Kader voor kredietservicers en kredietkopers

 

SAMENVATTING VAN:

Richtlijn (EU) 2021/2167 inzake kredietservicers en kredietkopers

WAT IS HET DOEL VAN DE RICHTLIJN?

• De richtlijn strekt tot harmonisering van de regels voor kredietservicers* en kredietkopers* van de rechten van een kredietgever in het geval van een niet-renderende kredietovereenkomst.
• Het doel van de richtlijn is de ontwikkeling van secundaire markten voor niet-renderende leningen* in de Europese Unie (EU), en te waarborgen dat verkoop van zulke leningen de rechten van de leners niet ondermijnt.

KERNPUNTEN

De richtlijn is, afgezien van enkele duidelijk omschreven uitzonderingen, van toepassing op zowel kredietservicers als kredietkopers van de rechten van een kredietgever in het geval van een niet-renderende kredietovereenkomst.

Vergunning voor kredietservicers

Kredietservicers moeten:

• een vergunning hebben van de relevante nationale autoriteit;
• aan bepaalde voorwaarden voldoen (zo niet, dan is dat een reden om een aanvraag te weigeren), en moeten in het bijzonder:
  • een rechtspersoon zijn, met statutaire zetel of hoofdkantoor in de EU-lidstaat waarvoor de vergunning wordt aangevraagd,
  • aantonen dat de leden van hun beheers- of bestuursorganen een goede naam en een blanco strafblad hebben, niet failliet zijn verklaard en de kennis en ervaring bezitten om competent en verantwoord te handelen,
  • over degelijke governanceregelingen en adequate internecontrolemechanismen beschikken,
  • de regels volgen voor de bescherming en eerlijke en zorgvuldige behandeling van kredietnemers en voor kosteloze registratie en behandeling van hun klachten,
  • beschikken over adequate procedures tegen het witwassen van geld en terrorismefinanciering,
  • onderworpen zijn aan nationale vereisten inzake rapportage en openbaarmaking.

Nationale bevoegde autoriteiten moeten:

• een vergunningsprocedure voor kredietservicers vaststellen waardoor kan worden geverifieerd of zij aan alle voorwaarden voldoen;
• binnen 90 dagen besluiten of zij de vergunning verlenen of weigeren;
• beschikken over toezichts- en onderzoeksbevoegdheden en de bevoegdheid om sancties op te leggen, en in bepaalde gevallen een vergunning kunnen intrekken;
• een openbaar toegankelijk onlineregister van alle kredietservicers bijhouden;
• kredietservicers die in een bepaalde lidstaat een vergunning hebben, onder bepaalde voorwaarden toestaan hun diensten elders in de EU te verrichten.

Kredietkopers en kredietservicers moeten bij hun betrekkingen met kredietnemers:

• te goeder trouw, eerlijk en professioneel handelen;
• informatie verstrekken aan kredietnemers die niet misleidend, onduidelijk of onjuist is;
• de persoonlijke informatie en de privacy van kredietnemers respecteren en beschermen;
• kredietnemers niet intimideren, dwingen of ongepast beïnvloeden;
• de kredietnemer na de overdracht van de rechten van een kredietgever en voorafgaand aan de eerste inning van de schuld of wanneer de kredietnemer daarom vraagt, de volgende informatie verschaffen:
  • de datum van de overdracht en de identiteit en contactgegevens van de kredietkoper,
  • het door de kredietnemer verschuldigde bedrag, opgesplitst in kapitaal, rente, vergoedingen en andere kosten,
  • een mededeling waarin wordt bevestigd dat alle relevante EU- en nationale wetgeving van toepassing blijft,
  • de naam, het adres en de contactgegevens van de relevante nationale autoriteiten.

Recht op informatie

Kredietinstellingen moeten:

• aan potentiële kredietkopers informatie verstrekken over de rechten van een kredietgever zodat zij zelf kunnen beoordelen hoe waarschijnlijk het is dat zij de uitstaande lening kunnen innen;
• twee maal per jaar aan de nationale autoriteiten informatie verstrekken, zoals gegevens over kredietkopers en over het totale uitstaande saldo van de overgedragen kredietportefeuilles, inclusief hun aantal en omvang.

Kredietkopers die de rechten van een kredietgever overdragen moeten twee maal per jaar en mogelijk één maal per kwartaal de relevante autoriteiten gegevens verstrekken over de nieuwe koper en zaken als het totale uitstaande saldo.

Lidstaten zijn verantwoordelijk voor het instellen van passende bestuurlijke sancties en het opleggen van corrigerende maatregelen wanneer inbreuk op de richtlijn plaats vindt.

De Europese Bankautoriteit stelt richtsnoeren en technische uitvoeringsnormen op voor bepaalde aspecten van de richtlijnen.

De richtlijn strekt tot wijziging van Richtlijnen 2008/48/EG (zie samenvatting) en 2014/17/EU (zie samenvatting).

De Europese Commissie:

• dient voor 29 december 2023 een verslag over de toereikendheid van het regelgevingskader in bij het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie;
• dient voor 29 december 2026 een verslag van een evaluatie ervan in bij het Europees Parlement, de Raad en het Europees Economisch en Sociaal Comité.

VANAF WANNEER TREDEN DE REGELS IN WERKING?

• De richtlijn moest op 28 december 2021 in nationale wetgeving omgezet zijn. Deze regels zijn van kracht vanaf 30 december 2023.
• Entiteiten die op 30 december 2023 overeenkomstig het nationale recht reeds kredietservicingactiviteiten verrichten mogen deze in hun lidstaat van herkomst voortzetten tot 29 juni 2024 of tot de datum waarop zij een vergunning overeenkomstig deze richtlijn verkrijgen indien dat vroeger is.

ACHTERGROND

• Een bancaire lening wordt in het algemeen als niet-renderend aangemerkt als de kredietnemer gedurende meer dan 90 dagen de overeengekomen aflossingen of rente niet heeft betaald, of wanneer het onwaarschijnlijk wordt dat de lening zal worden terugbetaald.
• Efficiënt beheer van niet-renderende leningen leidt tot een lager risico op de balans van de banken, waardoor zij zich kunnen richten op het verstrekken van leningen aan bedrijven en personen.

KERNBEGRIPPEN

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Richtlijn (EU) 2021/2167 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2021 inzake kredietservicers en kredietkopers en tot wijziging van de Richtlijnen 2008/48/EG en 2014/17/EU (PB L 438 van 8.12.2021, blz. 1-37)

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Richtlijn 2014/17/EU van het Europees Parlement en de Raad van 4 februari 2014 inzake kredietovereenkomsten voor consumenten met betrekking tot voor bewoning bestemde onroerende goederen en tot wijziging van de Richtlijnen 2008/48/EG en 2013/36/EU en Verordening (EU) nr. 1093/2010 (PB L 60 van 28.2.2014, blz. 34-85)

Achtereenvolgende wijzigingen aan Richtlijn 2014/17/EU werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende prudentiële vereisten voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 648/2012 (PB L 176 van 27.6.2013, blz. 1-337)

Zie de geconsolideerde versie.

Verordening (EU) nr. 1092/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 betreffende macroprudentieel toezicht van de Europese Unie op het financiële stelsel en tot oprichting van een Europees Comité voor systeemrisico’s (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 1-11)

Zie de geconsolideerde versie.

Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Bankautoriteit), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/78/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 12-47)

Zie de geconsolideerde versie.

Richtlijn 2008/48/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2008 inzake kredietovereenkomsten voor consumenten en tot intrekking van Richtlijn 87/102/EEG van de Raad (PB L 133 van 22.5.2008, blz. 66-92)

Zie de geconsolideerde versie.

Laatste bijwerking 27.04.2022