Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 16 maja 2013 r. w sprawie T-530/10 Reber Holding GmbH & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 22 lipca 2013 r. przez Reber Holding GmbH & Co. KG

(Sprawa C-414/13 P)

2013/C 298/05

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Reber Holding GmbH & Co. KG (przedstawiciel: adwokaci O. Spuhler, M. Geitz)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącego odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszym odwołaniu wnosząca je podnosi zarzut naruszenia wspólnotowego prawa materialnego w związku z niekompletnym badaniem i oceną stanu faktycznego. Sąd dokonał niepełnej oceny przedstawionych mu okoliczności faktycznych. Stanowi to naruszenie prawa (wyrok Trybunału z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie C-51/09 P Becker przeciwko Harman International Industries (1)). Powyższa okoliczność może być podnoszona przed Trybunałem w ramach postępowania odwoławczego (zob. wyrok Trybunał z dnia 16 czerwca 2010 r. w sprawie C-317/10 P Union Investment Privatfonds przeciwko UniCredito Italiano (2)).

W zaskarżonym wyroku Sąd wyszedł z założenia, że przedstawione oświadczenie złożone pod przysięgą nie ma żadnego związku z innymi przedłożonymi mu dowodami. Ustalenie to nie jest trafne. Z oświadczenia złożonego pod przysięgą jednoznacznie wynika, że odniesiono się w nim do pozostałych z przedstawionych dowodów. W ten sposób Sąd nie dokonał pełnego oglądu i oceny przedłożonego mu oświadczenia złożonego pod przysięgą. W tym przypadku w zaskarżonym wyroku doszło zatem do naruszenia prawa, które może być podnoszone w postępowaniu odwoławczym.

Gdyby Sąd dokonał kompletnego badania i oceny przedłożonych mu dowodów, musiałby stwierdzić na podstawie art. 42 ust. 2 zdanie pierwsze w związku z art. 42 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94 (3), że oba znaki, na które powołano się w sprzeciwie, były używane w sposób gwarantujący utrzymanie praw. W konsekwencji w zaskarżonym wyroku doszło także do naruszenia art. 42 ust. 2 zdanie pierwsze w związku z art. 42 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94.

Ponadto w zaskarżonym wyroku naruszono także art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 40/94. Sąd wyszedł bowiem z błędnego założenia, że przywołany w sprzeciwie znak towarowy nr 115 1 678 „W. Amadeus Mozart” nie był rzeczywiście używany przez wnoszącą odwołanie.

(1)  Zb.Orz. s. I-5805

(2)  Zb.Orz. s. I-5471

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).