This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32004E0085
Council Common Position 2004/85/CFSP of 26 January 2004 concerning conflict prevention, management and resolution in Africa and repealing Common Position 2001/374/CFSP
Wspólne stanowisko Rady 2004/85/WPZiB z dnia 26 stycznia 2004 r. dotyczące zapobiegania, zarządzania i rozwiązywania konfliktów w Afryce i uchylające wspólne stanowisko 2001/374/WPZiB
Wspólne stanowisko Rady 2004/85/WPZiB z dnia 26 stycznia 2004 r. dotyczące zapobiegania, zarządzania i rozwiązywania konfliktów w Afryce i uchylające wspólne stanowisko 2001/374/WPZiB
Dz.U. L 21 z 28.1.2004, p. 25–29
(ES, DA, DE, EL, EN, FR, IT, NL, PT, FI, SV) Ten dokument został opublikowany w wydaniu(-iach) specjalnym(-ych)
(CS, ET, LV, LT, HU, MT, PL, SK, SL)
No longer in force, Date of end of validity: 12/04/2005; Uchylony przez 32005E0304
Relation | Act | Comment | Subdivision concerned | From | To |
---|---|---|---|---|---|
Repeal | 32001E0374 |
Relation | Act | Comment | Subdivision concerned | From | To |
---|---|---|---|---|---|
Repealed by | 32005E0304 |
Dziennik Urzędowy L 021 , 28/01/2004 P. 0025 - 0029
Wspólne stanowisko Rady 2004/85/WPZiB z dnia 26 stycznia 2004 r. dotyczące zapobiegania, zarządzania i rozwiązywania konfliktów w Afryce i uchylające wspólne stanowisko 2001/374/WPZiB RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 15, uwzględniając wnioski Rady Europejskiej z Kolonii, Helsinek, Feiry, Nicei oraz program UE dla zapobiegania konfliktom zbrojnym, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Główna odpowiedzialność za zapobieganie, zarządzanie i rozwiązywanie konfliktów na kontynencie afrykańskim należy do samych mieszkańców Afryki. (2) Na mocy Karty Narodów Zjednoczonych do Rady Bezpieczeństwa należy główna odpowiedzialność za utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. (3) Podczas opracowywaniu decyzji Rady Bezpieczeństwa ONZ obrona stanowiska i interesów Unii Europejskiej jest w pełni zapewniona przez stosowanie art. 19 Traktatu o Unii Europejskiej. (4) Dnia 14 maja 2001 Rada przyjęła wspólne stanowisko 2001/374/WPZiB dotyczące zapobiegania, zarządzania i rozwiązywania konfliktów w Afryce [1]. (5) Promowanie pokoju, bezpieczeństwa i stabilności na kontynencie jest jednym z celów Unii Afrykańskiej (UA), a pokojowe rozwiązywanie konfliktów między Państwami Członkowskimi jest jedną z zasad zapisanych w Akcie Konstytuującym UA. Przedmiotem dialogu z Organizacją Jedności Afrykańskiej (OJA) i jej następcą, UA, jest zapobieganie, zarządzanie i rozwiązywanie konfliktów, co zostało także włączone do deklaracji i planu działania z Kairu. (6) Istnieje powiązanie między zapobieganiem konfliktom a demokracją, prawami człowieka, zasadą państwa prawa i dobrymi rządami, gdzie współpraca na rzecz rozwoju pełni strategiczną rolę w zwiększaniu możliwości pokojowego rozwiązywania konfliktów. (7) Wspólnota Europejska i jej Państwa Członkowskie przystąpiły do Umowy o partnerstwie z Państwami AKP w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. (8) Dnia 30 listopada 2000 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie udziału kobiet w pokojowym rozwiązywaniu konfliktów, a wspólne zgromadzenie Parlamentów AKP-UE przyjęło dnia 21 marca 2002 r. rezolucję w sprawie równości kobiet i mężczyzn. (9) Dnia 8 grudnia 2003 r. Rada przyjęła wytyczne w sprawie dzieci i konfliktów zbrojnych, PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE STANOWISKO: Artykuł 1 1. Celem niniejszego wspólnego stanowiska jest przyczynienie się do zapobiegania, zarządzania i rozwiązywania konfliktów zbrojnych w Afryce poprzez zwiększanie afrykańskich możliwości i środków działania w tej dziedzinie, w szczególności poprzez wzmocnienie dialogu oraz wspieranie UA i lokalnych organizacji i inicjatyw oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego. Wypełniając to, UE podejmuje dalsze kroki mające na celu promowanie współpracy między wieloma uczestnikami, którzy mogą być zaangażowani, w tym koordynację działań podjętych przez Wspólnotę i jej Państwa Członkowskie. 2. By osiągnąć powyższe cele, UE, wraz ze zwiększaniem swoich możliwości w obszarze zarządzania kryzysami i zapobiegania konfliktom, zacieśnia ścisłą współpracę z ONZ i odpowiednimi organizacjami regionalnymi i subregionalnymi. Współpraca z ONZ w zarządzaniu kryzysami zostaje podjęta zgodnie ze wspólną deklaracją w sprawie współpracy ONZ i UE w ramach zarządzania kryzysami z dnia 24 września 2003 i jako część jej wykonywania. UE, mimo swojego przywiązania do afrykańskiej własności, pozostaje przygotowana do uczestniczenia w zarządzaniu, w razie konieczności, kryzysami w Afryce w zakresie swoich możliwości. 3. UE ustanawia długoterminowe inicjatywy na rzecz zapobiegania konfliktom i budowania pokoju, uznając, że postęp w tych obszarach jest również dla państw afrykańskich warunkiem koniecznym w budowaniu i utrzymywaniu ich zdolności skutecznego zwalczania terroryzmu. 4. UE opracowuje czynne, wszechstronne i wyczerpujące podejście, które służy również jako wspólne ramy dla działań pojedynczych Państw Członkowskich. W ramach tego podejścia i w celu wzmocnienia możliwości wczesnego działania Prezydencja wspierana przez Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela i Komisję kontynuuje przeprowadzanie rocznych badań mających na celu identyfikację i monitorowanie potencjalnych konfliktów zbrojnych i prezentowanie możliwych działań niezbędnych, by zapobiegać ich wybuchom lub ponownemu wystąpieniu. Artykuł 2 Skuteczne zapobieganie konfliktom zależy od gotowości podjęcia działań, zanim dana sytuacja przekształci się w konflikt zbrojny. Dlatego też, uznając konieczność reagowania na istniejące kryzysy, polityka UE skupia się na zapobieganiu wybuchom i rozprzestrzenianiu się konfliktów zbrojnych poprzez wczesne działanie oraz na zapobieganiu ponownemu występowaniu konfliktów zbrojnych. W tym kontekście działanie UE obejmuje: - zapobieganie konfliktom poprzez próby rozpoznawania przyczyn strukturalnych leżących u ich podstaw przy równoczesnym zwróceniu uwagi na przyczyny bezpośrednie – czynniki zapalne – konfliktów zbrojnych, - zarządzanie kryzysami przez interweniowanie w najbardziej zaognionej fazie konfliktu i wspieranie wysiłków zmierzających do zakończenia przemocy, - budowanie pokoju poprzez wspieranie inicjatyw dla powstrzymania konfliktów zbrojnych oraz przygotowanie i podtrzymanie pokojowych rozwiązań takich konfliktów, - odbudowa przez wspieranie gospodarczej, politycznej i społecznej odnowy Państw i społeczeństw, które były stronami konfliktu w celu uniknięcia ponownej eskalacji przemocy i promowania trwałego pokoju. Artykuł 3 Aby lepiej przyczynić się do zarządzania kryzysami oraz reagować na istniejące kryzysy, UE bierze pod uwagę: - rozwój międzynarodowych systemów prawnych, mechanizmów rozwiązywania sporów, porozumień kooperacyjnych na poziomie regionalnym, - budowanie instytucji przez poprawę skuteczności afrykańskich instytucji bezpieczeństwa narodowego i instytucji sądowych, w tym działania na rzecz walki z terroryzmem, a także określenie szczególnych działań mających na celu wspieranie krajów afrykańskich w wykonywaniu ich zobowiązań w ramach istniejących instrumentów międzynarodowych we wszystkich odnośnych dziedzinach, łącznie z walką z terroryzmem i nielegalnym handlem, - wsparcie ratyfikacji i pełnego wprowadzenia w życie postanowień Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego, który może odgrywać istotną rolę w kształtowaniu krajowych instytucji na rzecz walki z bezkarnością. Łączy się to ze wzmocnieniem instytucji sądowych, które w tym kontekście pełnią ważną rolę uzupełniającą. Artykuł 4 Uznając, że UA i afrykańskie organizacje lokalne są głównymi uczestnikami zapobiegania, zarządzania i rozwiązywania konfliktów w Afryce: 1) UE stara się zwiększać swoje poparcie dla porozumień regionalnych i wysiłków na rzecz zapobiegania konfliktom przez zwiększanie odpowiedzialności przedsiębiorstw, wzmacnianie państwa prawa, szkolenie w dziedzinie zapobiegania konfliktom, budowanie zdolności, między innymi, analiz politycznych i gospodarczych, systemu wczesnego ostrzegania, umiejętności negocjacji/mediacji, poprawę międzynarodowych mechanizmów wykonywania sankcji, rozwijanie mechanizmów mających na celu zmierzenie się z gospodarczymi czynnikami podsycającymi konflikty oraz wzmacnianie powiązań między samymi organizacjami regionalnymi, jak również z niepaństwowymi uczestnikami lokalnymi, krajowymi i regionalnymi i innymi członkami społeczności międzynarodowej. Wysiłki zmierzające do wspierania regionalnych i lokalnych organizacji w dziedzinie zapobiegania konfliktom są ostrożnie koordynowane przez Wspólnotę i jej Państwa Członkowskie w sposób pozwalający na rozwój wspólnych inicjatyw i synergii, włączając w to, w odpowiednim przypadku, wspólne programy; 2) UE wspiera i współpracuje z UA w dziedzinie zapobiegania, zarządzania i rozwiązywania konfliktów w celu ustanowienia długotrwałego partnerstwa, szczególnie w ramach kontynuacji szczytu w Kairze. Artykuł 5 Przyznając, że skuteczne zapobieganie konfliktom wymaga strategii umożliwiającej stworzenie warunków dla stabilnego i bardziej przewidywalnego środowiska międzynarodowego oraz wszechstronnych, zrównoważonych i rozwojowych programów pomocy oraz by zmniejszyć napięcie wywołujące konflikty zbrojne, UE stara się: - wspierać ukierunkowanie głównych rozważań dotyczących zapobiegania konfliktom w ramach wspólnotowej polityki handlowej i rozwoju oraz połączonych z nimi strategii dotyczących krajów i regionów, - by zmniejszyć ryzyko wykorzystania pomocy i handlu do zaostrzania konfliktów oraz zmaksymalizować ich pozytywny wpływ na umacnianie pokoju, wprowadzać, stosownie do przypadku, wskaźniki konfliktów oraz narzędzia pozwalające ocenić wpływ współpracy handlowej i rozwoju na pokój i konflikty, - zapewnić, by cała populacja szybko skorzystała z wymiernych korzyści, - poprawić koordynację wysiłków Wspólnoty i jej Państw Członkowskich w tej dziedzinie, - poprawić koordynację w zakresie rozwoju i handlu z regionalnymi, subregionalnymi i lokalnymi uczestnikami zdarzeń w celu zapewnienia jednorodności inicjatyw i wspierania afrykańskich działań, - koordynować ich działania z międzynarodowymi instytucjami finansowymi. Artykuł 6 W odniesieniu do wzmacniania afrykańskich zdolności operacyjnych w zakresie wspierania pokoju: 1) UE wspiera, w długim okresie, wzmocnienie afrykańskich zdolności operacyjnych w zakresie wspierania pokoju, na poziomach regionalnym, subregionalnym i dwustronnym, jak również możliwości państw afrykańskich w zakresie przyczyniania się do regionalnej integracji, pokoju, bezpieczeństwa i rozwoju. Nie naruszając takiego wzmocnienia, Wspólnota i jej Państwa Członkowskie nadal rozważają, w każdym przypadku osobno, rozmieszczanie swoich operacyjnych środków zapobiegania konfliktom i zarządzania kryzysami w Afryce zgodnie z zasadami Karty NZ i w ścisłej współpracy z działaniami NZ w regionie, podobnie jak w zakończonej sukcesem operacji Artemis w regionie Ituri w Demokratycznej Republice Konga. Takie rozważania uwzględniają zakres możliwości w dziedzinie zarządzania kryzysami, w tym możliwość rozmieszczenia personelu cywilnego na dłuższy okres budowania pokoju; 2) Państwa Członkowskie i Komisja wymieniają informacje o wszystkich działaniach podjętych w celu wspierania afrykańskich zdolności operacyjnych w zakresie wspierania pokoju celem poprawy koordynacji i rozwoju synergii. Informacje te są podsumowywane w rocznym przeglądzie niniejszego wspólnego stanowiska przewidzianym w art. 14; 3) Państwa Członkowskie i Komisja przyznają wyższy priorytet strategiom dotyczącym kraju i regionu oraz ocenie ryzyka. Strategie dotyczące kraju mogą być opracowywane przy użyciu ujednoliconych wskaźników i z pomocą grupy ekspertów. Ocena ryzyka i strategie dotyczące krajów zyskałyby na większym wykorzystaniu wiedzy lokalnej, w tym informacji dostarczanych przez lokalnych ekspertów wyszkolonych w zakresie wczesnego ostrzegania i oceny ryzyka; 4) Państwa Członkowskie i Komisja starają się poprawić dwustronne działania w wspieraniu UA i afrykańskich organizacji lokalnych, w szczególności Zachodnioafrykańskiej Wspólnoty Afrykańskiej, Wspólnoty Rozwoju Afryki Południowej i Międzyrządowej Władzy ds. Rozwoju, Wspólnoty Ekonomicznej Państw Afryki Centralnej oraz Wspólnoty Ekonomicznej i Walutowej Afryki Centralnej, w odniesieniu do afrykańskich zdolności operacyjnych w zakresie wspierania pokoju; 5) Państwa Członkowskie i Komisja systematycznie zapraszają się wzajemnie lub zapraszają Prezydencję, stosownie do przypadku, do udziału w ćwiczeniach i seminariach przez nie organizowanych w celu wzmocnienia afrykańskich zdolności operacyjnych w zakresie wspierania pokoju; 6) współpraca i wymiana dotycząca wzmożenia działalności jest przeprowadzana z zainteresowanymi stronami trzecimi, zwłaszcza ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą i Japonią, szczególnie w ramach dialogu politycznego z tymi krajami; 7) UE podejmuje starania w celu dalszej poprawy współpracy z ONZ, w szczególności z Departamentem ds. Operacji Pokojowych, nad działaniami zwiększającymi afrykańskie zdolności operacyjnych w zakresie wspierania pokoju; 8) UE bada, w jaki sposób najlepiej koordynować wysiłki Państw Członkowskich w zakresie szkolenia, wyposażenia, i ćwiczeń. Analizy te uwzględniają kluczowe obszary raportu Brahimiego dotyczącego operacji pokojowych ONZ, w tym interoperacyjność oddziałów oraz struktur dowodzenia i kontroli; 9) Stosownie do przypadku, UE rozważa wprowadzenie w odpowiednim czasie we własnym imieniu, osobno lub w połączeniu z programami wprowadzanymi przez indywidualne Państwa Członkowskie, programów wzmacniających, jeżeli takie mogą dać wartość dodaną. Artykuł 7 Państwa Członkowskie nadal prowadzę restrykcyjną politykę w odniesieniu do wywozu broni, stosując w pełni kodeks postępowania UE w sprawie wywozu broni z 1998 r. Uznając, że dostępność i gromadzenie broni ponad uzasadnione potrzeby bezpieczeństwa mogą stać się czynnikami przyczyniającymi się do braku stabilności oraz że zahamowanie nielegalnego handlu bronią w istotny sposób wpływa na złagodzenie napięć i proces pojednania, Państwa Członkowskie i Komisja: - współpracują w promowaniu międzynarodowego poszanowania dla embarga na broń i innych decyzji Rady Bezpieczeństwa w tym obszarze i wspierają inicjatywy zmierzające do skutecznego wykonywania takich środków, - nadal wspierają i w sposób aktywny wykazują szacunek dla regionalnych inicjatyw przyczyniających się do zapobiegania i zwalczania nielegalnego handlu bronią, - współpracują w zachęcaniu krajów stowarzyszonych do dostosowania się do zasad i środków przyjętych przez UE. UE rozważa ponadto dalsze wsparcie dla afrykańskich wysiłków zmierzających do poprawy kontroli produkcji broni, przywozu i wywozu broni i wsparcia dla ograniczenia lub wyeliminowania nadwyżek ręcznej broni strzeleckiej, jak również dla wysiłków zmierzających do opanowania problemów związanych z ręczną bronią strzelecką zgodnie ze wspólnym działaniem Rady 2002/589/WPBiZ z dnia 12 lipca 2002 r. w sprawie wkładu Unii Europejskiej w zwalczanie destabilizującego gromadzenia i rozpowszechniania ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej [2], - nadal wspierają program działań NZ w sprawie nielegalnego handlu ręczną bronią strzelecką i bronią lekką we wszystkich jego aspektach, jak również wspierają negocjacje w sprawie Protokołu przeciwko nielegalnej produkcji i nielegalnemu handlowi bronią palną, jej częściami i elementami oraz amunicją do niej, uzupełniającego Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne NZ dnia 31 maja 2001 r. Artykuł 8 Uznając wagę czynników gospodarczych dla konfliktów w Afryce oraz potencjał środków dyplomatycznych i gospodarczych w zapobieganiu i rozwiązywaniu konfliktów zbrojnych: 1) UE: - stara się zmierzyć z czynnikami gospodarczymi zaostrzającymi konflikty, - stara się promować dalszą integrację Afryki ze światową gospodarką i wspierać równy dostęp do korzyści i szans, jakie niesie ona ze sobą, w całym społeczeństwie, - wspiera współpracę gospodarczą i polityczną, taką jak regionalne porozumienia stabilizacyjne jako środek zapobiegawczy i jako środek budowania pokoju po konfliktach, w celu wzmocnienia związków między stronami, - podejmuje działania na rzecz zapewnienia, że środki handlowej integracji regionalnej, w ramach polityki obejmującej sieci bezpieczeństwa dla grup wrażliwych, wspierają zapobieganie i rozwiązywanie konfliktów. 2) UE również: - współpracuje na rzecz powszechnego przestrzegania embarga na nielegalne wykorzystywanie i nielegalny handel towarami o wysokiej wartości i innych odnośnych decyzji Rady Bezpieczeństwa NZ oraz wspiera inicjatywy zmierzające do skutecznego wykonywania takich środków, - aktywnie poszukuje środków w celu powstrzymania nielegalnej eksploatacji zasobów naturalnych, która przyczynia się do wybuchu, eskalacji i trwania konfliktów zbrojnych, - w odpowiednim przypadku, stosuje środki ograniczające, w tym sankcje gospodarcze i finansowe wymierzone w podmioty korzystające i zaostrzające konflikty zbrojne. W tym kontekście konieczna jest głębsza refleksja nad rolą (pozytywną lub negatywną) sektora prywatnego w zakresie zapobiegania i rozwiązywania konfliktów. Artykuł 9 Na wszystkich etapach konfliktu UE: - ocenia ważną rolę, jaką mogą odegrać "uczestnicy niepaństwowi" w zaostrzeniu konfliktu lub też pomagając rozwiązać konflikt lub uniknąć go. Ich rola i pozytywny wkład, który mogą wnieść, muszą zostać uwzględnione, - wspiera wykonywanie rezolucji nr 1325 Rady Bezpieczeństwa NZ w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa przez zapewnienie, że kwestia równości płci zostanie wzięta pod uwagę w trakcie planowania, wykonywania oraz oceny wpływu konfliktu, potrzeb uczestników konfliktu, poziomu i charakteru ich uczestnictwa w procesie decyzyjnym w zapobieganiu, zarządzaniu i rozwiązywaniu konfliktów, włączając w to proces pokojowy i negocjacje, - bada, w sposób skuteczny i wszechstronny, krótko-, średnio- i długoterminowy wpływ konfliktu na dzieci, wykorzystując w tym celu dostępne narzędzia i opierając się na przeszłych i bieżących działaniach zgodnie z wytycznymi UE w sprawie dzieci i konfliktów zbrojnych. Próbuje także wpłynąć na strony trzecie uczestniczące w konflikcie (rządy, uczestników niepaństwowych, w tym grupy zbrojne), by podjęły skuteczne środki chroniące prawa dzieci dotkniętych konfliktem zbrojnym. Artykuł 10 Aby pamiętać o konieczności uważnego obserwowania konfliktu, nawet po jego osłabnięciu, i aby przyczynić się do bardziej spójnego i systematycznego podejścia do sytuacji powojennych w Afryce, UE: - pozostaje gotowa wspierać reformy w sektorze bezpieczeństwa w ramach demokratycznych zasad, przestrzegania praw człowieka, zasady państwa prawa i dobrych rządów w okresie przejściowym od konfliktu zbrojnego do trwałego pokoju, - kontynuuje i umacnia swoje wsparcie dla działań zmierzających do opanowania problemu destabilizującego gromadzenia i niekontrolowanego rozprzestrzeniania ręcznej broni strzeleckiej, - wzmacnia swoje wsparcie dla rozbrojenia i trwałej reintegracji zdemobilizowanych byłych bojowników przy szczególnym zwróceniu uwagi na potrzeby związane z równością płci i potrzeby dzieci zwerbowanych do udziału w działalności wojskowej, - zwiększa swoją pomoc w usuwaniu istniejących min, jak również promuje podniesienie świadomości na temat min oraz zachęca do rozwoju afrykańskich zdolności rozbrajania min, - nadal wspiera działania zmierzające do ułatwienia reintegracji ludności wysiedlonej w wyniku konfliktu, uwzględniając odpowiednie zasady przewodnie przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ w sprawie wewnętrznych przesiedleń, - zachęca do pojednania i wspiera odbudowę konieczną do tego, by kraje wychodzące z konfliktu mogły wprowadzić długoterminową politykę rozwoju, - zgodnie ze wspólnym stanowiskiem Rady 2003/444/WPZiB z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego [3] w dialogu z partnerami afrykańskimi ponownie powołuje się na swoje zdecydowane zaangażowanie w wspieranie Międzynarodowego Trybunału Karnego i jego pozycji w odniesieniu do amerykańskich propozycji dwustronnych porozumień o niewydawaniu. Artykuł 11 Z uwagi na fakt, że szczególnym obszarem zainteresowania w Afryce są radykalne grupy religijne i ryzyko ich zwerbowania przez terrorystów, UE bada możliwość współpracy w tym obszarze na poziomie krajowym i regionalnym, proponując, przy użyciu zakresu instrumentów, rozwiązywanie problemu w perspektywie zapobiegania konfliktom i budowania pokoju. W tym kontekście UE przypomina wspólną deklarację w sprawie terroryzmu przyjętą przez Konferencję Ministerialną UE-Afryka z Brukseli (dnia 11 października 2001 r.) i wspólną deklarację w sprawie terroryzmu przyjętą przez Konferencję Ministerialną UE z Ouagadougou (dnia 28 listopada 2002 r.). Artykuł 12 Z uwagi na wagę zagadnień HIV/AIDS i skalę epidemii na kontynencie afrykańskim UE zapewnia, że podjęcie problemu HIV/AIDS stanowi integralną część strategii UE w sprawie zapobiegania i łagodzenia konfliktów. W tym kontekście elementy uświadamiania i szkolenia w zakresie zapobiegania HIV/AIDS powinny zostać włączone do pomocy dla operacji wspierania pokoju. Artykuł 13 Rada przyjmuje do wiadomości, że Komisja zamierza skierować swoje działania na osiągnięcie celów i priorytetów niniejszego wspólnego działania, w odpowiednim przypadku za pomocą właściwych środków wspólnotowych. Artykuł 14 Niniejsze wspólne działanie i jego wykonanie są, na podstawie sprawozdania Prezydencji we współpracy z Sekretarzem Generalnym/Wysokim Przedstawicielem, przedmiotem corocznego przeglądu i są odpowiednio zmieniane. Artykuł 15 Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2001/374/WPZiB. Artykuł 16 Niniejsze wspólne stanowisko stosuje się od dnia jego przyjęcia. Artykuł 17 Niniejsze wspólne stanowisko zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Sporządzono w Brukseli, dnia 26 stycznia 2004 r. W imieniu Rady B. Cowen Przewodniczący [1] Dz.U. L 132 z 15.5.2001, str. 3. [2] Dz.U. L 191 z 19.7.2002, str. 1. [3] Dz.U. L 150 z 18.6.2003, str. 67. --------------------------------------------------