—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

utrzymanie w mocy decyzji Wydziału Unieważnień EUIPO dla celów utrzymania w mocy rejestracji w całości;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

—

Izba Odwoławcza naruszyła i błędnie zastosowała art. 59 ust. 1 lit. a) rozpatrywany w związku z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001, ponieważ dokonała błędnej wykładni istoty właściwej cechy mogącej naruszać ten przepis.

—

Izba Odwoławcza naruszyła i błędnie zastosowała art. 59 ust. 1 lit. a) rozpatrywany w związku z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001, ponieważ nie rozpatrzyła różnych sposobów, w jakie znak towarowy mógłby być postrzegany w odniesieniu do szerokiego zakresu indywidualnych towarów i usług objętych zgłoszeniem;

—

Izba Odwoławcza naruszyła i błędnie zastosowała art. 59 ust. 1 lit. a) rozpatrywany w związku z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001, ponieważ nie rozparzyła odpowiednio, w jaki sposób znak towarowy będzie postrzegany w odniesieniu do towarów przez różne grupy konsumentów posiadających różny poziom znajomości języka angielskiego ani jaki wpływ wywarłoby to rozumienie językowe na sposób postrzegania przez nich znaku towarowego;

—

Izba Odwoławcza błędnie zastosowała art. 95 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 i naruszyła art. 27 ust. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625;

—

Izba Odwoławcza naruszyła art. 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.