1.

“steun”: elke maatregel die aan alle criteria van artikel 107, lid 1, van het Verdrag voldoet;

2.

“steunverleningsperiode”: een of meerdere jaren binnen de periode 2021‐2030. Een lidstaat die steun voor een kortere periode wil toekennen, moet een boekjaar van de begunstigde als referentie nemen en steun op jaarbasis verlenen;

3.

“koolstoflekkage”: de mogelijkheid dat de wereldwijde broeikasgasemissies stijgen indien ondernemingen hun productie naar derde landen buiten de Unie verplaatsen omdat zij de kostenstijgingen als gevolg van het EU‐ETS niet aan hun afnemers kunnen doorberekenen zonder een significant verlies van marktaandeel;

4.

“maximale steunintensiteit”: het totale steunbedrag, uitgedrukt als een percentage van de in aanmerking komende kosten;

5.

“zelfopwekking”: de opwekking van elektriciteit door een installatie die niet kan worden beschouwd als een “elektriciteitsopwekker” in de zin van artikel 3, onder u), van Richtlijn 2003/87/EG;

6.

“begunstigde”: een onderneming die steun ontvangt;

7.

“EU-emissierecht (EUA)”: een overdraagbaar recht om gedurende een bepaalde periode één ton CO2-equivalent uit te stoten;

8.

“bruto toegevoegde waarde”: de bruto toegevoegde waarde tegen factorkosten, d.w.z. de bruto toegevoegde waarde tegen marktprijzen, minus indirecte belastingen plus subsidies;

9.

“EUA-termijnkoers” in euro: het gewone gemiddelde van de dagelijkse eenjaars termijnkoersen van EUA’s (slotverkoopkoersen) voor levering in december van het jaar waarvoor de steun wordt verleend, zoals waargenomen in een gegeven EU-koolstofbeurs van 1 januari tot en met 31 december van het jaar dat aan het jaar waarop de steun betrekking heeft, voorafgaat (10);

10.

“CO2-emissiefactor”: het gewogen gemiddelde, uitgedrukt in tCO2/MWh, van de CO2-intensiteit van de uit fossiele brandstoffen opgewekte elektriciteit in verschillende geografische gebieden. De weging geeft de productiemix van de fossiele brandstoffen in het geografisch gebied in kwestie correct weer. De CO2-factor wordt berekend als het quotiënt van de door de energiesector verstrekte gegevens over de CO2-equivalentemissies, gedeeld door de uit fossiele brandstoffen opgewekte elektriciteit in TWh (brutocijfer). In het kader van deze richtsnoeren (11) worden gebieden gedefinieerd als geografische zones a) die bestaan uit via stroombeurzen gekoppelde deelmarkten, of b) waarbinnen zich geen afgetekende congestie voordoet, en waar, in beide gevallen, de day-aheadprijzen op uurbasis op stroombeurzen binnen de zone voor een aanzienlijk percentage van alle uren van het jaar een prijsverschil in euro (op basis van de dagelijkse ECB-wisselkoersen) van ten hoogste 1 % te zien geven. Een dergelijke regionale differentiatie weerspiegelt het belang van met fossiele brandstoffen gestookte centrales voor de op de groothandelsmarkt bepaalde eindprijs en hun rol als marginale centrales in de ‘merit order’. Het loutere feit dat tussen twee lidstaten elektriciteit wordt verhandeld, impliceert niet automatisch dat zij een supranationaal gebied vormen. Gezien het ontbreken van relevante gegevens op subnationaal niveau omvatten de geografische gebieden het hele grondgebied van een of meer lidstaten. Op grond hiervan kunnen de volgende geografische gebieden worden omschreven: Adriatische Zee (Kroatië en Slovenië), Scandinavië (Zweden en Finland), Baltische staten (Litouwen, Letland en Estland), Centraal-West-Europa (Oostenrijk, Duitsland en Luxemburg), Iberisch Schiereiland (Portugal en Spanje), Tsjechië en Slowakije (Tsjechië en Slowakije) en alle andere lidstaten afzonderlijk. De overeenkomstige regionale maximumwaarden voor de CO2-factor, die als maximumwaarden gelden wanneer de aanmeldende lidstaat niet overeenkomstig punt 11 een beoordeling van de marktgebaseerde CO2-factor heeft gemaakt, zijn opgenomen in bijlage III. Met het oog op een gelijke behandeling van alle elektriciteitsbronnen en om mogelijke misbruiken te voorkomen, is dezelfde CO2-emissiefactor van toepassing op alle voorzieningsbronnen (eigen elektriciteitsproductie (“zelfopwekking”), overeenkomst tot elektriciteitslevering of levering via het net) en op alle steunbegunstigden in de betrokken lidstaat;

11.

“marktgebaseerde CO2-emissiefactor”, in tCO2/MWh: de lidstaten die voornemens zijn compensatie voor indirecte kosten toe te kennen, kunnen, in het kader van de aanmelding van de betrokken regeling, vragen dat de toepasselijke CO2-emissiefactor wordt bepaald op basis van een studie van het CO2-gehalte van de daadwerkelijke marginale technologie op de elektriciteitsmarkt. Bij die aanmelding van een marktgebaseerde CO2-emissiefactor moet de geschiktheid van de gekozen marktgebaseerde CO2-emissiefactor worden aangetoond aan de hand van een model van het elektriciteitssysteem waarmee de prijsvorming wordt gesimuleerd, en van waargenomen data voor de marginale technologie in het hele jaar t‐1 (met inbegrip van de uren dat invoer de marginale prijs bepaalde). Dit verslag moet ter goedkeuring bij de nationale toezichthouder worden ingediend en aan de Commissie worden gezonden wanneer de staatssteunmaatregel overeenkomstig artikel 108, lid 3, van het Verdrag bij de Commissie wordt aangemeld. De Commissie maakt, in het kader van haar verenigbaarheidsanalyse op grond van artikel 107, lid 3, onder c), van het Verdrag en de onderhavige richtsnoeren, een beoordeling van de geschiktheid van de studie en de daarmee verkregen marktgebaseerde CO2-emissiefactor;

12.

“werkelijke output”: de werkelijke productie van de installatie in jaar t, uitgedrukt in ton per jaar, bepaald ex post in jaar t+1;

13.

“werkelijk elektriciteitsverbruik”: het werkelijke elektriciteitsverbruik, uitgedrukt in MWh, in de installatie (met inbegrip van het elektriciteitsverbruik voor de productie van uitbestede producten die in aanmerking komen voor steun) in jaar t, bepaald ex post in jaar t+1;

14.

“efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik”: het op Prodcom 8-niveau (12) gedefinieerde productspecifieke elektriciteitsverbruik, uitgedrukt in MWh/ton output, dat wordt bereikt met de meest elektriciteitsefficiënte productiemethoden voor het beschouwde product. De actualisering van de efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik moet stroken met artikel 10 bis, lid 2, van Richtlijn 2003/87/EG. Voor producten in de in aanmerking komende bedrijfstakken waarvoor de uitwisselbaarheid van brandstof en elektriciteit werd vastgesteld in punt 2 van bijlage I bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2019/331 van de Commissie (13), worden de efficiëntiebenchmarks voor elektriciteitsverbruik binnen dezelfde systeemgrenzen vastgesteld, uitsluitend rekening houdend met het aandeel van elektriciteit voor de bepaling van het steunbedrag. De overeenkomstige elektriciteitsverbruikbenchmarks voor producten die onder de in aanmerking komende bedrijfstakken vallen, zijn opgenomen in bijlage II bij deze richtsnoeren;

15.

“fallback-efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik”: [...] procent van het werkelijke elektriciteitsverbruik, bij besluit van de Commissie vastgesteld samen met de efficiëntiebenchmarks voor elektriciteitsverbruik. Deze stemt overeen met de gemiddelde reductie-inspanning welke voortvloeit uit de toepassing van de efficiëntiebenchmarks voor elektriciteitsverbruik (benchmark-elektriciteitsverbruik/ex-ante-elektriciteitsverbruik). De fallback-benchmark wordt toegepast voor alle producten die onder de in aanmerking komende bedrijfstakken vallen, maar waarvoor geen efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik is gedefinieerd.

a)

Wanneer de in bijlage II opgenomen efficiëntiebenchmarks voor elektriciteitsverbruik van toepassing zijn op de door de begunstigde vervaardigde producten, is het maximale steunbedrag dat voor een installatie kan worden verleend voor kosten die in jaar t zijn gemaakt, gelijk aan:

Amaxt = Ai × Ct × Pt-1 × E × AOt

In deze formule is Ai de steunintensiteit, uitgedrukt als een breuk (bv. 0,75); Ct is de toepasselijke CO2-emissiefactor of marktgebaseerde CO2-emissiefactor (tCO2/MWh) (in jaar t); Pt-1 is de EUA-termijnkoers in jaar t‐1 (EUR/tCO2); E is de toepasselijke productspecifieke efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik als gedefinieerd in bijlage II, en AOt is de werkelijke output in jaar t. Deze begrippen worden in punt 1.3 gedefinieerd.

b)

Wanneer de in bijlage II opgenomen efficiëntiebenchmarks voor elektriciteitsverbruik niet van toepassing zijn op de door de begunstigde vervaardigde producten, is het maximale steunbedrag dat voor een installatie kan worden verleend voor kosten die in jaar t zijn gemaakt, gelijk aan:

Amaxt = Ai × Ct × Pt-1 × EF × AECt

In deze formule is Ai de steunintensiteit, uitgedrukt als een breuk (bv. 0,75); Ct is de toepasselijke CO2-emissiefactor (tCO2/MWh) (in jaar t); Pt-1 is de EUA-termijnkoers in jaar t‐1 (EUR/tCO2); EF is de fallback-efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik als gedefinieerd in bijlage II, en AEC is het werkelijke elektriciteitsverbruik (MWh) in jaar t. Deze begrippen worden in punt 1.3 gedefinieerd.

a)

andere staatssteun in verband met verschillende identificeerbare in aanmerking komende kosten;

b)

andere staatssteun ten behoeve van dezelfde, geheel of gedeeltelijk overlappende, in aanmerking komende kosten, en alle andere staatssteun zonder identificeerbare in aanmerking komende kosten, maar alleen als deze cumulering er niet toe leidt dat de maximale steunintensiteit die of het maximale steunbedrag dat voor de steun in het kader van dit punt geldt, wordt overschreden.

a)

stroken met de beginselen van transparantie, niet-discriminatie, gelijke behandeling en goed financieel beheer;

b)

waarborgen dat enkel projecten in aanmerking komen die bijdragen tot de diversificatie van de energiemix en de bevoorradingsbronnen van de lidstaat, tot de nodige herstructurering, milieutechnische opwaardering en aanpassing van de infrastructuur, tot schone technologieën, zoals technologieën op het gebied van hernieuwbare energie, of tot de modernisering van de energieproductiesector, zoals een efficiënte en duurzame stadsverwarming, en van de energietransmissie- en distributiesectoren;

c)

duidelijke, objectieve, transparante en niet-discriminerende selectiecriteria voor de rangschikking van de projecten vaststellen om te waarborgen dat alleen projecten worden geselecteerd die:

a)

andere staatssteun in verband met verschillende identificeerbare in aanmerking komende kosten;

b)

andere staatssteun ten behoeve van dezelfde, geheel of gedeeltelijk overlappende, in aanmerking komende kosten, en alle andere staatssteun zonder identificeerbare in aanmerking komende kosten, maar alleen als deze cumulering er niet toe leidt dat de maximale steunintensiteit die of het maximale steunbedrag dat voor deze steun in het kader van dit punt geldt, wordt overschreden.

a)

de aanbevelingen van het auditverslag ten uitvoer leggen, voor zover de terugverdientijd van de desbetreffende investeringen niet meer bedraagt dan drie jaar en de kosten van hun investeringen evenredig zijn, ofwel

b)

de koolstofvoetafdruk van hun elektriciteitsverbruik verminderen, om ten minste 30 % van hun elektriciteitsverbruik te dekken met koolstofvrije bronnen, ofwel

c)

een aanzienlijk deel van ten minste 50 % van het steunbedrag investeren in projecten die leiden tot substantiële reducties van de broeikasgasemissies van de installatie tot ver onder de toepasselijke benchmark voor kosteloze toewijzing in het EU‐ETS.

a)

de volledige tekst van de goedgekeurde steunregeling of het besluit tot individuele steunverlening en de uitvoeringsbepalingen daarvoor, of een link daarnaar;

b)

de identiteit van de steunverlenende autoriteit of autoriteiten;

c)

de naam en de identificatiecode van iedere begunstigde, met uitzondering van bedrijfsgevoelige en andere vertrouwelijke informatie in naar behoren gerechtvaardigde zaken en na instemming van de Commissie overeenkomstig de mededeling van de Commissie over het ambtsgeheim in staatssteunbesluiten (19);

d)

het steuninstrument (20), het steunelement en, indien verschillend, het nominale bedrag van de aan iedere begunstigde toegekende steun, uitgedrukt in hele bedragen, in nationale valuta (21);

e)

de datum van de toekenning van de steun (22) en de datum van bekendmaking;

f)

het type onderneming (kleine of middelgrote onderneming/grote onderneming);

g)

de regio waar de begunstigde gevestigd is (op NUTS 2-niveau of lager);

h)

de voornaamste economische bedrijfstak waarin de begunstigde actief is (op NACE-groepsniveau);

i)

de doelstelling van de steun.

a)

de naam van iedere begunstigde en van de gesteunde installaties waarvan hij eigenaar is;

b)

de bedrijfstak(ken) waarin iedere begunstigde actief is (aangeduid met NACE‐4-code);

c)

het jaar waarvoor de steun wordt verleend en het jaar waarin de steun wordt uitgekeerd;

d)

de werkelijke output voor elke gesteunde installatie in de relevante bedrijfstak;

e)

het werkelijke elektriciteitsverbruik voor elke gesteunde installatie (als steun is verleend met gebruikmaking van een fallback-efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik);

f)

de EUA-termijnkoers die gebruikt wordt om het steunbedrag per begunstigde te berekenen;

g)

de steunintensiteit;

h)

de nationale CO2-emissiefactor.