1.

Czy art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1) należy interpretować w ten sposób, że przy ocenie umownego roszczenia odszkodowawczego przedsiębiorcy przeciwko konsumentowi, opartego na nieuprawnionym odstąpieniu konsumenta od umowy, stosowanie przepisów prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym jest wykluczone już wówczas, gdy ogólne warunki umów przedsiębiorcy zawierają nieuczciwy warunek, który obok przepisów prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym przyznaje przedsiębiorcy wobec konsumenta naruszającego umowę alternatywnie roszczenie o odszkodowanie w zryczałtowanej wysokości?

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

2.

Czy takie stosowanie przepisów prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym jest wykluczone również wówczas, gdy przedsiębiorca nie opiera na takim warunku swojego roszczenia odszkodowawczego wobec konsumenta?

3.

Czy sprzeczne z wyżej wymienionymi przepisami prawa Unii jest to, że w przypadku warunku zawierającego kilka regulacji (na przykład alternatywne sankcje w przypadku nieuprawnionego odstąpienia od umowy) w stosunku umownym ważne pozostają te części warunku, które i tak odpowiadają przepisom prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym i których nie należy uznać za nieuczciwe?