3.3.2012   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 65/10

—

de hogere voorziening gegrond te verklaren en het bestreden arrest in zijn geheel te vernietigen, daaronder begrepen de verwijzing in de kosten;

—

de zaak zelf af te doen op grond van artikel 61 van het Statuut van het Hof van Justitie en de bestreden verordening (1) nietig te verklaren voor zover zij op rekwirantes betrekking heeft en

—

de Raad te verwijzen in de kosten van rekwirantes in eerste aanleg en in de onderhavige procedure.

Rekwirantes betogen dat het Gerecht (i) een onjuiste voorstelling heeft gegeven van de hem voorgelegde relevante bewijzen en in elk geval zijn beslissing onvoldoende heeft gemotiveerd wat betreft het gebruik van een fictieve winstmarge voor de samenstelling van de uitvoerprijs.

Rekwirantes voeren ook aan dat het Gerecht (ii) blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat de stabilisatie- en associatieovereenkomst tussen de Europese [Gemeenschappen] en de voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië een geoorloofde discriminatie van rekwirantes rechtvaardigt; (iii) blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting bij de beoordeling van de verplichtingen die volgen uit de artikelen 6, lid 7, en 8, lid 4, van de antidumpingbasisverordening (2) en van het beginsel van de rechten van de verdediging; (iv) het belang van procedurele waarborgen en de relevante verplichtingen van de Instellingen in administratieve procedures in antidumpingzaken onjuist heeft beoordeeld en (v) een onjuiste voorstelling heeft gegeven van de feiten met betrekking tot de door rekwirantes aangeboden prijsverbintenis en de door een andere producent aangeboden verbintenis, waardoor in dat verband een verkeerde conclusie is bereikt die de geldigheid van het bestreden arrest aantast.

Tot slot voeren rekwirantes aan dat het Gerecht (vi) blijk heeft gegeven van een verkeerde uitlegging van artikel 3, lid 6, van de antidumpingbasisverordening en de methode om de materiële schade van de bedrijfstak van de Unie in antidumpingzaken te bepalen; (vii) blijk heeft gegeven van een verkeerde uitlegging van het causaal verband overeenkomstig artikel 3, lid 5, van de antidumpingbasisverordening en (viii) de motiveringsplicht van de instellingen wat betreft de vaststelling van de schade in antidumpingzaken onjuist heeft beoordeeld.