(1)

Verordening (EG) nr. 3285/94 van de Raad van 22 december 1994 betreffende de gemeenschappelijke invoerregeling en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 518/94 (1) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd (2). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze verordening te worden overgegaan.

(2)

Het gemeenschappelijk handelsbeleid dient op eenvormige beginselen te berusten.

(3)

De Gemeenschap is partij bij de Overeenkomst tot oprichting van de Wereldhandelsorganisatie, hierna „WTO” te noemen. Bijlage I A bij die overeenkomst omvat onder meer de Algemene Overeenkomst betreffende Tarieven en Handel 1994 (GATT 1994) en een Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen.

(4)

De Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen is erop gericht de disciplines van de GATT 1994 te verduidelijken en te versterken, en met name die van artikel XIX. Deze overeenkomst voorziet in de afschaffing van vrijwaringsmaatregelen die niet aan de regels voldoen, zoals maatregelen tot zelfbeperking van de uitvoer, marktordeningsregelingen en andere soortgelijke regelingen bij in- of uitvoer.

(5)

De Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen is eveneens van toepassing op kolen- en staalproducten. De gemeenschappelijke regeling voor de invoer, inzonderheid wat de vrijwaringsmaatregelen betreft, geldt derhalve ook voor die producten, onverminderd eventuele maatregelen om een overeenkomst toe te passen die specifiek op kolen- en staalproducten betrekking heeft.

(6)

Een speciale behandeling geldt, zowel op communautair als op internationaal niveau, voor textielproducten, waarop Verordening (EG) nr. 517/94 van de Raad van 7 maart 1994 betreffende een gemeenschappelijke regeling voor de invoer van textielproducten uit bepaalde derde landen, die niet vallen onder bilaterale overeenkomsten, protocollen of andere regelingen, noch onder een andere, bijzondere, communautaire regeling (3), van toepassing is. Het is derhalve dienstig deze producten van het toepassingsgebied van deze verordening uit te sluiten.

(7)

De Commissie dient door de lidstaten in kennis te worden gesteld van risico's die door de ontwikkeling van de invoer ontstaan en die de instelling van communautair toezicht en de toepassing van vrijwaringsmaatregelen noodzakelijk zouden kunnen maken.

(8)

De Commissie dient in dat geval de voorwaarden en de ontwikkeling van de invoer, alsmede de verschillende aspecten van de economische en commerciële situatie en de eventueel te nemen maatregelen te onderzoeken.

(9)

Het in het vrije verkeer brengen van onder voorafgaand communautair toezicht geplaatste producten moet afhankelijk worden gesteld van de overlegging van een toezichtsdocument dat aan uniforme criteria beantwoordt. Dit document moet, op verzoek van de importeur, binnen een bepaalde termijn door de autoriteiten van de lidstaten worden afgegeven zonder dat de importeur hierdoor evenwel een recht van invoer verkrijgt. Het toezichtsdocument mag derhalve slechts gebruikt worden zolang de invoerregeling niet wordt gewijzigd.

(10)

De lidstaten en de Commissie dienen elkaar zo volledig mogelijk op de hoogte te houden van de informatie die in het kader van het communautaire toezicht is verkregen.

(11)

Het is de taak van de Commissie en de Raad de nodige maatregelen vast te stellen ter bescherming van de belangen van de Gemeenschap. Deze belangen, en met name die van de producenten, de gebruikers en consumenten in de Gemeenschap, moeten als een geheel worden bezien.

(12)

Tegen leden van de WTO kunnen slechts vrijwaringsmaatregelen genomen worden indien het betrokken product in dermate toegenomen hoeveelheden en onder zulke omstandigheden en voorwaarden in de Gemeenschap wordt ingevoerd dat de producenten in de Gemeenschap van het soortgelijke of rechtstreeks concurrerende product hierdoor ernstige schade lijden of dreigen te lijden, tenzij de internationale verplichtingen een afwijking op deze regel toestaan.

(13)

Het is dienstig de begrippen „ernstige schade”, „dreigende ernstige schade” en „bedrijfstak van de Gemeenschap” te definiëren en de criteria voor de vaststelling van de schade nader te bepalen.

(14)

Een onderzoek moet worden ingesteld voordat vrijwaringsmaatregelen worden toegepast, doch de Commissie moet de mogelijkheid hebben in geval van nood voorlopige maatregelen te nemen.

(15)

Het is dienstig meer gedetailleerde bepalingen op te stellen inzake de opening van een onderzoek, de vereiste controles en inspecties, de toegang van exportlanden en belanghebbenden tot de verkregen inlichtingen, het horen van belanghebbenden en de mogelijkheid die dezen hebben opmerkingen te maken.

(16)

De bepalingen inzake onderzoek die bij deze verordening worden vastgesteld doen geen afbreuk aan communautaire en nationale voorschriften inzake het beroepsgeheim.

(17)

Tevens moeten termijnen worden vastgesteld voor de opening van een onderzoek en de vaststelling van de eventueel te nemen maatregelen met het oog op een snelle afhandeling van de procedures, hetgeen de rechtszekerheid voor de betrokken ondernemingen zal vergroten.

(18)

Indien vrijwaringsmaatregelen de vorm van een contingent aannemen, mag het niveau daarvan in principe niet lager zijn dan de gemiddelde invoer in een representatieve periode van ten minste drie jaar.

(19)

Indien het contingent tussen leverancierslanden wordt verdeeld, kan het deel van elk van deze landen in overeenstemming met deze landen worden vastgesteld of met inachtneming van de invoer in een representatieve periode. Er moet echter van deze regels kunnen worden afgeweken in geval van ernstige schade en van een onevenredige toename van de invoer, mits aan de verplichting tot overleg in het kader van het Vrijwaringscomité van de WTO wordt voldaan.

(20)

Een maximumduur dient te worden vastgesteld voor de toepassing van de vrijwaringsmaatregelen, alsmede specifieke bepalingen voor de verlenging van de geldigheidsduur, de progressieve liberalisering en de herziening van deze maatregelen.

(21)

Bepaald dient te worden onder welke voorwaarden vrijwaringsmaatregelen niet mogen worden toegepast op producten uit een ontwikkelingsland dat lid is van de WTO.

(22)

Toezicht- of vrijwaringsmaatregelen ten behoeve van slechts een of meer regio's van de Gemeenschap kunnen soms de voorkeur verdienen boven maatregelen die in de gehele Gemeenschap van toepassing zijn. Dergelijke maatregelen mogen echter slechts bij wijze van uitzondering vastgesteld worden indien er geen alternatieven zijn. Er moet op toegezien worden dat deze maatregelen van tijdelijke aard zijn en de werking van de interne markt zo min mogelijk verstoren.

(23)

Het is, om een eenvormige invoerregeling te verkrijgen, dienstig de formaliteiten die importeurs moeten vervullen te vereenvoudigen en identiek te maken, ongeacht de plaats van inklaring van de goederen. Het is derhalve dienstig te bepalen dat alle formaliteiten met behulp van formulieren worden vervuld, waarvan het model bij deze verordening is gevoegd.

(24)

De toezichtsdocumenten die in het kader van communautaire toezichtmaatregelen worden afgegeven dienen in de gehele Gemeenschap geldig te zijn, ongeacht de lidstaat van afgifte,

(1)

Mode S (Select) is een coöperatieve surveillancetechniek voor luchtverkeersleiding. Via deze techniek kunnen luchtvaartuigen selectief worden ondervraagd en kunnen vluchtgegevens worden opgevraagd die de ontwikkeling van nieuwe luchtverkeerbeheersfuncties mogelijk maken. Systemen die de individuele ondervraging van luchtvaartuigen via Mode S ondersteunen (hierna „Mode S-ondervragingssystemen” genoemd) zijn zodanig ontworpen dat Mode S-ondervragingscodes moeten worden gebruikt voor de detectie en surveillance van luchtvaartuigen die met een Mode S-transponder zijn uitgerust.

(2)

Om de veiligheid van het luchtverkeerssurveillancesysteem te garanderen, is het van essentieel belang dat de gebieden die onder de radardekking vallen van twee Mode S-ondervragingssystemen die gebruikmaken van dezelfde ondervragingscode, elkaar niet overlappen, tenzij zij in een cluster zijn gegroepeerd of andere passende operationele risicobeperkende maatregelen zijn genomen.

(3)

Om de ingebruikneming van een toenemend aantal Mode S-ondervragingssystemen mogelijk te maken en een oplossing te vinden voor het tekort aan beschikbare codes voor de ondervraging van luchtvaartuigen, moeten de toewijzing en toepassing van die ondervragingscodes op efficiënte wijze worden gecoördineerd.

(4)

Overeenkomstig artikel 8, lid 1, van Verordening (EG) nr. 549/2004 heeft Eurocontrol het mandaat gekregen om eisen inzake de toewijzing en toepassing van Mode S-ondervragingscodes (hierna „ondervragingscodes” genoemd) op te stellen. De onderhavige verordening is gebaseerd op het uit het mandaat voortgevloeide verslag van Eurocontrol van 2 januari 2008.

(5)

Om technische redenen werden in eerste instantie alleen de ondervragingsidentificatiecodes (hierna „II-codes” genoemd) 0 tot en met 15 gedefinieerd en als ondervragingscodes gebruikt. Gezien het verwachte aantal Mode S-ondervragingssystemen zijn vervolgens maatregelen genomen om het gebruik van de aanvullende surveillance-identificatiecodes (hierna „SI-codes” genoemd) 1 tot en met 63 mogelijk te maken.

(6)

Het gebruik van SI-codes vereist doorgaans dat alle Mode S-targets binnen het bereik van Mode S-ondervragingssystemen daartoe zijn uitgerust. Eurocontrol heeft echter specificaties opgesteld voor een II/SI-code-werking, die het mogelijk maken dat Mode S-ondervragingssystemen in een vroeg stadium met SI-codes werken, zelfs wanneer niet alle Mode S-targets daartoe zijn uitgerust. Daarom moet van Mode S-operators worden verlangd dat zij II/SI-code-werking mogelijk maken.

(7)

Onder leiding van Eurocontrol is een gecentraliseerde dienst voor de toewijzing van ondervragingscodes opgezet, die wordt verleend via het systeem voor de toewijzing van ondervragingscodes. De lidstaten dienen de nodige maatregelen te nemen om te garanderen dat het systeem voor de toewijzing van ondervragingscodes informatie oplevert die de consistentie van de essentiële elementen van een toewijzing van een ondervragingscode waarborgt. Die essentiële elementen moeten duidelijk worden omschreven.

(8)

Er moeten gemeenschappelijke procedures worden vastgesteld om te garanderen dat de essentiële elementen van de toewijzingen van ondervragingscodes op passende wijze worden geïmplementeerd. Daarbij moet rekening worden gehouden met de toepasselijke bepalingen van de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie (hierna „ICAO” genoemd).

(9)

Mode S-operators en verleners van luchtverkeersdiensten moeten passende maatregelen nemen om mogelijke conflicten tussen ondervragingscodes te detecteren en het effect daarvan te beperken.

(10)

Deze verordening dient geen betrekking te hebben op militaire operaties en trainingen in de zin van artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 549/2004.

(11)

Een beperkt aantal ondervragingscodes is exclusief gereserveerd voor gebruik en beheer door militaire entiteiten, inclusief intergouvernementele organisaties, met name de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie. Mode S-ondervragingssystemen die van die codes gebruikmaken, hoeven dan ook niet aan het gecoördineerde toewijzingsproces te worden onderworpen. De lidstaten dienen evenwel de nodige maatregelen te nemen om te garanderen dat het gebruik van die ondervragingscodes geen nadelige gevolgen heeft voor de veiligheid van het algemene luchtverkeer.

(12)

Ondervragingscode 0 is door de ICAO gereserveerd voor gebruik zonder een toegewezen code. Mode S-ondervragingssystemen die overeenkomstig de ICAO-normen en aanbevolen praktijken gebruikmaken van ondervragingscode 0, hoeven niet aan het gecoördineerde toewijzingsproces te worden onderworpen.

(13)

II-code 14 is gereserveerd voor gedeeld gebruik door testsystemen. De detectie van Mode S-targets kan niet worden gegarandeerd wanneer verscheidene testsystemen tegelijk actief zijn. Operators van Mode S-testsystemen die tijdelijke tests uitvoeren waarvoor een conflictloze situatie vereist is, moeten dan ook zorgen voor goede bilaterale coördinatie met andere operators van Mode S-testsystemen.

(14)

De gecentraliseerde dienst voor de toewijzing van ondervragingscodes dient een plan voor de toewijzing van ondervragingscodes, dat een veilige en efficiënte toepassing van ondervragingscodes garandeert, ter beschikking te stellen van de lidstaten en de Mode S-operators, en dit plan indien nodig te actualiseren. Dat plan moet worden goedgekeurd door de lidstaten waarop de inhoud ervan betrekking heeft.

(15)

Er moet een mechanisme worden vastgesteld om oplossingen te vinden voor gevallen waarin het plan voor de toewijzing van ondervragingscodes niet tijdig wordt goedgekeurd.

(16)

Teneinde de huidige veiligheidsniveaus te handhaven of te verbeteren, dienen de lidstaten te waarborgen dat de betrokken partijen veiligheidsbeoordelingen uitvoeren, met inbegrip van gevarenidentificatie, risicobeoordeling en risicobeperking. Om deze processen op geharmoniseerde wijze te kunnen toepassen op de onder deze verordening vallende systemen, moeten specifieke veiligheidsvoorschriften voor alle interoperabiliteits- en prestatie-eisen worden vastgesteld.

(17)

Overeenkomstig artikel 3, lid 3, onder d), van Verordening (EG) nr. 552/2004 moeten de implementatiemaatregelen voor interoperabiliteit de specifieke comformiteitsbeoordelingsprocedures omschrijven die moeten worden gebruikt bij de beoordeling van de conformiteit of de geschiktheid voor gebruik van onderdelen, alsmede voor de verificatie van systemen.

(18)

Gezien het maturiteitsniveau van de markt voor de onderdelen waarop deze verordening van toepassing is, kan de conformiteit of gebruiksgeschiktheid daarvan op een bevredigende wijze worden beoordeeld via interne fabricagecontrole, met gebruikmaking van procedures gebaseerd op Module A van Besluit nr. 768/2008/EG van het Europees Parlement en de Raad van 9 juli 2008 betreffende een gemeenschappelijk kader voor het verhandelen van producten en tot intrekking van Besluit 93/465/EEG van de Raad (3).

(19)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor het gemeenschappelijke luchtruim,

1.

„Mode S-ondervragingssysteem”: een uit antennes en elektronische onderdelen samengesteld systeem ter ondersteuning van de ondervraging van individuele luchtvaartuigen via de Mode Select, ook Mode S genoemd;

2.

„ondervragingscode”: een ondervragingsidentificatiecode of surveillance-identificatiecode die wordt gebruikt voor multisite-lock-outprotocollen en eventueel voor multisite-communicatieprotocollen;

3.

„ondervragingsidentificatiecode” (hierna „II-code” genoemd): een Mode S-ondervragingscode met een waarde van 0 tot 15 die zowel voor multisite-lock-outprotocollen als voor multisite-communicatieprotocollen kan worden gebruikt;

4.

„surveillance-identificatiecode” (hierna „SI-code” genoemd): een Mode S-ondervragingscode met een waarde van 1 tot 63 die voor multisite-lock-outprotocollen, maar niet voor multisite-communicatieprotocollen kan worden gebruikt;

5.

„multisite lock-out”: het protocol dat voorziet in de mogelijkheid van Mode S-targetidentificatie en lock-out door verscheidene Mode S-ondervragingssysteem met overlappende dekking;

6.

„multisite-communicatieprotocollen”: de protocollen die in gebieden met een overlappende dekking van Mode S-ondervragingssystemen worden gebruikt om de controle van de in meer dan één transactie uitgevoerde communicatie te coördineren;

7.

„Mode S-target”: een platform dat is uitgerust met een Mode S-transponder;

8.

„lock-out”: het protocol dat het onderdrukken van antwoorden van reeds geïdentificeerde Mode S-targets op collectieve Mode S-ondervragingen („all call”) mogelijk maakt;

9.

„Mode S-operator”: een persoon, organisatie of onderneming die een Mode S-ondervragingssysteem exploiteert of aanbiedt voor exploitatie, zoals:

10.

„toewijzing van een ondervragingscode”: de vaststelling van waarden voor ten minste alle in bijlage II, deel B, genoemde essentiële elementen van de toewijzing van een ondervragingscode;

11.

„systeem voor de toewijzing van ondervragingscodes”: een systeem binnen het Europese netwerk voor luchtverkeerbeheer, en de bijbehorende procedures, door middel waarvan een gecentraliseerde dienst voor de toewijzing van ondervragingscodes (hierna „dienst voor de toewijzing van ondervragingscodes” genoemd) ter verwerking van aanvragen van ondervragingscodes en ter verspreiding van een voorstel voor een plan voor de toewijzing van ondervragingscodes, via de lidstaten aan Mode S-operators wordt verleend;

12.

„aanvraag van een ondervragingscode”: een door een Mode S-operator gedane aanvraag om de toewijzing van een ondervragingscode;

13.

„voorstel voor een plan voor de toewijzing van ondervragingscodes”: een voorstel voor een volledige reeks IC-toewijzingen, ter goedkeuring aan de lidstaten voorgelegd door de dienst voor de toewijzing van ondervragingscodes;

14.

„plan voor de toewijzing van ondervragingscodes”: de meest recente goedgekeurde volledige reeks van toewijzingen van ondervragingscodes;

15.

„in aanmerking komend Mode S-ondervragingssysteem”: een Mode S-ondervragingssysteem dat aan ten minste een van de volgende voorwaarden voldoet:

16.

„in aanmerking komende ondervragingscode”: alle II- en SI-codes, behalve:

17.

„collectieve Mode S-ondervragingen” („Mode S all call interrogations”): de berichten die normaal door Mode S-ondervragingssystemen worden gebruikt voor de identificatie van Mode S-targets die hun dekkingsgebied binnenkomen;

18.

„operationele ondervragingscode”: alle in aanmerking komende ondervragingscodes, behalve II-code 14;

19.

„bevoegde lidstaat”:

20.

„ondervragingscodeconflict”: niet-gecoördineerde overlapping van de dekking van twee of meer Mode S-ondervragingssystemen die met dezelfde ondervragingscode werken, hetgeen tot gevolg kan hebben dat luchtvaartuigen door ten minste een van de Mode S-ondervragingssystemen niet worden gedetecteerd;

21.

„bewaking van ondervragingscodeconflicten”: de aanwending door een Mode S-operator van technische of procedurele middelen om na te gaan welk effect ondervragingscodeconflicten met andere Mode S-ondervragingssystemen hebben op de surveillancegegevens van zijn eigen Mode S-ondervragingssystemen;

22.

„uitvoeringssequentie”: de tijdsgebonden sequentie van de uitvoering van toewijzingen van ondervragingscodes die Mode S-operators in acht moeten nemen om tijdelijke ondervragingscodeconflicten te voorkomen;

23.

„overeenstemmende II-code”: de II-code die door een Mode S-transponder die geen SI-codes ondersteunt, wordt gedecodeerd in antwoord op een collectieve Mode S-ondervraging die een SI-code bevat, en die door deze transponder wordt gebruikt om het antwoord op de collectieve ondervraging te coderen;

24.

„lock-outkaart”: het configuratiebestand van het Mode S-ondervragingssysteem waarin is beschreven waar en hoe de lock-out moet worden toegepast op Mode S-targets.

1.

het gebruik van SI-codes en II-codes ondersteunt overeenkomstig de in bijlage I, punt 1, genoemde bepalingen van de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie;

2.

II-/SI-code-werking ondersteunt, overeenkomstig de eisen van bijlage III.

(1)

De Raad heeft de Commissie op 5 juni 2003 gemachtigd met derde landen te onderhandelen over de vervanging van sommige bepalingen in bestaande bilaterale overeenkomsten door een communautaire overeenkomst.

(2)

Overeenkomstig de mechanismen en richtsnoeren in de bijlage bij het besluit van de Raad van 5 juni 2003 houdende machtiging van de Commissie om met derde landen te onderhandelen over de vervanging van sommige bepalingen in bestaande bilaterale overeenkomsten door een communautaire overeenkomst, heeft de Commissie namens de Gemeenschap met Pakistan onderhandeld over een overeenkomst inzake bepaalde aspecten van luchtdiensten.

(3)

Onder voorbehoud van mogelijke sluiting op een later tijdstip dient de overeenkomst waarover de Commissie heeft onderhandeld, te worden ondertekend en voorlopig te worden toegepast,

(1)

Overeenkomstig de bepalingen van de Verdragen moet om de drie jaar een gedeeltelijke vervanging plaatsvinden van de rechters en de advocaten-generaal van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen.

(2)

Voor de periode van 7 oktober 2009 tot en met 6 oktober 2015 dienen dertien rechters en vier advocaten-generaal te worden benoemd.

(3)

Op 25 februari 2009 heeft de conferentie van de vertegenwoordigers van de regeringen van de lidstaten elf rechters en vier advocaten-generaal bij het Hof van Justitie benoemd voor de bovengenoemde periode.

(4)

Ter vervollediging van de gedeeltelijke vervanging van de rechters bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen dienen de regeringen van de lidstaten nog twee rechters te benoemen wier huidige ambtstermijn afloopt op 6 oktober 2009,

(1)

Het Europees Raadgevend Comité voor de statistiek telt 24 leden.

(2)

Overeenkomstig artikel 4, lid 1, van Besluit nr. 234/2008/EG worden twaalf leden benoemd door de Commissie, na raadpleging van het Europees Parlement en de Raad.

(3)

De lidstaten hebben de Commissie een lijst met kandidaten met een gevestigde reputatie op statistiekgebied verstrekt.

(4)

De Commissie ziet erop toe dat bij de benoeming van die twaalf leden de gebruikers, respondenten en andere belanghebbenden bij de communautaire statistieken (met inbegrip van de wetenschappelijke wereld, de sociale partners en het maatschappelijk middenveld) gelijk vertegenwoordigd zijn,