ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΠΑΡΟΧΗ ΟΔΗΓΙΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΟΡΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΛΟΙΩΝ

1.   Πεδίο εφαρμογής

Στο παρόν κεφάλαιο εξετάζεται η επιλεξιμότητα των οργάνων διαχείρισης του πληρώματος και τεχνικής διαχείρισης των πλοίων, προκειμένου να μειωθεί ο εταιρικός φόρος ή η εφαρμογή του φόρου χωρητικότητας βάσει του τμήματος 3.1 του κεφαλαίου για τις κρατικές ενισχύσεις στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών (1) (εφεξής «κατευθυντήριες γραμμές για τις θαλάσσιες μεταφορές»). Δεν εξετάζονται οι κρατικές ενισχύσεις που χορηγούνται στα όργανα εμπορικής διαχείρισης των πλοίων. Το παρόν κεφάλαιο εφαρμόζεται για το πλήρωμα και για τα όργανα τεχνικής διαχείρισης, ανεξάρτητα από το εάν παρέχονται χωριστά ή από κοινού στο ίδιο σκάφος.

2.   Εισαγωγή

2.1.   Γενικό ιστορικό

Οι κατευθυντήριες γραμμές για τις θαλάσσιες μεταφορές προβλέπουν τη δυνατότητα οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων να είναι επιλέξιμες για τον φόρο χωρητικότητας ή τις άλλες φορολογικές ρυθμίσεις που ισχύουν για τις ναυτιλιακές εταιρείες (τμήμα 3.1). Εντούτοις, η επιλεξιμότητα περιορίζεται στην κοινή παροχή τόσο της τεχνικής διαχείρισης, όσο και της διαχείρισης του πληρώματος για το ίδιο πλοίο («πλήρης διαχείριση»), ενώ οι εν λόγω δραστηριότητες δεν είναι επιλέξιμες για τον φόρο χωρητικότητας ή τις λοιπές φορολογικές ρυθμίσεις, όταν ασκούνται μεμονωμένα.

Στις κατευθυντήριες γραμμές για τις θαλάσσιες μεταφορές ορίζεται ότι η Εποπτεύουσα Αρχή της ΕΖΕΣ θα εξετάσει τα αποτελέσματα των κατευθυντήριων γραμμών στη διαχείριση πλοίων μετά από μια τριετία (2). Στο παρόν κεφάλαιο αναπτύσσονται τα αποτελέσματα εκείνης της πρόσφατης αξιολόγησης και αντλούνται συμπεράσματα σχετικά με την επιλεξιμότητα των εταιρειών διαχείρισης πλοίων για την παροχή κρατικών ενισχύσεων.

2.2.   Διαχείριση πλοίων

Οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων αποτελούν οντότητες που παρέχουν διάφορες υπηρεσίες στους πλοιοκτήτες, όπως π.χ. ο τεχνικός έλεγχος, η πρόσληψη και εκπαίδευση πληρώματος, η διαχείριση πληρώματος και η λειτουργία πλοίων. Υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες υπηρεσιών διαχείρισης των πλοίων: η διαχείριση του πληρώματος, η τεχνική διαχείριση και η εμπορική διαχείριση.

Η διαχείριση του πληρώματος αφορά ειδικότερα όλα τα θέματα που σχετίζονται με το πλήρωμα, όπως η επιλογή και η πρόσληψη κατάλληλα εκπαιδευμένων ναυτικών, η έκδοση των καταστάσεων μισθοδοσίας, η εξασφάλιση της καταλληλότητας του επιπέδου επάνδρωσης των πλοίων, ο έλεγχος των πιστοποιητικών των ναυτικών, η μέριμνα για την ασφαλιστική κάλυψη των ναυτικών κατά των κινδύνων ατυχημάτων και αναπηρίας, η φροντίδα για τη διεκπεραίωση των διατυπώσεων ταξιδίου και θεωρήσεων, η διαχείριση των αιτήσεων επιστροφής ιατρικών εξόδων, η αξιολόγηση των επιδόσεων των ναυτικών και, σε ορισμένες περιπτώσεις, η κατάρτισή τους. Η διαχείριση των πληρωμάτων αποτελεί το σημαντικότερο έργο που επιτελεί η ναυτιλιακή βιομηχανία διαχείρισης των πλοίων σε παγκόσμια κλίμακα, με μεγάλη απόσταση από τα άλλα καθήκοντα.

Η τεχνική διαχείριση συνίσταται στην εξασφάλιση της αξιοπλοΐας του πλοίου και στην πλήρη συμμόρφωσή του με τις τεχνικές προδιαγραφές, καθώς και με τις απαιτήσεις ασφάλειας και προστασίας. Ο τεχνικός διευθυντής επιφορτίζεται ειδικότερα με το καθήκον της λήψης των αποφάσεων σχετικά με την επισκευή και τη συντήρηση ενός πλοίου. Η τεχνική διαχείριση αντιπροσωπεύει σημαντικό μέρος της βιομηχανίας διαχείρισης πλοίων, μολονότι είναι πολύ υποδεέστερο έργο από τη διαχείριση των πληρωμάτων.

Η εμπορική διαχείριση συνίσταται στην προώθηση και την εξασφάλιση της πώλησης του δυναμικού των πλοίων, μέσω της ναύλωσης των σκαφών, των κρατήσεων που γίνονται για φορτίο ή επιβάτες, αλλά και με την εξασφάλιση της εμπορίας και τον διορισμό πρακτόρων. Η εμπορική διαχείριση αντιπροσωπεύει πολύ μικρό μέρος της βιομηχανίας διαχείρισης των πλοίων. Η Αρχή δεν διαθέτει επί του παρόντος πλήρη στοιχεία για την εμπορική διαχείριση. Η εμπορική διαχείριση δεν εξετάζεται, ως εκ τούτου, στο παρόν κεφάλαιο.

Όπως συμβαίνει και με κάθε άλλη θαλάσσια δραστηριότητα, η διαχείριση των πλοίων αποτελεί παγκόσμια επιχειρηματική δραστηριότητα από την ίδια της τη φύση. Ελλείψει κανόνων του διεθνούς δικαίου που να διέπουν τα θέματα της διαχείρισης των πλοίων σε τρίτες χώρες, τα πρότυπα στον τομέα αυτό έχουν θεσμοθετηθεί στο πλαίσιο συμφωνιών του ιδιωτικού δικαίου (3).

Στον ΕΟΧ, η διαχείριση των πλοίων πραγματοποιείται κυρίως στην Κύπρο. Υπάρχουν, ωστόσο, εταιρείες διαχείρισης πλοίων στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Δανία, το Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες. Εκτός του ΕΟΧ, οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων έχουν κυρίως την έδρα τους στο Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη, την Ινδία, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα και τις ΗΠΑ.

2.3.   Αναθεώρηση των όρων επιλεξιμότητας για τις εταιρείες διαχείρισης πλοίων

Από τη θέσπιση των κατευθυντήριων γραμμών για τις θαλάσσιες μεταφορές, τον Μάρτιο του 2004, εντάχθηκαν στον ΕΟΧ διάφορες θαλάσσιες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος, η οποία διαθέτει τη μεγαλύτερη ναυτιλιακή βιομηχανία διαχείρισης πλοίων στον κόσμο.

Η προσχώρηση της Κύπρου και οι προκαταρκτικές εργασίες της ενόψει της συμμόρφωσης με τις κατευθυντήριες γραμμές για τις θαλάσσιες μεταφορές, αλλά και η μελέτη που εκπονήθηκε από μια κοινοπραξία για λογαριασμό της διοίκησης του εν λόγω κράτους μέλους του ΕΟΧ (4), επέτρεψαν την πληρέστερη κατανόηση αυτής της δραστηριότητας και της πορείας εξέλιξής της. Το έργο της συνειδητοποίησης σημείωσε ιδίως πρόοδο στα θέματα του συνδέσμου που υφίσταται μεταξύ της τεχνικής διαχείρισης και της διαχείρισης πληρώματος αφενός, αλλά και των δυνατοτήτων για το πλήρωμα και / ή τους τεχνικούς διευθυντές να βοηθήσουν στην επίτευξη των στόχων των κατευθυντήριων γραμμών, αφετέρου.

3.   Αξιολόγηση της επιλεξιμότητας των εταιρειών διαχείρισης πλοίων

Σε αντίθεση με άλλες υπηρεσίες που σχετίζονται με τη ναυτιλία, η διαχείριση των πλοίων αποτελεί την τυποποιημένη βασική δραστηριότητα των θαλάσσιων μεταφορέων, η οποία κανονικά παρέχεται στο εσωτερικό των επιχειρήσεων. Η διαχείριση των πλοίων είναι μια από τις χαρακτηριστικότερες δραστηριότητες των εταιρειών εκμετάλλευσης πλοίων. Στις ημέρες μας, εντούτοις, το καθήκον αυτό ανατίθεται σε εξωγενείς τρίτες εταιρείες διαχείρισης πλοίων σε ορισμένες περιπτώσεις. Ακριβώς στον προαναφερόμενο δεσμό μεταξύ της διαχείρισης των πλοίων και της ναυτιλίας οφείλεται και το ότι οι τρίτες εταιρείες διαχείρισης πλοίων αποτελούν επαγγελματικούς φορείς εκμετάλλευσης που έχουν το ίδιο υπόβαθρο με τους πλοιοκτήτες, μολονότι είναι κατακερματισμένοι, ανάλογα με την ειδίκευσή τους, και οι οποίοι ασκούν δραστηριότητες στο ίδιο επιχειρηματικό περιβάλλον. Οι πλοιοκτήτες είναι οι μοναδικοί πελάτες των εταιρειών διαχείρισης πλοίων.

Έχοντας να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή, η Αρχή θεωρεί ότι η ανάθεση του έργου της διαχείρισης των πλοίων σε τρίτους εξωτερικούς συντελεστές δεν πρέπει να έχει δυσμενή φορολογική μεταχείριση σε σύγκριση με τις δραστηριότητες διαχείρισης πλοίων στο εσωτερικό των επιχειρήσεων, υπό τον όρο ότι οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων πληρούν τις ίδιες απαιτήσεις που ισχύουν και για τους πλοιοκτήτες και ότι η παροχή ενίσχυσης στους πρώτους συμβάλλει στην επίτευξη των στόχων των κατευθυντήριων γραμμών με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και η παροχή ενισχύσεων στους πλοιοκτήτες.

Η Αρχή θεωρεί ιδίως ότι, ακριβώς λόγω της ειδίκευσής τους και της φύσης του πυρήνα των δραστηριοτήτων τους, οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων μπορούν ουσιαστικά να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων των κατευθυντήριων γραμμών για τις θαλάσσιες μεταφορές, βοηθώντας ιδίως στην «παροχή ασφαλών, αποδοτικών και φιλικών προς το περιβάλλον θαλασσίων μεταφορών» και στη «συμβολή στην εδραίωση του ναυτιλιακού κλάδου, με έδρα στα κράτη ΕΟΧ». (5)

4.   Επέκταση της επιλεξιμότητας για κρατικές ενισχύσεις στις εταιρείες διαχείρισης πλοίων

Βασιζόμενη στα στοιχεία που διευκρινίστηκαν προηγουμένως στο ανωτέρω τμήμα 3, η Αρχή θα επιτρέψει, σύμφωνα με το άρθρο 61 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συμφωνίας ΕΟΧ, τη φοροαπαλλαγή των εταιρειών διαχείρισης πλοίων σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο τμήμα 3.1 των κατευθυντήριων γραμμών για τις θαλάσσιες μεταφορές όσον αφορά το κοινό ή χωριστό πλήρωμα και την τεχνική διαχείριση των πλοίων, υπό τον όρο ότι πληρούνται οι όροι που καθορίζονται στα τμήματα 5 και 6 του παρόντος κεφαλαίου.

5.   Όροι επιλεξιμότητας εφαρμοστέοι τόσο στα όργανα τεχνικής διαχείρισης όσο και στις εταιρείες διαχείρισης πληρώματος

Προκειμένου να είναι επιλέξιμες για την καταβολή των ενισχύσεων, οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων πρέπει να έχουν σαφή σύνδεσμο με τον ΕΟΧ και την οικονομία του, σύμφωνα με το τμήμα 3.1 των κατευθυντήριων γραμμών για τις θαλάσσιες μεταφορές. Πρέπει εξάλλου να συμβάλλουν στην επίτευξη των στόχων των κατευθυντήριων γραμμών για τις θαλάσσιες μεταφορές, όπως π.χ. εκείνοι που καθορίζονται στο τμήμα 2.2 των εν λόγω κατευθυντήριων γραμμών. Οι εταιρείες τεχνικής διαχείρισης και διαχείρισης πληρώματος είναι επιλέξιμες για κρατικές ενισχύσεις, υπό τον όρο ότι τα πλοία που διαχειρίζονται πληρούν όλες τις απαιτήσεις που καθορίζονται στα τμήματα 5.1 έως 5.4 του παρόντος κεφαλαίου. Οι επιλέξιμες δραστηριότητες πρέπει να ασκούνται εξ ολοκλήρου από το έδαφος του ΕΟΧ.

5.1.   Συμβολή στην οικονομία και την απασχόληση εντός του ΕΟΧ

Οι οικονομικοί δεσμοί με τον ΕΟΧ αποδεικνύονται από το γεγονός ότι η διαχείριση των πλοίων διενεργείται στο έδαφος ενός ή περισσότερων κρατών μελών του ΕΟΧ και ότι απασχολούνται κυρίως υπήκοοι κρατών μελών του ΕΟΧ στις χερσαίες δραστηριότητες ή στα πλοία.

5.2.   Οικονομικός δεσμός μεταξύ των υπό διαχείριση πλοίων και του ΕΟΧ

Οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων ενδέχεται να ωφεληθούν από τις κρατικές ενισχύσεις που χορηγούνται για τα πλοία η διαχείριση των οποίων γίνεται εξ ολοκλήρου από το έδαφος του ΕΟΧ, ανεξάρτητα από το εάν η διαχείριση γίνεται στο εσωτερικό των επιχειρήσεων ή εάν ανατίθεται εξ ολοκλήρου ή κατά ένα μέρος σε μία ή περισσότερες εταιρείες διαχείρισης πλοίων.

Εντούτοις, δεδομένου ότι οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων δεν έχουν τον πλήρη έλεγχο των πελατών τους, η ανωτέρω απαίτηση λογίζεται ότι πληρούται εάν τουλάχιστον τα δύο τρίτα της χωρητικότητας των πλοίων τελούν υπό διαχείριση από το έδαφος του ΕΟΧ. Η χωρητικότητα που υπερβαίνει το ποσοστό εκείνο που δεν ρυθμίζεται εξ ολοκλήρου από τον ΕΟΧ δεν είναι επιλέξιμη (6).

5.3.   Συμμόρφωση με τα διεθνή και κοινοτικά πρότυπα

Οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων είναι επιλέξιμες, εάν όλα τα πλοία και τα πληρώματα που τελούν υπό διαχείριση συμμορφώνονται με τα διεθνή πρότυπα και εάν πληρούνται οι απαιτήσεις του κοινοτικού δικαίου και ειδικότερα οι διατάξεις που αφορούν την προστασία, την ασφάλεια, την κατάρτιση και την πιστοποίηση των ναυτικών, τις περιβαλλοντικές επιδόσεις και τις συνθήκες εργασίας επί του σκάφους.

5.4.   Απαίτηση όσον αφορά την αναλογία νηολόγησης (σύνδεση με τη σημαία)

Η απαίτηση που αφορά την αναλογία νηολόγησης στα κράτη μέλη, όπως καθορίζεται στην όγδοη παράγραφο του τμήματος 3.1 των κατευθυντήριων γραμμών για τις θαλάσσιες μεταφορές, ισχύει επίσης και για τις εταιρείες διαχείρισης πλοίων. Το μερίδιο των σημαιών ΕΟΧ που λογίζεται ότι συνιστούν το σημείο αναφοράς είναι εκείνο που ίσχυε κατά την ημέρα κατά την οποία εγκρίθηκε το παρόν κεφάλαιο. Για τις νέες επιχειρήσεις, η συγκριτική μέτρηση επιδόσεων προβλέπεται να υπολογιστεί ένα έτος μετά από την ημερομηνία κατά την οποία εγκαινιάστηκε η δραστηριότητα.

6.   Πρόσθετες απαιτήσεις για τις εταιρείες διαχείρισης πληρώματος

6.1.   Εκπαίδευση των ναυτικών

Οι εταιρείες διαχείρισης πληρώματος είναι επιλέξιμες για κρατικές ενισχύσεις, εφόσον όλοι οι ναυτικοί που εργάζονται επί των υπό διαχείριση πλοίων εκπαιδεύονται, καταρτίζονται και κατέχουν πιστοποιητικό ικανότητας σύμφωνα με τη σύμβαση του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού για τα Πρότυπα Εκπαίδευσης, Έκδοσης Πιστοποιητικών και Τήρησης Φυλακών των Ναυτικών, 1978, όπως τροποποιήθηκε (STCW), και έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς την κατάρτιση για την προσωπική ασφάλεια στο πλοίο. Επιπλέον, οι εταιρείες διαχείρισης πληρώματος είναι επιλέξιμες εάν πληρούν τις απαιτήσεις της σύμβασης STCW και του κοινοτικού δικαίου σχετικά με τις ευθύνες των επιχειρήσεων.

6.2.   Κοινωνικές συνθήκες

Προκειμένου να είναι επιλέξιμες για κρατικές ενισχύσεις, οι εταιρείες διαχείρισης πληρώματος πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι διατάξεις της σύμβασης ναυτικής εργασίας (εφεξής «MLC») (7), του 2006, της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, εφαρμόζονται πλήρως σε όλα τα υπό διαχείριση πλοία από τον εργοδότη του ναυτικού, είτε πρόκειται για πλοιοκτήτες είτε για εταιρείες διαχείρισης των πλοίων. Οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων πρέπει ιδίως να εξασφαλίζουν ότι οι διατάξεις της MLC σχετικά με τη συμφωνία απασχόλησης (8) του ναυτικού, την απώλεια ή το ναυάγιο του σκάφους (9), την ιατρική περίθαλψη (10), την ευθύνη του πλοιοκτήτη, συμπεριλαμβανομένης της πληρωμής των αμοιβών σε περίπτωση ατυχήματος ή ασθένειας (11) και τον επαναπατρισμό (12), εφαρμόζονται ορθά.

Οι εταιρείες διαχείρισης πληρώματος πρέπει επίσης να μεριμνούν για την απόλυτη τήρηση των διεθνών προτύπων σχετικά με τις ώρες εργασίας και τις περιόδους ανάπαυσης που προβλέπονται από την MLC.

Τέλος, προκειμένου να είναι επιλέξιμες, οι εταιρείες διαχείρισης πληρώματος πρέπει επίσης να παρέχουν χρηματική εγγύηση, προκειμένου να κατοχυρώνεται η αποζημίωση σε περίπτωση θανάτου ή μακροχρόνιας ανικανότητας των ναυτικών λόγω τραυματισμού, ασθένειας ή κινδύνου.

7.   Υπολογισμός του φόρου

Αλλά και στην περίπτωση των εταιρειών διαχείρισης πλοίων, η Αρχή θα εφαρμόσει την αρχή που περιλαμβάνεται στις κατευθυντήριες γραμμές για τις θαλάσσιες μεταφορές, σύμφωνα με την οποία, προκειμένου να αποφευχθεί η νόθευση του ανταγωνισμού, θα εγκρίνει μόνο καθεστώτα που συνεπάγονται την ομοιογενή φορολογική επιβάρυνση σε όλα τα κράτη ΕΟΧ για την ίδια δραστηριότητα ή χωρητικότητα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα επιτρέπεται να ισχύσει συνολική απαλλαγή ή ισοδύναμα καθεστώτα (13).

Η φορολογία που εφαρμόζεται για τις εταιρείες διαχείρισης πλοίων δεν μπορεί προφανώς να είναι η ίδια με αυτήν που εφαρμόζεται στους πλοιοκτήτες δεδομένου ότι, όσον αφορά ένα δεδομένο σκάφος, ο κύκλος εργασιών των εταιρειών διαχείρισης πλοίων είναι πολύ χαμηλότερος από τον αντίστοιχο του πλοιοκτήτη. Με βάση τη μελέτη που αναφέρεται στο τμήμα 2.3, καθώς επίσης και τις ανακοινώσεις που έχουν παραληφθεί στο παρελθόν, η φορολογική βάση που εφαρμόζεται για τις εταιρείες διαχείρισης πλοίων πρέπει να ανέρχεται σε 25 % περίπου (με γνώμονα τη χωρητικότητα ή τους ονομαστικούς συντελεστές κερδών) του ποσοστού που θα εφαρμοζόταν για τον πλοιοκτήτη, για το ίδιο σκάφος ή χωρητικότητα. Η Αρχή απαιτεί επομένως να εφαρμοστεί ένα ποσοστό τουλάχιστον 25 %, βάσει των καθεστώτων για τον φόρο χωρητικότητας, στο πλαίσιο της διαχείρισης των πλοίων (14).

Εάν οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων συμμετέχουν σε δραστηριότητες που δεν είναι επιλέξιμες για κρατικές ενισχύσεις βάσει του παρόντος κεφαλαίου, πρέπει να τηρούν χωριστούς λογαριασμούς για τις δραστηριότητες αυτές.

Σε περίπτωση που οι εταιρείες διαχείρισης πλοίων αναθέτουν με υπεργολαβία μέρος της δραστηριότητάς τους σε τρίτους, οι τελευταίοι δεν είναι επιλέξιμοι για κρατικές ενισχύσεις.

8.   Εφαρμογή και επανεξέταση

Η Αρχή θα εφαρμόσει τις κατευθυντήριες οδηγίες που προβλέπονται στο παρόν κεφάλαιο από την ημέρα της έκδοσής τους.

Οι κρατικές ενισχύσεις προς τις εταιρείες διαχείρισης πλοίων θα ενταχθούν στη γενική επανεξέταση των κατευθυντήριων γραμμών για τις θαλάσσιες μεταφορές, όπως προβλέπεται στο τμήμα 13 των τελευταίων.

---

(1)  Βλέπε τον δικτυακό τόπο της Εποπτεύουσας Αρχής της ΕΖΕΣ, http://www.eftasurv.int/state-aid/legal-framework/state-aid-guidelines/

(2)  Βλέπε υποσημείωση 20 των κατευθυντήριων γραμμών για τις θαλάσσιες μεταφορές.

(3)  Ένα παράδειγμα είναι η «BIMCO’s Standard Ship Management Agreement SHIPMAN 98», που χρησιμοποιείται συχνά στις σχέσεις μεταξύ εταιρειών διαχείρισης πλοίων και πλοιοκτητών.

(4)  Study on Ship Management in Cyprus and in the European Union της 31ης Μαΐου 2008, που εκπονήθηκε για την κυπριακή κυβέρνηση από μια κοινοπραξία υπό την καθοδήγηση του Πανεπιστημίου Οικονομίας και Διοίκησης Επιχειρήσεων της Βιέννης.

(5)  Τμήμα 2.2. των κατευθυντήριων γραμμών για τις θαλάσσιες μεταφορές.

(6)  Ενώ το γεγονός της μη συμμόρφωσης με τον κανόνα των 2/3 δεν έχει επιπτώσεις για την επιλεξιμότητα της εταιρείας διαχείρισης πλοίων καθεαυτήν.

(7)  Υπενθυμίζεται ότι οι ευρωπαϊκοί κοινωνικοί εταίροι ενέκριναν τη συμφωνία με την οποία εντάσσεται το αντίστοιχο μέρος της σύμβασης ναυτικής εργασίας το οποίο έχει ενσωματωθεί στο κοινοτικό δίκαιο με την οδηγία 2009/13/ΕΚ του Συμβουλίου, της 2ας Φεβρουαρίου 2009, για την εφαρμογή της συμφωνίας που συνήψαν η Ένωση Εφοπλιστών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ECSA) και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Μεταφορές (ETF) σχετικά με τη σύμβαση ναυτικής εργασίας του 2006 και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/63/ΕΚ (ΕΕ L 124 της 20.5.2009, σ. 30). Έχει κινηθεί η διαδικασία ενσωμάτωσης της οδηγίας 2009/13/ΕΚ στη συμφωνία ΕΟΧ.

(8)  Κανονισμός 2.1 και πρότυπο A2.1 (συμφωνία απασχόλησης των ναυτικών) του τίτλου 2 της MLC.

(9)  Στο ίδιο, κανονισμός 2.6 και πρότυπο A2.6 (αποζημίωση των ναυτικών για την απώλεια ή το ναυάγιο του πλοίου) του τίτλου 2.

(10)  Στο ίδιο, κανονισμός 4.1 και πρότυπο A4.1 (ιατρική περίθαλψη στο σκάφος και στην ξηρά· ευθύνη των πλοιοκτητών)· κανονισμός 4.3 και A4.3 (προστασία υγείας και ασφάλειας και πρόληψη ατυχημάτων)· κανονισμός 4.4 (πρόσβαση σε κοινωνικές υποδομές περίθαλψης στην ξηρά) του τίτλου 4.

(11)  Στο ίδιο, κανονισμός 4.2 και πρότυπο A4.2 (ευθύνη των πλοιοκτητών) του τίτλου 4.

(12)  Στο ίδιο, κανονισμός 2.5 και πρότυπο A2.5 (επαναπατρισμός) του τίτλου 2.

(13)  Η Αρχή δράττεται της ευκαιρίας που της παρέχεται στο πλαίσιο του παρόντος κεφαλαίου των κατευθυντήριων γραμμών της για να υπογραμμίσει ότι ο μηχανισμός που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό του φόρου που καταβάλλεται τόσο από τις επιχειρήσεις διαχείρισης πλοίων, όσο και από τους πλοιοκτήτες, είναι καθεαυτόν άσχετος. Δεν παίζει ιδίως κανένα ρόλο εάν εφαρμόζεται ένα σύστημα που βασίζεται στην εφαρμογή ονομαστικού συντελεστή κερδών ή όχι.

(14)  Ο πλοιοκτήτης, εάν είναι επιλέξιμος, εξακολουθεί να ευθύνεται για τον συνολικό φόρο χωρητικότητας.