16.2.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/38

(1)

Artykuł 13 dyrektywy Rady 1999/105/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie obrotu leśnym materiałem rozmnożeniowym (1) określa, jakie informacje należy stosować dla identyfikacji każdej partii leśnego materiału rozmnożeniowego (zwanego dalej „LMR”). Artykuł 14 tej dyrektywy określa ponadto, jakie informacje należy podawać na etykiecie lub w dokumencie dostawcy. Nie ustalono jednak zasad dotyczących sposobu przedstawienia tych informacji.

(2)

W związku z powyższym sposób, w jaki te informacje są przedstawiane na etykiecie lub w dokumencie dostawcy, różni się znacząco na terenie Unii. Niektóre państwa członkowskie i zainteresowane podmioty zgłosiły, że na skutek używania różnych języków i sposobów przedstawiania informacji, etykiety lub dokumenty dostawcy często nie są rozumiane w ten sam sposób przez strony biorące udział w handlu między państwami członkowskimi.

(3)

Dyrektywa 1999/105/WE nie zawiera jednak podstawy prawnej dającej Komisji możliwość ustanowienia prawnie wiążących przepisów, mających na celu harmonizację etykiet lub dokumentów dostawców, aby zmniejszyć te trudności. W związku z powyższym należy przyjąć wytyczne zalecające sposób przedstawiania informacji umieszczanych na etykiecie lub w dokumencie dostawcy, ułatwiający ich zrozumienie we wszystkich państwach członkowskich.

(4)

Zgodnie z art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1598/2002 z dnia 6 września 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 1999/105/WE w odniesieniu do przepisów w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej organów urzędowych (2), w przypadku gdy LMR przemieszcza się z jednego państwa członkowskiego do drugiego, organ urzędowy państwa członkowskiego, w którym dostawca ma siedzibę, dostarcza informacje organowi urzędowemu państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma odbiorca. Co się tyczy sposobu ich przedstawienia, informacje te dostarczane są za pomocą „Dokumentu informacyjnego” w standardowym formacie, a do identyfikacji poszczególnych pozycji stosuje się zharmonizowany kod zgodnie z załącznikiem do tego rozporządzenia.

(5)

Biorąc pod uwagę, że nie zgłoszono żadnych trudności związanych z użyciem tego „Dokumentu informacyjnego” i że na podstawie art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1598/2002 wymagane jest również umieszczenie w „Dokumencie informacyjnym” niektórych informacji, które na podstawie art. 14 dyrektywy 1999/105/WE mają być umieszczone na etykiecie lub w dokumencie dostawcy, uznaje się za zasadne, aby zalecić stosowanie kodu numerycznego do identyfikacji poszczególnych pozycji na etykiecie lub w dokumencie dostawcy podobnym do tego, który zamieszczono w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1598/2002.

(6)

Kolejność i treść kodów zawartych w tych wytycznych powinny jednak być oparte na wymogach dotyczących obrotu partiami LMR i treści etykiety lub dokumentu dostawcy, jak przewidziano w art. 13 i 14 dyrektywy 1999/105/WE.

(7)

Aby ułatwić handel i wymianę informacji, w wytycznych tych należy uwzględnić różnice wspomniane w motywie 2.

(8)

Środki krajowe wprowadzane przez państwa członkowskie w związku z niniejszym zaleceniem powinny ponadto być ustanowione w przejrzysty sposób i proporcjonalne do wyznaczonego celu,

1.

Wprowadzając środki krajowe dotyczące sposobu przedstawiania wymaganych informacji na etykiecie lub w dokumencie dostawcy, o których mowa w art. 14 dyrektywy 1999/105/WE, państwa członkowskie powinny uwzględniać wytyczne zawarte w załączniku do niniejszego zalecenia.

2.

Niniejsze zalecenie skierowane jest do państw członkowskich.