—

De wijze waarop de lidstaten de universele dienst financieren moet in overeenstemming zijn met zowel de uit de bepalingen van het VWEU betreffende de vrijheden van de interne markt voortvloeiende beginselen van non-discriminatie, transparantie en gelijke behandeling (met inbegrip van de selectie van een aanbieder van de universele postdienst via concurrentie) als artikel 106, lid 2, VWEU, wat in de onderhavige zaak niet het geval was.

—

De Europese Commissie is er ten onrechte van uitgegaan dat het, aangezien de verplichting een openbare dienst te verrichten die aan Poczta Polska is toevertrouwd, beantwoordt aan de vereisten die in de postrichtlijn zijn omschreven, niet nodig is een publieke raadpleging te houden of andere passende instrumenten in te zetten om de belangen van gebruikers en dienstverrichters mee te nemen als bewijs dat de behoeften op het vlak van de universele dienst naar behoren zijn overwogen.

—

De Commissie is er ten onrechte van uitgegaan dat het compensatiefonds voldoet aan het vereiste van non-discriminatie met betrekking tot het uniforme maximumbedrag van 2 % van de inkomsten van de aanbieder van een universele dienst of vervangbare diensten. Dit percentage is gelijk voor alle marktdeelnemers, hetgeen discriminerend is, want de situatie van aanbieders van universele diensten is niet gelijk aan die van aanbieders van vervangbare diensten.

—

Volgens artikel 7, lid 1, van de postrichtlijn verlenen of handhaven de lidstaten geen exclusieve of bijzondere rechten voor het vestigen of aanbieden van postdiensten. Tegelijkertijd aanvaardt de Europese Commissie dat Poczta Polska in verband met de door haar verrichte universele diensten exclusieve en bijzondere rechten worden toegekend.

—

De onevenredig hoge verplichte bijdrage aan het compensatiefonds zal leiden tot een „mededingingsverstorende afsluiting van de markt” voor postdiensten.

—

Met het bestreden besluit van de Commissie wordt een staatssteunprogramma bevestigd dat leidt tot onevenredige inmenging in het eigendomsrecht van verzoekster en tot een onevenredige beperking van de vrijheid van ondernemerschap van verzoekster

—

De Commissie heeft de feiten niet naar behoren vastgesteld en het besluit op veel punten met onjuiste feiten onderbouwd. Bovendien heeft de Commissie ook een motiveringsfout gemaakt doordat zij, tegen haar eigen praktijk in, het verzuim een aanbesteding uit te schrijven niet als verzwarende omstandigheid voor de gevolgen van de mededinging in aanmerking heeft genomen.