22.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 356/19

(1)

Art. 43 ust. 3 Traktatu stanowi, że Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki dotyczące ustalania i przydziału uprawnień do połowów.

(2)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (1) zawiera wymóg ustanowienia środków regulujących kwestię dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, a w szczególności sprawozdania przygotowanego przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STEFC).

(3)

Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów w podziale na łowiska lub grupy łowisk, w tym – w stosownych przypadkach – określonych warunków, które są funkcjonalnie z nimi związane. Uprawnienia do połowów należy rozdzielić między państwa członkowskie w taki sposób, żeby zapewnić każdemu państwu członkowskiemu względną stabilność działalności połowowej dla każdego stada lub łowiska oraz z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rybołówstwa ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2371/2002.

(4)

Poziomy całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC) należy ustalać na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-ekonomicznych i gwarantując sprawiedliwe traktowanie sektorów rybołówstwa, a także w myśl opinii przedstawianych przez zainteresowane strony w trakcie konsultacji.

(5)

Korzystanie z uprawnień do połowów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu powinno podlegać przepisom rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (2), a w szczególności jego art. 33 i 34 dotyczącym odpowiednio zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Należy zatem koniecznie określić kody, jakie państwa członkowskie powinny stosować, przesyłając Komisji dane dotyczące wyładunków stad objętych niniejszym rozporządzeniem.

(6)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzającego dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (3) niezbędne jest określenie stad, które podlegają różnym środkom w nim ustanowionym.

(7)

Aby uniknąć zakłócenia działalności połowowej oraz zapewnić rybakom unijnym środki utrzymania, ważne jest, aby te łowiska zostały otwarte w dniu 1 stycznia 2013 r. W związku z pilnym charakterem niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu,

a)

„GFCM” oznacza Generalną Komisję Rybołówstwa Morza Śródziemnego;

b)

„Morze Czarne” oznacza podobszar geograficzny 29 zgodnie z definicją w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących połowów na obszarze objętym porozumieniem GFCM (Generalnej Komisji Rybołówstwa Morza Śródziemnego) (4) oraz w rezolucji GFCM/33/2009/2;

c)

„statek UE” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany w Unii;

d)

„całkowite dopuszczalne połowy (TAC)” oznaczają ilość ryb, która może zostać odłowiona co roku w ramach każdego stada;

e)

„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu.

a)

wymian dokonywanych na podstawie art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b)

odliczeń i przeniesień dokonywanych na podstawie art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

c)

dodatkowych wyładunków dozwolonych na podstawie art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d)

ilości zatrzymanych na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e)

potrąceń dokonywanych na mocy art. 105 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

a)

połowów dokonały statki państwa członkowskiego posiadającego określoną kwotę, która nie została wyczerpana; lub

b)

połowy stanowią część kwoty unijnej, której nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot i która nie została wykorzystana.