Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 10 sierpnia 2010 r. w sprawie T-237/05, Éditions Odile Jacob SAS przeciwko Komisji, wniesione w dniu 9 czerwca 2010 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-404/10 P)

()

2010/C 274/30

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Smulders, O. Beynet i P. Costa de Oliveira, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Éditions Odile Jacob SAS, Lagardère SCA

Żądania wnoszącego odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

Komisja opiera swe odwołanie na dwóch zarzutach.

W ramach pierwszego z nich wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd popełnił błąd w wykładni rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (1) nie biorąc, dla celów interpretacji wyjątków od prawa dostępu do dokumentów, pod uwagę przepisów rozporządzenia Rady nr 4064/89 (2) w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw. W opinii Komisji ogólne zasady rządzące prawem dostępu do dokumentów winny bowiem uwzględniać szczególne cechy postępowań w dziedzinie prawa konkurencji oraz gwarancje poufności zaoferowane biorącym udział w koncentracji przedsiębiorstwom.

W ramach drugiego zarzutu, który składa się z pięciu części, Komisja podnosi dokonanie przez Sąd błędnej wykładni art. 4 ust. 2 i 3 ww. rozporządzenia nr 1049/2001 w zakresie, w jakim rozstrzygnął on, że wnosząca odwołanie miała obowiązek konkretnego i indywidualnego zbadania wszystkich dokumentów, których dotyczył wniosek o przyznanie dostępu, nawet w przypadkach, które były w oczywisty sposób objęte wyjątkiem (część pierwsza). Komisja kwestionuje również dokonaną przez Sąd zawężającą wykładnię kwestii ochrony celów kontroli, śledztwa i audytu, zgodnie z którą to wykładnią wyjątek ten nie znajduje zastosowania po wydaniu przez Komisję decyzji o zakończeniu postępowania administracyjnego w sprawie kontroli koncentracji (część druga). Wnosząca odwołanie podnosi ponadto, że Sąd naruszył w sposób oczywisty prawo stawiając, po pierwsze, wymóg, aby dokonywanemu przez Komisję indywidualnemu i konkretnemu badaniu dokumentów towarzyszył opis wszystkich ich treści, oraz, po drugie, wymóg przeprowadzenia konsultacji z osobami trzecimi, pomimo oczywistego charakteru zastosowania wyjątku dotyczącego ochrony interesów handlowych (część trzecia). Komisja podnosi ponadto, że Sąd naruszył prawo w zakresie, w jakim stwierdził on nieważność jej decyzji o odmowie dostępu do jej wewnętrznych dokumentów, podczas gdy dokumenty te wchodziły w zakres zastosowania wyjątku dotyczącego „procesu podejmowania decyzji”, o którym mowa w art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001 (część czwarta). Wreszcie, wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi dokonanie błędnej wykładni art. 4 ust. 6 ww. rozporządzenia (część piąta).

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43)

(2)  Rozporządzenie (WE) nr 4064/89, z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 395, s. 1)