Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62019CA0086

    Υπόθεση C-86/19: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 9ης Ιουλίου 2020 [αίτηση του Juzgado de lo Mercantil n° 9 de Barcelona (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — SL κατά Vueling Airlines SA (Προδικαστική παραπομπή – Αεροπορικές μεταφορές – Σύμβαση του Μόντρεαλ – Άρθρο 17, παράγραφος 2 – Ευθύνη των αερομεταφορέων για τις αποσκευές που πέρασαν από έλεγχο – Διαπιστωθείσα απώλεια αποσκευής που πέρασε από έλεγχο – Δικαίωμα αποζημίωσης – Άρθρο 22, παράγραφος 2 – Όρια ευθύνης σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας, βλάβης ή καθυστέρησης αποσκευών – Έλλειψη πληροφοριών όσον αφορά την απολεσθείσα αποσκευή – Βάρος αποδείξεως – Δικονομική αυτοτέλεια των κρατών μελών – Αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας)

    ΕΕ C 287 της 31.8.2020, p. 8–8 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    31.8.2020   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 287/8


    Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 9ης Ιουλίου 2020 [αίτηση του Juzgado de lo Mercantil no 9 de Barcelona (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — SL κατά Vueling Airlines SA

    (Υπόθεση C-86/19) (1)

    (Προδικαστική παραπομπή - Αεροπορικές μεταφορές - Σύμβαση του Μόντρεαλ - Άρθρο 17, παράγραφος 2 - Ευθύνη των αερομεταφορέων για τις αποσκευές που πέρασαν από έλεγχο - Διαπιστωθείσα απώλεια αποσκευής που πέρασε από έλεγχο - Δικαίωμα αποζημίωσης - Άρθρο 22, παράγραφος 2 - Όρια ευθύνης σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας, βλάβης ή καθυστέρησης αποσκευών - Έλλειψη πληροφοριών όσον αφορά την απολεσθείσα αποσκευή - Βάρος αποδείξεως - Δικονομική αυτοτέλεια των κρατών μελών - Αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας)

    (2020/C 287/10)

    Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

    Αιτούν δικαστήριο

    Juzgado de lo Mercantil no 9 de Barcelona

    Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

    SL

    κατά

    Vueling Airlines SA

    Διατακτικό

    1)

    Το άρθρο 17, παράγραφος 2, της Σύμβασης για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων στις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές, η οποία συνήφθη στο Μόντρεαλ στις 28 Μαΐου 1999, υπογράφηκε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα στις 9 Δεκεμβρίου 1999, και εγκρίθηκε εξ ονόματός της με την απόφαση 2001/539/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2001, σε συνδυασμό με το άρθρο 22, παράγραφος 2, της Σύμβασης αυτής, έχει την έννοια ότι το ποσό που προβλέπει η τελευταία αυτή διάταξη ως όριο ευθύνης του αερομεταφορέα, σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας, βλάβης ή καθυστέρησης των αποσκευών που πέρασαν από έλεγχο, χωρίς να έχει υποβληθεί ειδική δήλωση ασφαλιστικού συμφέροντος για την παράδοσή τους, συνιστά ανώτατο όριο αποζημιώσεως το οποίο ο συγκεκριμένος επιβάτης δεν δικαιούται αυτοδικαίως και κατ’ αποκοπήν. Ως εκ τούτου, στον εθνικό δικαστή εναπόκειται να καθορίσει, εντός του ορίου αυτού, το ποσό της αποζημιώσεως που οφείλεται στον επιβάτη, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της υπό κρίση υπόθεσης.

    2)

    Το άρθρο 17, παράγραφος 2, της Σύμβασης του Μόντρεαλ, σε συνδυασμό με το άρθρο της 22, παράγραφος 2, έχει την έννοια ότι το ποσό της αποζημιώσεως που οφείλεται σε επιβάτη, σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας, βλάβης ή καθυστέρησης αποσκευής του που πέρασε από έλεγχο, χωρίς να έχει υποβληθεί ειδική δήλωση ασφαλιστικού συμφέροντος για την παράδοσή της, πρέπει να καθορίζεται από το εθνικό δικαστήριο σύμφωνα με τους εφαρμοστέους κανόνες του εθνικού δικαίου, ιδίως τους κανόνες που αφορούν την απόδειξη. Οι κανόνες αυτοί δεν πρέπει, ωστόσο, να είναι λιγότερο ευνοϊκοί από εκείνους που αφορούν παρόμοια εσωτερικoύ δικαίου μέσα παροχής ένδικης προστασίας ούτε να είναι διαμορφωμένοι κατά τρόπον ώστε να καθιστούν πρακτικώς αδύνατη ή υπερβολικά δυσχερή την άσκηση των δικαιωμάτων που απονέμει η Σύμβαση του Μόντρεαλ.


    (1)  ΕΕ C 164 της 13.5.2019.


    Top