7.11.2009

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 291/1

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1061/2009

z dnia 19 października 2009 r.

ustanawiające wspólne reguły wywozu

(wersja ujednolicona)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając instrumenty ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych, jak też instrumenty dotyczące przetworzonych produktów rolnych, przyjęte na mocy art. 308 Traktatu, w szczególności przepisy zawarte w tych instrumentach, które dopuszczają odstępstwo od ogólnej zasady zastępowania wszelkich ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym środkami przewidzianymi we wspomnianych instrumentach,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2603/69 z dnia 20 grudnia 1969 r. ustanawiające wspólne reguły wywozu (1) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (2). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości rozporządzenie to powinno zostać ujednolicone.

(2)	Wspólna polityka handlowa powinna być oparta na jednolitych zasadach, między innymi w odniesieniu do wywozu.

(3)	Dlatego należy ustanowić wspólne reguły wywozu ze Wspólnoty.

(4)

We wszystkich państwach członkowskich wywóz jest prawie całkowicie zliberalizowany. W takich warunkach staje się możliwe przyjęcie we Wspólnocie zasady, zgodnie z którą wywóz do państw trzecich nie podlega żadnemu ograniczeniu ilościowemu, z zastrzeżeniem odstępstw przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz bez uszczerbku dla środków, jakie państwa członkowskie mogą podejmować zgodnie z Traktatem.

(5)	Jeśli w następstwie wyjątkowej zmiany na rynku państwo członkowskie uzna, że środki ochronne mogą być konieczne, Komisja powinna być o tym powiadomiona.

(6)	Niezbędne jest, aby na poziomie wspólnotowym i w ramach Komitetu Doradczego, w szczególności w oparciu o takie informacje, przeprowadzać badanie warunków wywozu, zmiany tych warunków oraz różnych aspektów sytuacji gospodarczej i handlowej, jak też, w zależności od przypadku, środków do podjęcia.

(7)

Rzeczą niezbędną może wydawać się wykonywanie nadzoru nad wywozem lub stworzenie tymczasowych środków ochronnych, a to w celach zapobiegawczych, dla sprostania nieoczekiwanym praktykom. Wymogi w zakresie szybkości i skuteczności uzasadniają upoważnienie Komisji do podjęcia decyzji o takich środkach, ale bez uszczerbku dla późniejszego stanowiska Rady, do której należy przyjęcie polityki zgodnej z interesami Wspólnoty.

(8)	Środki ochronne niezbędne ze względu na interesy Wspólnoty powinny zostać przyjęte przy przestrzeganiu istniejących zobowiązań międzynarodowych.

(9)	Pożądane jest, aby państwa członkowskie, pod pewnymi warunkami i w celu zapobiegawczym, mogły podejmować środki ochronne.

(10)	Pożądane jest, aby w czasie stosowania środków ochronnych mogły odbywać się konsultacje w celu zbadania ich skutków oraz sprawdzenia, czy warunki ich stosowania nadal są spełnione.

(11)

Konieczne jest upoważnienie państw członkowskich, mających międzynarodowe zobowiązania ustanawiające, w przypadku wystąpienia rzeczywistych bądź potencjalnych trudności w zaopatrzeniu, system przydzielania produktów naftowych między umawiającymi się stronami, do wykonywania tych zobowiązań wobec państw trzecich, bez uszczerbku dla przyjętych w tym celu przepisów wspólnotowych. Niniejsze upoważnienie powinno obowiązywać do momentu, w którym Rada przyjmie właściwe środki na podstawie zobowiązań zaciągniętych przez Wspólnotę bądź przez wszystkie państwa członkowskie.

(12)

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich produktów, zarówno przemysłowych, jak i rolnych. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie uzupełniające do instrumentów ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych, jak też do specjalnych instrumentów przyjętych na mocy art. 308 Traktatu, w odniesieniu do przetworzonych produktów rolnych. Jednakże należy unikać kolizji między przepisami niniejszego rozporządzenia a przepisami tych instrumentów, w szczególności klauzulami ochronnymi tych przepisów,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZASADA PODSTAWOWA

Artykuł 1

Wywóz produktów ze Wspólnoty Europejskiej do państw trzecich jest wolny, to znaczy nie podlega ograniczeniom ilościowym, z wyjątkiem tych, które są stosowane zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

WSPÓLNOTOWA PROCEDURA INFORMACYJNA I KONSULTACYJNA

Artykuł 2

Jeżeli, w następstwie wyjątkowej zmiany na rynku, państwo członkowskie uzna, że środki ochronne w rozumieniu rozdziału III mogą być konieczne, państwo to informuje o tym Komisję, która następnie powiadamia pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 3

1.   W każdej chwili mogą zostać rozpoczęte konsultacje, bądź na wniosek państwa członkowskiego, bądź z inicjatywy Komisji.

2.   Konsultacje muszą odbyć się w ciągu czterech dni roboczych po otrzymaniu przez Komisję informacji określonej w art. 2, a w każdym razie przed wprowadzeniem jakiegokolwiek środka na podstawie art. 5, 6 i 7.

Artykuł 4

1.   Konsultacje odbywają się w ramach Komitetu Doradczego zwanego dalej „Komitetem”, złożonego z przedstawicieli każdego państwa członkowskiego, i któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

2.   Komitet zbiera się na wezwanie swojego przewodniczącego; przewodniczący przekazuje państwom członkowskim, możliwie jak najszybciej, wszelkie odpowiednie informacje.

3.   Konsultacje dotyczą w szczególności:

a)	warunków wywozu i ich zmiany, jak również różnych aspektów sytuacji gospodarczej i handlowej dla danego produktu;

b)	w zależności od przypadku, środków, jakie należałoby przyjąć.

Artykuł 5

Komisja może zażądać od państw członkowskich dostarczenia jej danych statystycznych na temat zmiany na rynku dla danego produktu w celu określenia sytuacji gospodarczej i handlowej oraz nadzorowania w tym celu wywozu, zgodnie z ustawodawstwem krajowym oraz z procedurą określoną przez Komisję. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu wykonania żądań Komisji oraz przekazują jej żądane dane. Komisja powiadamia pozostałe państwa członkowskie.

ROZDZIAŁ III

ŚRODKI OCHRONNE

Artykuł 6

1.   W celu zapobieżenia sytuacji krytycznej spowodowanej brakiem podstawowych produktów lub dla naprawienia takiej sytuacji oraz gdy interesy Wspólnoty wymagają działania natychmiastowego, Komisja, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy oraz uwzględniając rodzaj produktów oraz inne cechy szczególne danych transakcji, może podporządkować wywóz produktu przedstawieniu zezwolenia na wywóz przyznawanego według zasad oraz w granicach, jakie Komisja ustanawia, oczekując na późniejszą decyzję Rady na podstawie art. 7.

2.   Rada i państwa członkowskie są powiadamiane o podjętych środkach; środki takie stają się skuteczne niezwłocznie.

3.   Środki mogą być ograniczone do niektórych krajów i do wywozu z niektórych regionów Wspólnoty. Nie mają one wpływu na produkty będące już w drodze do granicy Wspólnoty.

4.   W przypadku gdy z wnioskiem o podjęcie przez Komisję działania wystąpiło państwo członkowskie, Komisja podejmuje decyzję w terminie maksymalnie 5 dni roboczych od otrzymaniu wniosku. Jeżeli Komisja nie uwzględnia wniosku, niezwłocznie powiadamia o tej decyzji Radę, która może, stanowiąc większością kwalifikowaną, podjąć odmienną decyzję.

5.   Każde państwo członkowskie może przekazać Radzie podjęte środki, w terminie 12 dni roboczych od dnia, w którym o środkach tych powiadomiono państwa członkowskie. Rada może, stanowiąc większością kwalifikowaną, podjąć odmienną decyzję.

6.   Jeżeli Komisja działała na mocy ust. 1, składa ona Radzie, w terminie 12 dni roboczych od wejścia w życie środka, który przyjęła, wniosek w sprawie właściwych środków w rozumieniu w art. 7. Jeżeli w ciągu sześciu tygodni od wejścia w życie środka przyjętego przez Komisję Rada nie podjęła decyzji w odniesieniu do danego wniosku, środek taki uznany zostaje za uchylony.

Artykuł 7

1.   Jeżeli interesy Wspólnoty tego wymagają, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może przyjąć właściwe środki w celu:

a)	zapobieżenia sytuacji krytycznej spowodowanej brakiem podstawowych produktów lub naprawienia takiej sytuacji;

b)	umożliwienia wykonywania zobowiązań międzynarodowych zaciągniętych przez Wspólnotę lub przez wszystkie państwa członkowskie, w szczególności w dziedzinie handlu surowcami.

2.   Środki, o których mowa w ust. 1, mogą być ograniczone do niektórych krajów i do wywozu z niektórych regionów Wspólnoty. Nie mają one wpływu na produkty będące już w drodze do granicy Wspólnoty.

3.   Przy wprowadzaniu ograniczeń ilościowych w wywozie uwzględnia się w szczególności:

a)	wielkość wywozu na podstawie umów zawartych na normalnych warunkach, przed wejściem w życie środka ochronnego w rozumieniu niniejszego rozdziału, który to środek został zgłoszony przez zainteresowane państwo członkowskie Komisji zgodnie z jego prawem krajowym, z jednej strony;

b)	fakt, iż realizacja celu oczekiwanego przez wprowadzenie ograniczeń ilościowych nie może zostać naruszona, z drugiej strony.

Artykuł 8

1.   W czasie stosowania środków określonych w art. 6 i 7, na wniosek państwa członkowskiego lub z inicjatywy Komisji, przeprowadza się konsultacje w ramach Komitetu w celu:

a)	zbadania skutków wymienionych środków;

b)	sprawdzenia, czy warunki ich stosowania są nadal spełnione.

2.   Jeżeli Komisja uważa, że potrzebne jest uchylenie lub zmiana środków określonych w art. 6 i 7:

a)	o ile Rada nie podjęła decyzji o środkach Komisji, Komisja zmienia lub uchyla środki niezwłocznie i natychmiast sporządza sprawozdanie dla Rady;

b)	w innych przypadkach Komisja proponuje Radzie uchylenie lub zmianę środków podjętych przez Radę. Rada stanowi większością kwalifikowaną.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 9

W przypadku produktów wymienionych w załączniku I państwa członkowskie są upoważnione, do momentu, w którym Rada przyjmie właściwe środki na podstawie zobowiązań międzynarodowych zaciągniętych przez Wspólnotę lub przez wszystkie państwa członkowskie, do wprowadzania, bez uszczerbku dla przepisów przyjętych przez Wspólnotę w tym zakresie, systemów zarządzania kryzysowego wprowadzających obowiązek przydziału wobec państw trzecich, oraz będących przedmiotem zobowiązań międzynarodowych, które państwa członkowskie zaciągnęły przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie informują Komisję o środkach, które zamierzają przyjąć. Komisja powiadamia o przyjętych środkach Radę i pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 10

Bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych, niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla przyjęcia lub stosowania przez państwa członkowskie ograniczeń ilościowych w wywozie, uzasadnionych względami moralności publicznej, porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi i zwierząt lub ochrony roślin, ochrony narodowych dóbr o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej bądź ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla stosowania instrumentów ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych lub specjalnych instrumentów przyjętych na mocy art. 308 Traktatu w odniesieniu do przetworzonych produktów rolnych; niniejsze rozporządzenie stosuje się w sposób uzupełniający.

Jednakże przepisy art. 6 nie mają zastosowania do produktów podlegających tym instrumentom i dla których wspólnotowe reguły w sprawie handlu z państwami trzecimi przewidują możliwość stosowania ograniczeń ilościowych w wywozie. Przepisy art. 5 nie mają zastosowania do produktów podlegających tym instrumentom i dla których wspólnotowe reguły handlu z państwami trzecimi przewidują przedstawienie pozwolenia na wywóz lub innego dokumentu wywozowego.

Artykuł 12

Rozporządzenie (EWG) nr 2603/69, zmienione aktami wymienionymi w załączniku II, zostaje uchylone.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku III.

Artykuł 13

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 324 z 27.12.1969, s. 25.

(2)  Zob. załącznik II.

---

---

---

---