—

gezien artikel 225 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien de artikelen 7 en 8 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

—

gezien Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens en tot intrekking van Richtlijn 95/46/EG (algemene verordening gegevensbescherming) (1),

—

gezien Richtlijn (EU) 2015/2366 van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2015 betreffende betalingsdiensten in de interne markt, houdende wijziging van de Richtlijnen 2002/65/EG, 2009/110/EG en 2013/36/EU en Verordening (EU) nr. 1093/2010 en houdende intrekking van Richtlijn 2007/64/EG (2),

—

gezien Richtlijn (EU) 2015/849 van het Europees Parlement en de Raad van 20 mei 2015 inzake de voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld of terrorismefinanciering, tot wijziging van Verordening (EU) nr. 648/2012 van het Europees Parlement en de Raad en tot intrekking van Richtlijn 2005/60/EG van het Europees Parlement en de Raad en Richtlijn 2006/70/EG van de Commissie (3),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 19 februari 2020 getiteld “Een Europese datastrategie” (COM(2020)0066),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 8 maart 2018 getiteld “FinTech-actieplan”: voor een meer concurrerende en innovatieve Europese financiële sector” (COM(2018)0109),

—

gezien de gezamenlijke mededeling van de Commissie en de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid van 6 april 2016 getiteld “Gezamenlijk kader voor de bestrijding van hybride bedreigingen: een reactie van de Europese Unie” (JOIN(2016)0018),

—

gezien het Witboek van de Commissie van 19 februari 2020 getiteld “Kunstmatige intelligentie — een Europese benadering op basis van excellentie en vertrouwen” (COM(2020)0065),

—

gezien het antwoord van vicevoorzitter Dombrovskis namens de Commissie op vraag E-001130/2017 van 10 april 2017,

—

gezien het eindverslag van het directoraat-generaal Financiële Stabiliteit, Financiële Diensten en Kapitaalmarkten van de Commissie van oktober 2019 getiteld “Governance for a DLT/Blockchain enabled European electronic Access Point (EEAP)” (4),

—

gezien de studie van de Commissie naar de toepassing van de verordening betreffende afwikkelingsvergoedingen (5),

—

gezien de openbare raadpleging van de Commissie van 17 februari 2020 inzake de herziening van het regelgevingskader voor beleggingsondernemingen en marktdeelnemers,

—

gezien het eindverslag van het Forum op hoog niveau over de kapitaalmarktenunie van de Commissie op 10 juni 2020 getiteld “A New Vision for Europe’s Capital Markets” (6),

—

gezien het “Eindverslag van de deskundigengroep Regelgevende belemmeringen voor financiële innovatie van de Commissie: 30 aanbevelingen inzake regelgeving, innovatie en financiële diensten” van 13 december 2019,

—

gezien het gezamenlijk advies van de Europese toezichthoudende autoriteiten aan de Europese Commissie over de noodzaak van verbeterde wetgeving inzake ICT-risicobeheer in de financiële sector van de EU van 10 april 2019,

—

gezien het gezamenlijk advies van de Europese toezichthoudende autoriteiten aan de Europese Commissie over de kosten en baten van het ontwikkelen van een coherent kader voor het testen van de cyberveerkracht voor belangrijke marktdeelnemers en infrastructuren in de hele financiële sector van de EU van 10 april 2019,

—

gezien het gezamenlijk rapport van de Europese toezichthoudende autoriteiten getiteld “FinTech: Regulatory sandboxes and innovation hubs” van 7 januari 2019 (7),

—

gezien de richtsnoeren inzake ICT- en veiligheidsrisicobeheer van de Europese Bankautoriteit van 29 november 2019,

—

gezien het rapport van de Europese Bankautoriteit met advies voor de Europese Commissie inzake cryptovaluta van 9 januari 2019,

—

gezien het advies van de Europese Autoriteit voor effecten en markten voor de Commissie over initial coin offerings en cryptovaluta van 9 januari 2019,

—

gezien het raadplegingsdocument van de Europese Commissie over een EU-kader voor markten voor cryptovaluta van december 2019,

—

gezien zijn wetgevingsresolutie van 27 maart 2019 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad over Europese aanbieders van crowdfundingdiensten voor ondernemingen (ECSP) (8),

—

gezien zijn resolutie van 3 oktober 2018 over “distributed ledger”-technologieën en blockchains: vertrouwen opbouwen met desintermediatie (9),

—

gezien zijn resolutie van 17 mei 2017 over FinTech: de invloed van technologie op de toekomst van de financiële sector (10),

—

gezien zijn resolutie van 16 februari 2017 met aanbevelingen aan de Commissie over civielrechtelijke regels inzake robotica (11),

—

gezien de studie van april 2020, die in opdracht van de Commissie economische en monetaire zaken van het Parlement werd verricht, getiteld “Crypto-assets: Key developments, regulatory concerns and responses”,

—

gezien de studie van februari 2014, die in opdracht van de Commissie interne markt en consumentenbescherming van het Europees Parlement werd verricht, getiteld “Consumer Protection Aspects of Financial Services”,

—

gezien het rapport van de Europese Centrale Bank over de gevolgen van de digitalisering van detailhandelbetalingen voor de rol van katalysator van het Eurosysteem van juli 2019,

—

gezien de keynote speech van Benoît Coeure “FinTech for the People” van 31 januari 2019,

—

gezien de keynote speech van Yves Mersch “Lending and Payment Systems in Upheaval: the FinTech Challenge” van 26 februari 2019 tijdens de derde jaarlijkse conferentie over FinTech en digitale innovatie,

—

gezien het rapport van de Raad voor financiële stabiliteit “Decentralized Financial Technologies. Report on Financial Stability, Regulatory and Governance Implications” van 6 juni 2019,

—

gezien het rapport van de Raad voor financiële stabiliteit “FinTech and Market Structure in Financial Services: Market Developments and Potential Financial Stability Implications” van 14 februari 2019,

—

gezien het rapport van de Raad voor financiële stabiliteit “Crypto-assets: Report to the G20 on Work by the FSB and Standard-Setting Bodies” van 16 juli 2018,

—

gezien het rapport van de Raad voor financiële stabiliteit “Financial Stability Implications from FinTech, Supervisory and Regulatory Issues that Merit Authorities’ Attention” van 27 juni 2017,

—

gezien het raadplegingsdocument van 14 april 2020 van de Raad voor financiële stabiliteit getiteld “Addressing the regulatory, supervisory and oversight challenges raised by “global stablecoin” arrangements”,

—

gezien het onderzoek van de werkgroep Stablecoins van de G7 naar de effecten van mondiale stablecoins van oktober 2019,

—

gezien de “Guidance for a Risk-Based Approach to Virtual Assets and Virtual Asset Service Providers” van de Financiële Actiegroep van juni 2019,

—

gezien de aanbevelingen van de Financiële Actiegroep, zoals bijgewerkt in juni 2019, in het bijzonder Aanbeveling 16 inzake bankoverschrijvingen,

—

gezien de analyse van de Bank voor Internationale betalingen “Policy Responses to FinTech: a Cross-Country Overview” van januari 2020,

—

gezien de speech van Fernando Restoy “Regulating FinTech: what is going on, and where are the challenges?” van 16 oktober 2019 tijdens de ASBA-BID-FELABAN XVI Banking public-private sector regional policy dialogue,

—

gezien de artikelen 47 en 54 van het Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie economische en monetaire zaken (A9-0161/2020),

A.

overwegende dat digitale financiële diensten een voortdurend evoluerend onderdeel van de financiële sector vormen, en dat zowel de industrie als de regelgevende autoriteiten deze diensten permanent moeten monitoren, respectievelijk erop moeten inspelen;

B.

overwegende dat de interne markt van de Unie gekenmerkt wordt door open mededinging en gericht is op het tot stand brengen van een gelijk speelveld door middel van een geharmoniseerd regelgevingskader, vertrouwen op internationale normen, convergentie op het gebied van toezicht, en samenwerking ten aanzien van toezicht; overwegende dat de strategie van de Unie voor digitale financiële diensten daarom van dezelfde beginselen moet uitgaan;

C.

overwegende dat bij het reguleren van fintechbedrijven, het aanmoedigen van innovatie, en het waarborgen van een hoge mate van beleggersbescherming en financiële stabiliteit een evenwichtige benadering moet worden gevolgd;

D.

overwegende dat de term “cryptovaluta” gebruikt wordt voor een breed scala aan digitale activa, waaronder (maar niet alleen) virtuele munteenheden en tokens, maar dat bepaalde vormen van stablecoins of bepaalde tokens, zoals security tokens, er soms van zijn uitgesloten;

E.

overwegende dat de twee meest voorkomende gemeenschappelijke componenten van cryptovaluta zijn: i) het private karakter van de aanspraak met betrekking tot het onderliggende vermogensbestanddeel, de onderliggende vordering of het onderliggende recht, en ii) het gebruik van versleuteling en distributed ledger technology (DLT), of vergelijkbare technologieën, bij transacties met het vermogensbestanddeel en de intrinsieke of waargenomen waarde daarvan;

F.

overwegende dat cryptovaluta momenteel worden uitgegeven noch gegarandeerd door een centrale bank of een publieke autoriteit binnen de EU, en om diverse redenen kunnen worden gebruikt, bijvoorbeeld als ruilmiddel, voor beleggingsdoeleinden en om toegang te krijgen tot een product of dienst;

G.

overwegende dat stablecoins vergelijkbare kenmerken hebben met cryptovaluta en niet de vorm van een specifieke munteenheid aannemen, maar stoelen op een reeks instrumenten die tot doel hebben de schommelingen van hun prijs als uitgedrukt in een munteenheid tot een minimum te beperken; overwegende dat sommige cryptovaluta, met inbegrip van stablecoins en daaraan verwante technologieën, in potentie de efficiëntie, mededinging en transparantie kunnen vergroten en substantiële kansen en voordelen kunnen bieden voor de samenleving, aangezien sommige kunnen zorgen voor goedkopere en snellere betalingen, en nieuwe financieringsbronnen kunnen bieden voor kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s); overwegende dat de reeks instrumenten gericht op minimalisering van de prijsschommelingen nog niet is getest in situaties waarin aanzienlijke hoeveelheden transacties met stablecoins worden uitgevoerd;

H.

overwegende dat het publieke debat over privaat geïntroduceerde stablecoins gerelateerd kan zijn aan bepaalde tekortkomingen in het betalingenlandschap van de Unie;

I.

overwegende dat stablecoins een gangbaar betalingsmiddel zouden kunnen worden, hetgeen betekent dat er passende regelgeving voor moet worden vastgesteld en dat ze aan toezicht moeten worden onderworpen;

J.

overwegende dat digitale valuta van een centrale bank (CBDC’s) gebaseerd zijn op het concept van een stabiel vermogensbestanddeel en een soeverein karakter hebben, en derhalve niet hetzelfde zijn als cryptovaluta; overwegende dat de Chinese Volksbank (PBC) momenteel een proef uitvoert met een digitale valuta van de centrale bank, de Digital Currency Electronic Payment (DCEP); benadrukt dat het potentiële mondiale gebruik van de DCEP implicaties kan hebben voor internationale handel en consumentenbescherming;

K.

overwegende dat zowel binnen de Unie, als op mondiaal niveau nagedacht wordt over initiatieven voor het gebruik van CBDC’s;

L.

overwegende dat digitale financiële diensten een sterk grensoverschrijdend karakter hebben, dat verder gaat dan het niveau van de Unie, en dat internationale samenwerking en standaardisering, alsook efficiënt en effectief toezicht door de Unie op dit gebied, derhalve onontbeerlijk zijn;

M.

overwegende dat de ontwikkeling van digitale financiële diensten een sterk element van kapitaalstromen kan hebben, waardoor grensoverschrijdende investeringen worden aangetrokken; beklemtoont derhalve dat digitale financiële diensten kunnen bijdragen aan het concurrentievermogen van de Unie op de mondiale markten;

N.

overwegende dat er, volgens marktgegevens (12), in juni 2020 wereldwijd ruim 5 600 cryptovaluta in omloop waren, met een totale marktkapitalisatie van meer dan 260 miljard Amerikaanse dollar (13), waarvan 65 % alleen al bestaat uit bitcoins;

O.

overwegende dat volgens marktgegevens stablecoins in juni 2020 een totale marktkapitalisatie hadden bereikt van 10 miljard EUR, afgezet tegen 1,5 miljard EUR in januari 2018, en dat zij ondanks hun beperkte bereik vergeleken met andere cryptovaluta de potentie hebben snel uit te groeien tot mondiale schaal en een brede basis van massagebruikers, met name als BigTech-bedrijven ze gaan gebruiken voor de exploitatie van hun netwerken;

P.

overwegende dat deskundigen van de Europese Centrale Bank (ECB) in hun publicatie van 2019 (14) aangegeven hebben dat cryptovaluta weliswaar uiterst speculatief zijn, maar geen onmiddellijke bedreiging vormen voor de financiële stabiliteit; overwegende dat de Europese Autoriteit voor effecten en markten (ESMA) (15) en de Europese Bankautoriteit (EBA) (16) deze zienswijze delen; overwegende dat het Internationaal Monetair Fonds (IMF) in zijn rapport over de mondiale financiële stabiliteit van 2018 en de Raad voor financiële stabiliteit in zijn rapport van juli 2018 tot dezelfde conclusies zijn gekomen, maar dat deze laatste verdere analyse noodzakelijk acht, gezien de snelle evolutie op deze markten;

Q.

overwegende dat financiële instellingen, zoals uiteengezet in het EBA-rapport, momenteel een relatief beperkte hoeveelheid aan cryptovaluta gerelateerde activiteiten aangaan, maar dat hun belang waarschijnlijk zal groeien, met name in het kader van het toenemende gebruik van op DLT gebaseerde oplossingen; overwegende dat dergelijke activiteiten onder andere het hebben of verkrijgen van blootstelling aan cryptovaluta, het garanderen van initial coin offerings (ICO’s) en het aanbieden van diensten met betrekking tot cryptovaluta, zoals het bieden van bewaarportemonnees of beurzen, omvatten; overwegende dat de huidige prudentiële regels niet goed zijn toegerust op het opvangen van de grote volatiliteit en de grote risico’s van cryptovaluta;

R.

overwegende dat uit recent onderzoek blijkt dat cryptovaluta voornamelijk worden gebruikt als speculatieve belegging, en niet zozeer als betaalmiddel voor goederen of diensten die worden geboden door een legale handelaar; overwegende dat de ETA’s hebben benadrukt dat cryptovaluta die niet kwalificeren als financiële instrumenten binnen het toepassingsgebied van de financiële regelgeving van de Unie, specifieke risico’s met zich meebrengen, voornamelijk in de zin van beleggers- en consumentenbescherming en marktintegriteit; overwegende dat cryptovaluta tot grotere risico’s op het gebied van witwaspraktijken, fraude, belastingontwijking en externe aanvallen zouden kunnen leiden;

S.

overwegende dat de invoering van nieuwe technologieën er in hoge mate toe kan bijdragen dat financiële dienstverleners aan hun lopende toezicht- en nalevingsverplichtingen kunnen voldoen;

T.

overwegende dat binnen het bereik van cryptovaluta die kwalificeren als financiële instrumenten op grond van het EU-recht, hun classificatie als zodanig afhankelijk is van de nationale bevoegde autoriteiten die de nationale uitvoering van het EU-recht toepassen, waardoor er discrepanties ontstaan in de toezicht- en regelgevingsaanpak, hetgeen schadelijk is voor de consistentie en een gelijk speelveld in de Unie; overwegende dat een dergelijke classificatie en integratie binnen het wetgevend kader van de EU niet onproblematisch is, aangezien verschillende cryptovaluta verschillende kenmerken hebben, die ook nog eens met de tijd kunnen veranderen;

U.

overwegende dat ICO’s een alternatieve financieringsbron voor innovatieve bedrijven en startende ondernemingen kunnen vormen tijdens de eerste fase van hun ontwikkeling, maar dat ze tevens beleggers blootstellen aan een groot risico op verlies vanwege de uiterst speculatieve aard en de kwetsbaarheid voor fraude; overwegende dat het jaarlijks economisch verlag 2018 van de Bank voor Internationale Betalingen aangeeft dat ten minste 22,5 % van de ICO’s frauduleuze Ponziregelingen bleken te zijn;

V.

overwegende dat cryptovaluta in potentie op een veilige manier de transactiekosten kunnen verminderen in een wereld met steeds meer digitaal toezicht, indien zij worden onderworpen aan een strikt, passend en op risico’s gebaseerd regelgevingsstelsel;

W.

overwegende dat digitale financiële diensten op een aantal manieren kunnen bijdragen aan het aanpakken van de economische gevolgen van de Covid-19-uitbraak voor burgers, kmo’s, en andere bedrijven en financiële diensten; overwegende dat de COVID-19-uitbraak in uiteenlopende mate in de lidstaten het potentieel heeft aangetoond, dat digitale financiële diensten te bieden hebben voor zowel consumenten als de economie;

X.

overwegende dat grote technologiebedrijven en mondiale digitale platforms steeds meer financiële diensten aanbieden; overwegende dat grote marktdeelnemers in de digitale sector profiteren van concurrentievoordelen zoals schaaleconomie, enorme grensoverschrijdende gebruikersnetwerken, eenvoudige toegang tot financiering en de mogelijkheid om via gegevensverwerkingstechnologieën zoals “big data analytics” grote hoeveelheden door gebruikers geboden gegevens binnen te halen, die op diverse manieren een enorme meerwaarde bieden; overwegende dat de aanwezigheid van BigTech-bedrijven op de fintechmarkt in potentie de eerlijke concurrentie en innovatie kunnen schaden;

Y.

overwegende dat de onlangs blootgelegde frauduleuze activiteiten in de fintechindustrie laten zien dat we behoefte hebben aan een holistische benadering van de risico’s voor de bescherming van consumenten en beleggers naar aanleiding van tekortschietende financiële verslaglegging, fraude en insolventieprocedures;

Z.

overwegende dat het aandeel niet-contante betalingen de afgelopen jaren aanzienlijk is toegenomen; overwegende dat een verbeterd kader voor niet-contante transacties er niet in moet resulteren dat wordt getornd aan de mogelijkheid om contanten als betaalmiddel te gebruiken;

AA.

overwegende dat de financiële sector de grootste gebruiker van informatie- en communicatietechnologieën (ICT) in de wereld is, en goed is voor ongeveer een vijfde van alle ICT-uitgaven;

AB.

overwegende dat het gebruik van nieuwe technologieën in de financiële sector nieuwe risico’s met zich kan brengen waarvoor moet worden voorzien in reglementering en toezicht, teneinde de financiële stabiliteit, de integriteit van de interne markt en de bescherming van de consument te waarborgen;

AC.

overwegende dat het toenemende gebruik van kunstmatige intelligentie in de sector financiële diensten betekent dat voor grotere operationele veerkracht en passend toezicht, alsook gegevensbescherming als bedoeld in het recht van de Unie, moet worden gezorgd;

AD.

overwegende dat nieuwe operationele problemen, in het bijzonder ICT- en veiligheidsrisico’s, tot systemische risico’s voor de financiële sector kunnen leiden; overwegende dat passende maatregelen nodig zijn om deze risico’s aan te pakken, zoals aangegeven door het Europees Comité voor systeemrisico’s (17);

AE.

overwegende dat het bestaande pakket EU-regels voor financiële diensten niet alle operationele risico’s afdekt;

AF.

overwegende dat de ICT-en beveiligingsrisico’s waar de financiële sector mee geconfronteerd wordt, en de mate van integratie ervan op het niveau van de Unie, pleiten voor specifieke en gesofisticeerdere acties die stoelen op (maar verder gaan) dan Richtlijn (EU) 2016/1148 van het Europees Parlement en de Raad van 6 juli 2016 houdende maatregelen voor een hoog gemeenschappelijk niveau van beveiliging van netwerk- en informatiesystemen in de Unie (18);

AG.

overwegende dat cyberveerkracht integrerend onderdeel uitmaakt van het werk dat autoriteiten op mondiaal vlak verrichten betreffende de operationele veerkracht van financiële instellingen;

AH.

overwegende dat een goed functionerende, duurzame en veerkrachtige financiële EU-markt moet worden gekenmerkt door grote efficiëntie ten aanzien van de verdeling van kapitaal en risico, alsook door de breedst denkbare financiële inclusie van burgers binnen financiële diensten;

AI.

overwegende dat het gebruik van cloud computing-diensten aanzienlijke voordelen kan bieden met betrekking tot de operationele weerbaarheid en de efficiëntie van financiële dienstverleners, afgezet tegen de oude oplossingen op locatie, maar tegelijk aanvullende problemen met zich meebrengt ten aanzien van de veiligheid van gegevens en processen, de bedrijfscontinuïteit in het geval van storingen en de algemene kwetsbaarheid met betrekking tot cybercriminaliteit;

AJ.

overwegende dat er behoefte is aan een gelijk speelveld tussen financiële diensten en technologische bedrijven om te zorgen dat alle bedrijven op gelijke voet kunnen concurreren, overeenkomstig het beginsel van “hetzelfde risico, dezelfde activiteit, dezelfde regelgeving”;

AK.

overwegende dat de introductie van digitale financiële diensten niet moet leiden tot regelgevingsarbitrage, en evenmin tot minder consumentenbescherming, minder veiligheid of risico’s ten aanzien van financiële stabiliteit;

AL.

overwegende dat veel grote financiële instellingen in de EU afhankelijk zijn van aanbieders uit derde landen voor cloud computing-diensten;

AM.

overwegende dat het Europees Comité voor gegevensbescherming een voorname rol te spelen heeft bij het ondersteunen van bedrijven om meer inzicht te krijgen in hun verplichtingen op het gebied van naleving van de AVG;

AN.

overwegende dat cryptovaluta doorgaans geen bekende oorsprong hebben en geen financiële vordering op een onderliggend actief vertegenwoordigen, in tegenstelling tot stablecoins, security tokens en commodity tokens, die alle wel een bekende uitgever hebben;

AO.

overwegende dat, hoewel de tokens die door ondernemers in de vorm van vorderingen op een kasstroom, op een aandeel of op een toekomstig product of een toekomstige dienst worden uitgegeven ook op een andere manier kunnen worden geclassificeerd, hun classificatie in het recht van de EU wettelijke voorspelbaarheid en homogeniteit op de Europese markten moet waarborgen; overwegende dat een technologisch relevante en functionele regelgeving van de tokens rekening moet houden met een potentieel hybride ontwerp en moet voorzien in definities die de consumenten- en beleggersbescherming optimaliseren, de rechtszekerheid vergroten en het krachtige potentieel van deze instrumenten ten aanzien van het financieren van risicovolle ondernemingsprojecten benutten; overwegende dat de onderliggende economische functie van tokens een belangrijke indicator voor de classificatie ervan is;

AP.

overwegende dat de Financiële Actiegroep (FATF) een brede definitie van virtuele valuta heeft vastgesteld en heeft aanbevolen binnen het bereik van verplichtingen inzake de bestrijding van het witwassen van geld en van terrorismefinanciering alle natuurlijke en rechtspersonen op te nemen die activiteiten verrichten zoals de handel in cryptovaluta, de overdracht van cryptovaluta, en de deelname aan en levering van financiële diensten met betrekking tot initial coin offerings;

AQ.

overwegende dat witwaspraktijken een groot gevaar vormen, dat binnen de omgeving van digitale financiële diensten moet worden voorkomen; overwegende dat zelfs indien digitale financiële diensten de financiële inclusie zouden vergroten, er toch een alomvattende regeling voor naleving van het “ken-uw-klant”-beginsel en van de verplichtingen inzake de bestrijding van het witwassen van geld, zoals bedoeld in het recht van de EU, moet worden vastgesteld; overwegende dat hoewel cryptovaluta voor illegale activiteiten kunnen worden gebruikt hun wettelijke status als betaalmiddel — in plaats van ruilmiddel — kan leiden tot beter toezicht op en betere preventie van financiële criminaliteit;

AR.

overwegende dat grotere connectiviteit, het internet der dingen en de interactie tussen mens en machine kunnen leiden tot een betere ervaring van financiële dienstverlening, maar ook nieuwe risico’s met zich meebrengen ten aanzien van de privacy en de bescherming van persoonsgegevens, de kwaliteit van de interactie, operationeel risicomanagement en problemen met cyberveiligheid;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.