(1)

Op 21 december 2020 heeft de Europese Commissie (“de Commissie”) op grond van artikel 10 van de basisverordening een antisubsidieprocedure ingeleid betreffende de invoer van optischevezelkabels van oorsprong uit de Volksrepubliek China (“China”, “de VRC” of “het betrokken land”). Zij heeft daartoe een bericht van inleiding bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie (2) (“het bericht van inleiding”).

(2)

De Commissie heeft het onderzoek geopend naar aanleiding van een klacht die werd ingediend door Europacable (“de klager”) namens producenten in de Unie. De klager vertegenwoordigde meer dan 25 % van de totale productie van optischevezelkabels (“optical fibre cables” — “OFC”) in de Unie. Het bij de klacht gevoegde bewijsmateriaal inzake subsidiëring en aanmerkelijke schade als gevolg daarvan was voldoende om de opening van het onderzoek te rechtvaardigen.

(3)

Voorafgaand aan de opening van het antisubsidieonderzoek heeft de Commissie overeenkomstig artikel 10, lid 7, van de basisverordening de Chinese overheid (3) ervan in kennis gesteld dat zij een met het nodige bewijsmateriaal gestaafde klacht had ontvangen, en heeft zij haar uitgenodigd voor overleg. Op 16 december 2020 vond overleg plaats met de Chinese overheid. Er kon echter geen overeenstemming worden bereikt.

(4)

Op 24 september 2020 opende de Europese Commissie een afzonderlijk antidumpingonderzoek naar hetzelfde product van oorsprong uit de VRC (4) (“het afzonderlijke antidumpingonderzoek”). De analyse van de schade, het oorzakelijke verband en het belang van de Unie in het onderhavige antisubsidieonderzoek en in het afzonderlijke antidumpingonderzoek zijn mutatis mutandis identiek, aangezien de definitie van de bedrijfstak van de Unie, de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, de beoordelingsperiode en het onderzoektijdvak in beide onderzoeken dezelfde zijn.

(5)

De Commissie heeft opmerkingen over de opening van het onderzoek ontvangen van de Chinese overheid, de Chinese Kamer van Koophandel voor de in- en uitvoer van machines en elektronische producten (“CCCME”), één importeur (Connect Com) en de klager.

(6)

De Chinese overheid voerde aan dat er geen onderzoek zou moeten worden geopend omdat de klacht niet voldeed aan de vereisten inzake bewijsmateriaal van artikel 11, leden 2 en 3, van de WTO-Overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen (“SCM-overeenkomst”) en van artikel 10, lid 2, van de basisverordening. Volgens de Chinese overheid was er onvoldoende bewijs van tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies, schade en een oorzakelijk verband tussen de invoer met subsidiëring en de schade. Als reactie op dit argument van de Chinese overheid betoogde de klager dat de klacht informatie bevatte die redelijkerwijs beschikbaar was en dat in de klacht ruimschoots voldoende bewijsmateriaal inzake subsidiëring, schade en een oorzakelijk verband tussen beide was aangedragen. De Chinese overheid herhaalde dat de klacht onvoldoende bewijsmateriaal bevatte om aan de geldende normen voor de bewijsvoering te voldoen, en dat ongeacht welke informatie redelijkerwijs beschikbaar was voor de klager, er altijd voldoende bewijsmateriaal voor het bestaan van een subsidie, van aanmerkelijke schade en van een oorzakelijk verband moet zijn.

(7)

De Commissie heeft het argument van de Chinese overheid afgewezen. Het bewijsmateriaal in de klacht bestond immers uit de gegevens waarover de klager in dat stadium redelijkerwijs kon beschikken. Zoals aangetoond in het memorandum over de toereikendheid van het bewijsmateriaal, met daarin de beoordeling door de Commissie van al het haar ter beschikking staande bewijsmateriaal inzake de VRC en op basis waarvan de Commissie het onderzoek had geopend, was er in de fase van de opening van het onderzoek voldoende bewijs dat de vermeende subsidies, in termen van het bestaan, de omvang en de aard ervan, aanleiding tot compenserende maatregelen konden geven. De klacht bevatte ook voldoende bewijsmateriaal inzake het bestaan van schade voor de bedrijfstak van de Unie, die werd veroorzaakt door de invoer met subsidiëring.

(8)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie niet gebruik had kunnen maken van de beschikbare gegevens om het gebrek aan bewijsmateriaal in de klacht te verhelpen. De Commissie merkte op dat de Chinese overheid verkeerd heeft begrepen wat de Commissie in het stadium van de opening van het onderzoek heeft gedaan. Zoals uiteengezet in overweging 7, bevatte de klacht voldoende bewijsmateriaal op grond van artikel 10, lid 2, van de basisverordening om de opening van een onderzoek te rechtvaardigen. Logischerwijs had de klacht niet alle noodzakelijke van de Chinese overheid gevraagde informatie bevatten, aangezien deze deel uitmaakte van de gedetailleerde beoordeling die de Commissie tijdens het onderzoek verricht. Bovendien heeft de Commissie de klacht onderzocht in het licht van alle informatie waarover zij beschikte met betrekking tot de vermeende subsidiëring, waaronder haar eerdere praktijk. Dit betekent niet dat de Commissie gebruik maakt van de beschikbare gegevens, maar dat zij gebruik maakt van alle beschikbare informatie om de beweringen in de klacht te bevestigen. Het argument werd derhalve afgewezen.

(9)

Tijdens het overleg voorafgaand aan de inleiding van de procedure en in haar opmerkingen naar aanleiding van de inleiding voerde de Chinese overheid meer specifiek aan dat de klager de Chinese wetten selectief had gebruikt en het verband ervan met de OFC-bedrijfstak verkeerd had geïnterpreteerd, en verklaarde zij dat beleidsdocumenten zoals de Catalogus van hoogtechnologische producten van de VRC, de “Breedband-China”-strategie, het Dertiende vijfjarenplan en de “Made in China 2025”-strategie, enkel niet-bindende richtsnoeren zijn. De Chinese Kamer van Koophandel voor de in- en uitvoer van machines en elektronische producten (“CCCME”) herhaalde dit argument. De Chinese overheid vermeldde ook dat in het document “Made in China 2025” niet specifiek aan OFC wordt gerefereerd. De klager voerde aan dat de Commissie bij eerdere onderzoeken reeds had vastgesteld dat China’s vijfjarenplannen bindend zijn.

(10)

De Commissie merkte op dat de Chinese overheid niet het bestaan van dergelijke plannen, programma’s of aanbevelingen betwist, maar enkel de mate waarin zij bindend zijn voor de OFC-bedrijfstak. Verder constateerde de Commissie dat de klager bewijsmateriaal had verstrekt waaruit bleek dat er in diverse overheidsdocumenten melding wordt gemaakt van “optische vezel”, terwijl “optischevezelnetwerk” wordt genoemd in de “Made in China 2025”-strategie. De Chinese overheid leverde geen enkel bewijs dat die verklaringen niet op het betrokken product van toepassing zouden zijn.

(11)

Voorts stelde de Chinese overheid dat noch staatsondernemingen, noch staatsbanken, noch de Chinese Export & Credit Insurance Corporation (“Sinosure”) als overheidsinstanties kunnen worden aangemerkt en dat de klager zich ten onrechte had gebaseerd op eerdere bevindingen van de Commissie ten aanzien van bedrijfstakken die volledig los staan van de OFC-bedrijfstak. De CCCME herhaalde de stelling dat staatsbanken niet als overheidsinstanties kunnen worden aangemerkt. De klager voerde aan dat de Commissie in eerdere onderzoeken heeft vastgesteld dat staatsbanken en Sinosure overheidsinstanties zijn. De Chinese overheid stelde dat eerdere bevindingen van de Commissie ten aanzien van niet-verbonden bedrijfstakken niet konden worden aangemerkt als voldoende bewijsmateriaal in de klacht inzake de stelling dat staatsbanken en Sinosure in het huidige onderzoek als overheidsinstanties optraden.

(12)

De Commissie merkte op dat dit argument van de Chinese overheid samenhangt met het reeds hiervoor genoemde argument, en dat in de klacht onder meer de Chinese bankenwet wordt genoemd, waarvan de Chinese overheid niet betwist dat deze deel uitmaakt van de Chinese wetgeving. De Commissie wees er tevens op dat recente EU-antisubsidieonderzoeken wat dit punt betreft tot andere conclusies hebben geleid (5). Het feit dat deze onderzoeken betrekking hadden op bedrijfstakken die geen verband houden met de OFC-bedrijfstak, doet er niet aan af dat voornoemde instellingen als overheidsinstanties werden aangemerkt. Bovendien kan bewijsmateriaal inzake staatseigendom worden beschouwd als bewijsmateriaal dat “bevestigt of erop wijst” dat een entiteit een overheidsinstantie is die een financiële bijdrage kan verlenen (6).

(13)

Naar aanleiding van de opening van het onderzoek stelde de Chinese overheid verder dat de klager niet het nodige had aangedragen wat betreft de voorwaarden voor toepassing van een buitenlandse benchmark voor leningen en voor grondgebruiksrechten. De Commissie stelde evenwel vast dat de beweringen in de klacht steun vinden in recente antisubsidieonderzoeken van de EU waarin met betrekking tot die zaken de conclusie wordt getrokken dat externe benchmarks gecorrigeerd voor de geldende omstandigheden in de VRC noodzakelijk zijn (7).

(14)

Voorts stelde de Chinese overheid dat diverse door de klager aangevoerde subsidieregelingen niet als subsidie konden worden beschouwd, aangezien in de klacht geen nader bewijsmateriaal werd aangedragen inzake het bestaan, de omvang en de aard van de desbetreffende subsidies of het rechtstreekse verband tussen de subsidie en het betrokken product.

(15)

De klager voerde aan dat de klacht voorbeelden bevatte van specifieke rechtstreekse overdrachten van middelen en dat specifiek werd verwezen naar jaarverslagen van talrijke Chinese producenten-exporteurs van OFC waaruit duidelijk bleek dat er rechtstreekse overdrachten van middelen plaatsvonden die werden ontvangen in de vorm van subsidies. Voorts verstrekte de klager een door een van de producenten-exporteurs gepubliceerd document waarin de financiële steun in kaart werd gebracht die deze producent-exporteur van de Chinese overheid had ontvangen.

(16)

Verder stelde de Chinese overheid met betrekking tot diverse subsidies dat de klager geen bewijsmateriaal had verstrekt inzake voordeel en specificiteit. De Commissie oordeelde dat de klager voldoende bewijsmateriaal inzake voordeel en specificiteit had verstrekt, voor zover dat hem redelijkerwijs ter beschikking stond. Hoe dan ook, de Commissie bestudeerde het bewijsmateriaal in de klacht en voerde haar eigen beoordeling uit van alle relevante elementen in het memorandum over de toereikendheid van het bewijsmateriaal, dat bij de inleiding van de procedure in het niet-vertrouwelijke dossier werd opgenomen. De Chinese overheid herhaalde haar opmerkingen naar aanleiding van de inleiding van de procedure, maar verstrekte geen aanvullend bewijsmateriaal.

(17)

De Commissie concludeerde derhalve dat de klacht voldoende bewijsmateriaal bevatte om het bestaan van de vermeende subsidiëring door de Chinese overheid te staven.

(18)

Naar aanleiding van de opening van het onderzoek stelden de Chinese overheid en de CCCME dat de klager ten onrechte had genegeerd dat de OFC-bedrijfstak in de Unie subsidies ontving die in grote mate overeenkwamen met die in de VRC en dat de Commissie niet met twee maten en twee gewichten mocht werken. De klager betoogde dat deze beweringen niet ter zake doen in het onderhavige onderzoek. De Chinese overheid was het daar niet mee eens en stelde dat de Commissie, door vermeende subsidies in China te onderzoeken, de markt verstoort ten nadele van concurrenten buiten de Unie. Een dergelijke benadering zou leiden tot protectionistische maatregelen die uiteindelijk de internationale handel en ontwikkeling zouden belemmeren.

(19)

Dit argument inzake subsidies in de EU heeft geen rol gespeeld bij de beoordeling van de Commissie die ten grondslag ligt aan de inleiding van deze zaak, aangezien zij niet vallen onder de met het oog hierop beoordeelde factoren.

(20)

Tot slot stelde de Chinese overheid in haar opmerkingen naar aanleiding van de inleiding dat er in de berekening van prijsonderbieding/prijsbederf geen daadwerkelijke verkoopinformatie werd verstrekt en dat de antwoorden op de vragenlijst van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie geen zinvolle samenvatting van gevoelige informatie verstrekten. Volgens haar kon zij daardoor de beweringen van de klager over schade niet goed weerleggen en leken deze antwoorden op de vragenlijst in tegenspraak te zijn met de klacht wat de gestelde schade betreft.

(21)

De Commissie oordeelde dat in de versie van de klacht voor inzage door belanghebbenden en in de antwoorden op de vragenlijst al het essentiële bewijsmateriaal en niet-vertrouwelijke overzichten van vertrouwelijk behandelde gegevens waren opgenomen om belanghebbenden in staat te stellen hun rechten van verweer tijdens de hele procedure uit te oefenen. Er wordt aan herinnerd dat artikel 29 van de basisverordening voorziet in de bescherming van vertrouwelijke inlichtingen wanneer de bekendmaking ervan een concurrent aanmerkelijke mededingingsvoordelen zou geven of degene die de inlichtingen heeft verstrekt of van wie hij deze inlichtingen heeft verkregen, ernstig zou benadelen. De argumenten van de Chinese overheid in dit verband werden daarom verworpen.

(22)

Wat de materiële voorwaarden voor de opening van het onderzoek betreft, voerden de Chinese overheid en de CCCME aan dat de klager geen vergelijkbare gegevens heeft verstrekt over verkoopprijzen en winstgevendheid. De Chinese overheid en de CCCME stelden ook dat de door de klagers opgegeven streefwinst niet gerechtvaardigd was en dat de door de klagers geleden schade door andere elementen kon zijn veroorzaakt, zoals het feit dat een producent in de Unie te grote voorraden aanhield.

(23)

Connect Com steunde de argumenten van de Chinese overheid met betrekking tot de inleiding. Connect Com stelde meer in het bijzonder dat een antidumpingonderzoek en een gelijktijdig antisubsidieonderzoek mogelijk tot dubbele compensatie voor de bedrijfstak in de Unie en tot misbruik van compenserende maatregelen zouden kunnen leiden. Connect Com voerde aan dat de beweringen in de klacht ten aanzien van het bestaan van een subsidie, van schade en van een oorzakelijk verband tussen de subsidie en de schade niet door voldoende bewijs werden ondersteund. Wat het gebrek aan bewijs voor een oorzakelijk verband betreft, stelde Connect Com dat er een aantal alternatieve redenen waren voor een afname van het marktaandeel van de bedrijfstak in de Unie, zoals een toename van de invoer uit andere derde landen tijdens de beoordelingsperiode, en dat er in de EU sprake was van overcapaciteit. Daarnaast stelde Connect Com dat de klacht een loutere kopie was van de klacht van het antidumpingonderzoek en dat de klager een onderscheid had moeten maken tussen de gestelde schade wegens dumping en de gestelde schade wegens subsidies.

(24)

De Chinese overheid en de CCCME voerden bovendien aan dat in de klacht geen schade werd aangetoond, aangezien de bedrijfstak van de Unie zijn productie had verhoogd en de geringe daling van de productiecapaciteit als gevolg van het onvermogen van de bedrijfstak van de Unie om te voldoen aan al het nieuw ontwikkelde verbruik in Europa, op zichzelf gezien geen aanwijzing voor aanmerkelijke schade was. Ook het verkoopvolume nam toe, terwijl de bedrijfstak van de Unie een marktaandeel van bijna 80 % behield en de ontwikkeling van de winstgevendheid onduidelijk was en niet op schade wees. In dit verband stelde de klager dat de stijging van het verbruik in de Unie ten goede kwam aan de invoer uit de VRC, dat het resterende marktaandeel niet relevant was voor de beoordeling van de schade en dat de gevolgen van de door Chinese producenten gewonnen aanbestedingen zich met enige vertraging zouden voordoen. De CCCME antwoordde dat uit de gegevens over verbruik, productie en productiecapaciteit bleek dat de bedrijfstak van de Unie in staat was in het grootste deel van de stijging van het verbruik in de EU te voorzien, en tegelijkertijd zijn activiteiten uit te breiden.

(25)

Voorts betoogden de Chinese overheid en de CCCME dat de klacht geen bewijs van een oorzakelijk verband tussen invoer met subsidëring en schade bevatte. Ten eerste betoogden de Chinese overheid en de CCCME dat de invoer uit de VRC losstond van de ontwikkeling van de bedrijfstak van de Unie. Bij wijze van voorbeeld voerden zij aan dat de bedrijfstak van de Unie tijdens de sterkste stijging van de omvang van de invoer uit China in de periode 2017-2018 de meest significante stijging van winstgevendheid optekende. Ten tweede steeg de invoer uit derde landen in de periode 2018-2019, in tegenstelling tot de invoer uit de VRC, zodat het effect daarvan niet aan China kon worden toegeschreven, en zo er sprake is van schade, ging het om schade door eigen toedoen als gevolg van de trage reactie van de bedrijfstak van de Unie op marktbewegingen.

(26)

De klager voerde in reactie op dit argument aan dat er een oorzakelijk verband kon worden vastgesteld, aangezien de schade zich gelijktijdig met de toename van de invoer uit de VRC voordeed, en dat de invoer uit derde landen niet als schadeoorzaak kon worden beschouwd omdat deze invoer minimaal was of geen schade veroorzakende prijsniveaus liet zien.

(27)

De CCCME antwoordde door eraan te herinneren dat de bedrijfstak van de Unie tijdens de sterkste stijging van het volume van de invoer uit de VRC in de periode 2017-2018 de meest significante stijging van winstgevendheid optekende en dat de toename van de invoer uit de VRC losstond van de dalende volumes van de verkoop door de bedrijfstak van de Unie. Daarentegen merkte de CCCME wat de invoer uit derde landen betreft op dat de totale invoer uit derde landen toenam, terwijl de invoer uit de VRC in de periode 2018-2019 daalde. Tot slot merkte de CCCME op dat de klager niet betwistte dat vrijwel alle schade-indicatoren in de klacht een positieve trend vertoonden en dat de gestelde schade ten minste tot op zekere hoogte door eigen toedoen werd veroorzaakt. Bovendien stelde de CCCME dat de effecten van de COVID-19-pandemie en de beweringen inzake het bestaan van een kartel voor stroomkabels eveneens in aanmerking moeten worden genomen bij de beoordeling van de effecten van invoer met subsidiëring op de situatie van de bedrijfstak van de Unie. Voorts verklaarden de Chinese overheid en de CCCME dat de door de klager overgelegde invoergegevens niet betrouwbaar waren, omdat zij achterhaald waren en gebaseerd waren op aannames ten aanzien van het gewicht van het betrokken product en het aandeel ervan in GN-code 8544 70 00. Bovendien waren de berekeningen van de prijsonderbieding in de klacht volgens de Chinese overheid en de CCCME gebrekkig omdat die slechts betrekking hadden op één exporteur in één specifieke aanbesteding.

(28)

De klager verwees naar zijn antwoord in het parallelle antidumpingonderzoek, dat een langere periode in aanmerking moest worden genomen om de stijging van de omvang van de invoer waar te nemen, hetgeen niet door de CCCME werd betwist en door gegevens van derden op basis van marktonderzoek (CRU) werd bevestigd, en dat de berekeningen niet gebrekkig waren omdat de klager uitsluitend redelijkerwijs beschikbare informatie moest verstrekken, waaronder informatie van verschillende producenten in de Unie en in de VRC.

(29)

De CCCME antwoordde dat het aan klager was zijn argumenten te onderbouwen en bewijs te leveren met betrekking tot invoergegevens en dat de gegevens op basis van marktonderzoek (CRU) betrekking hadden op optische vezels en niet op optischevezelkabels. Wat de berekeningen van de prijsonderbieding en het prijsbederf betreft, herhaalde de CCCME dat deze niet voldeden aan de norm voor voldoende bewijsmateriaal en dat de klager zich voor significante berekeningen uitsluitend baseerde op de prijzen van één Chinese producent (bv. de uitvoerprijs in het vrije verkeer die werd gebruikt voor de berekening van de schademarge voor het eerste halfjaar van 2019 en de uitvoerprijs die werd gebruikt voor de productiekosten voor de prijsbederfmarge voor het tweede halfjaar van 2019).

(30)

De Commissie was van oordeel dat geen van de beweringen bij opening de conclusie weerlegde dat er voldoende bewijsmateriaal was om een antisubsidieprocedure in te leiden. De klacht bevatte immers voldoende bewijsmateriaal inzake aanmerkelijke schade voor de bedrijfstak van de Unie door de invoer met subsidiëring. Uit de specifieke schadeanalyse van de klacht bleek een grotere penetratie van de EU-markt (zowel in absolute als in relatieve termen) door de invoer uit de VRC tegen prijzen die de prijzen van de bedrijfstak van de Unie zelf aanzienlijk onderbieden. Dit suggereerde dat de gestelde invoer met subsidiëring aanmerkelijke schade had toegebracht aan de bedrijfstak van de Unie, wat bijvoorbeeld bleek uit een daling van de verkoop en het marktaandeel of uit een verslechtering van de financiële resultaten.

(31)

Het in de klacht verstrekte bewijsmateriaal bevatte voor elke representatieve productsoort afzonderlijke berekeningen met betrekking tot prijsonderbieding en prijsbederf. De Commissie achtte het door de klager aangedragen bewijsmateriaal inzake prijsonderbieding en prijsbederf toereikend en was van oordeel dat de klager had voldaan aan de norm voor voldoende bewijsmateriaal om het onderzoek te openen.

(32)

In antwoord op het argument dat de klager geen betrouwbare/vergelijkbare gegevens over de verkoopprijzen had verstrekt, was de Commissie van oordeel dat in de versie van de klacht voor inzage door belanghebbenden al het essentiële bewijsmateriaal en niet-vertrouwelijke samenvattingen van als vertrouwelijk verstrekte gegevens waren opgenomen om belanghebbenden in staat te stellen hun recht op verweer tijdens de hele procedure uit te oefenen.

(33)

Artikel 29 van de basisverordening (evenals artikel 12, lid 4, van de SCM-overeenkomst) staat de bescherming toe van vertrouwelijke informatie in omstandigheden waarin de bekendmaking ervan een aanzienlijk concurrentievoordeel voor een concurrent zou vormen of een aanzienlijk nadelig effect zou hebben op een persoon die de informatie verstrekt of op een persoon van wie die persoon de informatie heeft verkregen.

(34)

Met betrekking tot het toereikende bewijsmateriaal inzake een oorzakelijk verband moet het volgende worden opgemerkt. Ten eerste bleek uit de klacht dat de situatie van de bedrijfstak van de Unie te zelfder tijde verslechterde als dat er sprake was van de toename van de invoer met subsidiëring tegen prijzen die de prijzen van de bedrijfstak van de Unie aanzienlijk onderboden. Dit leek reeds aan te tonen dat er sprake was van een oorzakelijk verband. Ten tweede hadden andere factoren, zoals de invoer uit derde landen en andere door de Chinese overheid en de CCCME vermelde elementen, niet een zodanig effect dat de situatie van de bedrijfstak van de Unie als gevolg daarvan zou verslechteren, terwijl uit de analyse niet van schade door eigen toedoen is gebleken. Wat de bewering betreft dat het subsidieonderzoek tot een dubbele instelling van rechten zou leiden, heeft de Commissie er, zoals vermeld in overweging 765, bovendien voor gezorgd dat de instelling van een cumulatief recht waarin het subsidiëringsniveau en de totale dumpingmarge worden weerspiegeld, er niet toe zou leiden dat de effecten van de subsidiëring tweemaal worden gecompenseerd. Ten slotte geldt wat de invoervolumes betreft, dat de klager gegevens heeft verstrekt op basis van redelijke aannames, zoals het gewicht van het door de bedrijfstak van de Unie geproduceerde en verkocht betrokken product, en dat hij marktonderzoeksgegevens heeft gebruikt om de analyse aan te vullen waar er geen openbare informatie beschikbaar was. Wat betreft de in de klacht gehanteerde periode gedurende welke de invoer werd gemeten, werd de gestelde schade zowel veroorzaakt door praktijken van dumping als van subsidiëring, en zou een verschillend onderzoektijdvak derhalve een onredelijke last hebben betekend voor de klagende bedrijfstak.

(35)

Op 24 augustus 2021 stelde de Commissie overeenkomstig artikel 29 bis, lid 2, van de basisverordening de belanghebbenden in kennis dat zij voornemens was geen voorlopige compenserende maatregelen in te stellen en het onderzoek voort te zetten.

(36)

Aangezien er geen voorlopige compenserende maatregelen werden ingesteld, is er geen registratie van de invoer uitgevoerd.

(37)

Het onderzoek naar de subsidiëring en de schade had betrekking op de periode 1 juli 2019 tot en met 30 juni 2020 (“het onderzoektijdvak” of “OT”). Het onderzoek van de ontwikkelingen die relevant zijn voor de beoordeling van de schade had betrekking op de periode van 1 januari 2017 tot het einde van het onderzoektijdvak (“de beoordelingsperiode”).

(38)

Het onderhavige antisubsidieonderzoek en het afzonderlijke in overweging 4 vermelde antidumpingonderzoek hebben beide hetzelfde onderzoektijdvak en dezelfde beoordelingsperiode.

(39)

In het bericht van inleiding werden de belanghebbenden uitgenodigd om met de Commissie contact op te nemen om aan het onderzoek mee te werken. Daarnaast stelde de Commissie de klager, de Chinese overheid, andere haar bekende producenten in de Unie, de haar bekende producenten-exporteurs, alsmede de haar bekende importeurs en gebruikers specifiek in kennis van de opening van het onderzoek en verzocht zij hen mee te werken.

(40)

De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld om opmerkingen over de opening van het onderzoek te maken en te verzoeken om een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures. Niemand heeft om een hoorzitting verzocht.

(41)

In haar bericht van inleiding deelde de Commissie mee dat zij een voorlopige steekproef van producenten in de Unie had samengesteld. De Commissie had de steekproef samengesteld op basis van het productie- en verkoopvolume van het soortgelijke product in de Unie tijdens het onderzoektijdvak. Deze steekproef bestond uit drie producenten in de Unie. De in de steekproef opgenomen producenten in de Unie vertegenwoordigden 52 % van de productie in de Unie in het onderzoektijdvak en werden representatief geacht voor de bedrijfstak van de Unie. De Commissie verzocht de belanghebbenden om opmerkingen over de voorlopige steekproef in te dienen. Zij heeft geen opmerkingen ontvangen, en de steekproef is derhalve bevestigd.

(42)

Om te beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, deze samen te stellen, heeft de Commissie niet-verbonden importeurs verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken.

(43)

Vijf niet-verbonden importeurs hebben de verlangde informatie verstrekt en ermee ingestemd in de steekproef te worden opgenomen. Na de analyse van de door de importeurs verstrekte informatie voor de samenstelling van de steekproef heeft de Commissie beslist dat een steekproef niet nodig was en heeft zij alle meewerkende importeurs verzocht hun antwoorden op de vragenlijst in te dienen.

(44)

Om te beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, deze samen te stellen, heeft de Commissie alle producenten-exporteurs in de VRC verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken. Daarnaast heeft de Commissie de Vertegenwoordiging van de Volksrepubliek China verzocht mogelijke andere producenten-exporteurs die geïnteresseerd zouden kunnen zijn in medewerking aan het onderzoek, op te sporen en/of contact met hen op te nemen.

(45)

Vijfentwintig producenten-exporteurs uit het betrokken land hebben de verlangde informatie verstrekt en ermee ingestemd in de steekproef te worden opgenomen. Overeenkomstig artikel 27, lid 1, van de basisverordening heeft de Commissie een steekproef van twee groepen producenten-exporteurs samengesteld op basis van het grootste representatieve volume van uitvoer naar de Unie dat binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht. De in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs vertegenwoordigden meer dan 40 % van de door de meewerkende producenten-exporteurs opgegeven uitvoer van optischevezelkabels uit de VRC naar de Unie tijdens het onderzoektijdvak.

(46)

Overeenkomstig artikel 27, lid 2, van de basisverordening werden alle bekende betrokken producenten-exporteurs en de autoriteiten van het betrokken land geraadpleegd over de samenstelling van de steekproef.

(47)

De Commissie heeft opmerkingen over de samenstelling van de steekproef ontvangen van één niet in de steekproef opgenomen producent-exporteur, Yangtze Optical Fibre and Cable Joint Stock Limited Company (“YOFC”), die in de steekproef wilde worden opgenomen.

(48)

YOFC voerde aan dat, gezien het grote aantal meeewerkende producenten-exporteurs, de twee in de steekproef opgenomen ondernemingen goed waren voor een relatief klein deel van het volume van uitvoer naar de Unie dat niet representatief was voor de Chinese exporteurs en dat de praktijk van de Commissie in eerdere antidumpingonderzoeken erin bestond ten minste drie ondernemingen in de steekproef op te nemen. Voorts betoogde YOFC dat met een steekproef van drie ondernemingen beter kon worden voorkomen dat de steekproef als gevolg van wijzigingen bij de in de steekproef opgenomen ondernemingen tot één onderneming zou kunnen worden gereduceerd. Tot slot voerde YOFC aan dat bepaalde subsidieprogramma’s regionaal zijn en dat om een meer omvattend overzicht van de subsidieregelingen in de VRC te krijgen dan ook rekening moet worden gehouden met de geografische spreiding bij het selecteren van een steekproef.

(49)

Ingevolge artikel 27, lid 1, van de basisverordening moet de samenstelling van de steekproef gebaseerd zijn op de grootste representatieve productie-, verkoop- of exporthoeveelheden die binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kunnen worden onderzocht. Zoals in overweging 45 is vermeld, waren de in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs tijdens het onderzoektijdvak goed voor meer dan 40 % van de opgegeven uitvoer uit de VRC naar de Unie, wat een representatief niveau is. De Commissie was van oordeel dat de steekproef zoals samengesteld de grootste invoerhoeveelheid omvatte die binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht. In dit verband omvatten de twee in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs een groot aantal entiteiten (vier producenten-exporteurs, zeven verkoopentiteiten en meer dan twintig verbonden ondernemingen die basisproducten of financiering leveren). Bovendien moet worden nagegaan of een in de steekproef opgenomen onderneming al dan niet zal meewerken na in de steekproef te zijn opgenomen, maar dit is niet de enige voorwaarde waaraan een producent-exporteur moet voldoen om in aanmerking te komen voor opname in een steekproef in de zin van artikel 27, lid 1, van de basisverordening. De Commissie heeft tevens rekening gehouden met de geografische spreiding van de in de steekproef opgenomen ondernemingen, die twee provincies in de VRC bestrijkt met de twee groepen producenten-exporteurs, en daarnaast nog vele andere provincies met alle verbonden ondernemingen die basisproducten of financiering leveren. Aangezien dus aan alle vereisten van artikel 27, lid 1, van de basisverordening was voldaan, gold er geen verplichting om een derde onderneming in de steekproef op te nemen.

(50)

YOFC voerde ook aan dat zij in de steekproef zou moeten worden opgenomen omdat zij een ervaren producent is die optischevezelkabels van hoge kwaliteit naar de Unie uitvoert en haar productieproces verschilt van dat van andere Chinese producenten (zij is verticaal geïntegreerd, gebruikt Europese technologie voor de productie van optischevezelkabels, beschikt over geavanceerde technologieën, is de enige National Intelligent Manufacturing Demonstration Unit (nationale demonstratie-eenheid voor intelligente productie) in de VRC en heeft de productie van optische vezels in vergaande mate geautomatiseerd). Voorts voerde zij aan dat het volume van haar uitvoer naar de Unie tijdens het onderzoektijdvak relatief groot was. Bovendien merkte YOFC op dat een van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie indirect aandelen in YOFC en twee van de betrokken verbonden ondernemingen van YOFC houdt en dat haar opname in de steekproef de Commissie derhalve een beter inzicht zou geven in de structuur van de bedrijfstak. YOFC betoogde voorts dat er vijf producenten-exporteurs in de groep zijn, die gevestigd zijn in de provincies Hubei, Guangdong, Sichuan en Jiangsu en in de stad Shanghai, en dat de Commissie door YOFC in de steekproef op te nemen dus informatie zou verkrijgen over subsidieprogramma’s in meer provincies.

(51)

Zoals hierboven uiteengezet, werd de steekproef van producenten-exporteurs samengesteld op basis van het hoogste percentage van het uitvoervolume uit het betrokken land dat binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht, met een goede geografische spreiding binnen de VRC. YOFC behoorde niet tot de grootste producenten-exporteurs en werd daarom niet in de steekproef opgenomen. Hoe dan ook gaat het bij de twee in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs eveneens om grote, ervaren groepen ondernemingen die optischevezelkabels van hoge kwaliteit vervaardigen en naar de Unie verkopen, waaronder ook verticaal geïntegreerde entiteiten. Bovendien bevat het dossier geen informatie waaruit blijkt dat de technologie die wordt gebruikt door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, minder geavanceerd zou zijn dan die van andere Chinese producenten-exporteurs. YOFC heeft geen bewijs overgelegd waarmee dit feit wordt weerlegd. Bovendien is het feit dat één in de steekproef opgenomen producent in de Unie aandelen in een producent-exporteur houdt, niet relevant voor de samenstelling van de steekproef van de producenten-exporteurs. Derhalve werden deze argumenten afgewezen.

(52)

Zes van de niet in de steekproef opgenomen Chinese producenten-exporteurs die het steekproefformulier terugstuurden, lieten de Commissie weten van plan te zijn te verzoeken om een individueel onderzoek op grond van artikel 27, lid 3, van de basisverordening. De Commissie heeft de vragenlijst op de dag van de opening van het onderzoek online beschikbaar gesteld. Daarnaast stelde de Commissie de niet in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs ervan in kennis dat zij een vragenlijst moesten invullen als zij individueel wilden worden onderzocht. Twee ondernemingen hebben de vragenlijst beantwoord.

(53)

Een van de ondernemingen die de vragenlijst hadden beantwoord, verzocht om individueel te worden onderzocht om dezelfde redenen als in haar verzoek om in de steekproef te worden opgenomen, zoals toegelicht in de overwegingen 48 en 50.

(54)

De andere onderneming die de vragenlijst had beantwoord, verzocht om individueel te worden onderzocht omdat zij verbonden was aan een importeur in de Unie, en zij beweerde geen van de gestelde subsidies te hebben ontvangen.

(55)

Vanwege de complexiteit van het onderzoek en de complexe structuur van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs heeft de Commissie besloten geen individuele onderzoeken uit te voeren, omdat dit te belastend zou zijn geweest en de Commissie had kunnen beletten het onderzoek binnen de wettelijke termijnen af te ronden.

(56)

De Commissie stuurde een vragenlijst naar de klager, en de vragenlijsten voor de producenten in de Unie, importeurs, gebruikers en producenten-exporteurs in de VRC werden op de dag van opening van het onderzoek online beschikbaar gesteld (8).

(57)

De Commissie deed ook een vragenlijst toekomen aan de Chinese overheid, met specifieke vragenlijsten voor Sinosure, de banken en andere financiële instellingen die financiering of uitvoerkredieten verstrekten aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, en de tien belangrijkste producenten en distributeurs van de door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs gebruikte basisproducten. Om administratieve redenen werd de Chinese overheid tevens verzocht de door deze financiële instellingen gegeven antwoorden te verzamelen en rechtstreeks toe te zenden aan de Commissie.

(58)

De Commissie ontving een antwoord op de vragenlijst van de Chinese overheid, dat een antwoord op de vragenlijst bevatte van de Export Import Bank of China (“EXIM”). Er werd echter geen antwoord ontvangen van Sinosure, van andere banken of financiële instellingen of van de belangrijkste producenten en distributeurs van de basisproducten.

(59)

Onverminderd de toepassing van artikel 28 van de basisverordening verzamelde en controleerde de Commissie alle informatie die nodig werd geacht voor het doen van vaststellingen in verband met subsidiëring, de daaruit voortvloeiende schade en het belang van de Unie. Wegens de uitbraak van de COVID-19-pandemie en de maatregelen die daarop werden genomen om de uitbraak het hoofd te bieden (“de COVID-19-mededeling”) (9) kon de Commissie bij de Chinese overheid, de in de steekproef opgenomen ondernemingen en de meewerkende importeurs en gebruikers geen controlebezoeken ter plaatse uitvoeren. In plaats daarvan heeft de Commissie kruislingse controles op afstand verricht van de door de Chinese overheid verstrekte informatie, waaraan ambtenaren van de relevante ministeries en andere overheidsinstanties deelnamen. De Commissie heeft voorts via videoconferenties kruislingse controles op afstand verricht van de volgende ondernemingen:

(60)

Op 10 mei 2021 heeft de Commissie de niet in de steekproef opgenomen meewerkende producenten-exporteurs, de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs en de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie een aanvullend verzoek om informatie gestuurd, dat onder meer – maar niet exclusief – betrekking had op verkoopgegevens op basis van groepen productcontrolenummers (“PCN’s”), investeringen en aanbestedingen. De antwoorden zijn door de Commissie tijdens de kruislingse controles op afstand geverifieerd.

(61)

Op 24 augustus 2021 stelde de Commissie overeenkomstig artikel 29 bis, lid 2, van de basisverordening de belanghebbenden in kennis van haar voornemen geen voorlopige maatregelen in te stellen en het onderzoek voort te zetten.

(62)

De Commissie heeft vervolgens alle gegevens verzameld en gecontroleerd die zij voor haar definitieve bevindingen nodig achtte.

(63)

Op 14 september 2021 heeft de Commissie alle partijen ingelicht over de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan zij voornemens was een definitief antisubsidierecht op de invoer van het betrokken product in te stellen (“mededeling van de definitieve bevindingen”).

(64)

Alle partijen hebben binnen een termijn van 20 dagen opmerkingen kunnen maken ten aanzien van de mededeling van de definitieve bevindingen. De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld om opmerkingen over de opening van het onderzoek te maken en te verzoeken om een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures.

(65)

Er werden opmerkingen ontvangen van de klager, de Chinese overheid, de CCCME, de twee in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs en één niet-verbonden importeur, te weten Connect Com GmbH (“Connect Com”). Twee niet in de steekproef opgenomen meewerkende producenten-exporteurs verstrekten verduidelijkingen over administratieve fouten van de Commissie met betrekking tot hun status van medewerking en hun precieze naam, die dienovereenkomstig werden gecorrigeerd.

(66)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen werden belanghebbenden in de gelegenheid gesteld te worden gehoord overeenkomstig punt 5.7 van het bericht van inleiding. Er vond een hoorzitting plaats met de CCCME.

(67)

De Commissie is in deze verordening ingegaan op opmerkingen die tijdens de antisubsidieprocedure zijn ingediend. In het kader van het afzonderlijke antidumpingonderzoek ingediende opmerkingen zijn in deze verordening alleen behandeld als door de partijen uitdrukkelijk werd vermeld dat de ingediende opmerkingen beide procedures betroffen.

(68)

Bij het betrokken product gaat het om monomodus optischevezelkabels, bestaande uit één of meer individueel omhulde vezels, met beschermende behuizing, al dan niet voorzien van elektrische geleiders, van oorsprong uit de VRC, momenteel ingedeeld onder GN-code ex 8544 70 00 (Taric-code 8544700010) (“het betrokken product”).

(69)

De volgende producten blijven buiten beschouwing:

(70)

De optischevezelkabels (“optical fibre cables”, “OFC”) worden gebruikt als optisch transmissiemedium in langeafstandstelecommunicatienetwerken en in metro- en toegangsnetwerken.

(71)

Uit het onderzoek is gebleken dat de volgende producten dezelfde fysische, chemische en technische basiseigenschappen hebben en voor dezelfde basisdoeleinden worden gebruikt:

(72)

De Commissie heeft in dit stadium beslist dat die producten derhalve soortgelijke producten zijn in de zin van artikel 2, punt c), van de basisverordening.

(73)

De ZTT-groep verzocht optische aardleidingskabels (optical ground wire cables, “OPGW-kabels”) en optische fasegeleiderkabels (optical phase conductor cables, “OPPC-kabels”) van het onderzoek uit te sluiten. Zij voerde aan dat deze kabels weliswaar onder de productomschrijving vielen, maar verschillende fysische eigenschappen en toepassingen hadden (d.w.z. elektriciteitstransmissie), aan verschillende technische normen waren onderworpen, met verschillende grondstoffen en volgens verschillende productieprocessen werden vervaardigd, en op afzonderlijke markten werden verkocht. Voorts werd aangevoerd dat OPGW- en OPPC-kabels slechts een klein deel van de verkoop naar de Unie vertegenwoordigden. De ZTT-groep verzocht tevens om, ingeval de Commissie van oordeel zou zijn dat OPGW- en OPPC-kabels binnen de productomschrijving van het onderzoek vielen, bij het onderzoek rekening te houden met de specifieke kenmerken, het eindgebruik en het marktsegment van deze producten.

(74)

OPGW- en OPPC-kabels worden gebruikt voor gegevensoverdracht en hebben dezelfde basiseigenschappen als andere optischevezelkabels, zoals: i) zij bevatten optische vezels; ii) de diameter van de bedekte optische vezel is van dezelfde orde van grootte; iii) ook het aantal vezels ligt in dezelfde orde van grootte; iv) het aantal vezels per module is eveneens hetzelfde, en v) de opbouw van de kabelkern is dezelfde. Het feit dat OPGW- en OPPC-kabels nog voor een andere toepassing worden gebruikt (elektriciteitstransmissie) en bepaalde eigenschappen hebben (zoals elektrotechnische delen, geen vereiste van vlambestendigheid, geen vereiste van hoge treksterkte enz.) doet hieraan niet af.

(75)

Bovendien gelden voor alle kabeltypen tot op zekere hoogte verschillende technische specificaties en normen. Wat de grondstoffen betreft, doet het niet ter zake dat het per kabeltype kan verschillen welke grondstof voor welke component van de optischevezelkabel wordt gebruikt: alle typen optischevezelkabels worden vervaardigd met behulp van optische vezels. Wat de productieprocessen betreft, is uit het onderzoek gebleken dat bij bepaalde specifiek beschermde ontwerpen de mantel van de standaard optische kabels met een laag van staaldraad was bekleed en dat deze kabels op dezelfde machines werden vervaardigd als OPGW-kabels. Bovendien had de vervaardiging van de bepantsering van OPGW- en OPPC-kabels slechts betrekking op één fase van de vervaardiging van deze kabels, en was dit geen rechtvaardiging om deze kabels van de productomschrijving van het onderzoek uit te sluiten. Voorts is het feit dat de verkoop van OPGW- en OPPC-kabels tijdens het onderzoektijdvak een geringer deel van de verkoop naar de Unie vertegenwoordigde, niet relevant voor de beoordeling van het argument. Ten slotte produceert de bedrijfstak van de Unie eveneens OPGW- en OPPC-kabels en concurreert hij daarom ook voor deze kabels rechtstreeks met de Chinese exporteurs.

(76)

Op basis van het voorgaande heeft de Commissie geconcludeerd dat OPGW- en OPPC-kabels optischevezelkabels zijn met dezelfde fysische, technische en chemische basiseigenschappen als de andere optischevezelkabels die onder de definitie van het betrokken product vallen, zodat voor deze producten geen afzonderlijke analyse nodig was. In feite identificeren de productcontrolenummers die de Commissie voor de berekening van de dumping- en de schademarge gebruikt de OPGW- en OPPC-kabels op correcte wijze en stellen zij de Commissie op adequate wijze in staat een billijke vergelijking te maken tussen de prijzen van de producenten in de Unie en die van de Chinese producenten. Het argument werd derhalve afgewezen.

(77)

De ZTT-groep stelde ook vier methoden voor om mogelijke problemen in verband met ontwijking aan te pakken en te vermijden ingeval OPGW- en OPPC-kabels van de productomschrijving van het onderzoek werden uitgesloten, zoals i) een visuele controle en documentencontrole door douaneambtenaren, ii) een certificeringssysteem, iii) een douaneregeling voor controle op eindgebruik en iv) een monitoringsysteem. Aangezien is geconcludeerd dat OPGW- en OPPC-kabels door het onderzoek worden bestreken, behoefde niet te worden ingegaan op de voorgestelde methoden ter voorkoming van ontwijking.

(78)

Alvorens de gestelde subsidiëring in de vorm van subsidies of subsidieprogramma’s te onderzoeken, beoordeelde de Commissie de plannen, projecten en andere documenten van de overheid die relevant waren voor de sector van het betrokken product en/of de “inputs” (basisproducten) ervan en derhalve een integrale context vormden voor de materiële bevindingen. Zij stelde vast dat alle beoordeelde subsidies en subsidieprogramma’s een onderdeel vormen van de tenuitvoerlegging van de centrale planning van de Chinese overheid tot stimulering van de OFC-bedrijfstak, en wel om de volgende redenen.

(79)

De koers van de Chinese economie wordt in aanzienlijke mate bepaald door een uitgebreid planningssysteem waarin prioriteiten worden gesteld en waarin de doelstellingen worden voorgeschreven waar de centrale en lokale overheden zich op moeten concentreren. Op alle overheidsniveaus bestaan plannen die alle economische sectoren bestrijken. De bij de planningsinstrumenten bepaalde doelstellingen zijn van bindende aard en de autoriteiten op elk bestuurlijk niveau houden toezicht op de uitvoering van de plannen door het desbetreffende lagere overheidsniveau. Over de gehele linie leidt het planningssysteem in de VRC ertoe dat middelen worden toegewezen aan sectoren die door de overheid als strategisch of anderszins politiek belangrijk zijn bestempeld, in plaats van dat allocatie plaatsvindt door marktwerking (10).

(80)

De optischevezelkabeluitrusting wordt door de Chinese overheid als een belangrijk product beschouwd, zoals blijkt uit beleidsdocumenten en -lijsten (11). Een dergelijke indeling is van groot belang, omdat bepaalde sectoren daardoor in aanmerking komen voor een reeks specifieke beleidsmaatregelen en steunmaatregelen die de ontwikkeling in elke sector moeten stimuleren (12). Omdat OFC een essentiële component van de internetnetwerkinfrastructuur vormen, speelt dit product een cruciale rol bij de uitrol van optischevezelnetwerken en breedbandinternet. De ontwikkeling hiervan in de VRC wordt gestuurd en beheerd door tal van plannen, richtlijnen en andere documenten, die op nationaal, regionaal en gemeentelijk niveau worden afgegeven en onderling met elkaar verbonden zijn. Voorbeelden van dergelijke belangrijke beleidsdocumenten zijn de volgende plannen, projecten en andere documenten.

(81)

In het Dertiende vijfjarenplan voor de nationale economische en sociale ontwikkeling van de VRC (“het Dertiende vijfjarenplan”), dat de periode 2016-2020 bestrijkt, wordt de nadruk gelegd op de strategische visie van de Chinese overheid om essentiële bedrijfstakken te verbeteren en te bevorderen. Het Dertiende vijfjarenplan benadrukte het voornemen van de Chinese overheid tot versterking van de ontwikkeling van strategische geavanceerde technologieën, waarvan ook informatietechnologie is opgenomen in hoofdstuk 6. In hoofdstuk 23 werd verder bepaald dat informatienetwerken, waaronder OFC vallen, als “strategische opkomende bedrijfstak” worden beschouwd. In dit verband is in het Dertiende vijfjarenplan vermeld dat de Chinese overheid “de snelle ontwikkeling van de productie- en innovatieketens van opkomende bedrijfstakken zal helpen verzekeren om clustervorming van bedrijfstakken te versnellen op basis van hun specifieke kenmerken” en “Chinese ondernemingen ertoe zal aanmoedigen om innovatiemiddelen globaal toe te wijzen”.

(82)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat er in het Dertiende vijfjarenplan niet aan OFC wordt gerefereerd en dat de Commissie eenvoudigweg aannam dat OFC onder de indeling van “informatienetwerken” valt. Volgens de Chinese overheid wordt in hoofdstuk 6 van het Dertiende vijfjarenplan duidelijk vermeld dat het accent zal liggen op technologieën “met een algemeen doel”, wordt in hoofdstuk 23 de OFC-bedrijfstak niet genoemd, en maakt de term “informatienetwerk” in hoofdstuk 23 duidelijk dat het geen betrekking heeft op OFC of specifieke producten, maar op algemene infrastructuur. Evenzo wordt in hoofdstuk 25 gesproken over “optische netwerken”, en niet over specifieke producten zoals OFC.

(83)

Hoofdstuk 4 (“De ontwikkelingsfilosofie”) van het Dertiende vijfjarenplan noemt de “bevordering van het gebruik van informatietechnologie” als een van de ontwikkelingsprioriteiten. In dat hoofdstuk worden de aandachtspunten en prioriteiten vastgesteld om de doelstellingen van het Dertiende vijfjarenplan te verwezenlijken, en de daarin genoemde zaken zijn van strategisch belang. “Informatietechnologie” wordt derhalve beschouwd als een essentiële component van de ontwikkeling van het land voor de door het Dertiende vijfjarenplan bestreken periode. Bovendien wordt in het Dertiende vijfjarenplan in tal van hoofdstukken over diverse sectoren van de economie en de samenleving aan “informatietechnologie” gerefereerd.

(84)

Afdeling 2 (“Strategische bedrijfstakken”) van hoofdstuk 23 (“Ontwikkel strategische opkomende bedrijfstakken”) van het Dertiende vijfjarenplan bepaalt dat “wij de strategische bedrijfstakken op het gebied van lucht- en ruimtevaart, oceanografie, informatienetwerken, levenswetenschappen en nucleaire technologie zullen bevorderen”. Voorts bepaalt hoofdstuk 25 (“Leg een alomtegenwoordig, efficiënt informatienetwerk aan”): “Wij zullen de aanleg van een, mobiele, veilige en alomtegenwoordige hogesnelheids-informatie-infrastructuur van de volgende generatie versnellen en het gebruik van informatienetwerktechnologie uitbreiden”, wat tevens “optischevezelnetwerken met hoge snelheid van een nieuwe generatie, een geavanceerd en alomtegenwoordig draadloos breedbandnetwerk” en “nieuwe informatienetwerktechnologie” omvat. Daarnaast bevat tekstvak 9 een lijst van informatietechnologieprojecten, waaronder de nationale breedbandagenda, met een nadruk op “de totstandbrenging van een systeem voor optische telecommunicatie met hoge snelheid en een grote capaciteit”.

(85)

Het Dertiende vijfjarenplan is het belangrijkste beleidsdocument waarin de prioriteiten voor de nationale economische en sociale ontwikkeling van de VRC worden vastgesteld en als zodanig onderstreept het de aandachtsgebieden zonder daarbij noodzakelijkerwijs alle details voor de concrete verwezenlijking van de prioriteiten te verstrekken. Derhalve volgt uit het feit dat OFC als zodanig niet in het Dertiende vijfjarenplan wordt genoemd, niet dat OFC niet een essentiële onmisbare component uitmaakt voor de verwezenlijking van de meer algemene strategische doelstelling van de ontwikkeling van informatietechnologie en infrastructuur voor informatienetwerken.

(86)

De “bedrijfstak voor informatietechnologie van de nieuwe generatie”, waaronder OFC als informatie- en communicatiehulpmiddel valt, is ook een bedrijfstak die wordt aangemoedigd in het kader van het “Made in China 2025”-initiatief (13). In dit initiatief wordt de bevorderde “informatiecommunicatie-uitrusting” ook gedefinieerd als “supersnelle, slimme optischetransmissietechnologie met grote capaciteit” en wordt voorts in de “Strategische taken en prioriteiten” prioriteit verleend aan het versnellen van de uitrol en aanleg van “optischevezelnetwerken”.

(87)

Aangezien de OFC-bedrijfstak een bedrijfstak is die wordt aangemoedigd in het kader van de “Made in China 2025”-strategie, komt hij in aanmerking voor aanzienlijke financiering door de staat. Er zijn, ter ondersteuning van het “Made in China 2025”-initiatief (14), en daardoor indirect ook van de OFC-bedrijfstak, een aantal fondsen ingesteld, zoals het National Integrated Circuit Fund (15), het Advanced Manufacturing Fund (16) en het Emerging Industries Investment Fund (17).

(88)

Door het opnemen van de aanleg van optischevezelnetwerken als doelstelling in de “Made in China 2025”-strategie of in andere strategische planningsdocumenten, vallen producten die essentieel zijn voor de verwezenlijking van de verdere en verbeterde uitbreiding van de aanleg van die netwerken, zoals de voor transmissie gebruikte optischevezelkabels, binnen het toepassingsgebied van die strategische plannen, en worden zij derhalve begunstigd door de overeenkomstige preferentiële maatregelen.

(89)

Voorts wordt OFC veelvuldig opgenomen onder de noemer “bedrijfstak voor informatietechnologie van de nieuwe generatie”, en meer specifiek als “informatie- en communicatie-uitrusting”. De routekaart voor “Made in China 2025” (18) vermeldt tien strategische sectoren, die essentiële bedrijfstakken voor de Chinese overheid zijn. De routekaart omschrijft in afdeling 1, “Bedrijfstak voor informatietechnologie van de nieuwe generatie”/ 1.2 Informatie- en communicatie-uitrusting, de productcategorieën “supersnelle, slimme optischetransmissie-uitrusting met grote capaciteit (400G/1Tbps)” en “supersnelle optische toegangsuitrusting (10G/100Gbps)” als producten die onder de ontwikkelingsprioriteiten van deze sector vallen. De volgende generatie informatietechnologie geniet derhalve de voordelen die voortvloeien uit de in het document opgenomen steunmechanismen, zoals onder meer beleidsmaatregelen voor financiële steun, fiscaal en belastingbeleid, alsmede toezicht en ondersteuning door de Staatsraad (19).

(90)

Voorts is OFC gerelateerd aan de categorie “nieuwe materialen”. In de routekaart voor “Made in China 2025” worden in afdeling 9 “nieuwe materialen” en de subcategorieën ervan opgenoemd, waaronder belangrijke strategische materialen (punt 9.2), alsmede hoogwaardige vezels en composietmaterialen. Zoals valt te lezen in de Catalogus van hoogtechnologische en met nieuwe technologie vervaardigde producten (2006), in nrs. 6020004 en 6020005, worden optischevezelproducten, met name die welke verband houden met preform voor optische vezel, een belangrijk “inputmateriaal” (basismateriaal) voor de vervaardiging van OFC, beschouwd als “nieuwe materialen”.

(91)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie niet heeft uitgelegd op welke basis zij OFC als “nieuwe materialen” beschouwde. De Chinese overheid benadrukte dat punt 9.2.3 van het routekaart-document enkel refereert aan “hoogwaardige vezels en composietmaterialen” en dat alleen het belangrijkste inputmateriaal voor de productie van OFC wordt geacht deel uit maken van “nieuwe materialen”, en niet OFC als zodanig.

(92)

De Commissie herhaalde in dit verband dat optischevezelproducten, waaronder met name preform voor optische vezels, in de Catalogus van hoogtechnologische en met nieuwe technologie vervaardigde producten (2006) als “nieuwe materialen” worden beschouwd. Preform voor optische vezels is een belangrijk inputmateriaal met een hoge toegevoegde waarde voor de productie van OFC, en vertegenwoordigt een aanzienlijk deel van de productiekosten. De Commissie kwam derhalve tot de conclusie dat, aangezien preform voor optische vezels – dat een halffabricaat is van OFC – wordt aangemerkt als “nieuw materiaal”, er een rechtstreeks verband bestaat tussen OFC en de categorie “nieuwe materialen”.

(93)

Daarnaast is in november 2016, naar aanleiding van de routekaart voor “Made in China 2025”, elk van de tien strategische sectoren verder uitgewerkt in een Catalogus van vier basisgroepen (20) die is gepubliceerd door het Nationale raadgevende comité voor productiestrategie, een adviesgroep van de Nationale kernstuurgroep voor de totstandbrenging van een nationale productiemacht. Deze groep werd opgezet door de Chinese overheid om plannen, beleid, projecten en werkregelingen uit te werken om de ontwikkeling van de verwerkende industrie te bevorderen en zaken tussen regio’s en departementen te coördineren (21). In deze catalogus is elk van de tien strategische sectoren onderverdeeld in vier hoofdstukken: i) essentiële basisreserveonderdelen, ii) essentiële basismaterialen, iii) geavanceerde basisprocessen/-technologieën en iv) technologieplatformen voor de industrie. Optischevezelkabels zijn ondergebracht in sector 1: informatietechnologie van de nieuwe generatie, punt i) essentiële basisreserveonderdelen, subpunt 38 ultraverliesarme optische vezel op basis van 400G-bandbreedte (elektriciteitsnet), en punt ii) essentiële basismaterialen, subpunt 22 optischevezelmaterialen van de volgende generatie.

(94)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde de Chinese overheid haar standpunt dat het Dertiende vijfjarenplan en het “Made in China 2025”-initiatief geen dwingende of juridisch bindende documenten zijn.

(95)

In dit verband wees de Commissie erop dat in het Dertiende vijfjarenplan veeleer taal wordt gebezigd die wijst op het bindende karakter ervan, dan dat het slechts algemene bemoedigende verklaringen bevat. Zoals vermeld in overweging 85 is het Dertiende vijfjarenplan hoe dan ook het belangrijkste beleidsdocument, waarin de prioriteiten voor de nationale economische en maatschappelijke ontwikkeling worden vastgesteld, en vormt het de basis voor diverse bindende rechtshandelingen waarmee de autoriteiten bij de vaststelling van nieuwe regels of bij de verdeling van overheidsmiddelen rekening moeten houden en waaraan zij uitvoering moeten geven.

(96)

Het “Made in China 2025”-initiatief moet worden gelezen in samenhang met de routekaart voor “Made in China 2025”, en daarbij moet acht worden geslagen op de ter ondersteuning van het “Made in China 2025”-initiatief gecreëerde fondsen. Hoewel het “Made in China 2025”-initiatief hoofdzakelijk algemene beginselen vaststelt die moeten worden gevolgd, is de uitvoering ervan door middel van uitbetaling van overheidsfinanciering aan bepaalde bevorderde sectoren bindend en is het specifiek gericht op dergelijke bevorderde sectoren en niet algemeen toepasselijk. Daarnaast worden in de “Made in China 2025”-strategie formuleringen gebruikt die te behalen doelstellingen en streefcijfers impliceren, zoals: “we zullen de uitrol en aanleg van optischevezelnetwerken versnellen” en “wij zullen een baanbrekende ontwikkeling op belangrijke gebieden krachtig bevorderen”, waarbij wordt gerefereerd aan “een bedrijfstak voor informatietechnologie van de nieuwe generatie”, met inbegrip van “informatie- en communicatieapparatuur”.

(97)

De Commissie heeft de argumenten van de Chinese overheid derhalve afgewezen.

(98)

De OFC-bedrijfstak wordt tevens bestreken door het Plan voor de ontwikkeling van intelligente productie (2016-2020), dat is gepubliceerd door het Ministerie van Industrie en Informatietechnologie (“MIIT”) (22), dat beoogt uitvoering te geven aan het Dertiende vijfjarenplan en waarin tien kerntaken zijn beschreven die als doel hebben de productontwikkelingscyclus te verkorten, de productie-efficiëntie en de productkwaliteit te verbeteren, de operationele kosten en het verbruik van grondstoffen en energie te verlagen, en de ontwikkeling van intelligente vervaardiging te versnellen. In 2018 kondigde de Staatsraad plannen van de VRC aan om haar programma voor intelligente productie uit te breiden door in datzelfde jaar ongeveer honderd proefprojecten toe te voegen, en volgens algemeen beschikbare informatie stonden twee ondernemingen die verbonden zijn aan in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, Zhongtian technology precision materials Ltd. en Fiberhome Communication Technology, op de door het MIIT opgestelde lijst van proefdemonstratieprojecten voor intelligente vervaardiging: de eerste in 2017 (23) en de tweede in 2018 (24). Voorts stond een van de meewerkende producenten-exporteurs, Yangtze Optical Fibre and Cable, vermeld op de lijst van de “eerste reeks nationale proefondernemingen voor intelligente vervaardiging” (25).

(99)

Er zijn duidelijke aanwijzingen dat een vermelding op een van deze lijsten, die verband houden met de “Made in China 2025”-strategie, niet alleen een eervolle vermelding is, maar dat er ook financiële voordelen aan gekoppeld zijn. In het document “MOF-mededeling inzake de overgedragen bedragen voor de programma’s voor de transformatie en opwaardering van de lokale industrie 2017” staat hieromtrent in regel 151 dat Fiberhome Communication Technology in het kader van het programma “Nieuwe vervaardigingswijze van kernuitrusting voor 5G-communicatienetwerken” een subsidie ten belope van 12 miljoen RMB heeft gekregen.

(100)

Talrijke aanvullende documenten ondersteunen de bevinding dat de Chinese overheid een breed kader voor ondersteuning van internettechnologie-infrastructuur en breedbandnetwerken heeft opgezet, dat onder meer de OFC-bedrijfstak bestrijkt. Reeds in 2009 uitte de Chinese overheid in het Plan voor de aanpassing en wederopleving van de bedrijfstak voor elektronische informatie (26) expliciet haar doelstelling om “de aanleg van [...] het optischevezelbreedbandtoegangsnetwerk te begeleiden en te bevorderen”.

(101)

In de “Breedband-China”-strategie van 2013 (27) formuleerde de Chinese overheid de doelstelling om “toegangsnetwerken [te bevorderen] in overeenstemming met de ideeën van snelle toegang” en dat “in stedelijke gebieden, de aanleg en vernieuwing van het toegangsnetwerk zal worden uitgevoerd met behulp van technische methoden zoals “fibre-to-the-home” en “fibre-to-the-building”. Tevens wordt volgens deze strategie de “uitbreiding van optische vezel naar de gebruikerszijde” bevorderd en wordt geleidelijk“een vast optischevezel-breedbandtoegangsnetwerk als belangrijkste bron” aangelegd.

(102)

In het hoofdstuk in de “Breedband-China”-strategie dat betrekking heeft op de beleidsinstrumenten, omschrijft de Chinese overheid de instrumenten die worden gebruikt om de doelstellingen van deze strategie te verwezenlijken, d.w.z. “de volledige benutting van diverse bijzondere fondsen van de centrale overheid om relevante lokale fondsen ertoe te brengen te investeren in onderzoek naar alsmede ontwikkeling en industrialisering van breedbandnetwerken”, het verlenen van “steun in de vorm van rentesubsidies voor leningen aan subsidiabele projecten voor de aanleg van breedband in nationale ontwikkelingszones in de westelijke regio”, en ten slotte het versterken van “steun in de vorm van belastingvoordelen” en “steun [voor] de aanleg van breedbandnetwerken”. Zoals beschreven in overweging 80 beschouwde de Commissie OFC als belangrijke component van de infrastructuur voor internetnetwerken en als onmisbaar voor het opzetten van breedbandsystemen.

(103)

In de “Breedband-China”-strategie zijn niet alleen maar niet-bindende doelstellingen voor de ontwikkeling van de internetinfrastructuur vermeld. Wanneer zij in samenhang met andere documenten wordt gelezen, blijkt duidelijk dat financiële bijdragen van de Chinese overheid een essentieel element zijn om de doelstellingen van deze strategie te verwezenlijken. In de Adviezen inzake bevordering van de aanleg van optischevezelbreedbandnetwerken (28) staat vermeld dat “lokale overheden op alle niveaus worden aangemoedigd financiële subsidies te verstrekken voor het gebruik van optischevezelbreedband in openbare instellingen” en dat “investerings- en beleidssteun voor onderzoek naar en ontwikkeling van essentiële chips, apparatuur, systeemuitrusting en toepassingen voor breedbandcommunicatie via optische vezel” moet worden verhoogd en dat “technologische vernieuwing in communicatie via optische vezel” moet worden aangemoedigd.

(104)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de “Breedband-China”-strategie slechts een leidraad is met betrekking tot breedbandinfrastructuur. De Chinese overheid merkte in dit verband op dat het panel in “China — GOES” heeft vastgesteld dat “algemene informatie over overheidsbeleid, zonder rechtstreeks verband met [een] programma in kwestie, niet “voldoende bewijs” van specificiteit is”.

(105)

De Commissie herinnerde er in dit verband aan dat de Chinese overheid, zoals vermeld in overweging 102, in het hoofdstuk in de “Breedband-China”-strategie dat de beleidsinstrumenten betreft, de instrumenten beschrijft waarvan gebruik wordt gemaakt voor de verwezenlijking van de doelstellingen van deze strategie, zoals de inzet van verscheidene bijzondere fondsen, gesubsidieerde rentesteun, steun in de vorm van belastingvoordelen enz. De Commissie overwoog derhalve in overweging 103 dat in samenhang met andere documenten helder is dat financiële bijdragen van de Chinese overheid een essentieel element zijn om de doelstellingen van deze strategie te verwezenlijken. Hoewel wordt aangevoerd dat de “Breedband-China”-strategie niet-bindend van aard is, maakt de uitvoering ervan door middel van de terbeschikkingstelling van overheidsfinanciering aan bepaalde aangemoedigde sectoren haar bindend en specifiek gericht op dergelijke aangemoedigde bedrijfstakken, en niet algemeen toepasselijk. Hoe dan ook is de verwijzing naar het panelverslag in de zaak “China — GOES” niet doorslaggevend wat specificiteit betreft, omdat in het onderhavige geval de talrijke plannen en beleidsdocumenten van de Chinese overheid die in dit deel aan de orde zijn, specifieke richtsnoeren en ondersteuning bieden voor het betrokken product. Het argument werd derhalve afgewezen.

(106)

In de Richtsnoeren van de Staatsraad ter actieve bevordering van het “Internet Plus” (29) van 2015 is een duidelijke doelstelling opgenomen, te weten dat dit document moet helpen om “de uitvoering van de “Breedband-China”-strategie te versnellen, het nationale project voor de aanleg van de volgende generatie informatie-infrastructuur te organiseren en uit te voeren [en] de transformatie van het optischevezelbreedbandnetwerk te bevorderen”. De manier waarop die doelstelling moet worden bereikt, is beschreven in “(6) Richtsnoeren en ondersteuning versterken”, waar wordt verklaard dat de fiscale en belastingsteun moeten worden versterkt en waar taken worden gespecificeerd zoals “actief investeren in het onderzoek naar en de ontwikkeling en demonstratie van de toepassing van in aanmerking komende geïntegreerde innovatiesleuteltechnologieën voor “Internet+”. Het gebruik van bestaande bijzondere financiële fondsen coördineren om de aanleg van met “Internet+” verband houdende platforms en demonstraties van toepassingen te ondersteunen.”

(107)

In 2015 beschreef de Chinese overheid voorts het plan voor financiële investeringen om “de aanleg van infrastructuur te versnellen” in de “Richtsnoeren van het Algemeen Bureau van de Staatsraad over de versnelde aanleg van een breedbandnetwerk met hoge snelheid en het streven naar lagere tarieven voor sneller internet” (30). In dit document is vermeld dat de Chinese overheid, om die doelstelling te verwezenlijken, “de aanleg van steden met alleen vezelnetwerken en mobielecommunicatienetwerken van de vierde generatie (4G) zal versnellen, met meer dan 430 miljard yuan aan investeringen in de aanleg van netwerken in 2015, en minstens 700 miljard yuan aan investeringen in 2016-2017” en “het “fiber-to-the-home”-proces zal bevorderen, de omschakeling van 45 000 koperkabeltoegangszones naar optische vezel in 2015 zal voltooien en voor meer dan 80 miljoen huishoudens nieuw “fiber-to-the-home” zal verzekeren”.

(108)

De aanpak van de Chinese overheid om aangemoedigde bedrijfstakken en producten te definiëren in catalogi om zo de nodige middelen te kunnen toewijzen, op basis van het strategische of politieke belang van deze bedrijfstakken en producten zoals toegewezen door de Chinese overheid, en om de plannen op elk bestuursniveau uit te voeren en er toezicht op te houden, blijkt uit de Catalogus van belangrijke producten en diensten in strategische opkomende industrieën van de Nationale Commissie voor Ontwikkeling en Hervorming (NDRC, National Development and Reform Commission) van 2016 (31). Wederom wordt het opzetten van een bedrijfstak voor IT van de volgende generatie overwogen, met inbegrip van een bedrijfstak voor informatienetwerken van de volgende generatie. Om die doelstelling te bereiken, zijn in de Catalogus van strategische en opkomende producten bepaalde producten opgenomen. OFC is duidelijk een van de producten, aangezien het refereren aan “Optische communicatie-uitrusting, waaronder glasvezel” ondubbelzinnig is. De opsomming van technologische specificiteiten van de betrokken uitrusting, zoals “G.657-vezel voor FTTx, G.655-vezel met een groot werkingsgebied, G.656-vezel, vezel met verliesarm en ultraverliesarm licht die voldoet aan de G.652-normen, […] optischetransmissie-uitrusting, eenkanaalssnelheid 10Gbit/s, 40Gbit/s, 100Gbit/s, 200Gbit/s, 400Gbit/s”, laat niet alleen zien dat de Chinese overheid OFC als een strategisch en opkomend product beschouwt, maar er blijkt ook de mate van gedetailleerde planning door de Chinese overheid uit voor bepaalde technologische producten.

(109)

Dezelfde aanpak — doelstellingen definiëren in plannen en ze verder uitvoeren door technische details vast te stellen in catalogi — wordt gehanteerd in de Catalogus van hoogtechnologische en met nieuwe technologie vervaardigde producten (32), waarin OFC is opgenomen als communicatieproduct in nr. 1020011, dat “SDH-optischevezeltransmissiesystemen met een hogesnelheidsgegevensoverdrachtskanaal met singlemode vezeltransmissiemedium en een overdrachtssnelheid van 10Gbit/s en 40Gbit/s, voor communicatielijnen en grootstedelijke backbonenetwerken” omvat. OFC was reeds in 2003 in de Catalogus van aangemoedigde hoogtechnologische producten voor buitenlandse investeringen opgenomen in de categorie communicatie-uitrusting en -producten (33), onder nummer 42, als “SDH-vezelcommunicatie-uitrusting van 10 Gb/s en meer”.

(110)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerden de Chinese overheid en Connect Com aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de verschillende in punt 3.1 genoemde documenten de OFC-bedrijfstak “specifiek” ondersteunen of aanmoedigen, hoewel artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening de Commissie verplicht aan te tonen dat een document van de Chinese overheid “de mogelijkheid uitdrukkelijk beperkt” tot bepaalde ondernemingen en dat een dergelijke vereiste uit hoofde van artikel 2.1, punt a), van de SCM-overeenkomst inhoudt dat moet worden bewezen dat er sprake is van een beperking die “uitdrukkelijk [...] ondubbelzinnig en duidelijk” is (34). Connect Com verwees verder naar artikel 4, lid 5, van de basisverordening, waarin wordt bepaald dat specificiteit duidelijk moet worden onderbouwd op basis van positief bewijsmateriaal, en stelde dat de Commissie niet aan dit vereiste heeft voldaan. De Chinese overheid voerde verder aan dat de Commissie zich baseert op de onjuiste veronderstelling dat, indien netwerkinfrastructuur wordt verondersteld te worden aangemoedigd, alles waaruit dat netwerk bestaat, wordt aangemoedigd. De Chinese overheid stelde dat tal van door de Commissie genoemde documenten, zoals het Dertiende vijfjarenplan, het “Made in China 2025”-initiatief, het Plan voor de ontwikkeling van intelligente productie (2016-2020), het Plan uit 2009 voor aanpassing en revitalisering van de elektronische informatie-industrie en de “Breedband-China”-strategie van 2013, niet betrekking hebben op het product OFC of de OFC-bedrijfstak, maar op downstreamnetwerken of de uitrol van breedband, d.w.z. algemene infrastructuur. Volgens de Chinese overheid moet de Commissie, gezien het feit dat voor de aanleg van netwerken veel inputs en producten nodig zijn, duidelijk uitleggen welke producten en diensten die de infrastructuur maken, zij beschouwt als aangemoedigd. Daarnaast voerde de Chinese overheid aan dat de “uitrol” van het netwerk of breedband geen verband houdt met goederen, maar met de ontwikkeling van infrastructuur en diensten, aangezien een dergelijke uitrol betrekking heeft op de verbetering van algemene telecommunicatiediensten.

(111)

De Commissie was het hier niet mee eens. OFC vormen, zoals uiteengezet in overweging 80, een essentiële component van de internetnetwerkinfrastructuur, en spelen een cruciale rol bij de uitrol van optischevezelnetwerken en breedbandinternet. De breedbandinfrastructuur houdt verband met netwerken van uitgerolde telecommunicatie-uitrusting en -technologieën die nodig zijn voor snelle internettoegang en andere geavanceerde telecommunicatiediensten (35), en OFC maakt een belangrijk deel van de transmissie-uitrusting uit. De aanleg van de breedbandinfrastructuur en -netwerken vereist derhalve het gebruik van producten die nodig zijn voor gegevensoverdracht en bestaat niet hoofdzakelijk in het verlenen van diensten, zoals de Chinese overheid lijkt te impliceren. Het verrichten van diensten zou immers voortvloeien uit het bestaan van dergelijke infrastructuur als deze eenmaal is aangelegd. Derhalve geldt dat als de aanleg van de breedbandinfrastructuur door de Chinese overheid wordt aangemoedigd, belangrijke producten die onmisbaar zijn voor de aanleg van die infrastructuur en daarvan een integrerend onderdeel vormen, eveneens door de Chinese overheid worden aangemoedigd. De Commissie is van mening dat het normatieve kader dat voortvloeit uit de tenuitvoerlegging van de verschillende in punt 3.1 genoemde documenten “de mogelijkheid” tot een voorkeursbehandeling “uitdrukkelijk beperkt” voor bepaalde ondernemingen in aangemoedigde bedrijfstakken, zoals de OFC-bedrijfstak, die gekoppeld is aan informatietechnologie en breedbandnetwerken. Bijgevolg vormden de verschillende in punt 3.1 genoemde documenten voldoende positief bewijs om te concluderen dat er sprake is van specificiteit van de ondersteuning en aanmoediging van de OFC-bedrijfstak door de Chinese overheid. De argumenten van de Chinese overheid en Connect Com werden daarom verworpen.

(112)

Verder zijn internettoegangsnetwerken en breedbandinfrastructuur volgens de Chinese overheid algemene infrastructuur. De Chinese overheid refereerde aan de interpretatie van “algemene infrastructuur” door het panel in “EC and certain Member States — Large Civil Aircraft” als “infrastructuur die niet wordt verstrekt aan of ten voordele van slechts één entiteit of een beperkte groep entiteiten, maar beschikbaar is voor alle of bijna alle entiteiten”. De Chinese overheid voerde verder aan dat de Beroepsinstantie in “US — Softwood Lumber IV” heeft bevestigd dat “de enige uitdrukkelijke uitzondering op het algemene beginsel dat de verstrekking van “goederen” door een overheid op een financiële bijdrage neerkomt, is wanneer die goederen in de vorm van “algemene infrastructuur” worden verstrekt”.

(113)

De Commissie wees er in dit verband op dat de interpretatie van “algemene infrastructuur” waaraan de Chinese overheid refereerde, betrekking heeft op de definitie van de verstrekking van goederen door een overheid in de vorm van algemene infrastructuur. Deze interpretatie houdt geen verband met de specificiteitsanalyse van een subsidieprogramma. Bovendien betreft dit onderzoek niet de verstrekking van optischevezelkabel door een overheid, ten aanzien waarvan de Chinese overheid betoogde dat dit “algemene infrastructuur” betrof, maar alle compenserende subsidies die zijn toegekend aan de producenten-exporteurs van OFC, die deze OFC op hun beurt uitvoeren naar telecomexploitanten in de Unie. Derhalve achtte de Commissie het argument ongegrond en irrelevant voor de beoordeling van de aanmoediging van de OFC-bedrijfstak door de Chinese overheid, en verwierp zij het.

(114)

Connect Com voerde naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen aan dat de algemene financiering voor de uitbreiding van het optischevezelnetwerk geen specifieke subsidie voor OFC vormt, en verwees naar overweging 749, volgens welke OFC niet meer dan 5 % van het totale volume van het optischevezelnetwerk uitmaakt.

(115)

De Commissie benadrukte in dit verband dat overweging 749 luidt als volgt: “uit het onderzoek [bleek] dat OFC slechts een klein deel van de totale kosten voor de uitrol van digitale netwerken vertegenwoordigt — in het geval van 5G ruim onder de 5 %”. Ten eerste heeft deze verklaring betrekking op de productiekosten en niet op het volume. Ten tweede doet het feit dat OFC een klein aandeel in de totale uitrol van het netwerk vertegenwoordigt, niet af aan het feit dat OFC een essentieel en onmisbaar product is voor de uitrol van een dergelijk netwerk. Zoals uiteengezet in de overwegingen 80 en 111 vormt OFC een integrale component van de hogesnelheidsbreedbandnetwerken van de jongste generatie op basis van deze technologie, die dus zonder deze technologie niet zouden kunnen functioneren. Subsidies voor deze belangrijke component zijn dus per definitie specifiek en essentieel voor de succesvolle werking van het gehele optischevezelnetwerk. Het argument werd derhalve afgewezen.

(116)

Hoofdstuk III van de Tijdelijke bepalingen inzake de bevordering van de aanpassing van de industriële structuur (Besluit nr. 40, 2005, van de Staatsraad) (“Besluit nr. 40”), wordt voorts verwezen naar de “Leidende catalogus voor industriële herstructurering”, die drie categorieën kent, te weten aangemoedigde projecten, beperkte projecten en geëlimineerde projecten. In artikel XVII van het besluit is bepaald: “Investeringsprojecten van de categorie aangemoedigde projecten moeten overeenkomstig de desbetreffende nationale investeringsvoorschriften worden beoordeeld, goedgekeurd en geregistreerd; alle financiële instellingen moeten kredietondersteuning bieden volgens de kredietbeginselen; het aandeel aan voor eigen gebruik ingevoerde uitrusting in de totale investering, met uitzondering van grondstoffen in de publicatie van het ministerie van Financiën “Niet-vrijgestelde ingevoerde grondstoffen van binnenlandse investeringsprojecten” (gewijzigd in 2000), kan worden vrijgesteld van invoerrechten en aan invoer gerelateerde btw, tenzij er nieuwe regelgeving voor niet-vrijgestelde investeringsprojecten is. Andere beleidslijnen die industriële projecten in de aangemoedigde categorie bevoordelen, moeten worden uitgevoerd overeenkomstig de desbetreffende nationale regelgeving”.

(117)

Besluit nr. 40, gelezen in samenhang met de Leidende catalogus voor industriële herstructurering, voorziet dus in een specifieke behandeling van bepaalde projecten binnen bepaalde aangemoedigde bedrijfstakken.

(118)

De Leidende catalogus voor industriële herstructurering (versie van 2011)(wijziging van 2013) (36) en de Leidende catalogus voor indsutriële herstructurering (versie van 2019) (37) zoals goedgekeurd bij Besluit nr. 29 van de Nationale Ontwikkelings- en hervormingscommissie van de Volksrepubliek China van 27 augustus 2019, dat van kracht werd op 1 januari 2020, vermelden als “aangemoedigde bedrijfstakken in categorie I”:

“XXVIII.   Informatie-industrie

[…]

[…]

(119)

Derhalve bevat de Leidende catalogus voor industriële herstructurering onder “informatie-industrie” specifieke projecten in verband met de OFC-bedrijfstak, waarbij sprake is van aanmoediging.

(120)

De Chinese overheid voerde aan dat Besluit nr. 40 niet dwingend of juridisch bindend is, maar in plaats daarvan slechts een leidraad is. Bovendien heeft artikel V van Besluit nr. 40, waarin sprake is van “de aanleg van informatie-infrastructuur met inbegrip van breedbandcommunicatie”, volgens de Chinese overheid duidelijk alleen betrekking op de verbetering van de infrastructuur en niet op OFC. De Chinese overheid voerde aldus aan dat dit document de OFC-bedrijfstak geen steun of aanmoediging had kunnen bieden.

(121)

Ten eerste was de Commissie het er niet mee eens dat Besluit nr. 40 geen dwingend karakter heeft. Besluit nr. 40 bevat namelijk de tijdelijke regelingen voor het bevorderen van de industriële herstructurering en verwijst naar de Leidende catalogus voor industriële herstructurering, waarin drie soorten inhoud worden gedefinieerd: inhoud van aangemoedigde projecten, inhoud van beperkte projecten en inhoud van geëlimineerde projecten. Artikel XVII van Besluit nr. 40 voorziet echter op dwingende wijze in de behandeling van investeringsprojecten met aangemoedigde inhoud, bijvoorbeeld “alle financiële instellingen moeten kredietondersteuning bieden volgens de kredietbeginselen”, en “andere beleidslijnen die industriële projecten in de aangemoedigde categorie bevoordelen, moeten worden uitgevoerd overeenkomstig de desbetreffende nationale regelgeving”. Bovendien bepaalt artikel XXI dat “de relevante preferentiële beleidsvormen die ten uitvoer worden gelegd overeenkomstig de inhoud van bedrijfstakken, producten en technologieën die momenteel bijzonder worden aangemoedigd door de staat (gewijzigd in 2000), moeten worden aangepast overeenkomstig de aanmoediging in de Leidende catalogus voor industriële herstructurering”. Derhalve heeft Besluit nr. 40 in dit verband een dwingend karakter.

(122)

Ten tweede wordt in artikel V van Besluit nr. 40, dat deel uitmaakt van hoofdstuk II “Oriëntatie en prioriteiten van industriële herstructurering”, prioriteit gegeven aan de versterking van de “aanleg van informatie-infrastructuur, met inbegrip van breedbandcommunicatie”, en zoals aangetoond in overweging 80 en nader toegelicht in overweging 111, is OFC een essentieel en onmisbare component van dergelijke infrastructuur. Zoals de Commissie in overweging 111 heeft geconcludeerd, geldt dat als de aanleg van de breedbandinfrastructuur wordt aangemoedigd door de Chinese overheid, belangrijke producten die onmisbaar zijn voor de aanleg van die infrastructuur en die daarvan een integrerend onderdeel uitmaken, eveneens door de Chinese overheid worden aangemoedigd. Bovendien bepaalt in artikel XIV van Besluit nr. 40, dat deel uitmaakt van hoofdstuk III van de “Leidende catalogus voor industriële herstructurering”, het volgende: “de inhoud inzake aanmoediging omvat voornamelijk de sleuteltechnologieën, -uitrusting en -producten die de sociale en economische ontwikkeling kunnen bevorderen, die gunstig zijn voor het besparen van hulpbronnen, het beschermen van het milieu en het optimaliseren en verbeteren van de industriële structuur en die moeten worden aangemoedigd en ondersteund door relevante beleidslijnen en maatregelen”. Zoals reeds vermeld in overweging 118, worden de informatie-industrie en met name de belangrijkste inputmaterialen voor de productie van OFC, zoals single-modevezel en preform voor optische vezels, alsmede upstreamproducten zoals optischevezeltransmissiesystemen en optischevezelcommunicatiesystemen genoemd als aangemoedigde inhoud. Voorts vormt OFC essentiële uitrusting voor de uitrol van “informatie-infrastructuur met inbegrip van breedbandcommunicatie”, die door de Chinese overheid wordt aangemoedigd. Derhalve blijkt uit de gecombineerde lezing van bovenstaande bepalingen dat OFC een aangemoedigd product is, enerzijds omdat het een onmisbare component is van een bevorderde infrastructuur en anderzijds omdat de belangrijkste inputmaterialen ervan, die de toegevoegde waarde van OFC bepalen, ook door de Chinese overheid worden aangemoedigd. Het argument werd derhalve afgewezen.

(123)

Niet alleen plannen en strategieën op nationaal niveau beogen de OFC-bedrijfstak te ondersteunen. Op provinciaal niveau werden zogeheten nationale ontwikkelingszones voor nieuwe hoogtechnologische industrieën opgezet. Een daarvan is de East Lake Ontwikkelingszone voor nieuwe technologische industrieën. Deze zones zijn ervoor bedoeld om, zoals beschreven in punt I.2 van het Dertiende vijfjarenplan inzake nationale ontwikkelingszones voor nieuwe technologische industrieën, een regionaal platform te verschaffen om grondig uitvoering te geven aan nationale strategieën zoals “Internet+” en “Made in China 2025” (38). Bedrijven en ondernemingen die in een van die zones zijn gevestigd en kwalificeren als een entiteit die activiteiten verricht die binnen het toepassingsgebied van de respectieve strategieën vallen, krijgen een gunstige behandeling. Zoals uit het document inzake “Preferentiële beleidsmaatregelen van de nationale zones voor hoogtechnologische industriële ontwikkeling” (39) naar voren komt, wordt er binnen de twee jaar na de oprichting een algemene vrijstelling van inkomstenbelasting verleend en blijft er ook nadien sprake van preferentiële behandelingen, waarbij een verlaagd tarief voor de vennootschapsbelasting, een vrijstelling van uitvoerrechten en andere belastingvoordelen worden toegekend.

(124)

De voordelen voor ondernemingen in de hightechbedrijfstak die gevestigd zijn in de nationale zone voor hoogtechnologische industriële ontwikkeling zijn niet beperkt tot belastingvoordelen, maar omvatten ook rechtstreekse financiële steun. Zoals blijkt uit het genoemde document waarin de preferentiële beleidsmaatregelen van de nationale zones voor hoogtechnologische industriële ontwikkeling zijn beschreven, is het aan de staat om “elk jaar een zekere hoeveelheid leningen voor kapitaalopbouw en nieuwe investeringen te regelen, en kan de staat een zekere hoeveelheid langlopende obligaties uitgeven om fondsen te werven in de samenleving” (40). In dit document wordt een nauwkeurigere omschrijving gegeven, waarin staat dat “[d]e financiële steun van de Chinese overheid voor de zone voor hoogtechnologische industriële ontwikkeling er hoofdzakelijk in bestaat de ontwikkelingszones op nationaal niveau van fondsen te voorzien om op te starten, en om sommige op nationaal niveau geplande projecten in ondernemingen in de ontwikkelingszones uit te voeren. In de meeste ontwikkelingszones in China ondersteunt de lokale overheid de ontwikkelingszones voornamelijk door grond tegen lage prijzen te verhuren”.

(125)

Bovendien hebben de “Preferentiële beleidsmaatregelen van de nationale ontwikkelingszones” betrekking op de Catalogus van door de staat ondersteunde belangrijke geavanceerde technologieën van 2016, waarin de ondersteunde belangrijke geavanceerde technologieën zijn opgesomd. Deze catalogus vermeldt onder “I. Elektronische informatie”, punt 4, “Communicatietechnologie”, “optische-transmissienetwerk” en “technologie voor optische transmissiesystemen”, welke optischevezelkabels omvatten, als geavanceerde technologieën die door de staat worden ondersteund. Een van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs van OFC is gevestigd in de provincie Wuhan, en de meeste ondernemingen in de groep bevinden zich in de East Lake Ontwikkelingszone voor nieuwe technologische industrie. Deze ondernemingen komen derhalve in aanmerking voor gunstige behandelingen die worden verleend in het kader van de regeling van nationale ontwikkelingszones voor nieuwe technologische industrie.

(126)

Deze door de Chinese overheid gesteunde speciale industrieontwikkelingszone in Wuhan (de East Lake Ontwikkelingszone voor nieuwe technologische industrieën) diende als belangrijke productiebasis voor OFC. Als een van de door de Staatsraad goedgekeurde “Nationale ontwikkelingszones voor nieuwe technologische industrie” en een “Nationale demonstratiezone voor in eigen huis ontwikkelde innovatie” werd deze de eerste industriële basis voor de opto-elektronica-industrie van de VRC (ook wel “China Optics Valley” genoemd). OFC-producenten die in de zone actief zijn, hebben verschillende vormen van stimuleringsmaatregelen en staatssteun genoten.

(127)

Met betrekking tot de bij de productie van OFC gebruikte inputs heeft de Commissie vastgesteld dat aramide, een langs chemische weg verkregen synthetische vezel en een input voor OFC, door de Chinese overheid in de Leidende catalogus van belangrijke producten en diensten in strategische opkomende industrieën als belangrijk product is ingedeeld (41). Deze indeling heeft ervoor gezorgd dat verschillende beleidsmaatregelen van de Chinese overheid op de laatstgenoemde grondstof van toepassing werden.

(128)

Meer in het algemeen zijn chemische vezels niet alleen centraal onderworpen aan overheidsregulering en marktbeheerbeleid, maar zijn zij ook voorwerp van planningsdocumenten op subcentraal niveau, zoals het actieplan van de provincie Zhejiang voor de uitgebreide transformatie en modernisering van traditionele productiesectoren, waar chemische vezels een van de tien essentiële bedrijfstakken zijn die onder specifiek beleidsbeheer vallen (42), of het Dertiende vijfjarenplan voor de ontwikkeling van de chemische industrie in de provincie Jiangsu (2016-2020). In de bepalingen van dat plan die betrekking hebben op nieuwe chemische materialen wordt met name de nadruk gelegd op het ondersteunen van de ontwikkeling en industrialisering van downstreamtoepassingen met een hoge toegevoegde waarde, zoals “vezels voor hoge prestaties”, waaronder bij de productie van OFC gebruikte vezels vallen.

(129)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat verschillende door de Commissie aangehaalde documenten, zoals de “Catalogus van vier basisgroepen”, de “Catalogus van strategische en opkomende producten en diensten van de Nationale Commissie voor ontwikkeling en hervorming 2016” en de “Leidende catalogus voor industriële herstructurering”, OFC niet als zodanig vermelden, maar verwijzen naar inputmaterialen. De Chinese overheid verklaarde voorts dat de Commissie geen doorberekening heeft uitgevoerd om aan te tonen dat de vermeende subsidiëring die was ontvangen door upstream- of downstreambedrijfstakken, aan de OFC-bedrijfstak is doorgegeven.

(130)

Wat de upstreambedrijfstakken betreft, merkte de Commissie op dat de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verticaal geïntegreerd waren en dat de door hun verbonden leveranciers ontvangen subsidies daarom werden geacht te zijn doorgegeven aan de producenten-exporteurs van OFC. Bovendien zijn de door de Chinese overheid genoemde documenten die betrekking hebben op de inputmaterialen van OFC, zelfs in de veronderstelling dat zij OFC niet ten minste indirect of impliciet omvatten, quod non, in elk geval relevant in combinatie met alle andere preferentiële beleidsmaatregelen en documenten van de Chinese overheid die door dit punt worden bestreken. Alle documenten in deze afdeling hebben betrekking op ofwel optischevezelnetwerken waarin OFC een belangrijke component is, ofwel de belangrijkste input ervan, zodat wordt aangetoond hoe de OFC-sector als geheel wordt aangemoedigd vanaf de upstreamproductie tot de downstreamoutput van het betrokken product. Deze documenten zijn ook relevant om de specificiteit van de verschillende subsidieprogramma’s aan te tonen. Een doorberekening is alleen nodig voor subsidies die daadwerkelijk worden toegekend aan grondstoffen die tegen een ontoereikende prijs worden geleverd en door de producenten-exporteurs worden gebruikt voor de productie van het betrokken product, en alleen als de verkoper en de koper van deze inputmaterialen niet verbonden zijn. Zoals in punt 3.8.2 wordt uiteengezet, zijn bij dit onderzoek geen compenserende maatregelen ingesteld met betrekking tot grondstoffen die door niet-verbonden leveranciers tegen een ontoereikende prijs zijn aangekocht. Bovendien zijn de meewerkende producenten-exporteurs, zoals vermeld in deze overweging, hoofdzakelijk geïntegreerd.

(131)

Gezien bovenstaande plannen en programma’s wordt de OFC-bedrijfstak beschouwd als een essentile/strategische bedrijfstak, waarvan de ontwikkeling door de Chinese overheid als beleidsdoelstelling actief wordt nagestreefd. OFC is een product dat voor de Chinese overheid van het grootste belang is bij de opbouw van netwerken en infrastructuur die ten dienste staan van complete essentiële beleidsterreinen op digitaal en connectiviteitsgebied die door de staat worden ontwikkeld en onder staatstoezicht vallen. Op basis van de om deze afdeling genoemde beleidsdocumenten heeft de Commissie geconcludeerd dat de Chinese overheid optreedt in de OFC-bedrijfstak om de desbetreffende beleidslijnen ten uitvoer te leggen en grijpt zij in het vrije spel der marktkrachten in de OFC-sector in, met name door die sector op verschillende manieren te bevorderen en te ondersteunen.

(132)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen maakte de Chinese overheid enkele algemene opmerkingen over het besluit van de Commissie om de bepalingen van artikel 28, lid 1, van de basisverordening toe te passen met betrekking tot preferentiële leningen, exportkredietverzekering en inputmaterialen.

(133)

De Chinese overheid voerde aan dat alle informatieverzoeken van de Commissie waarop de Chinese overheid geen antwoord kon geven, onredelijk waren, aangezien bij deze verzoeken werd uitgegaan van het bestaan van wettelijke bevoegdheden waarover de Chinese overheid niet beschikt.

(134)

Voorts voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie de feiten waarover zij beschikte niet naar behoren heeft beoordeeld en niet deugdelijk heeft toegelicht waarom de beschikbare gegevens redelijkerwijs in de plaats zijn gekomen van noodzakelijke informatie die ontbrak.

(135)

Zoals uiteengezet in de overwegingen 146, 160 en 168, was de Commissie van mening dat de Chinese overheid de wettelijke bevoegdheid had om de gevraagde informatie te verkrijgen, als aandeelhouder of verantwoordelijke autoriteit van de entiteiten waarvoor de Commissie om de informatie verzocht. De Commissie heeft in haar mededeling aan de Chinese overheid, herhaald in de punten 3.2.1 tot en met 3.2.3, uiteengezet waarom zij zich op de beschikbare gegevens moest baseren. De Commissie beschouwde openbaar beschikbare informatie als een redelijke vervanging van de informatie die de Chinese overheid niet had verstrekt. De Commissie heeft de argumenten van de Chinese overheid derhalve afgewezen.

(136)

Om administratieve redenen heeft de Commissie de Chinese overheid verzocht specifieke vragenlijsten door te sturen naar eventuele financiële instellingen die leningen of exportkredieten hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen.

(137)

In eerste instantie gaf alleen EXIM Bank antwoord op de vragenlijst. De Chinese overheid reageerde niet op het verzoek van de Commissie om de antwoorden op de vragenlijsten over te leggen van alle financiële instellingen die leningen of exportkredieten aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen hebben verstrekt. De Commissie heeft in haar aanmaningsbrief haar verzoek met betrekking tot de financiële instellingen derhalve herhaald om hen zoveel mogelijk bij het onderzoek te kunnen betrekken opdat de Commissie over de nodige informatie kan beschikken om vast te stellen of er daadwerkelijk sprake is van subsidiëring, en zo ja, in welke omvang.

(138)

De Chinese overheid gaf naar aanleiding van de aanmaningsbrief aan dat antwoorden op de vragenlijsten van de financiële instellingen die leningen hadden verstrekt niet relevant waren voor het onderzoek, aangezien geen van de leningen of exportkredieten waren verleend overeenkomstig de plannen en projecten van de overheid zoals gesteld in de klacht en beschreven in de vragenlijst.

(139)

De Commissie deelde dit standpunt niet. Ten eerste gaat de Commissie ervan uit dat de van entiteiten in staatsbezit gevraagde informatie beschikbaar is voor de Chinese overheid voor alle entiteiten waarin zij de belangrijkste aandeelhouder is of de meeste aandelen houdt. Daarnaast beschikt de Chinese overheid over de nodige bevoegdheden voor een uitwisseling van informatie met financiële instellingen ook wanneer deze niet in staatsbezit zijn, aangezien zij alle onder de jurisdictie van de Chinese autoriteit voor bankregelgeving vallen.

(140)

Uiteindelijk ontving de Commissie enkel van één bank in staatsbezit informatie over de bedrijfs-, bestuurs- en eigendomsstructuur, maar niet van de overige financiële instellingen die leningen hadden verstrekt aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen. Bovendien ontving de Commissie behalve van EXIM Bank van geen van de banken verifieerbare bedrijfsspecifieke informatie van de banken.

(141)

Bovendien gaf EXIM Bank weliswaar enkele algemene toelichtingen op de werking van haar systemen voor kredietgoedkeuring en risicobeheer, maar deed zij geen specifieke mededelingen over de beoordeling van de aan in de steekproef opgenomen ondernemingen verstrekte leningen. Zij voerde aan dat zij die documenten niet kon vrijgeven, aangezien het interne, vertrouwelijke bedrijfsdocumenten betrof.

(142)

Om die redenen heeft de Commissie de in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs verzocht toegang te verlenen tot de ondernemingsspecifieke informatie die in handen is van alle banken — particuliere banken of banken in staatsbezit — waarvan zij leningen hebben gekregen. Hoewel de in de steekproef opgenomen ondernemingen instemden met inzage in de hen betreffende bankgegevens, weigerde de gedeeltelijk meewerkende bank de gevraagde gedetailleerde informatie te verstrekken.

(143)

Aangezien de Commissie met betrekking tot de meeste banken die leningen hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen geen informatie heeft ontvangen, was zij van mening dat zij cruciale informatie over dit aspect van het onderzoek niet had ontvangen.

(144)

De Commissie deelde de Chinese overheid derhalve mee dat zij bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de gestelde subsidiëring door middel van preferentiële leningen overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening wellicht zou moeten teruggrijpen op de beschikbare gegevens.

(145)

De Chinese overheid maakte in het antwoord op de brief van de Commissie bezwaar tegen de toepassing van artikel 28, lid 1, van de basisverordening. Zij betoogde dat de Chinese overheid niet verplicht is om de gevraagde informatie te verstrekken en dat de gevraagde informatie geen noodzakelijke informatie is.

(146)

De Commissie bleef bij haar standpunt dat de Chinese overheid als de regelgevingsinstantie de autoriteit is die antwoorden moet verstrekken op de specifieke vragen aan de financiële instellingen die financiering hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Zoals beschreven in de brief van de Commissie is de van de entiteiten in staatsbezit gevraagde informatie voor de Chinese overheid beschikbaar voor alle entiteiten waarin zij de belangrijkste aandeelhouder is of de meeste aandelen houdt, en beschikt de Chinese overheid over de nodige bevoegdheden voor een uitwisseling van informatie met de financiële instellingen, ook wanneer die niet in staatsbezit zijn, aangezien zij onder de jurisdictie van de Chinese autoriteit voor bankregelgeving vallen.

(147)

De Commissie achtte de gevraagde informatie daarnaast cruciaal voor de beoordeling van de zeggenschap van de Chinese overheid over het gedrag van de financiële instellingen met betrekking tot hun kredietbeleid en risicobeoordeling bij de verstrekking van leningen aan de OFC-bedrijfstak.

(148)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de informatie van de Commissie met betrekking tot informatie van financiële instellingen die leningen of exportkredieten aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen verstrekten, niet noodzakelijk of ook maar relevant was voor de Commissie om haar analyse te voltooien, aangezien geen van de betrokken leningen werd verstrekt op grond van overheidsplannen of andere documenten van de Chinese overheid.

(149)

De ontbrekende informatie had betrekking op twee aspecten. Ten eerste was de informatie over de eigendoms- en governance-structuur van de niet-meewerkende banken noodzakelijk voor de Commissie om te bepalen of die banken al dan niet overheidsinstanties zijn. Ten tweede was bedrijfsspecifieke informatie van de gedeeltelijk meewerkende bank EXIM Bank, zoals het goedkeuringsproces voor leningen en de kredietwaardigheidsbeoordeling door de bank van de leningen aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, noodzakelijk om vast te stellen of leningen aan deze producenten tegen preferentiële tarieven werden verstrekt. Dergelijke interne documenten hadden alleen door de banken en de Chinese overheid kunnen worden verstrekt, aangezien de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs er geen toegang toe zouden hebben.

(150)

De Chinese overheid voerde ook aan dat zij niet over de gevraagde informatie beschikte. De Chinese overheid stelde dat het juridisch onmogelijk was om de gevraagde informatie te verkrijgen, omdat er in de Chinese wetgeving geen grondslag is voor de Chinese overheid om financiële instellingen te dwingen dergelijke vertrouwelijke informatie bekend te maken. Door deze informatie te vragen, legde de Commissie een onredelijke last op aan de Chinese overheid.

(151)

De Commissie merkte op dat aan elke onderneming om instemming was verzocht voor de leningtransacties van elke specifieke bank. De Commissie oordeelde dat een dergelijke specifieke toestemming op zich zou moeten volstaan om inzage te verlenen in de gegevens betreffende de in de steekproef opgenomen ondernemingen. Bovendien werd door de gedeeltelijk meewerkende bank daadwerkelijk een overzicht van haar uitstaande leningen aan de ondernemingen verstrekt, waarmee zij te kennen gaf niet beperkt te zijn in het verstrekken van informatie als zodanig over specifieke transacties. Er werd echter door geen van deze banken informatie verstrekt over hun eigen interne beoordeling van de bekendgemaakte transacties.

(152)

Ten slotte was de Commissie niet van oordeel dat zij de Chinese overheid een onredelijke last had opgelegd door om de informatie betreffende preferentiële leningen te verzoeken. Vanaf het begin had de Commissie haar onderzoek beperkt tot die financiële instellingen die leningen hadden verstrekt aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen. De Commissie identificeerde deze financiële instellingen en het verzoek om de vragenlijsten door te sturen werd samen met de door de Chinese overheid te beantwoorden vragenlijst in een vroeg stadium van het onderzoek verstrekt. Zodoende had de Chinese overheid ruim de tijd om aan het verzoek van de Commissie te voldoen. De Commissie was daarom van mening dat zij haar uiterste best had gedaan om haar verzoek aan de Chinese overheid te vergemakkelijken.

(153)

De Commissie bleef daarom bij het standpunt dat zij zich bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de beweerdelijke subsidiëring door middel van preferentiële leningen ten dele op de beschikbare gegevens moest baseren.

(154)

De klager voerde naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen aan dat de Commissie geen cruciale informatie van de Chinese overheid had ontvangen met betrekking tot preferentiële leningen, wat heeft geresulteerd in subsidiemarges die waarschijnlijk lager zijn dan het werkelijke voordeel van preferentiële leningen voor de producenten-exporteurs.

(155)

De in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs hebben aan het onderzoek meegewerkt en gedetailleerde informatie verstrekt over de leningen die zij van de banken hadden gekregen. Aangezien het voordeel werd berekend op basis van het verschil tussen deze informatie en een benchmark-rentevoet, werd de subsidiemarge geacht het werkelijke voordeel voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs te vertegenwoordigen. Het argument moest daarom worden afgewezen.

(156)

Om administratieve redenen verzocht de Commissie de Chinese overheid om Sinosure een specifieke vragenlijst toe te sturen.

(157)

In haar eerste antwoord op de vragenlijst stelde de Chinese overheid dat Sinosure geen subsidies verstrekte aan de OFC-bedrijfstak en was zij van mening dat de specifieke vragenlijst voor Sinosure niet relevant was. De Chinese overheid legde alleen het jaarverslag van Sinosure over.

(158)

Naar aanleiding van de aanmaningsbrief herhaalde de Chinese overheid haar standpunt dat Sinosure niet specifiek subsidies verleende aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs of aan de OFC-bedrijfstak, hoewel zij een gedeeltelijk antwoord op de specifieke vragenlijst had verstrekt. Echter noch de Chinese overheid, noch Sinosure verstrekte enige van de gevraagde ondersteunende documentatie over de corporate governance van Sinosure, zoals haar statuten, en zij verstrekten geen volledige, correcte lijst van de aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verstrekte exportkredieten. Evenmin is van de Chinese overheid of Sinosure specifieke informatie ontvangen over de aan de OFC-bedrijfstak verleende exportkredietverzekering, de hoogte van de premies ervan of gedetailleerde cijfers met betrekking tot de winstgevendheid van haar activiteiten op het gebied van exportkredietverzekering.

(159)

Bij gebrek aan dergelijke informatie was de Commissie van mening dat zij cruciale informatie over dit aspect van het onderzoek niet had ontvangen.

(160)

De Commissie gaat ervan uit dat de gewenste informatie van entiteiten in staatsbezit (of het nu gaat om ondernemingen of publieke/financiële instellingen) voor de Chinese overheid toegankelijk is voor alle entiteiten waarin de belangrijkste aandeelhouder is of de meeste aandelen houdt. Dit geldt ook voor Sinosure, een entiteit die volledig in staatsbezit is. Daarom deelde de Commissie de Chinese overheid mee dat zij bij haar onderzoek naar bestaan en omvang van de vermeende subsidiëring middels exportkredietverzekeringen overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening wellicht zou moeten teruggrijpen op de beschikbare gegevens.

(161)

In haar antwoord op de brief van de Commissie bleef de Chinese overheid bij haar standpunt dat Sinosure geen specifieke subsidies verstrekte aan de OFC-bedrijfstak en dat zij zich door de markt laat leiden bij de relevante verzekeringsactiviteiten en geen specifieke voorkeursbehandeling hanteert ten aanzien van de OFC-bedrijfstak op basis van enige beleidsdocumenten.

(162)

Derhalve was de door de Chinese overheid over Sinosure verstrekte informatie onvolledig en kon de Commissie op grond daarvan geen conclusies trekken inzake cruciale onderdelen van het onderzoek met betrekking tot exportkredietverzekering, namelijk of Sinosure een overheidsinstantie is en of de aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen in rekening gebrachte premies marktconform waren.

(163)

De Chinese overheid voerde naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen aan dat alle nodige informatie aan de Commissie was verstrekt en dat, aangezien Sinosure geen subsidies heeft verstrekt die specifiek zijn voor de OFC-bedrijfstak, de gevraagde informatie niet relevant was voor het huidige onderzoek.

(164)

Zoals uiteengezet in overweging 162 heeft de Commissie van Sinosure geen informatie ontvangen om de juistheid te beoordelen van de bewering van de Chinese overheid dat Sinosure geen overheidsinstantie was en om te beoordelen of de door Sinosure in rekening gebrachte premies marktconform waren. Deze informatie werd noodzakelijk geacht om de Commissie in staat te stellen een conclusie te trekken met betrekking tot de vraag of de door Sinosure verstrekte exportkredietverzekering een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie vormde die aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een voordeel verschafte.

(165)

De Commissie concludeerde derhalve dat zij zich voor haar vaststellingen inzake exportkredietverzekering deels moest baseren op de beschikbare gegevens.

(166)

De klager voerde naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen aan dat de Commissie onvolledige informatie van de Chinese overheid aangaande Sinosure heeft ontvangen, op grond waarvan er geen conclusies konden worden getrokken met betrekking tot cruciale onderdelen van het onderzoek aangaande exportkredietverzekering. Bijgevolg zou het voor elke in de steekproef opgenomen producent-exporteur berekende subsidiepercentage hoogstwaarschijnlijk lager zijn dan het werkelijke voordeel van de exportkredietverzekering voor de producenten-exporteurs. De klager was van mening dat de Commissie het hoogste percentage dat voor één producent-exporteur werd vastgesteld, automatisch op de andere producent-exporteur moest toepassen.

(167)

De in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs hebben aan het onderzoek meegewerkt en gedetailleerde informatie verstrekt over de exportkredietverzekering die zij van Sinosure hebben ontvangen. Aangezien het voordeel werd berekend op basis van het verschil tussen deze informatie en een geschikte externe benchmark, werd het subsidiebedrag geacht het werkelijke voordeel voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs weer te geven. Het argument moest daarom worden afgewezen.

(168)

De Commissie verzocht de Chinese overheid om een specifieke vragenlijst door te sturen naar de tien belangrijkste producenten en distributeurs van de bij de vervaardiging van OFC gebruikte inputmaterialen, en naar eventuele andere leveranciers van de betrokken materialen, die inputs hebben geleverd aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen. In haar antwoord op de vragenlijst stelde de Chinese overheid dat zij geen zeggenschap heeft over de leveranciers van de inputmaterialen en dus niet kan verlangen dat zij de in de vragenlijst gevraagde vertrouwelijke informatie verstrekken, alsmede dat het coördineren met betrekking tot een bijzonder groot aantal leveranciers die aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen inputmaterialen leveren, een onredelijke belasting voor haar zou vormen. De Commissie stelde op basis van openbaar beschikbare gegevens echter vast dat de belangrijkste producenten van germanium (gedeeltelijk) in staatsbezit zijn, zoals uiteengezet in punt 3.8.2. De Chinese overheid kon de gevraagde informatie derhalve verstrekken.

(169)

Op verzoek van de Commissie legde de Chinese overheid overheidsplannen en -mededelingen van de regering van de provincie Yunnan ten aanzien van de germaniumbedrijfstak over. Desalniettemin weigerde de Chinese overheid te voldoen aan het verzoek van de Commissie om de vragenlijst door te sturen naar leveranciers van inputs om nadere informatie te verkrijgen over de eigendomsstructuur van de ondernemingen die de desbetreffende inputmaterialen vervaardigen en leveren. De Commissie verkreeg derhalve, aangezien de Chinese overheid met betrekking tot de bij de productie van OFC gebruikte inputmaterialen slechts gedeeltelijk meewerkte, niet de noodzakelijke informatie over de input-leveranciers.

(170)

De Chinese overheid voerde na de mededeling van de definitieve bevindingen aan dat de gebruikmaking door de Commissie van de beschikbare gegevens met betrekking tot informatie over producenten en distributeurs van inputmateriaal onrechtmatig was, en dat het een onredelijke belasting zou vormen voor de Chinese overheid om in dit verband met een bijzonder groot aantal producenten van inputs te coördineren.

(171)

De Commissie heeft bij wijze van uitzondering in haar tot de Chinese overheid gerichte schriftelijke aanmaning alleen verdere vragen gesteld over een van de belangrijkste inputmaterialen, germanium, om de in punt 3.8.2 uiteengezette redenen. De noodzakelijke informatie met betrekking tot dit inputmateriaal is echter niet volledig verstrekt door de Chinese overheid.

(172)

Deze ontbrekende informatie betrof voornamelijk twee aspecten. Ten eerste informatie over de eigendoms- en governancestructuur van de niet-meewerkende producenten van inputmaterialen. Zonder die informatie kon de Commissie niet vaststellen of deze producenten al dan niet overheidsinstanties zijn. Ten tweede bedrijfsspecifieke informatie van de niet-meewerkende producenten, zoals informatie over de prijsstelling van de aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen geleverde inputs. Dergelijke informatie is nodig in de zin van artikel 28 van de basisverordening om te bepalen of aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen inputs waren verstrekt voor een ontoereikende prijs. Bovendien kan dergelijke informatie alleen worden verstrekt door de producenten en dus niet via de antwoorden op de vragenlijst van de in de steekproef opgenomen ondernemingen.

(173)

De Commissie concludeerde derhalve dat zij zich voor haar bevindingen betreffende de verstrekking van inputmaterialen tegen een ontoereikende prijs overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening gedeeltelijk moest baseren op de beschikbare gegevens.

(174)

Op grond van de informatie in de klacht, het bericht van inleiding en de antwoorden op de vragenlijsten van de Commissie werd de vermeende subsidiëring via de volgende subsidies van de Chinese overheid onderzocht:

(175)

De Commissie stelde vast dat de in de steekproef opgenomen groepen van ondernemingen voordeel verkregen door diverse subsidieprogramma’s, waaronder subsidies in verband met technologie, innovatie en ontwikkeling, aan activa verbonden subsidies, rentekortingen op leningen, subsidies ter ondersteuning van de export, subsidies voor de ontwikkeling van kleine en middelgrote ondernemingen en bijzondere subsidies in verband met de economische effecten van de COVID-19-pandemie. Subsidies in verband met technologie, innovatie en ontwikkeling vormden een aanzienlijk deel van de door de in de steekproef opgenomen groepen van ondernemingen gemelde subsidies. De Commissie heeft de subsidies daarom gegroepeerd in twee categorieën: i) subsidies in verband met technologie, innovatie en ontwikkeling en ii) andere subsidies.

(176)

Beide in de steekproef opgenomen groepen ontvingen tijdens het onderzoektijdvak subsidies in verband met onderzoek en ontwikkeling (“O&O”) en industrialisering, technologische modernisering en innovatie.

—

Het Dertiende vijfjarenplan inzake technische innovatie;

—

Mededeling inzake de opzet van de jaarlijkse projecten van 2018 in het kader van de belangrijke bijzondere projecten voor opto-elektronica en micro-elektronische apparatuur en integratie, Ministerie van Wetenschap en Technologie, Guo Ke Gao Fa Ji Zi (2019) nr. 49;

—

Mededeling inzake de opzet van de belangrijke bijzondere projecten voor breedbandcommunicatie en nieuwe netwerken van het nationale essentiële O&O-programma in 2019, Ministerie van Wetenschap en Technologie, Guo Ke Gao Fa Ji Zi (2020) nr. 6;

—

ondersteuningsfondsen voor de industrie en bijzondere fondsen voor O&O en industrialisering, Dong Ban Fa (2018) nr. 62;

—

beheersmaatregelen voor het nationale plan voor hoogtechnologisch onderzoek en ontwikkeling (863);

—

Ontwikkeling en industrialisering van convergente optischetransmissie-uitrusting-13 Wetenschappelijke en technologische ontwikkeling Hubei [2014] nr. 10 Mededeling van het provinciale departement voor wetenschap en technologie over de bekendmaking van de projecten van het wetenschaps- en technologieplan van de provincie Hubei van 2014 (eerste reeks);

—

projectfinanciering voor het dienstenplatform voor dubbele innovatie;

—

Mededeling over de uitgifte van de eerste reeks provinciale indicatoren voor het bijzondere fonds voor de omschakeling en modernisering van de industrie en de informatie-industrie in 2019;

—

directe financiering uit het project onderzoekskredieten van het Derde Onderzoeksinstituut van het Ministerie van Openbare Veiligheid;

—

mededelingen over de toewijzing van speciale fondsen voor technische vernieuwing, speciale fondsen voor de wederopleving van de industrie, speciale fondsen voor technische omschakeling en speciale fondsen voor industriële ontwikkeling;

—

de toegewezen projecten voor het creëren van een hoge marktwaarde van de lokale programma’s van de gemeentelijke markttoezichtinstantie van Wuhan, en

—

document van het beheerscomité van de economische en technologische ontwikkelingszone Nanjing, 2018 nr. 149.

(177)

De Commissie stelde vast dat het merendeel van de subsidies voor technologische modernisering, vernieuwing of omschakeling die door de in de steekproef opgenomen ondernemingen hadden ontvangen, uitdrukkelijk betrekking had op onderzoek en ontwikkeling. Een paar subsidies hadden betrekking op de omschakeling en vernieuwing van de ondernemingen of hun productieproces en houden dus indirect verband met onderzoek en ontwikkeling.

(178)

Een producent-exporteur in een van de in de steekproef opgenomen groepen gaf voor het onderzoektijdvak 113 subsidies op, waarvan uitgedrukt in waarde meer dan 80 % verband hield met O&O-projecten. De waarde van O&O-subsidies van de tweede producent-exporteur in dezelfde groep vertegenwoordigde meer dan 70 % van de totale subsidies die deze producent-exporteur voor het onderzoektijdvak had opgegeven.

(179)

Voor deze groep van ondernemingen stelde de Commissie voorts vast dat de Chinese overheid op verschillende niveaus binnen de groep subsidies voor O&O-industrialisering had verstrekt. Zo had de Chinese overheid speciale fondsen toegekend aan de moederondernemingen, waarvan er één direct wordt beheerd door het zich in staatshanden bevindende Comité van de Staatsraad voor toezicht op en beheer van staatsactiva (“SASAC”), en die verder zijn toegewezen aan dochterondernemingen, waaronder een van de producenten-exporteurs, voor O&O-projecten.

(180)

Een van de producenten-exporteurs in de groep ontving een zekere hoeveelheid fondsen van zijn moederondernemingen in het kader van contracten voor toevertrouwde O&O-diensten die aan de moederondernemingen werden verleend. De subsidies werden door de Chinese overheid aan de moederondernemingen verleend. Tijdens de kruislingse controles op afstand stelde de Commissie evenwel vast dat de door de Chinese overheid verleende subsidies uiteindelijk in de vorm van vergoedingen voor O&O-diensten aan de producent-exporteur werden betaald. Bovendien bleek uit de contractbepalingen dat de O&O-resultaten, met inbegrip van alle IE-rechten die uit die diensten voortvloeiden, eigendom zijn van beide partijen en dat het aanvraagrecht bij de onderneming die het O&O-project uitvoerde bleef, d.w.z. bij de producent-exporteur. De Commissie stelde vast dat de desbetreffende O&O-diensten ook het betrokken product betroffen. Op basis daarvan beschouwde de Commissie de in de vorm van O&O-vergoedingen verstrekte middelen derhalve als een subsidie die door de Chinese overheid volledig aan de producent-exporteur werd verleend. Verbonden leveranciers in de groep ontvingen eveneens aanzienlijke subsidies voor O&O-projecten.

(181)

Een groot deel van de ondernemingen in deze in de steekproef opgenomen groep is gevestigd in de East Lake Ontwikkelingszone voor nieuwe technologie van Wuhan en heeft O&O-middelen ontvangen omdat de desbetreffende ondernemingen zich in die zone bevinden. Deze hightechzone wordt vaak “Optics Valley” (43) genoemd vanwege de focus op de productie van opto-elektronica, waaronder OFC. Zoals beschreven in de overwegingen 123 tot en met 125, diende de East Lake Ontwikkelingszone voor nieuwe technologische industrieën van Wuhan als belangrijke productiebasis voor OFC, en profiteerden in de zone actieve OFC-producenten van verschillende vormen van stimuleringsmaatregelen, waaronder subsidies (44).

(182)

Wat de tweede in de steekproef opgenomen groep betreft, stelde de Commissie vast dat de waarde van de subsidies ter ondersteuning van O&O, omschakeling of innovatie voor een van de uitvoerende ondernemingen ongeveer 90 % van de tijdens het onderzoektijdvak ontvangen subsidies bedroeg, en voor de andere uitvoerende onderneming meer dan 40 %.

(183)

De uitvoering van de in de overwegingen 81 tot en met 126 genoemde plannen en programma’s leidde tot concrete geldelijke betalingen. Rechtstreekse overheidssubsidies behoren immers tot de instrumenten waarmee de Chinese overheid de ontwikkeling van de OFC-sector aanstuurt. Het openbare jaarverslag over 2019 van de producent-exporteur FTT bevestigt dat de onderneming eind 2019 393,8 miljoen RMB aan uitgestelde inkomsten uit overheidssubsidies en 45,8 miljoen RMB aan overheidssubsidies als “overige inkomsten” had ontvangen (45). Het openbaar beschikbare jaarverslag over 2019 van de producent-exporteur ZTT bevestigt dat de onderneming eind 2019 150,3 miljoen RMB aan uitgestelde inkomsten uit overheidssubsidies had en 361,1 miljoen RMB aan overheidssubsidies had ontvangen in verband met dagelijkse bedrijfsactiviteiten (46).

(184)

De subsidieprogramma’s waarvan de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen hebben geprofiteerd, zijn grotendeels vergelijkbaar van opzet. Naargelang van het doel zijn criteria vastgesteld op basis waarvan ondernemingen een aanvraag kunnen indienen, en als zij aan de criteria voldoen, wordt de financiële steun toegekend.

(185)

Sommige van de aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen verstrekte subsidies vinden hun rechtsgrondslag in het “Nationale plan voor hoogtechnologisch onderzoek en ontwikkeling”, de zogeheten “863 beheersmaatregelen”. Deze beheersmaatregelen illustreren nogmaals hoe de overheidsplanning in de VRC werkt, zoals beschreven in overweging 79. Artikel 2 vermeldt: “Het Nationale plan voor hoogtechnologisch onderzoek en ontwikkeling (863) is een wetenschaps- en technologieprogramma met duidelijke nationale doelstellingen, dat wordt ondersteund door centrale financiële toewijzingen”. In artikel 29 van datzelfde document is de procedure voor de goedkeuring van subsidiabele projecten neergelegd. Het weerspiegelt het hierboven omschreven mechanisme: nadat een aanvraag is aanvaard en geëvalueerd, zal een deskundigengroep de voorstellen van het project en de ramingen van de projectfinanciering presenteren en uiteindelijk zal een gezamenlijk bureau de subsidieverlening goedkeuren en ondertekenen.

(186)

Er zijn nadere rechtsbepalingen die de basis vormen voor subsidieprogramma’s waaraan OFC-fabrikanten deelnemen.

(187)

Een van die rechtsinstrumenten is de “Mededeling inzake de opzet van de jaarlijkse projecten van 2018 in het kader van de belangrijke bijzondere projecten voor opto-elektronica en micro-elektronische apparatuur en integratie”. In die mededeling is bepaald dat de verantwoordelijkheid voor de coördinatie en monitoring van de uitvoering van de projecten bij de zogeheten Leidende Eenheden van de projecten berust, welke bestaan in geselecteerde ondernemingen die van het respectieve programma profiteren en toezicht houden op de andere begunstigden.

(188)

De specifieke inhoud van de subsidies die op basis van deze regeling worden toegekend, is vermeld in de bijlagen erbij. Zo wordt een van de programma’s die van toepassing zijn tijdens het OT omschreven als “25G/100G hybride fotonische geïntegreerde chip en module in passieve optische netwerken (PON)” en heeft het een begroting van 50,54 miljoen RMB. Een van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs kreeg een subsidie uit hoofde van dit programma. Dat de Chinese overheid met deze subsidie O&O wil aanmoedigen, blijkt uit de “Projectdoelstellingen” ervan, die onder meer worden omschreven als “Onderzoek naar krachtige 25G-laserchiptechnologie voor passieve optische netwerken (PON)”. Passieve optische netwerken zijn een vorm van telecommunicatietechnologie op basis van optische vezel om eindafnemers toegang te bieden tot het breedbandnetwerk.

(189)

Op basis van hetzelfde rechtsinstrument wordt goedkeuring verleend aan een project met als titel “Op silicium gebaseerde opto-elektronische chips en subsystemen voor 25G/50G/100G-PON — Project voor optische toegang”, met een totale projectfinanciering van 64,17 miljoen RMB. Uit de doelstelling van de subsidie blijkt duidelijk dat de subsidies bedoeld zijn voor onderzoek naar optische modulatoren, optische detectoren, fotodetectoren en op silicium gebaseerde meerkanaals 100Gb/s-PON-technologie, die alle worden gebruikt voor optischevezelnetwerken.

(190)

Een ander project dat bij deze mededeling is vastgesteld, heet “Project voor geïntegreerde chiptechnologie voor optische emissie en controle in coherente optische communicatiesystemen”, heeft een financiering van 41,77 miljoen RMB en moet tussen augustus 2019 en juli 2022 worden uitgevoerd. Door onderzoeksdoelstellingen voor lasers, laserchips en modulatoren vast te stellen, wordt met deze subsidie steun verleend aan fabrikanten in de bedrijfstak voor optische netwerken in het algemeen en meer specifiek aan OFC-fabrikanten. Een van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs behoort tot de begunstigden van dit programma.

(191)

Een aanvullende regeling ter ondersteuning van de internetindustrie, en meer in het bijzonder OFC-fabrikanten, vloeit voort uit de “Mededeling inzake de opzet van de belangrijke bijzondere projecten voor breedbandcommunicatie en nieuwe netwerken van het nationale essentiële O&O-programma in 2019”. Op basis van die mededeling is een project met de titel “Onderzoek naar en demonstratie van de toepassing van energiezuinige, krachtige optische transmissiesystemen van 100G met een hoge mate van integratie” goedgekeurd en werd financiering ter waarde van 95,47 miljoen RMB vastgesteld. In de beschrijving van de projectdoelstellingen staat dat deze subsidie moet helpen om onafhankelijk te worden van de levering van buitenlandse apparatuur voor snelle optische transmissietechnologie van 100G, en dat daartoe onderzoek moet worden verricht naar en werk moet worden gemaakt van snelle opto-elektronische apparatuur en modules en van platformuitrusting voor optische transmissie van 100G op basis van onafhankelijke chiptoestellen. Een van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs heeft op grond van dit programma een O&O-subsidie ter waarde van 8 360 000 yuan ontvangen.

(192)

De subsidies in verband met technologie, innovatie en ontwikkeling, met inbegrip van de in de overwegingen 184 tot en met 191 beschreven subsidies voor O&O-projecten, vormen subsidies in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), i), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, d.w.z. een overdracht van middelen van de Chinese overheid in de vorm van steun aan de producenten van het betrokken product. Zoals vermeld in overweging 183 worden de meeste van deze middelen als overheidssubsidies geboekt in de rekeningen van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(193)

Die subsidies zijn specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening omdat alleen ondernemingen die actief zijn op essentiële gebieden of die werken met sleuteltechnologieën die worden vermeld in de richtsnoeren, administratieve maatregelen en catalogi die regelmatig worden gepubliceerd, daarvoor in aanmerking komen en OFC een van de in aanmerking komende bedrijfstakken is.

(194)

De Chinese overheid en Connect Com voerden naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen aan dat geen van de O&O-subsidies op de OFC-bedrijfstak is gericht en dat de East Lake ontwikkelingszone voor nieuwe technologie van Wuhan geen steun verleent aan ondernemingen die OFC produceren, aangezien eventuele steun die uit deze zone zou voortvloeien, betrekking heeft op upstream- of downstreambedrijfstakken van OFC. De Chinese overheid voerde verder aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de subsidies in kwestie specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening, en niet heeft voldaan aan de eis als aangegeven door het Panel in de zaak “EC — Aircraft”, volgens welke de vaststelling van specificiteit de vaststelling vereist van een uitdrukkelijke beperking van de vermeende subsidie en dat een beperking “duidelijk moet uitdrukken wat bedoeld is en niets impliciet of voorwaardelijk mag laten”. De Chinese overheid voerde verder aan dat de conclusie van de Commissie dat deze subsidies uitdrukkelijk beperkt waren tot de OFC-bedrijfstak, kennelijk onjuist was en refereerde daarbij aan het verslag van de Beroepsinstantie in de zaak “US-Large Civil Aircraft”, volgens welke het onderzoek of een subsidie uitdrukkelijk beperkt is, “niet enkel gericht is op de vraag of de subsidie werd verstrekt aan specifieke ontvangers die in de klacht zijn vermeld, maar ook op alle ondernemingen of bedrijfstakken die in aanmerking komen om diezelfde subsidie te ontvangen”.

(195)

De Commissie heeft in overweging 193 reeds aangetoond dat de subsidies specifiek zijn. Alleen ondernemingen die actief zijn in belangrijke gebieden of technologieën zoals vermeld in de richtsnoeren, administratieve maatregelen en catalogi, komen immers in aanmerking. Bovendien hebben de meewerkende producenten-exporteurs documenten in verband met de subsidies verstrekt, zoals juridische documenten en kennisgevingen van subsidies, waaruit blijkt dat de subsidies werden verstrekt aan ondernemingen die tot bepaalde specifieke bedrijfstakken of sectoren behoren en/of bij specifieke, door de staat aangemoedigde industriële projecten zijn betrokken. De Commissie herhaalde derhalve haar conclusie dat deze subsidies alleen beschikbaar zijn voor een duidelijk omschreven subgroep van bepaalde ondernemingen en/of sectoren van de economie, zeker veel enger en specifiek omschreven dan die welke in de zaak “EC-Aircraft” aan de orde waren. De Commissie heeft bovendien vastgesteld dat de voorwaarden om voor deze subsidies in aanmerking te komen, niet duidelijk en objectief waren en niet automatisch van toepassing waren; bijgevolg voldeden zij niet aan de vereisten voor niet-specificiteit van artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening.

(196)

De Commissie was het niet eens met de verklaring van de Chinese overheid dat de East Lake ontwikkelingszone voor nieuwe technologie van Wuhan geen steun verleende aan OFC-producerende ondernemingen en dat vermeende steun uit deze zone betrekking heeft op upstream- of downstreamindustrieën van OFC. Ten eerste heeft de Commissie vastgesteld dat een van de producenten-exporteurs profiteerde van O&O-fondsen die door de autoriteiten van de East Lake ontwikkelingszone voor nieuwe technologie van Wuhan aan zijn moedermaatschappij waren toegekend. Ten tweede geldt dat zelfs indien de bewering van de Chinese overheid dat eventuele vermeende steun die uit deze zone voortvloeit uitsluitend betrekking had op upstream- of downstreamsectoren van OFC, juist zou zijn, dit niet aantoont dat de verbonden OFC-producenten niet van die subsidies hebben geprofiteerd. De Commissie heeft namelijk alle verbonden ondernemingen onderzocht die inputmaterialen aan de producenten-exporteurs leverden en een deel van hun subsidies, met inbegrip van schenkingen, aan het betrokken product toewezen. Dit argument werd derhalve ongegrond geacht.

(197)

Om het voordeel tijdens het onderzoektijdvak te bepalen, heeft de Commissie rekening gehouden met tijdens het onderzoektijdvak ontvangen subsidies en met subsidies die vóór het onderzoektijdvak werden ontvangen maar waarvoor de afschrijvingstermijn tijdens het onderzoektijdvak doorliep. Wat betreft subsidies die niet worden afgeschreven, werd het voordeel geacht gelijk te zijn aan het tijdens het onderzoektijdvak ontvangen bedrag. Wat betreft projectgerelateerde subsidies en subsidies in verband met activa, werd het voordeel geacht het gedeelte van het totale subsidiebedrag te zijn dat tijdens het onderzoektijdvak werd afgeschreven.

(198)

Voor subsidies die werden ontvangen als vergoeding voor O&O-diensten zoals beschreven in overweging 180 nam de Commissie de tijdens het onderzoektijdvak als O&O-vergoeding ontvangen bedragen in aanmerking en wees zij deze bedragen aan het betrokken product toe op basis van het aandeel van de omzet van het betrokken product in de totale omzet van de producent-exporteur.

(199)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen verzocht Connect Com de Commissie het bedrag mee te delen van de subsidies die specifiek voor de productie van OFC waren toegekend en die aan de productie van het betrokken product waren toegewezen voor de meewerkende producenten-exporteurs, en stelde zij dat zij haar rechten van verdediging niet effectief kon uitoefenen.

(200)

De Commissie kon dergelijke informatie niet delen omdat deze als gevoelige bedrijfsinformatie wordt beschouwd. De onderneming heeft ook niet uitgelegd hoe het kennen van dat bedrag van vitaal belang zou zijn om haar rechten te verdedigen. Het argument werd derhalve afgewezen.

(201)

De Commissie onderzocht of overeenkomstig punt F.a) van de richtsnoeren van de Commissie voor de berekening van de omvang van de subsidie een aanvullende jaarlijkse commerciële rente moest worden toegepast (47). Een dergelijke aanpak had echter moeten zijn gebaseerd op een reeks complexe hypothetische factoren waarover geen nauwkeurige gegevens beschikbaar waren. Daarom achtte de Commissie het passender om de bedragen overeenkomstig de berekeningsmethode in eerdere zaken aan het onderzoektijdvak toe te rekenen volgens de afschrijvingspercentages van de O&O-projecten en activa (48).

(202)

Zoals vermeld in overweging 175 stelde de Commissie vast dat de twee in de steekproef opgenomen groepen van ondernemingen ook andere subsidies ontvingen, zoals aan activa verbonden subsidies, rentekortingen op leningen, subsidies ter ondersteuning van de export en subsidies voor de ontwikkeling van kleine en middelgrote ondernemingen.

(203)

Deze subsidies werden aan de ondernemingen toegekend door nationale, provinciale, stedelijke, gewestelijke of districtsautoriteiten en bleken allemaal specifiek te zijn voor de in de steekproef opgenomen ondernemingen, dan wel specifiek voor de geografische ligging van de onderneming of de soort bedrijfstak. De informatie over de rechtsgrondslag op basis waarvan deze subsidies werden toegekend, werd niet door alle in de steekproef opgenomen ondernemingen meegedeeld. Van sommige ondernemingen ontving de Commissie echter een afschrift van documenten die waren afgegeven door een overheidsinstantie die de middelen had toegekend en dat “de mededeling” werd genoemd.

(204)

Voorbeelden van dergelijke andere subsidies zijn aan activa verbonden subsidies, octrooifondsen, fondsen en prijzen voor wetenschap en technologie, fondsen voor bedrijfsontwikkeling, fondsen ter bevordering van de uitvoer, subsidies voor industriële kwaliteitsverhoging en efficiencyverbetering, gemeentelijke fondsen voor commerciële steun, fondsen voor de ontwikkeling van buitenlandse economische en handelsactiviteiten en onderscheidingen voor veilige productie.

(205)

Gezien de grote hoeveelheid subsidies die de Commissie heeft aangetroffen in de boekhouding van de in de steekproef opgenomen groepen van ondernemingen, wordt in deze verordening slechts een samenvatting van de belangrijkste bevindingen gegeven. De bewijzen van het bestaan van een groot aantal subsidies en van het feit dat die subsidies door verschillende lagen van de Chinese overheid werden verleend, werden aanvankelijk door beide in de steekproef opgenomen groepen verstrekt. Gedetailleerde bevindingen met betrekking tot deze subsidies werden aan de individuele ondernemingen in hun specifieke informatiedocumenten verstrekt.

(206)

Deze andere subsidies zijn subsidies in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), i), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, daar sprake was van een overdracht van middelen van de Chinese overheid in de vorm van steun aan de in de steekproef opgenomen groepen van ondernemingen en aldus een voordeel is toegekend.

(207)

De in de steekproef opgenomen groepen van ondernemingen verschaften informatie over de bedragen van de subsidies en de autoriteit die elke subsidie had toegekend en betaald. De betrokken ondernemingen boekten deze inkomsten ook meestal onder de rubriek “inkomsten uit subsidies” en lieten die boekhouding door een onafhankelijke instantie controleren. De informatie over die subsidies werd door de Commissie beschouwd als een positief bewijs van het bestaan van een subsidie waardoor een voordeel werd toegekend.

(208)

Deze subsidies zijn ook specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), en artikel 4, lid 3, van de basisverordening, aangezien zij op basis van de door de meewerkende producenten-exporteurs verstrekte documenten beperkt lijken te zijn tot bepaalde ondernemingen, bepaalde bedrijfstakken, zoals de OFC-bedrijfstak, of specifieke projecten in specifieke regio’s. Bovendien zijn sommige van die subsidies afhankelijk van uitvoerprestaties in de zin van artikel 4, lid 4, punt a).

(209)

Deze subsidies voldoen bovendien niet aan de eisen voor niet-specifieke subsidies die zijn vastgesteld in artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening, aangezien de criteria om in aanmerking te komen en de werkelijke selectiecriteria voor ondernemingen niet transparant en niet objectief zijn en evenmin automatisch gelden.

(210)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat, voor zover een van de vermeende subsidies door lokale en/of regionale overheden wordt verstrekt, deze niet als regiospecifieke subsidies kunnen worden beschouwd. De Chinese overheid wees erop dat een regionale subsidie op grond van artikel 2.2 van de SCM-overeenkomst niet als specifiek kan worden beschouwd indien deze door de regio zelf (d.w.z. door de regionale of lokale overheid) wordt toegekend (49), en dat de Commissie moest aantonen dat de mogelijkheid om subsidies te verkrijgen uitsluitend op basis van geografische locatie werd beperkt (50).

(211)

In dit verband wees de Commissie erop dat zij in overweging 208 heeft geconcludeerd dat andere subsidies dan subsidies in verband met technologie, innovatie en ontwikkeling specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), artikel 4, lid 3, en artikel 4, lid 4, punt a), van de basisverordening. De meeste van deze subsidies bleken beperkt te zijn tot bepaalde ondernemingen die actief zijn in bepaalde bedrijfstakken, zoals de OFC-bedrijfstak. Slechts bepaalde subsidies bleken verband te houden met specifieke projecten in specifieke regio’s. Het feit dat deze subsidies door nationale, provinciale, stedelijke, gewestelijke of districtsoverheden aan de ondernemingen zijn toegekend, betekent niet dat deze subsidies geen rechtsgrondslag op nationaal niveau hebben en geen betrekking hadden op specifieke projecten in specifieke regio’s. De Chinese overheid heeft geen concreet bewijs geleverd dat deze subsidies niet specifiek zijn (bijvoorbeeld dat de subsidies werden verstrekt aan alle ondernemingen binnen het rechtsgebied van de lokale entiteit die optrad als de subsidieverlenende autoriteit). Bijgevolg herhaalde de Commissie dat zij op basis van het bewijsmateriaal waarover zij beschikte, heeft geconcludeerd dat deze subsidies niet voldoen aan de vereisten inzake niet-specificiteit van artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening, en dat zij specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), artikel 4, lid 3), en artikel 4, lid 4, punt a), van de basisverordening, en heeft zij het argument van de Chinese overheid derhalve afgewezen.

(212)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde Connect Com aan dat een subsidie slechts specifiek is indien deze rechtstreeks verband houdt met de OFC-bedrijfstak en niet met een aantal bedrijfstakken, “zoals” de productie van OFC, zoals de Commissie in overweging 208 heeft verklaard.

(213)

De Commissie heeft in dit verband verduidelijkt dat artikel 4, lid 2, van de basisverordening in dit verband bepaalt: “Om te bepalen of een subsidie specifiek is voor een onderneming of een bedrijfstak of voor een groep van ondernemingen of bedrijfstakken (hierna “bepaalde ondernemingen” genoemd) binnen het gebied van de bevoegdheden van de subsidieverlenende autoriteit, gelden de volgende beginselen [...]”. Uit de formulering van deze bepaling vloeit voort dat specificiteit ook betrekking kan hebben op een “groep van ondernemingen of bedrijfstakken”. De Commissie heeft het argument derhalve afgewezen.

(214)

Connect Com voerde tevens aan dat de Commissie artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening heeft genegeerd, volgens hetwelk een subsidie niet specifiek is wanneer de subsidieverlenende autoriteit voor de toekenning van subsidies en voor de vaststelling van de hoogte ervan objectieve criteria hanteert.

(215)

De Commissie lichtte in dit verband toe dat, zoals uiteengezet in de overwegingen 195 en 209, deze subsidies niet voldoen aan de eisen voor niet-specificiteit van artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening, aangezien de criteria om in aanmerking te komen en de werkelijke selectiecriteria voor ondernemingen om in aanmerking te komen niet transparant en niet objectief zijn en evenmin automatisch van toepassing zijn. Het argument werd derhalve afgewezen.

(216)

De Commissie heeft het voordeel berekend volgens de in overweging 197 beschreven methode.

(217)

De subsidiepercentages die voor alle subsidies in het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs zijn vastgesteld, bedragen:

Subsidies

(218)

Volgens de informatie die is verstrekt door de twee in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs, hebben zij leningen ontvangen van 32 in de VRC gevestigde financiële instellingen. Van deze 32 financiële instellingen waren er 25 staatsbanken. Ten aanzien van de overige financiële instellingen geldt dat zij hetzij in particulier bezit waren, hetzij dat de Commissie niet kon vaststellen of zij staats- of particulier eigendom waren. Slechts een staatsbank heeft echter de specifieke vragenlijst ingevuld, ondanks een verzoek aan de Chinese overheid dat betrekking had op alle financiële instellingen die leningen aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen hadden verstrekt.

(219)

De Commissie onderzocht of de staatsbanken handelden als overheidsinstanties in de zin van artikel 3 en artikel 2, punt b), van de basisverordening. Als de basisverordening overeenkomstig de WTO-verplichtingen van de EU wordt uitgelegd, moet om vast te stellen of een staatsonderneming een overheidsinstantie is het volgende worden getoetst (51): “Doorslaggevend is of een entiteit bevoegd is om overheidsfuncties uit te oefenen, ongeacht de wijze waarop dat gebeurt. Er zijn heel veel verschillende manieren waarop de overheid in enge zin entiteiten bevoegdheid kan verlenen. Derhalve kunnen verschillende soorten bewijs relevant zijn om aan te tonen dat aan een bepaalde entiteit een dergelijke bevoegdheid is verleend. Bewijs dat een entiteit de facto overheidsfuncties uitoefent, kan dienen als bewijs dat zij beschikt over overheidsgezag of daarmee is bekleed, in het bijzonder wanneer dat bewijs wijst op een aanhoudende en systematische praktijk. Hieruit volgt ons inziens dat het bewijs dat een overheid betekenisvolle zeggenschap uitoefent over een entiteit en haar gedrag, in bepaalde omstandigheden kan dienen als bewijs dat de betrokken entiteit met overheidsgezag is bekleed en dat gezag uitoefent bij de uitvoering van overheidsfuncties. Wij benadrukken echter dat het, afgezien van een uitdrukkelijke delegatie van bevoegdheid in een rechtsinstrument, onwaarschijnlijk is dat het bestaan van louter formele banden tussen een entiteit en de overheid in enge zin volstaat om het vereiste bezit van overheidsgezag aan te tonen. Zo bewijst bijvoorbeeld de loutere omstandigheid dat een overheid meerderheidsaandeelhouder van een entiteit is, niet dat de overheid betekenisvolle zeggenschap uitoefent over de gedragingen van die entiteit, en a fortiori niet dat de overheid haar overheidsgezag heeft verleend. In sommige gevallen waarin uit het bewijsmateriaal blijkt dat er vele formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid zijn en er ook bewijs is dat die zeggenschap betekenisvol was, kan dat bewijsmateriaal echter tot de gevolgtrekking leiden dat de betrokken entiteit overheidsgezag uitoefent.”.

(220)

De Commissie verzamelde informatie over het eigenaarschap van de staat en over formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid in de staatsbanken. Zij analyseerde ook of zeggenschap op betekenisvolle wijze was uitgeoefend. Daartoe moest de Commissie zich deels baseren op de beschikbare gegevens, aangezien de Chinese overheid en de staatsbanken hadden geweigerd om bewijs te leveren inzake het besluitvormingsproces dat tot de preferentiële leningen had geleid, zoals vermeld in de overwegingen 136 tot en met 153.

(221)

Voor haar analyse onderzocht de Commissie eerst de informatie van de staatsbank die de specifieke vragenlijst had ingevuld.

(222)

Slechts één staatsbank, te weten EXIM, gaf antwoord op de vragenlijst.

(223)

Op grond van de informatie verkregen uit de antwoorden op de vragenlijst stelde de Commissie vast dat de Chinese overheid, al dan niet rechtstreeks, meer dan 50 % van de aandelen van deze financiële instelling in handen had.

(224)

Wat betreft de formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid in de meewerkende staatsbank, merkte de Commissie die bank aan als “essentiële financiële instelling in overheidshanden”. Met name luidt het in de “Tijdelijke regeling betreffende de raad van toezicht in essentiële financiële instellingen in staatseigendom” (52) als volgt: “De in deze regeling genoemde essentiële openbare financiële instellingen zijn in handen van de overheid zijnde beleidsbanken, handelsbanken, vermogensbeheerders, effectenmakelaars, verzekeringsmaatschappijen enz. (hierna “financiële instellingen in staatsbezit” genoemd), waarvan de Staatsraad de raad van toezicht benoemt”.

(225)

De raad van toezicht van de essentiële openbare financiële instellingen wordt aangewezen overeenkomstig de “Tijdelijke regeling betreffende de raad van toezicht in essentiële openbare financiële instellingen”. Op basis van de artikelen 3 en 5 van deze tijdelijke regeling stelde de Commissie vast dat de leden van de raad van toezicht worden aangewezen door en verantwoording verschuldigd zijn aan de Staatsraad, hetgeen illustreert dat de staat institutionele zeggenschap heeft over de commerciële activiteiten van de meewerkende staatsbank.

(226)

Naast deze algemeen toepasselijke aanwijzingen stelde de Commissie met betrekking tot EXIM het volgende vast: EXIM is opgericht en werkt in overeenstemming met het “Besluit van de Staatsraad tot oprichting van de Export-Import Bank van China” en met de statuten van EXIM. Volgens de statuten wordt de directie van EXIM rechtstreeks door de overheid benoemd. De raad van commissarissen wordt door de Staatsraad benoemd in overeenstemming met de “Tijdelijke regeling betreffende de raden van toezicht van de essentiële financiële instellingen in overheidshanden” en andere wet- en regelgeving, en is verantwoording verschuldigd aan de Staatsraad.

(227)

In de statuten is tevens vermeld dat het partijcomité van EXIM een leidende en centrale politieke rol speelt om te waarborgen dat het beleid en belangrijke taken van de Communistische Partij en de staat door EXIM worden uitgevoerd. De leidinggevende rol van de Partij strekt zich uit tot alle aspecten van corporate governance.

(228)

In de statuten is voorts bepaald dat EXIM ernaar streeft de ontwikkeling van de buitenlandse handel en economische samenwerking, grensoverschrijdende investeringen, het initiatief “One Belt, One Road” en de samenwerking met het oog op internationale capaciteiten en vervaardiging van uitrusting te bevorderen. De zakelijke activiteiten van EXIM omvatten op korte, middellange en lange termijn verstrekte leningen die zijn goedgekeurd in het kader van het beleid inzake buitenlandse handel en het “naar buiten” gerichte beleid van de VRC, zoals exportkredieten, importkredieten, leningen voor de uitvoering van werken voor buitenlandse opdrachtgevers, leningen voor buitenlandse investeringen, leningen van de Chinese overheid voor buitenlandse hulp en leningen voor afnemers van exporterende ondernemingen.

(229)

Bovendien stelde EXIM Bank in haar jaarverslag van 2019 dat zij alle belangrijke beleidsmaatregelen en besluiten van het Centraal Comité van de CCP en de Staatsraad volledig uitvoerde.

(230)

De Commissie stelde tevens vast dat financiële instellingen in handen van de overheid hun statuten in 2017 hebben gewijzigd om de rol van de Chinese Communistische Partij (“CCP”) op het hoogste besluitvormingsniveau van de banken te versterken (53).

(231)

In deze nieuwe statuten is bepaald dat:

(232)

De Commissie heeft daarnaast informatie verzameld inzake de vraag of de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap had over het gedrag van EXIM Bank en met betrekking tot haar kredietbeleid en risicobeoordeling bij de verstrekking van leningen aan de OFC-bedrijfstak. Dienaangaande is rekening gehouden met de volgende regelgevende documenten:

(233)

De Commissie stelde bij de analyse van deze regelgevende documenten vast dat de financiële instellingen in de VRC handelen in een algemeen juridisch kader dat hen verplicht om bij het nemen van financiële beslissingen te zorgen voor overeenstemming met de doelstellingen van het industriebeleid van de Chinese overheid; zij deed deze vaststelling om de hieronder uiteengezette redenen.

(234)

Wat EXIM Bank betreft, is het mandaat van die bank inzake overheidsbeleid vastgesteld in het Besluit tot oprichting van de Export-Import Bank of China en in haar statuten.

(235)

Op algemeen niveau bepaalt artikel 34 van de bankenwet, die geldt voor alle financiële instellingen die actief zijn in China, dat “handelsbanken kredieten verlenen in overeenstemming met de behoeften van de nationale economische en sociale ontwikkeling en overeenkomstig het industriebeleid van de staat”. Hoewel in artikel 4 van de bankenwet het volgende is bepaald: “Handelsbanken verrichten hun bedrijfsactiviteiten overeenkomstig de wet zonder inmenging van enige entiteit of particulier. Handelsbanken staan met het volledige vermogen van de rechtspersoon onafhankelijk in voor hun wettelijke aansprakelijkheid”, bleek uit het onderzoek dat artikel 4 van de bankenwet met inachtneming van artikel 34 van de bankenwet wordt toegepast, d.w.z. dat de banken het door de staat vastgestelde overheidsbeleid uitvoeren en de instructies van de staat volgen.

(236)

Bovendien luidt artikel 15 van de Algemene regels betreffende leningen als volgt: “Overeenkomstig het beleid van de staat mogen de betrokken departementen rentesubsidies verlenen voor leningen, teneinde de groei van bepaalde bedrijfstakken en de economische ontwikkeling in bepaalde gebieden te bevorderen”.

(237)

Zo ook verplicht Besluit nr. 40 alle financiële instellingen kredieten specifiek aan “aangemoedigde” projecten te verstrekken. Zoals reeds toegelicht in afdeling 3.1, en meer in het bijzonder in de overwegingen 81 en 86, vallen projecten van de OFC-bedrijfstak in de “aangemoedigde” categorie. Besluit nr. 40 bevestigt derhalve de eerdere bevinding inzake de bankenwet, namelijk dat banken overheidsgezag uitoefenen in de vorm van de verlening van preferentiële kredieten. De Commissie heeft tevens vastgesteld dat de CBIRC verstrekkende goedkeuringsbevoegdheden heeft die alle aspecten van het management van alle in de VRC gevestigde financiële instellingen (met inbegrip van particuliere financiële instellingen en financiële instellingen in buitenlandse handen) betreffen, zoals (54):

(238)

De bankenwet is juridisch bindend. In afdeling 3.1 is vastgesteld dat de Vijfjarenplannen en Besluit nr. 40 bindend van aard zijn. Het bindende karakter van de regelgeving van de CBIRC berust op de bevoegdheden waarover zij als regelgevende autoriteit beschikt. Het bindende karakter van andere documenten blijkt uit de daarin vervatte bepalingen inzake toezicht en evaluatie.

(239)

Besluit nr. 40 van de Staatsraad draagt alle financiële instellingen op alleen kredietondersteuning te verstrekken aan aangemoedigde projecten en belooft de uitvoering van “andere preferentiële beleidsmaatregelen ten aanzien van de aangemoedigde projecten”. Op deze basis zijn banken verplicht om de OFC-bedrijfstak als aangemoedigde bedrijfstak met kredieten te steunen.

(240)

Derhalve kwam de Commissie tot de conclusie dat de Chinese overheid een normatief kader had gecreëerd dat moest worden nageleefd door de managers en toezichthouders van de meewerkende staatsbank, die door de Chinese overheid worden benoemd en die aan haar verantwoording zijn verschuldigd. De Chinese overheid oefende derhalve op basis van dit normatieve kader telkens wanneer de meewerkende staatsbank leningen aan de OFC-bedrijfstak verstrekte, betekenisvolle zeggenschap over het gedrag van deze meewerkende staatsbank uit.

(241)

De Commissie verzamelde ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap aan de hand van concrete leningen die aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs waren verstrekt. In haar antwoord op de vragenlijst legde de gedeeltelijk meewerkende staatsbank uit dat zij bij de toekenning van de litigieuze leningen gebruik had gemaakt van geavanceerde beleidsmodellen voor kredietrisicobeoordeling. EXIM Bank lichtte voorts toe dat er geen beleidsverschil bestaat ten aanzien van de bedrijfstak waarin de kredietnemer actief is, de kredietsituatie en kapitaalstatus enz.; desalniettemin hebben dergelijke factoren gevolgen voor de kredietwaardigheidsbeoordeling en de kosten van het risico van de kredietnemer. Zij kan bij het verstrekken van leningen verwijzen naar relevante plannen en beleidsmaatregelen, maar bij het bepalen van individuele leningprojecten past zij een marktgebaseerde beoordeling toe.

(242)

Zoals reeds nader beschreven in overweging 141, weigerde de gedeeltelijk meewerkende staatsbank om concrete voorbeelden van haar risicobeoordelingen ten aanzien van de in de steekproef opgenomen ondernemingen te verstrekken op grond dat de gevraagde informatie interne informatie van de bank is en vertrouwelijke bedrijfsinformatie bevat die niet openbaar mag worden gemaakt, hoewel de Commissie de schriftelijke toestemming had van de in de steekproef opgenomen ondernemingen, waarin zij afstand deden van hun recht op vertrouwelijke behandeling.

(243)

Bij gebreke van concreet bewijs dat de kredietwaardigheid was beoordeeld, onderzocht de Commissie derhalve het algemene rechtskader dat is uiteengezet in de overwegingen 232 tot en met 239, in combinatie met het gedrag van de meewerkende staatsbank wat de leningen aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen betreft. Dit gedrag was in tegenspraak met haar officiële standpunt, aangezien de bank in de praktijk niet handelde op basis van een grondige, op de markt gebaseerde risicobeoordeling.

(244)

Tijdens het onderzoek stelde de Commissie vast dat leningen aan de twee in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs werden verstrekt tegen een rente die lager was dan of in de buurt lag van de benchmarkrentevoet voor leningen van de Volksbank van China (“PBOC”) en die lager lag dan de door het National Interbank Funding Center (“NIFC”) aangekondigde primaire rentevoet voor leningen, die op 20 augustus 2019 werd ingevoerd (55), ongeacht de financiële situatie en het kredietrisicoprofiel van de ondernemingen. De leningen werden dus verstrekt tegen rentetarieven die lager waren dan de marktrente die overeenstemde met het risicoprofiel van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(245)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de meewerkende staatsbank, namelijk de EXIM-bank, een overheidsinstantie is en dat de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap over de EXIM-bank uitoefende. De Chinese overheid benadrukte dat het “eigenaarschap en formele aanwijzingen voor zeggenschap” niet voldoende zijn om het bestaan van een overheidsinstantie aan te tonen, en dat de Commissie het gebrek aan onafhankelijkheid van het management van EXIM Bank niet heeft aangetoond door enkel op basis van het toezicht op de benoeming van het management van de bank en haar raad van bestuur te betogen dat de Chinese overheid zeggenschap uitoefent over de EXIM Bank.

(246)

De Chinese overheid stelde verder dat de financiële instellingen in kwestie geen functie vervullen die als van overheidswege kan worden beschouwd en dat de Chinese overheid geen betekenisvolle zeggenschap over de EXIM-bank heeft uitgeoefend. Hoewel artikel 34 van de Chinese bankenwet vereist dat handelsbanken handelen “overeenkomstig het industriebeleid” van de Chinese overheid, bevat de bepaling geen voorschrift dat banken op een bepaalde manier moeten handelen, en volgens de Chinese overheid moet deze bepaling worden beschouwd als een richtinggevend beginsel voor Chinese banken. De Chinese overheid stelde ook dat de Chinese bankenwet de Chinese overheid uitdrukkelijk verbiedt enige vorm van zeggenschap over de besluiten van commerciële banken uit te oefenen. In dit verband beriep de Chinese overheid zich op de artikelen 4 en 5 van de Chinese bankenwet, waarin is bepaald dat handelsbanken “hun eigen beslissingen nemen” en “zonder inmenging van enige eenheid of individu” opereren. De Chinese overheid benadrukte verder dat artikel 41 van de Chinese bankenwet bepaalt dat “geen enkele entiteit of persoon een commerciële bank kan dwingen leningen of een garantie te verstrekken”. Voorts voerde de Chinese overheid aan dat artikel 15 van de algemene regels inzake leningen en Besluit nr. 40 niet dwingend zijn, maar slechts een leidraad inhouden. Tot slot was de Chinese overheid het niet eens met de bewering dat de EXIM-bank leningen verstrekte tegen lagere rentepercentages dan de marktrente, aangezien zij internationaal aanvaarde normen voor risicobeoordeling en uitbetaling van leningen volgt en onafhankelijk van de Chinese overheid opereert.

(247)

De Commissie was het niet eens met de beweringen van de Chinese overheid. De Commissie heeft niet alleen op “eigenaarschap en formele aanwijzingen voor zeggenschap” vertrouwd om de meewerkende staatsbank EXIM Bank als een overheidsinstantie aan te merken, maar heeft ook aangetoond dat de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap over de bank uitoefende en wel om de volgende redenen.

(248)

Zoals uiteengezet in overweging 238 was de Commissie van oordeel dat de Chinese bankenwet en Besluit nr. 40 een dwingend karakter hebben. Daarnaast boden de bevindingen van dit onderzoek en de bevindingen van de Commissie in eerdere onderzoeken met betrekking tot hetzelfde subsidieprogramma (56) geen steun aan het argument dat banken bij het nemen van beslissingen inzake leningen geen rekening houden met het beleid en de plannen van de overheid. De Commissie heeft bijvoorbeeld vastgesteld dat de producenten-exporteurs profiteerden van preferentiële leningen met rentetarieven die onder de marktrente lagen. Een van de producenten-exporteurs waaraan preferentiële leningen werden verstrekt door het China Development Bank Fund, dat, zoals beschreven in overweging 285, een beleidsgerichte investeringsorganisatie is die voornamelijk “projecten in door de staat erkende essentiële sectoren” ondersteunt.

(249)

Uit het onderzoek bleek dat artikel 15 van de Algemene regels betreffende leningen in de praktijk daadwerkelijk werd toegepast, en dat de artikelen 4, 5 en 41 van de bankenwet met inachtneming van artikel 34 van de bankenwet van toepassing waren, d.w.z. dat wanneer de staat overheidsbeleid vaststelt, de banken dit uitvoeren en de instructies van de staat volgen. Hoewel de artikelen 4 en 5 van de bankenwet deel uitmaken van hoofdstuk I, waarin de algemene bepalingen zijn opgenomen, maakt artikel 34 daarentegen deel uit van hoofdstuk IV, waarin de basisregels voor leningen zijn neergelegd. De tekst van artikel 34: “handelsbanken verlenen kredieten in overeenstemming met de behoeften van de nationale economie en de sociale ontwikkeling en overeenkomstig het industriebeleid van de staat”, toont aan dat deze bepaling geen richtinggevend karakter, maar eerder een dwingend karakter heeft en banken een duidelijke instructie geeft om bij de uitvoering van hun leenactiviteiten rekening te houden met het industriebeleid van de staat. De Commissie merkte ook op dat Besluit nr. 40 van de Staatsraad alle financiële instellingen opdraagt alleen kredietondersteuning te verstrekken aan aangemoedigde projecten, en de uitvoering belooft van “andere preferentiële beleidsmaatregelen ten aanzien van de aangemoedigde projecten”. Hoewel artikel 17 van hetzelfde besluit ook voorschrijft dat de banken de beginselen van de kredietverlening eerbiedigen, kon de Commissie tijdens het onderzoek niet vaststellen dat dit in de praktijk ook het geval was. Integendeel, er werden aan de producenten-exporteurs leningen verstrekt ongeacht hun financiële situatie en kredietwaardigheid.

(250)

Bovendien is het, wat specifiek de EXIM Bank betreft, onbetwistbaar dat dit een beleidsbank is die er zelf voor uitkomt dat zij rechtstreeks overheidsbeleid uitvoert. Zoals uitgelegd op haar website (57) is EXIM een door de staat gefinancierde beleidsbank die rechtstreeks onder leiding staat van de Staatsraad en zich onder meer bezighoudt met de ondersteuning van de buitenlandse handel van China en de uitvoering van de “going global”-strategie.

(251)

Op basis daarvan concludeerde de Commissie dat de Chinese overheid met betrekking tot leningen aan aangemoedigde bedrijfstakken een normatief kader heeft gecreëerd, waaraan de managers en toezichthouders, die door de Chinese overheid zijn benoemd en die aan haar verantwoording verschuldigd zijn, gebonden zijn. Het normatieve kader liet de beheerders en toezichthouders van de bank geen enkele speelruimte om dit kader al dan niet te volgen ten aanzien van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, zodat het management van die bank zich in een afhankelijke positie bevond. Derhalve baseerde de Chinese overheid zich op dit normatieve kader om, telkens wanneer de meewerkende staatsbank leningen verstrekte aan de OFC-bedrijfstak, betekenisvolle zeggenschap over hun gedrag uit te oefenen.

(252)

Zoals uiteengezet in overweging 241 zocht de Commissie ook bewijs van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap aan de hand van concrete leningen. De meewerkende staatsbank heeft bepaalde noodzakelijke informatie, waaronder haar specifieke kredietrisicobeoordeling met betrekking tot de in de steekproef opgenomen ondernemingen, echter niet verstrekt. Bij gebrek aan concreet bewijs van dergelijke kredietrisicobeoordelingen heeft de Commissie het algemene juridische kader onderzocht dat van toepassing is op leningen aan aangemoedigde bedrijfstakken zoals de OFC-bedrijfstak, in combinatie met het gedrag van de meewerkende staatsbank, en heeft zij vastgesteld dat de bank niet handelde op basis van grondige marktgebaseerde kredietrisicobeoordelingen. Bovendien werden, zoals uiteengezet in overweging 244, leningen verstrekt aan de twee in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs tegen rentevoeten die lager waren dan of dicht bij de benchmarkrentevoeten van de PBOC voor risicovrije leningen en de primaire rentevoet voor leningen lagen, ongeacht hun financiële en kredietrisicosituatie. Gezien het risicoprofiel van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs zoals beschreven in afdeling 3.5.3.3 en het feit dat de producenten-exporteurs volgens de door de Commissie uitgevoerde risicoanalyse een BB-kredietrating hadden moeten krijgen en dus rentepercentages hadden moeten betalen die aanzienlijk hoger waren dan de risicovrije rentevoet, heeft de Commissie geconcludeerd dat de betrokken leningen onder de marktrente werden verstrekt.

(253)

De Commissie kwam daarom tot de conclusie dat de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap heeft uitgeoefend over het gedrag van de meewerkende staatsbank met betrekking tot haar leenbeleid en risicobeoordeling ten aanzien van de OFC-bedrijfstak.

(254)

De Commissie stelde vast dat de gedeeltelijk meewerkende staatsbank het hierboven beschreven rechtskader ten uitvoer heeft gelegd bij de uitoefening van overheidsfuncties met betrekking tot de OFC-sector. Dat betekent dat zij optrad als overheidsinstantie in de zin van artikel 2, punt b), van de basisverordening, gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening en in overeenstemming met de desbetreffende rechtspraak van de WTO.

(255)

Zoals uiteengezet in overweging 218, heeft geen van de financiële instellingen in handen van de overheid die leningen hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen, de specifieke vragenlijst ingevuld. De Chinese overheid heeft uitsluitend enige informatie verstrekt over de eigendomsstructuur van een aantal banken, maar niet over hun bestuursstructuur, risicobeoordelingen of voorbeelden van specifieke leningen aan de OFC-bedrijfstak.

(256)

Derhalve heeft de Commissie overeenkomstig de conclusies in afdeling 3.2.1 besloten gebruik te maken van de beschikbare gegevens om te bepalen of die financiële instellingen in handen van de overheid als overheidsinstanties moeten worden aangemerkt.

(257)

De Chinese overheid deelde mee dat de volgende banken, die leningen hebben verstrekt aan de in het kader van het onderhavige onderzoek in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs, geheel of gedeeltelijk eigendom waren van de staat of van rechtspersonen die in handen zijn van de staat: Agricultural Bank of China, Bank of China, Bank of Communications, Bank of Jiangsu, Bank of Kunlun, Bank of Nanjing, Bank of Ningbo, China CITIC Bank China Development Bank, China Construction Bank, China Everbright Bank, China Guangfa Bank, China Merchants Bank, China Minsheng Bank, Hankou Bank, Industrial Bank, Industrial and Commercial Bank of China (ICBC), Ping An Bank, Postal Savings Bank, Shanghai Pudong Development Bank en Zheshang Bank.

(258)

Met gebruikmaking van algemeen beschikbare informatie, zoals de website, jaarverslagen, informatie in bankregisters of op internet, heeft de Commissie vastgesteld dat de volgende financiële instellingen die leningen hebben verstrekt aan de twee in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs, gedeeltelijk of ten dele eigendom zijn van de staat of van rechtspersonen die in handen zijn van de staat:

(259)

Bij gebreke van specifieke informatie van de betrokken financiële instellingen die het tegendeel bewijst, stelde de Commissie om dezelfde redenen als die welke reeds zijn vermeld in punt 1 voorts vast dat er sprake is van eigendom en formele aanwijzingen voor zeggenschap van de Chinese overheid. Met name lijkt het er op basis van de beschikbare gegevens op dat de managers en toezichthouders in de niet-meewerkende financiële instellingen die in handen zijn van de overheid, op dezelfde wijze als in de meewerkende staatsbank zijn benoemd door en verantwoording verschuldigd zijn aan de Chinese overheid.

(260)

Wat de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap betreft, was de Commissie van oordeel dat de bevindingen betreffende de meewerkende financiële instelling in handen van de overheid ook als representatief voor de niet-meewerkende financiële instellingen in handen van de overheid konden worden beschouwd. Het in punt 1 geanalyseerde normatieve kader is op identieke wijze op hen van toepassing. Bij gebrek aan enig bewijs van het tegendeel geldt het ontbreken van concrete aanwijzingen dat kredietwaardigheidsbeoordelingen zijn verricht, op grond van de beschikbare gegevens (58) op dezelfde wijze als voor de meewerkende staatsbank.

(261)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de argumenten van de Commissie die tot de conclusie hadden geleid dat naast EXIM-bank ook alle andere financiële instellingen in staatshanden overheidsinstanties waren, ontoereikend waren. De Chinese overheid voerde aan dat de Commissie zich baseerde op eerdere antisubsidiezaken en haar eigen conclusies met betrekking tot de meewerkende financiële instellingen in staatseigendom, en naliet analysen per geval te verrichten met bijzondere aandacht voor de specifieke omstandigheden van elk geval en voor elk van de niet-meewerkende financiële instellingen. De Chinese overheid voerde verder aan dat de Commissie onvoldoende bewijs heeft geleverd om vast te stellen of er sprake was van betekenisvolle zeggenschap over de financiële instellingen in staatseigendom, waarvan de managers en toezichthouders kennelijk door de Chinese overheid worden benoemd.

(262)

In dit verband herinnerde de Commissie eraan dat zij zich bij gebrek aan medewerking van de andere staatsbanken op de beschikbare gegevens moest baseren. De Commissie concludeerde dat de informatie uit eerdere onderzoeken, samen met formele aanwijzingen voor zeggenschap en de bevindingen van het onderzoek zelf met betrekking tot de EXIM-bank en het feitelijke gedrag van de banken jegens de producenten-exporteurs, in dit geval de beste beschikbare gegevens opleverden. De Chinese overheid heeft hoe dan ook geen bewijzen of argumenten aangevoerd die de bevindingen van de Commissie dat de andere staatsbanken die leningen verstrekten aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen, overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 2, punt b), gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening, weerleggen. De Commissie bleef derhalve bij haar standpunt.

(263)

Op grond van de voorgaande overwegingen stelde de Commissie vast dat alle Chinese financiële instellingen die in handen van de overheid zijn en financiering verstrekten aan de twee in de steekproef opgenomen groepen van meewerkende producenten-exporteurs, overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 2, punt b), gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening.

(264)

Daarnaast stelde de Commissie op basis van dezelfde gegevens vast dat zelfs indien de financiële instellingen in handen van de overheid niet als overheidsinstanties zouden moeten worden beschouwd, zij zouden worden beschouwd als financiële instellingen waaraan de Chinese overheid functies die zij normaal zelf zou vervullen, heeft toevertrouwd of waarmee zij hen heeft belast in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening om dezelfde redenen als uiteengezet in afdeling 3.5.1.2. Hun gedragingen zouden dus hoe dan ook aan de Chinese overheid worden toegerekend.

(265)

Op basis van de bevindingen van eerdere antisubsidieonderzoeken (59), aangevuld met openbare informatie, werden de volgende financiële instellingen geacht in particulier bezit te zijn: HSBC, CITI Bank China, Zijin Rural Commercial Bank, Mizuho Bank, Sumitomo Mitsui Banking (China), MUFG Bank, Bohai international Trust Co., Ltd. en Hubei Rural Credit Cooperative. De Commissie heeft onderzocht of deze financiële instellingen door de Chinese overheid zijn belast met de verlening van subsidies aan de OFC-sector of dat hun die functie is toevertrouwd in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening.

(266)

Volgens de Beroepsinstantie van de WTO vindt “toevertrouwen van functies” plaats wanneer een overheid een verantwoordelijkheid toewijst aan een particulier lichaam, en verwijst “belasten met functies” naar situaties waarin de overheid haar gezag uitoefent ten aanzien van een particulier lichaam (60). In beide gevallen gebruikt de overheid een particulier lichaam om namens haar de financiële bijdrage te leveren en “in de meeste gevallen kan men verwachten dat het toevertrouwen van functies aan of het belasten met functies van een particulier lichaam gepaard gaat met een vorm van dreiging of aansporing” (61). Tegelijkertijd is het leden krachtens artikel 3, lid 1, punt a), iv), niet toegestaan compenserende maatregelen in te stellen tegen producten “indien de overheid louter haar algemene regelgevende bevoegdheden uitoefent” (62) of indien overheidsinterventie “al dan niet een bepaald resultaat als gevolg kan hebben, enkel gebaseerd op de gegeven feitelijke omstandigheden en op de uitoefening van vrije keuze door de deelnemers aan die markt” (63). Het toevertrouwen van functies of belasten met functies impliceert eigenlijk “een actievere rol van de overheid dan louter aansporing” (64).

(267)

De Commissie merkte op dat het in de overwegingen 232 tot en met 238 beschreven normatieve kader voor de bedrijfstak van toepassing is op alle financiële instellingen in de VRC, met inbegrip van particuliere financiële instellingen. Zo hebben de bankenwet en de verschillende verordeningen van de CBIRC bijvoorbeeld zowel betrekking op alle banken met Chinees kapitaal als op alle banken met buitenlands kapitaal die onder het toezicht van de CBIRC staan.

(268)

Bovendien bevatte het merendeel van de leenovereenkomsten met particuliere financiële instellingen vergelijkbare voorwaarden als de overeenkomsten met de staatsbanken en waren de rentevoeten van de particuliere financiële instellingen vergelijkbaar met die van de financiële instellingen die in handen zijn van de overheid.

(269)

Bij gebreke van enige afwijkende informatie van de particuliere financiële instellingen heeft de Commissie geconcludeerd dat voor zover het de OFC-bedrijfstak betreft, aan alle financiële instellingen (inclusief particuliere financiële instellingen) die in China actief zijn onder toezicht van de CBIRC, door de staat functies zijn toevertrouwd of dat zij daarmee zijn belast in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), eerste streepje, van de basisverordening teneinde het overheidsbeleid te steunen en aan de OFC-bedrijfstak leningen tegen preferentiële tarieven te verstrekken. (65)

(270)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie geen toevertrouwen van of belasten met functies door de Chinese overheid heeft aangetoond, en met name geen verband tussen de overheid en het specifieke gedrag van alle financiële instellingen. Volgens de Chinese overheid volstaat de uitoefening van haar algemene regelgevende bevoegdheden door loutere begeleiding of aanmoediging niet om aan te tonen dat er sprake is van toevertrouwen van of het belasten met functies; Er moet sprake zijn van een vorm van dreiging of aansporing. Volgens de Chinese overheid verbiedt de bankenwet uitdrukkelijk de inmenging van de Chinese overheid en de Algemene regels inzake leningen en Besluit nr. 40 bieden slechts begeleiding en zijn niet dwingend of juridisch bindend. Daarnaast voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie haar verplichting om een dergelijke analyse voor elke entiteit uit te voeren, niet is nagekomen.

(271)

De Commissie deelde dit standpunt niet. Aangezien het in de overwegingen 232 tot en met 239 uiteengezette normatieve kader, dat van toepassing is op alle banken in de VRC, juridisch bindend is, zoals verder bevestigd in de overwegingen 248 en 249, is het niet slechts een aanmoediging of begeleiding door de overheid. De Commissie heeft reeds in overweging 239 vastgesteld dat Besluit nr. 40 alle financiële instellingen opdraagt alleen aan aangemoedigde projecten kredietsteun te verlenen, hoewel artikel 17 van hetzelfde besluit de bank ook verzoekt de kredietbeginselen in acht te nemen. Verder heeft de Commissie in overweging 251 vastgesteld dat de Chinese overheid zich op dit normatieve kader baseerde om op betekenisvolle wijze zeggenschap uit te oefenen over de financiële instellingen, zonder dat hun enige manoeuvreerruimte werd gelaten met betrekking tot de vraag of dit kader al dan niet moest worden gevolgd. Er bestaat derhalve een duidelijk verband tussen de Chinese overheid en het specifieke gedrag van de particuliere banken, zodat duidelijk is dat de Chinese overheid deze instellingen functies toevertrouwt en hen ermee belast.

(272)

Bovendien herinnerde de Commissie eraan dat zij zich vanwege een gebrek aan medewerking van de particuliere banken moest baseren op de beschikbare gegevens. Aangezien slechts één staatsbank gedeeltelijke medewerking verleende, heeft de Commissie gebruikgemaakt van de informatie die beschikbaar was voor deze bank — die aantoonbaar een overheidsinstantie was — en deze vergeleken met de kredietvoorwaarden van de niet-meewerkende particuliere banken. Bovendien hebben de controles op afstand ten aanzien van de in de steekproef opgenomen ondernemingen geen significante verschillen aan het licht gebracht tussen de leningvoorwaarden of rentevoeten van de particuliere financiële instellingen en die van financiële instellingen in staatseigendom. Het feit dat de rentevoeten overlappen, toont aan dat de particuliere banken ook leningen hebben verstrekt die onder de marktvoorwaarden lagen, in overeenstemming met het hierboven genoemde normatieve kader. Het argument van de Chinese overheid dat de Commissie haar verplichting om een dergelijke analyse voor elke entiteit uit te voeren, niet is nagekomen, is derhalve ongegrond.

(273)

Derhalve bevestigde de Commissie haar conclusie dat, voor zover het de OFC-sector betreft, aan alle financiële instellingen (inclusief particuliere financiële instellingen) die in China actief zijn door de staat functies zijn toevertrouwd of dat zij daarmee belast zijn in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), eerste streepje, van de basisverordening, teneinde uitvoering te geven aan overheidsbeleid en de ACF-sector leningen te verstrekken tegen preferentiële tarieven.

(274)

De Commissie heeft reeds in eerdere antisubsidieonderzoeken — op basis van een door het Internationaal Monetair Fonds (IMF) gepubliceerde studie (66) waarin een discrepantie tussen internationale en Chinese ratings werd aangetoond, en in combinatie met de bevindingen van het onderzoek naar de in de steekproef opgenomen ondernemingen — vastgesteld dat binnenlandse kredietratings die aan Chinese ondernemingen waren toegekend, niet betrouwbaar waren. Volgens het IMF is door lokale ratingbureaus namelijk aan 90 % van de Chinese obligaties een rating van AA tot AAA toegekend. Dit is niet te vergelijken met andere markten, zoals de Unie of de Verenigde Staten van Amerika (“VS”). Op de markt van de VS heeft bijvoorbeeld minder dan 2 % van de ondernemingen zulke uitstekende ratings. De Chinese kredietratingbureaus neigen dus sterk tot ratings aan de hoogste kant van de ratingschaal. Zij hanteren zeer globale ratingtrappen en poolen vaak obligaties met zeer uiteenlopende wanbetalingsrisico’s binnen een en dezelfde brede ratingcategorie (67). Volgens de China bond market insight 2021 van Bloomberg (68) wordt de obligatiemarkt gedomineerd door vijf Chinese lokale ratingbureaus: China Chengxin, Dagong, Lianhe, Shanghai Brilliance en Golden Credit Rating, en ongeveer 90 % van de obligaties krijgen van plaatselijke ratingbureaus een AAA-rating. Veel van de emittenten hebben echter een lagere S&P globale emittentenrating van A en BBB gekregen (69).

(275)

Bovendien wordt de basisrating van de emittent door buitenlandse ratingbureaus, zoals Standard & Poor’s en Moody’s, bij de beoordeling van in het buitenland uitgegeven Chinese obligaties doorgaans verhoogd op basis van een inschatting van het strategische belang van de betrokken onderneming voor de Chinese overheid en de omvang van eventuele impliciete garanties (70).

(276)

De Commissie heeft ook verdere informatie vergaard om deze analyse te vervolledigen. Ten eerste stelde de Commissie vast dat de staat een bepaalde mate van invloed kan uitoefenen op de markt voor kredietrating.

(277)

Volgens de door de Chinese overheid verstrekte informatie waren er tijdens het onderzoektijdvak 14 kredietratingbureaus actief op de Chinese obligatiemarkt, waaronder twaalf binnenlandse ratingbureaus.

(278)

Ten tweede is er geen vrije toetreding tot de Chinese markt voor kredietrating. Het betreft in wezen een gesloten markt, aangezien ratingbureaus een vergunning nodig hebben van de China Securities Regulatory Commission of van de PBOC alvorens activiteiten te kunnen ontplooien (71). De PBOC kondigde medio 2017 aan dat het onder bepaalde voorwaarden aan buitenlandse kredietratingbureaus zou worden toegestaan kredietbeoordelingen uit te voeren voor een deel van de markt voor binnenlandse obligaties. Tijdens het onderzoektijdvak waren er twee buitenlandse en twee als joint ventures opgerichte Chinees-buitenlandse ratingbureaus actief op de Chinese markt. Deze ratingbureaus volgen evenwel Chinese ratingschalen en zijn dus, zoals toegelicht in overweging 275, niet zonder meer vergelijkbaar met internationale ratingbureaus.

(279)

Tot slot worden de bevindingen van de Commissie bevestigd in een studie uit 2017 van de PBOC zelf, waarin in de conclusies wordt verklaard dat “als de beleggingskwaliteit van buitenlandse obligaties is gesteld op de internationale rating BBB- en hoger, kan de kwaliteit van beleggingen in binnenlandse obligaties worden gewaardeerd op het niveau AA- en hoger, rekening houdend met het verschil tussen de gemiddelde binnenlandse rating en de internationale rating van zes of meer niveaus” (72).

(280)

Gelet op de in de overwegingen 274 tot en met 279 beschreven situatie kwam de Commissie tot de conclusie dat Chinese kredietratings geen betrouwbare beoordeling van het kredietrisico van de onderliggende activa vormen. Die ratings waren bovendien vertekend door de beleidsdoelstellingen om belangrijke strategische bedrijfstakken, zoals de OFC-bedrijfstak, aan te moedigen.

(281)

De Commissie stelde vast dat ondernemingen in beide in de steekproef opgenomen groepen diverse kort- en langlopende leningen gebruikten om hun activiteiten te financieren. Die leningen werden hoofdzakelijk gebruikt voor dagelijkse activiteiten, behoeften aan bedrijfskapitaal, voor speciale projecten, investeringen of ter vervanging van andere leningen. Beide groepen gebruikten ook kort- en langlopende exportkredieten.

(282)

In de loop van het onderzoek merkte de Commissie dat bepaalde in de steekproef opgenomen ondernemingen leningen hadden afgesloten die specifiek bedoeld waren om leningen van andere banken te vervangen. Met deze praktijk konden ondernemingen hun passiva herschikken en middelen verkrijgen om te voldoen aan hun eerdere verplichtingen, wat wijst op problemen om schulden terug te betalen, bij gebreke van een andere reden hiervoor.

(283)

Het gebruik van leningen met als enige bedoeling andere lopende leningen terug te betalen wordt als aanwijzing beschouwd dat de onderneming haar huidige leningschulden niet kan afbetalen en dat er sprake is van een extra risico in verband met haar financiering op de korte en lange termijn.

(284)

De Commissie stelde vast dat een van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een banklening van China Development Bank ontving via haar moederonderneming. De moederonderneming sloot de lening met de bank af binnen een zogeheten “aandeelhouderslening” of “toevertrouwde lening” voor een O&O-project dat door de producent-exporteur werd uitgevoerd, en stelde het bedrag van de lening ter beschikking van de producent-exporteur onder dezelfde contractuele voorwaarden als die waaronder de lening bij de bank werd afgesloten. Tijdens de kruislingse controle op afstand legde de betrokken onderneming uit dat China Development Bank over speciale fondsen voor projecten beschikt die uitsluitend aan centraal beheerde entiteiten, die onder rechtstreekse zeggenschap van SASAC staan, kunnen worden verstrekt in de vorm van leningen. De lening werd evenwel rechtstreeks uitonderhandeld tussen de producent-exporteur en de bank. Bovendien is in de leningovereenkomst vermeld dat de bank de moederonderneming opdraagt om de “toevertrouwde lening” aan de producent-exporteur toe te kennen ter verhoging van projectkapitaal.

(285)

De Commissie stelde voorts vast dat het China Development Bank Fund een beleidsgerichte investeringsorganisatie is, die hoofdzakelijk “projecten in door de staat erkende essentiële sectoren” ondersteunt via “investeringen in projectkapitaal, investeringen in entiteiten, aandeelhoudersleningen en investeringen in lokale fondsen van investerings- en financieringsbedrijven, om de leemten in essentiële projecten op te vullen (73)”.

(286)

Gelet op het feit dat het bedrag van de lening door de in de steekproef opgenomen producent-exporteur werd gebruikt voor zijn eigen projecten, dat de lening rechtstreeks werd uitonderhandeld tussen de producent-exporteur en de bank en dat de producent-exporteur een leenovereenkomst met zijn moederonderneming had waarin de aandeelhoudersovereenkomst tussen de moederonderneming en de bank werd weerspiegeld, was de Commissie van oordeel dat de moederonderneming slechts de rol van bemiddelaar speelde en met China Development Bank had afgesproken om de lening aan de producent-exporteur te verstrekken. De Commissie nam derhalve de litigieuze lening mee als door de bank aan de desbetreffende producent-exporteur verstrekte financiering.

(287)

Zoals uiteengezet in de overwegingen 232 tot en met 238, worden uit hoofde van verschillende rechtsinstrumenten die specifiek gericht zijn tot ondernemingen in de bedrijfstak, de financiële instellingen ermee belast leningen aan de OFC-bedrijfstak te verstrekken tegen preferentiële tarieven. Uit die documenten blijkt dat de financiële instellingen alleen preferentiële financiering verstrekken aan een beperkt aantal bedrijfstakken/ondernemingen, die het desbetreffende beleid van de Chinese overheid naleven. Bovendien was de Commissie van mening dat de verwijzing naar de OFC-bedrijfstak duidelijk genoeg is, aangezien deze wordt aangeduid aan de hand van zijn benaming, een verwijzing naar het vervaardigde product of de industriegroep waartoe hij behoort. Zoals is uitgelegd in overweging 286 genoot een van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een door het China Development Bank Fund verstrekte lening, waarmee “projecten in door de staat erkende essentiële sectoren” worden ondersteund. Het feit dat de Chinese overheid een beperkte groep van aangemoedigde bedrijfstakken — waaronder de OFC-bedrijfstak — ondersteunt, maakt deze subsidie derhalve specifiek.

(288)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerden de Chinese overheid en de ZTT-groep aan dat de betrokken leningen niet specifiek zijn. Volgens de Chinese overheid heeft de Commissie niet aangetoond dat de wetgeving op grond waarvan de financiële steun wordt verleend de toegang tot de steun uitdrukkelijk beperkt en is geen van de door de Commissie genoemde documenten gericht op de OFC-bedrijfstak, die volgens de Chinese overheid niet een aangemoedigde bedrijfstak in de VRC is.

(289)

In dit verband merkte de Commissie op dat, hoewel de in overweging 232 genoemde documenten, en met name Besluit nr. 40, de bankenwet en de algemene regels inzake leningen, de aangemoedigde bedrijfstakken niet op een zodanig granulair niveau weergeven dat de OFC-bedrijfstak als zodanig wordt genoemd, zij wel verwijzen naar het industriebeleid van de Chinese overheid ter ondersteuning van aangemoedigde bedrijfstakken. Zoals in afdeling 3.1 is geconcludeerd, is de OFC-industrie een aangemoedigde bedrijfstak. Uit de gecombineerde lezing van de betrokken documenten bleek dat de Chinese overheid financiële instellingen heeft opgedragen om bij hun krediettransacties rekening te houden met het industriebeleid van de Chinese overheid en dat financiële instellingen volgens dit industriebeleid van de Chinese overheid verplicht zijn kredietondersteuning te verlenen aan aangemoedigde projecten. Derhalve volgt hieruit dat Chinese overheid uitdrukkelijk een beperkte groep van aangemoedigde bedrijfstakken — waaronder de OFC-bedrijfstak — ondersteunt. Deze subsidie is derhalve specifiek. De Commissie handhaafde derhalve haar conclusies.

(290)

De Commissie concludeerde bijgevolg dat subsidies in de vorm van preferentiële leningen niet algemeen beschikbaar zijn voor alle bedrijfstakken, maar specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening.

(291)

De Commissie berekende de hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie op basis van het aan de ontvangers toegekende voordeel tijdens het onderzoektijdvak. Overeenkomstig artikel 6, punt b), van de basisverordening is het aan de ontvangers toegekende voordeel het verschil tussen de rente die de onderneming heeft betaald over de preferentiële lening en de rente die de onderneming zou hebben betaald voor een vergelijkbare commerciële lening die de onderneming op de markt zou hebben kunnen krijgen.

(292)

Zoals uiteengezet in de afdelingen 3.5.1 en 3.5.2, zijn de door Chinese financiële instellingen verstrekte leningen het gevolg van aanzienlijke overheidsinmenging en weerspiegelen zij niet de rentevoeten die normaal gesproken op een functionerende markt van toepassing zouden zijn.

(293)

De algemene financiële situatie van de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen was verschillend. Elk van hen ontving in het onderzoektijdvak verschillende soorten leningen; deze verschilden onder meer wat looptijd, zekerheden, garanties en andere voorwaarden betreft. Om deze twee redenen had elke onderneming een gemiddelde rentevoet op basis van de leningen die zij ontving.

(294)

De Commissie beoordeelde de financiële situatie van elke in de steekproef opgenomen groep producenten-exporteurs afzonderlijk om met die specifieke kenmerken rekening te houden. In dit verband volgde de Commissie de berekeningsmethode voor preferentiële financiering via leningen die in het kader van het antisubsidieonderzoek betreffende warmgewalste platte staalproducten van oorsprong uit de VRC en het antisubsidieonderzoek betreffende banden van oorsprong uit de VRC en bepaalde geweven en/of gestikte stoffen van glasvezels van oorsprong uit de VRC (74) was vastgesteld en die in de overwegingen hierna wordt toegelicht. Bijgevolg berekende de Commissie het voordeel dat de praktijken van preferentiële financiering via leningen voor elke in de steekproef opgenomen groep producenten-exporteurs opleverden op individuele basis, en wees zij dat voordeel toe aan het betrokken product.

(295)

De Commissie merkte op dat de producenten-exporteurs in de FTT-groep een kredietrating van AAA kregen van Chinese kredietratingbureaus, terwijl de kredietrating van hun verbonden ondernemingen varieerde van B tot AAA. Gezien de in afdeling 3.5.2 beschreven algemene vertekening van de Chinese kredietratings concludeerde de Commissie dat deze ratings niet betrouwbaar zijn.

(296)

Zoals in de overwegingen 243 tot en met 253 is vermeld, hebben de leningverstrekkende Chinese financiële instellingen in dit onderzoek geen kredietwaardigheidsbeoordeling overgelegd. Om het voordeel te bepalen moest de Commissie derhalve onderzoeken of de rentetarieven voor de leningen aan de FTT-groep op marktniveau lagen.

(297)

De producenten-exporteurs van de FTT-groep bevonden zich volgens hun eigen financiële rekeningen over het algemeen in een winstgevende financiële situatie, met winstmarges variërend van 1 % tot 3 %, hoewel de winstmarges veel lager waren dan de over het algemeen verwachte winstmarge in de OFC-bedrijfstak, die in het afzonderlijke antidumpingonderzoek op 12,4 % werd vastgesteld.

(298)

Een van de producenten-exporteurs in de FTT-groep gebruikte kort- en langlopende schulden om zijn activiteiten te financieren. De Commissie heeft de liquiditeitspositie op korte termijn en de solvabiliteitspositie op lange termijn van de onderneming beoordeeld.

(299)

Wat de liquiditeit op de korte termijn betreft, maakte de Commissie gebruik van liquiditeitsratio’s zoals de bedrijfskapitaalratio, de liquiditeitspositie, het kaspercentage en de kasstroomratio. Deze ratio’s meten het vermogen van de onderneming tot betaling van haar kortlopende verplichtingen, met inbegrip van de kortlopende schulden. De onderneming had tijdens het OT een gemiddelde bedrijfskapitaalratio van 1,1. Hoewel de bedrijfskapitaalratio net boven de 1 ligt, zijn de vlottende activa van de onderneming net voldoende voor betaling van de kortlopende verplichtingen, wat niet voldoende is om een hoge kredietwaardigheid te rechtvaardigen, waarvoor een onderneming een ratio van ten minste 2 moet kunnen laten zien. De liquiditeitspositie van de onderneming bedroeg 0,8 in 2019 en 0,6 in 2020, terwijl een liquiditeitspositie van ten minste 1 als referentie geldt. Een onderneming met een liquiditeitspositie van minder dan 1 is mogelijk zelfs niet in staat om zijn huidige schulden op de korte termijn te betalen. De kasstroomratio van de onderneming bedroeg gemiddeld 0,1 gedurende het OT; de onderneming beschikte dus niet over voldoende liquide middelen om haar kortlopende schulden te betalen. De onderneming vertoonde in 2019 en 2020 ook een negatieve kasstroom uit bedrijfsactiviteiten (“cash flow from operating activities” — “CFO”). De CFO-ratio bedroeg -0,07 in 2019 en -0,00007 in 2020. Een CFO-ratio van minder dan 1 betekent dat de onderneming onvoldoende liquide middelen heeft gegenereerd om haar huidige verplichtingen te dekken.

(300)

Gelet op de in overweging 299 beschreven liquiditeitsindicatoren concludeerde de Commissie dat de onderneming in kwestie liquiditeitsproblemen op de korte termijn vertoonde en dus het profiel van een debiteur met een hoog risico heeft.

(301)

De Commissie baseerde de beoordeling van de solvabiliteit op de lange termijn op diverse solvabiliteitsratio’s, zoals de schuldquotes en de dekkingsratio’s. De solvabiliteitsratio’s meten het vermogen van de onderneming om haar schuldverplichtingen op de lange termijn na te komen. Zij worden door kredietverstrekkers en obligatiebeleggers gebruikt om de kredietwaardigheid van de onderneming te beoordelen.

(302)

Schuldquotes meten de hoeveelheid passiva, in het bijzonder de langlopende schuld. De onderneming had een hoge verhouding tussen schulden en activa, te weten 0,67, wat betekent dat 67 % van de activa van de onderneming worden gefinancierd met schulden. De verhouding tussen schulden en eigen middelen bedroeg 1,9 in 2019 en 2,8 in 2020, wat erop wijst dat de onderneming haar activiteiten hoofdzakelijk via schulden financiert. Hoe hoger de verhoudingen tussen schulden en activa en tussen schulden en eigen middelen, des te hoger is het financiële risico van de onderneming.

(303)

Met de dekkingsgraad wordt gemeten in hoeverre de onderneming in staat is haar schulden af te lossen en aan haar financiële verplichtingen te voldoen. De onderneming baseerde haar beoordeling op de rentedekkingsgraad en de verhouding tussen CFO en schulden. De rentedekkingsgraad toont het vermogen van de onderneming om de rentekosten te financieren. Deze bedroeg 1,4 in 2019 en 0,6 in 2020. In financiële analyses wijst een rentedekkingsgraad van minder dan 1,5 erop dat de onderneming moeilijkheden ondervindt om haar rentekosten te dekken. De verhouding tussen CFO en schulden geeft aan in hoeverre de onderneming in staat is om haar schulden terug te betalen met liquide middelen uit bedrijfsactiviteiten. De gemiddelde verhouding tussen CFO en schulden van de onderneming gedurende het OT bedroeg –6 % in 2019 en –0,006 % in 2020. Dat betekent dat de onderneming op basis van de verhouding in 2019 16 jaar nodig zou hebben om haar totale schulden terug te betalen met de operationele kasstroom die zij genereert. De gegevens uit 2020 schetsen een nog slechter beeld. Er zijn derhalve aanwijzingen dat de onderneming ernstige problemen heeft om voldoende liquide middelen te genereren om haar schulden terug te betalen.

(304)

Bovendien is deze onderneming leningen aangegaan met als enige doel leningen van andere banken terug te betalen. Zoals beschreven in de overwegingen 282 en 283 wordt dit soort leningen als aanwijzing beschouwd dat de onderneming haar huidige leningschulden niet kan afbetalen en dat er sprake is van een extra risico in verband met haar financiering op de korte en lange termijn.

(305)

Gelet op de in de overwegingen 299 tot en met 304 beschreven liquiditeits- en solvabiliteitsproblemen oordeelde de Commissie derhalve dat de onderneming in een kwetsbare financiële situatie verkeert en een hoog risicoprofiel heeft voor potentiële kredietverstrekkers en beleggers.

(306)

De tweede producent-exporteur in de groep had geen leningen. De Commissie merkte evenwel op dat hij 35 % van zijn aankopen financierde met bankaccepten, die zoals in afdeling 3.5.4.2 is uiteengezet een preferentieel kortlopend financieel instrument zijn. De schulden van deze producent vertegenwoordigden gemiddeld 61 % van de totale activa gedurende het onderzoektijdvak, met een verhouding tussen schulden en activa van 0,6, terwijl de verhouding tussen schulden en eigen middelen in het onderzoektijdvak 1,6 bedroeg. Dat betekent dat de onderneming haar activiteiten hoofdzakelijk financierde via schulden, wat een risicofactor vormt.

(307)

Aangezien deze onderneming haar activiteiten hoofdzakelijk financierde via kortlopende financiering, heeft de Commissie zich in haar analyse voornamelijk toegespitst op de liquiditeitssituatie van de onderneming. De onderneming vertoonde tijdens het onderzoektijdvak een gemiddelde bedrijfskapitaalratio van 0,9, een liquiditeitspositie van 0,7, een kaspercentage van 0,1 en een CFO-ratio van 0,1. Deze ratio’s wijzen op liquiditeitsproblemen, aangezien de totale vlottende passiva de totale vlottende activa overschrijden en de onderneming in een situatie verkeert waarin zij haar vlottende passiva niet kan betalen met de liquide middelen uit haar vlottende activa en bedrijfsactiviteiten. Bij financiële analyses wordt er gewoonlijk van uitgegaan dat liquiditeitsratio’s van minder dan 1 op liquiditeitsproblemen wijzen, wat door kredietinstellingen als risico wordt beschouwd.

(308)

Rekening houdend met de ernstige liquiditeits- en solvabiliteitsproblemen die blijken uit de in de overwegingen 298 tot en met 307 beschreven financiële analyse van de twee producenten-exporteurs van de FTT Group, was de Commissie van oordeel dat de algemene financiële situatie van de FTT Group overeenkomt met een rating BB, de hoogste rating die niet meer als “beleggingskwaliteit” wordt aangemerkt. “Beleggingskwaliteit” betekent dat door de onderneming uitgegeven obligaties door het ratingbureau worden beschouwd als obligaties die voldoende waarschijnlijk zullen voldoen aan de betalingsverplichtingen, zodat banken wordt toegestaan om erin te investeren.

(309)

Op basis van openbaar beschikbare gegevens op Bloomberg heeft de Commissie als benchmark de verwachte premie voor obligaties uitgegeven door ondernemingen met een rating BB gebruikt, die werd toegepast op de benchmarkrentevoet voor leningen van de PBOC, of na 20 augustus 2019 op de primaire rentevoet voor leningen zoals bekendgemaakt door de NIFC (75) om de marktkoers te bepalen.

(310)

Deze opslag werd bepaald door berekening van de relatieve spread tussen de indexcijfers van obligaties van bedrijven uit de VS met een rating AA of een rating BB op basis van gegevens van Bloomberg voor industriële segmenten. De aldus berekende relatieve spread werd vervolgens opgeteld bij de gepubliceerde benchmarkrentevoet van de PBOC of, na 20 augustus 2019, op de door het NIFC bekendgemaakte primaire rentevoet voor leningen, op de datum waarop de lening was verstrekt (76) en voor de looptijd van de betrokken lening. Dit gebeurde voor elke aan de groep ondernemingen verstrekte lening afzonderlijk.

(311)

Voor in vreemde valuta uitgedrukte leningen bestaat dezelfde situatie wat marktverstoringen en het ontbreken van valide kredietratings betreft, omdat deze leningen worden verstrekt door dezelfde Chinese financiële instellingen. Net als in het vorige geval werd een passende benchmark daarom bepaald aan de hand van bedrijfsobligaties met een rating BB met een relevante denominatie die tijdens het onderzoektijdvak zijn uitgegeven.

(312)

Het voordeel werd bepaald door de in overweging 310 beschreven benchmark toe te passen op de termijn van leningfinanciering tijdens het onderzoektijdvak.

(313)

De Commissie constateerde dat een Chinees kredietratingbureau in 2018 een rating AA+ had toegekend aan de ZTT-groep. Gezien de in afdeling 3.5.2 beschreven algemene vertekening van de Chinese kredietratings, concludeerde de Commissie dat de aan de ZTT-groep toegekende rating AA+ niet betrouwbaar is.

(314)

Zoals in de overwegingen 243 tot en met 253 is vermeld, hebben de leningverstrekkende Chinese financiële instellingen geen kredietwaardigheidsbeoordeling overgelegd. Om het voordeel te bepalen moest de Commissie derhalve onderzoeken of de rentetarieven voor de leningen aan de ZTT-groep op marktniveau lagen.

(315)

De producenten-exporteurs van de ZTT-groep waren volgens hun eigen financiële rekeningen in het algemeen winstgevend.

(316)

Uit de analyse van een van de producenten-exporteurs in de groep bleek evenwel een daling van de omzet, in combinatie met een aanzienlijke toename van de passiva sinds 2018. De Commissie merkte op dat de onderneming haar financiële hefboom, uitgedrukt als de verhouding tussen schulden en eigen middelen (77), aanpast door haar afhankelijkheid van externe financiering te verhogen en het aandeel van volledig eigen middelen beperkt om haar groei te financieren. Bovendien zij erop gewezen dat hoewel de onderneming winstgevend is, de winstmarge en het rendement op het eigen vermogen (78) sinds 2018 zijn afgenomen. Evenzo stelde de Commissie vast dat zowel de twee producenten-exporteurs als andere verbonden ondernemingen in de groep algemeen gebruik maakten van kortlopende leningen om bedrijfskapitaal voor de dagelijkse activiteiten te financieren.

(317)

Bij een geconsolideerde analyse van de ZTT-groep stelde de Commissie vast dat de groep obligaties uitgaf om, naast andere projecten, het bedrijfskapitaal van de onderneming aan te vullen. Daarmee erkent de groep dat het bedrijfskapitaal moet worden aangevuld om voldoende liquiditeit te leveren voor de lopende uitbreiding van het bedrijf. Bovendien vertoonde de bruto winstmarge van de ZTT-groep in de periode van 2015 tot 2018 een neerwaartse trend en lag deze marge ook lager dan het gemiddelde van vergelijkbare ondernemingen die optische vezels produceren (79). Uit het onderzoek kwam ook naar voren dat de Zhongtian Technology Group Co., Ltd, de moederonderneming van de producenten-exporteurs, kortlopende obligaties uitgaf om schulden terug te betalen. Ook was er sprake van schuldconversie (80).

(318)

Gelet op het bovenstaande komt de algemene financiële situatie van de groep volgens de Commissie overeen met een rating BB, de hoogste rating die niet meer als “beleggingskwaliteit” wordt aangemerkt. “Beleggingskwaliteit” betekent dat door de onderneming uitgegeven obligaties door het ratingbureau worden beschouwd als obligaties die voldoende waarschijnlijk zullen voldoen aan de betalingsverplichtingen, zodat banken wordt toegestaan om erin te investeren.

(319)

De toeslag die wordt verwacht voor obligaties die door ondernemingen met een rating van BB worden uitgegeven werd vervolgens toegepast op de benchmarkrentevoet van de PBOC, of na 20 augustus 2019 op de door het NIFC aangekondigde primaire rentevoet voor leningen, teneinde de marktrente te bepalen.

(320)

Deze opslag werd bepaald door berekening van de relatieve spread tussen de indexcijfers van obligaties van bedrijven uit de VS met een rating AA of een rating BB op basis van gegevens van Bloomberg voor industriële segmenten. De aldus berekende relatieve spread werd vervolgens opgeteld bij de benchmarkrentevoeten of de primaire rentevoet voor leningen op de datum waarop de lening was verstrekt en voor de looptijd van de betrokken lening. Dit gebeurde voor elke aan de groep ondernemingen verstrekte lening afzonderlijk.

(321)

Voor in vreemde valuta uitgedrukte leningen bestaat dezelfde situatie wat marktverstoringen en het ontbreken van valide kredietratings betreft, omdat deze leningen worden verstrekt door dezelfde Chinese financiële instellingen. Net als in het vorige geval werd een passende benchmark daarom bepaald aan de hand van bedrijfsobligaties met een rating BB met een relevante denominatie die tijdens het onderzoektijdvak zijn uitgegeven.

(322)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de leningen in kwestie geen voordeel opleverden in de zin van artikel 3, lid 2, van de basisverordening en artikel 1, lid 1, punt b), van de SCM-overeenkomst. De Chinese overheid was van mening dat de Commissie de kredietrating van de meewerkende producenten-exporteurs ten onrechte buiten beschouwing had gelaten, en was het niet eens met de methode die de Commissie had gebruikt om een benchmark vast te stellen, die geen rekening hield met de kredietratings van de producenten-exporteurs. De Chinese overheid merkte op dat de bevindingen van de Commissie met betrekking tot leningen weliswaar in aanzienlijke mate zijn gebaseerd op haar beoordeling van de vermeende slechte financiële situatie van de betrokken ondernemingen, maar dat de beoordeling van de Commissie in dit verband onjuist is, met name wat de doorlopende leningen van de ondernemingen betreft.

(323)

De Commissie wees in dit verband naar haar bevindingen en conclusies in afdeling 3.5.2, waarin zij aantoonde dat de Chinese kredietratings geen betrouwbare schatting van het kredietrisico bieden en dat deze ratings worden vertekend door de beleidsdoelstellingen van de Chinese overheid om belangrijke strategische sectoren aan te moedigen. Daarom is het argument van de Chinese overheid met betrekking tot de kredietratings van de meewerkende producenten-exporteurs ongegrond. Om een kredietrating vast te stellen die overeenstemt met het risicoprofiel van de meewerkende producenten-exporteurs, heeft de Commissie in de punten 1 en 2 hierboven een financiële analyse van de betrokken ondernemingen verricht, waarin werd gewezen op de financiële situatie van de met een BB-rating overeenkomende financiële situatie. Het argument van de Chinese overheid werd derhalve afgewezen.

(324)

De Chinese overheid voerde ook aan dat de Commissie niet heeft gemotiveerd waarom zij geen gebruik maakte van een vergelijkbare lening op de Chinese markt en niet op basis van positief bewijsmateriaal heeft aangetoond dat de markt voor leningen in de VRC verstoord is door overheidsingrijpen. De Chinese overheid voerde voorts aan dat de Commissie, zelfs wanneer zij een beroep deed op externe benchmarks voor de vaststelling van voordelen, niet de vereiste correcties op haar vervangende benchmark heeft aangebracht en niet afdoende heeft uitgelegd hoe een dergelijke vervangende waarde een vergelijkbare, op de markt beschikbare commerciële lening benadert. Volgens de Chinese overheid had de Commissie rekening moeten houden met verschillen in onder meer de omvang van de leningen, de terugbetalingsvoorwaarden en overwegingen met betrekking tot de vraag of de leningen al dan niet daadwerkelijk zijn verstrekt, die van invloed zijn op de rente op leningen.

(325)

In dit verband werden zoals hiervoor uiteengezet de binnenlandse kredietratings die aan Chinese ondernemingen waren toegekend, beschouwd als vertekend door de beleidsdoelstellingen van de Chinese overheid om belangrijke strategische sectoren aan te moedigen, en derhalve als onbetrouwbaar. Als gevolg daarvan moest de Commissie zoeken naar een benchmark op basis van niet-verstoorde ratings. De Commissie was het niet eens met het standpunt van de Chinese overheid dat zij met betrekking tot haar vervangende benchmark niet de vereiste correcties had doorgevoerd. Ten eerste heeft de Commissie de benchmarkrente van de PBOC en de primaire rentevoet gebruikt als uitgangspunt voor de berekening. Ten tweede houdt de relatieve spread rekening met veranderingen in de onderliggende landspecifieke marktomstandigheden, die niet worden uitgedrukt wanneer de logica van een absolute spread wordt gevolgd. De Commissie merkte verder op dat het niet mogelijk is om alle elementen van de individuele risicobeoordeling van een bank in de alternatieve benchmark op te nemen. De berekeningsmethode van de Commissie houdt echter rekening met parameters van individuele leningen, zoals de aanvangsdatum en de looptijd van de lening, en de variabiliteit van de rentevoet. De argumenten van de Chinese overheid werden derhalve afgewezen.

(326)

Verder maakte de Chinese overheid bezwaar tegen het gebruik van de relatieve spread tussen obligaties met een AA- en BB-rating als opslag en de toevoeging daarvan aan de PBOC-tarieven. Volgens de Chinese overheid verstoort het gebruik van een relatieve spread de berekening van de benchmarkrentevoet waartegen Chinese ondernemingen met een BB-rating een “vergelijkbare commerciële lening op de markt” hadden kunnen krijgen, aangezien de PBOC-benchmarkrentevoeten in de VRC in de relevante jaren veel hoger waren dan de referentievoet in de VS. Daarnaast verklaarde de Chinese overheid dat openbaar beschikbare informatie aantoont dat OFC-producenten in de EU met een BB-rating obligaties uitgeven tegen aanzienlijk lagere rentevoeten dan die welke voor Chinese producenten worden gebruikt.

(327)

De ZTT-groep merkte op dat de Commissie de absolute spread tussen bedrijfsobligaties met een AA-tarief in de VS en de Amerikaanse bedrijfsobligaties met een BB-rating had moeten toepassen op de PBOC-benchmarkrentevoet voor leningen, zodat voldoende rekening zou worden gehouden met het verschil in risicoblootstelling tussen de bedrijfsobligaties met verschillende kredietratings. Volgens deze belanghebbende heeft de Commissie niet uitgelegd waarom zij de relatieve spread heeft gebruikt en waarom zij van mening was dat de door de PBOC gepubliceerde benchmarkrentevoet of de door NIFC gepubliceerde primaire rentevoet overeenkomt met de rentevoet voor een AA-rating.

(328)

De Commissie heeft met betrekking tot de opmerking over het gebruik van de door de PBOC gepubliceerde benchmarkrentevoet voor leningen of de door NIFC gepubliceerde primaire rentevoet voor leningen als uitgangspunt voor de berekening van de benchmark opgemerkt dat deze rentevoeten worden beschouwd als risicovrije rentes die bij een conservatieve benadering zouden worden toegepast op ondernemingen met een AA-rating.

(329)

De kwestie van het gebruik van de relatieve spread in plaats van de absolute spread werd reeds in eerdere onderzoeken toegelicht (81).

(330)

In de eerste plaats heeft de Commissie, ook al erkent zij dat commerciële banken gewoonlijk een opslag hanteren die in absolute termen wordt uitgedrukt, opgemerkt dat deze praktijk hoofdzakelijk op praktische overwegingen lijkt te berusten, omdat de rentevoet uiteindelijk een absoluut cijfer is. Het absolute cijfer is echter de vertaling van een risicobeoordeling die op een relatieve beoordeling is gebaseerd. De relatieve beoordeling houdt in dat het wanbetalingsrisico van een onderneming met de rating BB X % groter is dan het wanbetalingsrisico van de overheid of een risicovrije onderneming.

(331)

In de tweede plaats weerspiegelen rentevoeten niet alleen het specifieke risicoprofiel van een onderneming, maar ook land- en valutaspecifieke risico’s. Bij de relatieve spread wordt dus rekening gehouden met veranderingen in de onderliggende marktvoorwaarden, terwijl daarmee geen rekening wordt gehouden bij gebruik van een absolute spread. Zoals in het onderhavige geval is het vaak zo dat het land- en valutaspecifieke risico varieert in de tijd en dat die variatie verschilt naargelang het land. Daaruit volgt dat de risicovrije rentevoeten aanzienlijk variëren in de tijd en dat zij nu eens lager zijn in de VS, en dan weer in China. Die verschillen hebben te maken met factoren zoals geconstateerde en verwachte groei van het bbp, economisch sentiment en inflatie. Aangezien de risicovrije rentevoet varieert in de tijd, kan dezelfde nominale absolute spread een zeer uiteenlopende risicobeoordeling weergeven. Wanneer de bank het ondernemingsspecifieke risico van wanbetaling bijvoorbeeld 10 % hoger inschat dan de risicovrije rentevoet (relatieve schatting), kan de daaruit voortvloeiende absolute spread tussen 0,1 % (bij een risicovrije rentevoet van 1 %) en 1 % (bij een risicovrije rentevoet van 10 %) liggen. Vanuit het oogpunt van een investeerder is de relatieve spread dus een betere maatstaf, aangezien deze de omvang van het rendementsverschil en de wijze waarop het rendementsverschil door het niveau van de basisrentevoet wordt beïnvloed, weerspiegelt.

(332)

Ten derde is de relatieve spread ook landneutraal. Indien bijvoorbeeld de risicovrije rentevoet in de VS lager is dan de risicovrije rentevoet in de VRC, zal de methode leiden tot hogere absolute handelsmarges. Anderzijds zal de methode, indien de risicovrije rentevoet in de VRC lager is dan de risicovrije rentevoet in de VS, leiden tot lagere absolute handelsmarges.

(333)

De Commissie achtte de opmerkingen van de Chinese overheid met betrekking tot rentevoeten die van toepassing zijn op ondernemingen met een BB-rating in de Europese Unie ongegrond, aangezien het risicovrije tarief in de Europese Unie niet hetzelfde is als het risicovrije tarief in de VRC en het derhalve niet mogelijk is de rentetarieven in absolute termen te vergelijken.

(334)

De ZTT-groep voerde verder aan dat zelfs indien de relatieve spread van toepassing is, deze moet worden toegepast op het basispuntendeel van de variabele rentevoeten (gewoonlijk uitgedrukt in een structuur van referentierentevoet plus basispunten), en dat dit het geval is voor leningen in vreemde valuta, waarbij rentevoeten worden uitgedrukt in de vorm van LIBOR plus basispunten. Daarom wordt de risicoblootstelling van leningen naar behoren weerspiegeld door de aan de LIBOR toegevoegde basispunten, en door de relatieve spread op de LIBOR toe te passen heeft de Commissie een referentierentevoet berekend die volledig losstaat van de kredietrating van de onderneming. Voor leningen luidende in CNY moet dezelfde spreadcorrectie alleen worden toegepast op basispunten indien de variabele rente wordt uitgedrukt als LRP plus basispunten.

(335)

In dit verband ging de Commissie voor leningen in vreemde valuta uit van een conservatieve benadering door de LIBOR als risicovrije referentierentevoet te gebruiken. De bij de LIBOR opgetelde basispunten geven de specifieke risico’s van een onderneming aan. Ten eerste werd slechts voor sommige leningen van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een dergelijke differentiatie tussen referentierentevoet en basispunten gegeven. Ten tweede werden deze basispunten ook als marktverstoord beschouwd. Daarom beschouwde de Commissie de risicovrije voet verhoogd met de relatieve spread als een geschikte alternatieve rentevoet die het bijkomende risico van een onderneming met een BB-rating, zoals de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, weergeeft.

(336)

De Chinese overheid voerde ook aan dat de benchmark voor leningen, die is gebaseerd op de relatieve spread tussen bedrijfsobligaties, gezien het verschil tussen de twee financiële instrumenten naar beneden moet worden bijgesteld.

(337)

In dit verband wees de Commissie erop dat leningen en bedrijfsobligaties vergelijkbare financiële schuldinstrumenten zijn. In feite is een bedrijfsobligatie een soort lening die door grote entiteiten wordt gebruikt om kapitaal aan te trekken. Zowel leningen als bedrijfsobligaties worden gedurende een bepaalde periode aangegaan/uitgegeven en hebben een rente/couponrente. Het feit dat de financiering middels leningen wordt verstrekt door een financiële instelling en de financiering middels bedrijfsobligaties door beleggers, die in de meeste gevallen ook financiële instellingen zijn, is irrelevant voor de vaststelling van de hoofdkenmerken van beide instrumenten. Beide instrumenten dienen immers voor de financiering van bedrijfsactiviteiten, hebben eenzelfde soort vergoeding en hebben een vergelijkbare terugbetalingstermijn en -voorwaarden. Bovendien heeft de Commissie tijdens het onderzoek vastgesteld dat de door de meewerkende producenten-exporteurs uitgegeven bedrijfsobligatie een couponrente en doel had die sterk vergelijkbaar waren met de rente en het doel van leningen met een vergelijkbare looptijd, zodat zij vanuit het oogpunt van de producent als onderling verwisselbaar konden worden beschouwd. Derhalve heeft de Commissie het argument van de Chinese overheid afgewezen.

(338)

De Commissie stelde vast dat beide in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs in het onderzoektijdvak preferentiële financiering in de vorm van leningen hebben gekregen. Gezien het bestaan van een financiële bijdrage, een voordeel voor de producenten-exporteurs en de specificiteit, beschouwde de Commissie preferentiële financiering via leningen als een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie.

(339)

De subsidiebedragen die waren vastgesteld in verband met de preferentiële financiering via leningen tijdens het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen, bedroegen:

Preferentiële financiering: leningen

(340)

Het doel van een kredietlijn is een maximumkrediet vast te stellen dat de onderneming op ieder moment kan gebruiken om haar lopende activiteiten te financieren, zodat werkkapitaal flexibel kan worden gefinancierd en er direct over kan worden beschikt. Bijgevolg was de Commissie van mening dat in beginsel alle kortlopende financieringen van de in de steekproef opgenomen ondernemingen, zoals kortlopende leningen, bankaccepten enz., onder een kredietlijninstrument moeten vallen.

(341)

De Commissie stelde vast dat Chinese financiële instellingen in verband met de verstrekking van financiering aan beide van de in de steekproef opgenomen groepen kredietlijnen hadden aangeboden. Die bestonden in kaderovereenkomsten waarbij de bank de in de steekproef opgenomen ondernemingen toestond tot een bepaald plafond gebruik te maken van diverse schuldinstrumenten, zoals werkkapitaalleningen, bankaccepten, andere vormen van handelsfinanciering enz.

(342)

Zoals vermeld in overweging 340, moet alle kortlopende financiering worden gedekt door een kredietlijn. De Commissie vergeleek daarom het bedrag aan kredietlijnen van de meewerkende ondernemingen tijdens het onderzoektijdvak met het bedrag aan door die ondernemingen in dezelfde periode gebruikte kortlopende financiering, om vast te stellen of alle kortetermijnfinanciering door een kredietlijn werd bestreken. Waar het bedrag aan kortlopende financiering hoger was dan het plafond van de kredietlijn, verhoogde de Commissie het bedrag van de bestaande kredietlijn met het bedrag dat de producenten-exporteurs feitelijk hadden gebruikt boven dat plafond.

(343)

Onder normale marktomstandigheden zou voor kredietlijnen een zogenoemde “afsluit- of bereidstellingsprovisie” in rekening worden gebracht om de kosten en de risico’s voor de bank bij het openen van een kredietlijn te dekken, alsook een “verlengingsprovisie” die jaarlijks in rekening wordt gebracht voor de verlenging van de geldigheid van de kredietlijnen. De Commissie stelde echter vast dat beide in de steekproef opgenomen groepen van ondernemingen profiteerden van gratis verstrekte kredietlijnen. Derhalve werd aan beide groepen ondernemingen een voordeel toegekend in de zin van artikel 6, punt d), van de basisverordening.

(344)

Financiële instellingen moeten, zoals vermeld in overweging 116, krachtens Besluit nr. 40 kredietondersteuning bieden aan “aangemoedigde” sectoren.

(345)

De Commissie oordeelde dat kredietlijnen een vorm zijn van preferentiële financiële steun van financiële instellingen aan aangemoedigde bedrijfstakken, zoals de OFC-sector. Zoals nader is beschreven in afdeling 3.1, komt de OFC-bedrijfstak als aangemoedigde bedrijfstak in aanmerking voor alle mogelijke financiële steun.

(346)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de kredietlijnen die naar verluidt aan de OFC-industrie zouden worden verstrekt, niet specifiek zijn en dat de Commissie niet heeft aangetoond hoe de toegang tot de kredietlijnen expliciet beperkt was tot de OFC-bedrijfstak. De Chinese overheid benadrukte dat alle ondernemingen in de VRC, ongeacht het type bedrijfstak, in gelijke mate in aanmerking komen voor kredietlijnen. Dit argument werd herhaald door de FTT-groep.

(347)

In dit verband merkte de Commissie op dat de bewering van de Chinese overheid dat alle ondernemingen in de VRC van kredietlijnen kunnen profiteren, misplaatst is. De Chinese overheid heeft niet aangetoond dat ondernemingen in de VRC evenzeer kunnen profiteren van de preferentiële voorwaarden voor de OFC-sector. Aangezien kredietlijnen intrinsiek verbonden zijn met andere soorten preferentiële kredietverstrekking, zoals leningen, en omdat zij onderdeel zijn van de kredietondersteuning die specifiek aan aangemoedigde bedrijfstakken wordt verstrekt, zoals uitgelegd in overweging 239, is de specificiteitsanalyse zoals die in afdeling 3.5.3.2 voor leningen is uiteengezet, ook van toepassing op kredietlijnen. Deze argumenten werden dan ook afgewezen.

(348)

Overeenkomstig artikel 6, punt d), ii), van de basisverordening oordeelde de Commissie dat het aan de ontvangers toegekende voordeel het verschil was tussen het bedrag dat de onderneming had betaald als vergoeding voor het openen of verlengen van kredietlijnen door Chinese financiële instellingen en het bedrag dat de onderneming zou hebben betaald voor een vergelijkbare commerciële kredietlijn die zij op de markt had verkregen.

(349)

De passende benchmarks voor de afsluitprovisie en de verlengingsprovisie werden vastgesteld op respectievelijk 1,5 % en 1,25 %, onder verwijzing naar publiekelijk beschikbare gegevens (82) en bij eerdere onderzoeken gebruikte benchmarks (83).

(350)

In beginsel zijn de afsluitprovisie en de verlengingsprovisie geheel verschuldigd bij opening van een nieuwe kredietlijn of bij verlenging van een bestaande kredietlijn. Voor de berekening hield de Commissie evenwel rekening met kredietlijnen die zijn geopend of verlengd vóór het onderzoektijdvak maar waarover de in de steekproef opgenomen groepen tijdens het onderzoektijdvak konden beschikken en met de kredietlijnen die tijdens het onderzoektijdvak werden geopend of verlengd. Vervolgens berekende de Commissie het voordeel op basis van de periode binnen het onderzoektijdvak gedurende welke de kredietlijn beschikbaar was.

(351)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen merkte de Chinese overheid op dat de Commissie niet heeft aangetoond dat via de kredietlijnen een voordeel werd verstrekt. De Chinese overheid voerde aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de ontvanger van de financiële steun in kwestie beter af is dan dat hij zonder die bijdrage zou zijn geweest.

(352)

In dit verband wordt voor kredietlijnen, zoals vermeld in overweging 343, onder normale marktomstandigheden een “afsluit-” of “bereidstellingsprovisie” in rekening gebracht, alsmede een jaarlijkse “verlengingsprovisie” voor de verlenging van de geldigheid van de kredietlijnen. Rekening houdend met het feit dat de meewerkende producenten-exporteurs voordeel hebben gehad door gratis kredietlijnen, bestond het voordeel uit het bedrag van de afsluit- en verlengingsprovisies die de ondernemingen hadden moeten betalen. Door besparingen op de provisies die de ondernemingen ten goede kwamen, waren zij financieel beter af. Het argument werd derhalve afgewezen.

(353)

De FTT-groep voerde aan dat de opening van een kredietlijn geen financiële bijdrage vormt. Zij stelde dat kredietlijnen slechts een kredietlimiet vastleggen die een onderneming kan gebruiken om werkkapitaal of financiële instrumenten te verkrijgen, dat er geen wereldwijd aanvaarde normen bestaan voor de wijze waarop de opening van de kredietlijnen moet worden geregeld, dat er geen bewijs is dat alle banken ter wereld gewoonlijk en verplicht provisies hanteren en dat de Commissie haar beoordeling en benchmarkvergoeding heeft gebaseerd op slechts één bank, namelijk HSBC. Daarnaast voerde de FTT-groep aan dat de toepasselijke provisies louter bankkosten zijn die geen verband houden met het risico van het openen of verlengen van een kredietlijn. De Chinese overheid voerde ook aan dat de Commissie fouten heeft gemaakt bij de vaststelling van een passende benchmark.

(354)

De Commissie verduidelijkte in dit verband dat zij haar conclusie met betrekking tot de toepassing van afsluit- en verlengingsprovisies alsmede met betrekking tot de passende benchmark heeft gebaseerd op openbaar beschikbare gegevens. In overweging 349 verwees de Commissie met het oog op de vaststelling van een passende benchmark naar bevindingen in eerdere antisubsidiezaken en naar de praktijk van twee grote internationaal opererende banken, namelijk HSBC en Barclays Bank (84). Op basis van de beschikbare informatie schatte de Commissie dat de toepassing van een benchmark van 1,5 % voor de afsluitprovisie en van 1,25 % voor de verlengingsprovisie redelijk was. De Commissie was het niet eens met de bewering van de FTT-groep dat de toepasselijke provisies louter bankkosten zijn die geen verband houden met het risico van het openen of verlengen van een kredietlijn. Volgens de zakelijke praktijk brengt een kredietverstrekker een bereidstellingsprovisie in rekening aan een kredietnemer om de kredietgever te compenseren voor het open houden van een kredietlijn en voor het beschikbaar houden van financiële middelen; met de provisie wordt ook de toezegging van een kredietverstrekker om de kredietlijn tegen de overeengekomen voorwaarden te verstrekken, gewaarborgd en wordt de kredietverstrekker gecompenseerd voor de risico’s die verbonden zijn aan een open kredietlijn (85). Een zakelijke kredietlijn functioneert immers op dezelfde wijze als een persoonlijke creditcard, waarvoor banken altijd kosten aanrekenen in verband met het gebruik van de kaart en de beschikbaarheid van het gegeven geldbedrag. De argumenten werden derhalve afgewezen.

(355)

De ZTT-groep was het niet eens met de verklaring van de Commissie dat het hebben van een kredietlijnovereenkomst met een bank een voorwaarde is voor het verkrijgen van financiering van deze bank en verstrekte voorbeelden van banken in de wereld die geen kredietlijnen nodig hebben om ad-hocleningen te verstrekken. Volgens de ZTT-groep zijn kredietlijnen raamovereenkomsten op grond waarvan de bank een onderneming toestaat verschillende schuldinstrumenten binnen een bepaald maximaal kredietbedrag te gebruiken zonder dat opnieuw hoeft te worden onderhandeld; dit sluit echter niet op zichzelf staande leningen aan een onderneming uit die per geval worden beoordeeld en zonder voorafgaande kredietlijn worden verstrekt. De ZTT-groep was het er ook niet mee eens dat alle kredietlijnen, in het bijzonder die welke met grote en complexe cliënten zijn overeengekomen, onderworpen zijn aan afsluit- of verlengingsprovisies. De ZTT-groep voerde aan dat de door de Commissie gebruikte benchmarkprovisies te hoog zijn en verstrekte voorbeelden van door Lloyds aangerekende provisies (tot 1,5 % voor afsluiting en 1 % voor verlenging) en HSBC, bij welke de exacte provisie bilateraal/contractueel lijkt te worden vastgesteld.

(356)

Ten eerste is het doel van een kredietlijn, zoals toegelicht in overweging 340, een maximumkrediet vast te stellen dat de onderneming op ieder moment kan gebruiken om haar lopende activiteiten te financieren, zodat werkkapitaal flexibel kan worden gefinancierd en er direct over kan worden beschikt. Rekening houdend met de praktijken voor kortetermijnfinanciering van de in de steekproef opgenomen meewerkende producenten-exporteurs in de vorm van bankaccepten en kortlopende kredieten voor werkkapitaal, waarvoor onmiddellijk financiële middelen beschikbaar moesten zijn, en het feit dat de ondernemingen meestal slechts mondelinge kredietlijnovereenkomsten hadden zonder schriftelijk bewijs, was de Commissie van mening dat alle kortetermijnfinanciering van de in de steekproef opgenomen ondernemingen door een kredietlijninstrument moest zijn gedekt. Deze conclusie geldt alleen voor kortetermijnfinanciering en heeft geen betrekking op langetermijnfinanciering, waarover per geval wordt onderhandeld. Ten tweede heeft de Commissie met betrekking tot de bewering dat alle kredietlijnen, met name die welke met grote en complexe cliënten zijn overeengekomen, onderworpen zijn aan afsluit- of verlengingsprovisies, opgemerkt dat de ZTT-groep geen bewijs heeft geleverd van kredietlijnfaciliteiten waaraan geen commissie was verbonden. Ten derde heeft de Commissie, wat de door haar gebruikte benchmarkprovisies betreft, zoals vermeld in overweging 354 gebruikgemaakt van bevindingen uit eerdere antisubsidiezaken en openbaar beschikbare gegevens om tot de conclusie te komen dat de toepassing van een afsluitprovisie van 1,5 % en een verlengingsprovisie van 1,25 % redelijk was. In dit verband wees de Commissie erop dat Barclays Bank bijvoorbeeld een aanvangsprovisie van 1,5 % van de overeengekomen voorschotlimiet in rekening brengt, en een verlengingsprovisie van 1,5 % voor voorschotten van meer dan 15 000 pond. In dit geval is de door de Commissie gebruikte benchmark voor de verlengingsprovisie lager. Uit een verder onderzoek is gebleken dat Barclay zakelijke klanten hogere provisies voor voorschotten aanrekent, van 1,6 % tot 2,5 % van de limieten voor de zakelijke schijven tussen 15 001 en 20 000 GBP en tussen 20 001 en 25 000 GBP (86). De Commissie heeft derhalve haar conclusie herhaald dat de door haar gehanteerde benchmarkprovisies redelijk zijn en gebaseerd zijn op beschikbare marktgegevens, en het argument dus afgewezen.

(357)

Bankaccepten zijn een financieel product dat gericht is op het ontwikkelen van een actievere binnenlandse geldmarkt door verbreding van kredietfaciliteiten. Een bankaccept is een vorm van kortetermijnfinanciering die kan zorgen voor “lagere financieringskosten en een grotere kapitaalefficiëntie” voor de trekker (87). Daarnaast, zoals vermeld op de website van de People’s Bank of China, “kan het bankaccept dienen om te garanderen dat de overeenkomst tussen de koper en de verkoper tot stand komt en wordt uitgevoerd, evenals om via krediet van de Bank of China te zorgen voor een betere verhouding tussen omzet en werkkapitaal” (88). Verder bevordert DBS Bank op haar website het gebruik van bankaccepten als middel om “het werkkapitaal te verbeteren doordat betalingen worden uitgesteld” (89).

(358)

Bankaccepten kunnen alleen worden gebruikt om echte handelstransacties af te handelen en in dat verband moet de trekker voldoende bewijs verstrekken, bv. in de vorm van een koop/verkoopovereenkomst, factuur en leveringsbon enz. Bankaccepten kunnen in koopovereenkomsten worden opgenomen als standaardbetaalmiddel, samen met andere middelen zoals overmaking of postwissel.

(359)

Het bankaccept wordt getrokken door de aanvrager (de trekker, die tevens de koper is in de onderliggende handelstransactie) en geaccepteerd door een bank. Door de wissel te accepteren, verplicht de bank zich tot onvoorwaardelijke betaling van het in de wissel vermelde geldbedrag aan de begunstigde/toonder op de opgegeven datum (vervaldag).

(360)

In het algemeen bevat de bankacceptovereenkomst een lijst van de door het bedrag van de wissel gedekte transacties, samen met een vermelding van de betalingstermijn van de leverancier en de datum waarop het bankaccept vervalt.

(361)

Bankaccepten worden gewoonlijk afgegeven in het kader van een bankacceptovereenkomst waarin de gegevens van de bank, de leveranciers en de koper, de verplichtingen van de bank en de koper worden vermeld, evenals de waarde per leverancier, de met de leverancier afgesproken betalingstermijn en de vervaldag van het bankaccept.

(362)

De Commissie stelde vast dat in kredietlijnovereenkomsten bankaccepten in het algemeen worden genoemd als mogelijkheid om gebruik te maken van de financieringslimiet, naast andere instrumenten voor kortetermijnfinanciering, zoals werkkapitaalleningen.

(363)

Afhankelijk van de door de betrokken bank gestelde voorwaarden kan van de trekker worden verlangd een klein bedrag te storten op een daarvoor bestemde rekening, een pandrecht te vestigen en acceptprovisie te betalen. De trekker is hoe dan ook verplicht het volledige bedrag van het bankaccept uiterlijk op de vervaldatum van het bankaccept over te maken naar de daarvoor bestemde rekening.

(364)

Na acceptatie door de bank wordt het bankaccept door de trekker geëndosseerd en overgedragen aan de begunstigde, die tevens de leverancier is in de onderliggende handelstransactie, als betaling van de factuur. Bijgevolg wordt de betalingsverplichting van de koper (trekker) aan de leverancier (begunstigde) geannuleerd. Er ontstaat een nieuwe betalingsverplichting van de koper jegens de accepterende bank voor hetzelfde bedrag (dat de trekker verplicht is uiterlijk op de vervaldag van het bankaccept contant aan de bank te betalen). Het afgeven van een bankaccept heeft derhalve het effect dat de verplichting van de trekker jegens de leverancier dus vervangen door een verplichting jegens de bank.

(365)

De looptijd van bankaccepten hangt af van de door de bank gestelde voorwaarden en is maximaal één jaar.

(366)

De begunstigde (of toonder) van het bankaccept heeft drie mogelijkheden in de periode tot de vervaldatum:

(367)

De dag van afgifte van het bankaccept valt doorgaans samen met de vervaldag van de betalingstermijn die met de leverancier is overeengekomen. De Commissie stelde vast dat, ten aanzien van de in de steekproef opgenomen ondernemingen, de afgiftedatum in het algemeen op of tegen, en in sommige gevallen zelfs enkele dagen na de vervaldag van de overeengekomen betalingstermijn viel. De Commissie stelde vast dat de vervaldatum van de bankaccepten van de in de steekproef opgenomen ondernemingen lag tussen drie maanden en een jaar na de vervaldag van de betalingstermijn van de factuur.

(368)

Wat de boekhoudkundige behandeling van bankaccepten betreft, worden bankaccepten als verplichtingen jegens de bank opgenomen in de rekeningen van de trekkers, d.w.z. de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(369)

Het kredietinformatiecentrum van het Credit Reference Center of the People’s Bank of China (“CRCP”) erkent bankaccepten als “uitstaand krediet” dat door de banken is verleend, op hetzelfde niveau als leningen, kredietbrieven of handelsfinanciering. Er zij ook op gewezen dat het CRCP informatie ontvangt van de financiële instellingen, die verschillende soorten leningen verstrekken, en dat die financiële instellingen aldus bankaccepten als verplichtingen jegens hen hebben erkend. Bovendien is in de in het onderzoek verzamelde bankacceptovereenkomsten bepaald dat in het geval de koper op de vervaldatum van de bankaccepten niet het volledige bedrag heeft betaald, de bank het onbetaalde bedrag behandelt als een lening met betalingsachterstand van de bank.

(370)

De Commissie stelde vast dat bankaccepten als betaalmiddel in handelstransacties voornamelijk worden gebruikt in plaats van een postwissel, met een gunstige uitwerking op de kasstroom en het werkkapitaal van de trekker. Wat kasstroom betreft, biedt het instrument de trekker de facto een uitstel van de vervaldatum voor betaling met maximaal een jaar, omdat de feitelijke contante betaling van het transactiebedrag plaatsvindt op de vervaldag van het bankaccept en niet op het moment waarop de trekker zijn leverancier moest betalen. Zonder een dergelijk financieel instrument zou de trekker gebruikmaken van zijn eigen werkkapitaal, waaraan kosten zijn verbonden, of bij een bank een kortlopende bedrijfskapitaallening sluiten om zijn leveranciers te betalen, waaraan eveneens kosten zijn verbonden. Door met een bankaccept te betalen, maakt de gebruiker in feite gedurende drie maanden tot een jaar gebruik van de geleverde goederen of diensten zonder een contante betaling te doen en zonder kosten te maken.

(371)

Onder normale marktomstandigheden gaan bankaccepten bij gebruik als financieringsinstrument gepaard met kosten voor de trekker. Uit het onderzoek kwam naar voren dat alle in de steekproef opgenomen ondernemingen die in het onderzoektijdvak bankaccepten hadden gebruikt, alleen provisie betaalden voor de door de bank verleende acceptatiedienst, die gewoonlijk 0,05 % van de nominale waarde van de wissel bedroeg. Geen van de in de steekproef opgenomen ondernemingen betaalde echter kosten voor het met bankaccepten gefinancierde uitstel van de contante betaling voor de levering van goederen of diensten. Daarom oordeelde de Commissie dat de ondernemingen voordeel hadden bij de financiering in de vorm van bankaccepten waarvoor zij geen kosten maakten.

(372)

Op grond van het voorgaande concludeerde de Commissie dat via het stelsel van bankaccepten in de VRC alle producenten-exporteurs hun lopende activiteiten gratis konden financieren, hetgeen neerkwam op een tot compenserende maatregelen aanleiding gevend voordeel zoals beschreven in de overwegingen 384 tot en met 388, overeenkomstig artikel 3, lid 1, punt a), i), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening.

(373)

De Commissie stelde bij een eerder onderzoek (90) vast dat bankaccepten in feite hetzelfde doel en effect hebben als bedrijfskapitaalleningen op korte termijn, aangezien zij door ondernemingen worden gebruikt om hun lopende activiteiten te financieren in plaats van gebruik te maken van kortlopende werkkapitaalleningen, en dat daaraan derhalve dezelfde kosten verbonden moeten zijn als die welke zijn verbonden aan een kortetermijnfinanciering van het bedrijfskapitaal.

(374)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen stelde de ZTT-groep het niet eens te zijn met de Commissie dat bankaccepten een vorm van kortetermijnfinanciering zijn en dat zij veeleer als bankgarantie fungeren. Volgens deze belanghebbende is een bankaccept een instrument waarmee de bank de verplichting op zich neemt om een partij te betalen in plaats van de oorspronkelijke debiteur, die verplicht blijft om de bank te betalen. Dit instrument heeft niet tot doel als kortetermijnfinanciering te dienen, maar om de verkoop van goederen te vergemakkelijken. De ZTT-groep betoogde dat de partijen bij de transacties, door in te stemmen met de betaling via bankaccepten, hadden ingestemd met de betalingstermijn voor vereffening van de schuld tussen hen, hetgeen erop neerkwam dat de verkoper instemt met een krediettermijn tot de vervaldatum van het accept, tegen een door de bank gegarandeerde betaling, en dat de koper zich verplicht om dezelfde waarde uiterlijk op de vervaldatum ter beschikking van de bank te stellen.

(375)

De Commissie was het er niet mee eens dat bankaccepten slechts dienen als bankgarantie voor betaling op de vervaldatum. De Commissie merkte op dat in het geval van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs het bankaccept een daadwerkelijk betaalmiddel is dat in de verkoopovereenkomst is erkend, en dat betaling met een bankaccept tot gevolg heeft dat de betalingsverplichting van de trekker jegens de leverancier vervalt. De betaling van de trekker aan de leverancier vindt plaats op het tijdstip van endossering van het bankaccept, terwijl de trekker zijn betalingsverplichting jegens de bank nakomt op de vervaldag. Derhalve kan het bankaccept niet worden aangemerkt als louter een aanvullende garantie voor een toekomstige betaling, en werd dit argument afgewezen.

(376)

Bijgevolg heeft de Commissie haar conclusie herhaald dat bankaccepten, wat hun effecten betreft, een vorm van kortetermijnfinanciering zijn in de zin dat zij de producenten-exporteurs in staat stellen hun aankopen te financieren. Het voordeel voor de meewerkende producenten-exporteurs bestaat uit de financieringskosten die zij besparen doordat voor de financiering door middel van bankaccepten geen kosten in rekening werden gebracht.

(377)

Op het gebied van specificiteit moeten financiële instellingen, zoals vermeld in overweging 116, krachtens Besluit nr. 40 kredietondersteuning bieden aan “aangemoedigde” sectoren.

(378)

De Commissie oordeelde dat ook bankaccepten een vorm van preferentiële financiële steun van financiële instellingen aan aangemoedigde bedrijfstakken zoals de OFC-bedrijfstak zijn. Zoals nader is beschreven in afdeling 3.1, komt de OFC-bedrijfstak als aangemoedigde bedrijfstak immers in aanmerking voor alle mogelijke financiële steun. Bankaccepten maken als vorm van financiering deel uit van het preferentiële stelsel voor financiële steun van financiële instellingen aan aangemoedigde bedrijfstakken, zoals de OFC-bedrijfstak.

(379)

Er werd geen bewijs verstrekt dat andere ondernemingen in de VRC (buiten de aangemoedigde bedrijfstakken) op dezelfde preferentiële voorwaarden kunnen profiteren van bankaccepten.

(380)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de ZTT-groep aan dat bankaccepten niet specifiek zijn omdat zij door bijna alle commerciële marktdeelnemers in de VRC op grote schaal worden gebruikt en dus niet beperkt zijn tot de OFC-sector of de ZTT-groep.

(381)

Dienaangaande verwees de Commissie naar overweging 116, waarin zij bewijsmateriaal heeft aangevoerd waaruit blijkt dat financiële instellingen krachtens Besluit nr. 40 kredietondersteuning moeten verstrekken aan aangemoedigde bedrijfstakken.

(382)

De Commissie baseerde haar beoordeling van het specifieke karakter van de subsidieregeling op beschikbare overheidsdocumenten, zoals plannen en voorschriften, betreffende aangemoedigde bedrijfstakken. De Chinese overheid heeft duidelijk bepaald welke bedrijfstakken worden aangemoedigd, en de specifieke preferentiële financiering tot enkel die bedrijfstakken beperkt. Zelfs als voor een aantal andere, specifiek als aangemoedigd aangemerkte bedrijfstakken dezelfde of vergelijkbare preferentiële voorwaarden golden als voor de OFC-bedrijfstak, betekent dit nog niet dat de preferentiële financiering, en met name bankaccepten, algemeen beschikbaar zijn voor alle bedrijfstakken.

(383)

Zelfs als een vorm van financiering in beginsel beschikbaar zou kunnen zijn voor ondernemingen in andere bedrijfstakken, kunnen de concrete voorwaarden waaronder die financiering wordt aangeboden aan ondernemingen van een bepaalde bedrijfstak, zoals de vergoeding voor en de omvang van de financiering, deze toch specifiek maken. Geen enkele belanghebbende heeft bewijsmateriaal overgelegd waaruit blijkt dat de preferentiële financiering van ondernemingen in de OFC-bedrijfstak via bankaccepten is gebaseerd op objectieve criteria of voorwaarden in de zin van artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening. Het argument werd derhalve afgewezen.

(384)

Voor de berekening van de hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie beoordeelde de Commissie het aan de ontvangers toegekende voordeel tijdens het onderzoektijdvak.

(385)

Zoals reeds vermeld in de overwegingen 357 en 370, zijn bankaccepten een vorm van kortetermijnfinanciering waarmee de kapitaalefficiëntie van de trekker wordt vergroot door zijn behoefte aan werkkapitaal en kasmiddelen te faciliteren, aangezien zij vooral dienen als betaalmiddel in handelstransacties ter vervanging van contante betalingen. De Commissie stelde vast dat bankaccepten door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden gebruikt voor hun behoeften aan kortetermijnfinanciering zonder dat zij daarvoor een vergoeding betaalden.

(386)

De Commissie concludeerde daarom dat trekkers van bankaccepten een vergoeding zouden moeten betalen voor de financieringsperiode. De Commissie ging ervan uit dat de financieringsperiode van start ging op de datum van uitgifte van het bankaccept en verstreek op de vervaldatum van het bankaccept. Voor bankaccepten die waren uitgegeven vóór het onderzoektijdvak en bankaccepten met een vervaldatum na het einde van het onderzoektijdvak berekende de Commissie het voordeel slechts voor de financieringsperiode die binnen het onderzoektijdvak viel.

(387)

Overeenkomstig artikel 6, punt b), van de basisverordening oordeelde de Commissie dat het aldus aan de begunstigden toegekende voordeel gelijk is aan het verschil tussen het bedrag dat de onderneming daadwerkelijk had betaald als vergoeding voor de financiering middels bankaccepten, en het bedrag dat had moeten worden betaald volgens een rentetarief voor kortetermijnfinanciering.

(388)

De Commissie bepaalde het voordeel dat voortvloeide uit de niet-betaling van kosten voor kortetermijnfinanciering. Aangezien bankaccepten een vorm van kortlopende financiering zijn en in feite hetzelfde doel dienen als kortlopende werkkapitaalleningen, oordeelde de Commissie dat, zoals vastgesteld in eerdere onderzoeken (91), aan bankaccepten dezelfde kosten verbonden moeten zijn als die verbonden aan kortlopende leningen. Om die reden volgde de Commissie dezelfde methode als die toegepast op kortlopende leningen in RMB, zoals beschreven in afdeling 3.5.3.1.

(389)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de FTT-groep aan dat de Commissie bij de berekening van het voordeel rekening zou moeten houden met de door de groep betaalde provisies.

(390)

De Commissie heeft in overweging 371 reeds opgemerkt dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen die tijdens het onderzoektijdvak bankaccepten gebruikten, voor de door de bank geleverde acceptatiedienst slechts een commissie betaalden die in het algemeen 0,05 % van de nominale waarde van het bankaccept bedroeg. Deze provisie, die wordt betaald voor de behandeling van het bankaccept door de bank, is een apart onderdeel van de door de bank toegekende financiering, waarvoor de meewerkende producenten-exporteurs geen kosten hebben gedragen. Deze provisie wordt betaald ter dekking van de administratieve kosten van de bank voor de behandeling van de bankaccepten. De Commissie heeft slechts compenserende maatregelen getroffen tegen het financieringsgedeelte van de bankaccepten (namelijk het gedeelte dat overeenkomt met een kortetermijnfinanciering); zij heeft niet onderzocht of de acceptprovisie ook een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie inhield. Het argument werd derhalve afgewezen.

(391)

De ZTT-groep was het niet eens met het gebruik van de benchmark voor kortlopende leningen, aangezien zij van mening was dat bankaccepten een garantie waren waarvoor een commissie in rekening moet worden gebracht. In dit verband verwees de ZTT-groep naar de New York Federal Reserve, die duidelijk maakt dat bankaccepten meer functioneren als een garantie dan een lening.

(392)

De Commissie was het niet eens met de stellingname van de ZTT-groep. Volgens openbaar beschikbare gegevens over bankaccepten in de VS koopt de bank in de praktijk doorgaans het bankaccept van de trekker en past zij een disconteringsvoet toe, die vergelijkbaar is met een rentevoet, en derhalve fungeert het accept als middel voor de bank om krediet te verstrekken (92). Bovendien geldt dat de bank in andere jurisdicties zoals Canada en Maleisië de middelen na aftrek van de toepasselijke disconteringsvoet voorschiet zodra zij het accept heeft aanvaard (93). Zo staat in het document “Bank of Canada Discussion Paper:“A Primer on the Canadian Bankers’ Acceptance Market” vermeld: “de accepten worden door de kredietverstrekkers tegen een korting op hun nominale bedrag gekocht en de kredietnemer ontvangt de gedisconteerde opbrengst als lening. De disconteringsvoet waartegen de kredietverstrekkers de accepten kopen, is vaak gebaseerd op het CDOR-tarief”. Artikel 14, lid 4, van de Maleisische Richtsnoeren betreffende bankaccepten (2004) bepaalt: “de trekker van het bankaccept is verplicht deze met de accepterende bank te disconteren indien de aankoop nog moet worden betaald, in welk geval de accepterende bank aan de leverancier van de goederen de gedisconteerde opbrengst moet betalen”. De acceptatie door de bank werkt derhalve primair als een soort financiering en niet als een garantie. Het argument werd derhalve afgewezen.

(393)

Ondernemingen uit de twee in de steekproef opgenomen groepen hebben converteerbare bedrijfsobligaties uitgegeven tijdens het onderzoektijdvak. Beide converteerbare obligaties hadden een progressieve rentestructuur met bijzonder lage rentevoeten, variërend van 0,2 % tot 2 %, veel lager dan de benchmarkrentevoet van de PBOC en lager dan de primaire rentevoet voor leningen van het NIFC (94).

(394)

De Commissie stelde vast dat beide in de steekproef opgenomen ondernemingen profiteerden van preferentiële financiering in de vorm van converteerbare obligaties.

(395)

In de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties en de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en verhandeling van bedrijfsobligaties is het algemene rechtskader voor bedrijfsobligaties neergelegd. Er is echter een reeks specifieke wetgevingsmaatregelen van toepassing op converteerbare bedrijfsobligaties, namelijk de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen, de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en het garanderen van effecten en de Administratieve maatregelen inzake sponsoring voor de uitgifte en notering van effecten.

(396)

In artikel 14 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen worden “converteerbare bedrijfsobligaties” gedefinieerd als “bedrijfsobligaties die door een uitgevende onderneming overeenkomstig de wet worden uitgegeven en die gedurende een bepaalde periode en onder vastgestelde voorwaarden in aandelen kunnen worden geconverteerd”.

(397)

Overeenkomstig artikel 11 van de effectenwet (versie 2014), die van toepassing was op het ogenblik van de uitgifte van de converteerbare obligaties door de in de steekproef opgenomen ondernemingen, artikel 45 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen en artikel 2 van de Administratieve maatregelen inzake sponsoring voor de uitgifte en notering van effecten, moeten ondernemingen die converteerbare bedrijfsobligaties willen uitgeven, een beroep doen op de diensten van een sponsor van effecten, die als inschrijver fungeert. De sponsor organiseert de uitgifte van de obligaties, beveelt de emittent aan, dient het aanvraagdossier ter goedkeuring in bij de China Securities Regulatory Commission (“CSRC”), onderhandelt over de rentevoet waartegen de obligatie aan investeerders zal worden aangeboden en is verantwoordelijk voor het vinden van investeerders die de overeengekomen voorwaarden voor de uitgifte van de obligatie, met inbegrip van de rentevoet, zouden aanvaarden.

(398)

Volgens het regelgevingskader kunnen converteerbare obligaties in de VRC niet vrijelijk worden uitgegeven en verhandeld. De uitgifte van elke obligatie moet door de CSRC worden goedgekeurd. In artikel 16 van de effectenwet (versie van 2014) is bepaald dat “beursgenoteerde ondernemingen die converteerbare bedrijfsobligaties uitgeven, [...] moeten voldoen aan de voorschriften in onderhavige wet voor het bekendmaken van een openbaar bod tot verkoop van aandelen, en de goedkeuring moeten krijgen van de effectentoezichthouders van de Staatsraad”. Volgens artikel 3 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en overneming van effecten, dat van toepassing is op converteerbare obligaties, “moet de CSRC erop toezien en ervoor zorgen dat effecten worden aangeboden en overgenomen in overeenstemming met de wet”. Krachtens artikel 10 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties zijn er bovendien jaarlijkse quota vastgesteld voor de uitgifte van bedrijfsobligaties.

(399)

Overeenkomstig artikel 16 van de effectenwet (versie van 2014) moet de openbare uitgifte van obligaties aan de volgende vereisten voldoen: “de bestemming van de opbrengsten strookt met het industriebeleid van de Staat” en “de opbrengsten van een openbaar aanbod van bedrijfsobligaties mogen uitsluitend voor goedgekeurde doeleinden worden gebruikt”. In artikel 12 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties wordt nog eens benadrukt dat de bestemming van de aangetrokken middelen in lijn moet zijn met het industriebeleid van de staat. Voorts is in artikel 10, lid 2, van de Administratieve maatregelen voor de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen, die als lex specialis van toepassing zijn op converteerbare obligaties, bepaald dat “de bestemming van de aangetrokken middelen strookt met het industriebeleid van de staat”.

(400)

Tijdens de kruislingse controle op afstand legde de Chinese overheid uit dat deze zin betekent dat de aangetrokken middelen niet mogen worden gebruikt voor projecten die tot de “beperkte” bedrijfstakken in de “Leidende catalogus voor industriële herstructurering” behoren. Deze catalogus bestaat uit drie categorieën van projecten: “aangemoedigde”, “beperkte” en “geëlimineerde” projecten. In de categorie van “beperkte” projecten zijn nieuwe projecten verboden en wordt de lopende productie toegespitst op innovatie en modernisering, terwijl voor bestaande projecten in de categorie van “geëlimineerde projecten” niet langer financiering mag worden gezocht. Derhalve kan worden geconcludeerd dat “strookt met het industriebeleid van de staat” alleen maar kan betekenen dat het investeringsproject valt onder de “aangemoedigde” projecten, die kredietondersteuning van financiële instellingen kunnen krijgen.

(401)

Zoals toegelicht in overweging 116, wordt in Besluit nr. 40 verwezen naar de ”Leidende catalogus voor industriële herstructurering” en is daarin bepaald dat indien “als het investeringsproject valt onder de categorie aangemoedigde projecten, het moet worden beoordeeld, goedgekeurd en geregistreerd overeenkomstig de desbetreffende nationale investeringswetgeving; alle financiële instellingen moeten kredietondersteuning bieden volgens de kredietbeginselen”. Hieruit volgt dat de uitgifte van converteerbare bedrijfsobligaties, die zoals gebleken noodzakelijkerwijs gericht zijn op een aangemoedigde bedrijfstak, overeenkomt met de praktijk van financiële instellingen om die bedrijfstakken te ondersteunen.

(402)

De rentevoeten voor converteerbare obligaties zijn ook strikt gereglementeerd. In artikel 16 van de Administratieve maatregelen voor de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen is bepaald dat “de rentevoet van een converteerbare bedrijfsobligatie door de emittent en de leidende inschrijver wordt bepaald via onderhandelingen, maar moet voldoen aan de relevante bepalingen van de staat”. Volgens artikel 16, lid 5, van de effectenwet (versie van 2014) “mag de nominale rente van de bedrijfsobligaties niet meer bedragen dan de door de Staatsraad vastgestelde nominale rente”. Voorts worden in artikel 18 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties, die algemeen van toepassing zijn op alle obligaties, nadere details verstrekt, aangezien daar vermeld staat dat “de rentevoet die voor bedrijfsobligaties wordt aangeboden [...] in geen geval hoger [is] dan 40 % van de geldende rentevoet die door banken aan particulieren wordt aangeboden voor spaardeposito’s met dezelfde vaste looptijd”.

(403)

Volgens artikel 17 van de Administratieve maatregelen voor de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen “moet een onderneming, om converteerbare bedrijfsobligaties openbaar uit te geven, een erkend kredietratingbureau opdragen om kredietratings en follow-upratings op te stellen”. Voorts is in artikel 18 van de algemeen toepasselijke Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en verhandeling van bedrijfsobligaties bepaald dat alleen bepaalde obligaties die aan strikte kwaliteitscriteria voldoen, zoals een kredietrating AAA, openbaar mogen worden uitgegeven aan publieke beleggers of aan gekwalificeerde beleggers naar het eigen goeddunken van de emittent. Bedrijfsobligaties die niet aan deze normen voldoen, kunnen alleen openbaar worden uitgegeven aan gekwalificeerde beleggers.

(404)

Volgens de inzichten in de Chinese obligatiemarkt van 2021 van Bloomberg zijn de meeste beleggers institutionele beleggers, waaronder financiële instellingen. Zo vertegenwoordigen commerciële banken 57 % van de beleggers en beleidsbanken 3 % (99). De Commissie stelde voorts vast dat 85 % van de beleggers in de door een van de in de steekproef opgenomen ondernemingen uitgegeven converteerbare obligatie institutionele beleggers zijn, een categorie van beleggers waartoe ook financiële instellingen behoren.

(405)

Als aangemoedigde bedrijfstak in het kader van de “Leidende catalogus voor industriële herstructurering” heeft de OFC-bedrijfstak bovendien recht op kredietondersteuning door financiële instellingen op grond van Besluit nr. 40. Het feit dat converteerbare obligaties, zoals de door de in de steekproef opgenomen ondernemingen uitgegeven converteerbare obligaties, een lage rentevoet hebben, wijst er duidelijk op dat financiële instellingen de belangrijkste beleggers in deze obligaties zijn. Zij zijn verplicht om “kredietondersteuning” te verlenen aan deze ondernemingen en zouden bij het nemen van de investerings-/financieringsbeslissing andere overwegingen in aanmerking nemen dan de rentevergoeding, zoals beleidsdoelstellingen. Een belegger die handelt onder marktvoorwaarden zou immers gevoeliger zijn voor het financiële rendement van zijn belegging en zou waarschijnlijk niet beleggen in converteerbare obligaties met een bijzonder lage rente. Bovendien blijkt uit de conclusies van de Commissie in afdeling 3.5.3.3 over de financiële situatie van beide groepen producenten-exporteurs ten aanzien van hun liquiditeits- en solvabiliteitsprofiel, dat investeerders die onder marktvoorwaarden handelen niet zouden investeren in financiële instrumenten zoals converteerbare obligaties die een laag financieel rendement bieden, terwijl de emittent een hoog liquiditeits- en solvabiliteitsrisico heeft. Volgens de Commissie zouden dus enkel beleggers met andere beweegredenen dan het financiële rendement van hun belegging, zoals het nakomen van de wettelijke verplichting om financiering te verstrekken aan ondernemingen in aangemoedigde bedrijfstakken, een dergelijke belegging doen.

(406)

Met inachtneming van de feiten in de overwegingen 404 en 405 oordeelde de Commissie derhalve dat het geheel van bewijsmateriaal bevestigt dat een groot deel van de beleggers in door de in de steekproef opgenomen ondernemingen uitgegeven converteerbare obligaties financiële instellingen zijn die wettelijk verplicht zijn om kredietondersteuning te bieden aan OFC-producenten.

(407)

Zoals reeds in afdeling 3.5.1 werd beschreven, zijn deze financiële instellingen voorts gekenmerkt door een sterke aanwezigheid van de staat en kan de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap over die instellingen uitoefenen. Het algemene rechtskader waarbinnen deze financiële instellingen opereren, is ook van toepassing op converteerbare obligaties.

(408)

In de punten 1 en 2 heeft de Commissie geconcludeerd dat financiële instellingen in staatseigendom overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 2, punt b), gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening en dat in elk geval word geacht dat zij door de Chinese overheid functies aan hen functies heeft toevertrouwd of dat zij hen met functies heeft belast die zij normaal zelf zou vervullen in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening. In afdeling 3.5.1.2 concludeerde de Commissie dat de overheid eveneens functies toevertrouwt aan particuliere financiële instellingen en hen daarmee belast.

(409)

De Commissie verzamelde ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap op basis van concrete uitgiften van converteerbare obligaties. Met het oog hierop evalueerde zij daarom het algemene rechtskader dat is uiteengezet in de overwegingen 395 tot en met 403, samen met de concrete bevindingen van het onderzoek.

(410)

De Commissie stelde vast dat de converteerbare obligaties door de twee groepen van in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs tegen bijzonder lage, vergelijkbare rentevoeten werden uitgegeven, ongeacht de financiële situatie en het kredietrisicoprofiel van de ondernemingen.

(411)

In de praktijk wordt de rente op de converteerbare obligaties beïnvloed door de kredietrating van de onderneming, zoals in het geval van leningen. Zoals de Commissie in overweging 280 concludeerde, is de lokale markt voor kredietrating echter vertekend en zijn de kredietratings onbetrouwbaar. Zoals vermeld in overweging 274 werd de obligatiemarkt gedomineerd door vijf Chinese lokale ratingbureaus en krijgt ongeveer 90 % van de obligaties een rating AAA toegekend door lokale ratingbureaus, terwijl veel emittenten van S&P Global een lagere emittentenrating A en BBB hebben gekregen.

(412)

Dit bleek bv. uit de discrepantie tussen de kredietbeoordelingen van de obligaties die waren uitgegeven door de in de steekproef opgenomen ondernemingen en de feitelijke financiële situatie van de ondernemingen.

(413)

Gelet op het bovenstaande concludeerde de Commissie dat de Chinese financiële instellingen, die de belangrijkste belegger zijn in de converteerbare obligaties die door de in de steekproef opgenomen ondernemingen worden uitgegeven, de in Besluit nr. 40 vastgestelde beleidsrichtsnoeren volgden door tegen bijzonder lage rentevoeten preferentiële financiering te verstrekken aan ondernemingen in een aangemoedigde bedrijfstak en dat zij derhalve optraden als overheidsinstanties in de zin van artikel 2, punt b), van de basisverordening, dan wel als lichamen waaraan de overheid functies heeft toevertrouwd of die de overheid met functies heeft belast in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening.

(414)

Door te aanvaarden om in converteerbare obligaties met een bijzonder laag rendement te beleggen, ongeacht het risicoprofiel van de emittent, verleenden de financiële instellingen een voordeel aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(415)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen betwistte de Chinese overheid de conclusie van de Commissie dat de financiële instellingen, die een groot deel van de converteerbare bedrijfsobligaties in kwestie hadden gekocht, als overheidsinstanties hebben gehandeld. De Chinese overheid voerde aan dat de aankoop van bedrijfsobligaties en converteerbare bedrijfsobligaties een reguliere handelspraktijk is die plaatsvindt in alle belangrijke jurisdicties, waaronder de Europese Unie en de VS. Volgens de Chinese overheid is de functie van financiële instellingen bij de aankoop van obligaties of bij het verstrekken van leningen totaal anders, zodat de Commissie verplicht was om een specifieke beoordeling uit te voeren ten aanzien van de vraag of financiële instellingen wat betreft de functie van het kopen van obligaties als overheidsinstanties konden worden beschouwd, en om elke financiële instelling per geval te beoordelen. De Chinese overheid voerde tevens aan dat de Commissie niet heeft geanalyseerd of er andere kopers van bedrijfsobligaties en converteerbare obligaties waren dan de Chinese banken en financiële instellingen, en of er particuliere kopers waren. Voorts voerde de Chinese overheid aan dat het Chinese systeem voor financieel toezicht met betrekking tot bedrijfsobligaties en converteerbare obligaties tot doel heeft de veiligheid van het systeem te waarborgen en de rechten en belangen van de investeerders te beschermen, en dat dit systeem als zodanig geen inmenging van de overheid aantoont.

(416)

De Commissie was het niet eens met de verklaring van de Chinese overheid dat zij geen specifieke beoordeling heeft uitgevoerd van het gedrag van financiële instellingen als overheidsinstanties wat betreft de functie van het kopen van obligaties. Naast haar conclusies in afdeling 3.5.1 heeft de Commissie in de overwegingen 409 tot en met 413 ook gezocht naar concreet bewijs van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap op basis van concrete uitgiften van converteerbare obligaties en een specifieke beoordeling uitgevoerd. Hoewel de Commissie het met de Chinese overheid eens was dat de aankoop van bedrijfsobligaties en converteerbare obligaties in beginsel een reguliere commerciële praktijk kan zijn die in alle belangrijke rechtsgebieden voorkomt, wees zij erop dat de aankoop van bedrijfsobligaties door Chinese financiële instellingen wordt gekenmerkt door staatsinmenging, zoals aangetoond in overweging 413. De Commissie was het ook niet eens met de bewering van de Chinese overheid dat zij het bestaan van andere kopers van bedrijfsobligaties en converteerbare obligaties dan de Chinese banken en financiële instellingen niet heeft geanalyseerd. De Commissie heeft er immers in de overwegingen 404 en 406 op gewezen dat 85 % van de investeerders in de door een van de in de steekproef opgenomen ondernemingen uitgegeven converteerbare obligaties institutionele beleggers waren, waaronder financiële instellingen, en dat het geheel van bewijsmateriaal bevestigt dat een groot deel van de beleggers in door de in de steekproef opgenomen ondernemingen uitgegeven converteerbare obligaties financiële instellingen zijn die wettelijk verplicht zijn om kredietondersteuning te bieden aan OFC-producenten. Gezien het grote aantal institutionele beleggers, waaronder financiële instellingen, was de Commissie van mening dat zij de kenmerken van de betrokken converteerbare bedrijfsobligaties hebben bepaald, met name de lage couponrente, en dat andere beleggers, zoals particuliere beleggers, de desbetreffende voorwaarden slechts hebben geaccepteerd. Tot slot was de Commissie van oordeel dat het Chinese systeem voor financieel toezicht op bedrijfsobligaties en converteerbare obligaties slechts een element is dat samen met het in de overwegingen 405 en 407 beschreven normatieve kader voor financiering door financiële instellingen, alsook het concrete gedrag van de financiële instellingen, wees op de inmenging van de Chinese overheid. De argumenten van de Chinese overheid werden derhalve afgewezen.

(417)

De Commissie oordeelde dat de preferentiële financiering in de vorm van converteerbare obligaties specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening. Converteerbare obligaties kunnen immers niet worden uitgegeven zonder de goedkeuring van de CSRC, die controleert of aan alle regelgevingsvoorwaarden voor de uitgifte van de converteerbare obligaties is voldaan. Zoals toegelicht in overweging 399, moet de uitgifte van converteerbare obligaties volgens de effectenwet van de VRC (versie van 2014) en de Administratieve maatregelen voor de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen die specifiek van toepassing zijn op converteerbare obligaties, in overeenstemming zijn met het industriebeleid van de staat. De Commissie oordeelde in overweging 400 dat “strookt met het industriebeleid van de staat” betekent dat het investeringsproject valt onder de “aangemoedigde” projecten-inhoud in de Leidende catalogus voor industriële herstructurering, waarvan de OFC-bedrijfstak deel uitmaakt.

(418)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de obligatiemarkten in elk land gereglementeerd zijn, aangezien dit een kwestie van economische stabiliteit is. De criteria waaraan een onderneming moet voldoen om obligaties uit te geven, zijn financieel en niet beleidsgericht van aard. De Chinese overheid was het niet eens met het standpunt dat de uitgifte van converteerbare obligaties moet stroken met het industriebeleid van de staat, en herhaalde dat de OFC-sector geen aangemoedigde bedrijfstak is. De Chinese betoogde verder aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de verkoop van obligaties uitdrukkelijk beperkt is tot bepaalde ondernemingen.

(419)

Hoewel de Commissie het ermee eens was dat de obligatiemarkten in elk land gereglementeerd zijn en dat de meeste criteria waaraan een onderneming moet voldoen om obligaties uit te geven financieel van aard zijn, was zij het niet eens met het argument van de Chinese overheid dat de uitgifte van converteerbare obligaties in China niet beleidsgericht is. Ten eerste herhaalde de Commissie haar standpunt dat de OFC-sector een aangemoedigde bedrijfstak is. Ten tweede was de Commissie van oordeel dat de bewoordingen van de effectenwet van de VRC (versie 2014) en de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen die specifiek van toepassing zijn op converteerbare obligaties, volgens welke de uitgifte van converteerbare obligaties moet stroken met het industriebeleid van de staat, duidelijk genoeg zijn. Ten slotte heeft de Commissie in overweging 414 vastgesteld dat de financiële instellingen, door akkoord te gaan met investeringen in converteerbare obligaties met een zeer laag rendement ongeacht het risicoprofiel van de emittent, de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een voordeel hebben verschaft. Het financiële voordeel dat wordt verleend door de aankoop van converteerbare bedrijfsobligaties met een dergelijk lage couponrente is namelijk “uitdrukkelijk beperkt” tot aangemoedigde bedrijfstakken, zoals de OFC-bedrijfstak, door het normatieve kader dat door de Chinese overheid is opgezet. De argumenten van de Chinese overheid werden derhalve afgewezen.

(420)

Converteerbare obligaties zijn hybride schuldinstrumenten met kenmerken van een obligatie, zoals rentebetalingen, die tevens de gelegenheid bieden om het belegde bedrag onder bepaalde voorwaarden in aandelen om te zetten. De Commissie stelde vast dat slechts een verwaarloosbaar deel van de converteerbare obligaties van beide in de steekproef opgenomen ondernemingen in aandelen is omgezet. Derhalve fungeerden de converteerbare obligaties van de twee in de steekproef opgenomen ondernemingen gedurende het onderzoektijdvak enkel als obligatie, die beleggers een rendement bood in de vorm van een rente zoals bij leningen. Aangezien de in overweging 310 beschreven berekeningsmethode voor leningen gebaseerd is obligaties, besloot de Commissie om, gelet op de specifieke omstandigheden in deze zaak, dezelfde methode te volgen (100). Dat houdt in dat de relatieve spread tussen obligaties van bedrijven in de VS met een rating AA en obligaties van bedrijven in de VS met een rating BB met dezelfde looptijd wordt toegepast op de door de PBOC gepubliceerde benchmarkrentevoeten of, na 20 augustus 2019, op de door het NIFC gepubliceerde primaire rentevoet voor leningen (101), teneinde een marktgebaseerde rentevoet voor obligaties te bepalen.

(421)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen hebben de Chinese overheid, de ZTT-groep en de FTT-groep bezwaar gemaakt tegen het gebruik van dezelfde benchmark voor obligaties en converteerbare obligaties als voor leningen op grond dat obligaties, met name converteerbare obligaties, en leningen verschillende financiële instrumenten zijn en dat de obligatiemarkt anders werkt dan de particuliere kredietmarkt. De Chinese overheid voerde aan dat er voor de Commissie geen grond is om de PBOC-benchmark als uitgangspunt te nemen en vervolgens een opslag toe te voegen. Volgens de Chinese overheid moet de Commissie rechtstreeks gebruikmaken van de rentevoet die van toepassing is voor obligaties die zijn uitgegeven door ondernemingen met een BB-rating; de Chinese overheid gaf daarbij voorbeelden van Europese producenten van OFC en van staal met een BB-rating die obligaties met een vergelijkbare looptijd hadden uitgegeven tegen aanzienlijk lagere rentes dan de berekende benchmark in dezelfde periode. De ZTT-groep voerde aan dat het belangrijkste voordeel van de uitgifte van obligaties in vergelijking met het aantrekken van leningen bij banken is dat de rente (d.w.z. couponrente) die ondernemingen moeten betalen aan de beleggers in obligaties vaak lager is dan de rente die zij op een banklening zouden moeten betalen. Volgens de ZTT-groep is de uitgifte van converteerbare obligaties des te aantrekkelijker doordat zij doorgaans een lagere couponrente hebben omdat zij beleggers in staat stellen de obligaties om te zetten in aandelen en aldus beleggingsopbrengsten te ontvangen via dividend op aandelen. De FTT-groep verklaarde ook dat het voordeel van converteerbare obligaties niet bestaat in de rentebaten, maar in het conversierecht. Zowel de FTT-groep als de ZTT-groep stelden voor de couponrente van obligaties van bedrijven uit de VS met een BB-rating te gebruiken als benchmark voor de berekening van het voordeel voor obligaties en converteerbare obligaties.

(422)

In overweging 337 heeft de Commissie uitgelegd waarom zij van mening was dat leningen en bedrijfsobligaties vergelijkbare financiële schuldinstrumenten zijn, wat de toepassing van dezelfde benchmark voor beide instrumenten in de specifieke omstandigheden van deze zaak rechtvaardigde. In de overwegingen 325 tot en met 333 heeft de Commissie uitgelegd waarom zij van oordeel was dat de benchmark voor leningen en bedrijfsobligaties passend is, waarom zij de couponrente van obligaties van bedrijven uit de VS met een BB-rating niet als benchmark kan gebruiken en waarom de vergelijking met rente-/couponrentevoeten in de EU irrelevant is. De Commissie was het ermee eens dat converteerbare bedrijfsobligaties een hybride schuldinstrument zijn met de aanvullende mogelijkheid om het geïnvesteerde bedrag onder bepaalde voorwaarden om te zetten in aandelen, waardoor zij in beginsel verschillen van bedrijfsobligaties. De Commissie heeft de mogelijkheid onderzocht om dit convertibiliteitselement te kwantificeren, evenals de mogelijkheid om gebruik te maken van obligaties van bedrijven uit de VS met een BB-rating zoals voorgesteld door de Chinese overheid, de FTT-groep en de ZTT-groep. De door deze partijen voorgestelde benchmark hield echter geen rekening met een dergelijke convertibiliteit en was een benchmark voor van de Chinese markten losgekoppelde bedrijfsobligaties, aangezien het gaat om in een andere valuta (d.w.z. USD en niet CNY) uitgegeven obligaties, waarvan de risicovrije rentevoet substantieel anders is. Er werden geen andere mogelijke benchmarks ingediend en er was geen verdere openbare informatie beschikbaar om te komen tot een nauwkeurigere benchmark voor converteerbare obligaties (bv. indexen voor de premie op converteerbare obligaties met rating AA of BB in de VS) of voor het convertibiliteitsaspect van deze obligaties. Ook aan de hand van de eigen gegevens van de ondernemingen kon geen goede vergelijking van het verschil in couponrente tussen obligaties en converteerbare obligaties worden gemaakt, aangezien een van de in de steekproef opgenomen ondernemingen geen uitstaande obligaties had en de obligaties van de andere in de steekproef opgenomen onderneming een andere looptijd en financieringsdoelstelling hadden dan haar converteerbare obligatie. Voorts heeft de Commissie in overweging 420 geconcludeerd dat slechts een verwaarloosbaar deel van de converteerbare obligaties van beide in de steekproef opgenomen ondernemingen in aandelen was omgezet, en dat de producenten-exporteurs dit financieringsinstrument in de praktijk uitwisselbaar met de andere financieringsinstrumenten, te weten leningen en bedrijfsobligaties, gebruikten. Aangezien deze converteerbare obligaties tijdens het onderzoektijdvak alleen als obligatie fungeerden en beleggers een rendement verschaften in de vorm van een rente die vergelijkbaar was als die op leningen, en aangezien het gebruik van de benchmark tegen een door de PBOC of de NIFC gepubliceerde risicovrije rentevoet als prudent werd beschouwd, bevestigde de Commissie haar besluit om de benchmark voor leningen toe te passen zoals vermeld in overweging 420.

(423)

Het voordeel is het verschil tussen de rente die de onderneming had moeten betalen bij toepassing van de in overweging 420 aangehaalde marktgebaseerde rentevoet en de daadwerkelijk door de onderneming betaalde rente.

(424)

Een van de in de steekproef opgenomen groepen profiteerde van preferentiële financiering in de vorm van bedrijfsobligaties.

—

Wet van de Volksrepubliek China inzake effecten (versie van 2014) (“effectenwet”) (102);

—

Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en verhandeling van bedrijfsobligaties, verordening van de China Securities Regulatory Commission nr. 113 van 15 januari 2015;

—

Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties, uitgevaardigd door de Staatsraad op 18 januari 2011;

—

Administratieve maatregelen inzake schuldfinancieringsinstrumenten van niet-financiële ondernemingen op de interbancaire obligatiemarkt, uitgevaardigd door de People’s Bank of China, verordening van de People’s Bank of China [2008] nr. 12 van 9 april 2008.

(425)

Volgens het regelgevingskader kunnen obligaties in de VRC niet vrijelijk worden uitgegeven of verhandeld. Elke emissie moet worden goedgekeurd door verschillende overheidsinstanties, waaronder de PBOC, de NDRC of de CSRC, al naargelang het type obligatie en het type emittent. Krachtens de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties zijn er tevens jaarlijkse quota vastgesteld voor de uitgifte van bedrijfsobligaties.

(426)

Daarenboven moet de openbare uitgifte van bedrijfsobligaties overeenkomstig artikel 16 van de effectenwet zoals van toepassing tijdens het OT aan de volgende vereisten voldoen: “de bestemming van de opbrengsten, strookt met het industriebeleid van de Staat[…]” en “de opbrengsten van een openbaar aanbod van bedrijfsobligaties mogen uitsluitend voor goedgekeurde doeleinden worden gebruikt”. In artikel 12 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties wordt nog eens benadrukt dat de bestemming van de aangetrokken middelen in lijn moet zijn met het industriebeleid van de staat. Zoals uiteengezet in de overwegingen 400 en 401, is de uitgifte van bedrijfsobligaties onder dergelijke voorwaarden gericht op een aangemoedigde bedrijfstak zoals de OFC-sector en strookt zij met de praktijk van financiële instellingen om die bedrijfstakken te steunen.

(427)

Volgens artikel 16, lid 5, van de effectenwet (versie van 2014) “mag de nominale rente van de bedrijfsobligaties niet meer bedragen dan de door de Staatsraad vastgestelde nominale rente”. Daarnaast worden in artikel 18 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties nadere details verstrekt, aangezien daar vermeld staat dat “de rentevoet die voor bedrijfsobligaties wordt aangeboden [...] in geen geval hoger [is] dan 40 % van de geldende rentevoet die door banken aan particulieren wordt aangeboden voor spaardeposito’s met dezelfde vaste looptijd”.

(428)

Voorts is in artikel 18 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en verhandeling van bedrijfsobligaties bepaald dat alleen bepaalde obligaties die voldoen aan strenge kwaliteitscriteria, zoals een kredietrating AAA, in aanmerking komen voor openbare uitgifte aan publieke investeerders of alleen naar goeddunken van de emittent in aanmerking kunnen komen voor openbare uitgifte aan gekwalificeerde beleggers. Bedrijfsobligaties die niet aan deze normen voldoen, kunnen alleen openbaar worden uitgegeven aan gekwalificeerde beleggers. De meeste bedrijfsobligaties worden daarom uitgegeven aan gekwalificeerde beleggers die door de CSRC zijn erkend en waarbij het gaat om Chinese institutionele beleggers.

(429)

In de VRC moeten ondernemingen die bedrijfsobligaties willen uitgeven een beroep doen op een financiële instelling die als inschrijver fungeert. Inschrijvers organiseren de uitgifte van obligaties en onderhandelen over de rentevoet waartegen de obligatie zal worden voorgesteld aan investeerders. De Commissie stelde vast dat de inschrijver van de door een van de in de steekproef opgenomen groepen uitgegeven bedrijfsobligatie tot de financiële instellingen behoorde die ook preferentiële financiering verstrekten, zoals toegelicht in afdeling 3.5.1.

(430)

Volgens de inzichten in de Chinese obligatiemarkt van 2021 van Bloomberg vertegenwoordigen de op de interbancaire obligatiemarkt genoteerde obligaties 88 % van het totale handelsvolume aan obligaties. Volgens diezelfde studie zijn de meeste beleggers institutionele beleggers, waaronder financiële instellingen. Zo vertegenwoordigen commerciële banken 57 % van de beleggers en beleidsbanken 3 % (103). De beleggers die bedrijfsobligaties kopen zijn derhalve vooral Chinese banken, waaronder staatsbanken.

(431)

Zoals uiteengezet in de overwegingen 405 en 406, was de Commissie van mening dat er sprake is van een grote hoeveelheid ondersteunend bewijsmateriaal, volgens hetwelk een groot deel van de investeerders in door de in de steekproef opgenomen ondernemingen uitgegeven converteerbare obligaties bestaat uit financiële instellingen die wettelijk verplicht zijn om kredietondersteuning te verlenen aan producenten van OFC. Dezelfde overwegingen en conclusie gelden ook voor bedrijfsobligaties, aangezien de voorwaarden voor de uitgifte sterk op elkaar lijken, met name de voorwaarde om te voldoen aan de eisen van de nationale wetten, voorschriften en politiek, en aan het industriebeleid van de staat.

(432)

Zoals beschreven in overweging 426, vereisen artikel 16 van de effectenwet (versie 2014) en artikel 12 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties dat een openbaar aanbod van bedrijfsobligaties in overeenstemming is met het industriebeleid van de staat. Dit heeft tot gevolg dat bedrijfsobligaties alleen mogen worden uitgegeven voor doeleinden die in overeenstemming zijn met de doelstellingen van de planning van de Chinese overheid met betrekking tot aangemoedigde bedrijfstakken, zoals uiteengezet in de overwegingen 393 en 394. De institutionele beleggers, die zoals aangegeven in de overwegingen 397 en 430 grotendeels commerciële banken en beleidsbanken zijn, moeten de in Besluit nr. 40 vastgestelde beleidsrichtsnoeren volgen.

(433)

Het in de overwegingen 116, 401 en 413 beschreven mechanisme geldt dus ook voor bedrijfsobligaties, d.w.z. dat Besluit nr. 40, gelezen in samenhang met de Leidende catalogus voor industriële herstructurering, voorziet in een specifieke behandeling van bepaalde projecten in bepaalde aangemoedigde bedrijfstakken, waaronder de OFC-bedrijfstak. De gunstige behandeling die werd gehanteerd ten aanzien van een van de in de steekproef opgenomen groepen leidde tot de beslissing om te beleggen in bedrijfsobligaties die waren uitgegeven met een rentevoet die geen rekening houdt met marktgebaseerde criteria.

(434)

Zoals beschreven in punt 3.5.1, worden de financiële instellingen gekenmerkt door een sterke overheidsaanwezigheid en kan de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap over die instellingen uitoefenen. Het algemene rechtskader waarbinnen deze financiële instellingen opereren, is ook van toepassing op bedrijfsobligaties.

(435)

In de punten 1 en 2 heeft de Commissie geconcludeerd dat financiële instellingen in staatseigendom overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 2, punt b), gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening en dat in elk geval word geacht dat zij door de Chinese overheid functies aan hen functies heeft toevertrouwd of dat zij hen met functies heeft belast die zij normaal zelf zou vervullen in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening. In afdeling 3.5.1.2 concludeerde de Commissie dat de overheid eveneens functies toevertrouwt aan particuliere financiële instellingen en hen daarmee belast.

(436)

De Commissie verzamelde ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap op basis van concrete uitgiften van bedrijfsobligaties. Met het oog hierop evalueerde zij daarom het algemene rechtskader dat is uiteengezet in de overwegingen 425 tot en met 428, samen met de concrete bevindingen van het onderzoek.

(437)

De Commissie stelde vast dat de bedrijfsobligatie was uitgegeven met een rentevoet die lager lag dan verwacht gezien de financiële situatie en het kredietrisicoprofiel van de ondernemingen.

(438)

In de praktijk wordt de rente op de bedrijfsobligaties beïnvloed door de kredietrating van de onderneming, zoals in het geval van leningen. Zoals de Commissie in overweging 280 concludeerde, is de lokale markt voor kredietrating echter vertekend en zijn de kredietratings onbetrouwbaar. Zoals vermeld in overweging 274 werd de obligatiemarkt gedomineerd door vijf Chinese lokale ratingbureaus en krijgt ongeveer 90 % van de obligaties een rating AAA toegekend door lokale ratingbureaus, terwijl veel emittenten van S&P Global een lagere emittentenrating A en BBB hebben gekregen.

(439)

Dit bleek bv. uit de discrepantie tussen de kredietbeoordelingen van de bedrijfsobligaties die waren uitgegeven door de in de steekproef opgenomen onderneming en de feitelijke financiële situatie van de onderneming.

(440)

Gelet op het bovenstaande concludeerde de Commissie dat de Chinese financiële instellingen, die als inschrijvers optraden bij de uitgifte van de bedrijfsobligaties door de in de steekproef opgenomen ondernemingen en die de belangrijkste beleggers waren in de bedrijfsobligatie, de in Besluit nr. 40 vastgestelde beleidsrichtsnoeren volgden door preferentiële financiering te verstrekken aan ondernemingen in een aangemoedigde bedrijfstak en dat zij derhalve optraden als overheidsinstanties in de zin van artikel 2, punt b), van de basisverordening, dan wel als lichamen waaraan de overheid functies heeft toevertrouwd of die de overheid met functies heeft belast in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening.

(441)

Door de uitgifte van bedrijfsobligaties te organiseren met lagere rentevoeten dan de marktrente die met het daadwerkelijke risicoprofiel van de emittent zou zijn overeengekomen, en door ermee in te stemmen in dergelijke bedrijfsobligaties te investeren, verleenden de financiële instellingen aan de in de steekproef opgenomen producent-exporteur een voordeel.

(442)

Zoals beschreven in overweging 417 was de Commissie van oordeel dat de preferentiële financiering door middel van obligaties specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening, omdat de obligaties niet kunnen worden uitgegeven zonder goedkeuring door overheidsinstanties en omdat in de effectenwet van de VRC (versie van 2014) is bepaald dat de uitgifte van obligaties moet stroken met het industriebeleid van de staat. Zoals reeds vermeld in overweging 131, wordt de OFC-bedrijfstak als aangemoedigde bedrijfstak beschouwd in de Leidende catalogus voor industriële herstructurering.

(443)

Aangezien obligaties in wezen een type schuldinstrument zijn dat vergelijkbaar is met leningen, en aangezien de berekeningsmethode voor leningen al op een mand met obligaties is gebaseerd, besloot de Commissie de in afdeling 3.5.3.3 beschreven berekeningsmethode voor leningen te volgen. Dat houdt in dat de relatieve spread tussen obligaties van bedrijven in de VS met een rating AA en obligaties van bedrijven in de VS met een rating BB met dezelfde looptijd wordt toegepast op de door de PBOC gepubliceerde benchmarkrentevoet of, na 20 augustus 2019, op de door het NIFC gepubliceerde primaire rentevoet voor leningen, teneinde een marktgebaseerde rentevoet voor obligaties te bepalen, die vervolgens met de door de onderneming daadwerkelijk betaalde rente wordt vergeleken om het verschafte voordeel te becijferen.

(444)

De Commissie stelde vast dat beide in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs preferentiële financiering hebben ontvangen in de vorm van kredietlijnen, bankaccepten en converteerbare obligaties. Gezien het bestaan van een financiële bijdrage, een voordeel voor de producenten-exporteurs en specificiteit, beschouwde de Commissie deze vormen van preferentiële financiering als tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie.

(445)

Het subsidiepercentage dat is vastgesteld in verband met de hiervoor beschreven preferentiële financiering tijdens het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen, bedroeg:

Preferentiële financiering: andere vormen van financiering

(446)

De klager voerde aan dat Sinosure aan aangemoedigde bedrijfstakken onder meer korte, middellange en langetermijn-exportkredietverzekeringen, beleggingsverzekeringen en obligatiegaranties aanbiedt, tegen voordelige voorwaarden. Op haar algemene website vermeldt Sinosure dat zij de Chinese uitvoer van goederen bevordert, in het bijzonder de uitvoer van hoogtechnologische producten. Volgens een onderzoek van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (“OESO”) was de Chinese hoogtechnologische industrie, waartoe de OFC-bedrijfstak behoort, goed voor 21 % van de totale door Sinosure verstrekte exportkredietverzekeringen (104). Daarnaast heeft Sinosure actief meegewerkt aan de invulling van het “Made in China 2025”-initiatief, door bedrijven de weg te wijzen naar nationale kredietmiddelen, te zorgen voor wetenschappelijke en technologische innovatie en technologische modernisering, en “naar buiten gerichte” bedrijven te helpen concurrerender te worden op de wereldmarkt (105).

a)

Mededeling over de uitvoering van de strategie voor het stimuleren van handel via wetenschap en technologie met behulp van exportkredietverzekeringen (Shang Ji Fa [2004] nr. 368), die gezamenlijk door het Ministerie van Handel en Sinosure is gepubliceerd;

b)

Plan 840, dat is opgenomen in de Mededeling van de Staatsraad van 27 mei 2009;

c)

Mededeling inzake de versnelling van de verdere ontwikkeling van opkomende sectoren van strategisch belang met betrekking tot Besluit (Guo Fa [2010] nr. 32 van 18 oktober 2010) en de bijbehorende uitvoeringsrichtlijnen (Guo Fa [2011] nr. 310 van 21 oktober 2011);

d)

Mededeling inzake de publicatie van de exportcatalogus van 2006 van hoogtechnologische producten uit China nr. 16 van het Nationale Departement voor Wetenschap en Technologie (2006).

(447)

Beide in de steekproef opgenomen ondernemingen hadden gedurende het onderzoektijdvak lopende exportverzekeringsovereenkomsten met Sinosure.

(448)

Zoals vermeld in overweging 158, werd door Sinosure niet de gevraagde ondersteunende documentatie over haar corporate governance, zoals haar statuten, overgelegd. Evenmin heeft Sinosure meer specifieke informatie verstrekt over aan de OFC-bedrijfstak verleende exportkredietverzekeringen of de hoogte van haar premies, noch gedetailleerde cijfers met betrekking tot de winstgevendheid van haar activiteiten op het gebied van exportkredietverzekering.

(449)

De Commissie moest de verstrekte informatie derhalve aanvullen met de beschikbare gegevens.

(450)

Volgens in eerder antisubsidieonderzoek (106) verstrekte informatie en volgens de website van Sinosure (107) is Sinosure een beleidsgerichte verzekeraar in overheidshanden die is opgericht en wordt gesteund door de staat met het oog op de ondersteuning van ontwikkeling en samenwerking met betrekking tot buitenlandse economische activiteiten en handel van de VRC. De onderneming is voor 100 % eigendom van de staat. Zij beschikt over een raad van bestuur en een raad van commissarissen. De overheid is bevoegd tot aanstelling en ontslag van de leden van het hoger management van de onderneming. Op grond van deze informatie concludeerde de Commissie dat er ten aanzien van Sinosure formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid zijn.

(451)

De Commissie verzamelde voorts informatie over de vraag of de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap uitoefende over de gedragingen van Sinosure met betrekking tot de OFC-bedrijfstak.

(452)

Volgens de Mededeling inzake de publicatie van de exportcatalogus van 2006 van hoogtechnologische producten uit China nr. 16 “kunnen producten die zijn opgenomen in de editie van de exportcatalogus van 2006 profiteren van preferentiële beleidsmaatregelen van de staat voor de uitvoer van hoogtechnologische producten”. In de exportcatalogus van hoogtechnologische producten worden optische vezels, communicatietransmissieapparatuur op basis van optische vezel en optischevezelkabels specifiek genoemd (108).

(453)

Bovendien was Sinosure volgens de Mededeling over de uitvoering van de strategie voor het stimuleren van handel via wetenschap en technologie met behulp van exportkredietverzekeringen (109) gehouden meer steun te verlenen aan de essentiële bedrijfstakken en producten door haar algemene steun voor de uitvoer van hoogtechnologische en met nieuwe technologie vervaardigde producten, met inbegrip van “informatie- en communicatieproducten”, te versterken. Sinosure moet hoogtechnologische bedrijfstakken en bedrijfstakken voor nieuwe technologieën die zijn opgesomd in de Exportcatalogus van hoogtechnologische producten uit China als zwaartepunt van haar activiteiten beschouwen en uitgebreide steun verlenen middels verzekeringsprocedures, goedkeuring onder bepaalde voorwaarden, snellere behandeling van claims en flexibele tarieven. Wat de flexibele tarieven betreft, moet Sinosure producten de maximale premiekorting verlenen waarin de variabele tarieven van de kredietverzekeringsonderneming voorzien. Zoals vermeld in de overwegingen 86 en 118, is de OFC-bedrijfstak opgenomen in de meer algemene categorie “informatie-industrie”. Voorts is in het jaarverslag van Sinosure voor 2019 vermeld dat Sinosure “de gestage ontwikkeling van essentiële bedrijfstakken heeft ondersteund” en “de groei van strategische opkomende industrieën heeft versneld” (110).

(454)

De Commissie concludeerde op basis hiervan dat de Chinese overheid een normatief kader had gecreëerd dat moest worden nageleefd door de managers en toezichthouders die door de Chinese overheid waren benoemd en die aan deze overheid verantwoording waren verschuldigd. Derhalve oefent de Chinese overheid middels een dergelijk normatief kader betekenisvolle zeggenschap uit over de gedragingen van Sinosure.

(455)

De Commissie verzamelde ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap aan de hand van concrete verzekeringsovereenkomsten. Tijdens de kruislingse controle op afstand hield de Chinese overheid vol dat de premies van Sinosure in de praktijk marktgericht waren en gebaseerd waren op risicobeoordelingsbeginselen. Er werden echter geen specifieke voorbeelden met betrekking tot de OFC-bedrijfstak of de in de steekproef opgenomen ondernemingen aangeleverd.

(456)

Bij gebreke van concrete bewijzen onderzocht de Commissie daarom de concrete gedragingen van Sinosure in verband met de aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen verstrekte verzekeringen. Die gedragingen waren in tegenspraak met haar officiële standpunt, aangezien haar handelwijze niet op marktbeginselen was gebaseerd.

(457)

Na een vergelijking van de totale schade-uitkeringen met de totale verzekerde bedragen, op basis van de gegevens van het jaarverslag van Sinosure over 2019 (111), kwam de Commissie tot de conclusie dat Sinosure gemiddeld 0,22 % van het verzekerde bedrag als premie in rekening zou moeten brengen om de kosten van de schadeclaims te dekken (nog geheel afgezien van overheadkosten). In de praktijk waren de door de in de steekproef opgenomen ondernemingen betaalde premies echter veel lager dan het minimumtarief dat nodig was om de operationele kosten te dekken.

(458)

De Commissie stelde bijgevolg vast dat aan het hierboven omschreven rechtskader door Sinosure uitvoering wordt gegeven in de uitoefening van overheidsfuncties met betrekking tot de OFC-bedrijfstak. Sinosure trad op als overheidsinstantie in de zin van artikel 2, punt b), van de basisverordening, gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening en overeenkomstig de desbetreffende rechtspraak van de WTO. Bovendien genoten de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs voordeel, aangezien de verzekering werd verstrekt tegen tarieven onder het bedrag dat Sinosure minimaal nodig had om haar operationele kosten te dekken.

(459)

De Commissie stelde tevens vast dat de subsidies die in het kader van het exportverzekeringsprogramma waren verleend, specifiek waren, aangezien zij niet konden worden verkregen zonder dat er sprake was van uitvoer, en dus afhankelijk waren van uitvoerprestaties in de zin van artikel 4, lid 4, punt a), van de basisverordening.

(460)

Aangezien Sinosure tijdens het onderzoektijdvak een dominante marktpositie had, was het voor de Commissie niet mogelijk een op de markt gebaseerde binnenlandse verzekeringspremie te vinden. In overeenstemming met eerdere antisubsidieonderzoeken maakte de Commissie daarom gebruik van de meest geschikte externe benchmark waarvoor eenvoudig toegankelijke informatie voorhanden was, namelijk de premietarieven die door de in de Verenigde Staten van Amerika gevestigde Export-Import Bank worden gehanteerd voor niet-financiële instellingen voor de uitvoer naar OESO-landen.

(461)

De Commissie oordeelde dat het aan de begunstigden toegekende voordeel gelijk is aan het verschil tussen het bedrag dat de onderneming daadwerkelijk had betaald als verzekeringspremie en het bedrag dat zij had moeten betalen bij toepassing van het in overweging 460 vermelde externe benchmarkpremietarief.

(462)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het onderzoektijdvak voor de FTT-groep en voor de ZTT-groep is vastgesteld, bedraagt:

Preferentiële financiering en verzekering: exportkredietverzekering

(463)

Volgens de Wet op de vennootschapsbelasting van de VRC (112) geldt voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen waaraan de staat prioritaire steun moet verlenen, een verlaagd vennootschapsbelastingtarief van 15 % in plaats van het standaardtarief van 25 %.

(464)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door artikel 28 van de Wet op de vennootschapsbelasting en artikel 93 van de uitvoeringsregels voor de Wet op de vennootschapsbelasting van de VRC (113), alsmede:

(465)

Hoofdstuk IV van de Wet op de vennootschapsbelasting bevat bepalingen betreffende “Preferentieel belastingbeleid”. Artikel 25 van de Wet op de vennootschapsbelasting, dat de aanhef vormt van hoofdstuk IV, luidt: “De staat verleent belastingvoordelen aan ondernemingen die actief zijn in bedrijfstakken of projecten waarvan de ontwikkeling door de staat speciaal wordt ondersteund en aangemoedigd”. Artikel 28 van de Wet op de vennootschapsbelasting bepaalt dat “het vennootschapsbelastingtarief voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen die speciale steun van de staat nodig hebben, wordt verlaagd tot 15 %”.

(466)

In artikel 93 van de uitvoeringsregels voor de Wet op de vennootschapsbelasting wordt het volgende verduidelijkt:

“De belangrijke hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen die door de staat worden gesteund als bedoeld in lid 2 van artikel 28 van de Wet op de vennootschapsbelasting, zijn de ondernemingen die eigenaar zijn van belangrijke intellectuele-eigendomsrechten en voldoen aan de volgende voorwaarden:

De maatregelen voor het beheer van hoogtechnologische ondernemingen en belangrijke door de staat gesteunde hightech en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen worden gezamenlijk vastgesteld door de diensten technologie, financiën en belastingen van de Staatsraad en worden van kracht nadat zij door de Staatsraad zijn goedgekeurd”.

(467)

In bovengenoemde bepalingen staat duidelijk dat het verlaagde tarief van de vennootschapsbelasting is voorbehouden aan “belangrijke hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen die door de staat worden gesteund”, die eigenaar zijn van belangrijke intellectuele-eigendomsrechten en voldoen aan bepaalde voorwaarden, zoals “vallen binnen het toepassingsgebied van de belangrijke door de staat gesteunde hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen”.

(468)

Volgens artikel 11 van de Administratieve maatregelen voor de erkenning van hightech ondernemingen (G.K.F.H. [2016] nr. 32) moet een onderneming om als hightech onderneming te worden erkend tegelijkertijd aan bepaalde voorwaarden voldoen, waaronder: “dat zij de eigendom heeft verworven van intellectuele-eigendomsrechten, hetgeen een centrale rol speelt in de technische ondersteuning van haar belangrijkste producten (diensten), via onafhankelijk onderzoek, overdracht, fusies en overnames enz.” en “dat de technologie die een centrale rol speelt in de technische ondersteuning van haar belangrijkste producten (diensten) binnen de reikwijdte valt die is vastgesteld in de “door de staat ondersteunde belangrijke geavanceerde technologieën””.

(469)

De door de staat ondersteunde belangrijke geavanceerde technologieën zijn opgesomd in de Catalogus van door de staat ondersteunde belangrijke geavanceerde technologieën van 2016. Deze catalogus vermeldt onder “I. Elektronische informatie”, punt 4, “Communicatietechnologie”, “optische-transmissienetwerk” en “technologie voor optische transmissiesystemen”, welke optischevezelkabels omvatten, als geavanceerde technologieën die door de staat worden ondersteund.

(470)

Ondernemingen waaraan op grond van deze maatregel voordelen worden toegekend, moeten hun belastingaangifte en relevante bijlagen indienen. Het feitelijke bedrag van het voordeel wordt opgenomen in de belastingaangifte.

(471)

De Commissie stelde vast dat ondernemingen binnen de in de steekproef opgenomen groep producenten-exporteurs tijdens het onderzoektijdvak als hightech ondernemingen werden beschouwd en dus verlaagde vennootschapsbelastingtarieven genoten van 15 % of 12,5 %.

(472)

De Commissie was van oordeel dat de belastingverrekening in kwestie een subsidie is in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, omdat er sprake is van een financiële bijdrage in de vorm van een derving van inkomsten door de Chinese overheid, waardoor een voordeel wordt toegekend aan de betrokken ondernemingen. Het voordeel voor de ontvangers is gelijk aan de belastingbesparing.

(473)

Die subsidie is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening omdat de Wetgeving zelf de toepassing van deze regeling beperkt tot ondernemingen die actief zijn in bepaalde door de staat vastgestelde hoogtechnologische prioriteitsgebieden, zoals aangetoond in de overwegingen 466 tot en met 468. Zoals aangegeven in overweging 469 is de OFC-bedrijfstak een dergelijke hoogtechnologische prioriteit.

(474)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de programma’s voor belastingvrijstelling en -aftrek waartegen de Commissie compenserende maatregelen instelt, geen tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies vormen. Volgens de Chinese overheid zijn de vermeende belastingvrijstellingen en -verlagingen het resultaat van een systeem dat objectieve criteria of voorwaarden vaststelt voor het in aanmerking komen voor toegang tot financiële steun, waarbij de subsidiabiliteit automatisch is en de in de programma’s vastgelegde criteria en voorwaarden strikt worden nageleefd, dat bepaalde ondernemingen niet bevoordeelt ten opzichte van andere en zuiver economisch en horizontaal van aard is. De Chinese overheid betoogde derhalve dat zij niet specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening.

(475)

De Commissie was het niet eens met dit argument omdat zij de in de afdelingen 3.7.1.1 tot en met 3.7.1.3 beschreven belastingregelingen specifiek achtte in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening, dat bepaalt: “een subsidie is specifiek wanneer de subsidieverlenende autoriteit of de wetgeving op grond waarvan deze autoriteit handelt, de mogelijkheid om subsidie te verkrijgen uitdrukkelijk tot bepaalde ondernemingen beperkt”. De rechtsgrondslag van de betrokken subsidieregelingen is namelijk hoofdstuk IV “Belastingpreferenties” van de Wet op de vennootschapsbelasting. Dit hoofdstuk voorziet door de titel en inhoud ervan uitdrukkelijk in een specifieke preferentiële behandeling die “de mogelijkheid om subsidie te verkrijgen uitdrukkelijk tot bepaalde ondernemingen beperkt”. Bijgevolg zijn de subsidies in het kader van deze belastingregelingen specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening. Het argument werd derhalve afgewezen.

(476)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie is berekend als het voordeel dat de ontvangers ervan tijdens het onderzoektijdvak hebben genoten. Dat voordeel is berekend als het verschil tussen de totale verschuldigde belasting tegen het normale belastingtarief en de totale verschuldigde belasting tegen het verlaagde belastingtarief.

(477)

Het subsidiepercentage dat is vastgesteld voor deze specifieke regeling, bedroeg 0,10 % voor de FTT-groep en 0,48 % voor de ZTT-groep.

(478)

De belastingverrekening voor onderzoek en ontwikkeling biedt ondernemingen een preferentiële fiscale behandeling voor hun O&O-activiteiten in bepaalde, door de staat vastgestelde hoogtechnologische prioriteitsgebieden, wanneer hun O&O-uitgaven bepaalde drempels overschrijden.

(479)

Meer bepaald geldt voor O&O-uitgaven voor de ontwikkeling van nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken die geen immateriële activa zijn en in het lopende boekjaar in de winst-en-verliesrekening worden geboekt, nadat zij in het licht van de feitelijke situatie reeds volledig zijn afgetrokken een extra aftrek van 75 %. Wanneer de bovengenoemde O&O-uitgaven immateriële activa vormen, kan 175 % van de kosten voor immateriële activa worden afgeschreven. In januari 2021 is de aanvullende aftrek van O&O-uitgaven vóór belastingen verhoogd naar 100 % (115).

(480)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door artikel 30, lid 1, van de Wet op de vennootschapsbelasting, de Uitvoeringsregels voor de Wet op de vennootschapsbelasting van de VRC, en de volgende documenten:

(481)

Tijdens eerdere onderzoeken (116) stelde de Commissie vast dat de “nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken” waarvoor de belastingaftrek kan worden toegekend, onderdeel zijn van bepaalde door de staat ondersteunde hoogtechnologische domeinen. Zoals vermeld in overweging 469 zijn de door de staat ondersteunde belangrijke geavanceerde technologieën opgesomd in de Catalogus van door de staat ondersteunde belangrijke geavanceerde technologieën van 2016.

(482)

Zoals toegelicht in overweging 468 bevat hoofdstuk IV van de Wet op de vennootschapsbelasting bepalingen betreffende “Preferentieel belastingbeleid”, en met name artikel 25. Artikel 30, lid 1, van de Wet op de vennootschapsbelasting, dat ook deel uitmaakt van dit hoofdstuk, bepaalt dat “de onderzoeks- en ontwikkelingskosten van ondernemingen in verband met de ontwikkeling van nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken” bij de berekening van het belastbare inkomen extra kunnen worden afgetrokken. In artikel 95 van de Uitvoeringsregels voor de Wet op de vennootschapsbelasting wordt de betekenis van “O&O-uitgaven voor de ontwikkeling van nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken” in artikel 30, lid 1, van de Wet op de vennootschapsbelasting verduidelijkt.

(483)

Volgens de Circulaire inzake het verhogen van het aandeel van de superaftrek van O&O-uitgaven vóór belastingen (Cai Shui [2018] nr. 99) “is voor O&O-uitgaven die een onderneming in verband met haar O&O-activiteiten daadwerkelijk heeft gedaan, nog eens 75 % van het werkelijke uitgavenbedrag aftrekbaar vóór belastingen, bovenop andere feitelijke aftrekposten, gedurende de periode van 1 januari 2018 tot en met 31 december 2020, voor zover die uitgaven niet worden omgezet in immateriële activa en in de lopende winst-en-verliesrekening van de onderneming worden geboekt; indien de uitgaven evenwel zijn omgezet in immateriële activa, kunnen zij tegen een tarief van 175 % van de kosten van de immateriële activa vóór belastingen gedurende voornoemde periode worden afgeschreven”.

(484)

De Commissie stelde vast dat ondernemingen in de in de steekproef opgenomen groepen profiteerden van een “aanvullende aftrek van onderzoeks- en ontwikkelingskosten in verband met onderzoek en de ontwikkeling van nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken”.

(485)

De Commissie was van oordeel dat de belastingverrekening in kwestie een subsidie is in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, omdat er sprake is van een financiële bijdrage in de vorm van een derving van inkomsten door de Chinese overheid, waardoor een voordeel wordt toegekend aan de betrokken ondernemingen. Het voordeel voor de ontvangers is gelijk aan de belastingbesparing.

(486)

Deze subsidie is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening omdat de wetgeving zelf de toepassing van deze maatregel beperkt tot ondernemingen die O&O-uitgaven doen in bepaalde door de staat vastgestelde hoogtechnologische voorrangsgebieden, zoals de OFC-sector.

(487)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie is berekend als het voordeel dat de ontvangers ervan tijdens het onderzoektijdvak hebben genoten. Dat voordeel is berekend als het verschil tussen de totale verschuldigde belasting tegen het normale belastingtarief en de totale verschuldigde belasting na de extra aftrek van 75 % van de eigenlijke O&O-uitgaven.

(488)

Het subsidiepercentage dat is vastgesteld voor deze specifieke regeling, bedroeg 1,28 % voor de FTT-groep en 0,13 % voor de ZTT-groep.

(489)

De Wet op de vennootschapsbelasting biedt preferente vennootschapsbelasting aan bedrijven die actief zijn in bedrijfstakken of projecten waarvan de ontwikkeling specifiek wordt ondersteund en aangemoedigd door de staat en die in het bijzonder vrijgesteld zijn van belasting over inkomen uit deelnemingen, zoals dividend- en bonusbetalingen tussen in aanmerking komende binnenlandse ondernemingen.

(490)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door artikel 26, lid 2, van de Wet op de vennootschapsbelasting, in samenhang met de uitvoeringsvoorschriften voor de Wet op de vennootschapsbelasting van de VRC.

(491)

Artikel 25 van de Wet op de vennootschapsbelasting, dat de aanhef vormt van hoofdstuk IV, “Preferentieel belastingbeleid”, bepaalt: “De staat verleent belastingvoordelen aan ondernemingen die actief zijn in bedrijfstakken of projecten waarvan de ontwikkeling door de staat speciaal wordt ondersteund en aangemoedigd”. Verder is in artikel 26, lid 2, bepaald dat de belastingvrijstelling geldt voor inkomsten uit beleggingen in aandelen tussen “in aanmerking komende ingezeten ondernemingen”, wat de werkingssfeer ervan lijkt te beperken tot slechts bepaalde ingezeten ondernemingen.

(492)

De Commissie stelde vast dat sommige ondernemingen in de in de steekproef opgenomen groepen belastingvrijstelling hadden gekregen van inkomsten uit dividenden tussen gekwalificeerde binnenlandse ondernemingen.

(493)

De Commissie was van oordeel dat deze regeling een subsidie is in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, omdat er sprake is van een financiële bijdrage in de vorm van een derving van inkomsten door de Chinese overheid, waardoor een voordeel wordt toegekend aan de betrokken ondernemingen. Het voordeel voor de ontvangers is gelijk aan de belastingbesparing.

(494)

Die subsidie is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening, omdat de wetgeving zelf de toepassing van deze vrijstelling beperkt tot uitsluitend gekwalificeerde ingezeten ondernemingen die op grote schaal door de staat worden gesteund en waarvan de ontwikkeling door de staat wordt aangemoedigd.

(495)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de ZTT-groep aan dat de vrijstelling van dividenden bedoeld is om dubbele belasting van dezelfde inkomsten bij zowel moedermaatschappijen als dochterondernemingen te voorkomen, wat een internationaal aanvaarde fiscale praktijk is.

(496)

Hoewel de Commissie het ermee eens is dat het tegengaan van dubbele belastingheffing een rechtmatige fiscale praktijk is, maakt artikel 26, lid 2, van de Wet op de vennootschapsbelasting deel uit van hoofdstuk IV “Belastingpreferenties”, dat voorziet in een aantal preferentiële fiscale behandelingen die vrijstellingen van de algemene belastingregels inhouden. Zoals in overweging 491 is toegelicht, luidt artikel 25 van de Wet op de vennootschapsbelasting — dat het inleidende artikel vormt van hoofdstuk IV (“Preferentieel belastingbeleid”) — bovendien: “de staat verleent belastingvoordelen aan ondernemingen die actief zijn in bedrijfstakken of projecten waarvan de ontwikkeling door de staat speciaal wordt ondersteund en aangemoedigd”. Verder is in artikel 26, lid 2, bepaald dat de belastingvrijstelling geldt voor inkomsten uit beleggingen in aandelen tussen “in aanmerking komende ingezeten ondernemingen”, wat de werkingssfeer ervan lijkt te beperken tot slechts bepaalde ingezeten ondernemingen. Daarom was de Commissie van oordeel dat een dergelijk preferentieel belastingbeleid beperkt is tot bepaalde bedrijfstakken die specifiek door de staat worden gesteund en aangemoedigd, zoals de OFC-bedrijfstak, en derhalve specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening. Bijgevolg heeft de Commissie haar conclusie als beschreven in de overwegingen 493 en 494 bevestigd dat deze regeling een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie is.

(497)

De Commissie heeft de hoogte van de subsidie berekend door het normale belastingtarief toe te passen op de dividendinkomsten die zijn afgetrokken van het belastbare inkomen.

(498)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de ZTT-groep aan dat de Commissie twee verschillende fiscale behandelingen in de aangifte inkomstenbelasting moet onderscheiden, namelijk dividendinkomsten en het bedrag van de belastingcorrectie voor investeringen, aangezien het bij de laatstgenoemde niet gaat om dividendinkomsten waarop de bepalingen van artikel 26, lid 2, van de Wet op de vennootschapsbelasting van toepassing zijn. De Commissie heeft dit argument aanvaard en de berekeningen van het voordeel dienovereenkomstig gecorrigeerd.

(499)

Het subsidiepercentage dat is vastgesteld voor deze specifieke regeling, bedroeg 1,05 % voor de FTT-groep en 0,21 % voor de ZTT-groep.

(500)

Artikel 32 van de Wet op de vennootschapsbelasting luidt: “Indien versnelde afschrijving van vaste activa van een onderneming echt nodig is vanwege technologische ontwikkelingen of om andere redenen, kan het aantal jaren voor de afschrijving worden verlaagd of kan de methode voor versnelde afschrijving worden gebruikt”.

(501)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door artikel 32 van de Wet op de vennootschapsbelasting, de uitvoeringsvoorschriften voor de Wet op de vennootschapsbelasting van de VRC, en de volgende mededelingen:

(502)

In de Mededeling inzake het beleid voor aftrek van uitrusting en apparatuur voor vennootschapsbelastingdoeleinden (Cai Shui [2018] nr. 54) is het volgende bepaald: “Als de eenheidswaarde van uitrusting of apparatuur die een onderneming nieuw heeft aangekocht in de periode 1 januari 2018 tot en met 31 december 2020 niet hoger is dan 5 miljoen RMB, kan de onderneming die waarde in zijn geheel opnemen onder de kosten en uitgaven van de lopende periode voor aftrek bij berekening van haar belastbare inkomen, zodat het niet meer nodig is de afschrijving jaarlijks te bepalen”. Deze wetgeving is niet bedrijfstakspecifiek.

(503)

Ten aanzien van activa met een eenheidswaarde boven 5 miljoen RMB blijven de Mededeling inzake de afstemming van het vennootschapsbelastingbeleid bij versnelde afschrijving van vaste activa (Cai Shui [2014] nr. 75) en de Mededeling inzake de nadere afstemming van het vennootschapsbelastingbeleid bij versnelde afschrijving van vaste activa (Cai Shui [2015] nr. 106) van toepassing. Krachtens die mededelingen kunnen ondernemingen in tien van de belangrijkste bedrijfstakken kiezen voor versnelde afschrijving van de door hen gekochte vaste activa.

(504)

De Commissie stelde vast dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het onderzoektijdvak de methode voor versnelde afschrijving niet toepasten voor activa met een eenheidswaarde boven 5 miljoen RMB. Aangezien die activa niet vallen onder Mededeling Cai Shui [2014] nr. 75 en Mededeling Cai Shui [2015] nr. 106, concludeerde de Commissie dat de producenten-exporteurs niet hadden geprofiteerd van tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies.

(505)

Naar aanleiding van de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de klager aan dat de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs voordeel hadden kunnen halen uit de versnelde afschrijving van huizen en gebouwen, die zijn uitgesloten van het toepassingsgebied van de drempel van 5 miljoen RMB overeenkomstig artikel 2 van de Mededeling inzake het beleid voor aftrek van uitrusting en apparatuur voor de vennootschapsbelasting (Cai Shui [2018] nr. 54). In dit verband heeft de Commissie bevestigd dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het onderzoektijdvak niet hebben geprofiteerd van versnelde afschrijving van huizen en gebouwen.

(506)

De Commissie oordeelde dat de producenten-exporteurs in het kader van dit programma niet profiteerden van tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies tijdens het onderzoektijdvak.

(507)

Een organisatie of particulier die grond gebruikt in grote steden, landelijke steden en dorpen of in industriële en mijngebieden, betaalt gewoonlijk een belasting op het gebruik van stadsgrond. De belasting op grondgebruik wordt geheven door de lokale belastingautoriteiten van de plaats waar de grond wordt gebruikt. Bepaalde categorieën grond, zoals op de zee gewonnen grond, grond voor eigen gebruik door overheidsinstellingen, volksorganisaties of militaire eenheden, grond voor gebruik door via het Ministerie van Financiën door de overheid gefinancierde instellingen, grond voor religieus gebruik, openbare parken en historische en schilderachtige plaatsen, straten, wegen, pleinen, groenvoorzieningen en andere openbare plaatsen in steden, zijn vrijgesteld van de belasting op grondgebruik.

(508)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door:

(509)

Eén onderneming in een van de in de steekproef opgenomen groepen genoot een vermindering van de grondbelasting van 60 % op grond van speciaal beleid voor hightech ondernemingen in 2019 en 2020 overeenkomstig artikel 2, lid 1, van “verscheidene adviezen over het daadkrachtig ondersteunen van de duurzame en gezonde ontwikkeling van de particuliere economie ” (EFa [2018] nr. 33).

(510)

De desbetreffende onderneming behoorde niet tot een van de vrijgestelde categorieën zoals vastgesteld in artikel 6 van de tijdelijke regelingen van de VRC betreffende de belasting op het gebruik van stadsgrond (herzien in 2019).

(511)

Dezelfde onderneming was in het eerste kwartaal van 2020 bovendien volledig vrijgesteld van betaling van de grondbelasting op grond van de “Mededeling van het Algemeen Bureau van de volksregering van de provincie Hubei inzake druk en verspreiding van het relevante beleid en de relevante maatregelen om de COVID-19-situatie het hoofd te bieden en kleine en middelgrote ondernemingen te ondersteunen om de problemen te overwinnen” (EZhengBanFa (2020) nr. 5) en de “Mededeling van de volksregering van de provincie Hubei inzake druk en verspreiding van het relevante beleid en de relevante maatregelen voor het versnellen van de ontwikkeling van de economie en samenleving in de provincie Hubei” (EZhengBanFa (2020) nr. 6).

(512)

De Commissie was van oordeel dat de hierboven beschreven vermindering van de grondbelasting voor hightech ondernemingen een subsidie is in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), i) of ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, omdat er sprake is van een financiële bijdrage in de vorm van ofwel een rechtstreekse overdracht van middelen (teruggave van belasting) ofwel een derving van inkomsten door de Chinese overheid (de niet-betaalde belasting), waardoor een voordeel wordt toegekend aan de betrokken onderneming. De subsidie is specifiek aangezien zij uitsluitend op hightech ondernemingen is gericht.

(513)

Het voordeel voor de ontvangers is gelijk aan de belastingteruggave/-besparing. Deze subsidie is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening, omdat de onderneming een belastingvermindering kreeg, hoewel zij aan geen van de in overweging 507 genoemde objectieve criteria voldeed.

(514)

Wat de vrijstelling van de belasting op grondgebruik in het eerste kwartaal van 2020 betreft, was de Commissie van oordeel dat de maatregel niet specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening aangezien deze belastingvrijstelling gelet op de COVID-pandemie niet beperkt was tot een specifieke onderneming of bedrijfstak of groep van ondernemingen of bedrijfstakken, maar op alle bedrijfstakken werd toegepast.

(515)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie is berekend als het voordeel dat de ontvangers ervan tijdens het onderzoektijdvak hebben genoten. Dat voordeel werd geacht gelijk te zijn aan het tijdens het onderzoektijdvak terugbetaalde bedrag. Het voor deze specifieke regeling vastgestelde subsidiebedrag voor de FTT-groep was verwaarloosbaar.

(516)

Het totale subsidiepercentage dat in het kader van alle regelingen inzake belastingen voor het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

Vrijstellingen en verlagingen van belastingen

—

Circulaire van de Nationale Commissie voor ontwikkeling en hervorming en de Nationale Energie-instantie over de actieve bevordering van marktgerichte stroomtransacties en verdere verbetering van het handelsmechanisme, Fa Gua Yun Xing [2018] nr. 1027, gepubliceerd op 16 juli 2018;

—

Verschillende adviezen van het Centraal Comité van de Communistische Partij van China en de Staatsraad over verdere verdieping van de hervorming van het energiesysteem (Zhong Fa [2015] nr. 9);

—

Mededeling over het volledig liberaliseren van het plan voor elektriciteitsopwekking en -verbruik voor commerciële operationele gebruikers (Nationale Commissie voor Ontwikkeling en Hervorming [2019] nr. 1105);

—

Regels voor elektriciteitshandel voor transacties op de middellange en lange termijn — (Voorlopige) voorschriften voor de uitvoering in de provincie Hubei van 29 november 2019;

—

Regels voor elektriciteitshandel voor transacties op de middellange en lange termijn in de provincie Jiangsu;

—

Mededeling van het Prijsbureau van de provincie Jiangsu over een redelijke aanpassing van de prijsstructuur voor elektriciteit, Su Jia Gong [2017] nr. 124, en

—

Circulaire van de Nationale Commissie voor Ontwikkeling en Hervorming inzake het verminderen van de elektriciteitskosten van ondernemingen ter ondersteuning van het herstel van het werk en de ontwikkeling van de productie en ter hervorming van de prijzen [2020] nr. 258.

(517)

Alle in de steekproef opgenomen ondernemingen kochten hun elektriciteit.

(518)

Voor sommige in de steekproef opgenomen ondernemingen volgden de prijzen voor de aankoop van elektriciteit de officiële prijzen die op provinciaal niveau voor grote industriële afnemers waren vastgesteld. Zoals bij eerder onderzoek werd vastgesteld (117), verschaft de elektriciteitsvoorziening tegen officieel vastgestelde prijzen geen specifiek voordeel.

(519)

De Commissie stelde echter vast dat onderzochte ondernemingen in de twee in de steekproef opgenomen groepen profiteerden van prijsverlagingen of terugbetalingen/correcties van een deel van hun energiekosten.

(520)

De Commissie stelde vast dat ondernemingen in een van de in de steekproef opgenomen groepen profiteerden van specifieke terugbetalingen/correcties van hun energiekosten omdat deze ondernemingen mochten deelnemen aan een proefprogramma voor “marktgerichte elektriciteitstransacties”. Deze ondernemingen hadden geen overeenkomst met een elektriciteitsproducent voor rechtstreekse elektriciteitslevering. De terugbetalingen/correcties werden ontvangen omdat de betrokken ondernemingen hun stroomvraag op voorhand meedeelden aan de elektriciteitscentrales.

(521)

De Commissie stelde voorts vast dat het, net zoals bij eerdere onderzoeken (118), sommige onderzochte ondernemingen is toegestaan om via overeenkomsten voor de rechtstreekse afname van elektriciteit rechtstreeks van energieproducenten te kopen. In dergelijke overeenkomsten is bepaald dat een bepaalde hoeveelheid elektriciteit kan worden afgenomen tegen een bepaalde prijs, die lager is dan de officiële prijzen die op provinciaal niveau voor grote industriële afnemers zijn vastgesteld.

(522)

De mogelijkheid om overeenkomsten voor de rechtstreekse afname van elektriciteit af te sluiten of te profiteren van terugbetalingen/correcties van de energiekosten door deel te nemen aan “marktgerichte elektriciteitstransacties” staat momenteel niet open voor alle grote industriële afnemers. Op nationaal niveau staat in de adviezen van het Centraal Comité van de Communistische Partij van China en de Staatsraad over verdere verdieping van de hervorming van het energiesysteem bv. dat “ondernemingen die zich niet aan het nationale industriebeleid houden en waarvan de producten en processen worden uitgesloten, niet mogen deelnemen aan rechtstreekse transacties” (119). In diezelfde adviezen is ook bepaald dat “wij, nadat de toegangsnormen zijn vastgesteld, ook de jaarlijks door overheden gepubliceerde catalogi van lokale stroomproducenten en stroomretailers die aan de normen voldoen moeten bijwerken en een dynamische regulering van de afnemercatalogus moeten invoeren. De in de catalogus opgenomen stroomproducenten, stroomretailers en afnemers kunnen zich vrijwillig bij de instellingen voor de handel registreren om marktspelers te worden”. Om deel te nemen aan het stelsel van rechtstreekse handel, moet een onderneming dus aan bepaalde normen voldoen en zijn opgenomen in de “catalogus van afnemers”.

(523)

In de praktijk wordt de rechtstreekse handel in elektriciteit verzorgd door de provincies. Ondernemingen moeten de provinciale autoriteiten om toestemming vragen voor deelname aan de proefregeling voor rechtstreekse elektriciteitsovereenkomsten en aan bepaalde criteria voldoen. Voor bepaalde ondernemingen is er geen sprake van een echte marktgebaseerde onderhandelings- of veilingsprocedure, omdat de hoeveelheden die in het kader van rechtstreekse overeenkomsten worden gekocht, niet gebaseerd zijn op de reële vraag en het reële aanbod. Energieproducenten en stroomverbruikers zijn immers niet vrij om al hun elektriciteit rechtstreeks te kopen of te verkopen. Zij worden beperkt door kwantitatieve quota die hun door de lokale overheid worden toegewezen. Hoewel de prijzen worden geacht rechtstreeks te zijn overeengekomen tussen de energieproducenten en de energiegebruiker of intermediaire dienstverlenende ondernemingen, worden de facturen aan de ondernemingen in feite afgegeven door het staatselektriciteitsbedrijf. Ten slotte moeten alle gesloten overeenkomsten voor rechtstreekse aankoop ter registratie bij de plaatselijke overheid worden ingediend.