1.   Niniejsza konwencja dotyczy wód pełnomorskiego obszaru północnego Oceanu Spokojnego, z wyłączeniem pełnomorskiego obszaru Morza Beringa i innych pełnomorskich obszarów otoczonych wyłączną strefą ekonomiczną jednego państwa. Obszar stosowania jest ograniczony od południa ciągłą linią rozpoczynającą się od morskiej granicy znajdującej się pod jurysdykcją Stanów Zjednoczonych Ameryki wokół Wspólnoty Marianów Północnych na dwudziestym (20) stopniu szerokości geograficznej północnej, biegnącą następnie w kierunku wschodnim i łączącą poniższe współrzędne:

2.   Żadne z postanowień niniejszej konwencji ani też żaden akt lub działanie dokonane zgodnie z niniejszą konwencją nie stanowią o uznaniu roszczeń lub stanowisk którejkolwiek z umawiających się stron niniejszej konwencji, dotyczących statusu prawnego i zasięgu akwenów oraz stref będących przedmiotem roszczeń dowolnej z umawiających się stron.

1.   Niniejszym ustanawia się Komisję ds. Rybołówstwa na Północnym Oceanie Spokojnym (zwaną dalej „Komisją”). Komisja wykonuje swoje funkcje zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji. Każda z umawiających się stron jest członkiem Komisji.

2.   Podmiot rybołówczy, o którym mowa w konwencji, może uczestniczyć w pracach Komisji zgodnie z załącznikiem. Uczestnictwo podmiotu rybołówczego w pracach Komisji nie stanowi odstępstwa od przyjętego prawa międzynarodowego, w tym konwencji z 1982 r.

3.   Komisja odbywa regularne posiedzenia przynajmniej raz na dwa lata w terminie i miejscu określonym przez Komisję i może organizować wszelkie inne posiedzenia niezbędne do pełnienia swej funkcji na podstawie niniejszej konwencji.

4.   Każdy członek Komisji może wnieść o zwołanie posiedzenia Komisji, które jest zwoływane za zgodą większości członków Komisji. Przewodniczący następnie w odpowiednim czasie zwołuje takie posiedzenie w terminie i miejscu wyznaczonym przez przewodniczącego po konsultacji z członkami Komisji.

5.   Spośród przedstawicieli umawiających się stron Komisja wybiera przewodniczącego i wiceprzewodniczącego, będących przedstawicielami różnych umawiających się stron. Wybierani są oni na dwuletnią kadencję, przy czym każdy z nich może zostać wybrany ponownie na kolejną kadencję, lecz nie może pełnić tej samej funkcji przez okres dłuższy niż kolejne cztery lata. Przewodniczący i wiceprzewodniczący pozostają na stanowisku do czasu wyboru ich następców.

6.   W odniesieniu do częstotliwości, czasu trwania i programu posiedzeń Komisji i jej organów pomocniczych Komisja stosuje zasadę efektywności kosztowej.

7.   Komisja posiada międzynarodową osobowość prawną i korzysta z przysługujących jej praw w zakresie niezbędnym do wykonywania jej zadań i osiągnięcia jej celów. Przywileje i immunitety, z których korzystają Komisja i jej urzędnicy na terytorium umawiającej się strony, określa umowa między Komisją a zainteresowaną umawiającą się stroną.

8.   Wszystkie posiedzenia Komisji i organów pomocniczych są otwarte na udział akredytowanych obserwatorów, zgodnie z regulaminem wewnętrznym przyjętym przez Komisję. Odnośna dokumentacja jest udostępniana publicznie zgodnie z regulaminem wewnętrznym.

9.   Komisja może ustanowić stały sekretariat składający się z sekretarza wykonawczego i innych członków personelu zgodnie z wymaganiami Komisji lub zawrzeć umowę o świadczenie usług z sekretariatem istniejącej organizacji. Ewentualny sekretarz wykonawczy mianowany jest za zgodą umawiających się stron.

1.   Niniejszym ustanawia się Komitet Naukowy i Komitet ds. Zagadnień Technicznych i Zgodności. Komisja może okresowo ustanawiać w drodze konsensusu inne organy pomocnicze, aby wspomóc realizację celu niniejszej konwencji.

2.   Każdy organ pomocniczy po każdym posiedzeniu przedstawia Komisji sprawozdanie dotyczące jego pracy, zawierające, w stosownych przypadkach, opinie i zalecenia dla Komisji.

3.   Organy pomocnicze mogą ustanawiać grupy robocze i korzystać z doradztwa zewnętrznego zgodnie z wszelkimi wytycznymi przewidzianymi przez Komisję.

4.   Organy pomocnicze są odpowiedzialne przed Komisją i działają zgodnie z regulaminem wewnętrznym Komisji, chyba że Komisja postanowi inaczej.

1.   Komisja, zgodnie z zasadami określonymi w art. 3 i w oparciu o najlepsze dostępne informacje naukowe i opinie Komitetu Naukowego:

2.   Komisja przyjmuje środki zapewniające skuteczne monitorowanie, kontrolę, nadzór, a także przestrzeganie i egzekwowanie postanowień niniejszej konwencji oraz środków przyjętych na jej podstawie. W tym celu Komisja:

3.   Komisja:

1.   Co do zasady Komisja podejmuje decyzje w drodze konsensusu.

2.   Poza przypadkami, w odniesieniu do których niniejsza konwencja wyraźnie przewiduje, że decyzję podejmuje się w drodze konsensusu, jeżeli przewodniczący uzna, że wyczerpano wszelkie możliwe środki podjęcia decyzji w drodze konsensusu:

3.   W przypadku sporu co do merytorycznego charakteru danej kwestii traktuje się ją jako kwestię merytoryczną.

4.   Decyzja nie może zostać podjęta, jeżeli nie ma kworum co najmniej dwóch trzecich członków Komisji obecnych podczas podejmowania decyzji.

1.   Wiążące decyzje Komisji stają się skuteczne w następującym trybie:

2.   Członek Komisji, który korzysta z prawa do zgłoszenia sprzeciwu określonego w ust. 1, może w każdym czasie wycofać swoje powiadomienie o zgłoszeniu sprzeciwu i stać się związanym decyzją natychmiast, jeżeli jest ona już skuteczna, lub w momencie, gdy może ona stać się skuteczna na mocy niniejszego artykułu.

1.   Komitet Naukowy zapewnia doradztwo naukowe i przedstawia zalecenia zgodnie z zakresem uprawnień Komitetu przyjętym podczas pierwszego regularnego posiedzenia Komisji, który to zakres może być okresowo zmieniany.

2.   Komitet Naukowy spotyka się przynajmniej raz na dwa lata, o ile Komisja nie zadecyduje inaczej, przed regularnym posiedzeniem Komisji.

3.   Komitet Naukowy dokłada wszelkich starań, aby przyjmować swoje sprawozdania w drodze konsensusu. W przypadku gdy przyjęcie sprawozdania w drodze konsensusu jest niemożliwe, sprawozdanie musi przedstawiać poglądy większości i mniejszości oraz może przedstawiać różniące się poglądy przedstawicieli członków dotyczące całości lub dowolnej części sprawozdania.

4.   Komitet Naukowy pełni następujące funkcje:

5.   Komitet Naukowy może wymieniać informacje dotyczące spraw będących przedmiotem obustronnego zainteresowania z innymi odpowiednimi organizacjami lub porozumieniami naukowymi zgodnie z zasadami i normami przyjętymi przez Komisję na podstawie ust. 4) lit. i) powyżej oraz art. 21.

6.   Komitet Naukowy nie powiela działań innych organizacji i porozumień naukowych działających w obrębie obszaru objętego konwencją.

1.   Komitet ds. Zagadnień Technicznych i Zgodności pełni następujące funkcje:

2.   Komisja decyduje, kiedy Komitet ds. Zagadnień Technicznych i Zgodności odbędzie swoje pierwsze posiedzenie. Następnie Komitet ds. Zagadnień Technicznych i Zgodności spotyka się przynajmniej raz na dwa lata, o ile Komisja nie zadecyduje inaczej, oraz przed regularnym posiedzeniem Komisji.

3.   Komitet ds. Zagadnień Technicznych i Zgodności dokłada wszelkich starań, aby przyjmować swoje sprawozdania w drodze konsensusu. W przypadku gdy przyjęcie sprawozdania w drodze konsensusu jest niemożliwe, sprawozdanie przedstawia poglądy większości i mniejszości oraz może przedstawiać odrębne poglądy przedstawicieli członków dotyczące całości lub dowolnej części sprawozdania.

4.   Podczas pełnienia swoich funkcji Komitet ds. Zagadnień Technicznych i Zgodności:

5.   Komitet ds. Zagadnień Technicznych i Zgodności pełni swoje funkcje zgodnie z procedurami i wytycznymi okresowo przyjmowanymi przez Komisję.

1.   Każdy członek Komisji uczestniczy na własny koszt w posiedzeniach Komisji i jej organów pomocniczych.

2.   Na każdym regularnym posiedzeniu Komisja, w drodze konsensusu, przyjmuje roczny budżet na każdy rok z kolejnych dwóch lat. Sekretarz wykonawczy przekazuje członkom projekty budżetów na każdy rok z tych lat wraz z harmonogramem składek nie później niż sześćdziesiąt (60) dni przed regularnym posiedzeniem Komisji, na którym mają być rozpatrywane te budżety. W przypadku gdy Komisja nie może osiągnąć konsensusu w sprawie przyjęcia budżetu rocznego na dany rok, ubiegłoroczny budżet Komisji przechodzi na ten rok.

3.   Budżet jest rozdzielany na członków Komisji według wzoru przyjmowanego przez Komisję w drodze konsensusu. Członek Komisji, który stał się członkiem w trakcie danego roku budżetowego, płaci składkę do budżetu w kwocie proporcjonalnej do liczby pełnych miesięcy pozostałych w roku, licząc od dnia, w którym został członkiem.

4.   Sekretarz wykonawczy powiadamia każdego członka Komisji o wysokości jego składki. Składki wpłaca się nie później niż cztery miesiące od dnia powiadomienia w walucie państwa, w którym znajduje się sekretariat Komisji. Członek Komisji, który nie może dotrzymać tego terminu, przedstawia Komisji powód, dla którego nie jest to możliwe.

5.   Członek Komisji, który nie zapłacił pełnej składki w ciągu dwóch kolejnych lat, nie jest uprawniony do udziału w procesie decyzyjnym Komisji ani do zgłaszania sprzeciwu wobec decyzji podejmowanych przez Komisję do czasu wywiązania się ze swoich zobowiązań finansowych wobec Komisji.

6.   Sytuacja finansowa Komisji kontrolowana jest corocznie przez audytorów zewnętrznych wybieranych przez Komisję.

1.   Każda z umawiających się stron podejmuje wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, aby statki rybackie uprawnione do pływania pod jej banderą:

2.   Żadna z umawiających się stron nie zezwoli żadnemu statkowi rybackiemu uprawnionemu do pływania pod jej banderą, aby używano go do działalności połowowej na obszarze objętym konwencją, chyba że właściwy organ lub organy tej umawiającej się strony zezwoliły na to. Każda z umawiających się stron zezwala na wykorzystanie statków uprawnionych do pływania pod jej banderą do prowadzenia działalności połowowej na obszarze objętym konwencją tylko w przypadku gdy jest zdolna do skutecznego wykonywania swoich zobowiązań w odniesieniu do takich statków na mocy niniejszej konwencji, konwencji z 1982 r. oraz umowy z 1995 r.

3.   Każda z umawiających się stron zapewnia, aby działalność połowowa prowadzona przez statki rybackie uprawnione do pływania pod jej banderą z naruszeniem postanowień niniejszej konwencji, środkami przyjętymi na jej podstawie oraz upoważnieniem, o którym mowa w ust. 2, stanowiła naruszenie jej ram prawnych.

4.   Każda z umawiających się stron wymaga od statków uprawnionych do pływania pod jej banderą oraz prowadzących działalność połowową na obszarze objętym konwencją:

5.   Każda z umawiających się stron zabrania statkom uprawnionym do pływania pod jej banderą prowadzenia połowów ukierunkowanych na następujące rzędy: Alcyonacea, Antipatharia, Gorgonacea i Scleractinia oraz na wszelkie inne gatunki wskaźnikowe dla wrażliwych ekosystemów morskich określane okresowo przez Komitet Naukowy i przyjęte przez Komisję.

6.   Każda z umawiających się stron umieszcza obserwatorów na statkach rybackich uprawnionych do pływania pod jej banderą i prowadzących działalność na obszarze objętym konwencją, zgodnie z programem obecności obserwatorów, ustanowionym na podstawie art. 7 ust. 2 lit. b). Statki rybackie prowadzące połowy denne na obszarze objętym konwencją są w stu (100) procentach objęte programem obecności obserwatorów. W przypadku statków rybackich prowadzących działalność połowową innego rodzaju na obszarze objętym konwencją obowiązuje poziom obecności obserwatorów określony przez Komisję.

7.   Każda z umawiających się stron zapewnia, by na statki rybackie uprawnione do pływania pod jej banderą przyjmowano należycie upoważnionych inspektorów zgodnie z procedurami wejścia na pokład i inspekcji statków rybackich na obszarze objętym konwencją, przyjętymi przez Komisję zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. c). Należycie upoważnieni inspektorzy przestrzegają tych procedur.

8.   W celu skutecznego wdrożenia niniejszej konwencji każda z umawiających się stron:

9.   Ponadto każda z umawiających się stron niezwłocznie informuje Komisję o:

10.   Komisja prowadzi własny rejestr statków rybackich w oparciu o informacje przedkładane zgodnie z ust. 8 i 9. Komisja udostępnia publicznie rejestr za pośrednictwem uzgodnionych środków, należycie uwzględniając konieczność ochrony poufności danych osobowych, zgodnie z praktykami krajowymi każdej umawiającej się strony. Komisja zapewnia również umawiającym się stronom, na ich wniosek, informacje o statkach wpisanych do rejestru Komisji, które nie są podane do publicznej wiadomości w inny sposób.

11.   Umawiająca się strona, która nie przedłożyła danych lub informacji wymaganych zgodnie z art. 16 ust. 3 w odniesieniu do dowolnego roku, w którym statki rybackie uprawnione do pływania pod jej banderą prowadziły połowy na obszarze objętym konwencją, nie uczestniczy w odpowiednich połowach do dnia przedłożenia tych danych i informacji. Regulamin wewnętrzny, który ma zostać przyjęty przez Komisję, zapewni dalsze wytyczne w zakresie wdrożenia niniejszego ustępu.

1.   Umawiająca się strona ma prawo i obowiązek podejmować działania, zgodnie z prawem międzynarodowym, służące wspieraniu skuteczności subregionalnych, regionalnych i globalnych środków ochrony i zarządzania.

2.   Każda z umawiających się stron:

3.   W przypadku gdy umawiająca się strona uzna, że statek rybacki korzystający z jej portów naruszył postanowienia niniejszej konwencji lub środek ochrony i zarządzania przyjęty przez Komisję, powiadamia ona zainteresowane państwo bandery, Komisję oraz inne odpowiednie państwa i stosowne organizacje międzynarodowe. Umawiająca się strona przedstawia państwu bandery oraz, w stosownych przypadkach, Komisji pełną dokumentację sprawy, w tym wszelką dokumentację z inspekcji.

4.   Niniejszy artykuł nie może być interpretowany w sposób wpływający na wykonywanie przez umawiające się strony ich suwerennych praw w odniesieniu do portów na ich terytorium zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym na ich prawo do odmowy zawinięcia do portów znajdujących się na ich terytorium oraz do wdrożenia surowszych środków stosowanych przez państwo portu od środków przyjętych przez Komisję na podstawie niniejszej konwencji.

1.   Komisja, uwzględniając w pełni załącznik I do umowy z 1995 r. oraz odpowiednie postanowienia art. 10 i 11, opracowuje normy, zasady i procedury dotyczące między innymi:

2.   Komisja zapewnia upublicznienie danych na temat liczby statków rybackich prowadzących działalność na obszarze objętym konwencją, stanu zasobów rybnych zarządzanych na mocy niniejszej konwencji, ocen stanu tych zasobów, programów badawczych prowadzonych na obszarze objętym konwencją oraz inicjatyw dotyczących współpracy z organizacjami regionalnymi i globalnymi.

3.   Komisja określa format sprawozdań rocznych, które są przedkładane przez wszystkich członków Komisji. Każdy członek Komisji terminowo przedkłada Komisji sprawozdanie roczne zgodnie z tym formatem. Sprawozdanie roczne zawiera opis sposobu wdrożenia przez członka Komisji przyjętych przez Komisję środków ochrony i zarządzania, procedur monitorowania, kontroli, nadzoru i egzekwowania, w tym wyniki działań podjętych przez członka w odniesieniu do art. 17, oraz informacje dotyczące dodatkowych kwestii wedle uznania Komisji.

4.   Komisja określa zasady w celu zapewnienia ochrony danych, dostępu do nich i ich rozpowszechniania, w tym danych przekazywanych za pośrednictwem nadajników satelitarnych określających położenie w czasie rzeczywistym, zachowując w stosownych przypadkach poufność danych oraz uwzględniając krajowe praktyki członków Komisji.

1.   Każdy członek Komisji egzekwuje postanowienia niniejszej konwencji oraz odpowiednich decyzji Komisji.

2.   Każdy członek Komisji w pełni bada – z własnej inicjatywy albo na wniosek innego członka Komisji oraz w przypadku otrzymania odpowiednich informacji – każde domniemane naruszenie przez statki rybackie uprawnione do pływania pod jego banderą postanowień niniejszej konwencji lub środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję.

3.   W wypadku dysponowania wystarczającymi informacjami na temat domniemanego naruszenia postanowień niniejszej konwencji lub środków przyjętych na jej podstawie, którego dopuścił się statek rybacki uprawniony do pływania pod jego banderą:

4.   Jeżeli ustalono, zgodnie z przepisami ustawowymi członka Komisji, że statek rybacki uprawniony do pływania pod jego banderą brał udział w popełnieniu poważnego naruszenia postanowień niniejszej konwencji lub środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję, dany członek Komisji nakazuje statkowi rybackiemu zaprzestać działalności oraz, w stosownych przypadkach, natychmiast opuścić obszar objęty konwencją. Członek Komisji zapewnia, by odnośny statek nie podejmował działalności połowowej w odniesieniu do zasobów rybnych na obszarze objętym konwencją do czasu wykonania wszystkich zaległych kar nałożonych przez członka Komisji w związku z naruszeniem.

5.   Na potrzeby niniejszego artykułu poważne naruszenie obejmuje wszelkie naruszenia, o których mowa w art. 21 ust. 11 lit. a)–h) umowy z 1995 r., oraz inne takie naruszenia określone przez Komisję.

6.   Jeżeli w ciągu trzech (3) lat od wejścia w życie niniejszej konwencji Komisja nie będzie w stanie uzgodnić procedur wejścia na pokład i inspekcji statków rybackich na obszarze objętym konwencją, stosuje się art. 21 i 22 umowy z 1995 r., jakby stanowiły one część niniejszej konwencji. Wejście na pokład i inspekcja statków rybackich na obszarze objętym konwencją oraz podejmowanie wszelkich następczych działań egzekucyjnych odbywa się zgodnie z procedurami określonymi w tych artykułach oraz dodatkowymi praktycznymi procedurami tego rodzaju określonymi przez Komisję.

7.   Bez uszczerbku dla pierwszeństwa odpowiedzialności państwa bandery każdy z członków Komisji, zgodnie ze swoimi przepisami ustawowymi:

8.   Wszystkie dochodzenia i postępowania sądowe przeprowadza się szybko. Kary przewidziane w odpowiednich przepisach ustawowych i wykonawczych członków Komisji muszą być odpowiednio dotkliwe, aby zapewnić przestrzeganie prawa i zniechęcać do popełniania wszelkich naruszeń oraz muszą pozbawiać sprawców korzyści wynikających z ich nielegalnej działalności.

9.   Sprawozdanie z postępów w dochodzeniu przeprowadzanym zgodnie z ust. 2, 3, 4 lub 7, zawierające szczegółowe informacje na temat działań podejmowanych lub zaproponowanych w związku z domniemanym naruszeniem, przedkładane jest wnioskującemu członkowi Komisji oraz Komisji tak szybko, jak to możliwe, a w każdym razie w ciągu dwóch miesięcy od złożenia wniosku. Po zakończeniu dochodzenia sprawozdanie z wyników dochodzenia przedkładane jest wnioskującemu członkowi Komisji oraz Komisji.

10.   Postanowienia niniejszego artykułu pozostają bez uszczerbku dla:

1.   Członkowie Komisji wymieniają informacje dotyczące działań statków rybackich na obszarze objętym konwencją. które są uprawnione do pływania pod banderami państw niebędących umawiającą się stroną niniejszej konwencji.

2.   Komisja zwraca uwagę państw niebędących umawiającą się stroną niniejszej konwencji na wszelką działalność prowadzoną przez ich obywateli lub statki rybackie, która według opinii Komisji wpływa na realizację celów niniejszej konwencji.

3.   Komisja żąda od państw niebędących umawiającą się stroną określonych w ust. 2 pełnej współpracy z Komisją w drodze zostania umawiającą się stroną albo wyrażenia zgody na wdrożenie środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję. Z zastrzeżeniem warunków, które Komisja może przyjąć, współpracujące państwo niebędące umawiającą się stroną konwencji może czerpać korzyści z udziału w połowach proporcjonalne między innymi do swojego zobowiązania do przestrzegania środków ochrony i zarządzania dotyczących odpowiednich zasobów rybnych, historii zgodności z nimi oraz wkładu finansowego na rzecz Komisji.

4.   Każdy z członków Komisji podejmuje środki zgodne z niniejszą konwencją, konwencją z 1982 r., umową z 1995 r. oraz innymi odpowiednimi postanowieniami prawa międzynarodowego w celu powstrzymania takich działań statków rybackich uprawnionych do pływania pod banderami państw niebędących umawiającą się stroną niniejszej konwencji, które podważają skuteczność środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję.

5.   Każdy z członków Komisji podejmuje właściwe środki, zgodnie ze swoimi przepisami ustawowymi, aby zapobiegać przerejestrowywaniu statków uprawnionych do pływania pod jego banderą do państw niebędących umawiającą się stroną niniejszej konwencji w celu uniknięcia obowiązku stosowania się do postanowień niniejszej konwencji.

1.   Komisja współpracuje, w stosownych przypadkach, w sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania z FAO, innymi specjalistycznymi agencjami Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz z odpowiednimi organizacjami lub porozumieniami regionalnymi, w szczególności z regionalnymi organizacjami lub porozumieniami ds. zarządzania rybołówstwem odpowiedzialnymi za rybołówstwo na obszarach morskich zlokalizowanych w pobliżu obszaru objętego konwencją lub sąsiadujących z nim.

2.   Komisja uwzględnia środki ochrony i zarządzania lub zalecenia przyjęte przez regionalne organizacje i porozumienia ds. zarządzania rybołówstwem oraz inne odpowiednie organizacje międzyrządowe, które posiadają kompetencje w odniesieniu do obszarów sąsiadujących z obszarem objętym konwencją lub zasobów rybnych, które nie są objęte niniejszą konwencją, gatunków z tego samego ekosystemu lub zależnych od stad docelowych albo powiązanych z nimi, oraz których cele są spójne z celem niniejszej konwencji i wspierają jego realizację.

3.   Komisja dąży do wypracowania stosunków roboczych opartych na współpracy i w tym celu może zawierać umowy z organizacjami międzyrządowymi, które mogą wnieść wkład w jej prace i posiadają kompetencje w zakresie zapewnienia długotrwałej ochrony i zrównoważonego wykorzystywania zasobów żywych i ich ekosystemów. Może ona zapraszać te organizacje do wysyłania obserwatorów na swoje posiedzenia lub posiedzenia swoich organów pomocniczych. W stosownych przypadkach może także dążyć do udziału w posiedzeniach tych organizacji.

4.   Komisja stara się stworzyć odpowiednie mechanizmy służące konsultacjom, współdziałaniu i współpracy z innymi regionalnymi organizacjami lub porozumieniami ds. zarządzania rybołówstwem, aby w możliwie największym stopniu wykorzystać istniejące instytucje do zrealizowania celu niniejszej konwencji. W tym względzie Komisja podejmuje starania w celu ustanowienia współpracy dotyczącej działań w zakresie egzekwowania prawa z tymi organizacjami i porozumieniami prowadzącymi te działania na obszarze objętym konwencją.

1.   Komisja organizuje regularne przeglądy skuteczności przyjętych przez siebie środków ochrony i zarządzania oraz ich zgodności z celem niniejszej konwencji. Przeglądy te mogą obejmować badanie skuteczności postanowień samej konwencji.

2.   Komisja określa zakres zadań i metodykę tych przeglądów, które:

3.   Komisja uwzględnia zalecenia będące wynikiem każdego takiego przeglądu oraz w stosownych przypadkach podejmuje działania, w tym wprowadza odpowiednie zmiany do swoich środków ochrony i zarządzania oraz mechanizmów ich wdrażania. W przypadku propozycji zmian do postanowień niniejszej konwencji będących wynikiem takiego przeglądu postępuje się zgodnie z art. 29.

4.   Po przedstawieniu Komisji wyników każdego takiego przeglądu oraz po dokonaniu ich oceny przez Komisję, wyniki te oraz ta ocena są możliwie jak najszybciej upubliczniane.

1.   Niniejsza konwencja zostaje otwarta do podpisu w Seulu w dniu 1 kwietnia 2012 r. przez państwa, które uczestniczyły w wielostronnych spotkaniach w sprawie zarządzania połowami na pełnym morzu na północnym Oceanie Spokojnym, oraz pozostaje otwarta do podpisu przez okres dwunastu (12) miesięcy.

2.   Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia składane są rządowi Republiki Korei, który jest depozytariuszem. Depozytariusz informuje wszystkich sygnatariuszy i wszystkie umawiające się strony o wszystkich złożonych dokumentach ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia oraz pełni pozostałe funkcje przewidziane Konwencją wiedeńską o prawie traktatów z 1969 r. i zwyczajem międzynarodowym.

1.   Niniejsza konwencja zostaje otwarta do przystąpienia przez każde państwo, o którym mowa w art. 23 ust. 1.

2.   Po wejściu w życie niniejszej konwencji umawiające się strony mogą, w drodze konsensusu, zaprosić do przystąpienia do niniejszej konwencji:

3.   Umawiająca się strona, która nie dołączyła do konsensusu w odniesieniu do ust. 2, podaje Komisji w formie pisemnej uzasadnienie takiej decyzji.

4.   Dokumenty przystąpienia składane są u depozytariusza. Depozytariusz informuje wszystkich sygnatariuszy i wszystkie umawiające się strony o wszystkich przystąpieniach.

1.   Niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie stu osiemdziesięciu (180) dni od daty otrzymania przez depozytariusza czwartego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

2.   W odniesieniu do umawiających się stron, które złożyły dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia w związku z niniejszą konwencją po spełnieniu wymogów dotyczących wejścia w życie, ale przed datą wejścia w życie, taki dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia wchodzi w życie w dniu wejścia w życie niniejszej konwencji lub trzydzieści (30) dni od daty złożenia dokumentu, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

3.   W odniesieniu do umawiających się stron, które złożyły dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia po dacie wejścia w życie niniejszej konwencji, niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie trzydziestu (30) dni od daty złożenia dokumentu.

1.   Niniejsza konwencja nie zmienia praw ani zobowiązań umawiających się stron, które wynikają z innych umów zgodnych z niniejszą konwencją oraz które nie mają wpływu na korzystanie przez inne umawiające się strony ze swoich praw lub wypełnianie swoich zobowiązań na mocy niniejszej konwencji.

2.   Niniejsza konwencja w żaden sposób nie narusza praw, jurysdykcji i obowiązków umawiających się stron wynikających z konwencji z 1982 r. lub z umowy z 1995 r. Niniejsza konwencja jest interpretowana i stosowana w kontekście konwencji z 1982 r. oraz umowy z 1995 r. i w sposób zgodny z nimi.

1.   Wniosek dotyczący zmiany niniejszej konwencji jest przesyłany na piśmie do przewodniczącego Komisji co najmniej na dziewięćdziesiąt (90) dni przed posiedzeniem, na którym proponuje się jego rozpatrzenie, a przewodniczący Komisji niezwłocznie przekazuje ten wniosek wszystkim członkom Komisji. Proponowane zmiany do niniejszej konwencji rozpatruje się na regularnym posiedzeniu Komisji, chyba że większość członków Komisji wystąpi z wnioskiem o zwołanie posiedzenia nadzwyczajnego w celu omówienia proponowanej zmiany. Posiedzenie nadzwyczajne może zostać zwołane z co najmniej dziewięćdziesięciodniowym (90) wyprzedzeniem.

2.   Zmiany do niniejszej konwencji wprowadzane przez Komisje przyjmowane są przez umawiające się strony w drodze konsensusu. Depozytariusz przekazuje wszystkim umawiającym się stronom tekst przyjętych w ten sposób zmian.

3.   Zmiana staje się skuteczna w stosunku do wszystkich umawiających się stron po upływie stu dwudziestu (120) dni od daty przekazania określonej w przesłanym przez depozytariusza powiadomieniu o otrzymaniu pisemnego potwierdzenia o zatwierdzeniu zmian przez wszystkie umawiające się strony.

4.   Uznaje się, że państwa i regionalne organizacje integracji gospodarczej, które zostały umawiającymi się stronami niniejszej konwencji po przyjęciu danej zmiany zgodnie z ust. 2, zatwierdziły przedmiotową zmianę.

1.   Umawiająca się strona może wystąpić z konwencji dnia 31 grudnia dowolnego roku, zawiadamiając o tym depozytariusza w dniu lub przed dniem 30 czerwca danego roku; depozytariusz przesyła kopie takiego zawiadomienia pozostałym umawiającym się stronom.

2.   Następnie każda inna umawiająca się strona może wystąpić z konwencji dnia 31 grudnia tego samego roku, zawiadamiając o swym zamiarze depozytariusza w ciągu miesiąca od dnia otrzymania kopii zawiadomienia o wystąpieniu zgodnie z ust. 1.