3.3.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/1

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 204/2011

z dnia 2 marca 2011 r.

w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,

uwzględniając decyzję Rady 2011/137/WPZiB z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (1), przyjętą zgodnie z tytułem V rozdział 2 Traktatu o Unii Europejskiej,

uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1970 (2011) z dnia 26 lutego 2011 r., decyzja 2011/137/WPZiB stanowi o embargu na broń, zakazie dotyczącym sprzętu do represji wewnętrznych, a także o restrykcjach wjazdowych i zamrożeniu środków finansowych i zasobów gospodarczych określonych osób i podmiotów dopuszczających się poważnego naruszania praw człowieka w stosunku do osób w Libii, w tym przez udział w naruszających prawo międzynarodowe atakach na ludność cywilną i obiekty cywilne. Te osoby fizyczne lub prawne i podmioty są wymienione w załącznikach do wspomnianej decyzji.

(2)

Niektóre z tych środków wchodzą w zakres stosowania Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem do ich wdrożenia niezbędne są działania regulacyjne na szczeblu unijnym, w szczególności, aby zapewnić jednolite stosowanie tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich.

(3)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a zwłaszcza z prawem do skutecznego środka prawnego i do rzetelnego procesu sądowego oraz z prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie z tymi prawami.

(4)	Niniejsze rozporządzenie jest także w pełni zgodne ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(5)

Uprawnienie do zmiany wykazów znajdujących się w załącznikach II i III do niniejszego rozporządzenia powinno być wykonywane przez Radę w związku z konkretnym zagrożeniem dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa spowodowanym sytuacją w Libii oraz w celu zapewnienia spójności z procedurą zmiany i przeglądu załączników III i IV do decyzji 2011/137/WPZiB.

(6)

Procedura zmiany wykazów zamieszczonych w załącznikach II i III do niniejszego rozporządzenia powinna obejmować poinformowanie wskazanych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów o powodach umieszczenia ich w wykazie, tak by mogły one przedstawić swoje uwagi. Jeżeli zgłoszone zostaną uwagi lub przedstawione zostaną istotne nowe dowody, Rada powinna na ich podstawie dokonać przeglądu swojej decyzji i poinformować w stosowny sposób daną osobę, dany podmiot lub organ.

(7)

Na potrzeby wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia oraz w celu zapewnienia jak największej pewności prawa w Unii, nazwiska i inne istotne dane dotyczące osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, których środki finansowe i zasoby gospodarcze muszą zostać zamrożone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, muszą zostać podane do wiadomości publicznej. Każde przetwarzanie danych osobowych powinno przebiegać zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (2) oraz zgodnie z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (3).

(8)	Aby środki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu były skuteczne, powinno ono wejść w życie w dniu jego opublikowania,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)

„środki finansowe” oznaczają aktywa finansowe i korzyści ekonomiczne wszelkiego rodzaju, w tym między innymi: (i) gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle trasowane, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze; (ii) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda na rachunkach, wierzytelności i zobowiązania dłużne; (iii) papiery wartościowe i papiery dłużne w obrocie publicznym lub niepublicznym, w tym akcje i udziały, certyfikaty papierów wartościowych, obligacje, weksle, warranty, skrypty dłużne i kontrakty na instrumenty pochodne; (iv) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów oraz wartości narosłe z aktywów lub wygenerowane przez te aktywa; (v) kredyty, prawa do potrącenia, gwarancje, gwarancje właściwego wykonania umów lub inne zobowiązania finansowe; (vi) akredytywy, konosamenty, umowy sprzedaży; (vii) dokumenty poświadczające posiadanie udziałów w środkach lub zasobach finansowych;

b)

„zamrożenie środków finansowych” oznacza zapobieganie wszelkim ruchom tych środków, ich przenoszeniu, zmianom, wykorzystaniu, udostępnianiu lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem;

c)	„zasoby gospodarcze” oznaczają aktywa wszelkiego rodzaju, rzeczowe i niematerialne, ruchome i nieruchome, które nie są środkami finansowymi, ale mogą być użyte do pozyskania środków finansowych, towarów lub usług;

d)	„zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza zapobieganie wykorzystywaniu tych zasobów do uzyskiwania środków finansowych, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, w tym między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążanie ich hipoteką;

e)

„pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, pracami rozwojowymi, produkcją, montażem, testowaniem i konserwacją oraz wszelką inną obsługę techniczną, mogące przyjmować formy takie, jak instruktaż, doradztwo, szkolenia, przekazanie praktycznej wiedzy i umiejętności lub usługi konsultingowe; pomoc techniczna obejmuje także werbalne formy pomocy;

f)	„komitet sankcji” oznacza komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych utworzony na mocy pkt 24 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ („RB ONZ”) nr 1970 (2011);

g)	„terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których stosuje się Traktat, na warunkach określonych w tym Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.

Artykuł 2

1.   Zakazuje się:

a)

sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu, bezpośrednio lub pośrednio, sprzętu, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, wyszczególnionego w załączniku I – niezależnie od tego, czy przedmiotowy sprzęt pochodzi z Unii – przeznaczonego dla osób, podmiotów lub organów z Libii lub do użytku w Libii;

b)	świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w lit. a).

2.   Zakazuje się nabywania w Libii, przywozu lub transportu z tego państwa sprzętu, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, wyszczególnionego w załączniku I, niezależnie od tego, czy pochodzi on z Libii.

3.   Ust. 1 nie stosuje się do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, wywożonych czasowo do Libii wyłącznie do użytku osobistego personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych, personelu Unii Europejskiej lub jej państw członkowskich, przedstawicieli mediów, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji wspierających rozwój oraz personelu pomocniczego.

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państw członkowskich wyszczególnione w załączniku IV mogą zezwolić na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz sprzętu, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, na warunkach, jakie uzna za stosowne, jeżeli zostanie ustalone, że sprzęt ten jest przeznaczony wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych.

Artykuł 3

1.   Zakazuje się:

a)

udzielania – bezpośrednio lub pośrednio – osobom, podmiotom lub organom z Libii albo do użytku w tym państwie, pomocy technicznej związanej z towarami i technologiami wyszczególnionymi we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej (4) (zwanym dalej „wspólnym wykazem uzbrojenia”) lub związanej z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem towarów wymienionych w tym wykazie;

b)	udzielania – bezpośrednio lub pośrednio – osobom, podmiotom lub organom z Libii albo do użytku w tym państwie, pomocy technicznej lub usług pośrednictwa związanych ze sprzętem, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, wyszczególnionym w załączniku I;

c)

udzielania – bezpośrednio lub pośrednio – wsparcia finansowego lub pomocy finansowej związanej z towarami i technologiami wymienionymi we wspólnym wykazie uzbrojenia lub w załączniku I, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczania kredytów eksportowych na potrzeby sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu takich produktów, lub na potrzeby udzielania związanej z tym pomocy technicznej osobom, podmiotom lub organom z Libii albo do użytku w tym państwie;

d)	świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w lit. a)–c).

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 wymienione w nim zakazy nie mają zastosowania do udzielania wsparcia technicznego, finansowego i pomocy finansowej związanej z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym służącym wyłącznie celom humanitarnym lub ochronnym, ani do innej sprzedaży i dostaw broni i powiązanych materiałów zatwierdzonych wcześniej przez komitet sankcji.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państw członkowskich wyszczególnione w załączniku IV mogą zezwolić na udzielanie wsparcia technicznego, finansowego i pomocy finansowej związanej ze sprzętem, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, na warunkach, jakie uznają za stosowne, jeżeli stwierdzą, że sprzęt ten jest przeznaczony wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych.

Artykuł 4

Aby zapobiec przekazywaniu towarów i technologii wyszczególnionych we wspólnym wykazie uzbrojenia lub takich, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie, wywóz lub przywóz są zakazane na mocy niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych na terytorium celne Unii z Libii lub wywożone z tego terytorium do Libii, poza zasadami dotyczącymi obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed wyjazdem, określonymi zgodnie z właściwymi przepisami dotyczącymi deklaracji skróconej przy wejściu i wyjściu jak również zgłoszeń celnych, zawartymi w rozporządzeniu (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (5) oraz rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93 ustanawiającym przepisy w celu wykonania pierwszego z tych rozporządzeń (6), osoba dostarczająca przedmiotowe informacje deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia lub niniejszego rozporządzenia, a jeżeli ich wywóz wymaga zezwolenia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego zezwolenia na wywóz. Powyższe informacje dodatkowe są dostarczane właściwym organom celnym danego państwa członkowskiego w formie pisemnej albo przy użyciu zgłoszenia celnego, stosownie do okoliczności.

Artykuł 5

1.   Zamrożone zostają wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku II i III, pozostające w ich posiadaniu, dyspozycji lub pod ich kontrolą.

2.   Żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych nie udostępnia się, bezpośrednio ani pośrednio, osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku II i III, ani na ich rzecz.

3.   Zakazuje się świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obchodzenie środków, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 6

1.   W załączniku II wymienia się osoby fizyczne lub prawne, podmioty i organy wskazane przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub przez komitet sankcji zgodnie z pkt 22 rezolucji RB ONZ nr 1970 (2011).

2.   W załączniku III wymienia się osoby fizyczne lub prawne, podmioty i organy nieuwzględnione w załączniku II, które zgodnie z art. 6 ust. 1 decyzji 2011/137/WPZiB zostały przez Radę wskazane jako osoby i podmioty uczestniczące w zlecaniu i kontrolowaniu dopuszczania się poważnego łamania praw człowieka w stosunku do osób w Libii lub w inny sposób w kierowaniu takimi działaniami lub zamieszane w takie działania, w tym przez uczestniczenie lub zaangażowanie w planowanie, dowodzenie, zlecanie lub prowadzenie ataków z pogwałceniem prawa międzynarodowego, w tym bombardowań z powietrza, wobec ludności cywilnej i obiektów cywilnych, bądź osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierunkiem, lub podmioty będące ich własnością lub przez nie kontrolowane.

3.   W załączniku II i III wymienia się powody umieszczenia danych osób, podmiotów i organów w wykazie, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub komitet sankcji w odniesieniu do załącznika II.

4.   W załączniku II i III zamieszcza się również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub komitet sankcji w odniesieniu do załącznika II. W odniesieniu do osób fizycznych informacje takie mogą obejmować imię i nazwisko, w tym pseudonim, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dokumentu tożsamości, płeć, adres, jeśli jest znany, a także funkcję lub zawód. W odniesieniu do osób prawnych, podmiotów i organów informacje takie mogą obejmować nazwę, miejsce i datę rejestracji, numer w rejestrze i miejsce prowadzenia działalności. W załączniku II podaje się także datę dodania do wykazu przez Radę Bezpieczeństwa lub przez komitet sankcji.

Artykuł 7

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie określonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, jeżeli stwierdzą, że środki finansowe lub zasoby gospodarcze, o których mowa, są:

a)	niezbędne do pokrycia wydatków na podstawowe potrzeby osób wymienionych w załączniku II lub III oraz członków rodziny pozostających na ich utrzymaniu, w tym opłat za środki spożywcze, najem lub kredyt hipoteczny, leki, leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe oraz opłaty za usługi komunalne;

b)	przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów lub zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c)	przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów opłat lub usług związanych z rutynowym prowadzeniem lub utrzymaniem zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych;

pod warunkiem że jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II, dane państwo członkowskie powiadomiło komitet sankcji o takim ustaleniu i o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia, a komitet w ciągu pięciu dni roboczych od dnia powiadomienia nie wyraził sprzeciwu.

2.   Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie określonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, jeżeli stwierdzą, że zamrożone środki finansowe lub zasoby gospodarcze są niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, o ile spełnione zostały następujące warunki:

a)	jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II, dane państwo członkowskie powiadomiło o takim ustaleniu komitet sankcji, który je zatwierdził; oraz

b)

jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku III, właściwy organ powiadomił co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia inne właściwe organy państw członkowskich i Komisję o tym, na jakiej podstawie jego zdaniem powinno się udzielić szczególnego zezwolenia.

Artykuł 8

Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich, wymienione w załączniku IV, mogą udzielić zezwolenia na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione zostały następujące warunki:

a)

dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego ustanowionego przed datą umieszczenia w załączniku II lub III osoby, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5, lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego wydanego przed tą datą;

b)	dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych za uzasadnione w takim orzeczeniu, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami ustawowymi i wykonawczymi regulującymi prawa osób mających takie roszczenia;

c)	zastaw nie został ustanowiony lub orzeczenie nie zostało wydane na korzyść osoby, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku II lub III;

d)	uznanie zastawu lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego;

e)	jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II, dane państwo członkowskie powiadomiło o takim zastawie lub orzeczeniu komitet sankcji, oraz

f)	jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku III, właściwe państwo członkowskie poinformowało pozostałe państwa członkowskie i Komisję o wydanym zezwoleniu.

Artykuł 9

1.   Art. 5 ust. 2 nie ma zastosowania do kwot dodatkowych na zamrożonych rachunkach w postaci:

a)	odsetek lub innych dochodów należnych na tych rachunkach; lub

b)	płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą wskazania osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5, przez komitet sankcji, Radę Bezpieczeństwa lub przez Radę,

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody oraz płatności zostaną zamrożone zgodnie z art. 5 ust. 1.

2.   Art. 5 ust. 2 nie uniemożliwia instytucjom finansowym lub kredytowym w Unii zasilania zamrożonych rachunków środkami finansowymi przekazywanymi im na rachunek umieszczonej w wykazie osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, pod warunkiem że wszelkie kwoty dodatkowe na takim rachunku zostaną również zamrożone. Instytucja finansowa lub kredytowa niezwłocznie informuje właściwy organ o takich transakcjach.

Artykuł 10

Na zasadzie odstępstwa od art. 5 i pod warunkiem że płatność dokonywana przez osobę, podmiot lub organ wymienione w załączniku II lub III jest należna na mocy umowy lub porozumienia zawartego przez daną osobę, podmiot lub organ lub zobowiązania je obciążającego, zanim ta osoba, podmiot lub organ zostały umieszczone w wykazie, właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić – na warunkach, jakie uznają za stosowne – na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione zostały następujące warunki:

a)	dany właściwy organ ustalił, że: (i) środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane do dokonania płatności przez osobę, podmiot lub organ wymienione w załączniku II lub III; (ii) dokonanie płatności nie narusza przepisów art. 5 ust. 2;

b)	jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II, dane państwo członkowskie dziesięć dni roboczych wcześniej powiadomiło komitet sankcji o zamiarze udzielenia zezwolenia;

c)	jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku III, dane państwo członkowskie co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia powiadomiło pozostałe państwa członkowskie i Komisję o takim ustaleniu i o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 11

1.   Osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy, lub ich dyrektorzy lub pracownicy, którzy zamrażają środki finansowe i zasoby gospodarcze lub odmawiają ich udostępnienia, w dobrej wierze i z przekonaniem, że działanie takie jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie ponoszą z tego tytułu żadnej odpowiedzialności, chyba że dowiedziono, iż środki finansowe i zasoby gospodarcze zostały zamrożone lub zatrzymane na skutek niedbalstwa.

2.   Zakaz ustanowiony w art. 5 ust. 2 nie skutkuje odpowiedzialnością osób fizycznych ani prawnych, podmiotów ani organów, które udostępniły środki finansowe lub zasoby gospodarcze, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu przypuszczać, że ich działania mogłyby naruszyć ten zakaz.

Artykuł 12

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie na podstawie gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucją RB ONZ nr 1970 (2011), w tym środków Unii lub któregokolwiek z państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszym rozporządzeniem, nie są przyznawane rządowi Libii ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za jego pośrednictwem lub na jego korzyść.

Artykuł 13

1.   Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy zawodowej, osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:

a)

dostarczają natychmiast wszelkich informacji, które ułatwiłyby przestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia, takich jak dane dotyczące rachunków i kwot zamrożonych zgodnie z art. 4, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym te osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę, wskazanemu na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, oraz przekazują takie informacje Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem państw członkowskich; oraz

b)	współpracują ze wspomnianym właściwym organem przy weryfikacji tych informacji.

2.   Wszelkie informacje dostarczone lub otrzymane zgodnie z niniejszym artykułem są wykorzystywane jedynie do celów, dla których je dostarczono lub otrzymano.

Artykuł 14

Państwa członkowskie i Komisja natychmiast informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i wymieniają wszelkie inne stosowne, dostępne im informacje w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń i problemów związanych z egzekwowaniem oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 15

Komisja jest upoważniona do zmiany załącznika IV na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 16

1.   W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub komitet sankcji wpisują osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ do wykazu, Rada umieszcza taką osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ w załączniku II.

2.   W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu środkami, o których mowa w art. 5 ust. 1, wprowadza stosowne zmiany w załączniku III.

3.   Rada przekazuje swoją decyzję, wraz z uzasadnieniem umieszczenia w wykazie, osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając takiej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag.

4.   W przypadku gdy zgłoszone zostaną uwagi lub przedstawione zostaną istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i w stosowny sposób informuje daną osobę fizyczną lub prawną, dany podmiot lub organ.

5.   W przypadku gdy Organizacja Narodów Zjednoczonych podejmie decyzję o usunięciu z wykazu osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu lub o zmianie danych identyfikacyjnych osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu zamieszczonych w wykazie, Rada wprowadza odpowiednie zmiany w załączniku II.

6.   Wykaz w załączniku III jest poddawany regularnemu przeglądowi co najmniej raz na 12 miesięcy.

Artykuł 17

1.   Państwa członkowskie ustanawiają zasady dotyczące sankcji nakładanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki konieczne do zapewnienia ich wdrażania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych zasadach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

Artykuł 18

Adres i inne dane kontaktowe Komisji na potrzeby powiadamiania, informowania lub innego sposobu przekazywania jej informacji w przypadkach, w których wymaga tego niniejsze rozporządzenie, wskazane są w załączniku IV.

Artykuł 19

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie:

a)	na terytorium Unii, w tym w granicach jej przestrzeni powietrznej;

b)	na pokładach wszystkich statków powietrznych lub wodnych podlegających jurysdykcji państw członkowskich;

c)	wobec każdej osoby będącej obywatelem jednego z państw członkowskich, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim,

d)	wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa państwa członkowskiego;

e)	wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do wszelkiego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej całkowicie lub częściowo na terytorium Unii.

Artykuł 20

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Zob. s. 53 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(2)  Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

(3)  Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

(4)  Dz.U. C 69 z 18.3.2010, s. 19.

(5)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

(6)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.

---

---

---

---

---