22.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 305/16

1.

Czy ustanowiony w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28/UE (1) termin zawarty w wyrażeniu „w terminie do dnia 31 grudnia 2010 r.” oraz w użytym w akapicie drugim tego samego przepisu i dotyczącym również dnia 31 grudnia 2010 r. wyrażeniu „[p]rzed upływem tego terminu” pozostający w związku z sześciomiesięcznym terminem, o którym mowa w motywie 8 tej dyrektywy, jest terminem zawitym ze względu na cel realizowany przez system ustanowiony dyrektywą Rady 91/414/EWG (2) z dnia 15 lipca 1991 r. i państwa członkowskie nie mają żadnej możliwości jego przedłużenia, skutkiem czego jego bieg obliczany jest na podstawie tej dyrektywy?

2.

Na wypadek gdyby uznano, że wspomniany termin może zostać przedłużony, czy przyjęcie decyzji w tym przedmiocie nie podlega żadnym szczególnym ograniczeniom proceduralnym dotyczącym przyznawania terminów i ich przedłużania, czy też, ze względu na to, że wydanie tej decyzji stanowi uprawnienie państw członkowskich, mogą one termin ten przedłużyć na warunkach określonych w prawie krajowym ze względu na to, że są one adresatami przepisów proceduralnych określonych w art. 3 ust. 1 dyrektywy?