24.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/38

—

uznanie niniejszej skargi a tym samym uznanie odpowiedzialności pozaumownej Komisji w rozumieniu art. 268 i 340 akapit drugi TFUE;

—

zasądzenie odszkodowania za poniesioną szkodę materialną (szkodę rzeczywistą i utratę spodziewanych korzyści) oraz zadośćuczynienia za odniesioną przez skarżącą krzywdę moralną;

—

zasądzenie odsetek wyrównawczych oraz odsetek za zwłokę;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia prawa przez Komisję, odnosi się do naruszenia przez nią zasady niedyskryminacji przewidzianej w art. 18 TFUE i art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ Komisja nie zapewniła spójnej koordynacji programów UE promocji oliwy z oliwek w zainteresowanych państwach trzecich. Zarzut ten dotyczy również naruszenia zasady dobrej administracji i prawa do dobrej administracji przewidzianego w art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ Komisja, zdaniem skarżącej nie podjęła koniecznych środków po uzyskaniu informacji o antykonkurencyjnych skutkach braku koordynacji dwóch kampanii promocyjnych.

2.

Zarzut drugi, dotyczący poniesienia przez skarżącą rzeczywistej i pewnej szkody, odnosi się do faktu nieprzestrzegania przez Komisję ciążących na niej obowiązków, skutkiem czego Komisja spowodowała powstanie po stronie skarżącej poważnej szkody (szkoda rzeczywista, utrata spodziewanych korzyści i krzywda moralna).

3.

Zarzut trzeci, dotyczący istnienia związku przyczynowego odnosi się do faktu, że poniesiona szkoda stanowiąc wystarczająco bezpośredni i natychmiastowy skutek złego zarządzania programami promocji oliwy z oliwek w państwach trzecich, uzasadnia istnienie bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem Komisji a poniesioną szkodą, którą należy naprawić zgodnie z art. 340 akapit drugi TFUE.