22.8.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 305/14

1)

Δεδομένου ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων του άρθρου 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/69/ΕΚ (1) της Επιτροπής, της 1ης Ιουλίου 2008, καθώς και πιθανή αντίφαση με την αιτιολογική σκέψη 7 της οδηγίας, υποβάλλονται στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

Έχει η ημερομηνία της 31ης Δεκεμβρίου 2008 η οποία τάσσεται με το άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/69/ΕΚ της Επιτροπής, της 1ης Ιουλίου 2008, στην απόδοσή της στην ισπανική, την έννοια ότι πρόκειται για την ημερομηνία λήξεως της μέγιστης προβλεπόμενης προθεσμίας για την έκδοση από τα κράτη μέλη αποφάσεως για την εκ νέου αξιολόγηση ή πρόκειται για την απώτατη ημερομηνία για την καταχώριση στον κατάλογο του παραρτήματος Ι της οδηγίας 91/414/ΕΟΚ (2) των δραστικών ουσιών που αξιολογούνται εκ νέου, ή μήπως πρόκειται για την καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή της σχετικής αιτήσεως καταχωρίσεως;

2)

Πρέπει η έκφραση «a más tardar, el 31 de diciembre de 2008» [έως την 31η Δεκεμβρίου 2008 το αργότερο] του άρθρου 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/69/ΕΚ να νοηθεί ως αποκλειστική προθεσμία βάσει του σκοπού που συνάγεται ότι επιδιώκεται με την οδηγία 91/414, μη δεκτική παρατάσεως από τα κράτη μέλη, ούτως ώστε να υπολογίζεται μόνο βάσει της ως άνω οδηγίας;

3)

Σε περίπτωση κατά την οποία γίνει δεκτό ότι η εν λόγω προθεσμία μπορεί να παραταθεί, χωρεί παράτασή της για αντικειμενικούς λόγους ανωτέρας βίας ή μπορούν τα κράτη μέλη, δεδομένου ότι η διάταξη του άρθρου 3 απευθύνεται προς αυτά, να την παρατείνουν σύμφωνα με την εσωτερική τους νομοθεσία, στις περιπτώσεις και υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπονται σε αυτή;