—

να ακυρώσει την καταβολή των τόκων που επέβαλαν οι υπηρεσίες της Επιτροπής με το από 21 Οκτωβρίου 2014 έγγραφο·

—

επικουρικώς, να αποφανθεί ότι δεν είναι σκόπιμη η εφαρμογή της αυξήσεως που προβλέπουν η δεύτερη και τρίτη περίπτωση του άρθρου 11·

—

είτε γίνει δεκτό το προηγούμενο αίτημα είτε όχι, επικουρικώς όσον αφορά το πρώτο αίτημα, να ορισθεί ως ημερομηνία ενάρξεως των τόκων υπερημερίας η 20ή Ιανουαρίου 2004, ήτοι, η επομένη της εργάσιμης ημέρας του δεύτερου μήνα από τη δυνατότητα διαπιστώσεως της οφειλής, η 27η Νοεμβρίου 2003, η οποία καλύπτει όλες τις επίδικες στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας αποστολές διαμετακομίσεως ή, σε περίπτωση που τούτο δεν καταστεί δυνατό, τουλάχιστον όσον αφορά τους τόκους της τελωνειακής οφειλής που αντιστοιχεί στις τρεις τελευταίες διελεύσεις, και

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος βασίζεται σε παράβαση του άρθρου 11 του κανονισμού 1150/2000, σε συνδυασμό με το άρθρο 9, παράγραφος 1, το άρθρο 10, πρώτη παράγραφος, δεύτερο εδάφιο, το άρθρο 6, τρίτη παράγραφος και το άρθρο 2, καθόσον η Επιτροπή το εφάρμοσε σε περίπτωση στην οποία δεν τυγχάνει εφαρμογής.

2.

Ο δεύτερος λόγος βασίζεται σε παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της ασφάλειας δικαίου κατ’ εφαρμογή της δεύτερης και τρίτης περιπτώσεως του άρθρου 11 του κανονισμού 1150/2000

3.

Ο δεύτερος λόγος βασίζεται σε παράβαση του άρθρου 2, παράγραφος 3, του κανονισμού 1150/2000 σχετικά με τον καθορισμό της ημερομηνίας κατά την οποία έπρεπε να διαπιστωθεί η ύπαρξη της τελωνειακής οφειλής και, ως εκ τούτου, τον εσφαλμένο καθορισμό της αρχικής ημερομηνίας ενάρξεως των τόκων υπερημερίας, καθόσον επρόκειτο περί υποθέσεων ως προς τις οποίες εκκρεμούν δίκες, συνεπώς, εν πάση περιπτώσει, η σχετική διαπίστωση ήταν δυνατή μόνο μετά την έκδοση δικαστικής αποφάσεως.