—

Zdaniem skarżącego strona pozwana odpowiada za odmienne traktowanie. Porównuje ona okoliczności, które nie są porównywalne. Skarżący twierdzi, że ze względu na swą działalność w delegaturze Unii Europejskiej podlega on ograniczeniom w zakresie bezpieczeństwa i mobilności, które nie umożliwiają mu krótkookresowych podróży za granicę. Ponadto zdaniem skarżącego nikt nie sprawowałby opieki nad jego dziećmi pod jego nieobecność.

—

Według skarżącego podróże za granicę z jego miejsca zatrudnienia wymagają żmudnego uprzedniego planowania. EPSO powinno było przeprowadzić odpowiednią ocenę tej okoliczności i ją uwzględnić. Zamiast tego EPSO porównuje sytuację skarżącego zamieszkującego w jego miejscu zatrudnienia z sytuacjami pozostałych kandydatów – zamieszkujących jednak w państwach, w których sytuacja związana z bezpieczeństwem jest lepsza. A zatem zdaniem skarżącego kandydaci tacy jak on są systematycznie w bardziej niekorzystnej sytuacji związanej z bezpieczeństwem, za co nie powinni ponosić odpowiedzialności.

—

Ponadto skarżący twierdzi, że strona pozwana naruszyła w odniesieniu do niego obowiązek staranności. Skarżący ponosi, w każdym wypadku, wysokie ryzyko związane z bezpieczeństwem w miejscu zatrudnienia. Zamiast uwzględnić tę okoliczność i umożliwić w możliwym zakresie udział skarżącego w postępowaniu w sprawie naboru, EPSO – według skarżącego – nadal utrzymuje określone krótkie okresy testów.

—

W konsekwencji skarżący jest zdania, że musiałby ponosić istotne ryzyko związane z bezpieczeństwem, a nawet – w danym wypadku – naruszyć miejscowe przepisy. Jest to niezgodne z obowiązkiem staranności w odniesieniu do skarżącego, który może także, jako inny pracownik, powołać się na obowiązek staranności.