31999R1168

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1168/1999

z dnia 3 czerwca 1999 r.

ustanawiające normy handlowe w odniesieniu do śliwek

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw [1], ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 857/1999 [2], w szczególności jego art. 2 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Śliwki należą do produktów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia nr 2200/96, w odniesieniu do których muszą zostać przyjęte normy; rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1591/87 z dnia 5 czerwca 1987 r., ustanawiające normy jakości kapusty, kapusty brukselskiej, selera naciowego, szpinaku i śliwek [3], ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 888/97 [4], było wielokrotnie zmieniane i nie zapewnia już prawnej przejrzystości.

(2) W interesie przejrzystości, przepisy dotyczące śliwek należy oddzielić od innych, dotyczących pozostałych produktów na mocy rozporządzenia (EWG) nr 1591/87; dane przepisy należy ponownie sporządzić oraz skreślić załącznik V do rozporządzenia (EWG) nr 1591/87 w sprawie śliwek; w tym celu, w interesie zachowania przejrzystości na rynku światowym, należy wziąć pod uwagę normy dla śliwek zalecane przez Grupę Roboczą ds. Standaryzacji Produktów Łatwo Psujących się oraz Rozwoju Jakości Europejskiej Komisji Gospodarczej Narodów Zjednoczonych (EKG/NZ).

(3) Skutkiem stosowania tych norm powinno być usunięcie z rynku produktów o niezadowalającej jakości, dostosowanie produkcji do wymagań konsumentów, ułatwienie stosunków handlowych opartych na uczciwej konkurencji, a przez to poprawa opłacalności produkcji.

(4) Normy stosuje się na wszystkich etapach obrotu handlowego; przewóz na duże odległości, składowanie przez pewien okres czasu i różne działania przeładunkowe, jakim poddawane są produkty, mogą powodować pogorszenie się ich stanu ze względu na biologiczny rozwój produktów lub ich skłonność do psucia się; takie pogarszanie się jakości należy uwzględniać przy stosowaniu norm na wszystkich etapach obrotu handlowego, następujących po jego wysyłce; ponieważ produkty klasy "Ekstra" wymagają szczególnie ostrożnego sortowania i pakowania, w ich przypadku należy uwzględniać jedynie ewentualną utratę świeżości i jędrności.

(5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Normy handlowe dla śliwek objętych kodem CN 08094005 są zgodne z normami wymienionymi w Załączniku.

Normy te stosuje się na wszystkich etapach obrotu, zgodnie z warunkami ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 2200/96.

Jednakże, na etapach następujących po wysyłce, produkty mogą wykazywać, w porównaniu z przepisami normy:

- niewielki ubytek świeżości i jędrności,

- dla produktów w klasach niższych niż "Ekstra", niewielkie pogorszenie spowodowane ich rozwojem i skłonnością do psucia się.

Artykuł 2

W rozporządzeniu (EWG) nr 1591/87 wprowadza się następujące zmiany:

1) w tytule wyrazy "selera naciowego, szpinaku i śliwek" zastępuje się wyrazami "selera naciowego i szpinaku";

2) w art. 1 akapit pierwszy skreśla się tiret piąte;

3) skreśla się załącznik V.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 1999 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 czerwca 1999 r.

W imieniu Komisji

Franz Fischler

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 297 z 21.11.1996, str. 1.

[2] Dz.U. L 108 z 27.4.1999, str. 7.

[3] Dz.U. L 146 z 6.6.1987, str. 36.

[4] Dz.U. L 126 z 17.5.1997, str. 11.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

NORMA DLA ŚLIWEK

I. DEFINICJA PRODUKTU

Normę tę stosuje się do śliwek odmian (cultivars) uprawianych z:

- Prunus domestica L. ssp. Domestica,

- Prunus domestica L. ssp. insititia (L.) Schneid.,

- Prunus domestica L. ssp. italica (Borkh.) Gams,

- Prunus domestica L. ssp. syriaca (Borkh.) Janchen, i

- Prunus salicina Lindl.

przeznaczone do dostawy konsumentom w stanie świeżym, z wyjątkiem śliwek przeznaczonych do przetwórstwa przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymagań jakościowych dla śliwek, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

A. Wymagania minimalne

Dla wszystkich klas, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla każdej klasy i dopuszczalnej tolerancji, śliwki muszą być:

- całe,

- zdrowe; wyłączając produkt zaczynający gnić lub psuć się w taki sposób, że nie nadaje się do spożycia,

- czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych ciał obcych,

- praktycznie wolne od szkodników,

- praktycznie wolne od uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki,

- wolne od nieprawidłowej wilgoci zewnętrznej,

- wolne od obcego zapachu i/lub smaku.

Śliwki muszą być delikatnie zbierane. Muszą być one dostatecznie rozwinięte i odpowiednio dojrzałe.

Rozwój i stan śliwek muszą być takie, aby umożliwiały:

- przetrzymanie transportu i przeładunku, oraz

- przybycie do miejsca przeznaczenia w zadowalającym stanie.

B. Klasyfikacja

Śliwki klasyfikuje się według trzech klas określonych poniżej:

i) Klasa "Ekstra"

Śliwki w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Ich kształt, rozwój i zabarwienie muszą być charakterystyczne dla danej odmiany. Muszą one:

- być praktycznie w całości pokryte nalotem, odpowiednio do odmiany,

- posiadać jędrny miąższ.

Muszą być one wolne od wad, z wyjątkiem bardzo nieznacznych wad powierzchniowych, pod warunkiem, że nie ma to wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, zachowanie jakości oraz prezentację w opakowaniu.

ii) Klasa I

Śliwki w tej klasie muszą być dobrej jakości. Muszą mieć cechy charakterystyczne dla danej odmiany.

Dopuszcza się jednak następujące wady, pod warunkiem, że nie wpływają one na ogólny wygląd produktu, jakość, zachowanie jakości oraz prezentację w opakowaniu:

- niewielkie wady kształtu,

- niewielkie wady rozwoju,

- niewielkie wady zabarwienia,

- wady skórki o podłużnym kształcie, o długości nieprzekraczającej jednej trzeciej maksymalnej średnicy owocu. W szczególności dopuszcza się zabliźnione pęknięcia dla odmian "Golden gage" [1],

- inne wady skórki, których całkowita powierzchnia nie może przekraczać jednej szesnastej powierzchni owocu.

iii) Klasa II

Do tej klasy zalicza się śliwki, które nie kwalifikują się do wyższych klas, ale spełniają określone wyżej wymagania minimalne.

Można dopuścić następujące wady, pod warunkiem, że owoce zachowują swoje cechy charakterystyczne w odniesieniu do jakości, zachowania jakości i prezentacji:

- wady kształtu,

- wady rozwoju,

- wady koloru,

- wady skórki, których całkowita powierzchnia nie może przekraczać jednej czwartej powierzchni owocu.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość śliwek ustala się na podstawie maksymalnej średnicy przekroju poprzecznego owocu.

Ustala się następujące wielkości minimalne:

| Klasa "Ekstra" i klasa I | Klasa II |

Odmiany wielkoowocowe | 35 mm | 30 mm |

Inne odmiany | 28 mm | 25 mm |

Mirabelki, damaszki | 20 mm | 17 mm |

[1] Definicja: Renklody: (zielone morele, dauphines, śliwki renklody) z zieloną skórką o błyszczącym żółtawym odcieniu.

--------------------------------------------------