1.4. Jeżeli w wykazie podane są różne reguły mające zastosowanie do różnych produktów z tej samej pozycji, to każdy tiret zawiera opis odnoszący się do części pozycji będącej przedmiotem odpowiedniej reguły z kolumny 3.

Uwaga 2

2.1. W przypadku jakiejkolwiek pozycji taryfowej lub części pozycji nieumieszczonej w wykazie stosuje się regułę "zmiany pozycji" określoną w art. 69 ust. 1, art. 100 ust. 1 i art. 122 ust. 1. Jeśli warunek "zmiany pozycji" stosuje się do jakiejkolwiek pozycji wykazu, to jest on następnie zawarty w regule w kolumnie 3.

2.2. Obróbka lub przetwarzanie zgodnie z regułą z kolumny 3 muszą być dokonane tylko w stosunku do użytych materiałów niepochodzących. Ograniczenia zawarte w regule z kolumny 3 stosuje się jedynie do użytych materiałów niepochodzących

2.3. Gdy reguła stanowi, że mogą być użyte "materiały z jakiejkolwiek pozycji", mogą być użyte również materiały objęte tą samą pozycją taryfową co produkt, jednakże z uwzględnieniem specyficznych ograniczeń, jakie mogą być również zawarte w regule. Jednakże pojęcie "wytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją łącznie z innymi materiałami z pozycji nr…" oznacza, że mogą być użyte tylko materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt o odmiennym opisie niż produkty podane w kolumnie 2 wykazu, jaki może być zastosowany.

2.4. Jeżeli produkt wykonany z materiałów niepochodzących uzyskał pochodzenie towarów w czasie wytwarzania z mocy reguły zmiany pozycji taryfowej lub własnej reguły podanej w wykazie jest użyty jako materiał w procesie wytwarzania innego produktu, wówczas nie dotyczy go reguła stosowana do produktu, w który jest on włączony.

Na przykład:

Silnik z pozycji nr 8407, dla którego reguła stanowi, że wartość materiałów niepochodzących, które mogą wchodzić w jego skład, nie może przekraczać 40 % ceny produktu loco zakład, wytwarzany jest z "innej stali stopowej z grubsz ukształtowanej przez kucie" z pozycji ex 7224.

Jeżeli ta odkuwka została wykonana w zainteresowanym kraju z niepochodzącej wlewki, wówczas ta odkuwka nabyła już pochodzenie na mocy regułę dla pozycji ex 7224 w wykazie. Może ona następnie być liczona jako pochodząca przy kalkulacji wartości silnika, niezależnie od tego, czy została ona wyprodukowana w tej samej fabryce czy w innej. Tak więc wartość niepochodzącej odkuwki nie jest brana pod uwagę przy sumowaniu wartości użytych materiałów niepochodzących.

2.5. Nawet jeżeli jest spełniona jest reguła zmiany pozycji taryfowej lub inna reguła podana w wykazie, produkt nie nabywa statusu pochodzącego, jeżeli przetwarzanie jako całość jest niewystarczający w rozumieniu art. 70, art. 100 ust. 3 i art. 122 ust. 3.

2.6. Jednostką kwalifikacyjną dla stosowania zasad pochodzenia jest poszczególny produkt, który uznawany jest za jednostkę podstawową dla ustalenia klasyfikacji w nomenklaturze Systemu Zharmonizowanego. W przypadku zestawów produktów, które są klasyfikowane w oparciu o Regułę Ogólną 3 dla interpretacji Systemu Zharmonizowanego, jednostka kwalifikacyjna jest ustalana w odniesieniu do każdej pozycji zestawu; przepis ten stosuje w równym stopniu do zestawów w pozycji nr 6308, 8206 i 9605.

A zatem:

- jeżeli produkt składający się z grupy lub zestawu artykułów jest sklasyfikowany zastosowaniem Systemu Zharmonizowanego w jednej pozycji, to jednostkę kwalifikacyjną stanowi całość,

- gdy przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w tej samej pozycji Systemu Zharmonizowanego, każdy produkt musi być traktowany indywidualnie w przypadku zastosowania zasad pochodzenia,

- w przypadku gdy zgodnie z Ogólną Regułą 5 Systemu Zharmonizowanego do celów klasyfikacji opakowanie jest traktowane łącznie z produktem, będzie ono również uznane jako całość do celów ustalenia pochodzenia.

Uwaga 3

3.1. Reguła znajdująca się w wykazie ustala minimalny wymagany stopień obróbki lub przetwarzania, a dokonanie większej obróbki lub przetwarzania również nadaje status pochodzenia towarów; przeciwnie, dokonanie mniejszej obróbki lub przetwarzania nie może nadać status pochodzenia. A więc jeśli reguła stanowi, że na pewnym etapie wytwarzania może być użyty materiał niepochodzący, to użycie takiego materiału we wcześniejszym etapie wytwarzania jest dozwolone, zaś użycie takiego materiału na późniejszym etapie nie jest dozwolone.

3.2. Kiedy reguła podana w wykazie określa, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że może być zastosowany jakikolwiek jeden lub więcej materiałów. Nie jest wymagane, aby wszystkie były użyte.

Na przykład:

Reguła dla tkanin określa, że mogą być użyte włókna naturalne, a wśród innych materiałów również materiały chemiczne. Nie oznacza to, że oba muszą być użyte; użyć można jednego, drugiego lub obu.

Jeżeli w tej samej regule jedno ograniczenie odnosi się do jednego materiału, a inne ograniczenia odnoszą się do innych materiałów, wówczas ograniczenia stosuje się tylko do materiałów faktycznie użytych.

Na przykład:

Reguła dla maszyn do szycia określa, że zarówno mechanizm naciągania nitki jak i stosowany mechanizm zygzakowy muszą być produktami pochodzącymi; te dwa ograniczenia stosuje się tylko wtedy, gdy wspomniane mechanizmy są faktycznie wmontowane w taką maszynę.

3.3. W przypadku gdy reguła na wykazie określa, że produkt musi być wytwarzany z konkretnego materiału, warunek ten oczywiście nie wyklucza stosowania innych materiałów, które z uwagi na właściwe im cechy nie mogą spełnić tej reguły.

Na przykład:

Jeżeli reguła wyraźnie wyklucza użycie zbóż lub ich pochodnych, nie stanowi to przeszkody w użycia soli mineralnych, chemikaliów i innych dodatków, które nie są produkowane ze zbóż.

Na przykład:

W przypadku wyrobu wykonanego z materiałów nietkanych, jeżeli dla tej klasy wyrobów dozwolone jest użycie tylko niepochodzącej przędzy, nie jest możliwe użycie jako materiału wyjściowego włókniny — nawet jeśli włókniny z natury swojej nie mogą być wykonane z przędzy. W takich przypadkach materiał wyjściowy byłby na ogół na etapie przedprzędzą — to jest na etapie włókna.

Patrz także uwaga 6.2 odnosząca się do materiałów włókienniczych.

3.4. Jeżeli w regule wymienionej w wykazie podane są dwa lub więcej udziały procentowe dla maksymalnej wartości materiałów niepochodzących, które mogą być użyte, te udziały procentowe nie mogą być sumowane. Maksymalna wartość użytych wszystkich materiałów niepochodzących nigdy nie może przekroczyć największego podanego udziału procentowego. Co więcej, poszczególne udziały procentowe nie mogą być przekroczone w odniesieniu do zastosowanych materiałów.

Uwaga 4

4.1. Określenie "włókna naturalne", o ile jest używane w wykazie, odnosi się do włókien innych niż sztuczne lub syntetyczne i jest ograniczone do włókien we wszystkich stanach, w jakich mogą występować przed przędzeniem, łącznie z odpadami; o ile przepisy nie stanowią inaczej, określenie "włókna naturalne" obejmuje włókna gręplowane, czesane lub w inny sposób przetwarzane, ale nie przędzone.

4.2. Określenie "włókna naturalne" obejmuje włosie końskie z pozycji nr 0503, jedwab z pozycji nr 5002 i 5003, jak również włókna wełniane, cienką lub grubą sierść zwierzęcą z pozycji nr 5101-5105, włókna bawełniane z pozycji nr 5201-5203 oraz pozostałe włókna roślinne z pozycji nr 5301-5305.

4.3. Użyte w wykazie określenie "pulpa włókiennicza", "materiały chemiczne" i "materiały przeznaczone do produkcji papieru" opisują materiały nie sklasyfikowanych w działach 50-63, które mogą być wykorzystywane do wytwarzania włókien lub przędzy sztucznej, syntetycznej bądź włókien lub przędzy papierowej.

4.4. Określenie "cięte włókna chemiczne" jest używane w wykazie w odniesieniu do kabli z włókna syntetycznego lub przetworzonego, włókien ciętych lub odpadów z pozycji nr 5501-5507.

Uwaga 5 (terytoria okupowane i republiki korzystające)

5.1. W przypadku produktów klasyfikowanych w tych pozycjach wykazu, do których odnosi się niniejsza uwaga, warunków określone w kolumnie 3 wykazu nie stosuje się do jakichkolwiek podstawowych materiałów włókienniczych użytych do ich wytwarzania, które razem stanowią 10 % lub mniej łącznej masy wszystkich użytych podstawowych materiałów włókienniczych (porównaj również poniższe uwagi 5.3 i 5.4).

5.2. Jednakże ta tolerancja może mieć zastosowanie wyłącznie do produktów mieszanych, które zostały uzyskane z dwóch lub więcej podstawowych materiałów włókienniczych.

Podstawowymi materiałami włókienniczymi są:

- jedwab,

- wełna,

- gruba sierść zwierzęca,

- cienka sierść zwierzęca,

- włosie końskie,

- bawełna,

- materiały służące do produkcji papieru i papier,

- len,

- konopie,

- juta i inne tekstylne włókna łykowe,

- sizal i inne włókna przędne z gatunku "Agava",

- włókna kokosowe, manila, ramia i inne roślinne włókna przędne,

- syntetyczne włókna ciągłe,

- sztuczne włókna ciągłe,

- pozostałe syntetyczne włókna cięte,

- pozostałe sztuczne włókna cięte.

Na przykład:

Przędza z pozycji nr 5205 wytworzona z włókien bawełnianych z pozycji nr 5203 i syntetycznych włókien ciętych z pozycji nr 5506 jest przędzą mieszaną. Dlatego też niepochodzące, syntetyczne włókna cięte, które nie spełniają zasady pochodzenia (dla których wymagane jest wytwarzanie z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej), mogą być użyte do 10 % masy przędzy.

Na przykład:

Wełniana tkanina z pozycji nr 5112 wykonana z przędzy wełnianej z pozycji nr 5107 i z syntetycznych włókien ciętych z pozycji nr 5509 jest tkaniną mieszaną. Dlatego syntetyczna przędza, która nie spełnia zasady pochodzenia (wymaga wytwarzania z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej) lub przędza wełniana, która nie spełnia zasady pochodzenia (wymaga wytwarzania z włókien naturalnych, niegręplowanych lub nieczesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia) lub kombinacja tych dwóch przędz może być użyta do 10 % masy tkaniny.

Na przykład:

Tkanina włókiennicza pluszowa z pozycji nr 5802 wykonana z przędzy bawełnianej z pozycji nr 5205 i tkaniny bawełnianej z pozycji nr 5210 jest produktem mieszanym tylko wtedy, gdy sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną sporządzoną z przędzy sklasyfikowanych w dwóch oddzielnych pozycjach lub, jeżeli użyte przędze bawełniane same są mieszaninami.

Na przykład:

Jeżeli ta sama wyżej tkanina włókiennicza pluszowa została wykonana z przędzy bawełnianej z pozycji nr 5205 i z syntetycznej tkaniny z pozycji nr 5407, oczywistym jest, że użyte przędze są dwoma odrębnymi podstawowymi materiałami włókienniczymi i zgodnie z tym pluszowa tkanina włókiennicza jest produktem mieszanym.

Na przykład:

Dywan supełkowe wykonany zarówno z przędzy sztucznej, jak i z przędzy bawełnianej na podkładzie jutowym jest produktem mieszanym, ponieważ są użyte trzy podstawowe materiały włókiennicze. Tak więc wszystkie niepochodzące materiały, które są dodawane w późniejszym etapie produkcji niż zezwala to reguła, mogą być użyte pod warunkiem że ich łączna masa nie przekroczy 10 % masy materiałów włókienniczych wchodzących w skład dywanu. Tak więc zarówno podkład jutowy, jak i/lub sztuczne przędze mogą być przywożone na tym etapie przetwarzania, pod warunkiem że spełnione są warunki odnośnie do masy.

5.3. W przypadku tkanin zawierających "przędzę z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru nawet skręcanego", tolerancja dla przędzy wynosi 20 %.

5.4. W przypadku produktów zawierających pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa sztucznego powlekanego lub nie proszkiem aluminiowym, o szerokości nie przekraczającej 5 mm, umieszczonego i przyklejonego między dwie warstewki tworzywa sztucznego, tolerancja w odniesieniu do pasma wynosi 30 %.

Uwaga 6

Terytoria okupowane i republiki korzystające

6.1. W przypadku produktów włókienniczych oznaczonych w wykazie odnośnikiem do niniejszej uwagi, materiały włókiennicze, z wyjątkiem podszewki i płótna krawieckiego, które nie spełniają reguły ustalonej w kolumnie 3 dotyczącej omawianych produktów konfekcjonowania, mogą być użyte, pod warunkiem że są sklasyfikowane w innej pozycji niż pozycja dotycząca produktu oraz że ich wartość nie przekracza 8 % ceny produktu loco zakład.

GSP, terytoria okupowane i republiki korzystające

6.2. Materiały, które nie są sklasyfikowane w działach 50-63, mogą być stosowane dowolnie nawet, jeśli zawierają materiały włókiennicze.

Przykład:

Jeżeli podana w wykazie reguła przewiduje dla szczególnego artykułu z materiału włókienniczego, takiego jak spodnie, konieczność użycia przędzy, nie ogranicza to stosowania elementów metalowych, takich jak guzik, ponieważ guziki nie są klasyfikowane w działach 50—63. Z tej samej przyczyny nie ogranicza to stosowania suwaków, chociaż suwaki zwykle zawierają element włókienniczy.

6.3. W przypadku stosowania reguły wartości procentowej, wartość materiałów, które nie są klasyfikowane w działach 50—63, musi zostać uwzględniona przy obliczaniu wartości włączonych materiałów niepochodzących.

6.4. Etykiety, symbole i znaki graficzne wykonane z materiałów włókienniczych nie muszą spełniać warunków wymienionych w kolumnie 3, jeśli są włączone do produktu w sekcji XI Systemu Zharmonizowanego.

Uwaga 7

7.1. Do celów pozycji nr 2707, 2713—2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 "operacjami specyficznymi" są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania [1];

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces obejmujący wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem kwasu siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywowanymi ziemiami, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilacja;

i) izomeryzacja.

7.2. Do celów pozycji nr 2710, 2711 i 2712 "operacjami specyficznymi" są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces obejmujący wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem kwasu siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywowanymi ziemiami, aktywowanym węglem drzewnym, lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilacja;

i) izomeryzacja;

k) (odsiarczanie z wykorzystaniem wodoru, wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich z pozycji nr ex 2710), prowadzące do redukcji co najmniej 85 % zawartości siarki w obrabianych produktach (metoda ASTM D 1266–59T);

l) odparafinowywanie z zastosowaniem innego procesu niż filtrowanie (wyłącznie w odniesieniu do produktów z pozycji nr 2710);

m) poddawanie działaniu wodoru, inne niż odsiarczanie (wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich klasyfikowanych w pozycji nr ex 2710), przy ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze większej niż 250 °C przy użyciu katalizatora innego niż dla efektu odsiarczania, gdy wodór stanowi czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze traktowanie wodorem olejów smarujących z pozycji nr ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności, nie jest jednak uważane za proces specyficzny;

n) destylacja atmosferyczna (wyłącznie w odniesieniu do olejów opałowych z pozycji nr ex 2710) pod warunkiem że mniej niż 30 % objętości tych produktów zostanie oddestylowane, łącznie ze stratami, przy 300 °C, z zastosowanie metody ASTM D 86;

o) obróbka przy pomocy elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości (wyłącznie w odniesieniu do olei ciężkich innych niż oleje napędowe i oleje opałowe z pozycji nr ex 2710).

7.3. Do celów pozycji nr ex 2707, 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403, proste operacje takie jak czyszczenie, dekantacja, odsalanie, oddzielanie od wody, filtrowanie, barwienie, znakowanie, uzyskiwanie danej zawartości siarki poprzez wymieszanie produktów o różnej zawartości siarki, wszelkiego rodzaju kombinacje tych lub podobnych operacji nie nadają pochodzenia.

[1] Patrz dodatkowa uwaga wyjaśniająca 4 lit. b) do działu 27 Nomenklatury Scalonej.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK 2

W załącznikach 31, 32, 33 i 34 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 wprowadza się następujące zmiany:

- Odstęp między drugą i trzecią częścią pola 33 Jednolitego Dokumentu Administracyjnego zostaje przesunięty o jedną dziesiątą cala (2,54 mm) w lewo.

- Załącznik 38 do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 otrzymuje brzmienie:

Tekst odnoszący się do pola 33 otrzymuje brzmienie:

"Pierwsze podpodziały (osiem cyfr)

Uzupełnić zgodnie z Nomenklaturą Scaloną.

Drugi podpodział (dwa znaki)

Uzupełnić zgodnie z kodem Taric (dwie litery oznaczające stosowanie szczególnych środków wspólnotowych w odniesieniu do formalności, jakie mają być spełnione w miejscu przeznaczenia).

Trzeci podpodział (cztery znaki)

Uzupełnić zgodnie z kodem Taric (pierwszy kod dodatkowy).

Czwarty podpodział (cztery znaki)

Uzupełnić zgodnie z kodem Taric (drugi kod dodatkowy).

Piąty podpodział (cztery znaki)

Kody, które powinny być przyjęte przez zainteresowane Państwa Członkowskie."

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK 3

ZAŁĄCZNIK 69

WYKAZ ZABIEGÓW ZWYCZAJOWYCH OKREŚLONYCH W ART. 522 I ART. 818

Jeśli nie ustalono inaczej, żaden z niżej wymienionych zabiegów nie może powodować zmiany ośmiocyfrowego kodu SN.

I. Proste czynności, mające na celu zapewnienie przechowania przywożonych towarów w dobrym stanie w okresie składowania:

1. Wietrzenie, mocowanie, suszenie, odkurzanie, proste czynności czyszczenia, naprawa opakowań, podstawowe naprawy elementów uszkodzonych w trakcie transportu lub składowania, w przypadku gdy chodzi o proste zabiegi, zakładanie lub zdejmowanie okryć ochronnych używanych przy transporcie.

2. Inwentaryzacja, pobieranie próbek i ważenie towarów.

3. Usuwanie elementów uszkodzonych lub skażonych.

4. Konserwacja poprzez napromieniowanie lub dodawanie środków konserwujących.

5. Stosowanie środków zwalczających pasożyty.

6. Każdy zabieg doprowadzający do obniżenia temperatury, nawet jeżeli powoduje zmianę ośmiocyfrowego kodu SN.

II. Następujące zabiegi mające na celu poprawę wyglądu lub jakości handlowej przywożonych towarów:

1. Obieranie i usuwanie pestek z owoców.

2. Łączenie i montaż towarów wyłącznie w przypadku gdy chodzi o montaż w towarze kompletnym dodatkowego wyposażenia, niemającego większego znaczenia w procesie wytwarzania produktu, nawet jeżeli towary zmontowane lub powstałe w wyniku połączenia będą miały inny ośmiocyfrowy kod CN [1].

3. Odsalanie, czyszczenie i kruponowanie skór.

4. Dodawanie do towarów jednego lub kilku rodzajów różnych towarów, tak długo jak to dodawanie jest relatywnie niewielkie i nie zmienia charakteru towarów oryginalnych [2], nawet jeżeli prowadzi to do zmiany ośmiocyfrowego kodu SN towarów, które zostały dodane; dodane towary mogą byc również produktami, które objęte zostały procedurą składu celnego lub umieszczone w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym.

5. Rozcieńczanie płynów, nawet jeżeli doprowadzi to do zmiany ośmiocyfrowego kodu SN.

6. Mieszanie towarów tego samego rodzaju i różnej jakości, w celu stałej jakości lub żądanej przez klienta jakości, bez zmiany charakteru towarów.

7. Podział towarów, wyłącznie w przypadku prostych zabiegów.

III. Następujące zabiegi przygotowujące przywożone towary do dystrybucji lub odsprzedaży:

1. Sortowanie, filtracja mechaniczna, klasyfikowanie i przesiewanie.

2. Ustawianie i regulacja.

3. Pakowanie, rozpakowywanie, przepakowywanie, dekantacja i proste rozlewanie do pojemników; nawet jeżeli prowadzi to do zmiany ośmiocyfrowego kodu SN.

4. Umieszczanie i zmiana oznaczeń, pieczęci, etykiet, przewieszek cenowych lub innych podobnych znaków wyróżniających; czynności te nie muszą prowadzić do uzyskania widocznego pochodzenia odmiennego od rzeczywistego.

5. Wykonywanie prób, ustawianie i uruchamianie maszyn, aparatury i pojazdów, pod warunkiem że są to proste zabiegi.

6. Dokonywanie prób w celu sprawdzenia zgodności z europejskimi normami technicznymi.

7. Krojenie i dzielenie suchych owoców lub warzyw.

8. Przeprowadzanie zabiegów antykorozyjnych.

9. Przywracanie towarów do dawnego stanu po transporcie.

10. Podwyższenie temperatury w celu umożliwienia transportu towarów.

11. Prasowanie materiałów włókienniczych.

12. Dokonywanie zabiegów elektrostatycznych na materiałach włókienniczych.

[1] Przykład:montaż radioodbiornika lub wycieraczek w pojeździe mechanicznym.

[2] Przykład:dodawanie dodatków, butanu lub ołowiu do paliw, dodawanie miąższu pomarańczy, ekstraktu pomarańczy lub aromatu do soku pomarańczowego itd.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK 4

ZAŁĄCZNIK 69a

WYKAZ ODSTĘPSTW OKREŚLONYCH W ART. 510 UST. 3.

Prowadzenie sprzedaży detalicznej w składzie celnym lub składzie typu E w ramach procedury składu celnego dozwolone jest w następujących przypadkach:

1. Sprzedaż ze zwolnieniem z należności przywozowych podróżnym w ruchu międzynarodowym.

2. Sprzedaż ze zwolnieniem z należności przywozowych w ramach konwencji dyplomatycznych i konsularnych.

3. Sprzedaż ze zwolnieniem z należności przywozowych członkom organizacji międzynarodowych.

4. Sprzedaż ze zwolnieniem z należności przywozowych dla sił NATO.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK 5

ZAŁĄCZNIK 96

WYKAZ TOWARÓW OKREŚLONYCH W ART. 697 UST. 2, KTÓRYCH CZASOWY WWÓZ MOŻE BYĆ REALIZOWANY NA PODSTAWIE KARNETU ATA

1. Wyposażenie zawodowe.

(art. 671)

2. Towary przeznaczone do wystawiania lub wykorzystywania na wystawach, targach, kongresach lub podobnych imprezach.

(art. 673)

3. Materiały szkoleniowe i wyposażenie naukowe, części zamienne i akcesoria do wymienionego materiału i wyposażenia jak również narzędzia specjalnie przeznaczone do utrzymania, kontroli, kalibrowania lub naprawy takiego materiału lub wyposażenia.

(art. 674)

4. Sprzęt medyczny, chirurgiczny i laboratoryjny.

(art. 677)

5. Sprzęt przeznaczony do zwalczania skutków katastrof.

(art. 678)

6. Opakowania, w stosunku do których może być wymagane pisemne zgłoszenie celne.

(art. 679)

7. Wszelkiego rodzaju towary, które mogą zostać poddane próbom, doświadczeniom lub pokazom włączając próby i doświadczenia niezbędne dla dokonania homologacji, z wyjątkiem prób, doświadczeń lub pokazów stanowiących działalność zarobkową.

(art. 680 ust. 1 lit. d))

8. Wszelkiego rodzaju towary służące do dokonywania prób, doświadczeń lub pokazów stanowiących działalność zarobkową.

(art. 680 ust. 1 lit. e))

9. Artykuły reprezentujące jedną, określoną kategorię już wyprodukowanych towarów, lub które są wzorem towarów mających zostać wyprodukowanymi, z wyjątkiem identycznych artykułów wprowadzonych przez tę samą osobę lub wysłane do tego samego odbiorcy w takich ilościach, które biorąc pod uwagę całość, nie stanowią już próbek według przyjętych zwyczajowo w handlu norm.

(art. 680 ust. 1 lit. f))

10. Zastępcze środki produkcji tymczasowo i nieodpłatnie oddane do dyspozycji importera przez lub z inicjatywy dostawcy produktów podobnych, które zostaną później przywiezione w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu lub środków produkcji, które zostaną ponownie wykorzystane po dokonaniu naprawy.

(art. 681)

11. Dzieła sztuki przywożone do celów wystawienniczych z zamiarem ewentualnej sprzedaży.

(art. 682 ust. 1 lit. c))

12. Filmy kinematograficzne naświetlone i wywołane, diapozytywy, z zamiarem przeglądu przed przekazaniem do dystrybucji.

(art. 683 lit. a))

13. Filmy, taśmy magnetyczne i filmy na podłożu magnetycznym przeznaczone do udźwiękowienia, dubbingu lub reprodukcji.

(art. 683 lit. b))

14. Filmy pokazujące istotę lub działanie zagranicznych produktów bądź sprzętu, pod warunkiem że nie są przeznaczone do publicznej projekcji w celu zarobkowym.

(art. 683 lit. c))

15. Zarejestrowane nośniki informacji, wysyłane bezpłatnie i przeznaczone do stosowania w automatycznym przetwarzaniu danych.

(art. 683 lit. d))

16. Przedmioty (włącznie z pojazdami), które ze względu na swój charakter mogą służyć tylko do reklamowania określonych artykułów lub do propagowania określonych zamierzeń.

(art. 683 lit. e))

17. Zwierzęta wszystkich gatunków przywożone w celu ujeżdżenia, treningu, reprodukcji lub mające zostać poddane leczeniu weterynaryjnemu.

(art. 685 ust. 2 lit. a))

18. Turystyczne materiały reklamowe.

(art. 684 lit. a))

19. Materiały na temat opieki społecznej dla marynarzy.

(art. 686)

20. Różnego rodzaju sprzęt używany pod nadzorem i na odpowiedzialność administracji publicznej w celu budowy, naprawy lub utrzymania infrastruktury o ogólnym znaczeniu w strefach przygranicznych.

(art. 687)

--------------------------------------------------