Niniejsza umowa ustanawia przejściowe ramy umowy o partnerstwie gospodarczym (UPG) między UE a Wspólnotą Gospodarczą i Walutową Afryki Środkowej (CEMAC).
Niniejsza umowa zawiera konkretne, wykonalne zobowiązania (takie jak handel towarami, ochrona handlu, bariery techniczne w handlu oraz kwestie sanitarne i fitosanitarne, a także ułatwienia w handlu) oraz stwarza podstawy do negocjacji dotyczących dodatkowych elementów.
Decyzja potwierdza podpisanie umowy w imieniu UE oraz jej tymczasowe stosowanie. UE i Kamerun zakończyły negocjacje dotyczące przejściowej umowy o partnerstwie gospodarczym (UPG) w 2007 r. Parlament Europejski zatwierdził umowę w czerwcu 2013 r., a Kamerun ratyfikował ją w lipcu 2014 r. Umowa zaczęła być tymczasowo stosowana od 4 sierpnia 2014 r.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Strona Środkowoafrykańska

Negocjacje dotyczące kompleksowej UPG z całym regionem Afryki Środkowej (Kamerunem, Republiką Środkowoafrykańską, Czadem, Kongo, Demokratyczną Republiką Kongo, Gwineą Równikową, Gabonem, Wyspami Świętego Tomasza i Książęcą) rozpoczęły się w 2003 r. UPG wdrożona między UE a Kamerunem stanowi krok w kierunku osiągnięcia pełnego porozumienia na szczeblu regionalnym. Umowa ta rzeczywiście stwarza okazję do urozmaicenia i pogłębienia partnerstwa zgodnie z potrzebami i celami jej beneficjentów. Z uwagi na zasięg lokalny umowy mogą do niej przystąpić kraje lub grupy krajów regionu zainteresowane przystąpieniem do umowy.
Umowa przejściowa umożliwia Kamerunowi, w związku z brakiem regionalnej UPG, dalsze korzystanie z preferencji handlowych, które mógłby stracić, zgodnie z zasadami Światowej Organizacji Handlu (WTO).

Cele

Oprócz licznych celów ogólnych w umowie określono również szereg celów szczegółowych.

Stworzenie podstaw do negocjacji dotyczących UPG, która przyczyni się do:
- zmniejszenia ubóstwa;
- wspierania integracji regionalnej, współpracy gospodarczej i dobrego sprawowania rządów w Afryce Środkowej;
- zwiększenia możliwości produkcyjnych, eksportowych i zaopatrzeniowych Afryki Środkowej, a także jej zdolności do przyciągania zagranicznych inwestycji;
- zwiększenia zdolności w zakresie polityki handlowej i zagadnień związanych z handlem.
Wspieranie harmonijnej i stopniowej integracji Afryki Środkowej z gospodarką kontynentalną i światową, zgodnie z jej wyborami politycznymi i priorytetami rozwoju.
Zróżnicowanie produktów eksportowanych do UE oraz wzmacnianie istniejących więzi między stronami na zasadzie solidarności i obopólnego interesu.
Stworzenie umowy zgodnej z zasadami WTO.
Stworzenie podstaw do negocjowania i wdrażania skutecznych, przewidywalnych i przejrzystych regionalnych ram prawnych dla handlu, inwestycji, konkurencji, własności intelektualnej, zamówień publicznych oraz zrównoważonego rozwoju w regionie Afryki Środkowej.
Stworzenie planu działania dotyczącego zakończenia negocjacji w określonych obszarach wymienionych powyżej, których nie można było zakończyć w chwili zawarcia umowy.

Zakres

Umowa dotyczy wielu aspektów politycznych i ekonomicznych. Są to:

Współpraca na rzecz rozwoju, aby pomóc Afryce Środkowej w osiągnięciu celów UPG, w szczególności przez wzmacnianie potencjału i modernizację w następujących obszarach:
- rozwój podstawowej infrastruktury regionalnej;
- rolnictwo i bezpieczeństwo żywnościowe;
- przemysł, dywersyfikacja i konkurencyjność gospodarek;
- pogłębianie integracji regionalnej;
- poprawienie warunków rozwoju przedsiębiorczości;
- wsparcie dla wdrażania zasad związanych z handlem.
Handel towarami, w tym zasady dotyczące ceł, ułatwień w handlu i instrumentów ochrony handlu, takich jak środki antydumpingowe, bariery techniczne w handlu oraz kwestie sanitarne i fitosanitarne, a także gospodarki leśnej.
Prowadzenie działalności, handel usługami i handel elektroniczny.
Zobowiązanie do kontynuowania negocjacji dotyczących zasad związanych z handlem, w tym dotyczących własności intelektualnej, zamówień publicznych i zrównoważonego rozwoju.
Zapobieganie sporom i ich rozstrzyganie.
Zasady instytucjonalne, w tym utworzenie Komitetu UPG nadzorującego wszelkie aspekty umowy.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

Umowa obowiązywała tymczasowo od 4 sierpnia 2014 r.

KONTEKST

Stosunki polityczne i gospodarcze między UE a państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) reguluje umowa z Kotonou (zob. streszczenie dokumentu). Nowa umowa o partnerstwie AKP–UE znajduje się obecnie na etapie negocjacji. Istniejąca umowa miała przestać obowiązywać w 2020 r., lecz stosowanie jej postanowień przedłużono do 30 listopada 2021 r.

Więcej informacji:

Stosunki UE–Afryka (Rada Unii Europejskiej)
Kamerun i UE (Europejska Służba Działań Zewnętrznych).

GŁÓWNE DOKUMENTY

Przejściowa umowa o partnerstwie gospodarczym między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Stroną Środkowoafrykańską, z drugiej strony – Protokół (Dz.U. L 57 z 28.2.2009, s. 2–360)

Kolejne zmiany umowy zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Decyzja Rady 2009/152/WE z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania Przejściowej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Stroną Środkowoafrykańską, z drugiej strony (Dz.U. L 57 z 28.2.2009, s. 1)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Wspólny komunikat do Parlamentu Europejskiego i Rady – W kierunku kompleksowej strategii współpracy z Afryką (JOIN(2020) 4 final, 9.3.2020)

Powiadomienie dotyczące tymczasowego stosowania Przejściowej umowy o partnerstwie między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Stroną Środkowoafrykańską, z drugiej strony (Dz.U. L 254 z 28.8.2014, s. 1)

Umowa o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisana w Kotonu 23 czerwca 2000 roku – Protokoły – Akt Końcowy – Deklaracje (Dz.U. L 317 z 15.12.2000, s. 3–353)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 21.01.2021

Top