Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba)wydanego w dniu 22 stycznia 2013 r. w sprawie T-218/00 Cooperativa Mare Azzurro Socialpesca Soc. coop. arl, dawniej Cooperativa Mare Azzurro Soc. coop. rl, Cooperatova vongolari Sottomarina Lido Soc. coop. rl przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 22 marca 2013 r. przez Ghezzo Giovanni & C. Snc di Ghezzo Maurizio & C.

(Sprawa C-145/13 P)

2013/C 207/02

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Ghezzo Giovanni & C. Snc di Ghezzo Maurizio & C. (przedstawiciele: R. Volpe i C. Montagner, avvocati)

Druga strona postępowania: Cooperativa Mare Azzurro Socialpesca Soc. coop. r.l, dawniej Cooperativa Mare Azzurro Soc. coop. r.l., Cooperativa vongolari Sottomarina Lido Soc. coop. r.l., Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

Postanowieniem z dnia 23 stycznia 2013 r. (zwanym dalej „zaskarżonym postanowieniem”) Sąd uznał wniesioną przez Ghezzo Giovanni & C. s.n.c. skargę dotyczącą stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2000/394/WE w dziedzinie obniżenia wysokości składek na zabezpieczenie społeczne za w części oczywiście niedopuszczalną, a w części oczywiście pozbawioną podstawy prawnej.

W punkcie pierwszym odwołania zostało wskazane, że odnośnie do rzekomej niedopuszczalności skargi do Sądu nie zostało przedstawione żadne uzasadnienie, a wobec tego pkt 58 zaskarżonego postanowienia narusza ogólną zasadę obowiązku uzasadnienia aktów, a w szczególności art. 81 regulaminu postępowania przed Sądem.

Podniesiony przez wnoszącego odwołanie zarzut drugi dotyczy rzekomego braku właściwej i całościowej wykładni postanowienia przewidzianego w art. 87 ust. 1 WE (obecnie art. 107 ust. 1 TFUE).

Kolejny zarzut dotyczy naruszenia, również wbrew postanowieniom art. 87 ust. 1 WE, zasady równego traktowania i niedyskryminacji, ze względu na okoliczność, że 22 przedsiębiorstwa zostały uznane za wyłączone z odzyskania przyznanej im pomocy, ponieważ ich wyjaśnienia zostały uznane za wyczerpujące, podczas gdy w wypadku wnoszącego odwołanie wyjaśnienia nie zostały uznane za wyczerpujące.

Zdaniem wnoszącego odwołanie zaskarżone postanowienie narusza ponadto zasadę niedyskryminacji, ponieważ potwierdza zgodność z prawem decyzji Komisji, w myśl której odzyskanie pomocy z art. 87 ust. 1 WE zostało wyłączone w wypadku przedsiębiorstw komunalnych (którym Komisja na etapie wykonania tej decyzji umożliwiła uzupełnienie informacji koniecznych od oceny zgodności z prawem przyznanej pomocy), podczas gdy wnoszący odwołanie nigdy nie został wezwany do uzupełnienia dokumentacji przed rozpoczęciem odzyskiwania pomocy.

W innym punkcie odwołania, tytułem dodatkowego argumentu mającego potwierdzić naruszenie art. 87 ust. 1 WE, wskazane zostało, że zaskarżone postanowienie w żaden sposób nie uzasadnia przyjęcia, iż pomoc przyznana wnoszącemu odwołanie miała wpływ na wewnątrzwspólnotowa wymianę handlową. Najpierw Komisja, a następnie Sąd potwierdziły niezgodność z prawem przedmiotowych ulg, uznając zakłócenie wewnątrzwspólnotowej wymiany handlowej za nieodłączny element środków na rzecz przedsiębiorstw w sektorze rybołówstwa, bez przeprowadzenia badania odnośnego rynku i bez przedstawienia uzasadnienia.

Następnie, według wnoszącego odwołanie zaskarżone postanowienie narusza art. 87 ust. 3 lit. a) WE (obecnie art. 107 ust. 3 lit. a), TFUE), ponieważ nie zawiera oceny warunków stosowania przedmiotowego odstępstwa w wypadku wnoszącego odwołanie. W szczególności w mieście Chioggia poziom życia jest bardzo niski, przy niezwykle wysokim bezrobociu.

Podobnie zdaniem wnoszącego odwołanie zaskarżone postanowienie narusza art. 87ust. 3 lit. c), CE (obecnie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE), ponieważ uznaje to odstępstwo za niemające zastosowania w wypadku wnoszącego odwołanie, choć nie przedstawia w tym względzie żadnego uzasadnienia, i art. 87 ust. 3 lit. d) WE (obecnie art. 107 ust. 3 lit. d) TFUE), ponieważ uznaje, że w wypadku wnoszącego odwołanie nie ma zastosowania to odstępstwo, które — z naruszeniem zasady niedyskryminacji — znalazło zastosowanie w wypadku innych przedsiębiorstw weneckich.

Wreszcie wnoszący odwołanie podnosi błędną wykładnię przez Sąd braku „istniejącej pomocy”, naruszającą art. 1, 14 i 15 rozporządzenia nr 659/1999 (1). Zdaniem wnoszącego odwołanie bezsporne jest, że sekwencja zdarzeń stanowi ciągłość obniżenia składek na przestrzenie dziesiątek lat.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).