(1)

Het Verdrag inzake de internationale burgerluchtvaart, dat op 7 december 1944 te Chicago is ondertekend en het internationale luchtvervoer regelt (het “Verdrag van Chicago”), is op 4 april 1947 in werking getreden. Bij dat verdrag is de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie (“ICAO”) opgericht.

(2)

De lidstaten van de Unie zijn verdragsluitende partijen bij het Verdrag van Chicago en de verdragsluitende staten van de ICAO, terwijl de Unie de status van waarnemer heeft in bepaalde organen van de ICAO.

(3)

Op grond van artikel 54 van het Verdrag van Chicago kan de ICAO-raad internationale normen (“normen”) en aanbevolen werkwijzen voor de luchtvaart vaststellen en die aanwijzen als bijlagen bij het Verdrag van Chicago (“ICAO-bijlagen”), met name wat de veiligheid van de burgerluchtvaart betreft.

(4)

Op grond van artikel 90 van het Verdrag van Chicago moet een ICAO-bijlage of een amendement van een ICAO-bijlage in werking treden binnen drie maanden na de voorlegging ervan aan de verdragsluitende staten van de ICAO of na afloop van een langere termijn zoals de ICAO-Raad die kan voorschrijven, tenzij in de tussentijd een meerderheid van de verdragsluitende staten van de ICAO haar afkeuring kenbaar maakt.

(5)

Zodra normen aangenomen en van kracht zijn, zijn ze bindend voor alle verdragsluitende staten van de ICAO, met inbegrip van alle lidstaten van de Unie, overeenkomstig en binnen de grenzen van het Verdrag van Chicago.

(6)

Op grond van artikel 38 van het Verdrag van Chicago moet elke verdragsluitende staat van de ICAO die het onuitvoerbaar acht volledig te voldoen aan een norm, dan wel zijn voorschriften of werkwijzen geheel in overeenstemming te brengen met een norm nadat die is gewijzigd, of die het nodig acht om voorschriften of werkwijzen vast te stellen die in enig specifiek opzicht verschillen van die welke bij een norm zijn vastgesteld, de ICAO onmiddellijk in kennis stellen van de verschillen tussen zijn eigen voorschriften of werkwijzen en die welke bij de norm zijn vastgesteld. In geval van wijzigingen van normen moet een staat die niet de nodige wijzigingen aanbrengt in zijn eigen voorschriften of werkwijzen, hiervan mededeling doen aan de ICAO-raad binnen een termijn van zestig dagen na de goedkeuring van de wijziging van de norm of moet hij de maatregelen aangeven die hij voorstelt te nemen.

(7)

De interne regels van de ICAO, met name de door de ICAO voor de verdragsluitende staten van de ICAO vastgestelde termijnen voor het melden van verschillen met betrekking tot normen, en het aantal verschillen op het gebied van de veiligheid van de luchtvaart dat elk jaar moet worden gemeld, maken het moeilijk om tijdig voor elk te melden verschil het standpunt vast te stellen dat namens de Unie moet worden ingenomen in een besluit van de Raad op basis van artikel 218, lid 9, van het Verdrag. Bovendien hebben de door de ICAO-raad vastgestelde normen op het gebied van de veiligheid van de luchtvaart grotendeels betrekking op aangelegenheden die onder de exclusieve bevoegdheid van de Unie vallen. Daarom is het efficiënt en passend om een kader vast te stellen voor de criteria en de procedure voor de kennisgeving van verschillen met betrekking tot normen op het gebied van de veiligheid van de luchtvaart die onder de exclusieve bevoegdheid van de Unie vallen, onverminderd de rechten en verplichtingen van de lidstaten uit hoofde van het Verdrag van Chicago.

(8)

Gezien het specifieke karakter van de luchtvaartveiligheidssector in vergelijking met andere sectoren die door de ICAO worden bestreken, met name het grote aantal normen dat in die sector door de ICAO-raad is vastgesteld en het aantal verschillen dat jaarlijks moet worden gemeld, heeft dit besluit enkel betrekking op het domein luchtvaartveiligheid om de processen te stroomlijnen en efficiënt met de talrijke kennisgevingen om te gaan. Op ICAO-niveau zijn de luchtvaartveiligheidsnormen voornamelijk opgenomen in de ICAO-bijlagen 1, 6, 8, 14, 18 en 19. Op het niveau van de Unie zijn de vereisten in die normen voornamelijk opgenomen in Verordening (EU) 2018/1139 van het Europees Parlement en de Raad (1) en in de op basis van die verordening vastgestelde uitvoeringshandelingen en gedelegeerde handelingen, met name Verordeningen (EU) nr. 1178/2011 (2), (EU) nr. 748/2012 (3), (EU) nr. 965/2012 (4), (EU) nr. 139/2014 (5), (EU) nr. 452/2014 (6), (EU) nr. 1321/2014 (7) en (EU) 2015/640 (8) van de Commissie, en in Verordeningen (EG) nr. 2111/2005 (9) en (EU) nr. 376/2014 (10) van het Europees Parlement en de Raad.

(9)

Dit besluit moet bovendien beperkt blijven tot de standpunten die namens de Unie in de ICAO moeten worden ingenomen op gebieden die onder de exclusieve bevoegdheid van de Unie vallen.

(10)

Verschillen ten opzichte van normen die door de ICAO-raad zijn vastgesteld, kunnen voortvloeien uit het Unierecht als gevolg van de vaststelling van een nieuwe of gewijzigde norm door die raad of als gevolg van een wijziging van het Unierecht. Met betrekking tot dergelijke verschillen moet het namens de Unie in te nemen standpunt gebaseerd zijn op een schriftelijk document dat de Commissie tijdig ter bespreking en goedkeuring aan de Raad voorlegt.

(11)

Verschillen ten opzichte van normen die door de ICAO-raad op het gebied van de veiligheid van de luchtvaart zijn vastgesteld, kunnen ook voortvloeien uit nationale maatregelen die zijn vastgesteld op grond van artikel 71 van Verordening (EU) 2018/1139 in geval van dringende onvoorzienbare omstandigheden, wanneer die maatregelen afwijken van normen en derhalve vereisen dat de verschillen op grond van artikel 38 van het Verdrag van Chicago worden gemeld aan de ICAO. Het is daarom tevens passend om in dit besluit de procedure vast te stellen die moet worden gevolgd om dergelijke verschillen te definiëren. Die procedure moet afhangen van de reikwijdte en de duur van de nationale maatregelen die overeenkomstig de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid zijn vastgesteld, en moet de lidstaten in staat stellen onverwijld te voldoen aan hun internationale verplichtingen uit hoofde van artikel 38 van het Verdrag van Chicago. Die procedure moet de voorwaarden en de procedure van artikel 71 van Verordening (EU) 2018/1139 onverlet laten.

(12)

De verschillen die aan de ICAO moeten worden gemeld, moeten met name gebaseerd zijn op de informatie die door het Agentschap van de Europese Unie voor de veiligheid van de luchtvaart wordt verstrekt, overeenkomstig artikel 90, lid 4, van Verordening (EU) 2018/1139, indien van toepassing. Verschillen moeten worden ingediend volgens het door de ICAO opgestelde kennisgevingsformulier inzake overeenstemming of verschillen (Form on Notification of Compliance With or Differences) of, indien de ICAO dat vraagt, via het systeem voor elektronische kennisgeving van verschillen. Wanneer het namens de Unie in te nemen standpunt op grond van dit besluit wordt vastgesteld in een schriftelijk document dat de Commissie ter bespreking en goedkeuring aan de Raad voorlegt, moet in dat document, waar passend en per geval, worden aangegeven of aan de lidstaten flexibiliteit moet worden geboden bij de kennisgeving van de verschillen in kwestie. Bovendien moet de Commissie ernaar streven zo spoedig mogelijk met de opstelling van dit document te beginnen, zodat hiervoor — inclusief eventuele raadplegingen op deskundigenniveau — voldoende tijd is.

(13)

De tenuitvoerlegging van dit besluit mag niet leiden tot een schending van de verplichtingen van de lidstaten uit hoofde van het Unierecht of hun internationale verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Chicago, met name wat betreft de naleving van de termijn voor kennisgeving van verschillen aan de ICAO.

(14)

Dit besluit moet voor een beperkte periode van toepassing zijn, namelijk tot na de zitting van de ICAO-raad na de volgende Algemene Vergadering van de ICAO, om de Raad in staat te stellen de doeltreffendheid van dit besluit te beoordelen en op basis van een voorstel van de Commissie te besluiten of de toepassing ervan al dan niet verlengd moet worden en of het al dan niet anderszins gewijzigd moet worden,