Προσφυγή της 15ης Ιουλίου 2021 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Πολωνίας

(Υπόθεση C-432/21)

(2021/C 452/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Hermes, G. Gattinara και D. Milanowska)

Καθής: Δημοκρατία της Πολωνίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Κατά την άποψη της Επιτροπής, η Πολωνία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις διατάξεις της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου (οδηγίας για τους οικοτόπους), της οδηγίας 2009/147/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (οδηγίας για τα πτηνά) και της Σύμβασης του Aarhus.

Στο πλαίσιο της πρώτης αιτίασης που προβάλλει, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η εισαγωγή το 2016, στον νόμο του 1991 περί δασών, του άρθρου 14b, παράγραφος 3, κατά το οποίο η διαχείριση των δασών σύμφωνα με τις απαιτήσεις της καλή πρακτικής δεν παραβαίνει καμία διάταξη για την προστασία της φύσης, συνιστά μη ορθή μεταφορά της οδηγίας στην εθνική έννομη τάξη, διότι αγνοεί την υποχρέωση που προβλέπουν οι διατάξεις αυτές για τη θέσπιση αυστηρών καθεστώτων προστασίας ορισμένων ειδών ζώων και την υποχρέωση προστασίας των άγριων πτηνών. Πράγματι, αυτή η νέα διατύπωση του άρθρου 14b, παράγραφος 3, του νόμου περί δασών θεσπίζει ευρεία παρέκκλιση από τις διατάξεις της οδηγίας καθιερώνοντας μάλιστα ένα πλάσμα δικαίου όσον αφορά την τήρηση των επιταγών περί προστασίας των ειδών που προβλέπουν τα άρθρα 12 και 13 της οδηγίας για τους οικοτόπους καθώς και τα άρθρα 5 και 9 της οδηγίας για τα πτηνά. Περαιτέρω, το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας για τους οικοτόπους και το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας για τα πτηνά επιβάλλουν τη λήψη μέτρων προστασίας ορισμένων περιοχών. Η εφαρμογή του άρθρου 14b, παράγραφος 3, του νόμου περί δασών θα σήμαινε ότι, στην Πολωνία, δεν είναι πλέον αναγκαία η θέσπιση και εφαρμογή μέτρων προστασίας για αυτές τις συγκεκριμένες περιοχές.

Στο πλαίσιο της δεύτερης αιτίασης που προβάλλει, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι δεν διασφαλίζεται στις περιβαλλοντικές οργανώσεις η δυνατότητα προσβολής των αποφάσεων του Υπουργού Περιβάλλοντος, με τις οποίες εγκρίνονται τα σχέδια διαχείρισης των δασών, πράγμα το οποίο δεν συνάδει με τις διατάξεις της Σύμβασης του Aarhus. Το δε άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας για τους οικοτόπους, σε συνδυασμό με το άρθρο 9, παράγραφος 2, της Σύμβασης του Aarhus, απαιτεί να έχουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις τη δυνατότητα να προσβάλλουν δικαστικώς τις αποφάσεις που αφορούν σχέδια και έργα κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 3, της οδηγίας για τους οικοτόπους.

(1)  ΕΕ 1992, L 206, σ. 7.

(2)  ΕΕ 2010, L 20, σ. 7.