—

να κρίνει ότι στοιχειοθετείται εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), εκπροσωπούμενης από την Πρόεδρο Christine Lagarde:

—

να υποχρεώσει την ΕΚΤ, εκπροσωπούμενη από την νυν Πρόεδρό της, στην αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας, συνισταμένης σε θετική ζημία και διαφυγόν κέρδος, στην ικανοποίηση της ηθικής βλάβης και στην αποκατάσταση της ζημίας που συνδέεται με την «απώλεια ευκαιρίας» υπέρ της προσφεύγουσας-ενάγουσας, εκτιμώμενων βάσει των κριτηρίων τα οποία μνημονεύονται στα οικεία κεφάλαια και παραγράφους της υπό κρίση προσφυγής-αγωγής, δια της καταβολής των εξής ποσών 1) 1 538 808,12 ευρώ προς αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας, 2). 500 000,00 ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, 3) και συνεπώς, στην καταβολή του συνολικού ποσού των 2 038 808,12 ευρώ.

—

επικουρικώς, να αποζημιώσει την προσφεύγουσα-ενάγουσα υποχρεώνοντας την ΕΚΤ εκπροσωπούμενη από την νυν Πρόεδρό της στην καταβολή, για τις προπεριγραφείσες διάφορες ζημίες, διαφόρων ποσών τα οποία θα προσδιορισθούν κατά τη διάρκεια της δίκης, κατά το μέτρο που ήθελε κριθεί εύλογο, και κατόπιν δικαστικής πραγματογνωμοσύνης της οποίας η διενέργεια πρέπει να διαταχθεί από το Γενικό Δικαστήριο, κατά την έννοια του άρθρου 70 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

—

στην καταβολή του ποσού το οποίο το Γενικό Δικαστήριο ήθελε προσδιορίσει και εκκαθαρίσει, κατά δίκαιη κρίση, προς αποκατάσταση της ζημίας που συνδέεται με την «απώλεια ευκαιρίας»·

—

στην καταβολή τόκων υπερημερίας υπολογιζόμενων από τις 12 Μαρτίου 2020, ημερομηνία του ζημιογόνου γεγονότος, και μέχρι την πραγματική επανόρθωση·

—

να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται η ευθύνη της ΕΚΤ βάσει του άρθρου 340, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ και του άρθρου 2043 του ιταλικού Αστικού Κώδικα, για την περιουσιακή ζημία και την ηθική βλάβη την οποία υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα·

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται η σημασία της περιουσιακής ζημίας, της ηθικής βλάβης και της ζημίας που συνδέεται με την «απώλεια ευκαιρίας» που ισχυρίζεται ότι υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα και διευκρινίζει τις εφαρμοσθείσες αρχές για τον προσδιορισμό τους·

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλονται οι αρχές οι οποίες απορρέουν από τη νομολογία των δικαστηρίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και δη από τις αποφάσεις της 28ης Οκτωβρίου 2021, Vialto Consulting κατά Επιτροπής, C-650/19 P, της 9ης Φεβρουαρίου 2022, QI κ.λπ. κατά Επιτροπής και ΕΚΤ, T-868/16, και της 21ης Ιανουαρίου 2014, Klein κατά Επιτροπής, T-309/10.

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα παραθέτει τις προϋποθέσεις οι οποίες πρέπει να συντρέχουν προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η εξωσυμβατική ευθύνη ενός ευρωπαϊκού θεσμικού οργάνου έναντι ενός πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υποστηρίζει ότι όντως συντρέχουν οι εν λόγω προϋποθέσεις, όπως βεβαίωσε ενόρκως και ο τεχνικός σύμβουλος στη συνημμένη στην προσφυγή-αγωγή πραγματογνωμοσύνη του, καθώς γίνεται σύγκριση των διατάξεων του ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου περί της BCE, περί των οργάνων και περί των σχετικών καθηκόντων. Επισημαίνει τις παραβάσεις από την ΕΚΤ των κανόνων του πρωτογενούς και του παράγωγου δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις παραβάσεις και την κατάχρηση εξουσίας της Προέδρου της ΕΚΤ. Προβάλλει ότι συντρέχει παράβαση η οποία διαπράχθηκε στις 12 Μαρτίου 2020 από την ΕΚΤ, δια της Προέδρου της, των άρθρων 127 ΣΛΕΕ, κεφάλαιο 2, με τίτλο «Νομισματική πολιτική», των άρθρων 3, 10, 11, 12, 13, 38 του καταστατικού του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, καθώς και του άρθρου 17, σημεία 17.2 και 17.3 του κανονισμού που εκδόθηκε με απόφαση της ΕΚΤ της 19ης Φεβρουαρίου 2004 (1).

4.

Με τον τέταρτο λόγο προσδιορίζεται ποσοτικά, αιτιολογείται και τεκμηριώνεται η περιουσιακή ζημία την οποία υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα (θετική ζημία και διαφυγόν κέρδος).

5.

Με τον πέμπτο λόγο προσδιορίζεται ποσοτικά, αιτιολογείται και τεκμηριώνεται η ηθική βλάβη λόγω ψυχικής οδύνης και λόγω τρώσεως της τιμής, της φήμης, της προσωπικής και επαγγελματικής υπολήψεως.

6.

Με τον έκτο λόγο παρέχονται διευκρινίσεις, αιτιολογίες και αποδείξεις διά τεκμηρίων και με βάση τη θεωρία των πιθανοτήτων της ζημίας που συνδέεται με την «απώλεια ευκαιρίας» και ζητείται η εκκαθάρισή της κατά δίκαιη κρίση.

7.

Με τον έβδομο λόγο εκτίθενται οι αρχές τις οποίες παραθέτει η νομολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την ηθική βλάβη την οποία προξένησαν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ιδίως στην απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 12ης Σεπτεμβρίου 2007, T-250/04, Combescot κατά Επιτροπής.