Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document C2006/224/51

    Zaak C-323/06 P: Hogere voorziening ingesteld op 21 juli 2006 door Theodoros Kallianos tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Derde kamer) van 17 mei 2006 in zaak T-93/04 (Kallianos/Commissie)

    PB C 224 van 16.9.2006, p. 27–27 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

    16.9.2006   

    NL

    Publicatieblad van de Europese Unie

    C 224/27

    Hogere voorziening ingesteld op 21 juli 2006 door Theodoros Kallianos tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Derde kamer) van 17 mei 2006 in zaak T-93/04 (Kallianos/Commissie)

    (Zaak C-323/06 P)

    (2006/C 224/51)

    Procestaal: Frans

    Partijen

    Rekwirant: Theodoros Kallianos (vertegenwoordiger: G. Archambeau, advocaat)

    Andere partij in de procedure: Commissie van de Europese Gemeenschappen

    Conclusies van rekwirant

    —

    de hogere voorziening ontvankelijk en gegrond te verklaren;

    —

    het arrest van het Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen van 17 mei in zaak T-93/04, Kallianos/Commissie van de Europese Gemeenschappen, volledig te vernietigen, en te doen wat het Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen had moeten doen:

    a.

    het in antwoord op rekwirants klacht nr. R/335/03 van 2 juli 2003 genomen besluit van het tot aanstelling bevoegd gezag van 28 november 2003 nietig te verklaren;

    b.

    de Commissie te gelasten rekwirant alle bedragen te betalen die zij sinds het door de Rechtbank van eerste aanleg te Athene op 8 maart 1999 uitgesproken echtscheidingvonnis ten onrechte ten laste van zijn bezoldiging heeft betaald of ingehouden, daaronder begrepen de door de diensten van de Commissie op 18 september 1999 eenzijdig besloten indexering van de onverschuldigde alimentatie, vermeerderd met de wettelijke rente van 7 % vanaf de datum van de inhoudingen op de maandelijkse bezoldiging van rekwirant;

    c.

    de Commissie te veroordelen tot betaling van de kosten van betekening door een gerechtsdeurwaarder, daaronder begrepen de kosten van de vertaling van de Griekse vonnissen in het Frans, welke documenten haar tijdig ter beschikking zijn gesteld, dat wil zeggen een bedrag van 1 500 EUR, alsmede van de terugkerende kosten in het kader van rekwirants verweer, welke op 20 % van het bedrag van de veroordeling worden vastgesteld of op een door het Hof ex aequo et bono vastgesteld bedrag;

    d.

    de Commissie van de Europese Gemeenschappen te veroordelen tot alle kosten die in het kader van de procedure voor het Hof en het Gerecht van eerste aanleg zijn gemaakt.

    Middelen en voornaamste argumenten

    In zijn hogere voorziening stelt rekwirant in de eerste plaats dat de gemeenschapsinstellingen onbevoegd zijn om zich in de plaats van de lidstaten te stellen dan wel om hun nationale wetgeving op het gebied van echtscheidingsprocedures uit te leggen.

    In de tweede plaats betwist hij de stelling dat een echtscheidingsvonnis niet tot gevolg heeft dat door de kortgedingrechter vastgestelde voorlopige maatregelen automatisch worden beëindigd, maar bij deurwaardersexploot aan de Commissie moet worden betekend, wil zij zich, onder meer, ontslagen kunnen achten van de verplichting om ten behoeve van de ene echtgenoot inhoudingen te verrichten op het salaris van de andere echtgenoot (ambtenaar). Dienaangaande stelt hij in wezen dat de Commissie niet een derdebeslagene of een gewone werkgever is, daar elke ambtenaar op grond van het Ambtenarenstatuut gebonden is aan verplichtingen tot informatie en transparantie over zijn persoonlijke situatie. Voorts stelt hij dat het besluit tot alimentatie ten behoeve van een echtgenoot in het kader van een echtscheidingsprocedure van rechtswege wordt beëindigd door de uitspraak van het echtscheidingsvonnis en dat de kennisneming van dit vonnis door de Commissie op zich dus volstaat om alimentatieverplichtingen te beëindigen, zonder dat een dergelijk vonnis bij deurwaardersexploot moet worden betekend.

    Top