Αίτηση του Corte Suprema di Cassazione για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως υποβληθείσα με διάταξη της 11ης Ιουνίου 2004 που εκδόθηκε στην υπόθεση που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Honyvem Informazioni Commerciali srl και Mariella De Zotti

(Υπόθεση C-465/04)

(2005/C 31/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Με διάταξη της 11ης Ιουνίου 2004, που περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 3 Νοεμβρίου 2004, το Corte Suprema di Cassazione, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιόν του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Honyvem Informazioni Commerciali srl και Mariella De Zotti, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

«Πρέπει, υπό το φως του περιεχομένου και του σκοπού του άρθρου 17 της οδηγίας 86/653/ΕΟΚ, της 18ης Δεκεμβρίου 1986 (1) και, ενδεχομένως, των κριτηρίων που αυτό προσφέρει σχετικά με τον υπολογισμό της αποζημιώσεως που αυτό προβλέπει, το άρθρο 19 της ίδιας οδηγίας να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η εθνική ρύθμιση περί μεταφοράς της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο επέτρεπε όπως συλλογική σύμβαση (δεσμευτική για τα συμβαλλόμενα σε συγκεκριμένες συμβάσεις μέρη) προβλέπει, αντίθετα από την αποζημίωση που οφείλεται στον αντιπρόσωπο όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 17 και που υπολογίζεται σύμφωνα με κριτήρια που συνάγονται από το ίδιο άρθρο, αποζημίωση ή οποία, αφενός, οφείλεται στον αντιπρόσωπο ανεξάρτητα από τη συνδρομή των προϋποθέσεων του άρθρου 17, στοιχείο α', πρώτη και δεύτερη περίπτωση (και, για ένα τμήμα αυτής της αποζημιώσεως, σε κάθε περίπτωση λύσεως της συμβάσεως), και αφετέρου, η αποζημίωση να υπολογίζεται όχι σύμφωνα με τα κριτήρια που συνάγονται από την οδηγία (και, όπου συντρέχει περίπτωση, εντός των ορίων που ορίζει η ίδια οδηγία), αλλά σύμφωνα με κριτήρια τα οποία προσδιορίζει εκ των προτέρων η συλλογική σύμβαση, δηλαδή μια αποζημίωση η οποία προσδιορίζεται (χωρίς καμιά ειδική αναφορά στην αύξηση των υποθέσεων που προσέφερε ο αντιπρόσωπος) βάσει συγκεκριμένων ποσοστών των αμοιβών που έλαβε ο αντιπρόσωπος κατά τη διάρκεια της συμβάσεως, με συνέπεια η αποζημίωση αυτή, ακόμη και σε περίπτωση ανωτάτου ορίου ή που συντρέχουν, ευρέως, οι προϋποθέσεις από τις οποίες η οδηγία εξαρτά το δικαίωμα αποζημιώσεως, θα πρέπει σε πολλές περιπτώσεις να υπολογίζεται σε χαμηλότερο ποσό (ακόμη και σε πολύ χαμηλό) από το μέγιστο ποσό που προβλέπει η οδηγία και, επομένως, από εκείνην που θα μπορούσε να προσδιορίσει συγκεκριμένα το δικαστήριο, αν αυτό δεν υποχρεούτο να τηρήσει τις παραμέτρους υπολογισμού της συλλογικής συμβάσεως, αλλά τις αρχές και τα κριτήρια της οδηγίας.

Πρέπει ο υπολογισμός της αποζημιώσεως να γίνεται αναλυτικά, με την εκτίμηση των περαιτέρω αμοιβών που ο αντιπρόσωπος κατά τεκμήριο θα μπορούσε να εισπράξει κατά τα έτη που ακολουθούν τη λύση της συμβάσεως, λόγω των νέων πελατών που αυτός θα εξασφάλιζε ή της αισθητής ανάπτυξης των υποθέσεων που αυτός θα εξασφάλιζε με τους προϋπάρχοντες πελάτες, και την εν συνεχεία εφαρμογή μόνο των ενδεχόμενων προσαρμογών του ποσού, λαμβάνοντας υπόψη το κριτήριο της αρχής της επιεικείας και του ανωτάτου ορίου που προβλέπει η οδηγία, ή επιτρέπονται διαφορετικές μέθοδοι υπολογισμού και, ειδικότερα, συνθετικές μέθοδοι, οι οποίες αξιοποιούν ευρύτερα το κριτήριο της αρχής της επιεικείας και, ως σημείο εκκινήσεως των υπολογισμών, το ανώτατο όριο που προσδιορίζει η οδηγία.

Συμπερασματικά, υποβάλλονται στο Δικαστήριο τα προαναφερόμενα ερωτήματα ερμηνείας των άρθρων 17 και 19 της οδηγίας 86/653/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1986, για τον συντονισμό των δικαίων των κρατών μελών όσον αφορά τους εμπορικούς αντιπροσώπους (ανεξάρτητους επαγγελματίες)».

(1)  ΕΕ L 82 της 31.12.1986, σ. 17.