—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1474 (1) z dnia 14 września 2021 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe, nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2384 i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/271 wobec przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej wysyłanych z Tajlandii, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Tajlandii, opublikowanego w Dzienniku Urzędowym L 325 z dnia 15 września 2021 r., w zakresie w jakim dotyczy ono Hangzhou Dingsheng Industrial Group Co., Ltd., Dingheng New Materials Co., Ltd., i Thai Ding Li New Materials Co. Ltd; oraz,

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

W zarzucie pierwszym strona skarżąca twierdzi, że zaskarżone rozporządzenie narusza prawo, gdyż kończy dochodzenie, wszczęte na mocy rozporządzenia wszczynającego – bez spełnienia przez Komisję standardów dowodowych wymaganych zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego (część pierwsza zarzutu pierwszego). Komisja bezkrytycznie oparła się bowiem na treści skargi, która zawiera jednak braki i jest obarczona istotnym błędem, gdyż jest oparta na niewiarygodnych informacjach, których Komisja nie sprawdziła ani nie uzupełniła. Ponadto strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie odpowiedziała w należyty sposób na uwagi strony skarżącej w przedmiocie niezgodności z prawem wszczęcia dochodzenia (część druga zarzutu pierwszego).

2.

W zarzucie drugim strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie przedstawiła odpowiedniego uzasadnienia co do występowania istotnych czynników wymienionych w art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, a w szczególności w odniesieniu do wymogu dotyczącego osłabienia skutków cła, z naruszeniem art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 20 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.