1)

Έχει το άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΕ) 1215/12 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1) την έννοια ότι διαδικασία όπως η περιγραφόμενη στην υπό κρίση διάταξη περί παραπομπής πρέπει να θεωρείται ότι συνιστά, εν όλω ή εν μέρει, αστική ή εμπορική υπόθεση κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού;

2)

Εφόσον έχει ασκηθεί το δικαίωμα υποβολής αιτήσεως για λήψη ασφαλιστικών ή συντηρητικών μέτρων επί της οποίας έχει ήδη αποφανθεί το έχον διεθνή δικαιοδοσία για την έκδοση αποφάσεως επί της ουσίας της υποθέσεως δικαστήριο, πρέπει να θεωρηθεί ότι δικαστήριο που επιλαμβάνεται αιτήσεως προσωρινής δικαστικής προστασίας επί της ιδίας βάσεως και κατά το άρθρο 35 του κανονισμού (ΕΕ) 1215/12 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας από τον χρόνο κατά τον οποίο προσκομίζονται αποδεικτικά στοιχεία ότι το δικαστήριο της ουσίας έχει εκδώσει σχετική απόφαση;

3)

Αν από τις απαντήσεις στα δύο πρώτα προδικαστικά ερωτήματα προκύπτει ότι είναι αρμόδιο το δικαστήριο που επιλαμβάνεται αιτήσεως κατά το άρθρο 35 του κανονισμού (ΕΕ) 1215/12 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, πρέπει να ερμηνεύονται αυτοτελώς οι προϋποθέσεις για τη λήψη συντηρητικών μέτρων δυνάμει του άρθρου 35 του κανονισμού (ΕΕ) 1215/12 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου; Πρέπει να μείνει ανεφάρμοστη διάταξη η οποία, σε περιπτώσεις όπως η υπό κρίση, δεν επιτρέπει τη λήψη συντηρητικού μέτρου κατά δημοσίου οργανισμού;