1)

Πρέπει να ερμηνευτεί το άρθρο 2, παράγραφος 1, της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849 (1), εξεταζόμενο από κοινού με την αιτιολογική σκέψη 6 και τα άρθρα 4 και 5 της οδηγίας αυτής, υπό την έννοια ότι επιτρέπει γενικής ισχύος εθνική διάταξη όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, δυνάμει της οποίας οι εντός της χώρας πληρωμές ύψους 10 000 βουλγαρικών λέβα (BGN) ή περισσότερο πραγματοποιούνται με τραπεζικό έμβασμα ή με καταβολή σε πίστωση λογαριασμού, ανεξαρτήτως της οντότητας που προβαίνει στην πληρωμή σε μετρητά και του λόγου για τον οποίο διενεργείται μια τέτοια πληρωμή, και η οποία καλύπτει αδιακρίτως όλες τις πληρωμές σε μετρητά μεταξύ φυσικών και νομικών προσώπων;

2)

Προς επίτευξη των σκοπών της οδηγίας, λαμβανομένης υπόψη της αιτιολογικής σκέψης 59 της οδηγίας αυτής, πρέπει οι πληρωμές να εξαρτώνται αποκλειστικά από το ύψος τους, χωρίς να ασκεί επιρροή το αν η σχετική συναλλαγή πραγματοποιείται χαριστικά ή εξ επαχθούς αιτίας;

3)

Ποια είναι τα κριτήρια βάσει των οποίων μπορεί να εκτιμηθεί πόσο ευάλωτες είναι οι σχετικές συναλλαγές και να συναχθεί ότι οι συναλλαγές αυτές ενέχουν μεγάλο κίνδυνο;