Αναίρεση που άσκησε στις 13 Ιουλίου 2006 η Eurohypo AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (τρίτο τμήμα) στις 3 Μαΐου 2006 στην υπόθεση T-439/04, Eurohypo AG κατά Γραφείου εναρμονίσεως στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-304/06 P)

(2006/C 224/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Eurohypo AG (εκπρόσωποι: C. Rohnke και M. Kloth)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα θεμελιώνει την αναίρεσή της κατά της ως άνω αποφάσεως του Πρωτοδικείου ως εξής:

Το Πρωτοδικείου αγνόησε το καθήκον αυτεπάγγελτης εξετάσεως βάσει του άρθρου 74, παράγραφος 1, πρώτη περίοδος, του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα. Κατά τη νομολογία, ο έλεγχος της αρμόδιας για τα σήματα αρχής πρέπει να είναι πλήρης και αυστηρός, ώστε να αποφεύγεται, χάριν της ασφάλειας δικαίου και της χρηστής διοικήσεως, τόσο η παράνομη καταχώριση σημάτων όσο και η παράνομη απόρριψη καταχωριστέων σημάτων. Η εξέταση του ΓΕΕΑ πρέπει να εξακολουθεί μέχρι το σημείο που να είναι σε θέση να διαπιστώσει με βεβαιότητα αν συντρέχουν οι κατά το άρθρο 7 του κανονισμού λόγοι απαραδέκτου. Εντούτοις, ούτε στην απόφαση του Πρωτοδικείου ούτε στις αποφάσεις της αναιρεσίβλητης που προηγήθηκαν περιέχονταν πραγματικές διαπιστώσεις σχετικά με τον προβαλλόμενο περιγραφικό χαρακτήρα του «EUROHYPO», αλλά οι διαπιστώσεις αφορούσαν μόνον την ενδεχόμενη περιγραφική σημασία των μεμονωμένων στοιχείων «EURO» και «HYPO», χωρίς να υπάρχουν άλλες πραγματικές διαπιστώσεις σχετικά με τον περιγραφικό χαρακτήρα της συνολικής ονομασίας «EUROHYPO».

Το Πρωτοδικείο ερμήνευσε εσφαλμένα τη σχετική με την ύπαρξη διακριτικού χαρακτήρα προϋπόθεση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού και αδίκως απέκρουσε την καταχώριση του σήματος. Στην περίπτωση ενός σήματος που αποτελείται από περισσότερες λέξεις, η τυχόν ύπαρξη διακριτικού χαρακτήρα επιτρέπεται μεν εν μέρει να διερευνάται ως προς τον καθέναν από τους όρους ή τα συστατικά στοιχεία του ξεχωριστά, σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να προκύπτει από την εξέταση του συνόλου που αποτελούν. Ακόμα και όταν πράγματι καθένα από τα συστατικά αυτά μέρη, εξεταζόμενο ξεχωριστά, στερείται διακριτικού χαρακτήρα, τούτο δεν αποκλείει να έχει τέτοιο χαρακτήρα ο συνδυασμός τους. Στην υπό κρίση υπόθεση, με την επίδικη απόφασή της επί της προσφυγής, η καθής αρκέστηκε απλώς να διαπιστώσει ότι τα συστατικά στοιχεία «EURO» και «HYPO» είναι περιγραφικά και ότι ο σύνθετος όρος δεν προκαλεί συνολική εντύπωση υπερβαίνουσα τη σώρευση των στοιχείων που τον απαρτίζουν, χωρίς να εκθέσει για ποιον λόγο η σύνθετη λέξη EUROHYPO, ως σύνολο, δεν μπορεί να επιτρέψει τη διάκριση των υπηρεσιών της αναιρεσείουσας από εκείνες άλλων επιχειρήσεων.

Περαιτέρω, η απόφαση του Πρωτοδικείου βασίζεται στη χρήση κριτηρίου σύμφωνα με το οποίο η δυνατότητα καταχωρίσεως σήματος που αποτελείται από περιγραφικά στοιχεία γίνεται δεκτή όταν η σύνθετη λέξη έχει υπεισέλθει στην κοινή γλώσσα και έχει αποκτήσει δική της σημασία, ενώ περαιτέρω εξετάζεται μήπως η λέξη έχει η ίδια περιγραφικό χαρακτήρα. Το κριτήριο αυτό είναι κρίσιμο στο πλαίσιο του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού, ως προς το ζήτημα της ενδεχόμενης υπάρξεως ανάγκης διαθεσιμότητας, αλλά δεν εφαρμόζεται για την ερμηνεία του στοιχείου β' της ίδιας διατάξεως που αφορά τη διαπίστωση της υπάρξεως διακριτικού χαρακτήρα. Το Πρωτοδικείο, προσφεύγοντας στο συγκεκριμένο, κρίσιμο στο πλαίσιο του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ,' του κανονισμού, κριτήριο προκειμένου να αιτιολογήσει την απόφαση περί απορρίψεως της προσφυγής, υπέπεσε σε νομικό σφάλμα κατά την ερμηνεία του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού.