Αναίρεση που άσκησε στις 29 Δεκεμβρίου 2021 ο Oriol Junqueras i Vies κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 14 Οκτωβρίου 2021 στην υπόθεση T-100/20, Junqueras i Vies κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση C-824/21 P)

(2022/C 84/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Oriol Junqueras i Vies (εκπρόσωπος: M. Marsal i Ferret, abogado)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

Πρώτον. – να αναιρέσει την από 14 Οκτωβρίου 2021 διάταξη του έκτου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση T-100/20.

Δεύτερον. – να κρίνει πλήρως παραδεκτή την προσφυγή.

Τρίτον. – να αποφασίσει την επανάληψη της διαδικασίας ούτως ώστε, αφού κριθεί ότι η προσφυγή είναι παραδεκτή, το έκτο τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εξακολουθήσει την εξέτασή της.

Τέταρτον. – να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας στο πλαίσιο της οποίας η προσφυγή κρίθηκε απαράδεκτη και της παρούσας αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως προβάλλονται οι εξής λόγοι:

Πρώτον: Η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη αντιβαίνει στο άρθρο 263 ΣΛΕΕ καθόσον κρίνει ότι δεν υφίσταται άμεσο συμφέρον του O. Junqueras για τον λόγο ότι δεν ήταν ευρωβουλευτής κατά τη στιγμή της άσκησης της προσφυγής. Το Γενικό Δικαστήριο δέχεται εσφαλμένως ότι εχώρησε έκπτωση από το αξίωμα του ευρωβουλευτή σύμφωνα με την πράξη περί της εκλογής των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (στο εξής: εκλογική πράξη) (άρθρο 13), ενώ η εσωτερική απόφαση του Βασιλείου της Ισπανίας είναι απόφαση περί ανικανότητας προς εκλογή η οποία λειτουργεί ως λόγος ασυμβίβαστου. Δεδομένου ότι η απόφαση δεν στοιχειοθετεί απόφαση έκπτωσης κατά το άρθρο 13 της εκλογικής πράξης (ούτε μπορεί να αποτελεί λόγο ασυμβίβαστου από τους επιτρεπόμενους στο άρθρο 7 της εκλογικής πράξης), εξακολουθεί να υφίσταται πραγματικό και άμεσο συμφέρον του O. Junqueras για την άσκηση της προσφυγής. Επικουρικώς, η διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου παραμορφώνει την εσωτερική απόφαση του Βασιλείου της Ισπανίας προκειμένου να δεχτεί ότι δεν υφίσταται άμεσο συμφέρον του O. Junqueras και αντιβαίνει στο άρθρο 263 ΣΛΕΕ.

Δεύτερον: Η προσβαλλόμενη διάταξη αντιβαίνει στις επιταγές του δικαιώματος πραγματικής προσφυγής (άρθρο 47 του Χάρτη, άρθρα 6 και 13 της ΕΣΔΑ) και στο άρθρο 263 ΣΛΕΕ. Η διάταξη εκφέρει πρόωρα κρίση όσον αφορά τις επί της ουσίας αποφάσεις που θα εκδοθούν στις [υποθέσεις] C-115/21[P] και T-24/20 (1) και κρίνει εσφαλμένως ότι ο O. Junqueras δεν μπορεί να εξασφαλίσει την αποκατάστασή του στο αξίωμα του μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μέσω των ενδίκων διαδικασιών που εκκρεμούν ενώπιον των δικαιοδοτικών οργάνων της Ένωσης. Ο O. Junqueras όντως μπορεί να εξασφαλίσει την εν λόγω αποκατάσταση και ως εκ τούτου έχει όντως πραγματικό και άμεσο συμφέρον για την άσκηση της προσφυγής.

Τρίτον: Η προσβαλλόμενη διάταξη αντιβαίνει στις επιταγές του δικαιώματος πραγματικής προσφυγής (άρθρο 47 του Χάρτη, άρθρα 6 και 13 της ΕΣΔΑ) και στο άρθρο 263 ΣΛΕΕ. Η διάταξη θεωρεί ως απλή υπόθεση ότι οι ένδικες προσφυγές ενώπιον των εθνικών δικαιοδοτικών οργάνων και ενώπιον του Tribunal Constitucional [Συνταγματικού Δικαστηρίου] του Βασιλείου της Ισπανίας μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα την αποκατάσταση του O. Junqueras στο αξίωμα του ευρωβουλευτή και, ως εκ τούτου, θεωρεί ότι αυτός δεν έχει ενεστώς και πραγματικό συμφέρον για την άσκηση της προσφυγής. Η διάταξη δεν λαμβάνει υπόψη ότι αυτό καθαυτό το Tribunal Supremo [Ανώτατο Δικαστήριο] επιβεβαίωσε ότι ένα από τα πιθανά αποτελέσματα των ενδίκων προσφυγών του O. Junqueras είναι η επάνοδός του στην έδρα του, οπότε κακώς η διάταξη χαρακτηρίζει τα ανωτέρω ως απλή υπόθεση, επιβεβαιώνεται δε ότι ο O. Junqueras έχει πραγματικό και άμεσο συμφέρον για την άσκηση της προσφυγής. Επίσης προσβάλλει το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας το γεγονός ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αποφαίνεται ταυτοχρόνως επί του παραδεκτού και επί της ουσίας της υπόθεσης, πράγμα που αναμφίβολα θα διασφάλιζε σε μεγαλύτερο βαθμό τον αποτελεσματικό χαρακτήρα των δικαιωμάτων αυτών.

Τέταρτον: Η προσβαλλόμενη διάταξη δεν δέχεται την ύπαρξη και άλλων λόγων στους οποίους θεμελιώνεται το συμφέρον του O. Junqueras για την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως, ακόμη και αν δεν μπορούν να ληφθούν μέτρα εκτέλεσης σε περίπτωση ακύρωσής της. Τούτο αντιβαίνει στο άρθρο 263 ΣΛΕΕ διότι όντως τέτοιοι λόγοι υφίστανται και έγινε επίκλησή τους. Ειδικότερα και λαμβανομένου υπόψη ότι η προστασία της ασυλίας ζητήθηκε πριν από την έκδοση της ποινικής απόφασης και της απόφασης για την απώλεια της έδρας του, οι εκπρόσωποι του O. Junqueras θεωρούν ότι η αναγνώριση της ιδιότητας του O. Junqueras ως ευρωβουλευτή και η εξέταση της αιτήσεώς του για την προστασία της ασυλίας του θα είχαν δημιουργήσει την υποχρέωση (σύμφωνα με τα όσα έκρινε το Δικαστήριο με την από 19 Δεκεμβρίου 2019 απόφασή του στην υπόθεση C-502/19) (2) να ανασταλεί κάθε διαδικασία κατά του O. Junqueras και η ευόδωση της προσφυγής του θα επιβεβαίωνε ότι οι εν λόγω εσωτερικές αποφάσεις εκδόθηκαν κατά παράβαση του δικαίου της Ένωσης, γεγονός κρίσιμο για όλες τις εκκρεμείς ένδικες προσφυγές του O. Junqueras ενώπιον των εθνικών δικαιοδοτικών οργάνων και των δικαιοδοτικών οργάνων της Ένωσης, περιλαμβανομένων των τυχόν μελλοντικών προσφυγών του ενώπιον του ΕΔΔΑ, κατά συνέπεια δε όντως ο O. Junqueras έχει συμφέρον για την άσκηση προσφυγής βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ.

(1)  Διάταξη της 15ης Δεκεμβρίου 2020, Junqueras i Vies κατά Κοινοβουλίου (T-24/20, EU:T:2020:601)

(2)  Απόφαση της 19ης Δεκεμβρίου 2019, Junqueras Vies (C-502/19, EU:C:2019:1115)