—

stwierdzenie częściowej nieważności rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2020/1182 (1) z dnia 19 maja 2020 r. w zakresie, w jakim dotyczy ono substancji dilaurynianu dioktylocyny; [1] dioktylo-, bis(koko acyloksy) pochodnych wodorku cyny [2]; oraz w zakresie, w jakim zmienia załącznik VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 (2) poprzez włączenie tej substancji wraz z odpowiednimi elementami klasyfikacji i oznakowania do tabeli 3 w części 3 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008; oraz

—

obciążenie strony pozwanej wszystkimi kosztami i wydatkami poniesionymi w niniejszym postępowaniu.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżone rozporządzenie narusza art. 37 ust. 1 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 w związku z częścią 2 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, ponieważ nie uwzględnia dostępnych informacji dotyczących substancji zawartych w dokumentacji rejestracyjnej REACH. Stanowi to oczywisty błąd w ocenie.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżone rozporządzenie narusza art. 5, 9, 36 i 37 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 w związku z częścią 1 (sekcją 1.1.1.3) i częścią 3 (sekcją 3.7.2.2 i sekcją 3.7.2.3) załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, ponieważ odpowiednie dostępne informacje nie zostały odpowiednio zbadane, ocenione i uwzględnione zgodnie z rzetelnymi zasadami naukowymi.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że zaskarżone rozporządzenie narusza art. 5, 36 i 37 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008w związku z częścią 1 (sekcją 1.1.1.3) i częścią 3 (sekcją 3.7.2.2 i sekcją 3.7.2.3) załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, ponieważ zastosowane podejście przekrojowe nie zostało przeprowadzone w oparciu o rzetelne podstawy naukowe, a Komisja błędnie oceniła wagę dostępnych dowodów.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że zaskarżone rozporządzenie zostało wydane z naruszeniem art. 36 ust. 1 lit. d) i art. 37 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 w związku z sekcją 3.7 części 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, ponieważ Komisja nie mogła przedstawić jasnych dowodów naukowych na to, że przedmiotowa substancja spełnia wymogi odpowiedniej klasyfikacji ze względu na szkodliwe działanie na rozrodczość (kategoria 1B) i STOT RE1.

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, że zaskarżone rozporządzenie zostało wydane z naruszeniem zasady proporcjonalności, ponieważ klasyfikacja przedmiotowej substancji nie jest ani odpowiednia, ani konieczna. W szczególności skarżącej odmówiono możliwości zwolnienia.

6.

Zarzut szósty dotyczący tego, że przyjmując zaskarżone rozporządzenie, Komisja naruszyła art. 37 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 oraz prawo skarżącej do dobrej administracji i prawo do bycia wysłuchaną. W szczególności skarżącej odmówiono odpowiedniej możliwości przedstawienia istotnych uwag do samej opinii Komitetu ds. Oceny Ryzyka i udowodnienia, że opinia ta jest błędna z naukowego punktu widzenia.

7.

Zarzut siódmy dotyczący tego, że przyjmując zaskarżone rozporządzenie bez uprzedniego przeprowadzenia i udokumentowania oceny skutków, Komisja naruszyła swoje zobowiązania wynikające z porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa.