(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa ( 3 ), wspólna polityka rybołówstwa zapewnia wykorzystanie żywych zasobów wodnych w sposób gwarantujący utrzymanie zrównoważonych warunków ekonomicznych, środowiskowych i socjalnych, zaś Rada ustanawia środki wspólnotowe regulujące dostęp do wód i zasobów oraz prowadzenie zrównoważonej działalności połowowej.

(2)

Ryby należące do grupy taksonomicznej Elasmobranchii, obejmującej rekiny, rajowate oraz podobne gatunki, są na ogół bardzo podatne na wykorzystywanie, ze względu na charakterystykę ich cyklu życiowego. Większość tych gatunków jest często łowiona jako przyłów podczas działalności połowowej Wspólnoty ukierunkowanej na inne bardziej cenione gatunki.

(3)

Obecna wiedza naukowa oparta na ogół na badaniu wskaźników połowów wskazuje, że większość zasobów rekinów jest poważnie zagrożonych.

(4)

Do czasu, kiedy więcej będzie wiadomo o dynamice populacji rekinów oraz o ich reakcji na eksploatowanie, co umożliwiłoby zaprojektowanie dopasowanych oraz wyczerpujących planów zarządzania, wszelkie środki zapobiegające rozwojowi nietrwałych praktyk lub prowadzące do zmniejszenia wykorzystania rekinów wpłyną pozytywnie na ich ochronę.

(5)

Praktyka „odcinania płetw rekinom”, polegająca na odcinaniu płetw złowionym rekinom i wyrzucaniu reszty ciała rekina do morza, może przyczynić się do zwiększonej śmiertelności rekinów do takiego rozmiaru, że wiele zasobów rekinów zostanie wytrzebionych, a ich dalsze bytowanie może być zagrożone.

(6)

Środki mające na celu ograniczenie lub zapobieżenie dalszego rozwoju praktyki odcinania płetw rekinom są wysoce potrzebne, a odcinanie płetw rekinom na pokładzie statków powinno zostać zakazane. W związku z praktycznymi trudnościami związanymi z identyfikacją gatunków, opartą na odciętych płetwach, zakaz ten powinien mieć zastosowanie do wszystkich Elasmobranchii, z wyjątkiem tzw. skrzydeł raji.

(7)

Jednakże może być dopuszczone odcinanie na pokładzie płetw nieżywym rekinom, jeśli będzie to skutkowało lepszym wykorzystaniem wszystkich części rekina poprzez oddzielne przetwarzanie na pokładzie płetw oraz pozostałych części ciała rekinów. W takim przypadku Państwo Członkowskie bandery powinno wydawać oraz nadzorować, uwzględniając związane z tym warunki, specjalne zezwolenia połowowe zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1627/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającym ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych ( 4 ).

(8)

W celu zapewnienia, że po odcięciu płetw wszystkie pozostałe części ciała rekinów są przechowywane na pokładzie, kapitanowie statków posiadających ważne specjalne zezwolenia połowowe powinni prowadzić zapisy dotyczące liczby płetw rekinów oraz pozostałych części po wypatroszeniu i obcięciu głów. Takie zapisy powinny być prowadzone w dzienniku połowowym, zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa ( 5 ), lub jeśli jest to właściwe, w specjalnym rejestrze.

(9)

Problemy wynikające z praktyki odcinania płetw rekinom występują również poza wodami terytorialnymi Wspólnoty. Właściwe jest, aby Wspólnota wykazywała równe zaangażowanie w sprawie ochrony zasobów we wszystkich wodach morskich. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem mieć zastosowanie do wszystkich statków wspólnotowych.

(10)

Zgodnie z zasadą proporcjonalności, niezbędne i właściwe dla osiągnięcia podstawowego celu ochrony zasobów rekina jest ustanowienie zasad dotyczących odcinania płetw rekinom na pokładzie statków. Niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia celów przewidzianych zgodnie z art. 5 akapit trzeci Traktatu,