Grensoverschrijdende betalingen in de EU

 

SAMENVATTING VAN:

Verordening (EU) 2021/1230 over grensoverschrijdende betalingen in de Europese Unie

WAT IS HET DOEL VAN DE VERORDENING?

De verordening is een codificatie van de regels binnen de Europese Unie (EU) over:

• grensoverschrijdende betalingen*,
• de transparantie van valutawisselkosten.

KERNPUNTEN

De verordening is van toepassing op grensoverschrijdende betalingen in de volgende valuta:

• euro;
• de nationale valuta van lidstaten van de EU die deze wetgeving op hun eigen valuta van toepassing hebben verklaard en dat bij de Europese Commissie hebben gemeld.

De kosten* voor grensoverschrijdende betalingen in euro of in de nationale valuta van deelnemende lidstaten moeten gelijk zijn aan die voor overeenkomstige betalingen binnen een lidstaat.

Betalingsdienstaanbieders* zorgen dat klanten:

• bij transacties zonder kosten een kaart kunnen gebruiken, waarbij:
  • de totale wisselkosten als een procentuele marge op de recentste beschikbare referentiewisselkoersen van de Europese Centrale Bank worden gemeld op een begrijpelijke en gemakkelijk toegankelijke manier voordat de betaling wordt gedaan;
  • zij zo spoedig mogelijk na de transactie, en ten minste eenmaal per maand, een specificatie ontvangen;
• bij onlineovermakingen:
  • voordat de transactie plaatsvindt heldere, neutrale en begrijpelijke informatie wordt verstrekt over het totaalbedrag van de transactie, met inbegrip van eventuele transactie- en valutawisselkosten.

Bedrijven die valutawisseldiensten aanbieden bij een geldautomaat of een verkooppunt, geven klanten voor de transactie duidelijk zichtbare informatie over:

• de totale valutawisselkosten als een in procenten uitgedrukte marge;
• het betrokken bedrag in zowel de valuta van de betaler als de betaalde en de beschikbaarheid van beide valuta voor de betaling.

Klanten en leveranciers van goederen en diensten die de verordening toepassen om betalingen te doen en te ontvangen, gebruiken hun internationaal bankrekeningnummer (IBAN) en de Business Identifier Code (BIC) van de betalingsdienstaanbieder.

Lidstaten:

• wijzen nationale autoriteiten aan om op de naleving van de wetgeving toe te zien en de naleving te waarborgen;
• stellen procedures op voor de indiening van klachten voor betalingsdienstgebruikers en anderen;
• zorgen dat er adequate en effectieve buitengerechtelijke klachten- en beroepsprocedures zijn;
• zien erop toe dat hun nationale autoriteiten samenwerken, met name bij de oplossing van grensoverschrijdende geschillen;
• leggen bij schendingen van de wetgeving sancties op.

De Commissie zal op uiterlijk 19 april 2022 een verslag over de toepassing en het effect van de verordening tussen ten minste 15 december 2019 en 19 oktober 2021 doen toekomen aan het Europees Parlement, de Raad van de Europese Unie, de Europese Centrale Bank en het Europees Economisch en Sociaal Comité.

Met deze verordening wordt Verordening (EG) nr. 924/2009 ingetrokken.

VANAF WANNEER IS DE VERORDENING VAN TOEPASSING?

• Deze verordening is van toepassing sinds 19 augustus 2021.
• Een lidstaat die de euro niet als valuta heeft, maar besluit om deze verordening van toepassing te verklaren op zijn nationale valuta, dient dat aan de Commissie te melden.

ACHTERGROND

De gemeenschappelijke eurobetalingsruimte heeft tot doel te waarborgen dat:

• het in de eurozone net zo gemakkelijk is om elektronisch te betalen als contant;
• er geen extra kosten zijn als er een elektronische betaling plaatsvindt van de ene lidstaat naar de andere.

In Richtlijn (EU) 2015/2366 wordt bepaald dat de kosten en de gebruikte wisselkoers bij een grensoverschrijdende betaling transparant moeten zijn. In de richtlijn wordt ook bepaald welke informatie aan klanten dient te worden verstrekt (zie de samenvatting).

KERNBEGRIPPEN

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Verordening (EU) 2021/1230 van het Europees Parlement en de Raad van 14 juli 2021 betreffende grensoverschrijdende betalingen in de Unie (codificatie) (PB L 274 van 30.7.2021, blz. 20-31).

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Richtlijn (EU) 2015/2366 van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2015 betreffende betalingsdiensten in de interne markt, houdende wijziging van de Richtlijnen 2002/65/EG, 2009/110/EG en 2013/36/EU en Verordening (EU) nr. 1093/2010 en houdende intrekking van Richtlijn 2007/64/EG (PB L 337 van 23.12.2015, blz. 35-127).

Achtereenvolgende wijzigingen in Richtlijn (EU) 2015/2366 werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

Laatste bijwerking 28.10.2021