32000R1825

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1825/2000

z dnia 25 sierpnia 2000 r.

określające szczegółowe przepisy stosowania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97 [1], w szczególności jego art. 19,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Należy ustanowić szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, w szczególności w zakresie sprzedaży dokonywanych między Państwami Członkowskimi, aby system etykietowania nie powodował zakłóceń w handlu na rynku wołowiny i cielęciny.

(2) W celu zapewnienia możliwości prześledzenia konieczne jest, w kontekście zarówno obowiązkowych, jak i dobrowolnych systemów etykietowania wołowiny, aby podmioty i organizacje stosowały system identyfikowania oraz pełnej, wszechstronnej rejestracji w odniesieniu do wołowiny, na wszystkich etapach produkcji i sprzedaży.

(3) W celu identyfikacji ubojni nieposiadających numeru zatwierdzenia konieczne jest, na okres przejściowy, wprowadzenie alternatywnych metod identyfikowania takich ubojni.

(4) Konieczne jest również określenie procedury, jakie należy stosować podczas etykietowania wołowiny pochodzącej od zwierząt, co do których nie są dostępne pełne dane dotyczące urodzenia i przemieszczania, ponieważ rejestrowanie tych danych wymagane było dopiero po dniu 1 stycznia 1998 r. na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 820/97 z dnia 21 kwietnia 1997 r., ustanawiającego system identyfikacji i rejestracji bydła oraz dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny [2]. Konieczne jest również wprowadzenie podobnego przepisu, dotyczącego etykietowania wołowiny, pochodzącego od zwierząt żywych przywożonych do Wspólnoty z państw trzecich.

(5) W kontekście pełnego określenia pochodzenia i w celu uniknięcia zbędnego powtarzania oznaczenia na etykiecie Państwa Członkowskiego lub państwa trzeciego, w którym zwierzę było hodowane, niezbędne jest wprowadzenie uproszczonego systemu okazywania informacji, opartego na czasie, w którym zwierzę, z którego pochodzi mięso, było hodowane w Państwie Członkowskim lub państwie trzecim, w którym zwierzę to urodziło się lub zostało ubite.

(6) Konieczne jest wyjaśnienie sytuacji w odniesieniu do dodatkowych informacji, które mogą być umieszczane na etykietach zgodnie z uproszczonymi procedurami etykietowania mielonej wołowiny. Na mocy art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, takie dodatkowe informacje mogą zostać określone do dnia 1 września 2000 r. Niektóre informacje mogą zostać określone do dnia 1 stycznia 2002 r., jeżeli dane Państwo Członkowskie podjęło decyzję o stosowaniu krajowego, obowiązkowego systemu etykietowania, obejmującego takie informacje lub jeżeli dany podmiot wskazuje taki informacje dobrowolnie.

(7) W kontekście dobrowolnego systemu etykietowania wołowiny konieczne jest określenie przyśpieszonej lub uproszczonej procedury zatwierdzania niektórych etykietowanych kawałków wołowiny w danym Państwie Członkowskim zgodnie z zatwierdzoną specyfikacją i wprowadzanych na terytorium innego Państwa Członkowskiego.

(8) W celu zagwarantowania wiarygodności specyfikacji konieczne jest, aby niezależny organ oraz właściwe władze miały dostęp do wszystkich zapisów prowadzonych przez podmioty i organizacje oraz przeprowadzania kontroli na miejscu na podstawie analizy ryzyka.

(9) Artykuł 17 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 ustanawia niektóre przepisy dotyczące produkcji wołowiny w całości lub częściowo w państwie trzecim. Właściwe jest określenie szczegółowych przepisów wykonawczych w zakresie procedury zatwierdzania przywozu wołowiny z państw trzecich.

(10) W celu zapewnienia, że ustalenia dotyczące etykietowania, stosowanego względem przywożonej wołowiny mają taką samą wiarygodność jak te stosowane do wołowiny pochodzącej ze Wspólnoty, Komisja zbada otrzymane zgłoszenia od państw trzecich. Gdy Komisja dojdzie do wniosku, że procedury i/lub kryteria stosowane w danym państwie trzecim są równorzędne w stosunku do norm określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000, kompletne zgłoszenie jest przekazywane Państwom Członkowskim.

(11) W celu zagwarantowania wiarygodności systemu etykietowania w państwach trzecich, Komisja może zażądać dodatkowych informacji i powinna podjąć wszelkie niezbędne środki w zależności od otrzymanych informacji w wyniku takich wniosków.

(12) Komisja może przeprowadzać kontrole w państwach trzecich. Aby móc przeprowadzać kontrole w państwie trzecim Komisja potrzebowałaby wcześniejszej zgody danego państwa trzeciego. W wypadku nieotrzymania takiej zgody Komisja powinna podjąć niezbędne środki.

(13) Konieczne jest, aby Państwa Członkowskie przeprowadzały kontrole w celu zagwarantowania dostatecznej dokładności etykiet stosowanych dobrowolnie.

(14) Należy ustanowić ramy w zakresie sankcji nakładanych na podmioty. Ramy te powinny uwzględniać sytuacje, w których operator nie etykietował wołowiny w sposób zgodny z przepisami systemu obowiązkowego etykietowania lub w przypadku gdy podmiot etykietował wołowinę w ramach systemu dobrowolnego etykietowania, jednak nie spełniając wymogów specyfikacji lub gdy zatwierdzona specyfikacja nie istnieje. Na czas ograniczony, do dnia 1 stycznia 2001 r. w celu uwzględnienia trudności podmiotów we wprowadzaniu w życie przepisów niniejszego rozporządzenia, najsurowsze sankcje powinny być stosowane tylko w wypadkach umieszczenia na etykiecie informacji wprowadzających konsumenta w błąd lub niezgodnych z zatwierdzoną specyfikacją.

(15) Rozporządzenie (WE) nr 820/97 stanowi, że każdy podmiot lub organizacja, zamierzająca umieszczać na etykiecie dobrowolne wskazania, przedstawia specyfikację do zatwierdzenia przez właściwy organ każdego Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce produkcja lub dana sprzedaż wołowiny. Rozporządzenie Rady (WE) nr 2772/1999 z dnia 21 grudnia 1999 r., określające ogólne zasady systemu obowiązkowego etykietowania wołowiny [3] zezwalało podmiotom, do dnia 31 sierpnia 2000 r., na dalsze dobrowolne umieszczanie wskazań na etykietach wołowiny jako uzupełnienie obowiązkowych wskazań.

(16) Ustalono, że w zatwierdzona dobrowolna specyfikacja nie została zmieniona oraz pod warunkiem jest ona zgodna z nowymi zasadami, właściwe jest, aby zarówno takie specyfikacje, jak i te zatwierdzone dla państw trzecich, nadal obowiązywać.

(17) Rozporządzenie (WE) nr 820/97 stanowi, że w przypadku gdy wystarczające szczegóły są dostępne w systemie identyfikacji i rejestracji bydła, Państwa Członkowskie mogą zdecydować, że dla wołowiny ze zwierząt urodzonych, hodowanych i ubitych w tym samym Państwie Członkowskim, konieczne jest podanie na etykietach także pozycji dodatkowych. Rozporządzenie (WE) nr 2772/1999 zezwoliło Państwom Członkowskim na dalsze korzystanie z możliwości wprowadzenia obowiązkowego systemu etykietowania w odniesieniu do wołowiny pochodzącej ze zwierząt urodzonych, utuczonych i ubitych na ich własnym terytorium, zgodnie z art. 19 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 820/97, tymczasowo do dnia 31 sierpnia 2000 r.

(18) Decyzja Komisji nr 98/595/WE z dnia 13 października 1998 r. dotycząca stosowania obowiązkowego systemu etykietowania wołowiny we Francji i Belgii [4] oraz decyzja Komisji nr 1999/1/WE z dnia 14 grudnia 1998 r., dotycząca stosowania obowiązkowego systemu etykietowania wołowiny w Finlandii [5], zezwalają tym Państwom Członkowskim na wprowadzenie obowiązkowego systemu etykietowania w odniesieniu do wołowiny pochodzącej ze zwierząt urodzonych, utuczonych i ubitych na ich własnym terytorium. Decyzje te, jak również wszystkie kolejne decyzje tego typu, powinny mieć dalej zastosowanie do pełnego wskazania pochodzenia we Wspólnocie do czasu wejścia w życie obowiązkowego systemu etykietowania z dniem 1 stycznia 2002 r.

(19) W celu nadzorowania stosowania dobrowolnego systemu etykietowania, Państwa Członkowskie powinny rejestrować zatwierdzone specyfikacje i przekazywać Komisji informacje o swoich krajowych przepisach wykonawczych oraz dobrowolnych wskazaniach zatwierdzonych na ich terytorium. Informacje te muszą być regularnie aktualizowane.

(20) Konieczne jest uchylenie rozporządzenia Komisji (WE) nr 1141/97 z dnia 23 czerwca 1997 r., ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 820/97 w zakresie etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny [6], ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 824/98 [7]. Jednakże w celu uniknięcia niejasności w okresie przejściowym, poprzedzającym wprowadzenie systemu obowiązkowego, ustanowionego w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000, przepisy rozporządzenia (WE) nr 1141/97 powinny pozostać w mocy w odniesieniu do mięsa pochodzącego ze zwierząt ubitych przed dniem 1 września 2000 r.

(21) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wykrywalność

Wszystkie podmioty i organizacje, w rozumieniu art. 12 tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 stosują, na wszystkich etapach produkcji i sprzedaży, system identyfikacji oraz system pełnej rejestracji.

System taki stosowany jest w sposób zapewniający powiązanie między identyfikacją mięsa a danym zwierzęciem lub zwierzętami jak przewidziano w art. 13 ust. 1 i art. 16 ust. 2 tego rozporządzenia.

System rejestracji zapisuje w szczególności dane dotyczące przybycia i wyjazdu inwentarza żywego, tusz lub kawałków, w celu zapewnienia zagwarantowania korelacji między przybyciem a wyjazdem.

Artykuł 2

Etykietowanie w przypadku gdy informacja nie jest dostępna

1. Numer zatwierdzenia, określony w art. 13 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, jest to:

a) numer zatwierdzenia określony w art. 10 ust. 1 dyrektywy Rady nr 64/433/EWG [8];

b) lub, w przypadku gdy nie ma numeru zatwierdzenia, krajowy numer rejestracyjny.

W przypadku gdy nie jest dostępny żaden z tych numerów, do dnia 1 stycznia 2001 r. numer może być zastąpiony nazwą (nazwiskiem) i adresem ubojni.

2. Na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000:

a) w odniesieniu do mięsa pochodzącego ze zwierząt urodzonych we Wspólnocie przed dniem 1 stycznia 1998 r., w przypadku gdy informacje dotyczące miejsca urodzenia i/lub miejsca hodowli, innego niż ostatnie miejsce hodowli, nie są dostępne, wskazania miejsca urodzenia i/lub miejsca hodowli zastępuje się wskazaniem "*(Urodzone przed dniem 1 stycznia 1998 r.)".

b) w odniesieniu do mięsa pochodzącego ze zwierząt żywych przywożonych do Wspólnoty, w przypadku gdy informacje dotyczące miejsca urodzenia i/lub miejsca hodowli, innego niż ostatnie miejsce hodowli, nie są dostępne, wskazanie miejsca urodzenia i/lub miejsca hodowli zastępuje się wskazaniem "*(Przywożone żywe do WE)" lub "*(Przywożone żywe z [nazwa państwa trzeciego])".

Artykuł 3

Uproszczenie wskazania pochodzenia

Na podstawie art. 13 ust. 5 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, w odniesieniu do wołowiny pochodzącej ze zwierząt, które były hodowane przez 30 dni lub krócej:

- w Państwie Członkowskim lub w państwie trzecim, w którym zwierzę się urodziło,

- w Państwie Członkowskim lub w państwie trzecim, w którym zwierzę zostało ubite,

wskazanie tych Państw Członkowskich lub państwa trzeciego jako Państwa Członkowskiego lub państwa trzeciego, w którym zwierzę było hodowane, nie jest wymagane, pod warunkiem że zwierzęta te były hodowane w innym Państwie Członkowskim lub państwie trzecim przez okres dłuższy niż 30 dni.

Artykuł 4

Wielkość grupy

1. Podczas rozbioru tusz lub ćwierci, wielkość grupy określona w art. 13 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 określa się poprzez liczbę tusz lub ćwierci, które zostały rozebrane i stanowiących dla zakładu dokonującego rozbioru jedną partię. Wielkość ta w żadnym wypadku nie może przekraczać jednodniowej produkcji.

2. W trakcie dalszego rozbioru lub mielenia mięsa grupa może zostać ustanowiona na nowo z wszystkich grup, określonych w ust. 1, skierowanych do rozbioru lub mielenia tego samego dnia.

Artykuł 5

Mielona wołowina

1. Dla celów niniejszego rozporządzenia mięso mielone określa się jako mięso, które zostało posiekane na kawałki lub przepuszczone przez spiralno-śrubową maszynę mielącą.

2. Dodatkowe informacje, które mogą zostać zawarte na etykietach, określonych w art. 14 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 są:

a) od dnia 1 września 2000 r., wskazania, określone w art. 13 ust. 2 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, jak również data mielenia;

b) od dnia 1 września 2000 r. do dnia 1 stycznia 2002 r., wskazania, określone w art. 13 ust. 5 lit. a) i) i ii) oraz lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, jeżeli dane Państwo Członkowskie podjęło decyzję o stosowaniu krajowego, obowiązkowego systemu etykietowania obejmującego takie informacje lub jeśli dany podmiot wskazuje takie informacje, zgodnie z przepisami tytułu II sekcja II rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, na zasadzie dobrowolności,

c) od dnia 1 stycznia 2002 r. wskazania, określone w art. 13 ust. 5 lit. a) i) i ii) rozporządzenia (WE) nr 1760/2000.

Artykuł 6

Procedury zatwierdzania

1. Okres, przewidziany w art. 16 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, w którym ani nie zostało wydane zatwierdzenie, ani nie odmówiono jego wydania, ani też właściwe władze Państwa Członkowskiego, do którego wołowina jest wysyłana, nie zwróciły się o dodatkowe informacje uzupełniające, wynosi dwa miesiące, od dnia następującego po dniu przedłożenia wniosku.

2. Na podstawie art. 16 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, w odniesieniu do kawałków mięsa pierwszego gatunku w indywidualnych opakowaniach, etykietowanego w Państwie Członkowskim zgodnie z zatwierdzoną specyfikacją i wprowadzonego na terytorium innego Państwa Członkowskiego, w przypadku gdy do pierwotnej etykiety nie zostaje dodana żadna nowa informacja, okres przewidziany w art. 16 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 wynosi 14 dni.

3. Dla celów art. 16 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, wołowina w małych opakowaniach detalicznych, które zostały opatrzone etykietami w Państwie Członkowskim zgodnie z zatwierdzoną specyfikacją, może zostać wprowadzona na terytorium innego Państwa Członkowskiego i wprowadzona do obrotu bez wcześniejszego zatwierdzenia specyfikacji etykietowania przez Państwo Członkowskie, pod warunkiem że:

a) dane opakowania pozostają niezmienione;

b) specyfikacja zatwierdzona przez Państwo Członkowskie, w którym mięso zostało opakowane obejmuje również wprowadzenie opakowanej wołowiny do obrotu w pozostałych Państwach Członkowskich;

c) Państwo Członkowskie, zatwierdzające taką specyfikację, udziela z wyprzedzeniem wszelkich niezbędnych informacji wszystkim pozostałym Państwom Członkowskim, w przypadku gdy zgodnie z zatwierdzoną specyfikacją opakowana wołowina ma być wprowadzona do obrotu.

Artykuł 7

Kontrole

1. Podmioty i organizacje w dowolnym czasie udostępniają ekspertom Komisji właściwemu organowi oraz odpowiednim, niezależnym organom kontrolnym w rozumieniu art. 16 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 swoje lokale oraz wszelkich dokumentów dowodzących, że informacje umieszczonych na etykietach są poprawne.

2. Właściwy organ oraz, w przypadku określonym w art. 16 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, niezależny organ kontrolny, przeprowadzają regularne kontrole dokonywane na miejscu w oparciu o analizy ryzyka, uwzględniające w szczególności złożoność danych specyfikacji. Z każdej kontroli sporządza się sprawozdanie opisujące wszelkie uchybienia jak również proponowane środki zaradzenia zaistniałej sytuacji oraz wszystkie terminy i nałożone sankcje.

3. W przypadku gdy opcja przewidziana w art. 16 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 nie zostaje zrealizowana, Państwa Członkowskie będą przeprowadzały inspekcje w taki sposób, by zagwarantować dokładność stosowanych etykiet. Ich częstotliwość ustalana jest w szczególności przez odniesienie do złożoności danych specyfikacji.

4. Podmioty, organizacje oraz niezależne organy kontrolne przekazują wszelkie istotne informacje właściwemu organowi.

Artykuł 8

Zatwierdzenia wydawane przez państwa trzecie

1. Komisja weryfikuje, czy zgłoszenia są kompletne, jak przewidziano art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000. Po otrzymaniu zgłoszenia, które jest niekompletne, Komisja informuje dane państwo trzecie, wskazując informacje, które są wymagane.

Kompletne zgłoszenia przekazuje się Państwom Członkowskim, chyba że Komisja dochodzi do wniosku, że procedury i/lub kryteria stosowane w danym państwie trzecim nie są równoważne w stosunku do norm przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000, zgodnie z jego prawem do tego na podstawie art. 17 ust. 2 akapit trzeci tego rozporządzenia.

2. Jeżeli w jakimkolwiek czasie Komisja uznaje, na podstawie zgłoszenia przewidzianego w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, że właściwe jest zweryfikowanie, czy procedury i/lub kryteria zgłoszone przez państwo trzecie są obecnie zgodne z normami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000, Komisja może żądać, aby państwo trzecie udostępniło wszelkie niezbędne informacji. W szczególności, Komisja może żądać, aby państwo trzecie dostarczyło kopie specyfikacji zatwierdzonych przez wyznaczony właściwy organ. Komisja może ponadto zażądać żeby państwo trzecie upoważniło przedstawicieli Komisji do przeprowadzenia inspekcji w państwie trzecim.

3. Jeżeli jakiekolwiek informacje lub zatwierdzenia wymagane na podstawie poprzedniego ustępu Komisja nie otrzyma w wyznaczonym przez siebie terminie, Komisja może wnioskować, że procedury i/lub kryteria stosowane w państwie trzecim nie odpowiadają normom określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000.

4. Komisja może w każdym czasie zmieniać swoją pierwotną decyzję, w zakresie równoważności procedur i/lub kryteriów stosowanych w danym państwie trzecim, w zastosowaniu art. 17 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1760/2000.

Artykuł 9

Sankcje

1. Państwa Członkowskie określą system sankcji stosowanych w wypadkach naruszania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 i podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wykonania. Ustalone sankcje są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2. Bez uszczerbku dla sankcji określonych w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, w sytuacjach, gdy wołowina zostało opatrzone etykietą:

- w sposób niezgodny z wymogami obowiązkowego systemu etykietowania, lub

- w wypadku stosowania systemu dobrowolnego, w sposób niezgodny ze specyfikacją, lub w przypadku braku zatwierdzonej specyfikacji,

Państwa Członkowskie żądają usunięcia wołowiny z rynku do czasu jego ponownego opatrzenia etykietą w sposób zgodny z niniejszym rozporządzeniem.

Jednakże jeżeli dane mięso spełnia wszelkie istniejące zasady weterynaryjne i higieniczne, Państwa Członkowskie mogą w uzupełnieniu sankcji, określonych w ust. 1, zezwolić na skierowanie takiej wołowiny bezpośrednio do przetworzenia na produkty, inne niż te wskazane w art. 12 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1760/2000.

3. Do dnia 1 stycznia 2001 r. usunięcia wołowiny z rynku dokonuje się tylko, gdy etykieta zawiera informacje mogące wprowadzić konsumenta w błąd lub informacje niezgodne z zatwierdzoną specyfikacją.

Artykuł 10

Dokumenty

Właściwy organ rejestruje zatwierdzone specyfikacje oraz, w szczególności, wszystkie podmioty i organizacje odpowiedzialne za etykietowanie wołowiny, oraz niezależny organ odpowiedzialny za kontrole.

Artykuł 11

Powiadamianie

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o:

a) nazwach władz właściwych w zakresie wdrażania systemu etykietowania zgodnego z rozporządzeniem (WE) nr 1760/2000 jak również dalszych, szczegółowych przepisów wykonawczych, oraz, w szczególności, przepisów dotyczących przeprowadzanych odpowiednich kontroli i nakładanych sankcji;

b) do dnia 30 września 2000 r., wykaz wszystkich dobrowolnych wskazań, zatwierdzonych na ich terytorium;

c) aktualizacji wykazu w odstępach trzymiesięcznych, określonego w lit. b).

Artykuł 12

Przepisy przejściowe

Na warunkach, które są zgodne z rozporządzeniem (WE) nr 1760/2000 oraz z niniejszym rozporządzeniem,

a) dobrowolne specyfikacje zatwierdzone zgodnie z art. 14 i 15 rozporządzenia (WE) nr 820/97 w dalszym ciągu obowiązują;

b) krajowe, obowiązkowe systemy etykietowania wołowiny, zatwierdzone na mocy art. 19 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 820/97, w dalszym ciągu obowiązują do dnia 1 stycznia 2002 r. jak również wszystkie dalsze takie decyzje.

Artykuł 13

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 1141/97 niniejszym traci moc.

Jednakże rozporządzenie to stosuje się nadal do mięsa pochodzącego ze zwierząt ubitych przed dniem 1 września 2000 r.

Odniesienia do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia i odczytuje są zgodnie z tabelą korelacji w załączniku.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wołowiny pochodzącej ze zwierząt ubitych po dniu 1 września 2000 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 sierpnia 2000 r.

W imieniu Komisji

Philippe Busquin

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 204 z 11.8.2000, str. 1.

[2] Dz.U. L 117 z 7.5.1997, str. 1.

[3] Dz.U. L 334 z 28.12.1999, str. 1.

[4] Dz.U. L 286 z 23.10.1998, str. 55.

[5] Dz.U. L 1 z 5.1.1999, str. 3.

[6] Dz.U. L 165 z 24.6.1997, str. 7.

[7] Dz.U. L 117 z 21.4.1998, str. 4.

[8] Dz.U. 121 z 29.7.1964, str. 2012/64.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

Tabela korelacji

Rozporządzenie (WE) nr 1141/97 | Niniejsze rozporządzenie |

Artykuł 2 | Artykuł 1 |

– | Artykuł 2 |

– | Artykuł 3 |

– | Artykuł 4 |

– | Artykuł 5 |

Artykuł 1 | Artykuł 6 |

Artykuł 3 | Artykuł 7 |

Artykuł 4a | Artykuł 8 |

Artykuł 4 | Artykuł 9 |

Artykuł 5 ust. 1 | Artykuł 10 |

Artykuł 5 ust. 2 | Artykuł 11 |

– | Artykuł 12 |

– | Artykuł 13 |

Artykuł 6 | Artykuł 14 |

--------------------------------------------------