25.8.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 223/20

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 850/2004 wdraża do prawa Unii zobowiązania Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (zwanej dalej „Konwencją”) zatwierdzonej decyzją Rady 2006/507/WE z dnia 14 października 2004 r. dotyczącą zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (2) oraz zobowiązania Protokołu do Konwencji z 1979 r. w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości dotyczącego trwałych zanieczyszczeń organicznych (zwanego dalej „Protokołem”) zatwierdzonego decyzją Rady 2004/259/WE z dnia 19 lutego 2004 r. dotyczącą zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Protokołu do Konwencji z 1979 r. w sprawie transgranicznego zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości dotyczącego trwałych zanieczyszczeń organicznych (3).

(2)

Po otrzymaniu od Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz Norwegii i Meksyku nazw wskazanych przez nie substancji Komitet ds. Przeglądu Trwałych Zanieczyszczeń Organicznych, ustanowiony na mocy Konwencji, zakończył pracę nad dziewięcioma proponowanymi substancjami, w odniesieniu do których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w Konwencji. Na czwartym posiedzeniu Konferencji Stron Konwencji w dniach 4–8 maja 2009 r. (zwanym dalej „COP4”) uzgodniono, że wszystkie dziewięć substancji zostanie dodanych do załączników do Konwencji.

(3)

Należy zmienić załączniki IV i V do rozporządzenia (WE) nr 850/2004, aby uwzględnić nowe substancje włączone podczas COP4.

(4)

Podczas COP4 zdecydowano o włączeniu chlordekonu, heksabromobifenylu i heksachlorocykloheksanu łącznie z lindanem do załącznika A (eliminacja) do Konwencji. Substancje te są już uwzględnione w załącznikach IV i V do rozporządzenia (WE) nr 850/2004, ponieważ są one wymienione w Protokole.

(5)

Podczas COP4 zdecydowano o włączeniu pentachlorobenzenu do załącznika A (eliminacja) do Konwencji. Pentachlorobenzen należy zatem włączyć do załączników IV i V do rozporządzenia (WE) nr 850/2004, zaznaczając odpowiednie maksymalne dopuszczalne stężenia, które określono, stosując metodę ustanawiania dopuszczalnych wartości dla trwałych zanieczyszczeń organicznych (zwanych dalej „POP”) z rozporządzenia Rady (WE) nr 1195/2006 z dnia 18 lipca 2006 r. zmieniającego załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (4) i z rozporządzenia Rady (WE) nr 172/2007 z dnia 16 lutego 2007 r. zmieniającego załącznik V do rozporządzenia (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (5). Te tymczasowe wartości maksymalnego dopuszczalnego stężenia powinny podlegać przeglądowi w świetle wyników badania nad wdrożeniem przepisów rozporządzenia (WE) nr 850/2004 związanych z odpadami, które to badanie ma być przeprowadzone w imieniu Komisji.

(6)

Podczas COP4 zdecydowano o włączeniu kwasu perfluorooktanosulfonowego i jego pochodnych (zwanych dalej „PFOS”) do załącznika B (ograniczenie) do Konwencji z kilkoma wyjątkami dla określonych zastosowań. Stosowanie PFOS jest obecnie dozwolone dla określonych zastosowań. Ze względu na długi okres przydatności wyrobów zawierających PFOS będą one jeszcze przez kilka lat wchodzić w skład odpadów, chociaż ich ilość będzie maleć. Mogą pojawić się praktyczne problemy ze wskazaniem niektórych materiałów zawierających PFOS w określonym strumieniu odpadów. Dane dotyczące ilości i stężenia PFOS w wyrobach i odpadach są w dalszym ciągu niewystarczające. Przedłużenie zawartego w rozporządzeniu (WE) nr 850/2004 zobowiązania do niszczenia lub nieodwracalnego przekształcenia zawartości trwałego zanieczyszczenia organicznego w odniesieniu do PFOS w odpadach, w których stężenie przekracza wartości dopuszczalne zawarte w załączniku IV, może mieć wpływ na istniejące systemy recyklingu, co z kolei może podważyć inny priorytet środowiskowy, jakim jest zapewnienie zrównoważonego wykorzystania zasobów. W świetle powyższego PFOS umieszcza się w załącznikach IV i V bez wskazywania dopuszczalnych wartości stężenia.

(7)

Podczas COP4 zdecydowano o włączeniu eteru tetrabromodifenylu, eteru pentabromodifenylu, eteru heksabromodifenylu i eteru heptabromodifenylu, zwanych dalej „polibromowanymi eterami difenylowymi”, do załącznika A (eliminacja) do Konwencji. Wprowadzanie do obrotu i stosowanie eteru pentabromodifenylu i eteru oktabromodifenylu zostało ograniczone w Unii na mocy załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów (6) z najwyższym dopuszczalnym poziomem stężenia 0,1 % wagowo. Eter pentabromodifenylu, eter heksabromodifenylu, eter heptabromodifenylu i eter tetrabromodifenylu nie są obecnie wprowadzane do obrotu w Unii, ponieważ jest to ograniczone przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 552/2009 z dnia 22 czerwca 2009 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do załącznika XVII (7) i przepisami dyrektywy 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (8). Jednakże ze względu na długi okres przydatności produktów zawierających wymienione polibromowane etery difenylowe wycofane z użycia produkty zawierające wymienione substancje będą jeszcze przez kilka lat wchodzić w skład strumienia odpadów. Biorąc pod uwagę praktyczne problemy ze wskazaniem materiałów zawierających polibromowane etery difenylowe w mieszanej frakcji odpadów oraz obecny brak wyczerpujących danych naukowych na temat ilości i poziomu stężenia polibromowanych eterów difenylowych w wyrobach i odpadach, przedłużenie zobowiązania do niszczenia i nieodwracalnego przekształcenia zawartości trwałego zanieczyszczenia organicznego w odniesieniu do tych nowych substancji w odpadach, w których stężenie przekracza wartości dopuszczalne zawarte w załączniku IV, może zagrażać istniejącym systemom recyklingu, a tym samym utrudniać zrównoważone wykorzystanie zasobów. Istnienie tego problemu uznano podczas COP4 i uzgodniono specjalne wyłączenia dla stałego recyklingu odpadów, które zawierają wymienione polibromowane etery difenylowe, nawet jeżeli może to prowadzić do recyklingu trwałych zanieczyszczeń organicznych. Wyjątki te należy zatem odzwierciedlić w rozporządzeniu (WE) nr 850/2004.

(8)

Aby uniknąć zakłóceń na rynku wewnętrznym, w Unii potrzebne są jednolite wartości maksymalnego dopuszczalnego stężenia. W załącznikach IV i V do rozporządzenia (WE) nr 850/2004 ustanowiono, na podstawie dostępnych danych i na zasadzie ostrożnościowej, tymczasowe wartości maksymalnego dopuszczalnego stężenia pentachlorobenzenu.

(9)

W świetle braku wyczerpujących informacji naukowych na temat ilości i stężenia w wyrobach i odpadach, a także scenariuszy narażenia, na tym etapie nie wyznacza się w załącznikach IV i V do rozporządzenia (WE) nr 850/2004 wartości maksymalnego dopuszczalnego stężenia dla PFOS i polibromowanych eterów difenylowych. Do czasu aż dostępne będą dalsze informacje oraz dokonania przez Komisję przeglądu, maksymalny dopuszczalny poziom stężenia dla dziewięciu substancji będących trwałymi zanieczyszczeniami organicznymi będzie proponowany zgodnie z celami rozporządzenia w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych.

(10)

Zgodnie z art. 22 Konwencji zmiany do załączników A, B i C do Konwencji wchodzą w życie w terminie jednego roku od daty przekazania zmiany przez depozytariusza, co przypada w dniu 26 sierpnia 2010 r. Ze względu na spójność niniejsze rozporządzenie powinno zatem stosować się, począwszy od tej samej daty.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy dyrektywy Rady 75/442/EWG (9). Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym,