1.   In deze verordening worden de richtsnoeren en criteria vastgesteld voor het bepalen van de procedures om te verifiëren of de in de klanteninformatiedossiers geregistreerde CO2-emissie- en brandstofverbruikswaarden overeenstemmen met de CO2 emissies en het brandstofverbruik van zware bedrijfsvoertuigen tijdens het gebruik. Tevens worden de procedures vastgesteld voor de controle op de aanwezigheid van strategieën aan boord van of met betrekking tot voertuigen die de prestaties van het voertuig kunstmatig verbeteren bij de tests die worden uitgevoerd of in de berekeningen die worden gemaakt om de CO2-emissies en het brandstofverbruik te bepalen (“verificatie tijdens het gebruik”).

2.   Deze verordening is niet van toepassing op emissievrije zware bedrijfsvoertuigen zoals gedefinieerd in artikel 3 van Verordening (EU) 2019/1242.

1.   Elke verlenende goedkeuringsinstantie neemt voor elke rapporteringsperiode een steekproef van voertuigen voor de fabrikanten aan wie zij een licentie hebben verleend om de simulatietool te gebruiken, in overeenstemming met Verordening (EG) nr. 595/2009 (3) en de uitvoeringshandelingen daarvan, en met name met de artikelen 6 en 7 van Verordening (EU) 2017/2400.

Voor elke rapporteringsperiode moeten voor elke fabrikant ten minste alle in artikel 4, lid 2, bedoelde verificatietests tijdens het gebruik zijn uitgevoerd zo vaak als passend is op basis van het gemiddelde in de laatste drie rapporteringsperioden voorafgaand aan de verificatietests tijdens het gebruik van het totale aantal voertuigen van een bepaalde fabrikant, als bepaald in artikel 9 van Verordening (EU) 2017/2400 of artikel 8 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2022/1362 van de Commissie (4).

2.   Indien een fabrikant verantwoordelijk is voor minder dan honderd nieuwe voertuigen die in de Unie zijn geregistreerd in de rapporteringsperiode van het jaar twee jaar vóór de rapporteringsperiode van het jaar waarin de voertuigen overeenkomstig lid 1 zijn geselecteerd, kan de verlenende goedkeuringsinstantie besluiten voor die fabrikant geen verificatietests tijdens het gebruik uit te voeren.

1.   De verlenende goedkeuringsinstantie selecteert voor de in lid 2 bedoelde tests in gebruik zijnde voertuigen die representatief zijn voor een voertuig dat naar behoren wordt onderhouden en gebruikt, en die kenmerken hebben die overeenstemmen met de in het klanteninformatiedossier of het conformiteitscertificaat geregistreerde kenmerken.

2.   De verlenende goedkeuringsinstantie verifieert door middel van een van de volgende tests of de CO2-emissie- en brandstofverbruikswaarden die zijn geregistreerd in het klanteninformatiedossier van de overeenkomstig lid 1 geselecteerde voertuigen, overeenstemmen met de CO2-emissies en het brandstofverbruik van voertuigen tijdens het gebruik en of er kunstmatige strategieën aanwezig zijn:

3.   De verlenende goedkeuringsinstantie vertrouwt de in lid 2 bedoelde tests toe aan een technische dienst die voor de desbetreffende voertuigen niet dezelfde, in Verordening (EU) 2017/2400 bedoelde, soort tests heeft uitgevoerd voor de certificering van de CO2-emissie- en brandstofverbruikseigenschappen van systemen, onderdelen en technische eenheden.

4.   De verlenende goedkeuringsinstantie evalueert de testresultaten van de afzonderlijke tests en stelt vast of de CO2-emissie- en brandstofverbruikswaarden van voertuigen tijdens het gebruik hoger zijn dan de CO2-emissie- en brandstofverbruikswaarden die in de klanteninformatiedossiers zijn geregistreerd, rekening houdend met de statistische evaluatie van de in lid 2, punten a) tot en met d), bedoelde tests, en of er kunstmatige strategieën worden gebruikt.

5.   Elke fabrikant verstrekt de verlenende goedkeuringsinstantie en elke entiteit die verificatietests tijdens het gebruik uitvoert, op verzoek alle informatie, documentatie en technische specificaties of ondersteuning die nodig is om de verificatie tijdens het gebruik naar behoren uit te voeren.

1.   De verlenende goedkeuringsinstantie zorgt ervoor dat de overeenkomstig artikel 4 uitgevoerde tests worden gedocumenteerd en dat de testrapporten ter beschikking worden gesteld van de Commissie, de fabrikant van de betrokken voertuigen en, op verzoek, van andere goedkeuringsinstanties, markttoezichtautoriteiten en derden die voldoen aan de voorschriften van Uitvoeringsverordening (EU) 2022/163 van de Commissie (6).

2.   De verlenende goedkeuringsinstantie komt binnen tien maanden na aanvang van een test tot een conclusie over de vraag of de verificatie tijdens het gebruik al dan niet heeft vastgesteld dat de CO2-emissie- en brandstofverbruikswaarden van de in gebruik zijnde voertuigen niet overeenstemmen met de in de klanteninformatiedossiers geregistreerde waarden, of dat er sprake is van kunstmatige strategieën.

3.   Een conclusie van de verlenende goedkeuringsinstantie overeenkomstig lid 2 is van toepassing op alle betrokken voertuigen die voor het eerst in de Unie in het verkeer zijn gebracht.