BIJLAGE I

TECHNISCHE SPECIFICATIES ALS BEDOELD IN ARTIKEL 4

DEEL A

Steekproefkader

Om leeftijdsgebonden effecten te vermijden wordt het toezicht uitgevoerd op de ter slacht aangeboden partijen in het slachthuis.

Daar is aangetoond dat de prevalentie van Campylobacter spp. afhankelijk van het jaargetijde sterk uiteenloopt, is stratificatie noodzakelijk. Hiertoe wordt een periode van twaalf maanden in twaalf periodes van één maand verdeeld. In elk van deze periodes wordt 1/12 van de totale steekproefomvang bemonsterd.

Voorts is de bemonstering gebaseerd op een willekeurige selectie; dit geldt voor de keuze van de slachthuizen, de bemonsteringsdagen per maand en de op een bepaalde dag te bemonsteren partijen. De randomisatieprocedure garandeert met name dat bij de geselecteerde partijen de verhouding tussen de aantallen opgefokte koppels in de verschillende productietypen (conventionele bedrijven, bedrijven met vrije uitloop en biologische bedrijven) wordt gerespecteerd. Bovendien mag de status inzake Salmonella spp. en Campylobacter spp., voor zover bij de slacht bekend, de randomisatie niet beïnvloeden. De bevoegde autoriteit is verantwoordelijk voor de opstelling van de randomisatieprocedure en ziet erop toe dat deze op de juiste wijze wordt uitgevoerd. Een voorbeeld van een randomisatieprocedure wordt gegeven in het rapport van de taskforce „Monitoring of Zoonosis Data Collection” van de EFSA met voorstellen voor de technische specificaties voor een gecoördineerd bewakingsprogramma ten aanzien van Salmonella en Campylobacter in het vlees van vleeskuikens in de Europese Unie. De nadere bijzonderheden van de randomisatieprocedure worden aan de Commissie meegedeeld.

DEEL B

Steekproefomvang

1.   Primaire steekproefomvang

a)	De primaire steekproefomvang is het aantal ter slacht aangeboden partijen dat bemonsterd moet worden.

b)	Er worden ten minste 384 partijen bemonsterd. Op non-respons wordt geanticipeerd door ongeveer 10 % meer dan de aangegeven aantallen partijen te bemonsteren.

c)	In afwijking van punt b) worden in Estland, Letland en Luxemburg de volgende aantallen (1) bemonsterd: i) In Estland ten minste 96 partijen; ii) In Letland ten minste 120 partijen; iii) In Luxemburg ten minste 12 partijen.

2.   Secundaire steekproefomvang

De secundaire steekproefomvang is het aantal te bemonsteren vleeskuikens per partij. Dat bedraagt 10 dieren voor de detectie van Campylobacter in caecum en 1 dier voor de detectie van Campylobacter en Salmonella op karkassen. Deze caecummonsters en het karkasmonster zijn afkomstig van dezelfde partij.

DEEL C

Monsterneming, behandeling en analyse ten behoeve van de detectie van campylobacter spp. bij koppels vleeskuikens en tests op de antimicrobiële resistentie ervan

1.   Verzamelen en vervoer

Campylobacters zijn betrekkelijk kwetsbare organismen die buiten de ingewanden van de gastheer snel afsterven. Daarom moet erop worden toegezien dat de monsters op adequate wijze worden genomen en snel worden geanalyseerd. Extreme temperaturen moeten worden vermeden en het vervoer dient zo snel mogelijk plaats te vinden.

De monsters worden genomen van intacte caeca. Caecummonsters worden tijdens het ontdoen van de ingewanden genomen.

Alleen personeel dat geoefend is in standaardbemonsteringsmethoden, mag monsters nemen. Hierbij gaat het er vooral om dat bij de bemonstering externe besmetting van caecuminhoud zoveel mogelijk wordt beperkt. Dit kan het beste worden bereikt door voorzichtig met de vingers te trekken bij de overgang naar het darmkanaal. Per dier wordt één intact caecum genomen, en de monsternemers controleren of het caecum vol is; zo niet, dan wordt het buiten beschouwing gelaten. Bij voorkeur worden dieren uit de hele groep aselect bemonsterd (waarbij het eerste gedeelte van de ter slacht aangeboden partij wordt uitgesloten) en worden er monsters van niet direct op elkaar volgende dieren genomen. De tien verzamelde caeca kunnen voor vervoer in één enkele steriele zak/verpakking worden gedaan.

Alle relevante informatie betreffende het monster moeten op een door de bevoegde autoriteit opgesteld monsterformulier worden geregistreerd, zodat aan de rapportageverplichtingen in deel E kan worden voldaan. Ieder monster en het bijbehorende monsterformulier moet voorzien zijn van een etiket met een uniek nummer; dit nummer moet van de monsterneming tot de analyse worden gebruikt. De bevoegde autoriteit draagt zorg voor de invoering en gebruikmaking van een systeem voor unieke nummering. Voor de ter slacht aangeboden partij wordt hetzelfde identificatienummer gebruikt als voor het monster van het karkas.

Caecummonsters worden binnen 24 uur (d.w.z. per nachtpost of koerier) als intacte caeca naar het laboratorium vervoerd en daar onmiddellijk geanalyseerd. Indien dit niet haalbaar is, worden de monsters ten minste tot het vervoer naar het laboratorium koel bewaard en worden zij niet later dan 72-80 uur na de bemonstering geanalyseerd. In het laboratorium worden monsters die niet op de dag van aankomst kunnen worden geanalyseerd tot de analyse koel bewaard.

In het laboratorium wordt de caecuminhoud aseptisch verwijderd en tot één verzamelmonster samengevoegd.

2.   Diagnosemethoden

2.1.   Kweek

Aan de hand van een directe kweek op een selectief medium kan de prevalentie van campylobacters goed geschat worden. Een directe kweek van het monster moet plaatsvinden op een selectief medium dat geschikt is voor Campylobacter spp., (d.w.z. een gemodificeerd selectief medium voor Campylobacter spp, dat vrij is van bloed (CCDA), Karmali-, of Prestonagar).

De platen worden in microaerobe omstandigheden bij 41,5 ± 1 °C gedurende ten minste 48 +/– 2 uur bebroed. Na 24 uur kan groei worden vastgesteld.

De microaerobe atmosfeer kan worden verkregen in incubatoren die in de handel verkrijgbaar zijn (gasmengsel 10 % CO2/6 % O2). Indien dergelijke incubatoren ontbreken, kunnen microaerobe kweeksystemen zoals bijvoorbeeld potten worden gebruikt. Gaszakjes die de juiste microaerobe omstandigheden bieden, zijn in de handel verkrijgbaar.

Voor elke batch gekweekte monsters moeten adequate positieve en negatieve controles worden meegenomen.

2.2.   Bevestiging en speciesbepaling van het genus Campylobacter

De isolatie en bevestiging van campylobacters moeten worden uitgevoerd overeenkomstig ISO 10272-1:2006(E). Van ten minste één campylobacterisolaat per batch moet de species worden bepaald aan de hand van de in ISO 10272-1:2006(E) beschreven fenotypische methoden of van gepubliceerde moleculaire methoden zoals de polymerasekettingreactie (PCR). De gebruikte methode dient te worden vermeld. Het isolaat waarvan de species is bepaald, moet vervolgens voor het testen op antimicrobiële resistentie worden gebruikt.

Indien een laboratorium minder ervaring heeft met speciesbepaling, slaat het het isolaat overeenkomstig punt 2.4 op in afwachting van bijscholing of stuurt het in overleg met het communautaire referentielaboratorium voor Campylobacter spp. naar een laboratorium met meer ervaring.

2.3.   Kwaliteitscontrole

Met het oog op de kwaliteitsborging moet een deel van de isolaten van Campylobacter spp. (maximaal acht isolaten) ter bevestiging en speciesbepaling naar het communautaire laboratorium voor Campylobacter worden gestuurd.

Een deel van deze isolaten wordt dat laboratorium in één keer of eenmaal per kwartaal toegezonden. Het vervoer van isolaten tussen laboratoria vindt onder de juiste omstandigheden plaats (bijvoorbeeld gebruikmaking van koolstofswabs).

2.4.   Opslag

Ten minste één isolaat per positief monster wordt in de NRL’s opgeslagen in overeenstemming met de gangbare methode van kweekverzameling van het NRL, mits deze methode de levensvatbaarheid van de stammen gedurende ten minste twee jaar waarborgt.

2.5.   Testen op antimicrobiële resistentie

In het kader van de bewaking van de antimicrobiële resistentie worden per lidstaat 170 campylobacterisolaten onderzocht. Bij de bewaking is maximaal één isolaat per campylobacterspecies van dezelfde ter slacht aangeboden partij betrokken.

In lidstaten waar in een bepaald jaar een geringer aantal isolaten beschikbaar is, worden al deze isolaten bij de bewaking van de antimicrobiële resistentie betrokken.

In lidstaten waar een groter aantal isolaten beschikbaar is, worden of alle isolaten of een representatieve aselecte steekproef, gelijk aan of groter dan de nagestreefde steekproefomvang, onderzocht.

Voor de bepaling van de gevoeligheid van Campylobacter testen de lidstaten ten minste de in tabel 1 vermelde antimicrobiële stoffen, met inachtneming van de gegeven cut-offwaarden en een passend concentratiebereik.

Tabel 1

	Antimicrobiële stof	Cut-offwaarde (mg/L) R >
Campylobacter jejuni	erytromycine	4
	ciprofloxacin	1
	tetracycline	2
	streptomycine	2
	gentamicine	1
Campylobacter coli	erytromycine	16
	ciprofloxacin	1
	tetracycline	2
	streptomycine	4
	gentamicine	2

De verdunningsmethoden worden toegepast overeenkomstig de methoden die zijn beschreven in de CSLI-richtsnoeren M31-A3 — Third Edition, Performance Standards for Antimicrobial Disk and Dilution Susceptibility Tests for Bacteria Isolated from Animals and M100-S16, Performance Standards for Antimicrobial Susceptibility testing; Sixteenth International Supplement.

DEEL D

Monsterneming, behandeling en analyse ten behoeve van de detectie van Campylobacter spp. en Salmonella spp. in vleeskuikenkarkassen

1.   Verzamelen en vervoer

Onmiddellijk na de koeling, maar vóór de verdere verwerking zoals bevriezing, uitsnijding of verpakking wordt per ter slacht aangeboden partij een geheel karkas genomen. In sommige slachthuizen kan dit inhouden dat er monsters na de voorkoeling worden genomen, wanneer dit de laatste stap voor verdere verwerking is.

Elk monster wordt in een afzonderlijke steriele plastic zak verpakt om kruisverontreiniging te voorkomen en wordt naar het laboratorium gezonden waar huidmonsters worden genomen.

Bij de inzameling van de karkassen moet kruisverontreiniging door andere karkassen of caecummonsters worden vermeden. Daarom moeten er in alle stadia voorzorgsmaatregelen worden getroffen om te voorkomen dat het voor bemonstering, vervoer en opslag gebruikte materieel niet verontreinigd wordt met de pathogenen die onderzocht worden.

Alle relevante informatie betreffende het monster moet op een door de bevoegde autoriteit opgesteld monsterformulier worden geregistreerd, zodat aan de rapportagevoorschriften van deel E kan worden voldaan.

Ieder monster en het bijbehorende monsterformulier moeten voorzien zijn van een uniek nummer dat van de monsterneming tot en met de analyse wordt gebruikt. De bevoegde autoriteit draagt zorg voor de invoering en gebruikmaking van een systeem voor unieke nummering. Voor de caecummonsters wordt hetzelde identificatienummer gebruikt als voor de ter slacht aangeboden partij.

De monsters worden bewaard bij een temperatuur van + 2 tot 8 °C en staan tijdens het vervoer niet bloot aan externe verontreiniging.

Idealiter bereiken alle monsters binnen 24 uur na de monsterneming het laboratorium. In uitzonderlijke omstandigheden (zoals bijvoorbeeld lange trajecten, weekeinden en openbare feestdagen) kan deze periode tot 80 uur worden verlengd.

Indien het testen op Campylobacter en Salmonella in verschillende laboratoria plaatsvindt, ontvangt het laboratorium dat op Campylobacter test het monster eerst.

2.   Bemonstering in het laboratorium en de analysemethoden

2.1.   Ontvangst van de monsters

Bij ontvangst van de monsters controleren de laboratoria de door de monsternemer geregistreerde gegevens en vullen zij de relevante onderdelen van het monsterformulier in.

De monsters worden bij + 2 tot 8 °C in het laboratorium bewaard; de monsters worden zo spoedig mogelijk na aankomst onderzocht, maar in ieder geval binnen 72 tot 80 uur na het tijdstip van bemonstering.

2.2.   Monstervoorbehandeling

Alle ontvangen monsters worden vóór het testen onderzocht om na te gaan of de verzendverpakking nog intact is.

De personen die de monsters hanteren moeten in ieder stadium kruisverontreiniging tussen de monsters onderling en uit de omgeving vermijden.

Het dier wordt met wegwerphandschoenen uit de monsterzak genomen; hierbij wordt ervoor gezorgd dat de buitenkant van het dier niet verontreinigd wordt.

Met gebruikmaking van een steriel instrument en een aseptische techniek wordt het nekvel, indien aanwezig, tezamen met de huid van één zijde van het karkas (zonder vet) verwijderd en wordt een analysemonster van 27 g samengesteld, dat in een stomacherzak (of pulsifier) wordt gedeponeerd.

2.3.   Initiële suspensie

Aan het analysemonster van 27 g worden negen delen (243 ml) gebufferd peptonwater toegevoegd, dat vooraf op kamertemperatuur is gebracht. Het mengsel wordt ongeveer 1 minuut in een stomacherzak of pulsifier behandeld (voor de gelijktijdige analyse van één monster op Salmonella spp. en Campylobacter spp. is 27 g benodigd). Schuimvorming dient te worden voorkomen door de lucht zoveel mogelijk uit de stomacherzak te verwijderen.

De initiële suspensie wordt als volgt gebruikt:

a)	10 ml (~1 g) wordt toegevoegd aan 90 ml verrijkingsmedium voor de opsporing van Campylobacter spp.;

b)	10 ml (~1 g) wordt in een lege steriele buis gegoten; 1 ml wordt gebruikt voor de kwantificering van Campylobacter spp. op selectieve platen.

De rest van de initiële suspensie (250 ml ~ 25 g) wordt gebruikt voor de opsporing van Salmonella spp.

2.4.   Methoden voor detectie en identificatie van Salmonella spp.

2.4.1.   Detectie van Salmonella spp.

De detectie van Salmonella spp. vindt plaats overeenkomstig ISO 6579-2002 (E). „Microbiology of food and animal feeding stuffs — Horizontal method for the detection of Salmonella spp.” (Microbiologie van voedingsmiddelen en diervoeders — Horizontale methode voor het aantonen van Salmonella spp.).

2.4.2.   Serotypering van Salmonella spp.

Ten minste één isolaat van elk positief monster wordt in het nationale referentielaboratorium voor Salmonella aan de hand van het Kaufmann-White-schema getypeerd.

Met het oog op de kwaliteitsborging wordt een deel van de niet-typeerbare isolaten naar het communautaire referentielaboratorium voor Salmonella, gestuurd (maximaal 16 niet-typeerbare isolaten). Per kwartaal moet een deel van de isolaten naar dat laboratorium worden gestuurd.

2.4.3.   Faagtypering van Salmonella spp.

Het verdient aanbeveling om ten minste één isolaat van S. Enteritidis en S. Typhimurium van elk positief monster te faagtyperen, waarbij gebruik wordt gemaakt van het protocol als gedefinieerd door het Health Protection Agency (HPA), Colindale, Londen.

2.5.   Methoden voor detectie, identificatie en kwantificering van Campylobacter spp.

2.5.1.   Detectie van Campylobacter spp.

De isolatie en bevestiging van campylobacters moeten worden uitgevoerd overeenkomstig ISO 10272-1:2006(E). Van ten minste één campylobacterisolaat per partij moet de species worden bepaald door middel van de in ISO 10272-1:2006(E) beschreven fenotypische methoden of van gepubliceerde moleculaire methoden zoals de polymerasekettingreactie (PCR). De gebruikte methode dient te worden vermeld.

Met het oog op de kwaliteitsborging moet een deel van de isolaten van Campylobacter spp. (maximaal acht isolaten) ter bevestiging en speciesbepaling naar het communautaire laboratorium voor Campylobacter worden gestuurd.

Per kwartaal moet een deel van de isolaten naar dat laboratorium worden gestuurd. Het vervoer van isolaten tussen laboratoria vindt onder de juiste omstandigheden plaats (bijvoorbeeld gebruikmaking van koolstofswabs).

2.5.2.   Kwantificering van Campylobacter spp.

De kwantitatieve detectie van Campylobacter spp. vindt plaats volgens ISO/TS 10272-2:2006 „Microbiology of food and animal feeding stuffs — Horizontal method for detection and enumeration of Campylobacter spp. Part 2: Colony-count technique” (Microbiologie van voedingsmiddelen en diervoeders — Horizontale methode voor de telling van het aantal van Campylobacter spp. — Deel 2:.Telplaattechniek). Uitgaande van 10 ml initiële suspensie wordt 0,1 ml van de suspensie en van verdere verdunningen hiervan onderzocht om de telling tot maximaal 106 kve/g mogelijk te maken. Voorts wordt 1 ml van de onverdunde initiële suspensie onderzocht om een kwantificeringsgrens van 10 kve/g te verkrijgen. Elke plaattelling vindt in duplo plaats.

Met het oog op een juiste vergelijking en beoordeling van de gegevens (ten behoeve van een toekomstige risicobeoordeling) wordt voor ieder laboratorium de meetonzekerheid (MO) van de kwantitatieve bepalingsmethode geschat.

De MO wordt aan de hand van de technische specificatie ISO/TS 19036:2006 geschat, behalve dat de schatting van de MO plaatsvindt op basis van de parallelle verdunningen van de initiële suspensie.

De MO wordt op basis van de intralaboratorium-standaardafwijking van de reproduceerbaarheid berekend. De gegevens over de schatting van de MO dienen van mei tot september te worden verzameld zodat positieve monsters gegarandeerd zijn. Er worden in totaal twaalf positieve monsters in duplo en in parallelle van de 10 ml initiële suspensie bereide verdunningen onderzocht. De ruwe gegevens betreffende de MO-schatting worden afzonderlijk gerapporteerd in het kader van de algemene beschrijving van de uitvoering van het onderzoek zoals aangegeven in deel E.

3.   Opslag van de isolaten

Om bijvoorbeeld latere tests op antimicrobiële gevoeligheid mogelijk te maken verdient het aanbeveling om een gedeelte van de isolaten op te slaan. Per positief monster wordt één isolaat opgeslagen. Het bij de kwantitatieve analyse verkregen campylobacterisolaat verdient de voorkeur. De isolaten worden in de NRL’s in overeenstemming met de gangbare methode van kweekverzameling van het NRL opgeslagen, mits deze methode de levensvatbaarheid van de stammen gedurende ten minste twee jaar waarborgt.

DEEL E

Rapportage

In de verslagen worden ten minste de volgende gegevens opgenomen:

1)

Algemene beschrijving van de uitvoering van het onderzoek: — slachthuizen: het totale aantal per land en het aantal waar monsters werden genomen; — primaire steekproefomvang; — beschrijving van de stratificatie- en randomisatieprocedures; — beschrijving van de werkzaamheden in verband met de kwaliteitscontrole, waaronder een verslag van de twaalf MO-schattingen per laboratorium met betrekking tot de kwantificering van Campylobacter; — algehele resultaten.

2)

Specifieke informatie over de prevalentiegegevens. De lidstaten leggen de bevindingen van het onderzoek voor in de vorm van ruwe gegevens met gebruikmaking van een door de Commissie verstrekte data dictionary en gegevensverzamelingsformulieren. Deze gegevens betreffen ten minste de volgende informatie: — naam/code van het slachthuis; — identificatienummer van de ter slacht aangeboden partij; — naam/code van het bedrijf van oorsprong van de ter slacht aangeboden partij; — grootte van het bedrijf, indien bekend; — vaccinatiestatus van het koppel tegen salmonella, indien bekend; — leeftijd van de vleeskuikens bij bemonstering (slacht); — was de ter slacht aangeboden partij de eerste of een van de daaropvolgende partijen van het koppel (al dan niet voorafgaand uitladen)? — productietype (d.w.z. conventioneel, vrije uitloop, biologisch); — resultaten van eerdere tests op Salmonella en Campylobacter in hetzelfde koppel; — datum van de bemonstering; — aantal geslachte dieren per jaar in het desbetreffende slachthuis; — gebruikte koelmethode (lucht, onderdompeling, besproeiing); — nadere bijzonderheden van het vervoersprotocol (zoals aangegeven: ja/neen); — datum van ontvangst in het laboratorium; — datum van de test; — identificatie van het laboratorium; — type monster; — beschrijving van de gebruikte kweekmethoden, met name van het/de selectieve medium/media; — campylobacterisolaat: voor de speciesbepaling gebruikte methode; — Campylobacter: resultaat van de bacteriologische analyse, met inbegrip van de speciesbepaling aan de hand van het caecummonster; — Campylobacter: resultaat van de bacteriologische analyse, met inbegrip van de speciesbepaling en de kwantificering aan de hand van het monster van het karkas; — Salmonella: resultaat van de bacteriologische analyse en serotypering; — tijd tussen de bemonstering en de analyse (per periode van 12 uur);

3)

Specifieke informatie betreffende de tests op antimicrobiële resistentie van campylobacterisolaten van caecummonsters. De resultaten van de bewaking van de antimicrobiële resistentie worden beoordeeld en hiervan wordt overeenkomstig artikel 9 van Richtlijn 2003/99/EG verslag gedaan in het jaarlijkse verslag over de tendensen en bronnen van zoönoses, zoönoseverwekkers en antimicrobiële resistentie. Onverminderd het bepaalde in bijlage IV bij Richtlijn 2003/99/EG, wordt verslag gedaan van de volgende informatie: — herkomst van de isolaten, d.w.z. basisonderzoek, bestrijdingsprogramma, passieve surveillance; — aantal op gevoeligheid geteste isolaten per campylobacterspecies; — aantal resistent bevonden isolaten per antimicrobiële stof per campylobacterspecies; en tevens — aantal volledig gevoelige isolaten en aantal isolaten die resistent zijn tegen 1, 2, 3, 4 en meer dan 4 in tabel 1 vermelde antimicrobiële stoffen per campylobacterspecies.

---

(1)  Raming: aantal bedrijven (4 in Estland, 5 in Letland) × 2 koppels per bedrijf × 2 ter slacht aangeboden partijen per koppel × 6 ronden per jaar. In Luxemburg worden slechts vleeskuikens van drie kleine koppels geslacht. Van elk daarvan wordt ieder kwartaal een partij bemonsterd.

BIJLAGE II

Maximale financiële bijdrage van de Gemeenschap voor de lidstaten

(EUR)
Lidstaat	Maximaal totaalbedrag voor de medefinanciering van bemonstering en analyses
België - BE	58 092
Bulgarije - BG	58 092
Tsjechië - CZ	58 092
Denemarken - DK	58 092
Duitsland - DE	58 092
Estland - EE	14 688
Ierland - IE	58 092
Griekenland - EL	58 092
Spanje - ES	58 092
Frankrijk - FR	58 092
Italië - IT	58 092
Cyprus - CY	58 092
Letland - LV	18 360
Litouwen - LT	58 092
Luxemburg - LU	1 836
Hongarije - HU	58 092
Malta - MT	58 092
Nederland - NL	58 092
Oostenrijk - AT	58 092
Polen - PL	58 092
Portugal - PT	58 092
Roemenië - RO	58 092
Slovenië - SI	58 092
Slowakije - SK	58 092
Finland - FI	58 092
Zweden - SE	58 092
Verenigd Koninkrijk - UK	58 092
Totaal	1 429 092

BIJLAGE III

Gefiatteerd financieel verslag over de uitvoering van een onderzoek naar de prevalentie van Campylobacter spp. in koppels vleeskuikens en de antimicrobiële resistentie ervan en naar de prevalentie van Campylobacter spp. en Salmonella spp. in vleeskuikenkarkassen

Verslagperiode: … tot …

Verklaring betreffende uitgaven die voor het onderzoek zijn verricht en voor een financiële bijdrage van de Gemeenschap in aanmerking komen:

Referentienummer van de beschikking van de Commissie tot vaststelling van de financiële bijdrage:

…

…

Uitgaven in verband met	Aantal tests	Totale uitgaven voor tests tijdens de verslagperiode (in nationale valuta)
Bacteriologische detectie van Campylobacter spp.
Bacteriologische detectie van Salmonella spp.
Bevestiging van Campylobacter spp.
Speciesbepaling van campylobacterisolaten
Kwantificering van campylobacterisolaten
Serotypering van salmonella-isolaten
Tests op de antimicrobiële resistentie van campylobacterisolaten

Verklaring van de begunstigde

Wij verklaren dat:

—	bovengenoemde uitgaven werkelijk zijn gedaan en betrekking hebben op de in deze beschikking omschreven taken en dat zij essentieel waren voor de goede uitvoering van die taken;

—	alle bewijsstukken met betrekking tot de kosten beschikbaar zijn voor auditdoeleinden;

—	Geen andere bijdrage van de Gemeenschap voor dit programma is aangevraagd.

Datum: …

Naam van de persoon die financieel verantwoordelijk is: …

Handtekening: …