Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Milano (Włochy) w dniu 28 czerwca 2018 r. – FR / Ministero dell’interno – Commissione Territoriale per il riconoscimento della Protezione Internazionale presso la Prefettura U.T.G. di Milano

(Sprawa C-422/18)

(2018/C 311/10)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Milano

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: FR

Strona pozwana: Ministero dell’interno – Commissione Territoriale per il riconoscimento della Protezione Internazionale presso la Prefettura U.T.G. di Milano

Pytanie prejudycjalne

Czy zasadę lojalnej współpracy oraz zasady równoważności i skutecznej ochrony prawnej, o których mowa w art. 4 ust. 3 i art. 19 ust. 1 TUE, art. 47 ust. 1 i 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a także w dyrektywie 2013/32/UE (1) (w szczególności w art. 22 i 46), należy interpretować w ten sposób, że: a) prawo Unii wymaga, aby środek zaskarżenia, w przypadku, gdy prawo krajowe przewiduje go dla postępowań dotyczących oddalenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, automatycznie wywoływał skutek wstrzymujący?; b) stoją one na przeszkodzie postępowaniu takiemu jak włoskie postępowanie (art. 35a ust. 13 dekretu ustawodawczego nr 25/2008, zmienionego dekretem ustawodawczym nr 13/17, przekształconego w ustawę nr 46/17), w którym sąd rozpatrujący skargę osoby ubiegającej się o azyl – której wniosek został oddalony przez organ administracji rozpatrujący wnioski o udzielenie azylu i przez sąd pierwszej instancji – może oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji odmownej, biorąc pod uwagę tylko zasadność zarzutów odwoławczych zawartych w skardze na decyzję wydaną przez ten sam sąd, który rozpatruje wstrzymanie wykonania, nie zaś niebezpieczeństwo wyrządzenia poważnej i nieodwracalnej szkody?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz.U. L 180, s. 60).